Wywiad z wampirem

Bardzo przyjemna i ciekawie przedstawiona historia nietypowych wampirów. Muszę dorwać kolejne części.

Wywiad z wampirem - Anna Rice - recenzja

Anne Rice zadebiutowała na rynku literackim w 1976 roku „Wywiadem z wampirem”. Jest to pierwsza z dziesięciu książek składających się na Kroniki Wampirów, który wywarł olbrzymi wpływ na subkulturę gotycką. Anne Rice jest jedną z najpopularniejszych i najpoczytniejszych autorek książek na świecie. Jej prace rozeszły się w milionach egzemplarzy, które przetłumaczono na wiele języków.

Akcja książki rozgrywa się w San Francisco. Dziennikarz Daniel spotyka w barze tajemniczego nieznajomego. Intrygujący, mówiący z francuskim akcentem, piękny nieznajomy pragnie podzielić się z nim historią swojego życia. Przedstawia się jako wampir. Zaintrygowany Daniel i tajemniczy przybysz przenoszą się do pokoju hotelowego, gdzie dziennikarz zaczyna zadawać pytania, a cały wywiad nagrywa na kasety.

Louis de Pointe de Lac, zanim został wampirem, był arystokratą zamieszkującym w posiadłości ziemskiej w Luizjanie. Jego śmiertelne życie dobiega końca, gdy zostaje przemieniony w wampira przez tajemniczego Lestata. U jego boku rozpoczyna swoje nieśmiertelne życie.

Nieśmiertelne życie nie należy do najłatwiejszych. Louis nie umie wyzbyć się człowieczeństwa. Nie do końca rozumie i akceptuje mroczny dar, którym został obdarzony. Jego stwórca i nauczyciel nie pomaga mu w uporaniu się z egzystencjalnymi problemami. Zamiast odpowiedzi na dręczące pytania, obdarza Louisa niezwykłym prezentem. Przemienia w wampira małą dziewczynkę – Claudię. Ukochana kobieta, uwięziona w ciele małego dziecka, staje się jedyną towarzyszką i powierniczką udręczonego Louisa. Wspólna niedola i chęć poznania innych wampirów popycha ich do zbrodni. Nasyciwszy się zemstą wyruszają razem w podróż do Europy, by zyskać odpowiedzi na nurtujące pytania oraz by zaznać wolności po latach spędzonych z egoistycznym stwórcą. W Paryżu spotykają Armanda oraz społeczność wampirów. Gdy wydaje się, że odpowiedzi są na wyciągnięcie ręki, paryska przygoda odmienia życie Louisa już na zawsze…

Książka jest niezmiernie ciekawa. Opowieść Louisa, przerywana od czasu do czasu pytaniami Daniela, który stara się pojąć i zrozumieć w ciągu jednej nocy świat wampirów, jest bardzo wciągająca. Świat Louisa wypełniają dopracowane przez autorkę detale. Czytelnik ma wrażenie, że mieszka i podróżuje razem z bohaterami. Po przeczytaniu pozostaje niedosyt. Na szczęście dla czytelników, cykl obejmuje aż dziesięć tomów.

Na podstawie książki „Wywiad z wampirem” w roku 1994 nakręcono film pod tym samym tytułem.

Jola, lat 16

źródło:[Adres usunięty]

Czytając "Wywiad z wampirem" byłam zachwycona. Z pewnością Anne Rice jest mistrzynią powieści grozy. Historia Louisa de Pointe du Laca, arystokraty z Luizjany bardzo mnie wciągneła. W wywiadzie z wampirem poznajemy jego losy jako człowieka i jako wampira. Historia opowiedziana młodemu dziennikarzowi zawiera w sobie opis zdrad, miłości, nienawiści oraz ciekawości która mogła ich zniszczyć.

"Umierające z głodu dziecko to przerażający widok. Głodujący wampir to coś jeszcze gorszego."

„Wywiad z wampirem” Anne Rice to już klasyk. Dawno temu oglądałam film, teraz przyszedł czas na książkę. To spowiedź Louisa, człowieka, potwora, wampira. Został przemieniony przez Lestata i od tej pory przemierza lądy i wody aby zrozumieć dlaczego został wybrany. Mieszkał w Nowym Orleanie, później przeniósł się do Paryża aby tam odnaleźć innych nieumarłych. Samotny, choć miał Lestata i Klaudię za towarzystwo, chodzi po świecie i ma cały czas jakiś żal. Bardzo przejmująca i taka smutna książka. Bo nie ma nic co by było mu drogie – jest nieśmiertelny więc nie boi się choroby, bólu i jednocześnie nie ma w nim pasji, namiętności, miłości… Polecam.

Każdy wie kim są wampiry. Wiele z nas (bo oczywiście i ja się tutaj zaliczam), marzy o tym, by nieśmiertelność była możliwa. Plany jakie układam sobie w głowie prawie każdego dnia, są niebywałe i ciągle poszerzają własne horyzonty. Nawet bym nie tęskniła za wschodami słońca, w końcu nie lubię wstawać z kurami. Pozbycie się jestestwa w dziennym świetle, też nie byłoby takie złe, pomyślcie o omijających was korkach, tłumu ludzi spotykanego na każdy kroku. Teraz tylko zostaniecie wy i bezgraniczna noc. Niby wydaje się wszystko na odpowiednim miejscu, ale marzyć każdy lubi. Gorzej, gdy marzenia się spełnią, a oczekiwania nie będą pokrywały się ze stanem faktycznym. Louis de Pointe du Lac właśnie przeżywa takie katusze.

Pamiętam gdy miałam kilkanaście lat i moja podróż z czytaniem dopiero się rozpoczynała, to mama bez okazji sprezentowała mi Wywiad z wampirem, ponieważ wiedziała, jak bardzo byłam zakochana w filmie. Jednym gdy zaczęłam czytać tę historię, to nie potrafiłam jej przetrawić. Była dla mnie po prostu zbyt trudna. I dzisiaj po dziecięciu latach od tego czasu, ponownie zagłębiłam się w pozycję Pani Anne Rice i zdecydowanie była to dobra pora, by poznać tę historię. Oczywiście nie uważam, że młode osoby będą się nudzić podczas jej czytania, jednak musze przyznać, że do najprostszego stylu ona nie należy.

Wydawało mi się nawet, że historia w książce jest rozwlekana w czasie i wolnym tempem toczy się w kierunku końca. Jednak gdy mam trochę więcej lat, to wiem, ze taki styl bardzo mi się podoba, a wręcz nie mogłam się od niej oderwać. Możliwe, że wpłynęła na to sytuacja, że w głowie miałam obraz Pitta Cruise’a, czy Banderasa. Ale co poradzić, gdy właśnie ekranizację obejrzałam w pierwszej kolejności. Ba! Obejrzałam ją niezliczoną ilość razy.

Dla wielu osób żółwie tempo, może się okazać nie do przejścia. Bo właśnie w tym wszystkim jest ta cała magia, gdzie przemierzamy ulice Luizjany, czy nawet Paryża, poznając je od podszewki. Wraz z Louisem poznajemy jego rozterki i dążymy wraz z nim do poznania prawdy. W końcu, nieśmiertelność nie okazuje się tak kolorowa jakbyśmy tego chcieli. Bo czy naprawdę bylibyście w stanie pożywiać się na innych, tylko by uszczknąć tej nieskończenie długiej wędrówki po życiu?

Sama chętnie poznam całą kronikę wampirów, a to przecież dziesięć tomów, ba nawet jedenaście już za niedługo. I nie zrażam się wcale tym, że z każdym kolejnym tomem dostrzec można słabnącą popularność danej sagi. Wampiry są moją słabostką od zawsze i tak naprawdę, jeżeli i wy się w nich pławicie, to nie możecie przejść obok tej pozycji obojętnie. Bo jeżeli tak zrobicie, to w moim mniemaniu, nie wiecie i nie chcecie wiedzieć o wampirach nic.