Wyrwa

Z książkami Chmielarza miałam do czynienia już wcześniej. Bardzo dobrze czytało mi się serię o komisarzu Mortce. Później sięgnęłam po kolejne dwie pozycję - ,,Żmijowisko" i ,,Ranę". Odkrywały one przed nami mroczne sekrety i ciemne strony ludzi. Podobnie jest z ,,Wyrwą". To opowieść o świeżo upieczonym... wdowcu - Macieju. Jego żona zginęła w wypadku samochodowym w miejscu, gdzie nie powinno jej być. Maciej postanawia na własną rękę zbadać tę sprawę, ale to co odkrywa wcale go nie uspokaja. Jakie tajemnice miała jego żona? Dlaczego zostawiła jego i dzieci?

Książkę przeczytałam w kilka dni, już od samego początku jest bardzo wciągająca i zachęca do dalszej lektury.

Mimo że książka 'opasła', to dobrze mi się ją czytało (a czytelnik ze mnie kiepski). To już chyba 5-a książka Chmielarza na moim koncie i mam już zamówione następne.

Kolejna już książka Chmielarza przeczytana przeze mnie i jak zwykle nieoczywiste zakończenie

To moje drugie spotkanie z tym autorem. Po przeczytaniu "Żmijowiska" byłam ciekawa czy autor potrafi mnie jeszcze czymś zainteresować lub zaskoczyć. No i z czystym sumieniem muszę przyznać, że się nie zawiodłam. Jest ciekawie i zaskakująco. Książka wciągnęła mnie od samego początku. Czyta się ją szybko i z przyjemnością odkrywa kolejne zagadki i tajemnice. Nic tutaj nie jest oczywiste. I to w książkach lubię najbardziej. A W. Chmielarz napewno pojawi się w mojej biblioteczce również z innymi tytułami.

Z niecierpliwością oczekiwałam na kolejną pozycję tego autora. Moją recenzję zawrę w jednym zdaniu: książkę "pochłonęłam" w dwa dni na balkonie, podczas narodowej kwarantanny.

Nic dodać nic ująć.

Z całego serca polecam twórczość Pana Wojciecha Chmielarza wszystkim (szczególnie tym wybrednym) miłośnikom kryminałów i thrillerów psychologicznych. ;)

Książkę czyta się dobrze. Autor trzyma nas w napięciu przez cały czas. Mnie osobiście rozczarowała końcówka książki, no ale autor miał taką jej wizję, co oczywiście szanuję.

Pierwszy raz spotkałam się tym autorem i od razu petarda! Jak zaczęłam czytać książkę to nie mogłam się oderwać..trzymająca w napięciu do ostatniej chwili. To na pewno nie jest moje ostatnie spotkanie z tym autorem. Nie umiem określić fenomenu tej książki, ale autor ma niezwykłą łatwość pisania...świetnych książek.

Świetna, jak wszystkie książki Pana Chmielarza, jednak w moim odczuciu „najlżejsza”, o ile można tak powiedzieć znając fabułę, ze wszystkich pozycji które czytałam. Tak czy owak bardzo polecam.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora, ale już wiem, że nie ostatnie. Książka wciąga od pierwszej strony, nie ma zbędnych opisów, pisania o niczym, same konkrety. Wciąg, zaskakuje, z uwagą śledziłam losy bohatera. Jak zaczęłam czytać to nie mogłam się oderwać. Polecam, super książka :)

Genialny kryminał ! Wciągnęłam się od pierwszej strony i nie mogłam się oderwać. Bardzo dobrze wykreowani bohaterowie, świetne dialogi i cudownie interesująca akcja.

Żona Macieja Tomskiego ginie w wypadku samochodowym pod Mrągowem. Zszokowany mężczyzna szybko odkrywa, że coś jest nie tak. Jego żona mówiła przecież, że jedzie w delegację do Krakowa, jak to możliwe, że znalazła się az pod Mrągowem ? Maciej po kolei odkrywa sekrety małżonki i okazuje się, że wcale jej nie znał.

Pochłonęła mnie ta książka całkowicie. Styl Wojciecha Chmielarza sprawia, że przez powieść się płynie i nie można się oderwać. Dialogi są znakomite, a bohaterowie i ich historia bardzo prawdziwe. Taka sytuacja jaka spotkała głównego bohatera, może się zdarzyć wszędzie. Zakończenie to wisienka na torcie. Podczas czytania ' Wyrwy" towarzyszyło mi mnóstwo emocji i na pewno przeczytam tę książkę jeszcze nie raz.

Bardzo, bardzo polecam.

Żona Macieja ginie w wypadku i mężczyzna zostaje sam z dwiema małymi córkami. Z czasem okazuje się jednak, ze wypadek mógł wcale nie stanowić nieszczęśliwego zbiegu okoliczności, a Janina skrywała o wiele więcej niż chciałaby ujawnić swojemu mężowi. Gdy Maciej zaczyna odkrywać prawdę nic w jego życiu nie jest już takie, jak było wcześniej. Czy mężczyzna poradzi sobie z prawdą? Kim była kobieta, z którą spędził wiele lat swojego życia?

***

Intrygująca historia dwóch mężczyzn zakochanych w tej samej kobiecie, jednak mających o niej zupełnie inne wyobrażenie. Jak to możliwe, ze jedna osoba kryje w sobie dwa tak skrajnie różne oblicza?

Książka, która genialnie wpływa na ludzką psychikę. Autor snuje tak zawiłą historię, że w pewnym momencie sama się już pogubiłam o co w tym wszystkim chodzi i muszę przyznać, że takiego zakończenia nigdy bym chyba sama nie wytypowała. Do tego najbardziej przerażający jest fakt, że historia zawarta w tej książce mogłaby wydarzyć się każdemu z nas, ponieważ nie zawiera fantastycznych opowieści, a jedynie tę najgorszą prawdę o ludzkiej naturze.

Czas spędzony z tą książką uważam za owocny i skłaniający do przemyśleń, a do tego znacznie umilający chwile w tym trudnym dla nas wszystkich czasie. Wspaniale skonstruowana fabuła i interesujący bohaterowie, z których każdy ma na swoim koncie grzeszki, o jakie z pewnością byśmy ich nie posądzili. Zdecydowanie książka godna polecenia, a dla fanów Chmielarza wręcz obowiązkowa.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora i od razu wiem, że nie ostatnie. Jeśli siadacie do tej książki zarezerwujcie sobie sporo czasu - mi zabrała jedną noc, ale nie żałuję!

"Wyrwa" zasługuje na jak najlepsze oceny, to powieść wielowymiarowa łącząca dobrą obyczajówkę z elementami thriller-u psychologicznego i kryminału. U Chmielarza wszystko jest mocno wyważone, niezwykle realistyczny sposób opisu i emocje jakie wzbudza sprawiają, że nie można się od tej książki w żaden sposób oderwać.

Autor porusza bardzo wiele ważnych kwestii [Adres usunięty] trudne relacje mąż-żona, utracone marzenia, poczucie winy czy konsekwencje popełnionych błędów w przeszłości.

Konstrukcja bohaterów również zasługuje na pochwałę - to postaci tak realistyczne, nie pozbawione naturalnych ludzkich odruchów, żywcem wycięte z rzeczywistości.

Być może nie jest to powieść, w której dominuje akcja, ale napięcie cały czas narasta. Chmielarz umiejętnie obmyślił strategię swojej książki i wodzi nas za nos, co chwila zmieniające się zwroty akcji sprawiają, że Wyrwa jest nieprzewidywalna, a zakończenie zaskakujące i dające dużo do myślenia.

"Wyrwa" Wojciecha Chmielarza to zupełnie inna lektura od tych, które dotychczas czytałam. Bardzo lubię czytać książki tego pisarza, są ciekawie napisane i bardzo wciągają, nie inaczej jest też z "Wyrwą". Powiem tylko szczerze, że nie wiem, dlaczego taki tytuł i z czymkolwiek miałby się kojarzyć. Jest to opowieść o dwóch mężczyznach, którzy kochali tę samą kobietę i którzy będą musieli zmierzyć się z tajemnicą jej śmierci. O poczuciu straty i głuchej rozpaczy zmieniającej się w gniew, który szuka ujścia. To także historia o splątanych uczuciach, o trudnej przyjaźni i o konsekwencjach życiowych błędów. Kiedy Maciej Tomski dowiaduje się, że w wypadku samochodowym ginie jego żona, myśli, że wali mu się cały świat. Nie ma jednak pojęcia, jak znalazła się pod Mrągowem, skoro jemu powiedziała, że wyjeżdża na delegacje pod Kraków. Gdy na jej pogrzebie pojawia się tajemniczy mężczyzna, Maciej zaczyna podejrzewać, że jego żona miała przed nim wiele sekretów. Pytania nie dają mu spokoju, zwłaszcza gdy może znaleźć odpowiedź na jedno, zaraz pojawia się następne. Mężczyzna stwierdza, że tak naprawdę nie znał swojej żony i nikt inny tez jej nie znał. Była jedną osobą, ale jakby w kilku postaciach. Czytając tę książkę, nie można jej na dłużej zostawić, bo jest się ciekawym, co będzie dalej, co Maciej wymyśli, jak się potoczą jego losy, czy odkryje prawdę. Autor w tak ciekawy sposób opisał wszystkie wydarzenia, że chętnie się czyta lekturę. Zakończenie dla czytelnika tak jak zawsze u Chmielarza jest wielkim zaskoczeniem.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Bardzo dobrze wykreowani bohaterowie z mistrzowsko rozbudowanym portretem psychologicznym, intrygująca fabuła oraz mroczne zakończenie to elementy, które sprawiają, że "Wyrwa" autorstwa Wojciecha Chmielarza to niezwykle udany thriller psychologiczny. Przedstawiona historia opowiada nie tylko o próbie poukładania życia na nowo po utracie bliskiej osoby, lecz także o poszukiwaniu prawdy za wszelką cenę. To bardzo emocjonalna, pełna bólu i cierpienia lektura, która zmusza do refleksji i zastanowienia się nad swoim życiem. Bez wątpienia jest to powieść, która na długo pozostanie w mojej pamięci. Ze swojej strony bardzo polecam.

„Wyrwa” to powieść o narastającej mieszaninie uczuć i nieoczekiwanych wydarzeń. Autor buduje napięcie od samego początku do samego końca. Ciągle narasta ciekawość co się wydarzy. Sytuacja się zmienia się nieoczekiwanie i czytelnik chce czytać bez przerwy, żeby dowiedzieć się co dalej się wydarzy. Jest wiele różnego rodzaju uczuć, od miłości, po przyjaźń, stratę, rozpacz, cierpienie, zemstę. Zagadka jaka przewija się przez cały thriller zostaje w końcu rozwiązana, a puenta książki zaskakuje.

Często żyjemy razem przez wiele lat, a tak naprawdę niewiele wiemy o sobie. Każdy żyje swoimi sprawami i zapominamy o naszych marzeniach i planach jakie kiedyś mieliśmy. A one w nas siedzą i ciągle czekają na realizacje, ciągle są odkładane, a może realizowane co przynosi różne konsekwencje. Książka wzbudziła we mnie dużo emocji, nie ma w niej zbędnych nudnych opisów. Trudno przewidzieć co się wydarzy, autor ciągle wodzi nas za nos. To moja pierwsza przeczytana książka Wojciecha Chmielarz i uważam, że było warto.

Jeśli „Żmijowisko” i „Ranę” określiłem mianem fenomenalnych książek, to „Wyrwa” jest fenomenalna do potęgi n-tej. Wojciech Chmielarz z każdą powieścią stawia poprzeczkę coraz wyżej. Tym razem podniósł ją do ekstremalnych wysokości. I takie też emocje towarzyszyć będą nam podczas lektury tego thrillera psychologicznego. Autor nie bez powodu, należy do grona czołowych pisarzy tego gatunku. I nie sposób tego kwestionować. Jak mało kto potrafi naszkicować charakterystykę postaci, których życie nie oszczędza. Tak samo jest i tym razem. Maciej Tomski dowiaduje się, że jego żona nie żyje. Kobieta zginęła w wypadku samochodowym. Dwunastoletni związek przerywa jedno wydarzenie, które jak się okazuje będzie spędzało sen z powiek mężczyzny. Nie tylko poprzez poczucie straty ukochanej osoby, lecz z powodu wychodzących na jaw tajemnic z życia kobiety. Janina zginęła w wypadku pod Mrągowem. Fakt ten sprawia, że w głowie mężczyzny pojawią się setki pytań, gdyż jak zapewniała go małżonka, miała udać się na delegację do Krakowa. Pięćset dziesięć kilometrów to nie tylko droga jaka dzieli te dwa miasta. To również klucz do rozwiązania sekretów małżonki. Gdy na pogrzebie pojawia się tajemniczy mężczyzna, Maciej nabiera kolejnych podejrzeń, uświadamiając się w przekonaniu, że musi poznać prawdę o swojej małżonce. Niezależnie jaka ona będzie i jaką cenę poniesie, jest zdeterminowany do podjęcia tej próby. W poczuciu bólu po stracie ukochanej oraz narastającego gniewu, mężczyzna postanawia pojechać na Mazury, by poznać prawdziwą twarz Janiny. A gdy dochodzi do tego świadomość, że kobieta miała kochanka i spodziewała się dziecka, emocje nabierają na sile. To, co charakterystyczne w książka Wojciecha Chmielarza, to nie tylko nagłe zwroty akcji, to również mocne rozbudowanie psychologiczne postaci. To sprawia, że jeszcze bardziej scalamy się z bohaterem, poznajemy go bliżej, dzięki czemu możemy współodczuwać. Autor w doskonały sposób potrafi poruszyć naszą empatię, a my w pełni wchodzimy w stany jakimi poddawany jest Maciej podczas prób znalezienia odpowiedzi na kluczowe, nurtujące go pytania. Jesteśmy świadomi jego decyzji, a nawet prowadzimy wewnętrzny monolog między sobą samym i bohaterem. Monolog, który ma na celu ukierunkować nas na właściwą drogę w podejmowanych działaniach. Trzeba przyznać, że wprowadzenie czytelnika w taki stan, wymaga umiejętności, które bez wątpienia Wojciech Chmielarz posiada. I bardzo dobrze, gdyż dzięki temu trafia do naszych rąk powieść, nie tylko z wciągającą historią, lecz również historia ta sprawia, że odczuwamy ją nie tylko na poziomie poznawczym, lecz chłoniemy każdą cząstką swoich emocji. To zaproszenie nie tylko do lektury, lecz także do gry, w którą warto wejść. „Wyrwa” nie posiada zbędnych akapitów, które wyrywają nas z poznawanej historii. Tu każde zdanie jest przemyślane. Każde zdanie krok po kroku naprowadza nas do poznania prawdy. Prawdy, która sprawi, że już nic nie będzie takie samo, jak przed sięgnięciem po „Wyrwę”. Autor ponownie potwierdza swoją pisarką klasę, udowadniając, że posiada niezwykły styl, którego nie sposób skopiować. To niczym kod DNA, który w przypadku Wojciecha Chmielarza jest Doskonałym Narzędziem Autorskim. Powiadam Wam, dajcie WYRWAĆ się Chmielarzowi! Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Marginesy [Adres usunięty]

To co jest fenomenalne w Chmielarzu to dobry research i realizm. Postacie, które dostajemy są dopracowane. Ich problemy, rozterki są prawdziwe. Można się z nimi utożsamić lub przypisać ich cechy do kręgu znajomych. Dodatkowo mocno zagłębia się w psychikę i charakter bohaterów. Żaden z nich nie jest przypadkową postacią. Nawet jeśli tak nam się wydaje, to okazuje się, że później jego rola się zmienia i ma swój ważny udział.

To co łączy wszystkie postacie, to próba znalezienia winnego. Dostajemy kalejdoskop osób, w różnym wieku i na różnych etapach życia. Punktem łączącym jest śmierć Janiny, żałoba i poszukiwanie winnego.

Cenię autora za jego profesjonalizm i oddanie czytelnikom gotowej książki. Tu nie ma miejsca na niedopowiedzenia. Cała akcja jest spójna. Wątki się przeplatają, niektóre narastają, niektóre się kończą. Jednak każde zdarzenie jest przemyślane. Tu nie ma miejsca na przypadek.

Chętnie sięgnęłam po tę książkę, gdyż widziałam masę pozytywnych opinii i chciałam się przekonać czy mi również przypadnie do gustu.

Książkę czyta się bardzo szybko. Już od pierwszych stron mnie porwała w wir wydarzeń.

Główny bohater przechodzi najgorszy okres w swoim życiu. Po śmierci żony musi zająć się dwoma córkami. Jednak przez cały czas nie może przestać myśleć o wypadku samochodowym, który zdarzył się na Mazurach, mimo, iż żona mówiła, że wyjeżdża do Krakowa. Jak się okazuje żona Macieja popełniła samobójstwo i była w 3 miesiącu ciąży, z całą pewnością nie z nim.

Podczas pogrzebu zauważa jednego mężczyznę, który trzyma się na uboczu i nie kojarzy go, chociaż odnosi wrażenie ze już go gdzieś widział. To wszystko sprawia, że mimo najgorszych przeczuć chce odnaleźć prawdę.

Książka na prawdę jest rewelacyjna. Autor potrafi budować napięcie i wie, czego oczekuje czytelnik. Zakończenie tej historii spowodowało, że wmurowało mnie w kanapę. Kompletnie czegoś takiego się nie spodziewałam. Element zaskoczenia był jak najbardziej.

Książka pokazuje jak istota ludzka jest ciekawa, bo potrafi zrobić naprawdę wiele, tylko by poznać prawdę. Mimo, że wie, iż sprawi to ogromny ból.

Pokazuje również, że z miłości jesteśmy w stanie zrobić naprawdę wiele, a zwłaszcza, gdy ktoś skrzywdzi bliską nam osobę, mimo, iż okazuje się, że na jej temat nie wiemy zbyt wiele, choć mieszka się razem pod jednym dachem od paru lat.

Gorąco wam polecam tę historię pełną zagadek i tajemnic.

Książkę odebrałam za punkty z portalu CzytamP[Adres usunięty]

Kolejna książka Pana Wojciecha Chmielarza i kolejna, która mnie porwała i wciągnęła od pierwszych stron! Uwielbiam styl pisania autora, jego intrygi, wciąganie nas w fabułę i finał. Zawsze jestem zaskoczona!

Macieja Tomskiego - głównego bohatera powieści poznamy w bardzo smutnych okolicznościach. Właśnie dowiedział się, że został wdowcem, a jego żona i matka dwójki córek zginęła w wypadku samochodowym. Na początku każdy jest przekonany, że był to wypadek, jednak co wtedy gdy okaże się, że tak naprawdę kobieta postanowiła popełnić samobójstwo? Ile warstw tajemnic i kłamstw kryje się w tym małżeństwie i jak z prawdą poradzi sobie Tomasz. Czy uda mu się dowiedzieć o czym tak naprawdę myślała Janina czy już na zawsze zabrała ze sobą swoją tajemnicę do grobu?

Mnie fabuła wciągnęła już od pierwszych stron i z każdą kolejną było tylko lepiej! Autor świetnie potrafi nas wprowadzić w swoje zawiłe intrygi i zbudować obraz pełen tajemnic i zagadek. Strona po stronie będzie przed nami odkrywać kolejne karty i pokazywać nam jak wygląda prawda. Mamy tutaj połączenie thrillera z powieścią obyczajową. Widzimy i jesteśmy bardzo blisko dramatu rodziny i razem z nimi będziemy przeżywać to co się wydarzyło. Książka pełna emocji i bólu.

"Wyrwa" pokazuje przede wszystkim, że żyjąc obok kogoś, a nie z kimś to przestajecie znać osobę, z którą śpicie w jednym łóżku.

Autor powoli odkrywa przed nami szczegóły z życia Maćka, męża Janiny, która ginie w wypadku samochodowym.

Pokazuje także jak wielką stratą jest śmierć bliskiej osoby i jak człowiek próbuje sobie z nią poradzić.

Kolejna powieść z dorobku Wojciecha Chmielarza, która na długo zostanie w mojej pamięci. Autor po raz kolejny udowodnił, że potrafi tak poprowadzić fabułę, aby wywołać w czytelniku całą gamę emocji. Naprawdę świetny thriller psychologiczny.

Główny bohater Maciej Tomski dowiaduje się, że jego żona zginęła w wypadku samochodowym. Jego spokojne i poukładane życie właśnie legło w gruzach. Będzie musiał poradzić sobie z nową sytuacją i pomóc przez nią przejść swoim córkom. Dla nikogo z nich nie jest to łatwa sytuacja i to rodzi między nimi napięcia.

W przejściu przez żałobę nie pozwala Maciejowi świadomość, że Janina miała jechać na plan zdjęciowy pod Kraków, a zginęła w okolicach Mrągowa. Czemu go okłamała? Wiadomość od funkcjonariusza policji, który prowadzi śledztwo, że żona Tomskiego popełniła samobójstwo i była w ciąży oraz pojawienie się na jej pogrzebie nieznanego mężczyzny, zaczynają uświadamiać zrozpaczonemu wdowcowi, że nie znał swojej żony.

Jesteśmy świadkami przeżywanej przez Macieja żałoby. Obarcza się ON też winą za wypadek żony i jest na siebie zły, że ostatnie słowa jakie do niej wypowiedział brzmiały gniewnie. Jednak jego myśli ciągle krążą wokół rewelacji jakich dowiedział się od policjantów. ‘Mrągowo, ciąża, samobójstwo’ pojawia się w jego głowie jak mantra i nie pozwala mu wrócić do normalności. Aby rozwiązać zagadkę śmierci swojej żony, Maciej zaczyna prowadzić własne śledztwo. To co odkryje sprawi, że zupełnie inaczej spojrzy na swoje dotychczasowe życie.

Bardzo podobała mi się kreacja bohaterów stworzonych przez autora. Postacie w książce są świetnie przedstawione, jak realni ludzie, ze swoimi wadami i słabościami. Polubiłam Macieja i doskonale rozumiałam emocje jakie nim kierowały względem Kamila Wojnara. Ale jak to zwykle bywa w przypadku Chmielarza, rozwój wypadków pokazuje, że nasze postrzeganie pewnych rzeczy szybko ulega zmianie.

Autor doskonale potrafi trzymać tempo akcji. Powoli dozuje informacje, które w znaczący sposób wpływają na odbiór całej historii. I jak zwykle na koniec pojawia się element, który wiele wyjaśnia burząc przy tym nasze dotychczasowe przekonania.

„Wyrwa” to świetny thriller psychologiczny, który pokazuje jak trudne jest utrzymanie bliskości w związku w codziennym życiu. Jak rutyna potrafi zniszczyć relacje budowaną latami, jak trudno jest pogodzić swoje oczekiwania i dążyć do realizacji marzeń prowadząc aktywne życie zawodowe i rodzinne. Jest to historia poruszająca wiele wątków, które znamy z naszego życia. Przez co mamy wrażenie, jakby to była opowieść, która rozgrywa się u naszych znajomych, a nie postaci fikcyjnych.

To też historia o kłamstwie, zdradzie i rolach w jakie wchodzimy w naszym życiu. O tym jak mało wiemy o sobie nawzajem, mimo że trwamy w związku latami. Jak łatwo jest zatracić się w gonitwie codzienności, zapominając, że ważne jest też tu i teraz.

Książka naprawdę godna polecenia i skłaniająca do rozmyślań.

"Wyrwa", to moje drugie spotkanie z twórczością Wojciech Chmielarz - pisarz​ I jak najbardziej udane. Książka pochłonęła mnie tak, że w jeden dzień ją przeczytałam. Takie książki to ja uwielbiam 🤩

Janina ginie w wypadku samochodowym. Maciej jest załamany. Nie wie jak ma o tym powiedzieć córkom czy teściom. Ale to nie wszystko. Do wypadku doszło w okolicach Mrągowa, a Janina miała być wtedy w Krakowie na planie filmowym. Jaką tajemnice skrywała? Co robiła pod Mrągowem? Jak się później okaże Janina skrywała wiele sekretów. Maciej będzie próbował je wszystkie poznać. Czy mu się to uda? I co z tym wspólnego ma niewielka miejscowość na Mazurach? Wkrótce wyjdzie na jaw, że Maciej tak naprawdę nie znał swojej żony. Ale jedno Wam powiem, nie tylko ona miała swoje sekrety.

"Wyrwa", to świetny thriller psychologiczny. Naprawdę bardzo mi się podobała. Książka wciąga od pierwszych stron. Wraz z Maćkiem chcemy poznać sekrety Janiny, odkrywamy kolejne fakty. Autor buduje napięcie. Nic nie jest do końca oczywiste. I jak już myślałam, że rozwikłałam zagadkę, a tu bach prawdę okazuje się być nieco inna. Zakończenie mnie zaskoczyło. Niespodziewalam się aż takiego obrotu spraw.

Czytając "Wyrwę" miałam przed oczami wszystkie sceny. Tak widziałam wszystkie wydarzenia, byłam tuż obok bohaterów. Przeżywałam wraz z nimi stratę, szok, gdy odkrywali kolejne fakty z życia Janiny.

Tak "Wyrwa", to naprawdę bardzo dobra książka. I teraz wiem jedno, chcę nadrobić inne książki autora. Polecam.

Jak dobrze znasz swoich bliskich? Swoją żonę? Męża? Dziecko? Dobrze? A gdyby ten ktoś dziś zniknął bez śladu?

Wojciech Chmielarz opowiedział historię małżeństwa jakich wokół nas wiele. Ponad dziesięcioletni staż, dwie córki, kredyt we frankach, praca, ale można byłoby zarabiać trochę więcej. Tyle, że ona ginie w wypadku. Nie powinno jej tam być, więc dlaczego była?

Jej mąż, Maciek zaczyna śledztwo. Informacje, które na początku zdobywa rzucają na sprawę światło, którego się nie spodziewał. W ogóle się nie spodziewał.

Powieści Chmielarza mają to do siebie, że wciągają od pierwszej strony i w przypadku "Wyrwy" nie było inaczej.

"Wyrwa" pozwala zastanowić się nad własnym życiem. Zmusza do zadawania sobie trudnych pytań i szukania na nie odpowiedzi. Dotyka rzeczy delikatnych, ale najtrudniejszych. Mam wrażenie, że gdy chodzi o najbliższych człowiek jest nagi, nie jest w stanie trzeźwo myśleć i osądzać na chłodno. A emocje nie są dobrym doradcą. Myślę, że jednym z gorszych.

Wojciechowi Chmielarzowi zaufałam już dawno i się nie zawiodłam. Mam nadzieję, że piszę już kolejną książkę. W miłym towarzystwie czas przyjemnie płynie.

Po przeczytaniu „Żmijowiska” i wyrobieniu sobie opinii, jak świetna była ta książka, miałam wysokie wymagania co do „Wyrwy”. Oczekiwałam czegoś jeszcze głębszego, mocniejszego, pełniejszego wrażeń. I… nie zawiodłam się.

Kolejna książka Wojciecha Chmielarza – petarda. Coraz bardziej lubię się z tym autorem.

Historia Macieja - mężczyzny, wiodącego normalne życie, aż do dnia kiedy odebrał telefon o wypadku, w którym zginęła jego żona, zostawiając go samego z dwiema córeczkami. Tym większe było zaskoczenie i niedowierzanie, gdy okazało się, że Janina, która wyjechała w sprawach służbowych pod Kraków zginęła w wypadku pod Mrągowem. Maciek zostaje sam z córkami i kolejno odkrywa tajemnice żony, o których nie miał pojęcia. Postanawia odkryć prawdę, która może okazać się naprawdę bolesna.

Pozycja bardzo wciągająca, pełna zagadek. Z każdą stroną chce się więcej i więcej…

Czekam na kolejne książki Pana Chmielarza! Wiem, że a pewno będzie to hit. 😊

"Tak bardzo chcieliśmy być dorośli i odpowiedzialni, że zapomnieliśmy o tym, czego kiedyś pragnęliśmy. A kiedyś pragnęliśmy przede wszystkim być szczęśliwi."

„Wyrwa” była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Wojciecha Chmielarza. Książka zaliczana jest do thrillerów psychologicznych. Ja jednak miałam wrażenie, że jest to bardziej literatura obyczajowa, gdyż wydaje mi się, że wątek kryminalny odgrywa tutaj drugorzędną role.

„Wyrwa” opowiada historię Macieja Tomskiego, która właśnie co dowiedział się o tym, że jego żona zginęła w wypadku samochodowym. Śmierć kobiety rodzi wiele pytań w głowie jej męża. Do zdarzenia doszło w Mrągowie, podczas gdy kobieta powinna wówczas przebywać pod Krakowem. Dodatkowo policja informuje mężczyznę, że Janina specjalne wjechała pod pędzącego tira i, że w trakcie wypadku była w ciąży. Maciej wie, że to nie było jego dziecko. Pragnie poznać prawdę, dowiedzieć się co jego żona robiła pod Mrągowem. Dodatkowo o śmierci musi poinformować swoje dwie córki i teściów. Do tego dochodzą problemy pracy spowodowane wszystkimi powyższymi problemami, które tak nagle spadają na mężczyznę.

Myślę, że obraz psychologiczny bohaterów został przedstawiony bardzo dobrze. Czytając, możemy zgłębić jakie uczucia kierują Maciejem Tomskim. Zrozumieć jak się czuł dowiadując się o śmierci żony i jej zdradzie.

Na początku polubiłam głównego bohatera. Podziwiałam go za upór w dążeniu do prawdy i to, czego potrafił dokonać, by pomścić śmierć żony. Ciekawym, choć mało realnym, była jego przyjaźń z kochankiem Janiny. Naprawdę współczułam mu tego, jaki tragizm go spotkał. Niestety, to co okazało się na samym końcu książki zmieniło moje zdanie o nim o 180 stopni.

Książka napisana jest w dwóch czasach – teraźniejszym i przeszłym. Na bieżąco możemy śledzić losy Macieja poszukującego prawdy o swojej żonie, ale także poznać historię ich relacji.

Szybko i przyjemnie się ją czytało. Tajemnice w niej ukazane bardzo wciągają, a zakończenie jest nieprzewidywalne. Mamy tutaj również wiele zwrotów akcji. Na początku może akcja nie rozkręca się za szybko, ale później jest zdecydowanie lepiej.

Ta powieść skłoniła mnie również do innych refleksji. Książka oczywiście jest smutna. Mamy tutaj tragiczne samobójstwo, osierocone dzieci i zdradzonego męża. Jednak najtragiczniejszy dla mnie jest w niej obraz małżeństwa. Obraz ludzi, którzy spędzili ze sobą tyle lat, a nie potrafią szczerze porozmawiać, powiedzieć co im nie pasuje. Nie próbują naprawić i ratować swojego małżeństwa. Oszukują się do tego stopnia, że dochodzi do tragedii.

Wojciecha Chmielarza próbowałam poznać bodajże w "Cieniach" jednak to nie było udane spotkanie. Potem długo się broniłam, aż do czasu "Wyrwy" i ta bardziej obyczajowa powieść pochłonęła mnie na parę godzin. Teraz wiem, że te opinie nie były przesadzone i jestem bardzo zadowolona z lektury. Według mnie postacie były świetnie przedstawione psychologicznie, odkrywanie tajemnic krok po kroku mocno wciągało i nie dawało spokoju. Nawet mogę powiedzieć, że początek, który był bardziej spokojny i stonowany bardziej podobał mi się niż dalszy ciąg, gdzie dużo się dzieje. Chociaż jest jedna rzecz, która rzuciła cień na całą książkę, ale musicie sami przekonać się co to było. Bardzo dobra powieść z pogranicza thrilera psychologicznego, którą na pewno zapamiętam na dłużej.

Świat Macieja Tomskiego zawala się, gdy dowiaduje się, że jego żona, Janina, zginęła w wypadku samochodowym. Poszukiwanie przyczyn tego zdarzenia nie przynosi oczekiwanej ulgi ani nie umniejsza poczucia winy. "Wyrwa" to świetnie skonstruowany kryminał psychologiczny, w którym nic nie jest tym, czy wydaje się na początku, nie ma prostych odpowiedzi na trudne pytania, a poszukiwanie prawdy wcale nie rozwiewa wszystkich wątpliwości. Powieść jest naprawdę wciągająca, choć początkowo nieco się dłuży, można by ją śmiało skrócić i nieco skondensować dość rozwlekły początek/wstęp. Poza tym zaskakujący rozwój wypadków, dobrze odmalowane postaci, świetnie pokazane emocje, które czytelnik może przeżywać z bohaterami. Oprócz czystej rozrywki i radości z czytania książka przynosi też refleksje- nad małżeństwem, jego blaskami i cieniami, nad trudami rodzicielstwa w ekstremalnej sytuacji, nad wzajemnym ludzkim zrozumieniem i współodczuwaniem.

To spotkanie z Autorem jest pierwszym i na pewno nie będzie ostatnim. Książkę czytałam dzięki Czytam Pierwszy.

„Poczułem, że po raz kolejny ją zawiodłem. Byłem mężem, który zapomniał o marzeniach swojej żony. A ona zawsze mnie wspierała, kiedy ponosiłem porażkę, i zawsze powtarzała mi, że następnym razem już na pewno się uda. Że jestem wybitnym analitykiem. I byłem nim. A to dlatego, że nie zadowalałem się byle czym, potrafiłem drążyć głębiej”.

Tym razem jednak drążenie gdzieś umknęło w szarej codzienności. Szara rzeczywistość związana z kredytem nad głową, wychowaniem dwóch córek, kłopotami w pracy, przytłaczają. Uczucie między dwojgiem ludzi staje się jakieś takie skomplikowane, trudniejsze, coś wygasa, obojętnieje. Rutyna życia w ciągłym pośpiechu, niespełnione ambicje, sprawiają, że ludzie zaczynają się od siebie oddalać, mieć swoje tajemnice, sekrety, które ukrywają tak skrzętnie i doskonale, że zaczynają żyć jakby innym życiem, jakby byli kimś innym, przybierali inną formę, imię, naturę. I to wszystko fantastycznie uchwycił Wojciech Chmielarz w swojej najnowszej powieści.

Maciej i Janina tworzyliby normalne małżeństwo, takie, jakich wiele, gdyby nie fakt, że coś w pewnym momencie zadziało się w ich życiach, co wyzwoliło łańcuch zdarzeń, konsekwencji tragicznych w skutkach. Błędy czy nawet przypadki życiowe zawsze mają swoje konsekwencje. Kierują człowieka na inny tor, tak jakby pchały w zupełnie inną stronę, niż człowiek początkowo się wybierał. To tak, jakby nagle zboczyć z kursu i poczuć, że wcale nie musimy zawracać, że można inaczej, że może tu będzie ciekawiej, niebezpieczniej, może lepiej? A może nie… W każdym razie życie małżeńskie nie jest łatwe, ale to wszystko zależy od wielu rzeczy… „I tak sobie żyliśmy. Poobijani, ale ciągle na powierzchni. Czy byliśmy szczęśliwi? Nie chcę odpowiadać na to pytanie”.

Janina pracuje jako dziennikarka, Maciej jest analitykiem bankowym. Ona spełnia się w swojej pracy, jest ceniona, lubi się wykazywać, chwytać wyzwania, prowadzić wywiady. On z kolei jest po prostu dobry, tylko dobry, bez szans na awans, co rozczarowuje i frustruje, a do tego umniejsza jego ambicje w oczach żony. Pewnego dnia Maciej otrzymuje telefon, że jego żona zginęła w wypadku pod Mrągowem. Czołowe zderzenie z tirem. I teraz pojawia się pytanie: skąd się tam wzięła? Przed wyjazdem w delegację, mówiła, że jedzie w okolice Krakowa….

Dlaczego okłamała męża? Dlaczego nagle zmieniła kierunek wyjazdu? Maciej na wszelkie możliwe sposoby próbuje dociec prawdy, analizuje, wymyśla różne schematy zdarzeń, rozpacza, ale też próbuje się jakoś pozbierać, bo przecież ma dwie małe córeczki. Teraz ON będzie musiał się nimi zająć, jak to zrobi? Jak one przyjmą wiadomość o śmierci mamy? I wszystko byłoby właściwie już zdefiniowane jako przebieg akcji książki, ale Maciej nagle dowiaduje się, że żona pradopodobnie popełniła samobójstwo. W dodatku będąc w ciąży. I to na pewno nie z nim!

Może zdradziłam zbyt dużo, ale to właściwie tylko przyczynek do tego, co się dalej wydarzy, a sytuacja w oczach Macieja zmieni się diametralnie. Dlaczego żona odebrała sobie życie (jeśli to faktycznie prawda)? Czego nie zauważył? Z kim spotykała się Janina? Dlaczego to Mrągowo? Ciąża? Wyjazd Macieja na Mazury uzmysłowi mu, że to wszystko jest bardziej skomplikowane, niż by się wydawało…

Zakończenie mocno mnie zaskoczyło. I choć wydało mi się trochę nazbyt wydumane i może nie było zbyt dobitne, żebym zbierała szczękę z podłogi, to jednak poczułam się zmanipulowana przez głównego bohatera. Bo czy tak naprawdę znamy samych siebie, wiemy do czego jesteśmy / będziemy zdolni? Czy jesteśmy w stanie poznać drugą osobę żyjąc z nią wiele lat?

To książka między innymi o tym, jak poczucie straty i rozpaczy szybko potrafi zamienić się w gniew, oraz o tym jak ślepo szukamy winy w innych, w wydarzeniach, a nie widzimy jej w sobie.

Nie znam zbyt wielu książek Wojciecha Chmielarza, więc nie mam jak porównać, czy tu jest lepiej, czy gorzej. Nie interesuje mnie to właściwie. Dodam, że czytałam tylko „Podpalacza” i „Wampira”, które były według mnie świetnymi kryminałami. A tu jest inaczej. Tu jest sporo psychologii, drążenia osobowości, a wszystko jest napisane w lekki i zarazem bardzo „filmowy” / obrazowy sposób, czytało mi się świetnie. Uważam, że to dobra, nieprzewidywalna i ciekawie przedstawiona historia. Na pewno sięgnę po jeszcze inne książki tego autora.

Powieść zaczyna się jak obyczajówka. Pierwsza część to żałoba i rozpacz, wzajemne żale, pretensje, obwinianie się. Kołowrotek emocji, myśli. Rodzinny dramat. Opisy wyciskają łzy, poruszają czułe struny. Tę część wraz ze wspomnieniami początków związku Tomskich można by skrócić bez straty dla powieści. Jak mantra powtarzają się trzy słowa klucze i kotłują się w myślach Macieja. Dochodzi zagadka i powieść zamienia się w kryminał psychologiczny. Poznać prawdę, czy na nowo budować swoje życie? Maciej traktuje śmierć żony jako kolejne zadanie do wykonania. Analizuje i dąży do prawdy. Zagadka goni zagadkę, tajemnice wychodzą na jaw i wzmagają apetyt czytelnika, jątrzą jego ciekawość.

Akcja toczy się swoim rytmem, napięcie rośnie niezauważalnie. Książkę dobrze mi się czytało i nie mogłam się od niej oderwać. Wnikałam w labirynty psychiki bohaterów i poznawałam ich grzeszki, słyszałam wyrzuty sumienia Maćka, szukałam tropów w zawiłej intrydze, brałam udział w niespodziewanym rozwoju wypadków, odsłaniałam kolejne warstwy prawdy o Janinie i jej śmierci. Zakończenie trochę mnie rozczarowało. Nie było efektu wow ani zbytniego zaskoczenia. Bardziej wstrząsnęła mną brutalna scena z psem. Określenie powieści jako thriller psychologiczny to moim zdaniem za dużo.

Autor kreśli modelowy obraz współczesnej polskiej rodziny – rodzice, dwoje dzieci, kredyt na mieszkanie, zabieganie, zapracowanie, wygasające uczucie, przyzwyczajenie, małżeńskie kłótnie, codzienne problemy, niezrealizowane marzenia, zamierające życie towarzyskie. Odsłania „uroki” naszego prawdziwego życia i każe się z nimi zmierzyć, oddać się refleksji. Widać, że jest doskonałym obserwatorem i świetnie odzwierciedla polską rzeczywistość, obnażając życie rodzinne. Jak w soczewce widziałam obraz wielu polskich małżeństw z kilkunastoletnim stażem.

Sięgnijcie po „Wyrwę”, w której poczucie straty i rozpacz prowadzą do brutalnej prawdy; w której nic nie jest tym, jakim się wydaje – ani małżeństwo, ani uczucie dwojga ludzi, a konsekwencje (nie)świadomie popełnianych błędów życiowych są zgubne w skutkach dla wielu osób. To smutna refleksja o ludzkiej naturze. To historia, która mogłaby się zdarzyć naprawdę...

„Wyrwa" jest trzecią powieścią autorstwa Wojciecha Chmielarza, którą przeczytałam. Autor w charakterystycznym prostym, inteligentnym i wnikliwym stylu ukazuje ludzkie oblicza, które na co dzień ukrywamy pod wieloma maskami.

Autor w świetny sposób opisał uczucia i emocje towarzyszące osobie, która nagle traci współmałżonka. Czytając te fragmenty razem z bohaterem odczuwałam jego rozpacz, smutek, poczucie straty i bezsilności. Kiedy Maciej zaczął odkrywać tajemnice swojej żony, jego ból zaczął zmieniać się w gniew. Wyruszając na Mazury w poszukiwaniu tajemniczego mężczyzny z pogrzebu, Maciej odkrywa to, że w dużej mierze nie znał swojej żony, jej potrzeb i marzeń. Ich małżeństwo było dobre i poprawne, ale też nijakie. Gdy w końcu mężczyzna poznaje sekrety swojej zmarłej żony, jego gniew zmienia się w chęć zemsty.

W „Wyrwie" mamy do czynienia z wielkim poczuciem straty i rozpaczy, które szybko zamieniają się w złość, a ta w chęć zemsty. Dwóch mężczyzn kochających jedną kobietę, której śmierć dla obojgu okazała się być ciosem, ale i impulsem do przemyślenia swojego życia. Ta książka to obraz ludzkiej współczesności, jej wad i powikłań, pogmatwanych uczuć oraz konsekwencji wynikających z życiowych błędów.

„Wyrwa” to trzeci thriller psychologiczny w dorobku Wojciecha Chmielarza, pisarza, którego książki bardzo lubię i cenię. Jest to opowieść o stracie, próbie pogodzenia się z nią, o rozczarowaniu życiem, a także zemście. To książka, która wzbudza we mnie skrajne emocje, przez co mam spory problem z jej oceną. Pierwsza część książki, powiedzmy że 150 stron mnie zachwyciły. To jak autor oddał rozpacz bohatera, jego uczucia, przeżycia, myśli, jest naprawdę niesamowite. Ciężko uwierzyć, że sam autor tego nie przeżył. Ta część ogromnie łapie za serce, jest dla mnie doskonała.

Środek historii jest ciekawy, bardziej skupiony już na akcji niż na przeżyciach bohatera. Koniec jednak mnie rozczarował, za dużo to się stało, miałam wrażenie, że autor za dużo nawymyślał, bym mogła w to uwierzyć. Oczywiście wszystko pisane jest perfekcyjnym stylem, z ogromną dbałością o język, autor dzieli się z czytelnikiem świetnymi, trafnymi spostrzeżeniami na temat związków i dorosłego życia – właśnie za ten styl i za dojrzałe, trafne spostrzeżenia uważam, że to zdecydowanie jeden z najlepszych naszych współczesnych polskich pisarzy. „Wyrwa” jednak nie trafia ma moją półkę ulubionych, ale i tak warto ją przeczytać, choćby dla tej doskonałej pierwszej 1/3 powieści.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Powieść zaczyna się jak obyczajówka. Pierwsza część to żałoba i rozpacz, wzajemne żale, pretensje, obwinianie się. Kołowrotek emocji, myśli. Rodzinny dramat. Opisy wyciskają łzy, poruszają czułe struny. Tę część wraz ze wspomnieniami początków związku Tomskich można by skrócić bez straty dla powieści. Jak mantra powtarzają się trzy słowa klucze i kotłują się w myślach Macieja. Dochodzi zagadka i powieść zamienia się w kryminał psychologiczny. Poznać prawdę, czy na nowo budować swoje życie? Maciej traktuje śmierć żony jako kolejne zadanie do wykonania. Analizuje i dąży do prawdy. Zagadka goni zagadkę, tajemnice wychodzą na jaw i wzmagają apetyt czytelnika, jątrzą jego ciekawość.

Akcja toczy się swoim rytmem, napięcie rośnie niezauważalnie. Książkę dobrze mi się czytało i nie mogłam się od niej oderwać. Wnikałam w labirynty psychiki bohaterów i poznawałam ich grzeszki, słyszałam wyrzuty sumienia Maćka, szukałam tropów w zawiłej intrydze, brałam udział w niespodziewanym rozwoju wypadków, odsłaniałam kolejne warstwy prawdy o Janinie i jej śmierci. Zakończenie trochę mnie rozczarowało. Nie było efektu wow ani zbytniego zaskoczenia. Bardziej wstrząsnęła mną brutalna scena z psem. Określenie powieści jako thriller psychologiczny to moim zdaniem za dużo.

Autor kreśli modelowy obraz współczesnej polskiej rodziny – rodzice, dwoje dzieci, kredyt na mieszkanie, zabieganie, zapracowanie, wygasające uczucie, przyzwyczajenie, małżeńskie kłótnie, codzienne problemy, niezrealizowane marzenia, zamierające życie towarzyskie. Odsłania „uroki” naszego prawdziwego życia i każe się z nimi zmierzyć, oddać się refleksji. Widać, że jest doskonałym obserwatorem i świetnie odzwierciedla polską rzeczywistość, obnażając życie rodzinne. Jak w soczewce widziałam obraz wielu polskich małżeństw z kilkunastoletnim stażem.

Sięgnijcie po „Wyrwę”, w której poczucie straty i rozpacz prowadzą do brutalnej prawdy; w której nic nie jest tym, jakim się wydaje – ani małżeństwo, ani uczucie dwojga ludzi, a konsekwencje (nie)świadomie popełnianych błędów życiowych są zgubne w skutkach dla wielu osób. To smutna refleksja o ludzkiej naturze. To historia, która mogłaby się zdarzyć naprawdę...

Początek powieści zaczął się dość przewidywalnie. Myślałam, że odkryłam zamysł autora. W połowie książki zwroty akcji jednak posypały się jak z rękawa. Książka nie dała się odłożyć nawet na chwile, bo ciekawość brała górę nad zmęczonymi oczami. Fabuła wymyślona po mistrzowsku z elementami zaskoczenia. Bohaterowie powoli dogłębnie zilustrowani, czuje się ich życie i codzienność. Emocje głównego bohatera bardzo trudne i zmieniały się wraz z wydarzeniami. Od złości, smutku, poczucia winy po odwagę, bunt, walkę z własnymi słabościami. Doskonale zbudowane napięcie, które kieruje wprost do wątku kryminalnego. Ten thriller psychologiczny napisany dość łagodnie i nie musiałam zamykać oczu ze strachu, co dla mnie jest plusem. Płynny zrozumiały język, doskonałe żywe dialogi prowadziły gładko przez wartką akcję.

Czy książka kiedyś doczeka się ekranizacji jak poprzednia? Ja nie miałby nic przeciwko temu, już widzę, jak wciska w fotel widzów, którzy czekają z napięciem, co będzie dalej. Dużo emocji, porusza trudny tematy uczuć w małżeństwie. Brak szczęścia, poświecenie dla rodziny, to problemy wielu par. I dlatego powieść może być kolejny bestselerem, bo dotyka tematy, które są bliskie każdemu z nas w sposób nieskomplikowany. Zmusza do refleksji nad naszym związkiem i życiem. Może po tej lekturze wielu osobom uda się poprawić relacje rodzinne, zanim zdarzy się nieszczęście.

Autor dawkuje wydarzenia i pomału stopniuje napięcie, by w pewnym momencie uderzyć z nagłym zwrotem akcji, a potem następnym i następnym, by zakończeniem wywieźć w pole czytelnika. Powieść ma wszystko, czego oczekuje czytający. Jestem w pełni usatysfakcjonowana. Teraz już bardzo chętnie sięgnę po kolejną powieść autora, bo to, czego mogę się spodziewać bardzo mi się podoba.

Czytając tą książkę miałam problem odłożyć ja w połowie tak mnie pochłonęła ta ciekawość co dalej .. że bardzo szybko skonczyłam ją czytać jest lekka i przyjemna dla czytelnika . Postać Macieja przypadła mi bardzo do gustu . Na początku kochający mąż cierpiący po stracie żony... Ale końcówka zmienia wszystko jak zawsze . To co na początku wydaje się oczywiste później już take nie jest ... Może książka nie trzyma czytelnika w jakimś mocnym napięciu ale na pewno jest ciekawość A co dalej ...

Ta opowieść jest o stracie człowieka którego się kochało i jak się nam wydaje bardzo dobrze się znało ale z czasem dowiadujemy się że nic o niej nie wiedzieliśmy . Jak rozpacz zamienia się w gniew jak silne jest poczucie szukanie winnego. Zemsta .

Jak dla mnie książka 10/10 Polecam . A to moja pierwsza powieść tego autora i mam ochotę sięgnąć po poprzednie jego książki .

Pewnego dnia życie Macieja wywraca się do góry nogami. Jego żona ginie w wypadku samochodowym, a ON musi teraz przekazać tą informację swoim córkom oraz rodzicom kobiety. Życie, jakie dotychczas prowadził właśnie się skończyło. Tą trudną sytuację dodatkowo komplikują okoliczności, w jakich doszło do tragicznego zdarzenia. Janina powiedziała mężowi, że wyjeżdża na delegację pod Kraków, natomiast wypadek miał miejsce w okolicach Mrągowa. Była to z jej strony jedynie pomyłka, czy może umyślnie okłamała Macieja? Na pogrzebie kobiety pojawia się tajemniczy mężczyzna. Na jaw zaczyna wychodzić coraz więcej sekretów. Co tak naprawdę wydarzyło się w dniu śmierci kobiety?

„Wyrwa” to moje pierwsze spotkanie z Wojciechem Chmielarzem. Przyznaję, że bardzo rzadko sięgam po książki polskich autorów, ale ta pozycja wyjątkowo zainteresowała mnie opisem. Powieść była wciągająca dzięki temu, że na jaw ciągle wychodziły nowe tajemnice zmarłej kobiety. Co prawda nie wszystkie zwroty akcji były dla mnie zaskoczeniem, ale części z nich nie przewidziałam. Autor wykreował kilku bardzo interesujących bohaterów. Opisani są na tyle dokładnie, że czytelnik wie dlaczego zachowują się tak, a nie inaczej. Natomiast nie jest to książka, która wywołała u mnie jakiekolwiek emocje (ani pozytywne, ani negatywne). Akcja jak dla mnie toczyła się za wolno, główny bohater w wielu sytuacjach wydawał się nie mieć swojego zdania. Robił tylko to, co mu polecono. Nie do końca wiem, jak uzasadnić moją opinię o tej książce. Wszystkie obiekcje jakie mam będą niestety spoilerem, a tego wolałabym uniknąć. Sprowadza się to do tego, że wystąpiły tam sytuacje, które wydają mi się nieprawdopodobne i nierealne. Nie uważam, że jest to zła powieść. Jak dla mnie średniak, jakich wiele. Oceniam na 3/5. Książkę odebrałam za punkty na portalu Czytam Pierwszy.

"Po raz pierwszy dotarło do mnie, że Janina naprawdę odeszła, w chwili, kiedy stanąłem przed bramą przedszkola i zastanawiałem się, jak powiedzieć córce, że jej mama nie żyje."

Tymi słowami Wojciech Chmielarz rozpoczyna swą najnowszą powieść pt. "Wyrwa". Jej bohater, Maciej Tomski, dowiaduje się, że jego żona zginęła w wypadku. Obwinia się za jej śmierć, ale jednocześnie zastanawia, jak to się stało, że Janina zginęła właśnie tam, skoro tego dnia miała być zupełnie gdzie indziej. Jego życie z dnia na dzień legło w gruzach. Pogrążony w żałobie, z trudem radzący sobie z opieką nad córkami próbuje rozwiązać tajemnicę śmierci żony.

Chmielarz stworzył tym razem powieść raczej obyczajową. Trup nie ściele się gęsto, język jest wygładzony, napięcia niewiele. A jednocześnie książka wzbudza ogromną ciekawość tego, co wydarzyło się z Janiną. Czyta się ją z ogromną przyjemnością, choć tematyka do łatwych nie należy. Chmielarz jest dobrym obserwatorem. Świetnie oddaje emocje. Boleśnie obnaża długoletnie związki oparte często na kredycie, dzieciach i przyzwyczajeniu.

"Wyrwa" tak różna od "Rany" czy nawet "Żmijowiska" zrobiła na mnie duże wrażenie.

Kto już był w kinie na najnowszym filmie "Wyrwa" może sięgnąć po książkę, ja najpierw przeczytałam, a później udałam się do kina. O dziwo wersja filmowa całkiem dobrze odzwierciedla całą akcję książki :) bardzo polecam i jedno i drugie. Zdecydowanie koniec historii mnie zaskoczył, ale przez cały czas wychodzą nowe fakty i osobiście czytając książkę czułam przeróżne emocje od współczucia, poprzez smutek i brak zrozumienia dla całej sytuacji, aż po złość i gniew. Autor zdecydowanie wiedział jak poprowadzić całą akcję, by wciągnąć czytelnika na dobre w całą historię.

Wojciech Chmielarz na swoim koncie posiada kilka naprawdę dobrych tytułów. Zdecydowałam się na pozycję Wyrwy ze względu na ekranizację powieści. Mimo że sam kryminał napisany jest dosyć prostym językiem i to na początku mnie zniechęciło to autor, nadrobił ta niedogodność fabułą. Tajemnice skrywane latami mogą mieć fatalne konsekwencje, a nikt nie jest w stanie lepiej odwzorować emocji targających bohaterami jak Pan Wojciech. Z pozoru prosta historia, która może, przydarzyć się każdemu człowiekowi nie mniej zakończenie było zaskakujące.

Książka, którą czytałam rok temu była pierwszą pozycją Chmielarza, jaką przeczytałam. Zaskoczył mnie w niej prosty język, składający się z pojedynczych zdań. Odczułam brak większego kunsztu literackiego i złożonych zdań, co sprawiło, że książka była napisana "prosto". Pomimo tego, akcja i historia były całkiem interesujące. Jednakże, dla osób, które czytają regularnie kryminały, rozwiązanie zagadki było możliwe po połowie książki. Jestem zainteresowana, dlaczego akurat ta książka została zekranizowana, biorąc pod uwagę, że autor ma w swoim dorobku o wiele ciekawsze pozycje. Podsumowując, książka jest warta przeczytania, ale nie jest to "wielkie dzieło".

Wojciech Chmielarz to jeden z moich ulubionych polskich autorów, dlatego chętnie sięgnęłam po jego najnowszą książkę. "Wyrwa" oczywiście mnie nie zawiodła. To kolejna wciągająca pozycja, od której nie można się oderwać. Autor w genialny sposób opisuje przeżycia i emocje bohaterów, co sprawia, że cała historia jest jeszcze bardziej emocjonująca. Otwarte zakończenie książki sprawia, że jeszcze długo po jej przeczytaniu nie możemy o niej zapomnieć. Osobiście liczę na kontynuację. Polecam każdemu, kto lubi dobrą książkę, którą można czytać godzinami. 

Często bywa tak, że to nasi ulubieni pisarze podpowiadają nam, co ciekawego możemy przeczytać. Autorzy świetnych tytułów nie tylko tworzą, ale także sami są fanami literatury, nie ma w tym nic dziwnego. W moim przypadku taka sytuacja dotyczy Wojciecha Chmielarza. Słyszałam wiele o jego twórczości, gdyż to bardzo znany, niemal czołowy pisarz na rynku książki. Po „Wyrwę” sięgnęłam jednak za sprawą jednej z moich ulubionych pisarek, mam na myśli Magdalenę Majcher. Autorka wyśmienitych obyczajówek, a w ostatnim czasie tekstów z rodzaju true crime, bardzo chwali teksty tworzone przez Wojciecha Chmielarza, oboje zresztą wspierają się w swoich poczynaniach, a możemy o tym dowiedzieć się poprzez ich konta typu Faceebok czy Instagram. Postanowiłam zaufać Magdalenie Majcher i tak oto sięgnęłam po „Wyrwę”. Czy było warto? Moim skromnym zdaniem tak, nawet bardzo. Nie nudziłam się, nie czytałam książki na siłę, a to już daje chęci do sięgnięcia po kolejne książki pisarza, co też uczynię.

Ktoś już tu napisał, że „Wyrwa” to nie jest typowy kryminał czy thriller. Zgadzam się z tym, ponieważ mamy tutaj bardzo wyraźną warstwę emocjonalną. Główny bohater, Maciej Tomski, musi zmagać się z czymś trudnym, a mianowicie ze śmiercią żony Janiny. Mało tego- jak powiedzieć jeszcze małym dzieciom (4 i 11 lat), że ich matka nigdy więcej ich nie przytuli, nie pomoże w zadaniach domowych? Takie dylematy, jak widać, nie spadają wyłącznie na kobiety, samotne tacierzyństwo to także twardy orzech do zgryzienia dla wdowców. To tyle, jeśli chodzi o wątek obyczajowy, ale Wojciech Chmielarz nie napisał typowego wyciskacza łez. Okazuje się bowiem, że Janina miała przed mężem wiele sekretów. Kobieta zginęła w wypadku samochodowym, ALE: co robiła w okolicach Mazur, skoro miała być pod Krakowem? Najgorsze jest też to, że kobieta była w ciąży, a przecież nie może dojść do niepokalanego poczęcia…

Nie chcę zdradzać wszystkiego, ale główny bohater nie spocznie, dopóki nie dowie się, co tak naprawdę stało się z jego żoną. Dlaczego go oszukiwała? Dlaczego potajemnie spotykała się z innym mężczyzną? Jej śmierć to wypadek, a może celowe działanie Janiny? Czytelnicy będą musieli uporać się z wieloma niewiadomymi, ale zapewniam, że dzięki temu autor nikogo nie nudzi, a czytana „Wyrwa” wciąga, ojj wciąga.

Bardzo się cieszę, że w końcu sięgnęłam po tekst Wojciecha Chmielarza. Pisarz udowodnił, że thriller można mieszać z kryminałem, a także z elementami obyczaju. Wojciech Chmielarz podkreślił także, jak ważną rolę pełni ojciec w rodzinie- ma być wsparciem dla swoich dzieci, choć nie jest to łatwe zadanie. Co więcej, tajemnice w małżeństwie to nie jest wyimaginowany problem- nieudane relacje damsko-męskie potrafią być skomplikowane, a wzajemne oszukiwanie się z pewnością nie prowadzi do niczego dobrego. Może się okazać, że w ogóle nie znamy osoby, z którą mieszkamy i dzielimy łoże.

Książkę jak najbardziej polecam i z pewnością sięgnę jeszcze po inny tekst autora. Lektura nie jest monotonna, a tym bardziej oczywista. Jak przystało na dobry thriller czy kryminał, akcja zmienia się bardzo szybko, a czytelnik niczego nie może uznać za przewidywalne. Książkę należy przeczytać do ostatniej strony, wówczas wszystkie puzzle ułożą się w sensowną całość

Bardzo dobry thriller psychologiczny. Cieszę się, że Chmielarz sięga czasami po ten gatunek.

"... w tym niedoskonałym świecie to, co jest doskonałe, musi być sztuczne. Doskonałość to kłamstwo".

Jest to moja druga książka od Pana Chmielarza i muszę przyznać, że nie zawiodłam się ani troszkę.

Pierwszą książką, na którą się skusiłam był "Wampir", który nie wywarł na mnie większych emocji ALE co się dziwić skoro minęło 5 lat od jej premiery.

Widać, że Pan Wojciech 'poprawił' swój warsztat pisarski co wyszło mu na dobre.

Odkładałam tę książkę, trochę się bałam, że się zawiodę. Ale od pierwszego rozdziału byłam w pewien sposób oczarowana. Historia przedstawiona w książce jest tak prawdziwa w porównaniu do historii z życia wziętych, że czułam się jakbym z głównym bohaterem - Maciejem Tomskim, szła na wyprawę by odgadnąć zagadkę, która ciążyła mu na sumieniu i na duszy.

Fabuła ta opowiada poniekąd o małżeństwie, o zdradzie, o zazdrości, i o zemście.

O miłości dwóch mężczyzn do jednej kobiety.

Jest mi ciężko przypisać tę książkę do kryminału, a raczej powiedziałabym, że jest to mega dobry thriller od którego nie można się oderwać.

Nasuwają się kolejne pytania - "a jak Ty postąpiłbyś w takiej sytuacji"?

"Czy było inne - rozsądniejsze wyjście"?

Ta pozycja otworzyła mi szerzej oczy na świat. Wytłumaczyła mi, że nie zawsze powinno się wierzyć w to co się widzi. A co najważniejsze, pokazała mi, jak bycie obojętnym w stosunku co do ukochanych nam osób może się odbić na nas samych.

Ja naprawdę bawiłam się dobrze przy tej książce. Lubię kiedy autor zabiera mnie w podróż od pierwszej strony, lubię czuć tę małą dawkę adrenaliny kiedy razem z bohaterem mogę odkryć prawdę.

Tymczasem wychodzi na to, że nie mam innego wyjścia jak siegnąć po resztę książek autora. 🤭

Lubię poznawać bohaterów, których to codzienne życie się z zaskoczenia nieco komplikuje. Niby dobrze się z pozoru na co dzień znają, a okazuje się jednak, że nie znasz ich, a jedynie odkrywasz ich po dokładnym zagłębieniu się w ich przebytą wspólną historię życiową.

Na to jestem przygotowana szczególnie zawsze w książkach Pana Wojciecha Chmielarza, który to i tym razem zabiera nas w niezwykłą podróż dającą wiele do myślenia, a może uświadomić nas, że życie nadal trwa, a jedynie potrzeba poszukać tego właściwego rozwiązania i zapytać się dlaczego?, po co?, jak?, czy udałoby się tego wszystkiego uniknąć, a jeśli tak to w jaki sposób?

Tym razem przed takim wyzwaniem stawia nas Pan Wojciech Chmielarz w thrillerze psychologicznym pt. '' Wyrwa'', w której to nie zabrakło mu pomysłowości na opisanie moim zdaniem historii o utracie, bólu i niedowierzaniu, że drugiej osoby już nie ma i bohater nieświadomy tej zwyczajnej normalnej codzienności, którą czuł, mając ją, kiedy była przy nim ukochana osoba.

To, co czuje, w danym momencie główny bohater nie da się opisać w jednym zdaniu, lecz w kilku.

Właściwie ON również toczy walkę sam ze sobą, aby, się nie załamać, aby, być silnym w przetrwaniu tego stworzył w relacji małżeńskiej przez 12 lat.

Przyznam, że od pierwszego czytanego przeze mnie rozdziału zapragnęłam głębiej zapoznawać w tę niezwykłą przedstawioną historię przez jej autora Pana Wojciecha Chmielarza, która to z każdą zapisaną stroną wciągała w pewien wir ludzkich problemów, a w tym biegania za tym, aby życie bohaterów toczyło się dobrze i nic w nim nie brakowało.

Zadawałam sobie pytania z każdym czytanym rozdziałem czy ten nowy styl pisarstwa Pana Wojciecha Chmielarza mi odpowiadał, co mi dało poznawanie go na nowo oraz jego bohaterów, którzy nie zawsze wiedzieli, co mają powiedzieć, jak się zachować w danej chwili, kiedy pojawiały się dramaty, kłamstwa i czy ja też podobnie bym w ten sposób reagowała, jak oni ?

Odnosiłam momentami takie wrażenie, że czytając, tę książkę poznaję inny świat autora, w którym chce pokazać nam Czytelnikom drugą stronę medalu swojego kunsztu pisania i ukazać ją, w taki sposób, że tworząc, innego nowego bohatera niż zwykle tworzył, chce udowodnić, że są pośród nas tacy niezwykli ludzie, którzy jednak żyją swoim życiem, dążą do celu, poszukują stale czegoś nowego, w świecie, w którym myśleli, że mają to, kochają się, a jednak czegoś brakuje.

Cieszę się, że mogłam, spędzić miło czas czytając tę książkę, w której to każdy znajdzie coś dla siebie i można wyciągnąć wiele wniosków na podstawie wielu niespodziewanych sytuacji, w których znajdowali się bohaterowie.

Polecam przeczytać ten thriller psychologiczny.

Pewnego dnia Maciek dostaje telefon z informacją, że jego żona miał wypadek i nie przeżyła. Ale pewne informacje się nie zgadzają. Janina miała być w Krakowie a wypadek był pod Mrągowem... co robiła tam jego żona i co jeszcze nie będzie do siebie pasować? Maciek za wszelką cenę będzie dążył do odkrycia prawdy na temat śmierci swojej żony a przy okazji odkryje wiele tajemnic związanych z jej życiem i ich małżeństwem.

Nie będę przeczytać, że książka mnie wciągnęła niesamowicie. Przewracałam kolejne strony a w głowie juz kiełkował mi pomysł co autor wymyślił, ale fabuła przebiła moje najśmielsze oczekiwania. W życiu Janiny nałożyło się kilka problemów ale głównym było małżeństwo a raczej jego rozpad. I tak dochodzę do wniosku, że można albo żyć razem albo żyć obok siebie i kiedy tracimy zainteresowanie tą drugą osobą, odpuścimy sobie, przestaniemy się słuchać i mieć na uwadze dobro drugiego człowieka to może się to różnie skończyć... Jak się okazuje każdy ma swoje grzeszki i tajemnice. Jedni większe a inni mniejsze.

Akcja jest dość dynamiczna i z każdym kolejnym rozdziałem dzieje się coraz więcej. Ta książka ma swoje drugie dno i autorowi udało się poruszyć wątek, mam wrażeni, nie tylko ludzkiej zawiłej psychiki ale i funkcjonowania ludzi w społeczeństwie jak i w rodzinie. No co ja mogę napisać... zrobiła na mnie niesamowite wrażenie i skłoniła do pewnych refleksji.

Jeśli jeszcze nie czytaliście to bardzo wam polecam👌

Zazwyczaj jeśli już jakaś książka wyciska ze mnie łzy, dzieje się to na końcu. W przypadku Wyrwy było na opak. Oczy wilgotniały mi już przy pierwszych rozdziałach, gdzie współczułam głównemu bohaterowi z całego serca. Mąż, którego żona ginie w wypadku samochodowym, równocześnie ojciec, który jakoś musi powiedzieć swoim córkom, że już nie mają matki. Do tego wszystkiego ostatnie przeprowadzone rozmowy z żoną, to w zasadzie kłótnie pełne złośliwości i żali. Sytuacja sama w sobie tragiczna, a do tego opisana w sposób wzruszający i niezwykle empatyczny. Wręcz chciałoby się naszego głównego bohatera przytulić, pocieszyć i jakkolwiek pomóc…

Później pojawiają się tajemnice, które zaczynają intrygować zarówno naszego wdowca jak i czytelnika, który mu towarzyszy.

Sytuacja i odczucia postaci nieziemsko wręcz realne, co przy panu Chmielarzu mnie już nie dziwi, ale w dalszym ciągu zachwyca. Wszystkie reakcje bohaterów rzeczywiste, a sceny łatwe do zobrazowania w wyobraźni. Wszystko to na wielki plus.

Gdybym miała odpowiedzieć na pytanie, o czym jest ta powieść, powiedziałabym, że o żalu, ludzkich ułomnościach, nienawiści i zemście. Jakimś cudem Wojciech Chmielarz udowadnia w Wyrwie, że każdy z nas jest tylko człowiekiem i każdy posiada ciemną stronę, o której może nawet nie wiedzieć. No chyba, że w końcu zdarzy się coś, co ją uwolni. Po prostu wywlecze z czeluści naszej osobowości, trzymając pazurzastą łapą za szyję.

Wyrwa to historia przede wszystkim o zwykłych ludziach, co czuć wyraźnie. Sęk w tym, że opowiedziana w sposób niezwykle ciekawy i intrygujący. I oczywiście z całkowitą niespodzianką na ostatnich stronach, która zwala z nóg. Zakończenie książki napawa ochotą, by złożyć serdeczne gratulacje autorowi za tak wspaniałą robotę. Z tego miejsca, niebezpośrednio acz szczerze, składam wyrazy uznania.

Jestem przekonana, że Wyrwa zachwyci każdego, kto po nią sięgnie. Gorąco polecam.

Gdybym miała odpowiedzieć na pytanie, o czym jest ta powieść, powiedziałabym, że o żalu, ludzkich ułomnościach, nienawiści i zemście. Jakimś cudem Wojciech Chmielarz udowadnia w Wyrwie, że każdy z nas jest tylko człowiekiem i każdy posiada ciemną stronę, o której może nawet nie wiedzieć. No chyba, że w końcu zdarzy się coś, co ją uwolni. Po prostu wywlecze z czeluści naszej osobowości, trzymając pazurzastą łapą za szyję.

Wyrwa to historia przede wszystkim o zwykłych ludziach, co czuć wyraźnie. Sęk w tym, że opowiedziana w sposób niezwykle ciekawy i intrygujący. I oczywiście z całkowitą niespodzianką na ostatnich stronach, która zwala z nóg.

Lubicie książki pana Wojciecha Chmielarza? "Wyrwa" to moja trzecia książka autora i tak jak "Żmijowisko" czy "Rana" ta również mi się bardzo podobała. Uwielbiam książki z nutką tajemnicy i zaskoczenia.

"Wyrwa" to historia młodej mężatki, matki dwójki dzieci, która ginie w wypadku samochodowym. Jej mąż Maciej na własną rękę próbuje ustalić co tak naprawdę się stało. Dlaczego

Janina, jego żona, zginęła pod Mrągowem skoro rzekomo pojechała w delegację w okolice Krakowa? Pytań jest coraz więcej. Maciej liczy, że chociaż na niektóre z nich dostanie odpowiedź od tajemniczego mężczyzny, który pojawił się na pogrzebie Janiny. Maciej wyrusza na Mazury. Wie, że jeśli nie dowie się prawdy nie będzie mógł spokojnie żyć.

Brawo dla pana Wojciecha. Stworzył historię, która zasługuje na same pochwały. Świetnie skonstruowana fabuła oraz wykreowane postaci, mnie ta książka wciągnęła od samego początku i nie mogłam się od niej oderwać.

Recenzja Wyrwa

Tytuł : Wyrwa

Autor: Wojciech Chmielarz

Wydawnictwo : Wydawnictwo Marginesy

Ocena : ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ 5/5

Wyrwa to thriller psychologiczny autora Wojciecha Chmielarza.

Maciek i Janina są małżeństwem z 12- letnim stażem.

Wychowują dwie córeczki,wydaje się że oboje mają dobrą pracę , kredyt na mieszkanie, a życie toczy się swoim tempem.

Pewnego dnia Janina wyjeżdża w delegację pod Kraków.W drodze powrotnej,zdarza się wypadek...

Kiedy Maciek dowiaduje się,że jego żona zginęła w wypadku samochodowym,czuje że wali mu się cały świat.

Jak ma powiedzieć swoim córeczkom , że ich mama nie wróci?Że właśnie ją straciły ?

Jak ma powiedzieć o tym rodzicom Janiny ?

Od policji dowiaduje się jednak, że do wypadku doszło pod Mrągowem, a nie pod Krakowem.

Dowiaduje się jeszcze czegoś, co daje mu dużo do myślenia.

Na domiar złego na pogrzebie żony pojawia się tajemniczy mężczyzna , którego jak później się okazuje Maciek skądś zna.

Maciek zdaje sobie sprawę, że mieszkał pod jednym dachem z kobietą której nie znał.

Zaczyna zadawać sobie pytania, a tragedia do której doszło zmienia się w skomplikowaną zagadkę, którą za wszelką cenę chce rozwiązać.

Maciej jedzie na Mazury.A tam dowiaduje się tego że Janina miała wiele sekretów i tak na prawdę nie znał kobiety z którą spędził ostatnich dwanaście lat życia.

Czy Maciej i jego córki pozbierają się po stracie bliskiej im osoby?

Czego dowiedział się Maciek że postanowił wyjechać na Mazury ?

I w końcu co takiego dowiedział się na miejscu ?

Tego dowiecie się czytając Wyrwę :)

Wyrwa to opowieść o bólu po stracie bliskiej osoby, o tym że nie zawsze do końca znamy drugą osobę z którą jesteśmy. A także o tym że życie różnie może się potoczyć, a my nie mamy na to wpływu.

Bardzo mi się podobała książka pana Wojciecha i na pewno będę ją polecać , rodzinie i znajomym

Czytając kryminały, czy też thrillery oraz literaturę gatunkową, często postrzegamy ją jako czystą rozrywkę. Może warto czasami zatrzymać się i zastanowić nad przedstawionym tematem? Być może literatura, po którą sięgamy dla przyjemności będzie dla nas nowym doświadczeniem i pozwoli nam zastanowić się nad naszymi wyborami?

Życie Macieja toczyło się do tej pory tak, jak życie każdego innego człowieka. Miał żonę, dzieci oraz dobrą pracę. Wszystko to runie jak domek z kart w momencie, gdy dowiaduje się, że Janina ginie w wypadku samochodowym. Sprawa jednak nie jest tak prosta, jak by się mogło wydawać. Do wypadku doszło pod Mrągowem, choć kobieta miała być w delegacji do Krakowa. Jak powiedzieć dwójce dzieci, że straciły matkę? Co tak naprawdę stało się w drodze na Mazury? „Ból jest zawsze uczuciem subiektywnym. Nie da się go zmierzyć. Wszystkie opracowane przez medycynę skale są tylko przybliżone. Ja teraz czułem się tak, jakby ktoś wyciął mi kawałek serca.” Podchodziłam do tej książki z pewną dozą sceptycyzmu. Czytałam już podzielone opinie na temat „Żmijowiska”, które według niektórych było kryminałem, inni pisali, że to powieść obyczajowa, a pozostali, że thriller z pierwszego zdarzenia. Komu wierzyć? Wszyscy wiemy, że najlepiej przekonać się na własnej skórze. Historia ta ma tak różne opinie, że zdecydowałam się jednak po nią nie sięgać, by się nie zawieść nadmiernymi oczekiwaniami. Postawiłam na inny tekst. „Wyrwę” upolowałam w jednej z krakowskich galerii handlowych kilka tygodni temu. Jest to zarówno nowość na rynku wydawniczym, jak i na moim regale. Coś musiało w niej być, że po dłuższej przerwie od czytania lektur, zdecydowałam się właśnie na nią, a nie na którąś z zalegających na półce pozycji. Oczekiwania wobec niej miałam spore, choć mój zapał powoli mijał wraz z każdą kolejną przeczytaną stroną. „Myślałem o tym, że dzieci nie powinny umierać przed rodzicami, a rodzice nie powinni umierać wtedy, kiedy dzieci są dziećmi. To po prostu niesprawiedliwe.” Książka promowana jest jako thriller psychologiczny. Tak, po części zgodzę się z tym stwierdzeniem. Jednak jedynie połowicznie. Tym, co bardzo mi przeszkadzało podczas czytania „Wyrwy”, to pewien brak elementu zaskoczenia przez zdecydowaną część przedstawionej nam historii. Czytelnik może z łatwością wydedukować, jakie będą następstwa zdarzeń tutaj ukazanych. Dwie trzecie treści można klasyfikować do powieści stricte psychologicznej. Fakt, że jedna z postaci ginie nie pretenduje jeszcze całości do miana thrillera. Pod tym względem zawiodłam się, ponieważ oczekiwałam zgoła czegoś innego. Z drugiej jednak strony, na pochwałę zasługuje kreacja bohaterów. Czuć, że to postaci z krwi i kości. Przejmująco ukazany jest wątek straty oraz całych procesów psychologicznych zachodzących w umyśle osoby, która boryka się z tym problemem. Obserwujemy zachowanie Macieja, jego dzieci, jak i osób spokrewnionych z Janiną i nie tylko. Da się wyczuć, że nie jest to napisane na kolanie, ale autor spędził mnóstwo czasu nad stworzeniem pełnego portretu psychologicznego każdej osoby, która pojawia się w „Wyrwie”. I choć mogę narzekać na powolną i w większości przewidywalną fabułę, tak nie mogę tego samego powiedzieć o finiszu. W moim odczuciu dopiero na mniej więcej sto stron przed końcem książka rozkręca się. To wtedy dochodzi do wydarzeń, które mają prawo odnosić się do niej jako do thrillera. Jestem zachwycona tym, co Wojciech Chmielarz postanowił dać czytelnikowi jako pełnoprawne zakończenie. Choć nie mogę spojlerować, to mogę Wam powiedzieć, że warto przebrnąć przez tę historię do końca. „Wyrwę” oceniam dobrze, choć nie jest to lektura, po którą sięgnęłabym ponownie. Przyzwyczajona jestem do szybkiego tempa akcji, którego tutaj nie dostałam. Oceniając ją jako powieść stricte psychologiczną, dałabym mocne 8/10, lecz książka promowana jest jako thriller psychologiczny, którym według mnie do końca nie jest, dlatego też ocenę wystawiam niższą. Jestem pewna, że po pozostałą twórczość autora sięgnę, lecz na pewno nie w najbliższym czasie. Pozostała również najważniejsza kwestia. Czy ją polecam? Tak. Myślę, że można przy niej miło spędzić czas, lecz nie stawiałabym przed nią dużych oczekiwań.

Jest to moje pierwsze zderzenie z twórczością Wojciecha Chmielarza, sporo o nim do tej pory słyszałam i w końcu mam moją pierwszą próbkę w postaci thrillera psychologicznego.

Akcja powieści toczy się wokół Macieja Tomskiego, którego poznajemy w momencie, gdy wali mu się cały świat. Dowiaduje się o śmiertelnym wypadku swojej żony. Jak ma o tym powiedzieć córkom? Jak poradzić sobie z pogrzebem? Jak dalej żyć? Spada na niego szereg pytań bez odpowiedzi, ale najważniejszym jest: "dlaczego Janina zginęła pod Mrągowem, skoro jej delegacja miała być pod Krakowem...?"

Od tego momentu zaczyna się prywatne śledztwo Macieja. Bardzo szybko poznajemy coraz to nowe okoliczności, które doprowadziły do feralnego zdarzenia. Akcja nie pozostawia ani chwili oddechu, gdy przez chwile wydawać by się mogło, że bohater utknął w martwym punkcie, natychmiast pojawia się nowy ślad. Świetnie jest tu zbudowana psychologia i emocjonalność postaci, odczuwalna na własnej skórze przez czytelnika. Nieco mniej przypadł mi do gustu główny watek przyczynowy wydarzeń, miałam nadzieję na nieco więcej niecodziennych sekretów żony, tutaj było do pewnego momentu dość "standardowo", że tak powiem, zakończenie nieco to rozbudowało.

Podsumowując - myślę, ze jest to całkiem dobry thriller, mogę go polecić fanom tego gatunku, choć trzeba się nastawić na więcej obyczajowości, niż sensacyjności, czy kryminału - jak ktoś to lubi, to książka zdecydowanie dla niego :)

Nie czytajcie ostatniego rozdziału :)

Wojciech Chmielarz to autor, na którego książki czeka się już z utęsknieniem (o ile jest się fanem kryminałów Wojtka). Podoba mi się to, jak buduje swoje postacie, jakie porusza tematy i jak zaskakuje punktem kulminacyjnym. Najnowsza jego książka to znowu coś dobrego, coś innego i coś zaskakującego, choć mam jedno, może nawet dwa "ale".

Bohater "Wyrwy" niby osiągnął sukces (praca, dom, rodzina) a jednak czuje, że coś jest nie tak, zamiast bliskości jest mijanie, zamiast spełnienia jest wypełnianie obowiązków, zamiast rozmów są ucieczki. Niespodziewanie życie Maćka zmienia się w dramat. W wypadku samochodowym ginie jego żona, Janina. Po pierwszym szoku przychodzą wątpliwości. Żona miała wracać z Krakowa, a ginie pod Mrągowem. Dlaczego? Jaki sekret ukrywała? Żyli ze sobą dwanaście lat, okazuje się jednak, że tak naprawdę niewiele wiedział o kobiecie, z którą sypiał i która urodziła mu dwoje dzieci. Nawarstwiające się pytania prowadzą do prywatnego śledztwa i zaskakującego finału.

"Wyrwa" to książka, która bazuje na emocjach, tak bohaterów, jak i czytelnika. Autor po wprowadzeniu nas w świat Maćka niespiesznie buduje napięcie. Mamy tu ogrom niepewności, które z kartki na kartkę rozwiewają się, tworząc obraz, który powoli zaczynamy rozumieć. Ta książka była doskonała do przedostatniego rozdziału. Czytając go, myślałam sobie, FAJNIE, nie skończyło się tak jak w setkach innych kryminałów, a co mogło się dziać dalej, to sobie mogę dopowiedzieć sama. Będzie 8/10 I potem BUM! Ostatni rozdział był jak facet, któremu w trakcie namiętnej nocy sprzęt "odmówił" posłuszeństwa. Człowiek jest taki rozochocony i już prawie, prawie spełniony i nagle BUM! Czar pryska. Kubeł zimnej wody. 5/10! A chwilę potem facet przypomina sobie, że ma jeszcze palce i język ;) Oto i on. "Historia Ułana". Sytuacja uratowana. Jest 7/10

Maciej to mężczyzna, który wiódł normalne życie, aż do dnia kiedy odebrał telefon o wypadku, w którym zginęła jego żona, zostawiając go samego z dwiema córeczkami. Tym większe było zaskoczenie i niedowierzanie, gdy okazało się, że Janina, która wyjechała w sprawach służbowych pod Kraków zginęła w wypadku pod Mrągowem. Maciek zostaje sam z córkami i kolejno odkrywa tajemnice żony, o których nie miał pojęcia. Postanawia odkryć prawdę, która może okazać się naprawdę bolesna.

Książka daje nam do myślenia o tym, ile tak naprawdę wiemy o ludziach z którymi dzielimy życie. Jest to genialnie napisany thriller psychologiczny, który zaskakuje i trzyma w napięciu. Zdecydowanie gorąco polecam.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Po książki Wojciecha Chmielarza sięgam z przekonaniem, że to będzie dobrze spędzony czas. Tym razem również się nie zawiodłam. Jeśli ktoś rozczarował się głośnym Żmijowiskiem, nich da autorowi jeszcze jedną szansę.

Żona głównego bohatera, Janina, ginie w wypadku samochodowym. Maciej zostaje z dwójką dzieci, żałobą i wyrzutami sumienia. Próbuje wyjaśnić dlaczego zginęła w zupełnie w innym miejscu, niż miała być. Dodatkowe informacje od policji utwierdzają go w przekonaniu, że jego żona coś przed nim ukrywała.

Historia, jakich zapewne wiele w społeczeństwie. Mąż i żona mają dzieci, niesatysfakcjonującą pracę i ogromny kredyt do spłacenia Czują się rozczarowani swoim życiem, nudzą się w wieloletnim związku. Pojawiają się zdrady, tajemnice. Przez opowieść przewija się wachlarz emocji- miłość, nienawiść, smutek, bezsilność.

Warto sięgnąć po tę książkę, poruszy każdego i da do myślenia. Pojawia się wątek kryminalny, ale jest to bardziej powieść obyczajowo-psychologiczna. Do ostatniej strony Wojciech Chmielarz nas zaskakuje.

"Wyrwa" Wojciecha Chmielarza to moje pierwsze spotkanie z autorem. Mimo, że mam jego poprzednią książkę na półce to dopiero przy okazji recenzji skusiłam się na jego powieść. Zdecydowanie nie żałuję.

Macieja poznajemy w momencie gdy dopiero co dowiedział się, że jego żona Janina zginęła w wypadku samochodowym. Nasz główny bohater musi sobie poradzić z tą tragedią oraz zadbać o swoje dwie córeczki. Najbardziej zastanawiające jest to, że Janina zginęła w zupełnie innym miejscu niż powinna być.. Maciek powoli drążąc temat dowiaduje się coraz bardziej zdumiewających informacji o swojej żonie.. Okazuje się, że chyba nie znał jej tak dobrze.. Książka naprawdę mnie zaintrygowała i potrafiła zaskoczyć. Nie ma tutaj akcji pędzącej na łeb i szyję. Autor dużo treści poświęca samemu Maćkowi, jego emocjom, przemyśleniom. Z tym jak musi sobie radzić ze śmiercią ukochanej osoby a dodatkowo z jej kłamstwami. Powoli odkrywamy kim tak naprawdę była Janina. I tutaj naszła mnie refleksja, czy tak naprawdę można do końca poznać drugiego człowieka.. Nawet jeśli wydawałoby się, że osoby z którymi dzielimy życie znamy od podszewki.. Świetnie skonstruowane postacie i wciągająca fabuła. Z czystym sumieniem polecam.

"Wyrwa" to w moim odczuciu opowieść o dwojgu ludzi - małżeństwie - które żyło ze sobą, a jednak osobno. Maciej i Janina uwikłali się w sytuację bez wyjścia. Motorem napędowym całego zajścia była Janina - kobieta podjęła decyzję, która pociągnęła za sobą szereg przykrych konsekwencji. Jednak Maciej też nie pozostawał bez winy. Wiecie, jak to jest... Życie na kredyt, stres w pracy, dążenie do realizacji swoich ambicji zawodowych. W tym ciągłym wyścigu szczurów łatwo zgubić małżeńską miłość. Dopiero wielka tragedia, śmierć żony, otworzyła Maciejowi oczy i pozwoliła dostrzec, jak bardzo zapętlili się w swoim życiu. Mnie w tej opowieści najbardziej uderzyło i dało do myślenia to, jak mało można wiedzieć o osobie w zasadzie najbliższej, żonie czy mężu, z którym dzieli się całe życie, z którą się mieszka i widuje na co dzień. Jak można nie zauważyć, że ten ktoś boryka się z problemami, ukrywa coś czy jawnie okłamuje. Ta książka to świetny materiał do refleksji nad własnym związkiem. O tej historii nie sposób opowiedzieć nic więcej, nie zdradzając zbyt wielu szczegółów. Dla mnie była ona wielkim zaskoczeniem. Każda kolejna strona wprawiała mnie w coraz większe osłupienie. Już od pierwszych stron wiemy, że Janina zginęła w wypadku samochodowym, ale jak do niego doszło i co tak na prawdę się wydarzyło to wielka zagadka, której rozwiązania podejmuje się Maciej. Przy okazji na jaw wychodzą fakty z życia kobiety, o których jej mąż nie miał pojęcia. W opowieści pojawia się także tajemniczy mężczyzna, który okazuje się wnieść wiele cennych informacji. Samą Janinę poznajemy więc z relacji innych osób. Jeśli natomiast chodzi o Macieja, jest ON człowiekiem racjonalnym, nie daje się ponieść emocjom, dokładnie analizuje sytuacje i wyciąga wiele konstruktywnych wniosków. Jest ostrożny, nie działa pochopnie i kieruje się bardziej rozumem niż sercem. Jego przeciwieństwem jest Wojnar. Ten facet jest moim ulubionym bohaterem. Jest gotów zabić w imię miłości i przeżywa ogromną udrękę w związku z wydarzeniami, które stają się jego udziałem. Uwielbiam takie niepokorne dusze. "Wyrwa" plasuje się bardzo wysoko w moim subiektywnym rankingu książek Wojciecha Chmielarza. Mam wielką słabość do komisarza Mortki, dlatego "Podpalacz" wciąż zostaje na podium, ale na tę chwilę najnowsza powieść wskakuje na pierwsze miejsce. Jest dla mnie idealnie wyważona. Mamy tutaj dreszczyk grozy towarzyszący dobrym thrillerom, zagadkę do rozwiązania godną najlepszego kryminału, tajemnicę, wartką akcję, ciekawych bohaterów i co najważniejsze - fabuła nie jest przekombinowana. Pod tym względem "Rana" była dla mnie trochę zbyt odjechana, lekko abstrakcyjna. Natomiast "Wyrwa" to taka wisienka na torcie, strzał prosto w mój czytelniczy gust. To książka, która intryguje, skłania do refleksji i na długo pozostaje w pamięci. Bez wahania polecam!

Bardzo często śmierć bliskiej osoby pozostawia w tych, którzy zostali wyrwę, a część osób nie mogąc się pogodzić ze stratą nie potrafi zakończyć żałoby. Najtrudniej przyjąć do wiadomości odejście nagłe, często tragiczne. Z taką sytuacją musi się zmierzyć bohater najnowszej książki Wojciecha Chmielarza, Maciej Tomski. Jego żona Janina zginęła w wypadku samochodowym, a ON został z mnóstwem pytań i dwiema małymi córeczkami, którym musi wytłumaczyć najlepiej jak potrafi, że już nigdy nie zobaczą swojej mamy. Tylko czy w obliczu tragedii Maciej będzie w stanie stanąć na wysokości zadania?

Nic się nie zgadza. Janina miała być w Krakowie, a wypadek miał miejsce w okolicach Mrągowa. Skąd się tam wzięła i po co? Dlaczego kłamała w sprawie wyjazdu? A może nie tylko w tej sprawie nie powiedziała prawdy? Pytania się piętrzą, a na światło dzienne wypływa obraz kobiety, której w ogóle nie znał. Kim tak naprawdę była Janina? I co się wydarzyło w jej życiu, że nie potrafiła być szczera.

Nasuwa mi się taka konkluzja, że może lepiej zostawić wszystko tak jak było. Nie grzebać w przeszłości, bo można dokopać się do tematów, które w efekcie okażą się bardzo bolesne. Życia to już nikomu nie wróci, a można zmarnować swoje. Trzeba zakopać doczesne szczątki i starać się w miarę możliwości żyć dalej. Nie jest to łatwe, ale rozdrapywanie ran na pewno nie pomaga.

To moje trzecie spotkanie z twórczością Wojciecha Chmielarza. Do tej pory przeczytałam Żmijowisko i Ranę. Nie znam jego kryminałów. Przyznaję jednak, że bardzo podoba mi się ta psychologiczna strona autora Podpalacza. W Wyrwie przedstawia nam człowieka z ogromną wyrwą w sercu. Wyrwę tę pogłębia świadomość drugiego życia zmarłej żony. Maciej nie potrzebuje zbyt wiele czasu, aby dowiedzieć się jakie sekrety były udziałem jego żony. Nie trzeba być jakoś szczególnie uważnym czytelnikiem żeby dojść do wniosku, że Maciej był rogaczem.

Wyrwa to połączenie thrillera psychologicznego z powieścią obyczajową. Zdecydowanie ta książka przypadła mi do gustu, a sam autor zaczyna wysuwać się na czoło w peletonie innych pisarzy. Jestem pewna, że przeczytam wszystkie jego książki. Jakubie Mortko, nadchodzę :)

Bardzo dobrze wykreowani bohaterowie, ale nie jestem jakoś szczególnie zdziwiona, bo zauważyłam to już we wcześniejszych książkach Chmielarza. Powieść świetnie napisana, że trudno ją choć na chwilę odłożyć. Czyta się rewelacyjnie i proponuję nie zaczynać jej zbyt późno, bo zarwanie nocy gwarantowane.

Wyrwa to opowieść o rodzinie, jakich wiele. Wy też takie znacie, jestem tego pewna. Dwunastoletni staż w małżeństwie nie gwarantuje bezpieczeństwa, a to najlepszy okres żeby do związku wkradła się rutyna, która ten związek powoli zabija. Niby spokojne i udane małżeństwo. Dwie córeczki. Niezła praca. Kredyty. Znacie to skądś? Chmielarz zabiera nas w podróż przez życie Maćka i jego rodziny. Przeżywamy wraz z nim wzloty i upadki. Towarzyszymy, gdy świat wali mu się na głowę i grunt ucieka spod nóg. Kibicujemy mu, ale i złościmy się na niego. W milczeniu, albo niemej złości patrzymy jak niszczy sobie życie, podejmując niezbyt dobre decyzje. A może się mylę? Może właśnie tak należało postąpić?

Mam nadzieję, że najnowsza książka Wojciecha Chmielarza i wam przypadnie do gustu. Ja nawet nie zauważyłam, gdy przewracałam ostatnią kartkę – tak dobrze mi się czytało. Jestem pewna, że po Wyrwę sięgną osoby, które lubią twórczość (nie tylko kryminalną) autora. Od siebie polecam tę książkę osobom w związkach. Może ta historia przystopuje rutynę i nie doprowadzi do nudy i poszukiwania czegoś nowego. Polecam.

Jest to thriller psychologiczny, w którym przyjrzymy się pewnemu małżeństwu. Maciej i Janina żyją razem już dwanaście lat. On poświęca się pracy, z czasem do tego stopnia, że zaniedbuje swoją rodzinę. Ona pragnie zostać pisarką, ale na razie zajmuje się pisaniem artykułów. Któregoś dnia kobieta ginie w wypadku samochodowym w zupełnie innym miejscu, niż według jej męża powinna się znajdować.

Autor ma lekkie pióro, więc jego książkę czytało się naprawdę przyjemnie. Już od pierwszych stron jesteśmy wrzuceni w środek akcji, która niestety zwalnia przez nadmiar wspomnień na początku historii. Potem jednak znów nabiera tempa, dzięki czemu nie można narzekać na nudę. Pojawiają się też zagadki, które nie są oczywiste na pierwszy rzut oka. Fabuła ogólnie przedstawia się dobrze, choć zabrakło tu napięcia, jakiego spodziewałam się po thrillerze.

Postacie są świetnie skonstruowane pod względem psychologicznym, dzięki czemu są bardziej żywe i podobne do realnych ludzi. Sama Janina okazuje się skomplikowaną bohaterką o wielu twarzach, których nikt do końca nie poznał za jej życia.

Jest to ciekawa książka, ale przyznaję, że spodziewałam się po niej czegoś więcej. Mimo to chętnie poznałabym dalsze losy bohaterów lub przynajmniej sięgnęła po kolejną książkę Chmielarza.

Wojciech Chmielarz rozwija się jako pisarz i ewoluuje. Od zgrabnych, choć prostych kryminałów ku powieściom bardziej emocjonalnym i psychologicznym. Chmielarz opowiada taką, w gruncie rzeczy banalną, historię w sposób rewelacyjny. Jej sukcesem jest poruszające wrażenie prawdziwości i swojskości. To towarzyszące czytelnikowi uczucie, że taka historia mogłaby się przydarzyć wszędzie, każdemu z nas. Chmielarzowi nieobce jest też podejmowanie ważnych i trudnych jednocześnie tematów. Autor z bliska pokazuje rozpad związku, trudny macierzyństwa i molestowanie kobiet.

Pisarz po raz kolejny udowodnił, że jest mistrzem kreowania bohaterów, ludzi z krwi i kości. Dialogi i relacje pokazane w sposób prawdziwy, bez przerysowań. Możemy zajrzeć w zakamarki ich serc i znaleźć tam mnóstwo skrywanych od lat urazów, niechęci, podejrzliwości i poczucia krzywdy. Nie ma tutaj wyssanej z palca rzeczywistości. Jest rzeczywistość, z którą trzeba się zmierzyć. Taka, która dotyka każdego z nas.

W Wyrwie autor kolejny raz pokazał swój kunszt pisarski. Udowodnił czytelnikowi, że niezależnie od tego, jak bardzo magnetyzują opisywane historie, narracja jest tak lekka i przyjazna, że chętnie się za nią podąża. Powieść, chociaż bardzo trudną, czyta się przyjemnie. Idealnie wyważone proporcje pomiędzy akcją, opisami a dialogami.

Ta książka to dramat obyczajowy, wartościowa proza, o poczuciu straty i głuchej rozpaczy zmieniającej się w gniew, który szuka ujścia. To także historia o splątanych uczuciach, o trudnej przyjaźni i o konsekwencjach życiowych błędów. Przerażające i prawdziwe jest to, jak mało można wiedzieć o kimś, z kim mieszka się pod jednym dachem.

To powieść, którą trzeba przeczytać, bo Wojciech Chmielarz po raz kolejny udowodnił, że zasłużył na tak znaczącą pozycję w polskiej literaturze.

"Wyrwa", to moje drugie spotkanie z twórczością Wojciech Chmielarz - pisarz I jak najbardziej udane. Książka pochłonęła mnie tak, że w jeden dzień ją przeczytałam. Takie książki to ja uwielbiam 🤩

Janina ginie w wypadku samochodowym. Maciej jest załamany. Nie wie jak ma o tym powiedzieć córkom czy teściom. Ale to nie wszystko. Do wypadku doszło w okolicach Mrągowa, a Janina miała być wtedy w Krakowie na planie filmowym. Jaką tajemnice skrywała? Co robiła pod Mrągowem? Jak się później okaże Janina skrywała wiele sekretów. Maciej będzie próbował je wszystkie poznać. Czy mu się to uda? I co z tym wspólnego ma niewielka miejscowość na Mazurach? Wkrótce wyjdzie na jaw, że Maciej tak naprawdę nie znał swojej żony. Ale jedno Wam powiem, nie tylko ona miała swoje sekrety.

"Wyrwa", to świetny thriller psychologiczny. Naprawdę bardzo mi się podobała. Książka wciąga od pierwszych stron. Wraz z Maćkiem chcemy poznać sekrety Janiny, odkrywamy kolejne fakty. Autor buduje napięcie. Nic nie jest do końca oczywiste. I jak już myślałam, że rozwikłałam zagadkę, a tu bach prawdę okazuje się być nieco inna. Zakończenie mnie zaskoczyło. Niespodziewalam się aż takiego obrotu spraw.

Czytając "Wyrwę" miałam przed oczami wszystkie sceny. Tak widziałam wszystkie wydarzenia, byłam tuż obok bohaterów. Przeżywałam wraz z nimi stratę, szok, gdy odkrywali kolejne fakty z życia Janiny.

Tak "Wyrwa", to naprawdę bardzo dobra książka. I teraz wiem jedno, chcę nadrobić inne książki autora. Polecam.

Kiedy Wojciech Chmielarz odszedł od kryminałów, było mi przykro, bo moim zdaniem doskonale sprawdzał się w tym gatunku. Teraz jednak widzę, że thrillery psychologiczne są jego prawdziwą naturą i z wypiekami czekam na kolejne.

Wyrwa opowiada o mężczyźnie, który nagle traci żonę, a jej śmierć odsłania jej sekrety, które z sukcesem do tej pory zachowała dla siebie. Poszukiwanie prawdy i odpowiedzi przez męża są głównym wątkiem całej historii. W pewnym momencie zaczyna dodatkowo chodzić też o zemstę.

Wojciech Chmielarz doskonale wszedł w umysł męża w żałobie i przeprowadził głównego bohatera przez wszystkie pięć etapów żałoby. To swoiste studium emocji, które targają człowiekiem po nagłej śmierci bliskiej osoby.

Cieszę się, że żadna postać w książce nie była w pełni czarna ani w pełni biała. Cieszę się, że wina jednoznacznie nie spadła na tylko jedną osobę. Cieszę się, że przeczytałam tę książkę.

Polecam sięgnąć po Wyrwę. Z pewnością jest to książka, która nie zawiedzie nawet tych bardziej wymagających czytelników.

"Tak bardzo chcieliśmy być dorośli i odpowiedzialni, że zapomnieliśmy o tym, czego kiedyś pragnęliśmy. A kiedyś pragnęliśmy przede wszystkim być szczęśliwi."

„Wyrwa” była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Wojciecha Chmielarza. Książka zaliczana jest do thrillerów psychologicznych. Ja jednak miałam wrażenie, że jest to bardziej literatura obyczajowa, gdyż wydaje mi się, że wątek kryminalny odgrywa tutaj drugorzędną role.

„Wyrwa” opowiada historię Macieja Tomskiego, która właśnie co dowiedział się o tym, że jego żona zginęła w wypadku samochodowym. Śmierć kobiety rodzi wiele pytań w głowie jej męża. Do zdarzenia doszło w Mrągowie, podczas gdy kobieta powinna wówczas przebywać pod Krakowem. Dodatkowo policja informuje mężczyznę, że Janina specjalne wjechała pod pędzącego tira i, że w trakcie wypadku była w ciąży. Maciej wie, że to nie było jego dziecko. Pragnie poznać prawdę, dowiedzieć się co jego żona robiła pod Mrągowem. Dodatkowo o śmierci musi poinformować swoje dwie córki i teściów. Do tego dochodzą problemy pracy spowodowane wszystkimi powyższymi problemami, które tak nagle spadają na mężczyznę.

Myślę, że obraz psychologiczny bohaterów został przedstawiony bardzo dobrze. Czytając, możemy zgłębić jakie uczucia kierują Maciejem Tomskim. Zrozumieć jak się czuł dowiadując się o śmierci żony i jej zdradzie.

Na początku polubiłam głównego bohatera. Podziwiałam go za upór w dążeniu do prawdy i to, czego potrafił dokonać, by pomścić śmierć żony. Ciekawym, choć mało realnym, była jego przyjaźń z kochankiem Janiny. Naprawdę współczułam mu tego, jaki tragizm go spotkał. Niestety, to co okazało się na samym końcu książki zmieniło moje zdanie o nim o 180 stopni.

Książka napisana jest w dwóch czasach – teraźniejszym i przeszłym. Na bieżąco możemy śledzić losy Macieja poszukującego prawdy o swojej żonie, ale także poznać historię ich relacji.

Szybko i przyjemnie się ją czytało. Tajemnice w niej ukazane bardzo wciągają, a zakończenie jest nieprzewidywalne. Mamy tutaj również wiele zwrotów akcji. Na początku może akcja nie rozkręca się za szybko, ale później jest zdecydowanie lepiej.

Ta powieść skłoniła mnie również do innych refleksji. Książka oczywiście jest smutna. Mamy tutaj tragiczne samobójstwo, osierocone dzieci i zdradzonego męża. Jednak najtragiczniejszy dla mnie jest w niej obraz małżeństwa. Obraz ludzi, którzy spędzili ze sobą tyle lat, a nie potrafią szczerze porozmawiać, powiedzieć co im nie pasuje. Nie próbują naprawić i ratować swojego małżeństwa. Oszukują się do tego stopnia, że dochodzi do tragedii.

Moje pierwsze spotkanie z autorem i na pewno nie ostatnie! Na półce już czeka na mnie "Rana", która prosi się o przeczytanie. Niesamowity styl pisarza, już od pierwszych stron powoduje, że ciężko jest się oderwać od tej książki.

Maciej, to mężczyzna, który na pozór wydaje się szczęśliwy. Ma dwie córki, żonę, pracę, dom, czego chcieć więcej? Wszystko nagle legło w gruzach za sprawą jednego telefonu, z informacją, że żona Macieja, Janina, miała wypadek samochodowy i zginęła. Początkowa rozpacz i niedowierzanie zmieniają się w gniew. Co jego żona robiła na Mazurach? Późniejsze informacje, które wychodzą na światło dzienne powoli układają się w całość. Co tak naprawdę się stało?

Książka pozytywnie mnie zaskoczyła, chociaż początek na to aż tak nie wskazywał, to z każdą stroną robiło się coraz ciekawiej i mroczniej. A finał tej historii to już w ogóle mistrzostwo.

Nieczęsto zdarza mi się ucinać opis wydawniczy, który Wam prezentuje. W przypadku "Wyrwy" odnoszę wrażenie, że wydawnictwo ujawnia zbyt dużo i po części psuje czytelnikom odkrywanie elementów fabuły, dlatego wybrałam z opisu jedynie fragment.

Przyznam szczerze, że mam problem z zakwalifikowaniem gatunkowym tej powieści. Raczej nie nazwałabym jej thrillerem psychologicznym, tylko naprawdę dobrą obyczajówką z elementami thrillera psychologicznego.

Chmielarz powraca w swojej najwyższej formie. Powieść jest naprawdę dobra, niemal jak "Żmijowisko". Znów dostajemy klimat małej miejscowości, sekretów i kłamstw. Genialnie rozbudowana jest psychologia postaci, również bohaterów pobocznych, a to duży plus. Jężyk jak zwykle bardzo żywy, choć momentami trochę za mocno nasycony potocyzmami i wulgaryzmami, to jednak czyta się dobrze.

Polecam tę historię! Myślę, że nie będziecie zawiedzeni. Ode mnie 7/10.

Jeden niespodziewany telefon... Tak właśnie Maciej dowiedział się o tragicznej śmierci swojej żony. Według tego co usłyszał, Janina zginęła w wypadku samochodowym pod Mrągowem. Mężczyzna zachodzi w głowę, jak u licha Janina znalazła się na Mazurach skoro pojechała na plan filmowy do Krakowa?

Pojawiają się wątpliwości, wiele... Na jaw wychodzą kłamstwa i sekrety, których tak pilnie strzegła Janina przed śmiercią, a Maciej zaczyna się zastanawiać - kim tak właściwie była kobieta, z którą spędził dwanaście lat życia?

Czy będzie w stanie samotnie zaopiekować się córkami?

Kim ON sam był przez te dwanaście lat małżeństwa? Kim była Janina? Kim się stali...? .

Przed mężczyzną pojawia się trudne zadanie - rozwiązać zagadkę śmierci własnej żony. Jak wiele będzie w stanie zrobić? Sprawdźcie sami!

"Wyrwa" to thriller psychologiczny, który swoją premierę miał 6 maja.

Jest to powieść o smutku i rozpaczy po utracie bliskiej osoby, o tym, jak daleko ludzie mogą się posunąć w poszukiwaniu zemsty. Jest to również historia o niespełnionych marzeniach... miłości, przyjaźni, zdradzie... Książka jest niezwykle interesująca, a na każdym kroku zaskakuje czytelnika! Nie potrafiłam wypuścić jej z rąk.

Przedstawione postacie ukazane są w bardzo realistyczny sposób. Najbardziej przypadła mi do gustu postać Macieja, który rzeczywiście sprawiał wrażenie "bardzo dobrego człowieka", świetnie pokazany obraz wdowca - wewnętrzna walka emocji, cierpienie. "Wyrwa" to było moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Jednego jestem pewna po tej lekturze - na pewno nie ostatnie!

Wielkie brawa dla autora, świetna książka! W mojej opinii jest to najlepsza powieść, jaką w tym roku miałam okazję przeczytać!

Wszyscy, którzy żyją w związku, niezależnie od tego, czy zalegalizowanym, czy też nie wiedzą doskonale, że jest to ciężka praca, którą we wspólne życie muszą włożyć obie strony. Kompromisy, ustępstwa, niekiedy rezygnacja z własnych planów, a przynajmniej odłożenie ich w czasie, wspieranie drugiej osoby i towarzyszenie jej nie tylko wówczas, kiedy jest dobrze, ale również wtedy, kiedy wszystko zaczyna się walić – to jest właśnie proza życia. Jeśli jeszcze w związku są dzieci, pojawia się dodatkowy element, który trzeba uwzględnić w rozmowach, a także wobec którego trzeba trzymać wspólny front. Dlatego też małżeństwa idealne istnieją wyłącznie w książkach czy filmach, ewentualnie w naszej wyobraźni. Mimo wszystko, iż związek pełen jest cieni i blasków, nie umniejsza to miłości pary, połączonej dodatkowo wspólnym pokonywaniem przeszkód.

Właśnie taki był związek Macieja i Janiny Tomskich – może bez fajerwerków, a jednak kochali się, mieli wspólnie dwie wspaniałe córeczki, jedenastoletnią Basię i czteroletnią Iwonkę. I choć wszystko miało być inaczej – Janina miała pisać książki i reportaże dotyczące poważnych tematów, zamiast pracować w plotkarskim portalu, a Maciej miał rozwijać karierę w finansach, zamiast utknąć a stanowisku analityka bez perspektyw na dalsze awanse, to jakoś ich wspólne życie tyle lat toczyło się spokojnie. I choć Maciej unika odpowiedzi, a właściwie samego pytania, czy byli szczęśliwi, to na pewno, nie byli nieszczęśliwi.

Tak przynajmniej powiedziałby do chwili tragicznej śmierci Janiny. Kobieta straciła panowanie nad kierownicą i wjechała pod jadącego tira, ponosząc śmierć na miejscu. Tak przynajmniej sytuacja ta wyglądała w momencie przyjazdu policji na miejsce. Maciej początkowo nie może uwierzyć w słowa policjanta, że jego żona nie żyje. Może dlatego, że miała przeprowadzać wywiady na planie zdjęciowym pod Krakowem, a zginęła pod Mrągowem. Kiedy na dodatek okazuje się, że tak naprawdę wszystko wskazuje na to, że Janina popełniła samobójstwo, a na dodatek w łonie nosiła dziecko, Maciej zaczyna rozumieć, że tak naprawdę po tylu latach wspólnego życia razem, nie wie nić o swojej żonie.

Co Janina robiła w okolicach Mrągowa? Czyje dziecko nosiła? I najważniejsze – jak powiedzieć córkom, że ich matka nie żyje? Z tymi pytaniami zmagać się będzie Maciej, a my towarzyszyć mu będziemy w tych trudnych dla niego chwilach dzięki najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza pt. „Wyrwa”. Choć książka nie ma siły rażenia „Żmijowiska”, to opublikowana nakładem Wydawnictwa Marginesy pozycja skłania do refleksji nad własnym związkiem, a także nad tym, jak w nim funkcjonujemy. Po powieść sięgnąć mogą nie tylko miłośnicy autora, ale wszyscy ceniący sobie dobrze skonstruowane powieści obyczajowe z nutką kryminalnych historii. Dzięki bogatej warstwie psychologicznej ciężko bowiem książkę zaszufladkować, trudno zamknąć ją w sztywnych ramach danego gatunku. Mamy tu zagadkę, mamy prawdopodobna zdradę, mamy też cierpienie po stracie i żałobę, mamy wreszcie dylemat, w jaki sposób postępować z dziećmi, jak je wychować po odejściu żony. To wszystko, dzięki kolejnym tajemnicom zyskuje nowej jakości i sprawia, że od książki nie można się oderwać.

Autor zastosował dwa plany czasowe, dzięki któremu mamy możliwość nie tylko śledzić bieżące losy Macieja, ale również historię jego znajomości z Janiną. Sporo wiadomości uzyskujemy też dzięki Renacie, przyjaciółce Janiny, choć najbardziej angażujące okazuje się być prywatne śledztwo Macieja, a także popełnione przez niego błędy, to równie interesujące jest tło społeczno-obyczajowe powieści. Wspomniana proza życia, zmaganie się z kredytami, praca przesłaniająca wszystko, to tylko niewielka część obrazu zwanego życiem. Obrazu, który Chmielarz maluje niezwykle sugestywnie sprawiając, że po skończonej lekturze pozostajemy z refleksją na temat egzystencji człowieka, również swojej własnej…

Justyna Gul

Qultura słowa

„Wyrwa” Wojciecha Chmielarza jest przepiękną opowieścią o człowieku, którego żona zmarła w wypadku. Autor znakomicie opisuje co działo się z głównym bohaterem – Maciejem Tomskim po stracie ukochanej, jak wgłębiał się w tajemnicę jej śmierci, jak odkrył, że tak naprawdę nigdy nie znał swojej ukochanej a przez ponad 10 lat żył z osobą, która pewnego dnia postanowiła się zabić.

Opowieść rozpoczyna się, gdy Maciej Tomski odbiera czteroletnią córkę Iwonkę z przedszkola. Nie wie jak ma jej powiedzieć, że jej mama nie żyje. Jest załamany. Udaje mu się to dopiero wydusić z siebie następnego dnia. Iwonka i Basia, druga córka, są załamane. Nikt nie wie co ma robić. Dodatkowo na jaw wychodzą nowe okoliczności śmierci Janiny Tomskiej. Okazuje się, że być może wjazd pod rozpędzony samochód ciężarowy nie był nieszczęśliwym wypadkiem, tylko samobójstwem. Sekcja zwłok wykazała, że Janina Tomska była w ciąży. Tyle, że ojcem dziecka nie był główny bohater. Maciej postanawia odkryć dlaczego jego żona zmarła na Mazurach, skoro miała być w delegacji pod Krakowem. W dalszej części okazuje się, że Janina Tomska miała romans z Wojnarem, znanym aktorem, który mieszkał w okolicach Mrągowa. Nie zdradzę co było dalej, ale dodam tylko, że Wojnar także nie był ojcem dziecka a Janina okazała się zupełnie inną osobą niż myślał Maciek. Cała opowieść ułoży się dopiero w ostatnim rozdziale. Takiego finału na pewno nie będziecie zakładać. Ja nawet go nie podejrzewałam. Ale doczytać musicie sami.

Tą powieść chciałabym polecić wszystkim tym, którzy lubią kryminały a także opowieści o ludzkiej psychice w skrajnych sytuacjach. Dzięki tej powieści dowiecie się, że nie wszystko złoto co się świeci a każdy z nas ma jakieś tajemnice o których nie mówi nikomu. Może nawet wobec innych zachowuje się zupełnie inaczej niż wobec bliskich.

Morał po przeczytaniu: Niektórzy ludzie są dla nas zagadką i dopiero po ich śmierci jesteśmy w stanie ją rozwiązać. Wielkim bólem dla nas będzie, jeśli osoba, którą znamy, okaże się zupełnie inna, dlatego spędzajmy z bliskimi jak najwięcej czasu. Dowiedzmy się o nich jak najwięcej.

Jeśli „Żmijowisko” i „Ranę” określiłem mianem fenomenalnych książek, to „Wyrwa” jest fenomenalna do potęgi n-tej. Wojciech Chmielarz z każdą powieścią stawia poprzeczkę coraz wyżej. Tym razem podniósł ją do ekstremalnych wysokości. I takie też emocje towarzyszyć będą nam podczas lektury tego thrillera psychologicznego. Autor nie bez powodu, należy do grona czołowych pisarzy tego gatunku. I nie sposób tego kwestionować. Jak mało kto potrafi naszkicować charakterystykę postaci, których życie nie oszczędza. Tak samo jest i tym razem. Maciej Tomski dowiaduje się, że jego żona nie żyje. Kobieta zginęła w wypadku samochodowym. Dwunastoletni związek przerywa jedno wydarzenie, które jak się okazuje będzie spędzało sen z powiek mężczyzny. Nie tylko poprzez poczucie straty ukochanej osoby, lecz z powodu wychodzących na jaw tajemnic z życia kobiety. Janina zginęła w wypadku pod Mrągowem. Fakt ten sprawia, że w głowie mężczyzny pojawią się setki pytań, gdyż jak zapewniała go małżonka, miała udać się na delegację do Krakowa. Pięćset dziesięć kilometrów to nie tylko droga jaka dzieli te dwa miasta. To również klucz do rozwiązania sekretów małżonki. Gdy na pogrzebie pojawia się tajemniczy mężczyzna, Maciej nabiera kolejnych podejrzeń, uświadamiając się w przekonaniu, że musi poznać prawdę o swojej małżonce. Niezależnie jaka ona będzie i jaką cenę poniesie, jest zdeterminowany do podjęcia tej próby. W poczuciu bólu po stracie ukochanej oraz narastającego gniewu, mężczyzna postanawia pojechać na Mazury, by poznać prawdziwą twarz Janiny. A gdy dochodzi do tego świadomość, że kobieta miała kochanka i spodziewała się dziecka, emocje nabierają na sile. To, co charakterystyczne w książka Wojciecha Chmielarza, to nie tylko nagłe zwroty akcji, to również mocne rozbudowanie psychologiczne postaci. To sprawia, że jeszcze bardziej scalamy się z bohaterem, poznajemy go bliżej, dzięki czemu możemy współodczuwać. Autor w doskonały sposób potrafi poruszyć naszą empatię, a my w pełni wchodzimy w stany jakimi poddawany jest Maciej podczas prób znalezienia odpowiedzi na kluczowe, nurtujące go pytania. Jesteśmy świadomi jego decyzji, a nawet prowadzimy wewnętrzny monolog między sobą samym i bohaterem. Monolog, który ma na celu ukierunkować nas na właściwą drogę w podejmowanych działaniach. Trzeba przyznać, że wprowadzenie czytelnika w taki stan, wymaga umiejętności, które bez wątpienia Wojciech Chmielarz posiada. I bardzo dobrze, gdyż dzięki temu trafia do naszych rąk powieść, nie tylko z wciągającą historią, lecz również historia ta sprawia, że odczuwamy ją nie tylko na poziomie poznawczym, lecz chłoniemy każdą cząstką swoich emocji. To zaproszenie nie tylko do lektury, lecz także do gry, w którą warto wejść. „Wyrwa” nie posiada zbędnych akapitów, które wyrywają nas z poznawanej historii. Tu każde zdanie jest przemyślane. Każde zdanie krok po kroku naprowadza nas do poznania prawdy. Prawdy, która sprawi, że już nic nie będzie takie samo, jak przed sięgnięciem po „Wyrwę”. Autor ponownie potwierdza swoją pisarką klasę, udowadniając, że posiada niezwykły styl, którego nie sposób skopiować. To niczym kod DNA, który w przypadku Wojciecha Chmielarza jest Doskonałym Narzędziem Autorskim. Powiadam Wam, dajcie WYRWAĆ się Chmielarzowi! Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Marginesy [Adres usunięty]

Lubię sięgać po książki autorów, których już znam, bo wiem czego się spodziewać, niestety mam również wtedy pewne oczekiwania, książka nie może być gorsza niż poprzednia, bo wtedy jestem rozczarowana.

Kiedy Maciej Tomski, dowiaduje się, że jego żona Janina nie żyje, jest w szoku, nie umie się po tym pozbierać i zaniedbuje przez to swoje dwie córeczki, które także bardzo cierpią. Niestety, przeżyć odpowiednio żałoby nie pozwalają mu sekrety jego żony, które powoli zaczynają wychodzić na jaw, do tego cały czas rozmyśla nad tym, kim jest tajemniczy mężczyzna, który pojawił się na pogrzebie. Maciej stara się dowiedzieć prawdy kim tak naprawdę była tego żona, ale nie spodziewa się, że konsekwencje tego będą ogromne i skomplikują one jego życie na zawsze.

"Wyrwa" to już moja trzecia książka tego autora, wiedziałam, że na pewno mnie ona porwie i nie będę się mogła od niej oderwać, i tak było, historia wciąga tak bardzo, że chce się ją przeczytać na raz, i dowiedzieć się, jakie jest zakończenie jak najszybciej. Zdecydowanie nie da się przewidzieć, jaki będzie finał tej historii, ciągle wychodzi coś nowego na jaw i przez to główny bohater, zamiast wiedzieć więcej, wie coraz mniej, tak naprawdę nie znał swojej żony, która umiała idealnie maskować swoją prawdziwą twarz.

W książce każdy wątek się domknął, więc powinnam się cieszyć, bo nie lubię, jak coś się kończy w pół zdania i czytelnik sam musi domyślić się końca, ale jednak odrobina niewiadomej nie zaszkodzi. Do samego końca książka trzymała w napięciu, ale niestety zakończenie nie było spektakularne, takie, które zapadłoby nam w pamięć i przez to nadal nawet po zakończeniu czytania byśmy o nim myśleli. Lubię, jak książka kończy się jasno, ale tak, że jeszcze przez tydzień ją przeżywamy i myślimy, czy to mogło skończyć się inaczej, tutaj tego nie ma, historia się kończy, zamykamy książkę, idziemy dalej i już o niej nie rozmyślamy.

Pomimo wszystko nadal mam ochotę nadrobić cała twórczość autora, emocje, które pojawiają się przy czytaniu jego twórczości, są nie do podrobienia, a ja takie w książkach bardzo lubię.

Książka której nie zapomina się po odłożeniu na półkę. Od początku do końca ,nic nie wydaje się takie jakim nam się zdaje że jest..Pan Chmielarz pozytywnie mnie zaskoczył,opisując rolę dwóch mężczyzn zakochanych w jednej kobiecie.Ta kobieta ginie w wypadku i wtedy zaczynają się mnożyć pytania.Dużo mogłoby zostać bez odpowiedzi lecz tak się nie dzieje..Może byłoby by lepiej dla nich gdyby ich nie zadawali.. Jest to książka o bólu męża,kochanka a co najbardziej smuci ,to ból dzieci które tracą mamę..Warto przeczytać,jeśli reszta książek Pana Wojciecha jest tak dobra to biorę je w ciemno :)

Śmierć bliskiej osoby zostawia wyrwę w sercach jej najbliższych. A jeśli była to śmierć samobójcza? Prócz rozpaczy rodziców, małżonka, nieutulonej tęsknoty dzieci pojawia się pytanie dlaczego? Co popchnęło jedyną córkę, żonę, matkę dwójki małych dzieci do tak desperackiego kroku?

Z taką wyrwą pozostawia męża Janina, a ON nie będzie w stanie iść dalej, normalnie funkcjonować i być wsparciem dla swoich córek, jeśli nie pozna odpowiedzi na buzujące w nim bez przerwy pytania.

Jak mogło do tego dojść? Przecież w ich związku wszystko się układało, wprawdzie "bez fajerwerków, ale z każdym dniem lepiej". I choć pojawiły się problemy z pracą, czy z finansami byli "ciągle na powierzchni".

Z czasem wychodzą kolejne informacje, które zmieniają obraz żony w jego oczach. Po pierwszym szoku rodzą się pytania, na które nie ma odpowiedzi. Bo jak to możliwe, że zginęła pod Mrągowem, kiedy miała być w Krakowie? Co tam robiła? Czy miała sekrety, o których nie wiedział?

Gdy okazuje się, że była w ciąży, a na jej pogrzebie pojawia się znany aktor rodzi się pytanie, czy to typowy trójkąt, który źle się skończył z powodu wyrzutów sumienia? Nie, u Chmielarza nie może być tak prostego rozwiązania.

Maciek za wszelką cenę chce poznać winnego śmierci żony. Czy to próba zagłuszenia własnych wyrzutów sumienia? I czy prawda nie przytłoczy go bardziej, niż brak wiedzy? Niewątpliwie, to czego się dowie będzie miało konsekwencje, których się nie spodziewał.

Jak w pozostałych powieściach autora, tak i tu prawda składa się z warstw. Pod jedną odpowiedzią, tłoczą się kolejne i kolejne, tworząc koło obłędu. I jak u Chmielarza nie znajdziemy tu pozytywnych bohaterów, każdy ma zbrukane sumienie.

Powieść wstrząsająca, smutna, choć szalenie intrygująca. Wzbudzająca żal i współczucie. Nieludzkie osamotnienie, którego doświadczyła bohaterka, było wręcz namacalne. Ale najbardziej wstrząsnęła mną scena z psem, tak brutalna i ukazująca skalę ludzkiego okrucieństwa.

Egzemplarz recenzencki "Wyrwy" upolowałam na [Adres usunięty]. Ucieszyłam się, ponieważ pierwsza książka Chmielarza, z jaką miałam do czynienia, czyli "Żmijowisko", bardzo mi się podobała. Maciej Tomski traci żonę w wypadku samochodowym. Jego życie się wali, zostaje z dwoma malutkimi córkami, którymi musi się zaopiekować. Jednak na powrót do w miarę normalnego życia nie pozwalają mu tajemnice, jakie są związane ze śmiercią jego żony. Co robiła na Mazurach, skoro miała być w Krakowie? Dlaczego w ogóle doszło do tego wypadku? Jakie sekrety miała przed nim żona? Maciej Tomski to świetnie wykreowany bohater. Jest tak prosty, tak ludzki, a zarazem tak skomplikowany i fascynujący. Maciej to bohater z krwi i kości, jeden z najbardziej realistycznych, jakich spotkałam w literaturze. Główny bohater to idealny przykład człowieka, którym nikt z nas nie chce sie stać, a jego małżeństwo z Janiną jest tym, czego my, ludzie, najbardziej się boimy. Piękne początki, wspólne plany na przyszłość, obietnice, że ten związek będzie inny, że nie zniszczą siebie nawzajem, i smutna prawda, z którą zderza się Maciej po śmierci żony. Pretensje, złość, wyrzuty, przemęczenie, przepracowanie, niespełnione aspiracje. To wszystko znajdziemy w Wyrwie."Wyrwa" to nie jest powieść, w której akcja pędzi na łeb na szyję, ale bardzo mocno wciąga czytelnika. Autor ma dar, dzięki któremu potrafi napisać jednocześnie coś prawdziwego, wciągającego, refleksyjnego, smutnego i tajemniczego. Z każdą przeczytaną stroną mnożą się pytania, z każdą przeczytaną stroną człowiek chce wiedzieć, co będzie dalej, co naprawdę doprowadziło te kobietę do śmierci. Z każdą stroną czytelnik zagłębia się w odmęty ludzkiej psychiki, życia, którego tak wszyscy unikamy, A jednak mimo to, wpadamy w jego szpony. Nie mogłam oderwać się od książki, a wraz z zakończeniem dostałam w prezencie kaca oraz garść przemyśleń nad zawirowaniami ludzkiego życia i siłą, która nim kieruje... polecam.

Maciej Tomski, główny bohater thrillera psychologicznego Wojciecha Chmielarza, jednego dnia jest mężem i ojcem, a następnego dnia budzi się jako wdowiec. Przy życiu utrzymują go jedynie dwie córeczki. Jego żona Janina niespodziewanie ginie w wypadku samochodowym w okolicach Mrągowa. Między małżeństwem od jakiegoś czasu nie układało się zbyt dobrze, ale strata jaka dosięgnęła Maćka jest przytłaczająca. Pustka, żal, złość i buzujący w nim gniew dają się we znaki zranionemu mężowi na tyle, że postanawia odkryć prawdę, jak dokładnie doszło do tego wypadku i dlaczego pod Mrągowem? Skoro Janina powiedziała mężowi, że jedzie na plan serialu do Krakowa. Narastające pytania i nowe odkrycia prowadzą do nieoczekiwanych odkryć, które rzucają nowe światło na sprawę. Czy Maciej tak naprawdę znał kobietę, z którą spędził ostatnie 12 lat życia? Jakie sekrety ukrywała przed nim żona? I najważniejsze pytanie - kto jest tutaj winny? Na te pytania jednak musicie odpowiedzieć sobie sami czytając ten fascynujący thriller :)

Nie zawiodłam się jeszcze na twórczości Wojciecha Chmielarza i mam nadzieję, że tak już zostanie. Myślę, że spokojnie można tego Pana nazwać królem thrillerów psychologicznych, ponieważ potrafi w bardzo ludzki sposób przedstawić problemy współczesnego świata, wydobyć szereg emocji, które sprawiają, że możemy utożsamić się z bohaterem i poczuć się jakbyśmy byli w jego skórze. Na pewno zaskakuje. I myślimy sobie w trakcie lektury "Aha! a więc to tak!", a za chwilę autor zaskakuje nas kolejną ciekawostką i tak w kółko, aż do ostatniej strony, dosłownie. Szczerze polecam

Jak dotąd żadna książka pana Wojciecha Chmielarza mnie nie zawiodła i tak jest również w przypadku najnowszego dzieła! Różni się ona od poprzednich np. „Rany” czy „Żmijowiska” – mniej zwrotów akcji i ogólnie pojętego zła. Tu autor bardziej skupił się na wątku obyczajowym i na analizie psychologicznej postaci, szczególnie Macieja Tomskiego. I tak jak wspomniałam, zwrotów akcji i samej akcji było mniej niż w innych książkach, ale nie mniej ta książka mnie przy sobie trzymała. Nie mogłam się od niej oderwać, szczególnie przy końcówce, bo tu napięcie się pojawia i to niemałe :D Książka porusza też ważne tematy, takie jak poczucie straty, brak odpowiedniej komunikacji i jej skutki, które mogą okazać się opłakane.

Książkę oczywiście polecam!