Siostra

W śmierć bliskiej osoby każdemu z Nas ciężko uwierzyć. Szczególnie jeśli jest ona nagła i niespodziewana.

Samobójstwo budzi w Nas wyjątkowy rodzaj buntu. Trudno jest pogodzić się z myślą, że ktoś z naszego otoczenia nie chciał żyć.

Takie właśnie uczucie spotyka Beatrice Hemming. Policja stwierdza, że jej ukochana młodsza siostra zabiła się… 

„Tess nigdy by się nie zabiła”-wmawia sobie i otoczeniu zszokowana kobieta.

Przyczynę śmierci potwierdzają lekarze. Twierdzą, że dziewczyna miała depresję poporodową. Przecież urodziła martwe dziecko-to wiele(a dla lekarzy, praktycznie wszystko) tłumaczy.  Beatrice im nie wierzy.

Zaczyna „badać” życie siostry, zarazem opowiadając jej(zmarłej Tess) o swoich uczuciach, poczynaniach, o ich wspólnym dzieciństwie.

Ten rodzaj narracji miał dodać książce intymności, mnie jednak, przeszkadzał nieco w odbiorze treści.

Beatrice poznaje środowisko swej siostry i zastanawia się, czy faktycznie ją znała…

Podejrzewa o zbrodnię byłego kochanka(nauczyciela) Tess, zakochanego w niej kolegę ze studiów, dokładnie wszystkich.

W wersję o morderstwie wierzą jedynie jeden z policjantów i lekarz. Kim są? Dlaczego pomagają Beatrice?

Gdy kobieta, orientuje się, ofiarą jakiej intrygi padła jej siostra, powieść zaczyna przypominać thriller medyczny, a życie bohaterki staje się zagrożone. Morderca bowiem jest bardzo blisko i udaje przyjaciela. Ot, wilk w owczej skórze. 

Czy pomoc przyjdzie na czas?

Przekonajcie się sami, czytając „Siostrę”

Było to moje pierwsze spotkanie z prozą Rosamund Lupton, ale zapewne nie ostatnie

[Adres usunięty]

Spoglądając na okładkę książki, gdzie widnieje „Mroczny, wzruszający i zaskakujący thriller” pomyślałam, że owszem mroczny i zaskakujący jak najbardziej pasują do tego gatunku powieści, ale wzruszający?

Rosamund Lupton –„Siostra”

Wzruszający thriller. Najbardziej trafne określenie tej historii, bo jak inaczej myśleć o niej, gdy zawiera pełno przepięknie wyrażanych uczuć i myśli, gdzie siostra opowiada siostrze historię jej śmierci i zabójstwa mówiąc do niej –„…jesteś moją siostrą w każdym włóknie mojego istnienia…” Powiedziałabym, że jest to bardziej thriller psychologiczny, ocierający się nawet o medyczny. Mimo to nie traci na swej wartości i trzyma nas w napięciu do samego końca. Zakończenie natomiast było dla mnie niewiarygodne i chyba nawet szokujące, ale przejdźmy do początku, chociaż i ON nie jest tu typowy, bo zaczyna się od końca opowieści.

Dwie siostry, bardzo różne i oddalone o tysiące kilometrów, ale kochające się i mające bardzo silną więź. Tak przynajmniej sądzi Beatrice, starsza siostra, kobieta sukcesu. Jest przekonana, że wie o siostrze wszystko. Jej pewność zostaje poddana jednak dużej próbie, gdy przylatuje do Londynu po tym, jak dostaje informację od matki, że jej młodsza o 5 lat siostra zaginęła. Zatrzymuje się w jej domu, zupełnie innym od tego swojego gustownego i stylowego w Nowym Jorku, drażni ją lekkoduszność siostry, jej podejście do życia chwilą, radość z najmniejszych drobiazgów. Po kilku dniach poszukiwań policja odnajduje okaleczone ciało Tess w opuszczonej toalecie na terenie parku. Policja nie ma wątpliwości, że dziewczyna popełniła samobójstwo i zamyka sprawę. Beatrice jako jedyna nie wierzy w samobójstwo siostry, próbuje przekonać wszystkich, że to nie pasuje do Tess kochającej życie i ceniącej je nade wszystko, powtarzającej ciągle „po świecie chodzi miliony cudów, czemu nikt tego nie dostrzega”. Niestety wszyscy wierzą w taki obrót sprawy, bo przecież dwa dni wcześniej Tess urodziła martwe dziecko. I tu zaczyna się podróż Beatrice śladami siostry, chociaż podczas tej „podróży” Beatrice odkryje też siebie na nowo, przejdzie metamorfozę z bycia rozsądnej i konwencjonalnej i zacznie rozumieć zachwyt siostry nad życiem. I tu zaczyna się historia. Przez 5 dni Beatrice przychodzi do budynku prokuratury i składa zeznania ze swojego własnego dochodzenia opowiadając krok po kroku, jak doszła do ukrywanej głęboko prawdy. A podejrzanych osób jest wiele- Simon, chłopak obsesyjnie zakochany w Tess; Amias u którego Tess wynajmowała mieszkanie. Podejrzenie pada również na ojca dziecka, których miał romans z Tess, jak również na psychiatrę, który uparcie przekonuje policję i najbliższych Tess, że cierpiała ona na depresję poporodową i psychozę maniakalną i stąd wydawało jej się, że ktoś nieustannie ją śledzi i obserwuje, oraz nagrywa się jej na sekretarce nucąc kołysankę. Kto zatem okaże się mordercą…a przede wszystkim dlaczego ktoś chciałby skrzywdzić młodą dziewczynę, tak kochającą życie?

To wzruszający thriller, ukazujący na tle okrutnych zdarzeń, jak kruche jest nasze życie, jak rzadko cieszymy się tym co mamy, ale również jest to cały zbiór uczuć siostry, jej przejście przez utratę najbliższej sobie osoby, zmagania się z poczuciem winy, ale dla mnie przede wszystkim jest o pięknej więzi, takiej utraconej i docenionej dopiero po śmierci kogoś, kogo kochaliśmy. Jak dziwne może się to Wam wydać, podczas czytania uroniłam tu więcej łez, niż czytając „wyciskacze łez”. Podobała mi się tu też nowa jak dla mnie forma narracji, gdzie cały zapis jest zwróceniem się i bezpośrednią rozmową ze zmarłą siostrą w dodatku w przepięknie ubrane słowa- "Gdy zobaczyłam kosmyk Twoich włosów, wiedziałam, że żal jest miłością przekształconą w wieczną tęsknotę” Zdecydowanie polecam.

Książka jest napisana w tak poruszający i intrygujący sposób a zarazem niezawiły, że trudno się od niej oderwać. Kartki same się przewracają i z każdą stroną wciąga jeszcze bardziej.

Od samego początku wpadłam w świat siostrzanej miłości i relacji tak szczery i bezpretensjonalny, że aż chwilami onieśmielający. To historia smutku i tragedii gdzie zwroty akcji potrafią zaskoczyć.

Jeśli ktoś szuka opowieści z tajemnicą i kryminałem ale nie pozbawionej uczuć to uważam, że "Siostra" jest w sam raz dla niego.