Najnowsza powieść Michela Houellebecqa, najsłynniejszego żyjącego francuskiego pisarza, kontestatora i uważnego krytyka kultury zachodniej.
Okrzyknięta najbardziej rozpaczliwą i mroczną powieścią w dorobku wybitnego pisarza.
Książka Roku Lubimyczytać.pl 2019
Florent-Claude Labrouste ma 46 lat, nie znosi swojego imienia i faszeruje się captorixem, lekiem antydepresyjnym wyzwalającym serotoninę, który ma trzy działania niepożądane: mdłości, utrata libido i impotencja. Jego podróż zaczyna się w Almerii, prowadzi przez Paryż i Normandię, gdzie rolnicy szykują się do ulicznej wojny. Francja idzie na dno, Unia Europejska idzie na dno, na dno idzie bezcelowe życie Florent-Claude’a. Miłość to mrzonka. Seks – katastrofa. Nawet kultura, dzieła Prousta czy Manna, nie jest ostatnią deską ratunku.
Florent-Claude odkrywa lubieżne filmiki porno, w których występuje jego nowa dziewczyna z Japonii, rzuca pracę i przeprowadza się do hotelu. Włóczy się po mieście, filozofuje i wygłasza tyrady. Analizuje też swoje związki miłosne, zawsze naznaczone porażką. Spotyka się ze starym przyjacielem arystokratą, którego życie wydawało się idealne, ale już takie nie jest, bo żona zostawiła go i zabrała ze sobą dwie córki. I ten przyjaciel uczy go obsługiwać strzelbę…
Michel Houellebecq, jasno rozumujący nihilista, tworzy postać narratora pozbawionego korzeni, obsesyjnego i autodestrukcyjnego, który przygląda się swojemu życiu i otaczającemu go światu z opryskliwym humorem i rozdzierającą wrogością. "Serotonina" pokazuje, że nadal jest bezlitosnym kronikarzem dekadencji społeczeństwa zachodniego XXI wieku.
O książce
Pisarz, który bez jednego trudnego słówka potrafi zmusić narcystycznego czytelnika, by przemyślał kliniczne studium narcyzmu, jest mędrcem. Podwójnym mędrcem ten, który potrafi go przy tym rozśmieszyć. A opotrójny ten, który robi to bez krzty mizoginii. Ci, którzy oskarżają o nią Houellebecqa, powinni tę książkę czytać za karę.
Joanna Tokarska-Bakir, "Książki. Magazyn do czytania"
Autor "Serotoniny" potrafi przełożyć tę mieszaninę zawiedzionych nadziei, najprostszych przyjemności, instynktownej inteligencji i niepoprawnej naiwności, jaką większość z nas, nie wykluczając jego samego, międli w sobie, nie wiedząc o tym albo nie ośmielając się wiedzieć.
Catherine Millet, "Le Monde"
O autorze
Michel Houellebecq (ur. 1958 roku), autor esejów, kilku tomów wierszy, a przede wszystkim powieści będących radykalną krytyką współczesnej cywilizacji. Pierwsza z nich, "Poszerzenie pola walki" (1994, Polska 2006), przyniosła pisarzowi rozgłos i doczekała się ekranizacji. Druga, "Cząstki elementarne" (1998, Polska 2003), została uznana we Francji za najlepszą książkę roku, a cztery lata później zdobyła prestiżową IMPAC Dublin Literary Award. Na podstawie "Cząstek elementarnych" w 2006 roku powstał film w reżyserii Oskara Roehlera. Filmową wersję "Możliwości wyspy" (2005, Polska 2006) reżyserował sam pisarz.
Inne powieści Houellebecqa to: "Platforma" (2001, Polska 2004) oraz esej "H. P. Lovecraft. Przeciw światu, przeciw życiu" (1991, Polska 2007). W 2011 została wydana "Mapa i terytorium" (2011), która otrzymała Nagrodę Goncourtów, najważniejsze wyróżnienie literackie we Francji, i trafiła na "Listę Goncourtów: polski wybór".
Michel Houellebecq zagrał samego siebie w "Porwaniu Michela Houellebecqa" (2014) w reżyserii Guilaume’a Nicloux, filmie inspirowanym tajemniczym zaginięciem autora w czasie trasy promocyjnej "Mapy i terytorium". W 2015 roku, wyszła jego głośna powieść "Uległość", której premiera zbiegła się w czasie z zamachami na redakcję "Charlie Hebdo" w Paryżu.
"Serotonina" (2019) to najnowsza powieść autora. Tuż przed jej premierą został odznaczony Legią Honorową.
