Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła

Czy zastanawialiście się kiedyś, co trzeba w sobie mieć, z jakimi emocjami i traumatycznymi przeżyciami się zmagać, żeby zostać seryjnym, psychopatycznym mordercą?

Bardzo ciekawią mnie książki, które zajmują się ludzką psychiką. W tej autor w dość przystępny sposób wyjaśnił, czym w swoim postępowaniu mogli kierować się najwięksi psychopaci.

W większości psychopatami są osoby, które doświadczyły w życiu traumatycznych przeżyć: byli ofiarą molestowania, przemocy fizycznej i psychicznej, czy zwyczajnie odrzuconymi i pozostawionymi samym sobie dziećmi. Niejednokrotnie jednak zdarzają się wyjątki od tej reguły, kiedy to osoby wywodzące się ze szczęśliwej i kochającej się rodziny również stają się jednostkami psychopatycznymi. Christopher zwraca uwagę, że początków rozwoju skłonności psychopatycznych możemy dopatrzeć się już w dzieciństwie, w czasie różnorodnych zachowań, które uważane są za odbiegające od normy.

Autor w swojej książce przytacza wypowiedzi ze swoich rozmów z oprawcami, których przewinienia w większości były o podłożu seksualnym. Zagłębiając się dokładnie w lekturę, aż włos jeży się na głowie, do jakiego okrucieństwa zdolny jest człowiek. To, co przeraziło mnie najbardziej to to, że oni w ogóle nie czują skruchy, nie czują się winni wyrządzonych krzywd. Wielu z tych psychopatycznych morderców, zgodnie z wyrokami sądów została stracona, ale w rozmowach z autorem zawsze powtarzali, że jakiś wewnętrzny głos kazał im dopuszczać się wszystkich zbrodni, a kiedy już raz poczuli smak krzywdy i przyjemność z zabijania, to trudno było im się z nią rozstać.

Niestety dopatrzyłam się w tej lekturze również rzeczy, które bardzo mi przeszkadzały. Były to między innymi różnorodne wstawki i dygresje autora, częste odbieganie od tematu i notoryczne powracanie do napisanych wcześniej pozycji. Według mnie w tym wypadku autor śmiało mógł zastosować przypisy dolne, w których wyjaśniałby, gdzie można znaleźć więcej informacji, czy też swoje dygresje. Przez taką kompozycję trudno było mi skupić się na konkretnych historiach i wyjaśnieniach.

Absolutnie jednak nie jest to pozycja bezwartościowa, gdyż przekazuje istotne informacje i zwraca uwagę na wiele faktów . Czytałam ją w miarę płynnie i z zainteresowaniem, ale zaowocowała ona niezbyt wielką sympatią do autora. Dlatego mimo, że jestem bardzo ciekawa pozostałych pozycji Christophera, to będę musiała je sobie dawkować stopniowo.

„ROZMOWY Z PSYCHOPATAMI. W OTCHŁANI ZŁA”.

Christopher Berry-Dee Wydawnictwo Czarna Owca

Z twórczością Christophera Berry-Dee spotykam się po raz piąty. I kolejny raz jestem w szoku. Uwielbiam zaglądać w umysły największych psychopatów na świecie. Dzięki temu autorowi mam taką możliwość. Pisze rzeczowo i na temat. W przedostatniej książce denerwowało mnie to, że ciągle omawia te same przypadki. W „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” wyjaśnia, dlaczego tak robi. I w pełni się z nim zgadzam. Mózg psychopatycznych morderców jest nie do odgadnięcia. Nie wiadomo co w danej chwili myślał. Czasami sami mordercy tego nie wiedzą.

Autor wyjaśnia nam pojęcia: seryjny morderca i masowy morderca, oraz kilka innych pojęć. Pokazuje to na przykładach różnych maniaków seksualnych. Najbardziej przeraża mnie to, że wszystkie jego powieści są na faktach. To nie jest żadna ściema literacka. Te wydarzenia, które opisane są w tej książce wydarzyły się naprawdę. Wielkie brawa dla autora. Podziwiam Christophera Berry-Dee za jego odwagę w prowadzeniu rozmów z tymi zboczeńcami. Nie wiem czy umiałabym stanąć z takimi oko w oko i przeprowadzać długo godzinne rozmowy. Nie wiem jak bym się zachowała rozmawiając z psychopatą, który czerpał radość z zabijania dzieci. Autor musiał mieć pokerową twarz idąc na widzenie z seryjnymi mordercami. Jeden fałszywy ruch i mógł zginąć, bo przecież jedna zbrodnia w tą czy w tą dla kogoś skazanego na dożywocie nie ma znaczenia.

W książce „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła.” szczegółowo omówionych jest 7 przypadków. Między innymi pułkownik David Russell Williams. Człowiek wyuczony na wysokim stanowisku z dobrą pensją. Mógłby żyć w dostatku z dobrą emeryturą, ale przez swoją chorą psychikę i zboczeństwa tego nie doczeka. Z zimną krwią zamordował 2 kobiety. Inne zgwałcił.

Myślicie seryjny morderca to patologia, nieuk, nieudacznik itd. Na przykładzie podanym wyżej z łatwością można obalić ten mit.

Nie będę wam opisywała poszczególnych psychopatycznych, seksualnych morderców. Możecie o nich przeczytać w książce „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła”.

Książka przeznaczona jest tylko i wyłącznie dla osób pełnoletnich z mocnymi nerwami. To co tutaj znajdziecie przyprawia o mdłości, zawroty głowy i dreszcze. Tutaj dokładnie opisane są zbrodnie. Można sobie pomyśleć, że seryjni mordercy to osoby tępe, jednak są bardzo wyrachowani. Ich nie da się zresocjalizować. Zakładają maski tylko po to, żeby wyjść na wolność. Tam niestety będą popełniać kolejne zbrodnie. Szkoda, że na całym świecie nie ma kary śmierci.

Książka „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła.” przypadła mi do gustu. Jak już wiecie uwielbiam zaglądać w umysły psychopatów. Interesuje mnie co ich skłoniło do mordowania. Niektórzy, żeby doznać seksualnego zaspokojenia muszą mordować. To jest chore. W tym dziele poznacie oblicze prawdziwych bestii. Które chodziły po naszym świecie.

Czy psychopatycznego mordercę da się rozpoznać? Oczywiście, że nie. On może mieszkać z tobą, obok ciebie lub niedaleko ciebie. Uważaj, żebyś nie był na jego celowniku. Niestety jak będziesz jego przyszłą zdobyczą to tylko cud może Ciebie uratować. Uważaj na siebie.

„Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła.” polecam wszystkim tym, którzy tak jak ja chcą dowiedzieć się co siedzi w umysłach psychopatycznych, seksualnych morderców. Uwielbiam wszystkie książki Christophera Berry-Dee.

W książce brakuje mi jedynie fotografii największych psychopatów, a tak to nie mam się do czego przyczepić.

Ps. Autor zachęca do obejrzenia na yt filmików z tymi potworami. Wchodzicie w to?

Moja ocena 10/10

"Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła" Christophera Berry-Dee to książka, która miała na celu zrozumienie, motywacji człowieka stającego się seryjnym mordercą. Jednak, nie było to do końca to, czego się spodziewałam. Za dużo tutaj było dla mnie oceniania przez autora. Był ON bardzo arogancki i zdecydowanie stronniczy. Widać, że nie podszedł do tego tematu czysto naukowo, więc wkurzało mnie to, tak samo jak te stałe nawiązywanie do swoich poprzednich książek. Na co to było? Nie mam pojęcia. Jedynym plusem tej książki, to opisywane w niej właśnie sprawy. Większości nie znałam, więc chociaż tym autor mógł mnie zaskoczył.

Uważam jednak, że jego poprzednie książki były o niebo lepsze.

Dziki świat psychopatów.

Książka zdecydowanie nie jest dla każdego.

Książka nie jest na dobranoc.

Książka jest dla osób z mocna psychika i mocnymi nerwami.

Poznajemy znaczenie słowa seryjny morderca. Kto to taki. Większość pewnie wie ale tutaj mamy dobrze wszystko wyjaśnione.

Mamy rozdział poświęcony czy można taką osobę rozpoznać. Czy w naszym otoczeniu jest seryjny morderca?. Pewnie nie raz mieliśmy w głowie zdanie "zabiła bym go"

Mamy różnorodność zła. Przecież zło to nie jedna rzecz. Są różne sposoby zła i różny ich stopień.

Wchodzimy w umysł mordercy i głębiej go poznajemy.

A przede wszystkim wywiady. Mamy zdanie kierowane morderców do nas.

Zdecydowanie to nie jest wywiad. Mamy przede wszystkim opisy. Książka dla osób które interesuje ten temat i lubi dowiadywać się na ten temat nowych ciekawych ciekawostek oraz poznać historie seryjnych morderców. Ja czasem lubię odskoczyć od swojej kategorii czytelniczej i przeczytać coś innego i ta książka idealnie wkradła się w mój umysł.

Bardzo ciekawe spojrzenie na umysły jednych z najgorszych seryjnych morderców. Książka jest interesująca, szokująca, imponująca i czasami nieco przerażająca, ponieważ autor szczegółowo opisuje kilka morderstw. Zdecydowanie nie jest lekturą przed snem, chyba informacje o zbrodniach potrafią utulić Cię do snu. Było to fascynujące spojrzenie na umysł i mózg morderców. Szczególnie interesująca była sekcja, w której autor mówi o mózgu. Jego opowiadanie o tych wydarzeniach naprawdę przyciąga pod każdym kątem i sprawia, że zadajesz więcej pytań, niż możesz uzyskać odpowiedzi. Uwaga! To nie jest lektura dla wrażliwych! Jeśli lubisz mroczny klimat, warto to przeczytać.

Brutalna, okrutna, wstrząsająca, lecz bardzo interesująca na swój okropny sposób. Nie mam adekwatnych słów, aby opisać to co znajduje się w tej książce. Przyznam się szczerze, że ciężko ocenić lekturę o takiej tematyce. Nie mogę powiedzieć, że była dobra, bo tematy brutalnych morderstw nie można określić takim mianem. Nie mogę też powiedzieć, że książkę czyta się łatwo i przyjemnie. Ja nie przeczytałam jej w mgnieniu oka, nie dałam rady. Mimo całej paskudnej otoczki (zbrodni, gwałtów i wielu innych okropnych bestialskich rzeczy) czytałam książkę z zapartym tchem, i niemalże otwartą buzią. Autor stara się wytłumaczyć czytelnikowi, jak zachowują się mordercy, co nimi kieruje z medycznego oraz psychologicznego punktu widzenia. Co ciekawe w lekturze znajdują się wypowiedzi morderców, a dokładniej cytaty, które są przyznam mocne. Christopher Berry-Dee porusza historie kilku największych psychopatów takich jak pułkownik David Russell Williams, Jodi Ann Arias i wielu innych. "Rozmowy z psychopatami" zdecydowanie polecam dla osób o mocnych nerwach oraz żołądku ze stali. Dla mnie to była ciekawa podróż w głąb umysłu morderców i próba zrozumienia, dlaczego dopuszczają się tak okropnych czynów.

Autor: Christopher Berry-Dee Tytuł: Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła Wydawnictwo: Czarna Owca Premiera: 2021-03-10 Christopher Berry-Dee, autor bestsellerów, powraca z książką, w której jeszcze bardziej zagłębia się w świat psychopatów. Tym razem analizuje psychikę i sposób działania zarówno seryjnych zabójców, których poznał osobiście, jak i zbrodniarzy, którzy przeszli do historii kryminologii. Autor przedstawia historie sadystycznego mordercy Petera Kürtena zwanego „Upiorem z Düsseldorfu”, pułkownika Davida Russella Williamsa z Kanadyjskich Sił Powietrznych, brytyjskich zabójców seksualnych Johna

Christiego i Nevilleʼa

Heatha, a także innych równie mrocznych postaci.

To nie jest książka dla osób o słabych nerwach, jest jednak niezaprzeczalnie fascynująca. Ukazuje potworne zbrodnie, które można popełnić, pozostając niezauważonym. Choć ich czyny wydają się tyleż niezrozumiałe, co przerażające, psychopaci mogą być bliżej, niż się nam wydaje…

Kolejny raz podeszłam do książki autora z przekonaniem, że bardzo mi się spodoba. Mamy tutaj jeszcze innych zabójców i poznajemy ich historie. Bardzo podobała mi się ta lektura. Tę serię będę wspominać a gęsią skórką. Bardzo poruszyły mnie te fragmenty. Nie rozumiem, dlaczego tak się dzieje, albo jak to się dzieję. Autor stara się nam wytłumaczyć sens zachowań, lecz my i tak nigdy nie

zrozumiemy co siedziało im w głowach. Książkę czytałam z zapartym tchem, ponieważ bardzo poruszało mnie to. Fabuła prowadzona jest idealnie. Nie ma mowy o pogubieniu się. Wszystkie osoby są podzielone na osobne działy. Tak samo przepisy czy słowa autora do danego zachowania są przy tych działach. Mimo wszystko uważam, że nie jest to najlepsza książka autora. Długo by można

pisać o tym wszystkim, leczy czy to będzie miało sens? Gdybyśmy mieli cały czas śledzić losy morderców czy psychopatów nie wyszłoby nam to za dobrze. Mimo wszystko plusem jest to, że mogliśmy poznać te osoby, które mogą zapisać się nam w pamięci i będziemy wspomina o tych zabójstwach. Kolejny raz mamy przedstawione dokładne morderstwa. Byłam bardzo przerażona niektórymi.

Polecam dla osób z mocnymi nerwami, ponieważ mogą się one śnić po nocach. Ocena 8/10

Choć spodziewałam się po tej pozycji czegoś znacznie więcej i uważam ją chyba za najsłabszą do tej pory publikację tego autora, to mimo wszystko cieszę się, że było mi dane ją przeczytać. Lubię tego typu historie, choć tutaj zabrakło mi większych konkretów, większej dosadności, czegoś, co całkowicie wbiłoby człowieka w fotel. Może autor miał jakiś spadek formy? Kto wie. A może był już zbyt przytłoczony toczonymi rozmowami – choć dzięki jego twórczości da się go odebrać jako człowieka odpornego i silnego, to jestem jednak przekonana, że te wszystkie spotkania i wyznania odcisnęły na nim swoje piętno.

Bookeater Reality

Miałam nieodparte wrażenie, że już coś podobnego czytałam, naszło mnie takie de ja vu. Macie czasami coś takiego podczas czytania?

💀

Nie cały rok temu miałam przyjemność po raz pierwszy zapoznać się z książką autora "Rozmowy z psychopatami" i z tego, co jeszcze pamiętam, to połowa historii się powtarzała w tej książce. Jak dla mnie trochę taki odgrzewany kotlet🙈

Za każdym razem, gdy brałam ją do ręki, odrazu robiłam się senna i czytałam z jednym okiem przymkniętym i głową opadającą. Trochę mnie nudziła ta książka, dlatego też można ta wzmożona senność😁

💀💀

Nie powiem, że same historie seryjnych morderców były ciekawe i wstrząsające, ale ile to można pisać o tym samym. W tej części na pewno profile i zbrodnie morderców zostały szerzej przedstawione i opisane, co dodaje tej grozy. Liczyłam na jakieś fotografie, niestety w tej części nie ma ani jednego zdjęcia, wielka szkoda.

Jeśli lubicie czytać literaturę faktu, szczególności o mordercach i psychopatach, to coś dla Was, ale szału nie ma🙈

💀💀💀

Christopher Berry-Dee po raz kolejny dogłębnie wchodzi w umysły psychopatów i jeszcze bardziej zagłębia się w ich świat i motywy, jakimi się kierowali. Przedstawia najbrutalniejsze i mrożące krew w żyłach zbrodnie popełnione sprzed kilkunastu laty. Omawia ON profile morderców, którzy już zostali straceni, bądź umarli śmiercią naturalną przebywając w więzieniu. Tym samym dochodzi do pewnych wniosków, że mordercą może być każdy człowiek i nie ma żadnego sposobu na rozpoznanie seryjnego psychopaty.

💀💀💀💀

Za możliwość przeczytania książki dziękuję @wydawnictwoczarnaowca💞

Przeszło pół roku temu recenzowałam książkę, w której głównym tematem byli seryjni mordercy. Przytoczone zostały tam dowody, rozmowy (często z prywatnej korespondencji z zabójcą lub z nagrania) czy nawet relacje z odkopywania zwłok, co sprawiło, że sam tekst wydawał się rzetelny i wiarygodny. Książka nazywała się "Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi z najgorszych" autorstwa Christophera Berry'ego-Dee. Kiedy więc usłyszałam, że na rynku pojawiła się kolejna część serii, bezzwłocznie sięgnęłam.

"Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła" to kolejna część serii, lecz tym razem skupiająca się na próbach rozpracowania umysłu morderców niż na dokładnym przedstawieniu ich życiorysów i karygodnych uczynków.

Christopher Berry-Dee w sposób przystępny dla laika prowadzi rozprawę na temat psychopatów. Najpierw we wstępie przedstawia kilka oczywistych (lub nieco mniej oczywistych) faktów dotyczących seryjnych morderców: tego, kim są, czy można ich rozpoznać zanim zaczną uśmiercać niewinnych, czy da radę zrozumieć ich pokręcone rozumowanie, albo "naprawić" lekami oraz całodobowym kontaktem z psychiatrami. Wszystkie tezy popiera dowodami. Ponadto na odstrzał bierze sześć przykładów psychopatów, z którymi miał bezpośrednio do czynienia lub doszczętnie zbadał ich przypadek.

Czytelnicy dokładnie poznają Johna Reginalda Hallidaya Christie, mordercę seksualnego i nekrofila (osoba uprawiająca seks ze zwłokami) aktywnego w latach 40. XX wieku. Przeczytają o jego dzieciństwie, problemach w młodości, a później paru sytuacjach, przez które stał się tym, kim stał. Dowiedzą się również prawdy o jednym z najbrutalniejszych seryjnych morderców Europy, Peterze Kürtenie (Wampir z Düsseldorfu). Staną twarzą w twarz z Neville'em Heathem - zabójcą dwóch kobiet, pułkownikiem Davidem Russelem Williamsem (napastnik seksualny, gwałciciel, morderca) albo Jodi Arias - kobietą, która miała wszystko, a chciała więcej. Poznają też patologicznych kłamców w postaci Douglasa Clarka i Carol Bundy i ich wyjątkowo bestialskie i obrzydliwe morderstwa.

"Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła" to lektura zajmująca, wymagająca i zdecydowanie nie dla osób o słabych nerwach. Nie ma tu zabawy w ładne słówka, a każdą zbrodnie opisano dosadnie. Książka idealnie obrazuje niepoczytalność psychopatów i fakt, że są to osoby "popsute". Czytelnicy odbiorą dużo interesujących wniosków, a historie, które poznają niemal od podszewki, spędzą sen z powiek.

W książce autor zwinnie lawiruje językiem, często zwraca się bezpośrednio do Czytelnika, posługując się stylem typowo gawędziarskim, przez co czułam się, jakby to była zwyczajna pogadanka przy kawie. I jak z początku bawiły mnie żarty słowne albo śmieszne odniesienia, tak po połowie lektury byłam nimi zmęczona. Na dłuższą metę nie pasowały do poważnego tematu podejmowanego w książce, do opisów brutalnych morderstw i śmierci wielu niewinnych ludzi. Nie miałabym nic przeciwko kilku wtrąceniom, ale niemalże co fragment dostawałam głupkowaty greps, a to była zdecydowana przesada.

Szczerze mówiąc, początek książki nieco mnie nudził, zwłaszcza podczas omawiania działania układu limbicznego w organizmie człowieka, odpowiadającego np. za umiejętność odczuwania empatii. Całość rozkręciła się w chwili podawania przykładów i dokładnego opisywania postępowania morderców. W oczy rzucił mi się również fakt, że autor często się powtarzał. W kolejnych rozdziałach cytował fragmenty z poprzednich, przez co odniosłam wrażenie, jakby brakowało mu nowych pomysłów.

Nie będę ukrywać, że "Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi z najgorszych" zdecydowanie bardziej podobały mi się od "Rozmów z psychopatami. W otchłani zła". W poprzedniej części serii czułam, że autor miał pomysł na książkę. Poczynił założenia, a później dążył do ich potwierdzenia i obalenia, a tutaj? W "Rozmowach z psychopatami" zabrakło mi odkrywczych spostrzeżeń, czegoś, co sprawiłoby, że poczułabym ogromną niepewność, zaskoczenie, radość, cokolwiek.

W ogólnym rozrachunku książkę polecam, bo zawsze uważam, że warto wyjść prawdzie naprzeciw. "Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła" to mimo wszystko interesująca lektura omawiająca działanie umysłu psychopatów, a przynajmniej rysująca próby zrozumienia mózgu seryjnego mordercy. Osoby lubiące czytać o trudnych tematach przepełnionych brutalnością czy poddawać analizie skomplikowane, często nielogiczne działania ludzi aspołecznych będą zdecydowanie zachwycone.

Christopher Berry-Dee zagląda do umysłów psychopatycznych morderców i podejmuje próbę ich zrozumienia. Jak mu się to udaje?

To moje pierwsze spotkanie z autorem, nie czytałam poprzednich książek z serii, ale chętnie nadrobię. Ciekawie mi się czytało. Jest to oczywiście literatura faktu. Mamy tu przybliżone historia Johna Christiego, Petera Kürtena, Neville'a Heatha, pułkownika Davida Williamsa, Jodi Arias oraz Douglasa Clarka i Carol Bundy. Są wspomniani też inni (których historie zostały opisane w poprzednich książkach autora). Nie była to łatwa lektura, czytanie o zbrodniach, które wydarzyły się naprawdę, sprawia że czułam silny niepokój. Denerwowała mnie trochę skłonność autora do dygresji, ale można mu to wybaczyć. Berry-Dee dzieli się przede wszystkim własnymi doświadczeniami z rozmów z seryjnymi mordercami. Książka zrobiła na mnie dość mocne wrażenie, ale to pewnie po części dlatego, że korzystałam z zachęt autora do własnych poszukiwań - odsyłał np. do filmu na Youtube z przesłuchania, w którym David Russell Williams przyznaje się do winy. Sprawdzałam sobie też, jak wyglądały dane osoby, bo lubię wiedzieć, jak wygląda ktoś, o kim czytam. Trochę z tego powodu żałuję, że nie ma w książce fotografii, jako takiej wizualnej formy uzupełnienia. Niemniej jednak autor dochodzi do ciekawych wniosków.

Czy polecam? Jeśli lubicie literaturę faktu i nie boicie się czytać i psychopatach - zdecydowanie! Tym bardziej, że nie jest to zbyt gruba lektura, a autor posługuje się przystępnym językiem.

Książka dobitnie ukazuje, że seryjni mordercy są wśród nas, a my nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Historie opisane w książce mrożą krew w żyłach, przyśpieszają akcje serca i ciary na karku. Mamy zastawienie historii z danym typem psychologicznym. Opisy zwyrodnialców, bestii bez sumienia, dla których znęcanie się nad ofiarą jest największą z rozkoszy. A najgorsze jest to, że nie da się przed tym uchronić. Bo jeśli zostaniesz wybrany, to już nic ci nie pomoże.

Jest to moja pierwsza styczność z serią, jak i z autorem, ale książka wywarła na mnie duże wrażenie. Czytało się ją bardzo szybko mimo tematyki, którą trzeba przetrawić, ostrzegam, że książka nie jest dla każdego, tylko dla ludzi o mocnych nerwach.

Psychopaci są wśród nas.. są grubi albo chudzi, atletycznie zbudowani albo brzuchaci, szalenie inteligentni lub niemiłosiernie głupi, kompletnie nieprzewidywalni. To ludzie amoralni, aspołeczni, patologiczni kłamcy, manipulanci, zaburzone jednostki. Kameleony.

Christopher Berry-Dee w swojej najnowszej książce „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” serwuje nam prawdziwe historie ludzi bez moralności i duszy, którzy nie znają współczucia ani litości. Próbuje poddać wnikliwej analizie psychikę psychopatycznych morderców, by zrozumieć jak funkcjonują ich umysły i jak stali się tym, kim są. Co czują? Co dzieje się w ich głowach po dokonaniu zbrodni? Czy ich działania to wyłącznie zemsta za krzywdy, jakie w ich mniemaniu wyrządziło im społeczeństwo?

Autor udowadnia, że psychopaci różnią się od siebie również pod względem psychologicznym. Większość ukrywa drzemiące w nich instynkty pod maska normalności. To ludzie, których nie można pojąć. W ich przypadku coś takiego jak resocjalizacja nie istnieje..

Christopher Berry-Dee prowadzi nas „drogą śmierci” do skrzyżowania, gdzie spotyka się życie dwojga ludzi, gdzie dochodzi do potwornej zbrodni.. gdzie za chwilę już nic nie będzie tak jak wcześniej. Autor pokazuje jak to jest dotrzeć na skraj przepaści i być zepchniętym w dół.

Świetna pozycja!

Psychopaci są bliżej niż myślimy…

Polecam.

Chcesz poznać diabła? Zapraszam…

Pewnie już zauważyliście, że mimo wzlotów i upadków, bardzo lubię tę serię i za każdym razem, gdy pojawia się nowa część, od razu znajduje się ona na mojej półce. Tym razem naprawdę warto po nią sięgnąć…

Tę część czyta się bardzo szybko, wciąga od pierwszych stron i nie daje o sobie zapomnieć. Autor stawia na naprawdę brutalnych, bezwzględnych diabłów, którzy chodzili po ziemi i mordowali, a my mamy okazję zajrzeć w głąb ich umysłów i przepaść.

Książkę możemy podzielić na dwie części. Pierwsza dotyczy naukowego spojrzenia na osoby popełniające brutalne zbrodnie, znajdziemy tutaj definicje, informacje i przykłady danych zjawisk a także rąbek życia prywatnego autora - fajnie, ponieważ zwykle autor “wtrącał” swoje zdanie wewnątrz rozdziałów o danych osobach, teraz mamy do czynienia z czymś zupełnie odwrotnym, bowiem druga część dotycząca konkretnych “przypadków” nie zawiera “trzech groszy” autora. Bardzo dobra decyzja, zdecydowanie wpływa to pozytywnie na ogólny odbiór i lepiej się to czyta.

Jestem pewna, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, osoby interesujące się tematyką nie będą pewnie zaskoczone częścią teoretyczną, ale stanowi ona w pewnym sensie przypomnienie i zgromadzenie najważniejszych informacji, taką pigułkę.

Sam wybór morderców również jest ciekawy, przyznam, że nie wszystkie postaci znałam, a zasługują(?), by się tutaj znaleźć i są warte poznania. Co więcej autor proponuje, byśmy znaleźli informacje, zdjęcia z miejsc zbrodni w sieci! Ostrzegam, jeśli nie masz stalowych nerwów i drastyczny widok negatywnie wpływa na twoje zdrowie - nie rób tego.

13 rozdziałów - 7 teoretycznych i 6 poświęconych konkretnym 7 przypadkom.

A kogo poznacie w tej części?

💀 John Reginald Halliday Christie

💀 Peter Kürten

💀 Neville George Clevely Heath

💀 David Russell Williams

💀 Jodi Ann Arias

💀 Douglas Daniel Clark i Carol Mary Bundy

Jako ciekawostkę powiem, że autor zapytany o największego potwora, odpowiedział “Peter Kürten, to prawdziwe wcielenie zła” - zgadzam się, ten rozdział wstrząsa mocno, zwłaszcza gdy wcześniej nie słyszeliście o tym Jegomościu.

Zło nie czai się w ukryciu, chodzi w świetle dnia, możesz mijać je codziennie, mówić mu “Dzień dobry”, obsługiwać go w sklepie, pilnować jego dzieci, karmić go - i nawet tego nie zauważysz. Diabeł to przecież największy kameleon świata. Przerażające?

Nie napiszę nic więcej, jak tylko to, że warto. To jedna z lepszych części tej serii, naprawdę.