Pan Wołodyjowski

Uwielbiasz klasykę polskiej literatury w najlepszym możliwym wydaniu? W takim razie sięgnij po trzecią część trylogii Sienkiewicza “Pan Wołodyjowski”. Z pewnością się nie zawiedziesz.

“Pan Wołodyjowski” to idealne zwieńczenie trylogii Sienkiewicza. Jest rok 1668. Michał Wołodyjowski porzucił służbę rycerską i postanowił wstąpić do kamedułów. Rozpacz po śmierci narzeczonej, Anusi, przywiodła go do zamiaru zostania zakonnikiem. Na wieść o zamiarach Wołodyjowskiego, jego przyjaciele: Skrzetuski, Kmicic oraz Zagłoba postanawiają go ratować.

Zagłoba podstępnie nakłania Wołodyjowskiego do wyjścia z klasztoru, do którego już nie powróci. Granice Rzeczpospolitej są zagrożone przez Turków. Na polecenie Sobieskiego, zbiera się całe rycerstwo. Życie osobiste bohatera nareszcie zaczyna się układać. Spotyka Barbarę Jeziorkowską, którą decyduje się poślubić. Toczą szczęśliwe i spokojne życie w Chreptiowie. Wołodyjowski razem z Ketlingiem wyrusza bronić granicznej twierdzy. Oboje ślubują, że nie opuszczą Kamieńca Podolskiego. W krytycznym momencie decydują się wysadzić zamek.

Sienkiewicz w tej książce rysuje przed Czytelnikiem rycerza idealnego, który jest wzorem do naśladowania. Charakteryzuje się nieustanną mądrością, z drugiej strony też pewną dawką naiwności. Choć wielu krytyków zarzucało Sienkiewiczowi zmienienie dziejów historycznych, to należy pamiętać, że taki zabieg nie jest wadą. “Wołodyjowski” to przede wszystkim źródło doskonałej rozrywki. To dzieło spisane ku pokrzepieniu serc.  

Henryk Sienkiewicz to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych i najbardziej zasłużonych polskich pisarzy doby pozytywizmu. Nasz rodzimy nowelista, publicysta i powieściopisarz został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury za całokształt twórczości.

Henryk Sienkiewicz żył w latach 1846-1916. W 1869 roku zadebiutował jako dziennikarz, publikując recenzje sztuki teatralnej oraz rozprawkę historyczno-literacką na łamach Tygodnika Ilustrowanego. W 1872 roku wydał powieść “Na marne” i “Humoreski z teki Worszyłły”.

W 1876 r. wraz grupą znajomych wybrał się w podróż do USA. Dwa lata później wrócił do Europy, zatrzymał się w Londynie. W 1894 roku powstały pierwsze rozdziały powieści “Quo vadis” Pisarz zamieszkał w Szwajcarii po wybuchu wojny. Zmarł w 1916 roku w Vevey, gdzie też został pochowany.