Noc poślubna

„Noc poślubna” Przemysława Borkowskiego to thriller, który zaczyna się od pozornie zwyczajnego wesela Justyny i Kamila, które niestety szybko przeradza się w koszmar z najgorszych snów. Wydarzenia, które miały być najpiękniejszym dniem ich życia, zamieniają się w nieprzewidywalny splot konfliktów, tajemnic i narastającego napięcia.

Wesele odbywa się w pałacu otoczonym przez las znany jako „las wisielców” – miejsce, które skrywa mroczne sekrety i ma złą sławę. Z każdą godziną ich świętowanie staje się coraz mniej zabawne, a coraz bardziej niepokojące. Goście, którzy z początku wydają się być zwyczajnymi uczestnikami uroczystości, zaczynają ujawniać swoje prawdziwe oblicza. Konflikty między nimi narastają, a atmosfera gęstnieje. Justyna i Kamil, zamiast cieszyć się wspólnym początkiem życia, mają siebie powoli dość i stają się sobie coraz bardziej dalecy. Tymczasem przeszłość i teraźniejszość zaczynają się przeplatać w surrealistyczny sposób, a na jaw wychodzą dawne tajemnice, które mają ogromny wpływ na obecne wydarzenia.

W miarę jak historia się rozwija, pojawiają się elementy z pogranicza jawy i snu, dodając do fabuły oniryczny i niepokojący klimat. Borkowski wprowadza także subtelne elementy paranormalne, które potęgują atmosferę grozy. Bohaterowie zaczynają tracić poczucie rzeczywistości, a my zostajemy razem z nimi, wciągnięci w wir wydarzeń, gdzie nic nie jest takie, jak się wydaje.

Książka oferuje także momenty tragikomiczne, które, mimo swojej absurdalności, wzbogacają powieść w humor i dodają realizmu wydarzeniom i postaciom. Jak zwykle to bywa w życiu, tak i w tej historii wszystko, co może pójść nie tak, rzeczywiście idzie źle, a każda kolejna komplikacja zwiększa napięcie i zmusza bohaterów do konfrontacji z własnymi przekonaniami i doświadczeniami.

To co zasługuje jeszcze na szczególną uwagę to narracja prowadzona z perspektywy różnych postaci. Daje nam ona unikalną perspektywę, aby zobaczyć wydarzenia z różnych punktów widzenia i głębiej zrozumieć skomplikowane relacje między bohaterami.

Mimo pewnych momentów chaosu i abstrakcji, książkę czyta się przyjemnie nie gubiąc się w fabule. Przemysław Borkowski stworzył thriller, który zdecydowanie wyróżnia się na tle innych w gatunku, oferując nam nie tylko przerażającą historię, ale również głęboką refleksję nad ludzką naturą.

„Noc poślubna” to mistrzowsko skonstruowany thriller, który pokazuje prawdę o tym, że każdy ma swoje sekrety i maski, które przywdziewa w zależności od okoliczności. To historia, w której fałsz, zakłamanie i skrywane tajemnice są wszechobecne, a bohaterowie muszą stawić czoła konsekwencjom swoich działań, gdyż znaleźli się w miejscu, gdzie na nic zda się ukrywanie prawdy i udawanie. To thriller, który zaskakuje, przeraża i zmusza do refleksji, a jego zakończenie jest niezwykle satysfakcjonujące 🔥. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Autora, ale po tak dobrym wrażeniu na pewno nie ostatnie. Polecam Wam gorąco lekturę tego thrillera 🙌🏻

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @czwartastronakryminalu, a Autorowi za wyśmienity thriller (współpraca reklamowa) 🩷.

Nie bez powodu pojawiła się u mnie "Noc poślubna". Przemysława Borkowskiego książki od dawna biorę w ciemno i znam zdecydowanie większość. Często są to powieści z zaskakującym zakończeniem, wciągające od dosłownie pierwszego zdania i pochłaniające na kilka godzin bez możliwości oderwania się chociaż na chwilę.

Wesele Justyny i Kamila. Miało być cudownie, to miał być najlepszy dzień ich życia i noc także, a wszystko sypie się i nie idzie zgodnie z planem. Konflikty, o których niemal każdy powie, że jak to w rodzinie, ale tutaj wszystko wymyka się spod kontroli. To nie są zwykłe sprzeczki, to nie ten motyw, kiedy mówi się, że z rodziną najlepiej na zdjęciu. A cała akcja rozgrywa się w pałacu, obok którego jest las wisielców. Któż chciałby mieć wesele w takim miejscu? Chyba tylko osoby nieświadome, niesprawdzające historii danych miejsc, bo owy pałacyk także swoją posiada i to wcale niechlubną.

Niektórzy znają wiele legend, wierzeń, przesądów. Inni w ogóle nie przywiązują do tego wagi. W tej powieści Borkowski sięgnął po jedną z żydowskich legend, która opowiada o tym, że duchy wcielają się w jeszcze żywych ludzi.

To miał być thriller, może kryminał, a jednak został okraszony czymś nierzeczywistym, niekoniecznie pożądanym w tym gatunku. Niestety, ale ocieramy się tutaj już nieco o coś pokroju fantastyki. Wierzenia potrafią być genialnym motywem, ale nie w historiach, które z zasady są zupełnie czymś innym. A w zasadzie to powinny być.

I pod tym względem uważam, że autor zawiódł wiele osób. Nie ma w zasadzie wzmianki o tym, że tego rodzaju motyw w powieści tej występuje, ale znając Borkowskiego nastawiać się można raczej właśnie na dreszczowiec czy kryminał. Tylko czy to wada? No właśnie niekoniecznie.

Autorzy uwielbiają próbować nowości. Spójrzmy chociażby na Puzyńską, która po napisaniu całej serii kryminałów postanowiła przeskoczyć na fantastykę i wychodzi jej to całkiem dobrze. Dlatego mimo, że tym razem byłam w lekkim szoku, że to coś innego, to Borkowski włożył w tę powieść typowe dla siebie zaskakujące zabiegi, zakończenie pozostawiające czytelnika z otwartą buzią i ciekawych bohaterów.

No właśnie, bo bohaterowie to nie tylko para młoda, ale też goście weselni, duch wchodzący w cudze ciało. Choć przeplata się tutaj świat rzeczywisty z tym nierealnym, to jednak każda z postaci jest wykreowana w sposób świadomy i genialny. Każde z nich wręcz ma się wrażenie, że jest kimś, kogo autor opisuje, a nie tworzy na nowo.

I to wszystko dzieje się szybko, autor żeruje na nieświadomości bohaterów i pozwala na to, by było to wszystko brutalne, pochłaniające i jego, i czytelnika. Nie odpuszcza do samego końca, zostawiając czytelnika w szoku, że w ogóle tak można nim manewrować.

Ostatecznie trzeba przyznać, że autor wplatając coś nowego w swoją powieść nadal potrafi sprawić, że czyta się z zapartym tchem, że chciałoby się zobaczyć ekranizację, a najlepiej od razu móc zacząć czytać jego kolejną powieść, a na tę przyjdzie nam zapewne jeszcze trochę poczekać.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.

Biorąc do ręki tę książkę, nie miałam absolutnie żadnych oczekiwań. Wiedziałam, że będzie to coś innego niż moja ukochana seria o Gabrieli Seredyńskiej *oby miała tyle tomów co Chyłka🤞🏻*, jednak tak jak zwykle zarwałam noc by ją skończyć🫣

Mroczne tajemnice, intertekstualność, zaburzenia osobowości, demony przeszłości, psychoza, fanatyzm religiiny, zmiana tożsamości oraz motyw locked room - wydaje się tego dość dużo jak na jedną fabułę, ale nic bardziej mylnego! Przemysław Borkowski połączył to w zgrabną całość z jednym hasłem przewodnim - ZŁO. To właśnie ono przesiąkło każdą stronę 'Nocy poślubnej'. Do samego końca nie wiadomo, co jest prawdą, kłamstem czy jedynie wyobrażeniem. Absurdalnych sytuacji też nie zabrakło - musiałam kilkukrotnie czytać jakąś sytuację by w końcu do mnie dotarło o co chodzi. Kocham to!

'Noc poślubna' jest dość nietypowym thrillerem i łatwo będzie się można od niego odbić. Nie ma tu pędzącej do przodu fabuły jedynie owiniętej płaszczykiem niewiadomej, ale samo zachowanie bohaterów powoduje szybsze bicie serca i ciągły niepokój. Każdy z całej gromadki postaci ma swoje za uszami i nie ma tu ani jednej osoby, z którą można sympatyzować *jeśli kogoś takiego znaleźliście to pora rozejrzeć się za terapią🤣*.

Panująca obecnie aura pogodowa tylko sprzyja lekturze - akcja rozgrywa się w bliźniaczo podobnej. Momentami nie będziecie wiedzieć czy jest wam duszno z powodu temperatury, czy jednak z powodu czytanej sceny. Bo będzie niepokojąco. Będzie tajemniczo. Będzie nieoczywiście.

Mimo wszystkich zalet - nie będzie to moja ulubiona książka tego autora, ale doceniam ją w każdym calu. Moje mroczne serduszko jest #teamkryminał 🖤

Co najbardziej przeraża Was w thrillerach?

Kamil i Justyna biorą ślub w wielkim stylu. Wymarzony dzień zmienia się jednak z godziny na godzinę w koszmar. Wszystko idzie nie tak jak trzeba, a niektórzy goście weselni ewidentnie ukrywają coś niepokojącego. Czy pobliski las wisielców to jedynie legenda?

Nie jest to thriller szablonowy, wymaga sporej uwagi od czytelnika i otwartego umysłu. Atmosfera jest duszna, czasami nierealna, momentami przerażająco brutalna. Dwa światy realny i empiryczny przeplatają się ze sobą tworząc jeden niepokojący twór. Niektóry bohaterowie zmieniają się w bestie rządne krwi, zemsty, złota. W pewnym momencie mamy wrażenie, że piękny ślub może zakończyć się tylko totalną rzezią.

Autor sprytnie połączył wątki z lat obecnych i młodości części z bohaterów, zamknął akcję w jednym dniu - a właściwie nocy - i wywołał bardzo brudną naturę człowieka. Czytelnik zaskakiwany jest zdarzeniami i jak obuchem uderzany kolejnymi zwrotami akcji.

Finał to sam ogień. Slajdy przeskakują szybko, prawda odbiera nam oddech, rzeczywistość paraliżuje. Pozostaje pytanie: co to było? Kto z kim i dlaczego?

Powiem Wam tylko tyle: są tajemnice, które lepiej, żeby nie ujrzały światła dziennego.

tam gdzieś istnieje las

ciemny i mroczny

dusze niespokojne skrywa

szeptaną historię ukrywa

zatracone duchy w konarach drzew

niosący się ciszą śmierci śpiew

gęstwina tajemnicy przerażająca

ludzka natura w mroku błądząca

tam gdzieś istnieje las

mętny i mglisty

od zła przeszłości ciemniuteńki

spowity czyjąś krzywdą caluteńki

tam złoto krwią naznaczone

chciwością człowieczą obarczone

żydowska legenda wybrzmiała

dybuka dusza się tam ostała

Wesele, hej, wesele!

Rzec, by się chciało.

Miało być idealne,

a tragedią się stało.

Dłonie małżeńskim węzłem splecione,

lecz wokół tajemnice niezmierzone.

Bo tak już od zawsze bywa,

że zło to, co najgorsze z człowieka wydobywa.

Umysł wpada w ciemności pułapkę. Zatapia się w mrocznych sekretach. Tapla się w aurze spowitej płaszczem dawnych wydarzeń tragicznych. Zagadkę próbuje rozwikłać sprzed lat. Krąży wśród ciemnych zaułków, pośród pytań i podszeptów gubi się. Kimże jest jego dusza? Kamilem, czy zmarłym Szymonem? Czymże jest jego duch? Odbiciem tamtego chłopaka sprzed lat?

Zachwycona moja dusza jest aurą nieoczywistości tej powieści. Niesamowitości, która sprawia, że ten thriller wymyka się ze schematu. Staje się czymś więcej. Czymś, co jak magnes przyciąga. Wystarczy zacząć czytać, a świat mroku się przed czytelnikiem otwiera. Ten świat zaprasza do stanięcia w szranki z dawną żydowską legendą, z dybukiem, duchem, upiorem. Z ludzką ciemnością, demonami przeszłości oraz międzyludzkimi relacjami opartymi na niewypowiedzianych żalach i tajemnicach. A także z zemstą, która drąży mroczne zaułki w człowieczej duszy i nasiąka chęcią odwetu, pragnieniem zadania krzywdy.

Polecam bardzo.

Szepce las...

szumi las...

dusze niespokojne skrywa.

Cichutko, cichuteńko...

do kary za grzechy wzywa.

A, gdy w końcu czas nadejdzie,

zemsty wybije godzina...

„Nie należy wzywać zmarłych, bo przychodzą z ochotą”.

Przemysław Borkowski to człowiek orkiestra. W Kabarecie Moralnego Niepokoju potrafi rozbawić, rozśmieszyć. W polskim kryminale sprawia, że miłośnicy gatunku lgną do jego książek. Zaś w thrillerze udowodnił, że potrafi stworzyć napiętą atmosferę, która daje się we znaki każdemu, kto sięgnie po jego dzieło. Zatem jak historia polskiej literatury i kabaretu dowodzi, Przemysław Borkowski wszystko, czego się dotknie, zamienia w doskonały (wy)twór. A ten najnowszy pt. „Noc poślubna” sprawi, że zarwiemy noc w odkrywaniu mroków ludzkiej natury. Jesteście gotowi? Doskonale!

Autor zabiera nas na ślub. Takiego zaproszenia nie można sobie odmówić. Zwłaszcza że wiele będzie się działo. Wszak możemy liczyć na kreatywność pisarza, który wiele zamiesza w najważniejszym dniu Justyny i Kamila. Ten szczególny dzień zamienił się jednak w koszmar z najgorszego snu. A gdy dodam, że Przemysław Borkowski przemycił do tej historii motyw, który w mistycyzmie i folklorze żydowskim określany jest jako zjawisko zawładnięcia ciałem żywego człowieka przez ducha zmarłej osoby, to jeszcze bardziej spotęguję Waszą ciekawość oraz chęć sięgnięcia po „Noc poślubną”.

Tajemniczy, mroczny klimat. Gęstwina otaczająca weselny pałac. Pojawiające się ciągłe konflikty, które potęgują napięcie strachu i niepewności. Mglista atmosfera, która tworzy się wśród weselników. To wszystko sprawia, że lektura najnowszej książki Przemysława Borkowskiego przyprawi Was o szybsze bicie serca. A Wy przyspawani do tej historii, nie ockniecie się, dopóki nie poznacie jej finałowej odsłony.

Warto podkreślić, iż Przemysław Borkowski nie tylko serwuje nam thriller, który mocno wbija się w naszą pamięć, lecz co ważne rozbiera na czynniki pierwsze mroczną naturę ludzkiej psychiki. Ukazuje jej najczarniejsze zakamarki, a tym samym uświadamia nam, że zbrodnia nie jedno ma imię. Ważnym aspektem tej historii jest temat poczucia winy w odniesieniu do zbrodni. Autor nie tylko stworzył intrygująca historię, lecz również zaprasza nas do dyskusji na temat zbrodni, kary, winy. A to wszystko otoczone mrocznym klimatem.

Splecione dłonie nowożeńców zaciskają się… Wokół tańczą mroczne sekrety, akompaniuje im potworny lęk, a wszystko uwieczniają spojrzenia gości weselnych, połączonych kłamstwem, zazdrością i pragnieniem zemsty. Noc poślubna zamienia się w koszmar, kiedy mrok przeszłości oplata teraźniejszość niczym duszący bluszcz.

Przemysław Borkowski jest wybitnym narratorem ludzkiego strachu i paraliżujących obsesji. Poznał i zrozumiał gen zła, zgłębił mrok ludzkiej psychiki, by wreszcie zaprzyjaźnić się z nimi. “Noc poślubna” to eksplozja ludzkich koszmarów, której zapalnikiem jest genialny umysł Autora.

Thriller Borkowskiego przenosi nas do Pałacu Zalesie, miejsca o bogatej i mrocznej historii, które kiedyś było cmentarzem mennonickim, a z czasem stało się tłem dla licznych tragedii. Atmosfera miejsca, znanego jako "las wisielców", idealnie współgra z tajemniczymi wydarzeniami, które rozgrywają się podczas wesela Kamila i Justyny.

Główni bohaterowie to nowożeńcy, którzy już od pierwszych stron ujawniają przed czytelnikiem skomplikowane relacje pełne zazdrości, pretensji i wzajemnych wyzwisk. Ich małżeństwo jest zaledwie pozorną idyllą, a atmosfera pomiędzy nimi gęstnieje z każdą chwilą spędzoną w domu weselnym.

Postaci drugoplanowe, jak choćby świadkowie, wprowadzają niepowtarzalne napięcie. Michał, szef Kamila, bryluje na weselu, jednocześnie pogrążając się w używkach. Kinga, przyjaciółka panny młodej, robi wszystko by zostać tego dnia zauważoną. W tle mamy też tajemnicze relacje między ojcami nowożeńców – Stefanem Kaweckim i Andrzejem Rychniewiczem, których wzajemna niechęć i niewyjaśnione sekrety z przeszłości dodają historii głębi.

Pałac Zalesie, zbudowany na dawnym cmentarzu, staje się niemym świadkiem przerażających wydarzeń. To miejsce, które samo w sobie jest bohaterem opowieści, pełne jest duchów przeszłości, tajemniczych zjawisk i legend o wisielcach. Niezwykle sugestywne opisy przywołują obrazy duchów, zjaw i makabrycznych historii, które wciągają czytelnika w swój mroczny świat. „Zmarli przyszli na jego wesele. Duchy przodków, upiory, dusze niepomszczone, płonące w czyśćcowym ogniu nieodkupionej winy. Kto je tutaj przywołał? Same by nie przyszły. Musi być zaproszenie. Zmarli są nieśmiali. Leżą w ziemi cichutko, nie wadzą nikomu. Żywi muszą ich zbudzić, odkopać z zapomnienia.”

Jednym z najbardziej wstrząsających momentów jest odnalezienie zagadkowych wiadomości na telefonie jednego z bohaterów, wskazujących na dawne zbrodnie i niezałatwione sprawy. Kiedy spływają SMS-y, takie jak chociażby: „Morderca wraca na miejsce zbrodni. Nawet jeśli minęło trzydzieści lat.”, atmosfera grozy staje się nie do zniesienia.

Relacje między postaciami są skomplikowane i pełne napięć. Młodzi nowożeńcy, ich rodziny i przyjaciele tkwią w sieci wzajemnych pretensji, niewyjaśnionych sekretów i niezałatwionych spraw. To, co miało być radosnym świętowaniem, zamienia się w koszmar, w którym nikt nie jest bezpieczny. Kulminacja następuje, gdy Kamil, w poszukiwaniu odpowiedzi, odkrywa w lesie wisielców stary dom i czaszkę, co tylko pogłębia jego przerażenie i poczucie zagrożenia. „Nie należy wzywać zmarłych, bo przychodzą z ochotą.” - czytamy na kartach “Nocy poślubnej”.

Powieść zwraca uwagę na kilka ważnych tematów, które zmuszają czytelnika do refleksji. Przede wszystkim ukazuje, jak grzechy przeszłości mogą wpływać na teraźniejszość i przyszłość. Relacje rodzinne, pełne niewypowiedzianych żali i skrywanych tajemnic, pokazują, jak trudne mogą być do przezwyciężenia demony przeszłości. Autor skłania nas do zastanowienia się nad tym, jak nasze działania i decyzje wpływają na życie innych oraz jak łatwo można stać się więźniem własnych wyborów. „Grzechy ojców na ich dzieci. Kto się diabłem stał, ten i diabła spłodził.”

"Noc poślubna" to powieść, która nie daje wytchnienia. Przemysław Borkowski stworzył historię, która nie tylko wciąga, ale i prowokuje do przemyśleń nad ludzkimi emocjami, błędami przeszłości i konsekwencjami naszych działań. To opowieść, która boleśnie przypomina czytelnikowi, że przeszłość zawsze może wrócić, by upomnieć się o swoje miejsce w teraźniejszości.

Jeśli szukacie książki, która zaskoczy Was swoją głębią, mrocznym klimatem i niepowtarzalną narracją, "Noc poślubna" jest właśnie dla Was. To literacki majstersztyk, który każdą noc uczyni nieprzespaną.