Hotel Żaglowiec

"Hotel Żaglowiec", Piotr Chojnowski - do polecenia! Wciąga, ma klimacik, akurat na wieczór. Jest poczucie humoru, jest dystans, jest miejsce na nasze słabostki i nie ma pouczeń. Ten Hotel i jego bar to miłe i fajne miejsce w naszym podzielonym świecie.

Przypadkowo zatrudniony gość, prostytutka i hotel na odludziu. Historia, która zapowiada się bardzo ciekawie. Po przeczytaniu opisu wiele osób ma ochotę po nią sięgnąć, więc w niedługim czasie od premiery trafiła na półkę bestsellery. Czy warto? O tym przekonajcie się sami, czytając moją krótką recenzję.

"Hotel Żaglowiec" to historia, która strasznie mnie zaintrygowała samym opisem. Zachęcona, postanowiłam po nią sięgnąć. Niestety, już na samym początku mnie nudziła. Mimo to dałam jej szanse, ale po upływie kilkudziesięciu kolejnych stron, nie dałam rady. Rzadko kiedy rezygnuję z przeczytania całości, ale nie miałam innego wyjścia. Akcji praktycznie nie ma, a jeśli już, to szybciej się kończy niż zaczyna. Fabuła jest strasznie monotonna, opiera się głównie na historiach gości hotelowych. Ich opowieści przedstawione są natomiast w ciekawy, momentami zabawny sposób. Czytelnik staje się widzem, obserwatorem rozmów "zza baru". Postacie przewijające się w hotelu, to osoby z nietuzinkowymi charakterami. Tworzą swego rodzaju relację zarówno z barmanem, jak i czytelnikiem. Dzięki temu powieść czyta się przyjemniej.

Osobiście "Hotel Żaglowiec" otrzymuje ode mnie ocenę 4/10. Całość niezbyt przypadła mi do gustu, była dla mnie zbyt monotonna. Jako pracownik hotelu, niejednokrotnie słyszałam różne historie opowiadane przy barze. Dobrze mieć jednak inne spojrzenie w tym temacie. Na plus zasługuje natomiast styl pisania autora, przedstawianie treści. Jeśli lubicie historie do herbaty, ta powieść może Wam się spodobać.

Wakacyjny okres jest najlepszy pod wieloma względami. Nie dość, że pogoda za oknem rozpieszcza, dodaje energii, to jeszcze długie dni i krótkie noce sprzyjają podejmowaniu spontanicznych decyzji. W człowieku rodzi się większa ochota na podróżowanie, na odkrywanie ciekawych, nieznanych miejsc. Wakacje sprzyjają również podejmowaniu prac sezonowych w innych miastach, co z kolei pozwala na poznawanie nowych ludzi, aż wreszcie na tworzenie niezapomnianych wspomnień.

Z podobnego założenia z pewnością wychodzi Piotr, czyli główny bohater "Hotelu Żaglowiec", który z plecakiem na plecach wyrusza na swoją wakacyjną przygodę. Bez celu ani konkretnego planu przypadkiem trafia do tytułowego hotelu, którego właściciel omyłkowo bierze go za kandydata na pracownika baru. Piotr korzysta z szansy od losu i zostaje sezonowym barmanem.

Jako barman Piotr automatycznie staje się powiernikiem wszelkich sekretów, punktem centralnym plotek albo zwyczajnym towarzyszem codziennych rozmów przy piwku, winku czy szklaneczce brandy. W ten sposób bohater poznaje multum przeróżnych, często dziwnych osób, będących albo letnikami wynajmującymi pokoje w hotelu, albo stałymi bywalcami, czyli mieszkańcami pobliskiego miasteczka.

Piotr poznaje historie życia napotkanych osób, a z niektórymi nawet zawiera przyjaźnie. Ma przykładowo do czynienia z Anastazją - feministką broniącą spraw wszelakich, co zwykle zależy od jej nastroju; Erazmem - listonoszem opracowującym w sekrecie System, który pozwoli mu wygrać w zakładach; Wspaniałym Gonzalesem - ślepcem zawodowo grającym w darta; albo z niewierzącym księdzem Józefem...

"Hotel Żaglowiec" to debiut Piotra Chojnowskiego, który nazwałabym niesłychanie nietuzinkowym. Po raz pierwszy bowiem spotykam się z książką, gdzie poza mocno charakterystycznymi postaciami, nie ma żadnej akcji, konfliktów, twistów fabularnych i żadnej głównej fabuły. Cała historia ma miejsce w barze (lub w pobliżu baru), a jedyne, co się dzieje, bezpośrednio dotyczy bohaterów. Fabuła płynie, a raczej sennie sunie dalej, ponieważ bohaterowie w różnych jej momentach odkrywają prawdę o sobie, zdradzają sekrety i po prostu... rozmawiają.

Bez sprzeciwu przyznam, że "Hotel Żaglowiec" przedstawia iście nowatorski pomysł, który został dobrze zrealizowany. Problem w tym, że książka w rzeczywistości jest o niczym konkretnym, a przez to wpada i równie szybko wypada z głowy.

Rozmowy między bohaterami były bardzo ciekawe, momentami zabawne, a niektóre osoby autor zaprezentował wyjątkowo obrazowo, prześmiewczo i idealnie trafiając w punkt, jeśli mowa była o konkretnym charakterze bądź typie osobowości. Mimo tylu pozytywów historia jednak zupełnie mnie nie urzekła. Ani przez sekundę nie poczułam choćby minimalnej więzi z bohaterami, nie mogłam się też odnaleźć w żadnych z omawianych sytuacji życiowych.

"Hotel Żaglowiec" Piotra Chojnowskiego to w miarę udany debiut, który polecam traktować raczej jako zwyczajną historię z kilkoma zabawnymi fragmentami i z wieloma niewiarygodnymi postaciami, doskonale sprawdzającą się na leniwe popołudnie, niż jako nowatorskie odkrycie. Owszem, sam pomysł stworzenia powieści bez głównej fabuły można uważać jako wyjątkowo oryginalny, ale u mnie się ON po prostu nie sprawdził.

Hotel pełen białych kruków

Lubicie opowieści o miejscach, które na pierwszy rzut oka zdają się być miejscami normalnymi, żeby nie powiedzieć przeciętnymi, a które przy bliższym poznaniu zaskakują nas, czytelników wielobarwnymi bohaterami, którzy w nim przebywają. Jeśli tak, to zapraszam Was dziś do Hotelu Żaglowiec, gdzie ilość ekscentryków na metr kwadratowy przyprawia o zawrót głowy.

Piotr nie waha się ani chwili, gdy właściciel podupadającego hotelu, o dumnie brzmiącej nazwie, Żaglowiec, omyłkowo bierze go za długo wyczekiwanego pracownika, i z dnia na dzień przyjmuje posadę barmana. Zresztą nic lepszego w tym momencie nie mogło spotkać naszego przewodnika po tym niezwykłym świecie meandrów Żaglowca. Bowiem Piotr jest młody, podróżuje po Europie, a awaria pociągu jak samo zrządzenie losu rzuciło go do tego barwnego miejsca. Tu nie może narzekać na nudę i brak atrakcji.

Albowiem goście hotelu to doprawdy paleta kolorowych, zakręconych osobowości. Poznacie tu listonosza Erazma, który zupełnie nie odnajduje się w swojej robocie, przekręca non stop słowa, jest psem na kobiety i ciągle doszlifowuje System, który ma mu pomóc w wielkiej wygranej w zakładach bukmacherskich, charakterną Anastazję, która prócz tego że jest aktywistką działającą w każdej akcji, która jest teraz akurat na topie w jej mniemaniu, to także dziewczyną do towarzystwa w pobliskim sanatorium, czy Józef - ksiądz ateista, albo Mike włóczykij nieuznający kapitalistycznego systemu, pieniądza, czy w końcu generał Schmetterling, którego wieku nie idzie określić, ale który jest skarbnicą wojennych opowieści i szefem tutejszej tajnej bazy, albo Wielki Gonzales, niewidomy, który marzy o zwycięstwie, przy dużej pomocy swojego trenera Pedra, w grze w lotki. Gdy ich Wam prezentuje po krótce może nie zainteresują Was ich sylwetki, ale by odkryć ich wielobarwność i poziom wariactwa trzeba przeczytać samemu debiutancką powieść pana Piotra. Doprawdy będziecie zauroczeni, w takim samym stopniu jak ja, jestem o tym przekonana !

"Hotel Żaglowiec" to cudownie uroczy, przesympatyczny i przezabawny debiut. Ta książka jest tak ciepła jak słońce ogrzewające nas w wakacyjne dni. Jestem pod jej wielkim wrażeniem. Głównym bohaterem, choć w tym aspekcie można akurat się spierać, i naszym narratorem, przewodnikiem jest Piotr. To on, jako barman, spotyka, rozmawia i przeżywa wiele przedziwnych sytuacji w tytułowym hotelu. Każdy rozdział to przedstawienie danego gościa hotelowego i jego zwariowanej historii, stąd moja wcześniejsza uwaga na temat głównego bohatera, bo poprzez ten zabieg, można każdego z gości hotelu uznać przez chwilę za główną postać powieści. Zachwycające jest to, że każda postać ma swój rozdział, ale w pozostałych rozdziałach także się pojawiają i mają swój większy czy mniejszy udział w akcji. Książka napisana jest bardzo przyjemnym, lekkim stylem, co pozwala płynąć przez powieść jak żaglowcem przez morze. Wydanie książki również zachwyca, ciepłe barwy okładki idealnie oddają ciepło i sporą dawkę świetnego humoru jaką skrywa książka w środku, na kartach. Czy wspominałam już, że jestem zachwycona? Pewnie tak, ale mogę powtórzyć to jeszcze nieraz, bo książka jest cudowna, a to przecież dopiero debiut !

Jeśli mam podać jedną jedyną historię i gościa, który podbił moje serce najmocniej, a będzie to doprawdy trudne zadanie, to postawię na listonosza Erazma, rozbroił mnie opracowywaniem swojego Systemu i swoim roztrzepaniem, czytając o nim miałam przed oczami żółwia Grzesia z pewnej wieczorynki TVP1, a mianowicie Braci Koala :D. Ale pozostałe historie i sylwetki tych zakręconych pozytywnie wariatów są równie ujmujące i pokochałam ich wszystkich. Jestem zauroczona !

"Hotel Żaglowiec" to kawał dobrej literatury, która bawi i wyciska łzy ze śmiechu, oczarowuje panteonem różnokolorowych postaci, które są przesympatycznymi, pozytywnymi wariatami, a te ich wariactwo dodaje im uroku i smaku, jak szczypta chilli w potrawie. Jak mawiał Szalony Kapelusznik z "Alicji w Krainie Czarów" tylko wariaci są coś warci, dlatego łapcie wiatr w żagle podczas lektury "Hotel Żaglowiec" i zakochujcie się w tych wariatach.

Polecam z całego serca !

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu SQN.

Ah co to był za rejs! 🌞🌊

Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję @wydawnictwosqn #wydawnictwosqn.🧡

Hotel Żaglowiec to barwna opowieść o Piotrku, który zupełnie przypadkowo staje się barmanem i rozpoczyna obsługiwanie klienteli, a musicie wiedzieć, że to bardzo kolorowa gromadka! Ksiądz ateista, prostytutka-feministka, niewidomy mistrz w rzutkach i jego wierny trener amator, listonosz i ekspert od zakładów sportowych, stary generał ze swoim bagażem anegdot, małżeństwo szczęśliwie smutne, wyluzowany włóczykij ze swoimi jointami oraz mamusia ze swoimi bliźniaczkami-aktorkami…

Wyobraź sobie, że spotykasz ich wszystkich w jednym miejscu, tak o.

Ten bar to magnes dla wariatów, ale jak to ktoś mądry kiedyś powiedział: „tylko wariaci są coś warci”. 😉

Nie będę zdradzać więcej, tych bohaterów trzeba poznać osobiście, w przeciwnym razie cokolwiek o nich powiem, to ja wyjdę na niespełna rozumu, nie oni.

Książka wciąga już od pierwszych stron, a dotarcie do końca to najgorsza rzecz, jaka mnie dzisiaj spotkała, strasznie nie chciałam opuszczać tego zwariowanego miejsca i czuję teraz niesamowitą pustkę w sercu, ogromnie mi żal się z nią rozstawać.

Zawsze powtarzam, że każdy z nas jest dziwny na swój sposób i ta pozycja dokładnie to pokazuje. Wypełniona aż po brzegi nietuzinkowym humorem, umiejscowiona w malowniczym (?) górskim miasteczku, a dokładnie w hotelu, który jest jedynym hotelem w okolicy, w dodatku urządzonym w stylu morskim i nieprzyciągającym ogromnej ilości lokatorów, przez co właściwie chyli się ku upadkowi, ale skoro właścicielowi to nie przeszkadza…

Wyobraźcie sobie, prócz tego niecodziennego hotelu, plac zabaw na cmentarzu, żeby Wasze dzieci mogły się bawić a Wy dla świętego spokoju oddać modlitwie lub tajemniczą bazę wojskową w środku lasu, otoczoną wysokim płotem pod napięciem zwieńczonym drutem kolczastym - witamy w naszej bajce. 🤭

Uwielbiam wczuwać się w klimat książek, które czytam a sposób, w jaki autor opisał całą rzeczywistość, ogromnie przypadł mi do gustu! Tutaj wszystko wykreowane jest tak plastycznie i pięknie, że czujecie się, jakbyście siedzieli w barze i przysłuchiwali się tym dziwacznym rozmowom, kibicowali poszczególnym postaciom i wreszcie, przeżywali całe te wakacje wraz z Piotrem!

Bardzo dobry debiut! Mam nadzieję, że autor już niebawem dorzuci kolejną perełkę, bo ta chwyciła mnie za serducho i już wiem, że za rok podczas upalnego lata z przyjemnością ponownie oddam się w ręce Żaglowca.

Jeśli szukacie lekkiego, przyjemnego, niecodziennego i dowcipnego kompana do wylegiwania się na piaszczystej plaży wśród mew, palm i wzburzonego morza, bądź też spacerowania po górskich szlakach, pośród dźwięków srebrzystych potoków i śpiewających ptaszków - to jest właśnie on, poznajcie się i nie dziękujcie!

Gwarantuję, że tego lata nie będziecie się nudzić i zaczniecie zupełnie inaczej patrzeć na swoich towarzyszach od kieliszka! 😉😂

Cheers, Salute, Salud, Na zdrowie! 🍻