Dyskretne szaleństwo

Świetna, trzymająca w napięciu książka - polecam z całego serca każdemu!

Nigdy nie miałam przyjemności czytać książki Mindy McGinnis. Jednak, gdy w propozycjach Wydawnictwa Kobiecego pojawiło się "Dyskretne szaleństwo" od razu o nią poprosiłam. Powodów, by po nią sięgnąć bez uprzedniego czytania opinii osób, które miały ją już za sobą było wiele. Po pierwsze okładka zapowiadająca tajemniczą opowieść o równie dyskretnej dziewczynie, a także opis, który po lekturze okazuje się zdradzać zbyt wiele. Po rozpoczęciu czytania wiedziałam, że tutaj nie będę się nudzić i to zdanie podtrzymywałam aż do końca. To jedna z tych książek, którą czyta się długo nie dlatego, że jest nudna tylko temu, że zawiera w sobie wiele ciekawych wydarzeń i genialnie wykreowanych bohaterów, którzy dopełniają się wzajemnie, wprowadzają urozmaicenie. Koniec końców Mindy McGinnis dołączyła do grona ulubionych autorów, a sama książka do zestawienia molinkowych ulubieńców bieżącego roku.

"...wszyscy jesteśmy szaleni. Niektórzy z nas zachowują jedynie w tej kwestii większą dyskrecję."

O co chodzi ze zbyt mało dyskretnym opisem? Moim zdaniem osoba pisząca treść na tył okładki za mocno zdradza jej treść. Mnie osobiście to nie przeszkadzało, ale znam osoby, które od razu zniechęciły, by się do sięgnięcia po lekturę. Te kilka zdań mówi o tym, co dzieje się w pierwszej części powieści. Sama miałam problem, by napisać tylko tyle, abyście sami mogli odkryć, że to jedna z najlepszych książek, jakie dotychczas zostały wydane w Polsce dla młodzieży.

Główną bohaterką książki jest młodziutka Grace Mae, którą poznajemy, gdy trafia do przytułku dla obłąkanych. Wówczas znajduje się w stanie błogosławionym z relacji kazirodczej. Umieszcza ją tam ojciec, który pragnie uniknąć skandalu i splamienia swojego imienia. Grace zamyka się w sobie, chowając emocje i przestaje mówić. Każdej nocy boryka się ze snami, które przypominają jej złe chwile. Dziewczyna nie chce wracać do domu, lecz pragnie uchronić swoją młodszą siostrę przed piekłem, które sama musiała przejść. Czy pojawienie się znanego doktora Thornhollowa zapowiada nowe życie dla Grace?

Mindy McGinnis w swojej na pozór młodzieżowej książce ukazuje realia przytułków. Warunki oraz pracownicy takich miejsc wprowadzają w stan osłupienia i obrzydzenia. Każdy nawet obłąkany człowiek zasługuje na dogodne warunki, bo mimo choroby nadal jest człowiekiem. Wiek XIX i XX to naprawdę niedaleka przeszłość, a jednak nadal praktykowane są tak straszne zachowania. Człowiek człowiekowi potrafi wyrządzić ogromną krzywdę bez najmniejszych skrupułów. Przytułki powinny wspierać, pomagać i zapewniać w miarę możliwości normalne życie.

"Wszyscy jesteśmy sumą naszych doświadczeń życiowych..."

Kontrowersyjnym tematem zawartym w książce jest umieszczenie zdrowych osób w takim miejscu. W tamtych czasach oskarżenie kogoś o niepoczytalność stało się normalnym działaniem. Najczęściej w taki sposób pozbywano się kobiet, które zostały zgwałcone lub miały zbyt wiele do powiedzenia co mogło zaszkodzić męskiej części rodziny. Autorka w książce posługuje się plastycznym językiem czytając, miałam wrażenie, że prowadzę płynną rozmowę z druga osobą. "Dyskretne szaleństwo" w swoim wnętrzu skrywa postacie tak odmienne i przyjazne, że miałabym problem, aby wskazać jedną ulubioną. Doktor, który sprawia wrażenie wstydliwego mężczyzny. Nell i jej sznurek komponując się razem, nadawali powieści humor i pozytywne brzmienie, czy Lizzie przełamująca to pozytywne nastawienie na lekką gorycz.

Bardzo dobrze czytało mi się o psychice ludzkiej, odkrywaniu zabójców. Szkoda, że książka skończyła się tak szybko i w sposób, który zostawia czytelnika w wielkiej ciekawości. Chętnie poczytałabym o tym, co dalej stało się z Grace, czy jej relacja z jednym z policjantów stałaby się poważniejsza. Jaki los spotka jej ojca i czy doktor Thornhollow dołączyłby do grona wielbicieli Grace. Trochę przerażała mnie ewolucja Grace, która stała się dość mroczną postacią, pełną determinacji, by pomścić krzywdy swoje i innych.

"Dyskretne szaleństwo" to zdecydowanie najlepsza książka ubiegłego półrocza zaraz po "Zdrajca tronu". Ukryte w niej szaleństwo rozpatrywać możemy na różnych płaszczyznach. Zdecydowanie książka warta polecenia.

[Adres usunięty]

________

Poznajcie Grace Mae – główną bohaterkę książki Mindy McGinnis. Kiedy kobieta zostaje umieszczona w zakładzie dla obłąkanych w Bostonie przez swoją rodzinę, zaczyna doznawać szaleństwa... Szaleństwo chwyciło Grace w swoje szpony i nie daje o sobie tak łatwo zapomnieć. Na domiar tego młoda kobieta jest w ciąży... Przytłaczająca atmosfera panująca w zakładzie powoduje, iż Grace odcina się od wszystkich, wypełniając swój umysł i serce nieustającym i ogromnym gniewem. Milczy, gdyż milczenie to jej jedyna kryjówka i przystań. Lecz mimo wszystko, milczenie nie pozwala zapomnieć o dawnej krzywdzie, okrutna przeszłość wciąż czyha i tylko poszukuje odpowiedniego momentu, aby dać o sobie znać...

Mimo bardzo rygorystycznych warunków panujących w zakładzie, Grace zostaje dostrzeżona przez doktora Thornhollow, który jest wyszkolonym frenologiem, a także amatorem psychologii klinicznej. Doktor dostrzega, iż pod maską nienawiści, którą na co dzień zakłada Grace, kryje się genialny potencjał umysłu, dlatego też decyduje się przekonać kobietę do wspólnego rozwiązywania mrocznych zagadek. Czy Grace się zgodzi?

Jakiś czas później Grace i doktor Thornhollow wmanewrowują się w poszukiwania seryjnego i niebezpiecznego mordercy młodych kobiet. Kiedy trafiają na jego trop, mizerna psychika kobiety zostaje nadwyrężona do tego stopnia, iż kobiecie zaczyna brakować sił, a wraz z tym w umyśle Grace uwalniają się demony okrutnej przeszłości. Wspólna próba wytropienia zabójcy, doprowadza do tego, iż skrywana przez Grace trauma nie daje o sobie zapomnieć, na domiar tego uwalnia się ze zdojoną siłą... Jeśli zaś chodzi o zadanie, które para wspólników obrała sobie za cel, to staje się ono nie lada wyzwaniem...

Klaustrofobiczny, uzależniający, wciągający i mrożący krew w żyłach thriller. Kiedy pierwszy raz zobaczyła okładkę, pomyślałam, że treść również będzie specyficzna i z charakterem. Tak też się okazało. Od pierwszych stron, czytelnik angażuje się w treść i z niesamowitym skupieniem czyta. Wartka akcja zabiera czytelnika w intrygująca podróż po najciemniejszych zakątkach ludzkiego umysłu.

„Każdy panicznie się czegoś bał, ale przynajmniej pająki, które mieszkały w żyłach tej nowej dziewczyny, były urojone. Grace już dawno temu przekonała się, że źródłem największych koszmarów tego świata są inni ludzie.”

Ciężarna kobieta w szpitalu dla obłąkanych, wśród wielu osób, cierpiących na różnorodne choroby psychiczne, które aż napawają lękiem. Dostrzeżona przez lekarza, wspólnie z nim rozpoczyna tropić seryjnego morderce, jednocześnie skrywając bolesną prawdę o swojej przeszłości. Trzeba przyznać, iż Autorka stworzyła bardzo ciekawy pomysł na fabułę. Dogłębne opisy z miejsc zbrodni, a także funkcjonowania placówek psychiatrycznych dowodzą temu, iż Autorka tworząc swoją powieść dokonała dogłębnego research’u. Zdecydowanie podnosi to range powieści. Dzięki temu również, cała powieść wydaje się być wiarygodna do tego stopnia, że czytelnik zostaje poruszony

Bohaterzy zostali dopracowani i świetnie wykreowani, przez całą książkę przewija się cała plejada intrygujących charakterów. Autorka starannie opisała emocje Grace, które czytelnik może przeżywać wraz z nią. Główna bohaterka ma naprawdę imponującą osobowość. Bezustannie walczy z traumą, która dotknęła ją w dzieciństwie, a głęboko skrywana tajemnica przez Grace powoduje, iż jej postać nadaje całość niesamowitego charakteru.

W książce spotykamy się również z silnym wątkiem przyjaźni, która stopniowo rozkwita pomiędzy Grace a doktorem Thornhollow. Autorka świetnie wkomponowała to w swoją powieść. Ich przyjaźń jest piękna i zbudowana na fundamencie współpracy.

Książka została napisana bardzo specyficznym stylem, momentami jest lekko, plastycznie, a momentami trochę przytłaczająco i ciężko, z pewnością dlatego, iż pojawiają się brutalne sceny. Niemniej jednak każdy rozdział kończy się tak, że nie mamy ochoty przerywać czytania. Faktem jest również to, iż książce nie znajdziecie przypadkowych wątków, gdyż wszystko jest niesamowicie spójne, w rezultacie tworząc wyrazistą i bardzo intrygującą całość.

Mogę Was zapewnić, iż już pierwszy rozdziała Was pochłonie do tego stopnia, że nie będziecie mogli przerwać czytania.

Polecam.

„-On? To najbardziej poczytalny człowiek z nas wszystkich.

-Jak to?

-Ponieważ zdaje sobie sprawę z własnej niepoczytalności.”

Motyw szaleństwa, osób obłąkanych, szpitali psychiatrycznych i pokrewnych temu rzeczy intrygował mnie odkąd tylko pamiętam. I wiem, że to zabrzmi dosyć dziwnie, ale nigdy nie uważałam się za zupełnie normalną. Fascynują mnie nie te rzeczy, co trzeba. Lubię świrów, mój mózg wygląda lepiej niż Kraina Czarów, w której znalazła się Alicja, a szaleństwo jest dla mnie czystą magią. I lubię gotyckie klimaty, a przy tym też thrillery. Dlatego czy mogłoby istnieć coś, co nie zachęciłoby mnie do przeczytania bestsellerowej powieści Mindy McGinnis, jaką jest Dyskretne szaleństwo, skoro skrywa ona w sobie wszystko to, co powinno mi się spodobać?

Zawsze wydawało mi się, że kobiecie łatwiej jest się zżyć z postacią kobiecą. I zazwyczaj przychodzi mi to naprawdę z łatwością, o ile główna bohaterka naprawdę wydaje się być sensowna. Rzadko doświadczyłam bliższych relacji tego typu z postaciami męskimi – ci stają się raczej obiektami moich westchnień, ale było kilka przypadków, z którymi zżyłam się na innym poziomie. I byłam przekonana, że to właśnie Grace Mae będzie tutaj moim przewodnikiem. Młoda dziewczyna, odesłana do domu wariatów, choć jest zupełnie zdrowa. Jednakże bycie córką senatora zobowiązuje do przestrzegania pewnych zasad – a zajście w ciąże w tak młodym wieku, w takiej elicie, jest czymś totalnie nie ma miejscu. Dlatego sprawa jest jasna – Grace na jakiś czas znika, w ośrodku rodzi dziecko, a potem wraca do rodzinnego domu, a prawda nie wychodzi na jaw. Niestety, wydarzenia, które pewnego razu rozgrywają się w ośrodku całkowicie niweczą ten plan. I bardzo dobrze! Bo zaczyna się dziać coś niesamowitego!

„On nie rozumie ludzkiej natury, naszych emocji i więzi. Znalazł dla siebie miejsce pośród obłąkanych dlatego, że tak jest mu łatwiej, niż obracać się pośród socjety. Ludzie stanowią dla niego tajemnicę.”

Grace była jak najbardziej porządnie wykreowaną postacią, świetną młodą kobietą, która wiedziała, czego chce. Bardzo ją polubiłam, jednakże bliżej mi było do doktora Thornhollowa. Zdecydowanie. To właśnie w nim odnalazłam cząstkę swojego charakteru! Ten człowiek jest niesamowicie intrygujący, tajemniczy i na swój sposób pociągający. Uwielbiam mężczyzn z pasją, w ogóle ludzi z pasją, a Thornhollow jest właśnie tego typu człowiekiem. Inteligentnym, mądrym, obiecującym. Dostrzega w porzuconej dziewczynie niesamowity potencjał i wraz z pomocą najdziwniejszego mieszkańca piwnicy ośrodka dla obłąkanych obmyślają plan, dzięki któremu Grace odzyskuje wolność. Przynajmniej w pewnym stopniu. Zostaje asystentką doktora i wraz z nim prowadzi dochodzenia w sprawie zabójstw.

Mindy McGinnis miała naprawdę znakomity pomysł na powieść i świetnie go zrealizowała. Ta książka porywa już od pierwszych stron, nie tylko dzięki doskonałej fabule, ale też dzięki genialnej atmosferze, wręcz namacalnej, mocno odczuwalnej od początku do końca. Mroczny, nieco ciężki i deszczowy klimat, lekko ponury, typowo gotycki, z nutką szaleństwa w tle. McGinnis bardzo dobrze poradziła sobie z kreacją bohaterów, nawet tych drugoplanowych, nawet tych, którzy się tutaj pojawiają ledwo co – i tak można w momencie domyślić się, jakiego typu są to osoby. I co ciekawe, nie brakuje tutaj zaskakujących zwrotów akcji! Kilka scen całkowicie zbiło mnie z tropu, zupełnie nie spodziewałam się tego, że autorka podąży w takim kierunku, ale jak najbardziej wyszło to książce na dobre!

„Dla mnie osoby obłąkane to te, które po prostu zdecydowały się nie angażować w sprawy świata w sposób taki, jak większość populacji. Bywają dni, kiedy się zastanawiam, czy przypadkiem nie dokonały właściwego wyboru.”

Dyskretne szaleństwo to książka, którą czyta się z ogromną przyjemnością. Wszelkie poruszane tutaj motywy są dobrze wyważone, nie ma tutaj nic nachalnego, a styl autorki jest jak najbardziej w porządku i nie pozostawia wiele do życzenia. Jest to książka, która ma naprawdę wiele do zaoferowania, to niecodzienny thriller, któremu warto dać szansę. Przyznaję, że sięgając po twórczość McGinnis nie spodziewałam się niczego specjalnego – właściwie miałam gdzieś nawet ponure myśli, że będzie to coś, co mnie w żaden sposób nie poruszy. Na szczęście okazało się, że historia Grace i doktora Thornhollowa jest w dużej mierze urzekająca.

Powieść ta była dla mnie bardzo miłym zaskoczeniem i śmiało stwierdzam, że naprawdę mi się podobała. Nie jest to typowa powieść o typowym szpitalu psychiatrycznych, bowiem akcja rozgrywa się w dawniejszych czasach, ale zdecydowanie ma to swój urok. Jest tutaj świetny klimat, znakomici bohaterowie oraz wciągająca i zaskakująca fabuła, którą śledzi się z zapartym tchem. Obserwowanie pracy Grace i Thornhollowa, którzy muszą polegać na wiedzy, inteligencji, intuicji i talencie obserwacji wraz z łączeniem faktów jest naprawdę niesamowitym przeżyciem, dlatego z czystym sumieniem polecam Wam tę powieść!

Zawiodłam się nieco na tej książce. Naprawde oczekiwałam mocnych mrocznych wrażeń, lecz tylko pierwszy rozdzial byl wlasnie taki . Poczatek rewelacyjny, reszta nijaka. Czytając miałam nieodparte wrażenie, że historia jest mi znajoma i doskonale wiem w jakim kierunku wszystko zmierza. Niestety...

Rzadko zwracam uwagę na książkę, która ma taką okładkę. Dla mnie to troche zbyt abstrakcyjne, zbyt młodzieżowe, trochę psychodeliczne. Więc pewnie bym ją przegapiła, prędko się okazało, że to bestseller i książka mocno polecana, Nie wytrzymałam i czekając w kolejce do lekarza zabrałam się do czytania. I tak po prostu nie mogłam się od niej oderwać. Zrezygnowałam nawet z piątkowego wyjścia z przyjaciółmi, byle sobie w spokoju doczytać.

Opis mnie ciekawił, ale nie spodziewałam się, że książka aż tak mnie wciągnie. Kolejny raz przekonuję się, że nie warto się uprzedzić. Dyskretne szaleństwo to powieść, która na pewno was porwie, swoim gotyckim klimatem, opisami i stylem.

Grace Mae trafia do przytułku dla obłąkanych, pochodzi z prominentnej rodziny, a spodziewa się dziecka. Taki skandal w XIX wieku mógłby zrujnować niejedną karierę, dlatego do czasu rozwiązania ma przebywać wśród wariatów, a później wrócić do domu, niby z wakacji, wrócić do domu gdzie jest ten co zrobił jej to dziecko. W przytułku spotyka doktora, który ma tak dziwne pomysły i nowatorskie pomysły, że sam uznawany jest za szaleńca. On rozpoznaje w Grace geniusz i wybitny umysł, docenia jej umiejętności, trafne wnioski, logiczne myślenie i pomaga wydostać się jej z miejsca w którym prędzej czy później by oszalała. Zabiera ją do pomocy w pracy, a zajmuje się rozwiązywaniem zbrodni. Pomoc Grace mu się przyda, bo właśnie ujawnia się brutalny morderca, którego trzeba powstrzymać.

Po kilku trudniejszych, pierwszych stronach, gdy nie wiedziałam o co chodzi, kto jest kim i w jaką stronę zmierza fabuła, niepostrzeżenie przeszłam do fazy, o jeju jak mnie ciekawi co będzie dalej, jaki fajny klimat. Wszystko otula mgła XIX wieku, innego świata, innej mentalności. To jest tak klimatycznie napisane, że aż mi się kojarzyło z Dickensem, albo serialem kryminalnym o detektywie Murdochu. Myślałam, sądząc po okładce, że to będzie jakaś młodzieżówka, a to naprawdę dobra, trzymająca w napięciu powieść, która nie znudzi i dorosłego czytelnika. Ja jestem bardzo na TAK i polecam!

Ludzki umysł od zawsze fascynował i intrygował. Jego niezbadane możliwości stanowią zagadkę nawet dla największych specjalistów. Jak bardzo można odsunąć emocje aby przetrwać największe piekło swojego życia? Jak bardzo można wyciszyć swoją osobowość aby nie zwariować?

Grace od kilku lat przechodzi piekło na ziemi, a dzieciństwo nie miało kolorowych barw. W konsekwencji ląduje w ośrodku dla obłąkanych na kilka miesięcy. Nie jest to zwykły przytułek... personel nie obchodzi się delikatnie z podopiecznymi, nieustannie trwa walka o jedzenie, a każde złe zachowanie kończy się znęcaniem. Grace aby przetrwać te kilka miesięcy zamknęła się w sobie, przestała mówić, wyciszyła swoją osobowość.

Podczas pewnej uroczystej kolacji, w wyniku nieoczekiwanych zdarzeń atakuje lekarza. Traci wtedy coś dla siebie najcenniejszego, coś po czym już zawsze będzie próbowała się pozbierać. Za karę ląduje w brudnej i mokrej piwnicy, gdzie każda godzina to walka o przetrwanie w ciemnościach. To właśnie tam, w tym mroku Grace zaczyna mówić i poznaje życzliwych sobie ludzi. Dzięki podstępowi udaje jej się opuścić mury piekła. Od teraz dziewczyna zostaje asystentką doktora Thornhollowa w sprawach zabójstwa kobiet. Wkrótce trafiają na trop seryjnego mordercy. To własnie wtedy dziewczyna musi zmierzyć się ze swoimi emocjami i demonami z przeszłości. Czy uda jej się wreszcie odnaleźć spokój? Czy uda jej się uratować siostrę?

Grace wie jak wygląda szaleństwo - towarzyszy jej ono od dłuższego czasu. To co widziała i słyszała na zawsze zostało już zapisane w jej umyśle. Przechodzi ona swój własny koszmar, który zdaje się nie mieć końca. Same wydarzenia to nie wszystko. Bystry umysł dziewczyny rejestruje i zapamiętuje obrazy, koszmary, twarze. To własnie one śnią się po nocach, nie dają zaznać spokoju.

Kiedy wreszcie udaje opuścić się ośrodek, w którym znęcano się nad nią oraz uciec daleko od swojego oprawcy Grace musi zmierzyć się ze swoimi lękami. O dziwo jej jej obojętne to co się z nią stanie. Za wszelką cenę pragnie chronić swoją siostrę. Niestety to oznacza zmierzenie się z oprawcą raz jeszcze oko w oko.

Ale to nie wszystko... dziewczyna w zamian za wolność szuka sprawców morderstw. Kiedy trafia na trop seryjnego mordercy zmienia się wszystko, a wspomnienia wracają. Czy doktorowi Thornhollowi uda się uratować Grace nim popadnie w otchłań swojej ciemności?

Bardzo lubię dobre thrillery, które trzymają w napięciu i dopiero na końcu swojej fabuły przynoszą czytelnikowi ulgę i wytchnienie.

Zastanawiałam się czy ta fabuła zaciekawi mnie, porwie i oczaruje. W ostateczności nie umiałam oderwać się od książki, a kilka ostatnich stron czytałam z duszą na ramieniu. Jak się okazuje ośrodek dla obłąkanych stanowi dobre podłoże do napisania wielu kryminalnych historii.

Czyta się szybko i lekko co sprawia, że całość wygląda jeszcze bardziej efektywnie. Lekki styl pisania sprawia, że płynnie zmierzamy ku finałowi wydarzeń.

Sylwetki bohaterów, które zostały stworzone, są dopracowane i doszlifowane. Bardzo mocno poznajemy osobowość, każdej z głównych osób. Możemy wejśc w umysł Grace i zrozumieć mechanizm jej postępowania. Wiemy czym kieruje się doktor Thornhollow oraz jakie są jego słabości.

Jednak w tym całym szaleństwie znajdujemy tez przyjaźń i poczucie opieki oraz akceptowanie innych bez względu na ich odmienność.

Zauważamy, że nie wszystko jest białe lub czarne, a życie i postępowanie ludzie może mieć wiele innych odcieni. To, że człowiek trafił do takiego miejsca, nie oznacza, że jest gorszy, nie trzeba mu okazywać szacunku, troski, ciepła czy uśmiechu. Nie jest osobą gorszej kategorii, wyrzutkiem społeczeństwa. Właśnie tego typu miejsca mają reanimować duszę, leczyć emocje i uczyć żyć. Żyć na tyle, na ile pozwoli nam nasze dyskretne szaleństwo...

"Dyskretne szaleństwo" to powieść, która zaintrygowała mnie już w momencie kiedy pojawiły się jej pierwsze zapowiedzi. Ciekawiło mnie w tej książce dosłownie wszystko - okładka, która mocno wyróżnia się na tle innych nowości w księgarni, opis zwiastujący historię mrożącą krew w żyłach oraz tematyka, która doskonale trafia w moje czytelnicze gusta. Obok takiej pozycji nie mogłam przejść obojętnie! Postanowiłam, że jak najszybciej się z nią zapoznam i przekonam się czy rzeczywiście warto było czekać na tę premierę. Czy "Dyskretne szaleństwo" znalazło się na liście moich ulubionych lektur? Czy autorka sprostała moim oczekiwaniom i wymaganiom? Zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią recenzji, z której z pewnością się tego dowiecie.

Grace Mae zostaje umieszczona przez swoją rodzinę w przytułku dla obłąkanych. Ciężarna dziewczyna doświadcza tam okropnych warunków i przeżywa naprawdę ciężkie chwile. W tym najgorszym z możliwych miejsc dostrzega ją lekarz zajmujący się psychologią kryminalną. Doktor Thornhollow zauważa, że pod maską nienawiści kryje się genialny umysł, dlatego postanawia zwerbować Grace do pracy w charakterze asystentki i tym samym pomóc jej wydostać się z miejsca, które przypomina piekło. Dziewczyna odgrywając rolę obłąkanej, na którą nikt nie zwraca większej uwag, może w spokoju zbierać ślady z miejsc zbrodni. Wkrótce Grace i doktor Thornhollow trafiają na trop niebezpiecznego seryjnego mordercy. Jak potoczą się losy głównych bohaterów? Czy któreś z nich znajdzie się wkrótce w śmiertelnym niebezpieczeństwie?

Fabuła książki jest bardzo ciekawa, a do tego niezwykle oryginalna. Mindy McGinnis wprowadza nas w świat szaleństwa i obłędu, tworząc przy tym niesamowity, tajemniczy klimat. Powieść z pewnością trafi w gusta osób, które choć trochę interesują się psychologią czy psychiatrią, ale myślę, że zachwyci także miłośników kryminałów, thrillerów czy innych podobnych gatunków. "Dyskretne szaleństwo" to historia bardzo mroczna, skierowana przede wszystkim do czytelników o mocnych nerwach. Przygody głównej bohaterki skutecznie działają na wyobraźnię i nie pozwalają w nocy zasnąć. Autorce udało się poprowadzić fabułę w taki sposób, aby czytelnik miał trudności z przewidywaniem kolejnych wydarzeń. Muszę przyznać, że pani McGinnis wielokrotnie udało się mnie zaskoczyć i wprowadzić do mojego umysłu wiele znaków zapytania.

Bohaterowie "Dyskretnego szaleństwa" są niewątpliwie jedną z mocniejszych stron tej powieści. Grace Mae i doktor Thornhollow bardzo mocno wyróżniają się na tle innych postaci i zachwycają swoimi wielowymiarowymi osobowościami. Biorąc do ręki "Dyskretne szaleństwo" kompletnie nie spodziewałam się, że pacjentka przytułku dla obłąkanych wraz z lekarzem zajmującym się psychologią kryminalną stworzą tak doskonale dopasowany duet. Już od pierwszych stron bardzo ich polubiłam i mocno się z nimi zżyłam. Uwielbiam ich rozmowy i z niecierpliwością czekałam na każdy kolejny ich dialog. Nie przypominam sobie żadnej innej książki, która miałaby choć trochę podobnych bohaterów. Grace i Thornhollow świetnie się uzupełniają i wzbudzają w nas całą masę pozytywnych emocji.

Język, którym posługuje się autorka jest prosty i doskonale zrozumiały. Autorka w bardzo lekki i przyjemny sposób przedstawiła naprawdę mroczną i trudną historię, za co jestem jej naprawdę wdzięczna. Książkę czyta się po prostu błyskawicznie, a po skończeniu lektury odczuwamy ogromny niedosyt i pragniemy dużo, dużo więcej.

Podsumowując - "Dyskretne szaleństwo" to powieść lekka, ale także niesamowicie intrygująca i poruszająca dosyć trudne tematy. Przyznam szczerze, że pokochałam tę książkę już od pierwszych stron, a podczas czytania miałam trudności, żeby się od niej oderwać. Z niecierpliwością czekam na kolejne książki tej autorki i mam nadzieję, że będą one równie dobre jak "Dyskretne szaleństwo". Historia Grace jest niezwykła i myślę, że warto poświęcić jej odrobinę uwagi i naszego czasu.

Grace Mae zdaje się zupełnie nie różnić od innych pensjonariuszy zamieszkujących przytułek dla obłąkanych. Zamknięta w sobie, przestraszona, niemówiąca nic – na tle pozostałych pacjentów wypada wręcz nieszkodliwie. Kilka gwałtownych wydarzeń sprawia jednak, że Grace otacza ciemność, z której niespodziewanie wyciąga ją tajemniczy lekarz o nazwisku Thornhollow. To ON dostrzega w młodej kobiecie ponadprzeciętną inteligencję i spostrzegawczość, które mogą mu pomóc w rozwiązywaniu zagadek kryminalnych.

„Dyskretne szaleństwo” było dla mnie jedną z najbardziej wyczekiwanych tegorocznych premier. Podskórnie wyczuwałam, że ta książka mną zawładnie, że nie będę mogła się od niej oderwać, że zafunduje mi tonę silnych uczuć. Rzadko się zdarza, by jakakolwiek powieść w tak idealny sposób spełniła moje oczekiwania. Po dotarciu do ostatniej strony jedyne ukłucie rozczarowania, jakie poczułam, było spowodowane faktem, że to wszystko skończyło się tak szybko. Nie miałabym absolutnie nic przeciwko temu, gdyby książka Mindy McGinnis miała dwa razy więcej stron.

Ponieważ „Dyskretne szaleństwo” określane jest mianem „gotyckiego thrillera”, już od pierwszych stron wkraczamy do świata mrocznego, nieprzeniknionego i, niestety, często okrutnego. Realia XIX-wieku, atmosfera ówczesnego przytułku dla psychicznie chorych, nierozwiązane zbrodnie – dużo tu krwi, krzyków, płaczu i przejmującego strachu, który momentami naprawdę udziela się czytelnikowi. Jestem absolutnie zauroczona tłem tej historii. Przy czytaniu zapomniałam o bożym świecie, bo opisy były bardzo obrazowe i sugestywne, dzięki czemu świat przedstawiony całkowicie mnie pochłonął.

Jestem też zaskoczona – i to mile zaskoczona – że w tej niezbyt grubej książce zawarto tyle trudnych wątków. Choroby psychiczne czy amatorskie śledztwa ekscentrycznego lekarza, który w domu dla obłąkanych znalazł sobie asystentkę, to zaledwie wierzchołek góry lodowej. W „Dyskretnym szaleństwie” mowa o przekraczaniu moralnych granic, o świadomości własnego ciała i własnego końca, o więzach międzyludzkich, które potrafią rozkwitnąć w najbardziej nietypowych okolicznościach. Do tego mamy jeszcze wątek związany z molestowaniem seksualnym, który okazał się najbardziej emocjonalny, zaś pod koniec zafundował pełen napięcia finał. Właściwie nie wiem, jaki temat pociągał mnie czytaniu najbardziej. Z równą uwagą czytałam zarówno o poszukiwaniu morderców, jak i o relacjach między pacjentkami przytułku czy o wewnętrznym rozdarciu głównej bohaterki, która musiała się zmierzyć ze swoim największym koszmarem. Autorka nie wcisnęła za to do fabuły wątku miłosnego, co w sumie wyszło na plus (choć przyznaję bez bicia, że gdzieś tam, w głębi duszy, bardzo cichutko na niego liczyłam).

Skoro już mowa o Grace, muszę powiedzieć, że to jedna z lepszych żeńskich postaci literackich, z jakimi miałam do tej pory do czynienia. Bystrość jej umysłu, a także nadludzka odwaga wzbudzały mój podziw – przy czym kobieta nie była absolutnym niewiniątkiem, tylko człowiekiem z krwi i kości, na dodatek bardzo skrzywdzonym. Przypadł mi również do gustu niesamowicie charyzmatyczny Thornhollow. Ten bohater może wzbudzać naprawdę ambiwalentne uczucia, ale jednak przeważają te pozytywne. Także jego siostra, Adelaide, zdążyła zaskarbić sobie moją sympatię, przez co żałuję, że nie poznałam jej lepiej. Nie zapominam również o przyjaciółkach Grace, Lizzie i Nell, dzięki którym do miejscami bardzo ponurej atmosfery wkradał się uśmiech i lekki, przyjemny humor.

Nie wiem, czy jest na to szansa (wątpię), ale z prawdziwą przyjemnością przeczytałabym kontynuację tej książki. Już chwilę po jej zamknięciu czułam, że będę tęskniła za Grace i Thornhollowem, za niemal nieustannym napięciem i rosnącą ciekawością, przez które łyknęłam powieść w ciągu zaledwie 2 dni. Sądzę również, że ta historia to doskonały materiał na serial proceduralny – z przyjemnością śledziłabym kolejne zagadki kryminalne, które rozwiązywałby jeden z ciekawszych i barwniejszych duetów, jakie spotkałam.

„Dyskretne szaleństwo” nie zostawiło miejsca na nudę; zamiast tego spełniło moje oczekiwania, i to z nawiązką. Książkę polecam z czystym sumieniem, zarówno wielbicielom motywów nawiązujących do chorób psychicznych, jak i miłośnikom thrillerów czy po prostu dobrych, wciągających historii.

Historia z niczym epoki Belle Epoque, a w niej historia obłąkanej i błyskotliwej Grace, która wbrew swojej woli została zamknięta w szpitalu psychiatrycznym. Główna bohaterka w przeszłości przeżyła wielką traumę, a w nowym miejscu pobytu również nie zapowiada się na szczęśliwe zakończenie. W środku tej dziewczyny kryje się jednak bystry i spostrzegawczy umysł, który pewnego dnia dostrzega doktor Thornhollow – lekarz z kontrowersyjnymi sposobami leczenia. Dyskretne Szaleństwo to historia o krzywdzie, obłąkaniu, ale i o wrażliwości ludzkiej. Powieść nie szczędzi nam okrutnych szczegółów traktowania pacjentów szpitala przez służbę. Wszystko zostaje doprawione wątkiem kryminalnym i tajemniczymi zabójstwami. Nietuzinkowa para, czyli Grace i Thornhollow będzie musiała rozwiązać tę zagadkę. Po połączeniu swoich umiejętności te dwa umysły stają się duetem doskonałym. W trakcie czytania Dyskretnego Szaleństwa poznajemy tajniki ludzkiego umysłu i zagłębiamy się w duszach pełnych szaleństwa.

Książka z kategorii nietypowych thrillerów, trzymająca w napięciu i bez wątpliwości posiadająca swój unikatowy klimat, doprawiona szczyptą mroczności, a wszystko to ukryte w XIX-wiecznym ? mieście.

Jeżeli szukacie ciekawego, tajemniczego i okrytego pewnego rodzaju grozą thrillera to, czym prędzej sięgnijcie po Dyskretne Szaleństwo.

Mindy McGinnis - bestsellerowa autorka niesamowitych powieści. Laureatka prestiżowej nagrody im. Edgara Allana Poe. Swoją pasję do książek łączy z pracą zawodową, ponieważ pracuje w bibliotece. Miłością darzy również zwierzęta. Jest autorką kilku powieści.

„Dyskretne szaleństwo” to coś zaskakującego. Jest to pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam i powiem szczerze, zostawiła ona ślad na mojej duszy na zawsze. Mindy pisze w taki sposób, że czułam się jak bym to ja była Grace Mae. Każdy cios, każda krzywda, która przydarzyła się głównej bohaterce, sprawiała mi ból. Byłam rozdarta czytają tę historię. Jak można tak traktować ludzi? Myślę, że ta książka osiągnęła to, o czym każdy autor marzy, zaskoczyła mnie i zostanie przeze mnie zapamiętana na bardzo długi czas. I mam nadzieje, że nie ma takiego miejsca w prawdziwym realnym życiu...

Grace Mae to córka mężczyzny ustawionego w społeczeństwie. Kiedy kobieta zachodzi w ciąże, jej rodzina oddaje ją do miejsca, gdzie wszystko mrozi krew w żyłach. Miejsca pełnego obłędu i szaleństwa. Zakład dla obłąkanych, bo o nim tutaj mowa, jest miejscem, gdzie odbierane jest nazwisko, gdzie nieważne są twoje korzenie czy stan majątkowy, każdy jest zwykłym szaleńcem. „Idealne” miejsce dla kobiety w ciąży. Każdy ma tu swoją przeszłość, Grace niczym się nie różni. Personel tego miejsca znęca się nad przebywającymi tu ludźmi, którzy cierpią, bo nie radzą sobie z rzeczywistością.

Od pierwszych chwil było mi nieziemsko żal Grace. Ona walczy o życie. Ma starszą koleżankę, panią Clay, która troszczy się o nią, ukrywa dla niej jedzenie, mówi w jej imieniu. Tak, mówi, bo Grace przestała się odzywać. To, że kobieta jest w tym potwornym miejscu to jedno, gorsze jednak jest to, że widzi co się dzieje z innymi pacjentami. Widzi ich krzywdę. Kiedy po utracie dziecka Grace trafia do ciemnych podziemi, zauważa lekarza Thornhollowa, który bardzo zwrócił uwagę młodej kobiety. To jak odmienia ludzi, na przykład pacjentkę, która wiecznie krzyczała mówiąc, że w jej żyłach są pająki, a nie krew, zmienił w cichą i spokojną osobę, która się nawet nie odzywała. Każdy, kto wracał spod jego rąk pachniał olejkiem różanym. Odwaga Grace jest niezwykła. Poprosi Thornhollowa o taki sam zabieg...

Mężczyzna jest oczarowany osobowością Grace i postanawia wyciągnąć ją z zakładu. Co dalej? Czeka ją nowe życie. Myślę jednak, że nie takiego się spodziewała. Nie zdawała sobie sprawy, że od teraz każda zagadka kryminalna, każde morderstwo już nie będzie jej obojętne, bo jej opiekun zajmujący się kryminalną psychologią wciągnie ją w swoistą grę. To nie jest bezpieczne zajęcie. Pojawiają się coraz to straszniejsze tropy, wychodzą też na jaw sekrety z przeszłości kobiety.

Sprawdź sam czy szaleństwo znowu zawładnie Grace Mae?

Ducky, lat 17

źródło: [Adres usunięty]

Główną bohaterką jest Grace Mae. To młoda kobieta wysłana przez rodzinę do zakładu dla obłąkanych w Bostonie ze względu na niechcianą ciążę. Zewsząd otacza ją szaleństwo, a metody stosowane na pacjentach pozostawiają wiele do życzenia. Pewnego dnia niedawno przybyły doktor Thornhollow dostrzega w Grace to, czego zdaje się nie widzieć nikt inny, czyli jasność umysłu. Wkrótce po dokonaniu odkrycia, iż nasza bohaterka nie jest szalona, a jedynie taką udaje, pomaga jej się wydostać z przytułku i czyni ją swoją pomocnicą przy rozwiązywaniu spraw kryminalnych. Niedługo po ich ucieczce trafia im się nie lada wyzwanie – odnalezienie seryjnego mordercy.

Dla mnie ogromnym plusem było umieszczenie akcji książki w XIX wieku oraz w zakładach psychiatrycznych. Po pierwsze autorka bardzo dobrze oddała klimat tamtych czasów, gdzie mężczyźni, a do tego wpływowi mieli o wiele więcej do powiedzenia niż kobiety. Po drugie przytułki dla obłąkanych - nie każdy trafiał tam z powodu choroby umysłu, ale najgorsze były metody, jakie wtedy stosowano i które zostały licznie w książce opisane. Nazwanie ich nieludzkimi to mocne niedopowiedzenie – wielokrotne używanie siły, czy umieszczanie pensjonariuszy w warunkach zdecydowanie poniżej ludzkiej godności to tylko niektóre z nich.

Świetnie wykreowane postaci to kolejna mocna strona tej książki. Główna bohaterka, która jest na tyle sprytna, że aby przetrwać, po spędzeniu sporej ilości czasu z chorymi, sama zaczyna naśladować ich zachowanie. Polubiłam ją również za niezwykłą troskę o najbliższą sobie osobę, mimo wielkiego ryzyka starała się dbać o młodszą siostrę jak mogła. Doktor Thornhollow, chirurg i frenolog, który z wielkim zaangażowaniem pomaga rozwiązywać sprawy kryminalne to również bardzo ciekawa postać. Ale przede wszystkim pensjonariusze w zakładach to również świetnie zbudowane postaci, które zrobiły na mnie ogromne wrażenie.

Sam wątek kryminalny jednak nie zrobił na mnie większego wrażenia. Z każdym kolejnym ciałem nasi bohaterowie są coraz bliżej seryjnego mordercy i z czasem mają coraz więcej elementów układanki. Zabrakło mi elementu zaskoczenia, czy większego napięcia przy czytaniu kolejnych stron związanego z tym aspektem. Ale połączenie wątku kryminalnego z zakładami psychiatrycznymi, a do tego całość osadzona w XIX wieku jest imponujące.

Mimo nie do końca dopracowanego warstwy kryminalnej książkę będę polecać. Uważam, że to interesujący thriller ze względu na to, że mogłam się przenieść w odległe mi czasy i niemal poczuć klimat, jaki wtedy panował w zakładach psychiatrycznych, a także ze względu na świetnie ukazane szaleństwo.

Uwielbiam thrillery, lecz ciężko mi trafić na taki, który mnie w pełni usatysfakcjonuje. Gdy w propozycjach recenzyjnych dojrzałam „Dyskretne szaleństwo” Mindy McGinns, od razu wiedziałam, że będzie to książka, którą wybiorę. Czy był do dobry wybór? Czy historia Grace okazała się ciekawa? Zapraszam na recenzję.

Grace Mae od czasu, gdy rodzina umieściła ją w zakładzie dla obłąkanych wie, jak wygląda szaleństwo. Dziewczyna nie rozmawia z nikim, a w swoim sercu i umyśle pielęgnuje gniew. W tym okropnym miejscu dostrzega ją lekarz, który zajmuje się psychologią kryminalną i to ON zauważa, że pod maską olbrzymiego gniewu, kryje się piękny umysł. Tym oto sposobem Grace staje się „asystentką” doktora Thornhollowa i odgrywając rolę obłąkanej, zbiera ślady zbrodni. Gdy pewnej nocy Grace wraz z doktorem trafia na ślad mordercy, u dziewczyny budzą się demony przeszłości i kolejny raz próbują doprowadzić ją na skraj szaleństwa. Mam nadzieję, że jesteście ciekawi, co będzie dalej.

Napisać dobry thriller to szuka, jednak Mindy McGinnis się to udało. Fabuła została skonstruowana genialnie i w jednej chwili zostałam porwana w wir wydarzeń. Akcja książki dzieje się w XIX wieku, w szpitalu dla osób obłąkanych i już samo to przekonało mnie, że książka musi być dobra. Uwielbiam szaleństwo w takich właśnie powieściach, jednak nie każdy potrafi mnie zadowolić. Mindy McGinnis zdołała tego dokonać i stworzyła powieść, która w moim odczuciu jest wyśmienitą ucztą dla fanów tego gatunku literackiego. Uwierzcie mi, wiem, co piszę.

To jedna z takich książek, której fabuły nie można zbytnio zdradzić, bo przez przypadek można zdradzić zbyt wiele. Ale wyobraźcie sobie czasy, w których wszystko, co odbiegało od normy, było nie do przyjęcia, szczególnie w rodzinach majętnych i wpływowych. W takiej właśnie sytuacji była Grace, która zaszła w ciążę. Co najlepiej zrobić z osobą, która przynosi wstyd rodzinie? Najlepiej zamknąć ją w zakładzie dla obłąkanych. Od początku książki autorka wciąga nas w okrutne realia XIX wieku. Zakłady dla obłąkanych w tamtych czasach to nie to samo co teraz. Wtedy wszystko załatwiało się za pomocą przemocy, a ból i okrucieństwo było chlebem powszednim dla pacjentów. Dla Grace wybawieniem okazał się doktor Thornhollow, który dostrzegł, to czego wszyscy inni w zakładzie nie widzieli. Dzięki temu powstał detektywistyczny duet niczym z książek o Sherlocku Holmsie i ja zostałam tym urzeczona.

Mam nadzieję, że zaciekawiła Was ta moja dość krótka recenzja o tej książce. To naprawdę bardzo dobry thriller połączony z kryminałem. Książkę czyta się bardzo szybko, a ja na pewno przeczytam wszystkie inne książki tej autorki. Ta powieść zaskakuje i nie pozwala o sobie zapomnieć.

Polecam!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Księgarni Tania Książka.

"Grace już dawno temu przekonała się, że źródłem największych koszmarów tego świata są inni ludzie."

Zawiodłam się nieco na książce, oczekiwałam mocnych mrocznych wrażeń, a poza pierwszymi rozdziałami, nie mogę powiedzieć, że takie otrzymałam. Zaczęło się rewelacyjnie, jednak scenariusz zdarzeń stopniowo wytracał na napięciu, dreszczach emocji i angażującym wciąganiu czytelnika. Sama byłam zaskoczona, że tak właśnie potoczyła się przygoda z tą książką. Nie nawiązałam z nią silnej nici porozumienia, a jedynie na krótki czas luźno połączyłyśmy się.

Nie mogę napisać, że książka jest słabą propozycją czytelniczą. Wiele elementów zapowiadało się obiecująco, choćby wiktoriański klimat, ciekawie było przenieść się do Bostonu sprzed wieku, przyjrzeć się zwłaszcza uwarunkowaniom społecznym, czy zerknąć na charakterystyczne dla tamtych czasów powolne i metodyczne rozwiązywanie zagadki kryminalnej, opierające się jedynie na spostrzegawczości, bystrości i inteligencji. Odpowiadała mi również spora doza błyskotliwego humoru zawarta w dialogach, niejednokrotnie wywołująca sympatyczne nuty i wzbudzająca szczery uśmiech. Jednak to wszystko za mało, aby powieść intensywnie na mnie oddziaływała.

Jak na thriller zabrakło mi zapowiadanego na okładce mrożenia krwi w żyłach. Jak na kryminał rozwiązywanie detektywistycznych tajemnic okazało się mało twórcze i frapujące. Bohaterowie też nie przedstawili się na tyle przekonująco i wyraziście, aby mogło zależeć mi na ich losach i powodzeniu misji, w którą zaangażowali się. Warto podkreślić, że autorka zastosowała ciekawy zabieg włączenia niejednoznaczności i kontrastu w profile postaci, gdyby tylko bardziej pociągnęła wieloznaczne rysy osobowości, głębiej weszła w tony przeplatania się szaleństwa z normalnością, obłąkania z poczytalnością, ich różnej interpretacji, sytuacyjnej, indywidualnej i środowiskowej.

Plusem powieści jest niewątpliwie pomysł na fabułę, osadzenie jej w dużym mierze w budzących grozę przytułkach dla obłąkanych, przygnębiających schroniskach dla potrzebujących, cmentarnej scenerii, mrocznych uliczkach i niestrzeżonych parkach. Co do zakończenia przybliżanej historii również mam mieszane odczucia. Z jednej strony doceniam jego nieszablonowość i oryginalność, a z drugiej strony nie w pełni zrozumiałam jego przesłanie. Mam wrażenie, że potencjał książki nie został wykorzystany, a może trzeba podejść do historii z przymrużeniem oka, zaakceptować powierzchowność i lekkość oferowanej rozrywki czytelniczej, lecz przeczą temu brutalne sceny.

Grace Mae, młodziutka, będąca w ciąży, córka wpływowego senatora, ubiegającego się o fotel prezydenta, wbrew jej woli umieszczona zostaje przez rodzinę w przytułku dla obłąkanych. Pod wpływem traumatycznych zdarzeń w przeszłości, a także ponurych i bolesnych incydentów w teraźniejszości, kobieta zamyka się w sobie, w minimalnym stopniu reaguje na zewnętrzne bodźce, trwa w milczeniu, nie pozwala nikomu wkroczyć w jej duchowy świat, a ten wypełniony jest gorzkim smakiem niechcianych wspomnień, zatrważającymi rodzinnymi tajemnicami, gniewem, wściekłością, nienawiścią i pragnieniem zemsty.

Dopiero Thornhollow, chirurg i frenolog, doceniając niezwykłe umiejętności jej umysłu, dokonuje przełomu i dociera do prawdziwej Grace. Mae zdobywa osobliwych sprzymierzeńców i przyjaciół. Od tej pory Thornhollow i Grace wspólnymi siłami będą starali się ustalić tożsamość seryjnego mordercy zagrażającego młodym kobietom. Czynić to będą poprzez zaglądanie w głąb umysłu oprawcy, odnajdywanie właściwych motywów zbrodni, z wykorzystaniem zabójstw do stworzenia portretu sprawcy. Jak wiele zmuszeni będą wyrzec się samych siebie, aby sprostać zadaniu? Czy faktycznie osiągną sukces w śledztwie? Czy uda im się odwołać do sprawiedliwości i prawości?

[Adres usunięty]

W XIX wieku wszystko, co odstawało od normy było powodem do wstydu. Nieplanowana ciąża stała na pierwszym miejscu. To właśnie przez nią Grace Mae musi "zniknąć" do czasu rozwiązania. Dziewczyna z wyższych sfer, córka senatora zhańbiona - ta sprawa nie może ujrzeć światła dziennego. Okrutny ojciec zamyka Grace w ośrodku dla obłąkanych. Nie jest ona jedyną "niepotrzebną" osobą w przytułku, zdrowi i chorzy ludzie mieszają się, a granica pomiędzy normalnością a szaleństwem się zaciera. Pewnego dnia los Grace się odmienia. Za sprawą doktora Thornhollow'a, zajmującego się psychologią kryminalną i pewnej intrygi, dziewczyna opuszcza mury więzienia i rozpoczyna nowe życie. Wraz z lekarzem udaje się w pogoni za niebezpiecznym mordercą. Udając obłąkaną, zbiera ślady z miejsc zbrodni i magazynuje je w swoim wyjątkowym umyśle. Czy ten duet usidli niebezpiecznego mordercę?

Rzadko sięgam po thrillery, a jednak opis "Dyskretnego szaleństwa" mnie zaintrygował. Od początku powieści jesteśmy wciąganiu w dziewiętnastowieczne realia. Okrucieństwo i ból w ośrodku dla obłąkanych są na porządku dziennym. Zamykani są w nim zdrowi ludzie, niepotrzebni lub uciążliwi dla swoich rodzin. Traktowani są gorzej niż zwierzęta. Opisy są bardzo plastyczne, dzięki nim z łatwością możemy wyobrazić sobie panujące warunki.

Rozdziały poświęcone przytułkowi były ciekawe, jednak trochę się przy nich nudziłam. Dopiero gdy wraz z bohaterami wkroczyłam w kryminalny świat, książka mnie naprawdę zaciekawiła. Doktor Thornhollow i Grace analizują przypadki kryminalne niczym Sherlock Holmesa. Zwracają uwagę na najdrobniejsze szczegóły, wykorzystują dedukcje, analizują ludzkie zachowania. Tworzą zgrany duet, wzajemnie się dopełniają.

Mindy McGinnes stworzyła nowy rodzaj powieści kryminalnej. Połączenie zakładu dla obłąkanych oraz przypadków kryminalnych, daje czytelnikowi dokładny obraz XIX-wiecznej rzeczywistości. Płynny styl autorki sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko. Zdarzają się przestoje, ciekawsze i nudniejsze fragmenty. Książka nie była idealna, jednak czytało mi się ją dobrze. Fani thrillerów i kryminałów zdecydowanie powinni po nią sięgnąć!

Najmocniejszą stroną tej książki (brawa dla wydawnictwa) jest jej okładka, piękna, mroczna i sugestywna, czytelnik wprost nie może przejść koło niej obojętnie. Również sama nota wydawnicza sugeruje, że w nasze ręce dostała się fascynująca historia o szaleństwie, chorobach psychicznych, morderstwach. I faktycznie. Przez pierwsze 10 procent powieści byłam zauroczona. Autorka wprost z mojego słonecznego domu zabrała mnie w podróż po szpitalach psychiatrycznych, gdzie pacjenci byli niczym innym niż królikami doświadczalnymi. Jednak kiedy wraz z Grace opuściłam mury przytułku dla obłąkanych, świat który zastałam na zewnątrz okazał się rozczarowujący a nowe realia, choć nadal osadzone w czasach wiktoriańskich, zbyt bardzo przypominały zagadki kryminalistyczne Sherlocka Holmesa, choć brakowało im polotu i inwencji.

Grace, decyzją rodziców, umieszczona zostaje w szpitalu psychiatrycznym. Jej jedynym przewinieniem było zajście w ciążę, której sprawcą był jej ojciec. Za murami jest światkiem traktowania pensjonariuszy jak bezwolnych ludzi. Stają się oni ofiarami eksperymentów, zamykani są

w izolatkach i muszą walczyć o pożywienie, gdyż racje żywnościowe nie starczają dla wszystkich. Kiedy dziewczyna trafia do celi w szpitalnych podziemiach, gdzie umieszczona została za nieposłuszeństwo, spotyka doktora Thornhollowa. Udaje mu się nakłonić mężczyznę by podstępem wydostał ją ze szpitala. Od tej pory znajduje się pod jego opieką i z Bostonu udają się do Ohio, gdzie doktor ma współpracować z policją przy tworzeniu profilów morderców i pomagać w ramach policyjnego dochodzenia. Grace, świetna obserwatorka, okazuje się wspaniałą współpracownicą. Kiedy wpadają na trop seryjnego mordercy to właśnie dzięki niej sprawy ruszają do przodu.

Jak napisałam na wstępie zdecydowanie najlepszym fragmentem był sam początek powieści. Akcja zaczyna się w murach szpitala psychiatrycznego, który ze względu na ograniczone fundusze nie jest w stanie zapewnić należytej opieki swoim pensjonariuszom. Ludzie żyją tu jak zwierzęta, walczą o jedzenie, są bici i upokarzani a system kar jest rozbudowany do granic niemożliwości. Większość lekarzy i opiekunów to ludzie bez serca, którym przyjemność sprawia znęcanie się nad słabszymi. Z tej książki (zresztą inspirowanej faktami) dowiedziałam się, że jedną z popularnych kar było owijanie chorego prześcieradłami, wypranymi we wrzątku lub zanurzonymi w lodowatej wodzie, tak by został tylko mały otwór na usta zapobiegający uduszeniu. Ofiara zostawała w takiej pozycji przez kilka godzin. Nasza bohaterka, kobieta w już widocznej ciąży, podczas "duszenia prześcieradłem" poroniła. Placówki psychiatryczne tamtych czasów był ośrodkami zamkniętymi, nikt ich nie kontrolował a informacje przenikały tylko w jedną stronę. Dla ludzi zamkniętych w środku nie było praktycznie żadnej nadziei. A zamykali tam często Bogu ducha winnych ludzi, których jedynym przewinieniem była zbytnia rozwiązłość, niepoprawne poglądy polityczne, czy błąd w sztuce lekarskiej czy sifilis. Na każdego można było coś znaleźć. Patrząc na to co się dzieje w dzisiejszych czasach minimum 50 procent społeczeństwa należało by zamknąć w pokojach bez klamek.

Oczywiście w dalszej części książki autorka pokazuje nam zupełnie odmienny świat. Inne, lepsze, bardziej "ludzkie" szpitale, gdzie pracuje wykształcona kadra lekarzy i pielęgniarek a pensjonariuszy traktuje się z szacunkiem. Mają oni ograniczoną wolność, swobodę ruchu i jedyni co poważniej chorzy pacjenci są izolowani od ogółu ze względu na kwestię bezpieczeństwa.

Szczerze powiedziawszy nigdy nie interesowałam się obrazem szpitali psychiatrycznych w Stanach Zjednoczonych w XIX wieku, jednak informacje które wyciągnęłam z tej książki są interesujące i skłaniają do lepszego zgłębienia tematu. Autorka potrafi zainteresować, a dzięki szczególnemu stylowi i dobrej prozie w rewelacyjny sposób udaje jej się odtworzyć klimat epoki.

Skupmy się teraz na samej fabule. Początek książki opowiada o losach Grace w szpitalu psychiatrycznym co pozwala nam sądzić, że cała akcja książki będzie się toczyć w ramach tego tematu. Dlatego byłam bardzo zaskoczona kiedy już po kilkudziesięciu stronac wraz z Grace podstępem udało mi się uciec z murów przytułku. I to właśnie w tym momencie diametralnie zmienia się język i gatunek powieści. Zamiast mrocznego thrillera czy powieści psychologicznej dostajemy epokowy kryminał stylizowany na powieści o Sherlocku Holmesie. Metamorfozie ulegają nawet sami bohaterowie. W miejscu dreszczyku pojawia się humor, w miejsce szaleństwa opanowanie i rutyna, a ofiary stają się sprawcami. Długo się zastanawiałam z czym kojarzy mi się ta powieść i w końcu na to wpadłam. Oglądaliście niedoceniony polski serial z zeszłego roku "Belle Epoque"? Uważam, że motywy obu dzieł są bardzo podobne, choć oczywiście wszelki plagiat jest wykluczony.

Autorce w rewelacyjny sposób udało się ukazać mrok za murami, widziałam że doskonale czuje się w konwencji powieści z dreszczykiem, za to odniosłam wrażenie że forma kryminału nieco ją przerosła. Zagadka nie była ani interesująca ani trzymająca w napięciu. Czytając miałam wrażenie, że McGinnis poszła nieco na łatwiznę choć sama fabuła podpowiadała jej różne możliwości. Rozwiązanie zagadki, choć niezbyt oczywiste, jak dla mnie okazało się zbyt proste a fakt, że ze zwyrodnialca i zboczeńca, który powinien zawisnąć na sznurze uczynili ofiarę choroby psychicznej wprost mną wstrząsnął.

Książka porusza jednak inne ciekawe wątki, które zwróciły mają uwagę. Akcja dzieje się w latach kiedy w Stanach zaczyna działać ruch sufrażystek, kobiet walczących o zrównanie ich w prawach z mężczyznami. Moim zdaniem były to ciekawe czasy, a sam temat walki o równość jest niezwykle interesujący. Dlatego bardzo żałuję, że autorka potraktowała go pobieżnie. Ja wprost czekałam na więcej faktów.

Książka opowiada również o korzeniach zawodu policyjnego profilera- osoby która na prośbę służb, na podstawie dowodów zbrodni i zebranego materiału jest w stanie określić profil mordercy. Właśnie takim profilerem był nasz doktor Thornhollow. Pokochałam go. Pokochałam jego wnikliwość, inteligencję, szybkie kojarzenie faktów ale także ignorancję, sceptycyzm a nawet bezduszność.

Nie do końca thriller, nie do końca mroczna opowieść i nie do końca o szaleństwie jednak również nie do końca zła. To tytuł, który warto przeczytać ze względu na fakty historyczne o których opowiada oraz opis metamorfozy ludzkiej psychiki ze względu na okoliczności i środowisko zewnętrzne. Miłośnicy gotyckich powieści kryminalnych powinni być zadowoleni, Ci którzy liczą na opowieść o ciemnej stronie ludzkiej natury i powolnym nurzaniu się w szaleństwie niech się nie sugerują tytułem i poszukają innych pozycji. Autorka znana jest z powieści fantasy więc jestem w stanie wybaczyć jej drobne niedociągnięcia jako początkującej w gatunku. Wieli plus za język i styl, które dodały powieści smaku. Na pewno się skuszę na więcej. O jedno tylko proszę, o brak kontynuacji, gdyż temat Grace już został wyczerpany.

Bardzo dobry thriller, fajnie przedstawiona rzeczywistość szpitala psychiatrycznego, polecam!

Kiedy trafia się do „więzienia” dla obłąkanych dlatego, że nie zrobiło się niczego złego, a zostało tylko do czegoś zmuszonym… Nie. To nie do końca prawda. Chociaż, jeśli zrobiono nam krzywdę, a my zostajemy uznani za szaleńca, to czy nie mamy prawa się bronić? Chociaż to też nie tak. Właściwie to… chyba zaczynam mieć problem z odbieraniem bodźców. Coś mi się miesza i źle interpretuje rzeczywistość.

A, nie! Moment. Przecież jestem wariatką.

Tak, to wszystko wyjaśnia.

Grace Mae to bardzo młoda kobieta, która w ciąży trafia do miejsca dla obłąkany. Sęk w tym, że jest całkowicie zdrowa na umyśle, lecz siedząc tam od dłuższego czasu, nikt nie może być tego pewien. Pochodzi z uznanej społecznie rodziny, więc jest to wstyd gdy dziewczyna z brzuchem, bez męża, lata po okolicy. Do czasu rozwiązania „problemu” ma siedzieć, milczeć i robić co jej każą. Niestety ale Grace ma dość decydowanie o niej samej. Jej ciało jak i umysł należą do niej!

Jest jeszcze doktor Thornhollow, który postanawia za namową pomóc Grace wydostać się z piekła. I chociaż wyjście jest tylko jedno (a bynajmniej te gdzie jest się nadal żywym) to warto zaryzykować. Zyskuje dzięki temu kogoś, komu może zaufać, kto go wesprze w pracy i nie zacznie rzucać oskarżeniami na prawo i lewo. Bo Grace jest całkowicie zdrowa na umyśle. Ba! Ma bardzo dobry umysł, który drętwiał każdym kolejnym dniem w przytułku dla obłąkanych.

Historia jakich wiele. W tamtych czasach, gdy dorożki jeździły po ulicach, a kobiety były pięknie ubrane w suknie do ziemi, bycie chorym psychicznie to większa kara niż śmierć. Kiedyś, dawno temu oglądałam film (akcja w XX wieku!) i byłam przerażona jak kobiety były traktowane. Robią coś wbrew rodzinie, mężowi? Zamkniemy cię w wariatkowie. Jesteś w nieplanowanej ciąży? Zamkniemy to może otrzeźwiejesz. A może jesteś całkowicie zdrowa, ale zbyt inteligentna i tak jakoś mnie jako mężczyźnie głupio stać obok ciebie? Zamkniemy, co będziecie się panoszyć swoją bystrością!

Mężczyźni wstydźcie się!

Chociaż kobiety też nie były święte. Jak się pozbyć piękności z podwórka? Zamknąć w przytułku! Bo jestem zazdrosna i nie mogę znieść twego widoku.

Przykre. Smutne. Prawdziwe. Obrzydliwe.

[Adres usunięty]

Zapraszam :)

Boston, XIX wiek. Wywodząca się z wyższych sfer Grace Mae, główna bohaterka książki „Dyskretne szaleństwo”, zachodzi w ciążę i tym samym sprowadza na swoją rodzinę widmo hańby. Aby ukryć odmienny stan dziewczyny, jej ojciec umieszcza ją w zakładzie dla obłąkanych. W tym ośrodku Grace nie może liczyć na ludzkie traktowanie – nawet pomimo dobrego pochodzenia jest bita, głodzona i upokarzana na wiele sposóbów.  Po pewnym czasie Grace traci chęć do życia i marzy, aby przeprowadzono na niej zabieg lobotomii. Pozbycie się wszelkich uczuć i emocji wydaje się jej jedynym rozwiązaniem.

Wszystko zmienia się, kiedy dziewczynę dostrzega doktor Thornhollow. Interesujący się kryminologią lekarz odkrywa, że Grace dysponuje niezwykle bystrym umysłem, który wciąż kryje się pod maską obłąkania. Thornhollow pomaga Grace w wydostaniu się z zakładu psychiatrycznego i zabiera ją do ośrodka w Ohio, gdzie udająca szaloną kobieta towarzyszy doktorowi w kryminalnych śledztwach. W nowym miejscu Grace odnajdzie spokój i prawdziwych przyjaciół, ale będzie też zmuszona zmierzyć się z demonami przeszłości i tym, który sprowadził na nią wszystkie nieszczęścia…

MROCZNY ŚWIAT OBŁĄKANYCH

Pierwszym, co funduje czytelnikowi „Dyskretne szaleństwo” jest ciężka i przytłaczająca atmosfera. Sceny rozgrywające się w XIX – wiecznym ośrodku psychiatrycznym przyprawiają o gęsią skórkę, szokują i wywołują ogromny niesmak oraz poczucie niesprawiedliwości. Chorzy traktowani są tam jak podludzie, jak niewarte uwagi marionetki. Gnębieni fizycznie i psychicznie pacjenci nie mają szans na wyleczenie, bo też żadnego leczenia nikt im nie oferuje. Zamiast tego personel zakładu zapewnia ciągłe zniewagi, brutalne kary i całkowity brak szacunku.

Niestety, przedstawiony przez Mindy McGinnis obraz ośrodka dla obłąkanych nie jest jedynie fikcją literacką. Urągające człowieczeństwu praktyki były normą w tamtym okresie historycznym. Zakłady, w których podchodzono do chorych z empatią, były nielicznymi wyjątkami. Dziś trudno jest zrozumieć tak sadystyczne podejście, trudno uwierzyć w okrucieństwo, jakiego zaznawali pacjenci, dlatego pierwsze rozdziały „Dyskretnego szaleństwa” nie są lekturą przyjemną. Wrażliwsze osoby mogą nie poradzić sobie ze skalą brutalności, a te mniej wrażliwe przez nią przebrną, jednak z nieprzyjemnym uczuciem w piersi.

ŚWIATŁO W CIEMNOŚCI

Z czasem w książce – podobnie jak w życiu Grace – pojawia się nadzieja. Chociaż nadal czytamy o zwłokach, morderstwach i nadszarpniętej ludzkiej psychice, to dzięki pensjonariuszom ośrodka dla obłąkanych w Ohio oraz samemu ośrodkowi, atmosfera powieści się przerzedza. Tło opisywanych wydarzeń staje się ludzkie i przez to czytający może w pełni skupić się na Grace oraz na pracy, którą dziewczyna wykonuje dla doktora Thornhollowa. Pracy bardzo specyficznej i wymagającej ogromnego poświęcenia, ale niezwykle ważnej i emocjonującej. Pracy, która doprowadzi Grace do rozliczenia się z mroczną przeszłością.

Stopniowa zmiana klimatu książki doskonale obrazuje przemianę, jaka zachodzi w samej Grace. Wyciągnięta z odmętów własnego umysłu dziewczyna powoli otwiera się na świat oraz na swoje emocje. Wydobywa na światło dzienne to, co dotąd skrzętnie ukrywała w zakamarkach pamięci. Pod wpływem nowego otoczenia i nowych, niecodziennych obowiązków, Grace pozwala sobie myśleć, czuć, żyć. Pozwala sobie na bycie CZŁOWIEKIEM, aby odzyskać wolność i samą siebie.

PIĘKNO W BRZYDOCIE

„Dyskretne szaleństwo” to nie jest powieść dla każdego. Czytelnicy, którzy szukają w lekturze ukojenia i relaksu mogą poczuć się przytłoczeni przez ciężki klimat książki, a opisy drastycznych wydarzeń w bostońskim zakładzie dla obłąkanych na pewno nie przyniosą komfortu. Krótko mówiąc – kto szuka pozycji lekkiej, łatwej i przyjemnej powinien zdecydować się na inną powieść.

Natomiast ci, których nie przeraża ludzka znieczulica i bezduszność, odkryją w „Dyskretnym szaleństwie” piękną opowieść o wewnętrznej przemianie i poszukiwaniu drogi do własnej osobowości. Pod warstwą mroku i brutalności dostrzegą to, co w tej powieści naprawdę ważne – nadzieję, którą można odnaleźć w każdym miejscu. I właśnie takim odważnym i wytrwałym czytelnikom „Dyskretne szaleństwo” polecam.

FANGIRL

Z każdą kolejną przeczytaną książką zdaje sobie sprawę z faktu, jak dynamicznie zmieniają się moje gusta. Z miesiąca na miesiąc pozwalam sobie na przemierzanie nowych gatunków, o których, kilka lat temu, nawet bym nie pomyślała.

Staje się bardziej otwarta na nowe i nieznane, jednocześnie gubiąc naiwność, która przedtem mi towarzyszyła. Do moich recenzji na miejsce pustych frazesów i wykrzykników wkradł się realizm i trzeźwość.

Jednak "Dyskretne szaleństwo" ponownie obudziło we mnie szaloną fankę, która pragnie skandować: więcej!.

BOSTON, OŚRODEK DLA OBŁĄKANYCH, KONIEC XIX WIEKU

Pierwszym, co uderza czytelnika, gdy ten zaczyna lekturę, jest czas, w jakim rozgrywa się akcja. Koniec XIX wieku to czas historycznych przemian, ale także jaskrawych różnic społecznych i płciowych.

Grace jest modelową kobietą epoki. Pochodzi z klasy wyższej, dla której najważniejsze jest zachowanie odpowiedniego wizerunku. Dla przeciętnego mężczyzny jest stworzeniem, a nie osobą. Stanowi własność, którą można umiejętnie rozporządzać.

Staje się ofiarą cudzych grzechów. Gdy zostaje odesłana do Ośrodka dla obłąkanych to, co wielu nazywa normalnością, a co w rzeczywistości stanowi cienką przysłonę, zostaje zerwane. Grace poznaje szaleństwo. Odkrywa ciemność i alienację. Stratę i poczucie nadziei.

Autorka dysponując kreacjami bohaterów - Grace, Thornhollowa i wielu, wielu innych - przesyła czytelnikowi jasny komunikat o drzemiącym w nas wszystkich szaleństwie. O bestiach, które przechadzają się pośród nas przywdziewając sztuczną twarz ucywilizowania. Pokazuje, że nadmierna władza deprawuje, a sprawiedliwość to rzecz względna.

PRAWA NATURALNE

Epoka, którą wybrała autorka, pozwala na dynamiczny rozwój akcji, nadaje powieści gotycki wydźwięk, a jednocześnie nie ogranicza czytelnika. Grace jest postacią ponadczasową, chociaż z każdą kolejną stroną staje się symbolem walki o równouprawnienie i godność kobiet. O sprawiedliwość wobec wszystkich tych, których społeczeństwo i rodzina bezprawnie nazwało innymi. Pokazuje ludzką twarz szaleństwa, równocześnie odsłaniając prawdę o szpitalach psychiatrycznych i ich pacjentach.

Porusza delikatny temat wymierzania sprawiedliwości. Współpraca Grace i Thornhollowa wprowadza do powieści zbrodnie, morderstwa i zagadnienia dotyczące prawa naturalnego, na które wszyscy się powołujemy. Adrenalina towarzyszy nam na każdym kroku, ponieważ główna bohaterka jest nieprzewidywalna i nieokiełznana. Ciszą oszukuje nawet najbardziej wytrawnych przeciwników.

Każdej kropli rozlanej krwi towarzyszy niemal "sherlockowska" dedukcja. Bohaterowie zgłębiają umysł morderców, mierząc się z własnymi słabościami i towarzyszącymi im pokusami.

SZKIC

"Dyskretne szaleństwo" to przede wszystkim thriller, ale także interesujący szkic ludzkiej psychiki. Rozbudza wyobraźnię, wciąga i angażuje czytelnika.

Idealna książka dla fanów gatunku i epoki, ale również laików, którzy pragną poczuć dreszcz adrenaliny.

Szczerze mówiąc spodziewałam się czegoś lepszego. Czegoś bardziej mrocznego i strasznego. Grace jest bohaterką, o której od samego początku wiemy, że nie jest obłąkana, ale jednak jej zachowanie mówi zupełnie co innego. Może gdyby książka została napisana z perspektywy Grace bardziej wczułabym się w całą powieść i mogłabym bardziej zżyć się z bohaterką?

Cała ta otoczka zakładu dla obłąkanych, który opiekuje się swoimi podopiecznymi od początku jest fałszywa. Szczerze mówiąc nie wierzę w to, że gdziekolwiek traktuje się tych pacjentów z pełnym szacunkiem. Bardzo, ale to bardzo drażniło mnie kiedy czytałam o tym, że babka, która powinna być tak naprawdę człowiekiem dla drugiego człowieka, okazywała się prawdziwą suką. Bo inaczej jej nazwać nie można.

Książkę czyta się błyskawicznie i nie wiem tak naprawdę kiedy udało mi się ją skończyć. Kartki przelatywały przez moje palce, a mnie coraz bardziej denerwowało to jak biedne są opisy miejsc zbrodni. Gotycki thriller? No, nie powiedziałabym tak. Owszem napięcie było i ta cała atmosfera tego "domu wariatów" była trochę przerażająca, ale nie na tyle, abym czuła się totalnie przestraszona. Autorka po macoszemu potraktowała ofiary morderstw i nie mówię tutaj o tym, że powinna opisywać krew i flaki, których swoją drogą i tak by nie było, ale mogłaby poświęcić troszkę więcej opisom miejsc wydarzeń czy też samych ofiar.

Nie jestem jakąś ekspertką, bo mało w życiu przeczytałam takich książek, ale myślę, że to wszystko powinno wyglądać inaczej. Zupełnie inaczej. Wydarzenia, jakie miały miejsce pod koniec tak naprawdę nie miały dla mnie żadnego sensu. To znaczy wiedziałam o co chodzi, ale nie rozumiem: jaki był ich cel?

Po skończeniu tej pozycji mam niedosyt. I to taki dosyć spory. Jest mi naprawdę przykro, że to wszystko nie wyglądało inaczej.

[Adres usunięty]

Zakłady dla obłąkanych to bardzo drażliwy temat, ludzie nieczęsto piszą o tym książki albo ja się z nimi nie spotykam. Mindy McGinni porusza ten temat, umieszczając go w dość dawnych czasach - cofamy się do gotyku, a trzeba pamiętać, że w tamtych czasach kobiety były źle traktowane, bardzo przedmiotowo, co nie powinno nigdy się wydarzyć. To samo spotyka główną bohaterkę, która choć wcale nie jest chora umysłowo, zostaje zamknięta w bardzo złym miejscu. "Dyskretne szaleństwo" to książka, w której można znaleźć wiele świetnych cytatów i niosą przesłanie do teraz. Historia wciąga od samego początku i trzyma w niepewności aż do ostatniej strony, wchłania się ją szybko i przyjemnie, choć na skórze czasami możemy mieć gęsią skórkę. Warto dodać, że to mój pierwszy thriller od dłuższego czasu, a spowodowane to zostało tym, że "Dziewczyna z pociągu" wcale mnie nie zachwyciła jak wszyscy opowiadali, więc miałam uraz do tego gatunku. Na szczęście opowieść Grace wybroniła się i to bardzo dobrze.

Grace Mae to główna bohaterka całej opowieści, którą poznajemy w chwili, gdy już od jakiegoś czasu przebywa w domu dla obłąkanych. Najważniejsze jest jednak dlaczego tam przebywa - otóż pod sercem nosi dziecko, z którym wiąże się bardzo przykra historia. Kobieta przebywa tam pogodzona ze swoim losem, a co więcej nie chcę wracać do domu, do miejsca, które przypominało jej tyle złych rzeczy. Odcina się ona od wszystkich, nie rozmawia z ludźmi, którzy po prostu twierdzą, że jest niemową. Wszystko komplikuje się gdy postępuje niewłaściwie według dyrektora ośrodka i przez karę, którą jej wymierzyli - traci dziecko i zostaje zesłana do piwnicy. To tam jej życie się zmienia, poznając osoby, które tak bardzo jej pomogły. Grace to mądra, ale zamknięta w sobie kobieta, co można zrozumieć kiedy dowiadujemy się o tym, co działo się w jej domu. W życiu na szczęście nie spotyka tylko tych złych osób, ale też takie, które z chęcią jej pomogą. Nie dostajemy tutaj dziewczyny, która wywyższa się nad innymi przez to kim jest jej ojciec, a raczej ukrywa to, robiąc z niej nieśmiałą kobietę. To naprawdę ciekawa postać, którą warto poznać trochę bliżej, bo na pewno nie można się na niej zawieść.

Doktor Thornhollow to mężczyzna, który pomaga Grace odnaleźć swoje powołanie. Na początku może się nam wydawać, że ten człowiek nie ma uczuć i nie przejmuje się ludźmi, jednak po pierwszej rozmowie z Grace oraz po jego kolejnych czynach, które miały jej pomóc widać jak bardzo jest hojny i ile by zrobił dla tej kobiety i prawdopodobnie nie tylko jej. Wiele razy jednak pokazuje to, że to praca jest dla niego ważniejsza - nie ludzie, którzy właśnie zginęli, ale może to zrozumiałe, bo jakby miał pomóc zmarłym? Teoretycznie pomaga im, szukając osoby, które popełniły zbrodnie. Jest lekarzem, ale to ON często rozwiązuje sprawy kryminalne. Wydaje się być osobą aspołeczną za co go polubiłam - to nie kolejny pewny siebie mężczyzna, którego jedynym celem jest uwodzenie kobiet, zdecydowanie nie. Jego postać ma w sobie coś, co nas do niego może przyciągnąć - dokładnie chodzi o jego mądrość. Może jest dość oschły w obyciu, ale da się do tego przyzwyczaić i nawet to polubić. Cieszę się, że dane było Grace go spotkać, bo naprawdę zrobił dla niej wiele, choć ta nie do końca od początku o tym wiedziała.

Bohaterów w tej książce jest oczywiście o wiele więcej i można by się było w nich zagłębiać, ale warto zostawić dla Was jakieś tajemnice, mogę tylko obiecać, że warto zapoznać się chociażby z przyjaciółkami głównej bohaterki, które również nie miały pięknego życia, a w przytułku wylądowały z powodu mężczyzn.

Właśnie to mnie najbardziej oburzało w tamtych czasach, nie jestem może feministką, ale czytając o tym, że wystarczyło jedno słowo mężczyzny, a kobiety zostały zamykane w takich miejscach, nawet jeśli nie były niczego winne nie mogłam się z tym po prostu pogodzić. Może dlatego polubiłam doktora, który nie traktował Grace przedmiotowo i potrzebował nawet jej pomocy. Ta książka porusza trudne tematy, począwszy od problemów rodzinnych, a kończąc na chorobach i kłamstwach, a także prawdziwych, obłąkanych osobach. Studiujemy też psychologię morderców, co przypomina mi o serialach kryminalnych, które naprawdę lubię oglądać. Styl autorki jest lekki i przyjemny, a spełnia dwa kryteria, które w ostatnim czasie wiele książek nie spełnia: nie ma przydługich opisów, które trwają nieraz przez dziesięć stron i także nie posiada romantycznego wątku - takich jest już za dużo w tych książkach, przez co cały czas myślałam, że Grace i doktor mają się ku sobie, na szczęście nic z tego nie było i bardzo mi się podobało, że to czysto koleżeńskie relacje. Cała historia wypadła obiecująco, a końcówka sprawiała, że nie mogłam się doczekać jak się zakończy. Myślę, że jeśli lubicie takie książki, naprawdę warto po nią sięgnąć, bo mnie nie zawiodła i mam nadzieję, że Was także nie.

Wyobraź sobie, że żyjesz w czasach, w których kobiety nie mają prawa głosu. Nikt nie słucha ich opinii, uważane są za coś głupszego, gorszego. Nie mogę same podejmować decyzji dotyczących własnego życia. Ich jedynym celem jest posłuszeństwo wobec męża, ojca lub innych przedstawicieli płci męskiej. Kobiety, które mają odwagę mówić głośno o tym, co je boli, uważane są za szalone, opętane. Całkowicie zależne od czynów mężczyzn nie mogę się bronić. Nikt nie słucha ich płaczu ani krzyków. Postaw się w miejscu tych kobiet. Wyobraź sobie, że jedna z nich zachodzi w nieplanowaną ciążę - ktoś ją okrutnie skrzywdził i nikt nie chce pomóc. Jak myślisz, co się z nią stanie? Zabiją j?wydziedziczą? A może oddadzą do przytułku dla obłąkanych, gdzie do narodzin dziecka spędzi w okowach, które odbiorą jej całą godność i poczytalność? Kiedy przebywasz wśród szaleńców, sam stajesz się jednym z nich. Kochani, zapraszam was dziś do zapoznania się z recenzją książki, która mnie zachwyciła, zaintrygowała oraz sprawiła, że pragnęłam więcej i więcej. ,,Dyskretne szaleństwo" to misternie skonstruowana historia, która ukazuje czytelnikowi różne rodzaje obłędu, mroczne strony ludzkiej duszy oraz intryguje swoją tajemniczością. Mindy McGinnis potrafi zawładnąć emocjami i wprowadzić obserwatora na ścieżki prawdziwego szaleństwa, którego nie da się racjonalnie wytłumaczyć. Trzymająca w napięciu, bezwzględnie mroczna, dyskretnie wkradająca się w umysł powieść, która potrafi zawrócić w głowie. Zapraszam do zapoznania się z całą recenzją!

,,Odwrócił się do niej. Twarz miał bladą.

-Chyba nie sugerujesz, abyśmy udali się do burdelu?

Policzki Grace stały się różowe.

-Innego wyjścia nie ma - rzuciła. -Nie możemy się uchylać przed nieprzyjemnościami, jeśli dzięki temu da się pokonać przeszkody."

Budzący dreszcze thriller o seryjnym mordercy i dotkniętej traumą młodej kobiecie

Grace Mae doskonale wie, czym jest szaleństwo. Otacza ją z każdej strony. Zesłana do przytułku dla obłąkanych w Bostonie, ciężarna i głodzona dziewczyna niemal niknie w oczach. Milczenie to jedyny azyl, który jednak nie pozwala zapomnieć o dawnej krzywdzie.

Pomimo drastycznych warunków, w jakich przebywa Grace, pewnego dnia dostrzega ją wyszkolony frenolog i amator psychologii kryminalnej doktor Thornhollow. To ON odkrywa potencjał genialnego umysłu dziewczyny i widzi w niej partnerkę w badaniu mrocznych zagadek.

Wkrótce para wspólników wplątuje się w poszukiwania seryjnego mordercy młodych kobiet. Grace, mierząc się z demonami przeszłości, próbuje wytropić zabójcę. Skrywana trauma nie daje o sobie zapomnieć, a zadanie staje się nie lada wyzwaniem.

,,Nietrudno odebrać sobie życie w przytułku. Wielu pragnących żyć umierało na skutek zaniedbania, gdy tymczasem tych, którzy modlili się o śmierć, każdego ranka witało słońce sączące się przez brudne szyby."

Grace Mae poznała najgorsze oblicza ludzi. Skrzywdzona przez tych, którzy powinni ją bronić, oddana do przytułku dla obłąkanych ciężarna młoda kobieta została pozbawiona jakiejkolwiek ochrony. Nikt nie słyszał jej krzyku. Każdy odwracał oczy od jej cierpienia. Grace poznała różne oblicza szaleństwa. Spotkała osoby, których umysł skrywał mroczne tajemnice. Dom dla obłąkanych stał się istnym piekłem na ziemi, a Grace, aby ochronić jedyną istotę, która potrzebowała jej pomocy, gotowa była zrobić wszystko. Młoda kobieta postanowiła, że uratuje swoje dziecko za wszelką cenę, ale wtedy wydarzyła się tragedia...

Grace Mae straciła wszystko. Okrutne praktyki lekarskie odebrały jej wszystko. Młoda kobieta odcięła się od wszystkich, otoczyła się murem zbudowanym z gniewu i nienawiści. Kiedy wydawało się, że nic nie może jej pomóc, na jej drodze pojawił się doktor Thornhollow - wybitny naukowiec oraz psychiatra, który zauważył cierpienie Grace, a pod nim schowany genialny umysł, który stał się zarówno jej ratunkiem, jak i przekleństwem...

Grace Mae dzięki pomocy doktora wydostała się z przytułku dla obłąkanych. W zamian za uwolnienie oraz podjęcie się niebezpiecznych intryg stała się jego asystentką mającą zapamiętywać szczegóły z miejsc zbrodni. Kto zważałby na słowa przy obłąkanej? Grace stała się jego oczami i uszami. Kiedy pewnej nocy, zostają wezwani do zabójstwa młodej kobiety, wiedzą, że to nie jest zwyczajne morderstwo. Sprzeciwiając się stróżom prawa, rozpoczynają niebezpieczną grę, która ma na celu złapanie seryjnego zabójcy. Grace szybko zaczyna rozumieć, że prawdziwe szaleństwo jest niezwykle dyskretne...

,,-Więc nie zrobi pan tego? - zapytała. Po jej policzkach płynęły gorące łzy. - Nie podda mnie pan zabiegowi?

-Nie - odparł. - Mam znacznie lepszy pomysł."

,,Dyskretne szaleństwo" to zdecydowanie najlepszy thriller tego roku. Wiktoriańskie przytułki dla obłąkanych, mroczne zakątki ludzkiego umysłu, tajemnicze szaleństwo, które trudno wykryć oraz mrożące krew w żyłach morderstwa zwiastują powieść, którą czyta się jednym tchem. Noc rozwija wyobraźnie, a zapoznawanie się w jej trakcie z historią stworzoną przez Mindy McGinnis to najlepszy czas na zagłębienie się w mroczny, gotycki świat. Powoli budujące się napięcie, nietuzinkowi bohaterowie, okrutne lekarskie praktyki i prawda, którą każdy stara się ukryć - ta powieść skradła moje serce niczym wytrawny złodziej, zafundowała przejażdżkę bez trzymanki i zmusiła do wykonania skoku wprost w ramiona przepaści. ,,Dyskretne szaleństwo" zaczyna się niepozornie - dziewczyna zamknięta w zakładzie psychiatrycznym, traumatyczne przeżycia i pragnienie zemsty - czytelnik nie spodziewa się, że za chwilę zostanie wciągnięty w mroczny świat pełen cichego szaleństwa, które zagnieżdża się w umysłach ludzi i popycha ich do zachowań niosących cierpienie innym. Akcja rozpoczyna się od niepozornego lento, aby stopniowo przejść w wyzwalające, intrygujące, mocne prestissimo. Mindy McGinnis to autorka, która potrafi zahipnotyzować czytelnika, skraść jego serce, wbić się do umysłu i uzależnić!

,,-To jest Sznurek - poprawiłaby przyjaciółkę Elizabeth. - Nie jej sznurek, nie mój sznurek. Po prostu Sznurek - dodała z godnością, na co Nell machnęła ręką.

-Aj tam, niech już sobie ma imię. A jeśli istnieje na świcie sznurek, który ma o sobie wysokie mniemanie, to właśnie ten."

Grace Mae przeżyła piekło. Skrzywdzona przez tych, którzy powinni ją bronić i oddana do zakładu psychiatrycznego młoda kobieta zamknęła się w sobie i zagłuszyła wszystkie emocje. Chłodna, opanowana i milcząca szybko została zostawiona w spokoju, o ile jest to możliwe w miejscu, gdzie lekarstwem na obłęd są okrutne metody. Nie mogła zrobić nic, aby obronić tych, których kochała. Nie miała prawa głosu. Właśnie w takim miejscu dostrzega ją doktor Thornhollow - psychiatra zajmujący się badaniem ludzkiego umysłu, który dostrzega w niej iskrę niesamowitych zdolności. Ryzykując życiem swoim i Grace zabiera ją z tego przeklętego miejsca. Młoda kobieta staje się jego uszami i oczami. Udając obłąkaną, analizuje i zapamiętuje wszelkie szczegóły z miejsc morderstw. W końcu na ich drodze staje bezwzględny zabójca. Grace jest postacią bardzo złożoną. Choć wydaje się osobą bezbronną, lękliwą oraz niezwykle wrażliwą, to mimo wszystko potrafi poradzić sobie w zakładzie psychiatrycznym, gdzie codziennie jest prześladowana przez osoby mające pomagać obłąkanym. Przyjmując maskę obojętności, odpychając od siebie wszelkie emocje, staje naprzeciw wszelkim przeciwnościom losu. Aby przetrwać, za swojego obrońcę, przyjmuje milczenie. W niektórych sytuacjach młoda kobieta daje upust swojej nienawiści i zapomina o wszelkich przyjętych konwenansach. Czasami ogarnia ją istna furia, której nie potrafi powstrzymać. Czy Grace jest szalona? Nie wiem, czy można tak powiedzieć. Choć niekiedy odpycha od siebie wszelkie emocje i wspomnienia, to jest jej mechanizm obronny, który ma pomóc jej przetrwać.

,,-Więc naprawdę tak bardzo się różnimy? Zdrowi od chorych? - zapytała teraz.

-Jestem skłonny twierdzić, że nie ma żadnej różnicy - oświadczył lekarz. - Dla mnie osoby obłąkane to te, które po prostu zdecydowały się angażować w sprawy świata w sposób taki, jak większość populacji. Bywają dni, kiedy zastanawiam się, czy przypadkiem nie dokonały właściwego wyboru."

,,Dyskretne szaleństwo" to istne źródło wiedzy o traktowaniu kobiet, osób z chorobami psychicznymi w XIX wieku, w którym tylko ci, którzy mieli władzę lub przydatne umiejętności się liczyli. Spotkacie się tutaj z wieloma portretami psychologicznymi, które ukazują rodzaje szaleństwa targające ludźmi. Każda osoba jest inna i skrywa własne tajemnice. Ta powieść pokazuje, że łatwo jest kogoś uznać za szaleńca, ale wykrycie prawdziwego obłędu jest prawie niewykonalne. ,,Dyskretne szaleństwo" to powieść, która intryguje i nakazuje się zastanowić nad pewnymi sprawami. Wciągająca, mroczna, tajemnicza historia, która wkrada się w serce. Polecam!

Wszyscy jesteśmy szaleni

„...Wszyscy jesteśmy szaleni. Niektórzy z nas zachowują jedynie w tej kwestii większą dyskrecję” – podświadomie jesteśmy przekonani o prawdziwości tych słów, nierzadko bowiem i u siebie obserwujemy zachowania, które wykraczają poza przyjęte normy i obyczaje. Co więcej, niektórych zachowań nie jesteśmy świadomi, bądź też – w przeciwieństwie do otoczenia – uważamy je za normalne. Gdzie zatem leży granica pomiędzy normą, a szaleństwem?

Na to pytanie próbuje odpowiedzieć Mindy McGinnis, autorka wstrząsającej, ale i niezwykle pięknej książki, pt. „Dyskretne szaleństwo”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego powieść tylko pozornie przypomina „Przerwaną lekcję muzyki”, Susanny Kaysen, bliżej jej bowiem do wizji Michała Bułhakowa, który w „Mistrzu i Małgorzacie” nazywa szpital psychiatryczny „domem udręki”. Na kartach książki znajdziemy bowiem udręczone dusze, które w ciasnych pokojach były zamykane wielokrotnie za to, że są bardziej zrównoważone, niż ich oprawcy. Poddawane leczeniu, nierzadko przypominającemu średniowieczne tortury niż sposób na dojście do zdrowia, stopniowo nabierały bierności, zaś jej jedynym pragnieniem – jeśli zachowały świadomość – była śmierć.

Grace Mae doskonale wie, czym jest tęsknota za pogrążeniem się w nicości, za pozbawieniem umysłu świadomości. Wychowana w bogatym domu córka senatora z Bostonu, zostaje zamknięta w przytułku dla obłąkanych Wayburne, przynajmniej do czasu pozbycia się wstydliwego problemu. Wstydliwego nie tylko dlatego, że panna jej pochodzenia nie powinna zadawać się z mężczyznami przed ślubem, ale dlatego, że ojcem dziecka, którego się spodziewa, jest … szanowany obywatel Bostonu, ojciec Grace.

Na skutek zastosowania jednej z metod radzenia sobie z krnąbrnymi więźniami, Grace traci jednak dziecko, a następnie zostaje zamknięta w podziemiach przytułku, w warunkach urągających nawet zwierzętom. Tam spotyka pensjonariusza o niezwykle przenikliwym umyśle, rozbudowanej sieci neuronów lustrzanych i swego rodzaju darze, który pozwala mu nie tylko wyczuwać stany emocjonalne drugiej osoby, ale i choroby, składając z tego historię życia. Falsteed, bowiem o nim mowa, stanowi dla niej oparcie, ON także pomaga wydostać się ze szpitala dla obłąkanych, pod opieką młodego lekarza, frenologa i prekursora wykorzystywania profilowania do wykrycia sprawcy, doktora Thornhollowa. Doktor, pomimo brudu jakim jest pokryta i szalonej prośby o pozbawienie jej umysłu wspomnień oraz pełnej świadomości istnienia dnia dzisiejszego, dostrzega w Grace potencjał i postanawia uczynić z niej swoją asystentkę.

Niezwykły zmysł obserwacji i umiejętność dedukcji Grace przydają się w trakcie rozwiązywania kryminalnych zagadek. Tym razem ofiarami tajemniczego mordercy są kobiety, których twarze pozostają nieokaleczone, ciała ułożone w niezwykłe sposób, a nad zwłokami unosi się ledwie wyczuwalna woń eteru. Wkład Grace w pracę młodego doktora jest nieoceniony, a kobieta powoli odzyskuje swoją godność i pozorny choć spokój. Ceną za uwolnienie z Wayburne jest jednak milczenie oraz pobyt w innym ośrodku dla obłąkanych, choć o diametralnie odmiennym podejściu do pacjenta. Grace przebywa w nim jako pacjentka Thornhollowa, poddana zabiegowi zniszczenia płata czołowego mózgu. Wszystko jest jednak lepsze niż pobyt pod dachem ojca czy poprzedni zakład, choć Grace nieustannie martwi się o młodszą siostrę, wystawioną na zakusy ojca.

Czy dziewczynie uda się ochronić małą Alice przed molestowaniem? Czy wspólnie z Thornhollowem uda jej się rozwiązać zagadkę morderstw? Przekonamy się o tym dzięki lekturze książki, w której odbija się doskonale talent autorki zarówno do tworzenia niezwykłej atmosfery, jak i nieszablonowych postaci. Książka „Dyskretne szaleństwo”, mimo kryminalnego wątku, bliższa jest powieści obyczajowej, porusza bowiem kwestie związane z traktowanie chorych umysłowo pacjentów oraz zakłamaniem społeczeństwa. To pozycja, która wnika do naszych dusz, nie dając nam o sobie zapomnieć. Autorka, za pomocą charakterystyki Grace oraz innych pacjentów, opisu stosowanej wobec nich terapii i podejścia lekarzy oraz personelu zakładu, a także warunków w nim panujących, kreśli obraz ówczesnej psychiatrii, a także stosunku społeczeństwa do osób „obłąkanych”, jak wówczas nazywano osoby chore psychicznie. Jak mówi jedna z bohaterek powieści: „Nazywają nas obłąkanymi, a później karmią nami swoje szaleństwa, jako że jesteśmy w tej chwili mniej niż ludźmi”. W książce wiele jest takich fragmentów, które skłaniają do zastanowienia, które służą refleksji, które nadają książce głębi i sprawiają, iż jej lektura z pewnością nie będzie zapomniana.

Justyna Gul

Qultura słowa