Czerwona królowa. Tom 1

POWSTAŃMY! CZERWONI NICZYM ŚWIT!

„Czerwona królowa” to opowieść o świecie w którym ludzie są podzieleni ze względu na kolor krwi. SREBRNI to rasa panów, żyjących w luksusie, są oni silni i obdarzeni nadludzkimi umiejętnościami a ich krew jest koloru srebrnego. Zaś CZERWONI to słudzy, wieśniacy i robotnicy, którzy każdego dnia muszą walczyć o przetrwanie. A ich dzieci z chwilą gdy kończą osiemnaście lat są wysyłane na wojnę.

„Uważacie się za władców świata, ale wasz czas jako królów i bogów dobiega końca. Dopóki nie uznacie nas za ludzi , za równych sobie, walka będzie się toczyć u waszych progów. Nie na polach bitewnych, ale w waszych miastach. Na waszych ulicach. W waszych domach. Nie widzicie nas, choć jesteśmy wszędzie. – W jej głosie pobrzmiewa moc i pewność. – I powstaniemy. Czerwoni niczym świt.” ~ Victoria Aveyard, Czerwona Królowa

Główną bohaterką jest siedemnastoletnia Mare Barrow która jest CZERWONĄ. Nie ma zawodu i w dniu następnych urodzin ma wstąpić do wojska. Do szkoły chodzi nieregularnie i ma na swoim koncie wykroczenia, za które w większości miast trafiłaby do więzienia. Kradzieże, przemyt, stawianie oporu podczas aresztowania to zaledwie początek listy. Ogólnie rzecz biorąc, jest biedna, nieokrzesana, niemoralna, mało inteligentna, zgorzkniała i przynosi hańbę swojej wiosce i królestwu. A mimo to jest w niej coś więcej. W chwili gdy dowiaduje się, że jej najlepszy przyjaciel traci pracę i będzie musiał iść do wojska, postanawia za wszelką cenę do tego nie dopuścić. Jednakże za sprawą SREBRNEGO chłopaka dostaje prace służącej na dworze króla Tyberiasza. Gdzie podczas jednej z uroczystości dochodzi do niezwykłego zdarzenia, które na zawsze odmieni życie Mare. Od tej pory jej życie będzie zależeć od kłamstw. A jeden fałszywy krok może przypłacić życiem.

„Ten świat jest równie piękny, co niebezpieczny. Ludzi, którzy popełniają błędy, po prostu się eliminuje.” ~ Victoria Aveyard, Czerwona Królowa

Victoria Aveyard stworzyła opowieść jakiej jeszcze nie było, historię tak niesamowitą, że pochłonęła mnie już od pierwszej strony sprawiając, że musiałam przeczytać pozostałe części. Autorka pokazała, że to co może być oczywiste, wcale takie nie jest, a „każdy może zdradzić każdego”. Książka jest pełna intryg i tajemnic, przez co jest zaskakująca i trzyma w napięciu do samego końca. Muszę przyznać, że „Czerwona Królowa” zdecydowanie trafiła w mój gust i jest jedną z moich ulubionych książek. Zdecydowanie polecam, bo warto ją przeczytać.

„Taka jest nasza natura - powiedział Julian. - Niszczymy. To cecha charakterystyczna ludzkiego rodzaju. Niezależnie od koloru krwi, zawsze upadamy.” ~ Victoria Aveyard, Czerwona Królowa

Historia Mare Barrow, przeciętnej dziewczyny z ludu Czerwonych, posiadającej zdawałoby się jedynie złodziejskie zdolności, mogłaby uchodzić za swoisty retelling historii o Kopciuszku, gdyby nie rozgrywała się w okrutnym uniwersum momentami nieco przypominającym połączenie Igrzysk śmierci z serią o X-menach. Otóż, Mare, której niechybnie groził pobór do wojska, dosyć niespodziewanie otrzymuje posadę służącej w królewskim pałacu. Tam podczas jednej z uroczystości dochodzi do pewnego zdarzenia, które na zawsze odmieni jej życie i sprawi, że Mare zacznie się zastanawiać nad tym kim lub też czym jest - z pewnością nie Srebrną, ale czymś więcej niż pospolitą Czerwoną. Aby zatuszować niewygodne dla Srebrnych zdarzenie zostaje naprędce zaręczona z młodszym księciem, a jej tożsamość zostaje wymyślona od nowa. Mare zostaje zamknięta w złotej klatce, w której się dusi, będąc otoczoną przez wrogów i tęskniąc za rodziną. Szybko przekonuje się też, że każdy prowadzi swoją własną grę i że nikomu nie można zaufać, bowiem każdy może zdradzić każdego...

Czy stworzona przez Victorię Mare przypomina choć trochę Katniss Everdeen? Pod pewnymi względami owszem. Niskie pochodzenie, niezgoda na systemowy porządek, przywiązanie do rodziny czy w końcu przydatność; zarówno Srebrni jak i rebeliancka Szkarłatna Gwardia chcą ją wykorzystać do swoich celów. Niemniej Mare w przeciwieństwie do Katniss może irytować swoją rażącą naiwnością. No cóż... Daję światowi stworzonemu przez Aveyard 4 gwiazdki z ogromnym kredytem zaufania na przyszłość. Niestety, powieść nie jest pozbawiona wad, ale wciąż całkiem nieźle się ją czyta.

"Czerwona królowa" to typowa dystopia. Świat, w którym liczy się "władza i potęga" oraz, gdzie"każdy może zdradzić każdego".

Przyszłość, świat w którym twój status wyznacza kolor krwi. Srebrni mają wszystko: pozycję, przywileje, bogactwo i władzę dzięki swym nadnaturalnym mocno. Uważają się za pół-bogów. Czerwoni to zwykli słabi ludzie którym, nic się nie należy. Są wykorzystywani do granic możliwości. To klasa robocza, służą Srebrnym panom i żyją w skrajnej biedzie i nędzy.

"Tak jest urządzony ten świat. Czerwoni służą, Czerwoni pracują, Czerwoni walczą. Do tego się nadają. Do tego są stworzeni."

Główna bohaterka, Mare Bardów, należy właśnie do Czerwonych. Ma rodzinę: matkę, ojca na wózku oraz trójkę starszych braci na froncie i młodszą siostrę - utalentowaną hafciarkę, mająca pracę co pozwoli jej uniknąć wojska. Sama Mare jest złodziejką handlującą swoimi łupami, by wspomóc rodzinę. Nie ma pracy, więc z dniem 18 urodzin pójdzie na front. W tym świecie, jeśli nie pracujesz, przymusowo idziesz do wojska bo, Norta jest od wielu lat uwikłani w konflikt militarny. Taka jest rzeczywistość i Mare się już z nią pochodziła. Jednak niespodziewanie los zamierza się do niej uśmiechnąć. Dostaje pracę na zamku jako służąca i tym samym unika wojska. Jednak jej radość nie trwa długo bo, w najmniej oczekiwanym momencie niespodziewanie dochodzą do głosu jej MOCE. Moce o których nie miała pojęcia i dzięki którym, staje się dziewczyną od błyskawic. Najgorsze, a może najlepsze jest to że, jej nowe umiejętności ujawniają się publicznie i cała Norta widzi ją - Czerwoną z mocami Srebrnych. Jednak król i królowa już mają ukryty spisek i tuszują to wydarzenie. Mare musi przyjąć ich warunki bo, od tego zależy nie tylko jej życie ale i jej rodziny. Nagle staje się jedną z nich i dostaje nowe życie pod innym nazwiskiem. Zostaje narzeczoną jednego z książąt co ma pomóc uspokoić czerwonych buntowników. Mare jednak nie daje się omotać luksusom i bogactwu. Nie zapomina kim jest i że Srebrni to wrogowie. Przyłącza się do Rebeliantów i podejmuje walkę z systemem. Pomaga "Szkarłatnej Gwardii" razem ze swym narzeczonym oraz przyjacielem Kilkornem. Ale czy może im ufać....?

"To jest syn swojej matki."

Fabuła pędzi ze strony na stronę. Pełno tu zwrotów akcji i tajemnic. Ciężko się połapać komu można zaufać. Intrygi, kłamstwa i manipulacje żądzą tym światem. Wszyscy tylko spisują i tuszują prawdę lub przedstawiają ją w taki sposób by wydawała się kłamstwem.

"Prawda się nie liczy. Liczy się tylko to, w co wierzą ludzie."

Bohaterowie są doskonale wykreowani. Pełni emocji i charakteru. Każdy z nich ma mocne i słabe strony przez co wydają się prawdziwi, nie są wyidealizowani. Również postaci drugoplanowe są pełne życia i ciekawe.

"(...) jesteś zarówno Czerwona, jak i Srebrna, i silniejsza od jednych i drugich. Sądzę, że jesteś przyszłością. Sądzę, że jesteś świtem nowego dnia."

Świat jest dokładnie nam przedstawiony i świetnie wykreowany. Szczegóły są doprecyzowane i przemyślane. Opisy dość wyraźnie pokazują kontrast między życiem Czerwonych a Srebrnych.

"Ich metody to wasza wina. To wy zmuszacie nas do pracy, do tego, żebyśmy się wykrwawiali, umierali na waszych wojnach, w waszych fabrykach za wygody i luksusy, których nawet nie zauważacie. A wszystko dlatego, że jesteśmy i n n i. I ty oczekujesz, że będziemy na to pozwalać?"

Natomiast wątek miłosny to tylko dodatek do całości. Jest tak słabo zarysowany, że dosłownie można powiedzieć, że go nie ma. I całe szczęście. Dzięki temu nie jest przytłaczający i inne wątki są lepiej przedstawione.

"I chyba powinnam się zacząć przyzwyczajać do tego, że jestem sama.

Nie na świecie, ale tutaj. W sercu."

"Czerwona królowa" to książka świetnie przedstawiająca niesprawiedliwość w społeczeństwie. Pokazuje iż ten kto ma władzę ten ma też i rację. Ale mówi również o nadzieji na lepszy świat bo, siła może stać się słabością, a słabość - siłą.

"Ich siła stała się ich największą słabością."

Ta Książka oczarowała mnie i uwieziła w swym świecie, który nie jest piękny i cudowny, ale chce się go za wszelką cenę poznać. Bardzo polecam.

"Taka jest nasza natura - powiedział Julian. - Niszczymy. To cecha charakterystyczna ludzkiego rodzaju. Niezależnie od koloru krwi, zawsze upadamy."

Stwarzanie nadziei, gdy w rzeczywistości jej nie ma, to okrucieństwo. Fałszywa wiara wywołuje rozczarowanie, ból i wściekłość, przez co niełatwe sprawy stają się jeszcze trudniejsze."

„Czerwona królowa” to debiut literacki Victorii Aveyard. Autorka poszła w utarty schemat, jeżeli chodzi o książki młodzieżowe. Dystopia, w której jednostka próbuje osiągnąć utopię. Bardzo szybko możemy dostrzec podobieństwo do innych sławnych serii, miedzy innymi „Igrzyska śmierci”, „Delirium”, „Niezgodna”, itp. Tu podobnie jak w innych seriach dla młodzieży, pojawia się jedna osoba, której nie podoba się ustrój społeczeństwa, które funkcjonuje w danym czasie. Mają wielkie marzenia by to zmienić. I nagle, całkiem przypadkiem, dziwnym zbiegiem okoliczności, dostają taką możliwość. Tylko jedną. Potrafią ją jednak wykorzystać. Czy wystaczajaco? Tego nie dowiemy się teraz.

Książkę przeczytałam rok temu, jednak ze względu na niedługą premierę czwartego tomu „Wojennej burzy", postanowiłam się co nieco odświeżyć i przybliżyć Wam wizję Aveyard. Główna bohaterka, Mare, z niewidzialnej Czerwonej dziełem przypadku staje się najbardziej ciekawą osobą w państwie. Dodatkowo posiada pewne moce, o których Srebrni mogą tylko marzyć. Jest wyjątkowa, a przez to nieprzewidywalna i bardzo niebezpieczna.

Więcej na: [Adres usunięty]

Po Czerwoną Królową sięgnęłam z oporem. Zazwyczaj jestem negatywnie nastawiona do ,,najlepszych'' książek roku. Tak było i w tym wypadku.

Postanowiłam jednak zabrać się za czytanie tej powieści i bardzo się cieszę, że nie odstawiłam jej na bok!

Mare jest Czerwoną. Nie szkoli się, co oznacza iż w przyszłości nie będzie miała pracy. Przywykła do tej myśli i nauczyła się okradać innych, pozostając niezauważoną wśród Strażników. Dziewczyna wkrótce wstąpi do wojska, ten sam los czeka jej przyjaciela Kilorna. Każdy Czerwony nie posiadający stałej pracy po ukończeniu 17 roku życia zostaje wysłany na niekończącą się od lat wojnę. Toczą bitwy za Srebrnych, arystokratów posiadających specjalne umiejętności. Jedni panują nad wodą bądź ogniem, inni zaś nad metalem czy też mają nadzwyczajną siłę.

Mare niespodziewanie dostaje pracę w pałacu. Przychodzi jej służyć najwyżej postawionym Srebrnym. Gdy na jaw wychodzi tajemnica, o której sama dziewczyna nie miała pojęia, wszystko się komplikuje.

Książka po prostu genialna! Szokuje na każdym kroku. Autorka doskonale wie jak wywieść czytelnika w pole. Doskonale uknuta intryga.

Pamiętajcie. Każdy może zdradzić każdego.

Jest to historia Mare Barrow, która urodziła się 17 listopada 302 roku Naszej Ery.

W jej świat został podzielony na 2 grupy ludzi o srebrnej krwi, którzy mają nadprzyrodzone moce i sprawują władzę niczym sami bogowie oraz zwykłych ludzi z czerwoną krwią którzy są traktowani niczym niewolnicy lub tania siła robocza. Srebrni od wieków gnębią czerwonych i właśnie nasza główna bohaterka należy do tej drugiej grupy. Przypadkiem a właściwie to z czyjąś pomocą Mare dostaje pracę w Królewskim Zamku gdzie okazuję że wcale nie jest takim normalnym człowiekiem ponieważ posiada nadzwyczajną moc którą zmieni całe jej życie, które przewróci się do góry nogami. Teraz jest zmuszona udawać księżniczkę Norty oraz narzeczoną przystojnego księcia Maven'a który okazuje się ma wiele oblicz. Pozostaje jednak w cieniu swojego starczego brata Cala który ma odziedziczyć koronę i całe państwo. Bardzo łatwo da się odczuć skutki licznych wojen. Mare postanawia stanąć na czele Szkarłatnej Gwardii jako Czerwona Królowa. Jest w stanie poświęcić niemal że wszystko dla swojej rodziny i bliskich. Rozpoczyna się kulminacyjna walka pomiędzy ludźmi z srebrną a czerwoną krwią. Dochodzi również do ekscytującego obrotu wydarzeń.

PAMIĘTAJ w tej serii każdy może zdradzić każdego.

Jest to wciągająca historia dla wszystkich miłośników fantastyki.

Jestem szczerze zaskoczona postawą głównej bohaterki sądziłam że będzie to historia przesiąknięta wojną i oczywiście romansem a właściwie trójkątem między Mare Calem oraz Maven'em. Czyli raczej coś co spotyka się w książkach na porządku dziennym. Byłam bardzo mile zaskoczona kiedy okazało się inaczej takiego obrotu spraw się w ogóle nie spodziewałam. Autorka bardzo dobrze to wymyśliła myślę że będziecie pozytywnie zaskoczeni.

Uważam, że nie ma lepszego gatunku od powieści antyutopijnych. To świat bez granic, którego wizja zależna jest tylko od danego autora i jego wyobraźni. Zatem w rękach kogoś kto wie jak uformować historię pełną nieoczekiwanych wydarzeń i przepełnioną masą sprzecznych emocji, podobna lektura może wzbić się na wyżyny. Victoria Aveyard udowodniła, że należy do grona garstki autorów, których powieści tego gatunku nie mają sobie równych.

"Czerwona królowa" otwiera serię o tym samym tytule, która została mocno osadzona w wykreowanym przez autorkę świecie. Pierwsze co rzuca się w oczy to Norta, świat bez granic, dopracowany w każdym, choćby najdrobniejszym i z pozoru nic nie znaczącym szczególe. W świecie tym mieszkają niezwyciężeni ludzie, władający nadprzyrodzoną mocą. Pośród grona czołowych graczy znaleźli się Zieleńce, Wodniacy czy Szeptacze. Należą do grona elitarnej społeczności Norty, do grupy Srebrnych, władających całą krainą. To oni spychają na dalszy plan nic nie znaczących Czerwonych, którzy nie mają prawa głosu. Nie podejrzewają jednak, że jedna Czerwona bardzo szybko stanie się Srebrną, która rozpocznie prywatną wojnę ze światem ponadprzeciętnej elity.

Gdy przyjrzałam się fabule z daleka, odniosłam wrażenie, że czeka mnie historia mocno nakierowana na świat fantasy. Bałam się, że przytłoczy to motyw dystopii, która powinna wieść prym w fabule i pokazywać wyraźną różnicę między Czerwonymi i Srebrnymi oraz pokazać kraj zmierzający ku upadkowi. Właściwie Czerwona królowa to seria, która skutecznie łączy ze sobą te dwa gatunki, które jak się okazuje mogą stanowić razem harmonijną całość. Świat Norty dzięki sporym umiejętnościom i - wnioskując z fabuły - wielkiej wyobraźni autorki powstał w detalach od początku do końca faktycznie bazując na fantastycznym świecie z nadnaturalnymi mocami. Ale jednocześnie wypadło to zaskakująco realistycznie, bo bohaterowie którzy znaleźli się w rozgrywce motywu dystopijnego właśnie, czyli walki dobra ze złem, albo nawet lepszego zła z gorszym złem, w samym centrum nieoczekiwanych wydarzeń.

Może wydawać się to skomplikowane, ale już pierwsze strony książki rozwiewają wszelkie wątpliwości. Dobrze napisana fabuła, wiarygodni bohaterowie i sam styl autorki zachęcają do kontynuowania książki z wielką zachłannością. Przyznaję, że bardzo trudno było mi rozstawać się z książką, bo czułam czystą potrzebę poznania dalszych przygód Mare Barrow, dziewczyny która zapoczątkowała całą historię. Największym zaskoczeniem był jednak dla mnie fakt, że Mare nie okazała się bohaterką pozytywną. Owszem, wielokrotnie stawała w pozytywnym świetle i niezależnie od tego co robiła zdobyła moje uznanie, ale w jej charakterze przejawiały się również cechy egoizmu czy ludzkiego strachu, który kazał jej robić rzeczy przeczące moralnym zasadom. Dlatego nie potrafię jednoznacznie ocenić tej bohaterki, ale wiem na pewno, że takiej kreacji postaci jeszcze nie spotkałam - bardzo podobna do wielu z nas, gdzie błędy jej decyzji niosą ze sobą konsekwencje o których strach myśleć.

Mare, dziewczyna złodziejka, która miała walczyć na froncie trafia na dwór, gdzie pada ofiarą knowań i spisków. Tak rozpoczyna się seria Czerwona królowa - książka zupełnie inna niż te znane nam do tej pory. Przygotujcie się na historię wciągającą, intrygującą, z obłędnym klimatem tajemnicy i subtelnego poczucia lęku. Sięgając po tą książkę jednocześnie decydujecie się na podróż w nieznane. Ale to wyjątkowa historia, w której wartości pokazano od najszczerszej strony - powstały prawdziwe definicje przyjaźni, miłości i bólu, a pośród tego wszystkiego: wyjątkowo dobra fabuła od której nie sposób się oderwać.

Nie będą was oszukiwać, pierwsze co zwróciło moją uwagę na tą książkę to okładka. Szata graficzna jest elegancka, prosa i wyrafinowana, pięknie prezentuje się na półce. Ale do rzeczy nie ocenia się książki po okładce! Zajrzyjmy więc do środka.

Mamy tu pokazany dość ciekawy świat. Bo z jednej strony panuje w nim monarchia, księżniczki, zamki, pradawne obyczaje i te sprawy, a z drugiej pojawia się tam elektronika, jakieś dziwne maszyny, pociągi, samoloty i motory. Niezły mix, jednak wszystko jest bardzo ciekawie dograne. Również bohaterowie są przyjemnymi postaciami które potrafią nas zaintrygować. Zagadką dla mnie jest Mare, która ma bardzo silną wybuchową osobowością, ale też jest totalną marionetką króla i królowej. Średnio przypadł mi też do gustu książę Cal. Nie z jakiś oczywistych powodów, po prostu od samego początku gorąco kibicowałam Mavenowi. No cóż poradzę że zawsze wole tych złych. Przy nim Cal to ciepłe kluchy. I mimo że między nim a Mare coś tam iskrzyło to moje serce uwierzyło w szczerą miłość Mavena.

Wyjątkowo polubiłam w tej książce złych bohaterów. Bardzo zapadła mi w pamięć Królowa . Jest ambitną osóbką która dąży do celu po trupach i zrobi wszystko aby jej dziecko dostało to co najlepsze. Jej postać została bardzo dobrze przemyślana i dopracowana. Evangeline to moja kolejna ulubienica. Suka w najmniejszym calu. Żyleta która dodaje pikanterii każdej scenie w jakiej się pojawia. Absolutnie też uwielbiam sprawę z Domami. Victoria Aveyard szczegółowo zaprezentowała nam wszystkie wysoce urodzone rody, ich dary, pozycję, wygląd zewnętrzny, oraz barwy w jakie się ubierają, tworząc rozbudowaną mapę arystokracji.

Trochę kulała mi tu kwestia buntowników. Okej mamy to tajne stowarzyszenie z pięknym i wyniosłym hasłem, walczące o lepsze jutro, ale w sumie to autorka za bardzo nie rozwinęła się w tej kwestii bo przedstawiła nam kilku członków tego ruchu oporu ale nie wiemy ani na jakiej zasadzie to działa, ani skąd oni czerpią fundusze, ani kto nimi dowodzi... lecz porostu aspekt rebeliantów bardzo pasował do fabuły więc czemu go nie dodać? Proszę bardzo, a na dodatek przyjmujmy w swoje szeregi wszystkich którzy mają na to ochotę! Jupi jee! Nie zrozumiałam tez pomysłu wojny między Nortą a Lakelands. Wiadomo że mamy wojnę... i to tyle jeśli chodzi o informacje. Biją się, kłócą wymachują mieczami, ale nie wiemy o co walczą i za sprawą czego mamy tą bijatykę.

Zakończenie tej książki, a raczej moment brutalnego przejęcia władzy, wywołało u mnie ciarki na plecach. Tym byłam szczerze zaskoczona i nie spodziewałam się takiego obrotu sytuacji.

Nie zrozumcie mnie źle, narzekam tu i narzekam, a tak naprawdę to pochłonęłam tą książkę w okamgnieniu! Nie potrafiłam się od niej oderwać choć na chwile. Choć jest trochę przewidywalna ukradła mi całe 2 dni z życia które jej poświeciłam. Jest po prostu trochę nie dopracowana. Dużo ciekawych wątków jednak słabo rozwiniętych. Potencjał tej książki został wykorzystany w jakiś 70%. A gdyby ją tak dopieścić mogłaby być naprawdę lekturą górnych lotów. Nie mniej jednak nie żałuje że ją przeczytałam i z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy. Gorąco ją wam polecam! Bo to jedna z dziwniejszych książek jakie czytałam.

Czerwoni i Srebrni, uniżeni i władcy, ci o ludzkiej krwi i ci o krwi niezwykłej. Zbuntowani kontra ciemiężyciele. Jakże mylne bywają pozory… Victoria Aveyard uwiła swoją historię wokół dwóch ras, funkcjonujących na tej samej powierzchni, choć ostatecznie wrogo do siebie nastawionych. Na ich tle wyrysowała zaś główne postaci lawirujące pomiędzy tymi dwoma światami, stąd wzbudzające tak skrajne emocje.

Głowna bohaterka, Mare Barrow, na samym wstępie nie wydaje się być kimś szczególnym, jednak czytelnik szybko ma okazję przekonać się o tym, że los bywa przewrotny. Odważna, gotowa do poświęceń, ostatecznie ufna i kryjąca pod powierzchnią wojowniczki wrażliwe serce. Która z tych cech stanie się gwoździem do jej trumny? U jej boku, bliżej bądź dalej, przez cały czas przewija się dwóch młodych mężczyzn – spośród których ten przystojniejszy sprawia momentami wrażenie bezlitosnego, zaś ten mniej atrakcyjny jest w stanie zaskoczyć charakterem. Zaskoczyć i to jeszcze jak! Ciekawa mieszanka, która w zestawieniu tworzy zawiłą fabułę. A tło wyścielone okrutnikami, buntownikami, marionetkami w rękach innych oraz tymi uczciwymi buduje środowisko tak podstępne i tak nieprzewidywalne, że w tej historii może zdarzyć się wszystko.

Akcja pełna jest dynamiki, którą naprawdę się czuje. Oryginalna fabuła z kilkoma zwrotami zaprowadziła mnie w świat, którego nie znałam, a do którego łatwo przywykłam. Choć to nie oznacza, że chciałabym do niego trafić. Mroczna rzeczywistość wojny i niełatwych rządów, do tego ponadludzkie moce uwalniane w chwili zagrożenia i umiejscawiające tę książkę na półce z powieściami fantasy. Nieczęsto sięgam po ten gatunek, chyba że w grę wchodzą wiarygodne, ale też nie do końca rozległe opisy i miłość. Tutaj to odnalazłam.

Jest wojna, intryga, podzielone społeczeństwo, które choć zdobione nutą nierealności przypomina rzeczywisty obraz wyjęty rodem z kart historii, kiedy to wykorzystywany lud wzniecał rebelię. Jest także przyjaźń i jest uczucie. Jednak nie wystrzelała się z pomysłów autorka w pierwszym tomie. Wciąż więc jest na co czekać, a zakończenie książki zapowiada, że nie będzie nudno.

Podoba mi się lekki styl autorki. Przypadła mi do gustu kreacja tła i pomysł na fabułę. Nieczęsto sięgam po dystopie, więc o porównania ciężko, ale książka naprawdę wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Zróżnicowani, wyraziści bohaterowie, chociaż chowający pod kotarą pozorów pilnie strzeżone sekrety. Tutaj nikomu nie można zaufać, bo czerwony świt niesie ze sobą wiele pułapek.

[Adres usunięty]

Autorce udało się wykreować ciekawy świat, podział ze względu na kolor krwi okazał się strzałem w dziesiątkę, także kreacja bohaterów jest całkiem niezła. Victoria Aveyard nie skupiła się jedynie na postaciach pierwszoplanowych, do swojej powieści wplotła kilka ciekawych postaci drugoplanowych, które mają znaczący wpływ na przebieg akcji. Prosty styl i język sprawiają, że książkę czyta się niesamowicie szybko, nie można się od niej oderwać, chcemy wiedzieć, co będzie dalej. Trudności sprawiło mi poprawne przeczytanie nazw posiadaczy poszczególnych mocy — nie wiem, dlaczego tłumaczka przetłumaczyła je właśnie w ten sposób, jednak coś tutaj nie zgrało się z całością. Jak wspomniałam wyżej, Aveyard stworzyła ciekawych bohaterów, jednak nie ma w nich nic, czego nie spotkałam w innych młodzieżówkach — biedna, ale twarda i zdeterminowana, młoda dziewczyna, która staje do walki z systemem, przystojny książę, a nawet dwóch — jeden od dziecka szkolony na żołnierza, drugi delikatny, stojący w cieniu brata. Sposób, w jaki autorka pokierowała ich losami, sprawia, że stają się niezwykli pomimo podobieństw do innych, z napięciem śledzimy ich poczynania i jesteśmy ciekawi, co przyniesie przyszłość, kto z nich osiągnie swój cel, a kto zostanie skazany na porażkę? Akcja pędzi praktycznie od samego początku, nie zatrzymuje się, konsekwentnie zmierza do zakończenia, które sprawia, że już teraz, w tym momencie chcemy przeczytać kontynuację. Bardzo się cieszę, że na półce czeka na mnie Szklany miecz i nie muszę czekać, by poznać dalsze losy Czerwonych i Srebrnych.

''Czerwona królowa'' to bardzo ciekawa i wciągająca książka, która według mnie jest nie tylko dla młodzieży. Ciekawa fabuła, bohaterowie, których nie można nie lubić i szybka, dynamiczna akcja sprawiają, że książkę czyta się w ekspresowym tempie. Victoria Aveyard zadbała o to, by czytelnicy się nie nudzili podczas czytania i by po zakończeniu tej książki dosłownie musieli sięgnąć po kontynuację. Jeśli jeszcze nie czytaliście, to gorąco polecam!

"Powstańmy! Czerwoni niczym świt!"

Recenzja znajduje się również na stronie [Adres usunięty]

Krew, mutanci i mordercy. Świat, którego nie chcesz oglądać, a który przyciąga do siebie jak magnes.

„Powstaniemy. Czerwoni niczym świt.” – krzyczą Czerwoni niewolnicy. Jednak Srebrni mają przewagę, mają umiejętności, które z łatwością temperują ich uczucie zwycięstwa. Co się stanie, jeśli do idealnego życia królewskiej rodziny wkradnie się dziewuszka z błyskawicami? Czerwona, z mocami Srebrnych? Silniejsza niż jedni i drudzy?

„Wyciąga rękę i wsuwa ją między kraty. Gdy jego palce zaciskają się na gołej skórze mojego nadgarstka, czuję jedynie odrazę. Trzyma mnie mocno, jakbym była ostatnią deską ratunku. Coś w nim pękło i moim oczom ukazuje się zrozpaczone dziecko, żałosna, bezradna istota, która nie chce wypuścić z rąk swojej ulubionej zabawki.”

Powieść, która zrobiła rewolucję w moim umyśle. Rozkochała mnie w sobie, wzburzyła krew, wciągnęła do swojego świata. Kiedy się do niego przedostałam – przepadłam jak kamień w wodę. Musiałam czytać, bo to było silniejsze ode mnie, ważniejsze od jakichkolwiek obowiązków. Młodzieżowa fantastyka, która naprawdę wciąga.

Unikalni bohaterowie, którzy wzbudzali tylko dwa, jakże przeciwne uczucia. Miłość lub nienawiść. Jednak te dwa uczucia oddzielała bardzo krótka linia. „Każdy może zdradzić każdego” – ta myśl rozbrzmiewała w głowach naszych bohaterów. Tak się właśnie działo. Każdy z nich ma jakiś cel, mniej lub bardziej szlachetny, często po prostu egoistyczny. I wszyscy są gotowi, by poświęcić cały naród niewinnych, aby go zrealizować. Cel uświęca środki.

Dałam się zmanipulować. Wielu bohaterów zamydliło mi oczy swoimi występkami, przez co im bardziej zagłębiałam się w treść, tym bardziej czułam się przez nich zdradzana. To tylko potwierdza fakt, jak bardzo weszłam w ten krwawy, pełen intryg, zdrad i gier świat.

Na próżno szukać tu rozbudowanych romansów, bo to nie one grają pierwsze skrzypce. Nie odczuwamy również tego, że akcja osadzona jest w 302 roku Naszej Ery, bo nie wpływa to na zachowanie jednostek czy przebieg akcji.

Czytelnik zagłębia się w bezlitosną rzeczywistość arystokracji, w ich codzienne walki o panowanie. Poznajemy zwyczaje związane z balami czy walkami. A elastyczne opisy pozwalają na to, abyśmy mogli poczuć się częścią tej wyjątkowej społeczności.

W książce znajduje się wiele opisów, dialogów czy przemyśleń bohaterki, dzięki której poznajemy wydarzenia – ale wszystko jest idealnie wyważone. Nie mamy wrażenia przesytu informacji, akcja mimo wszystko jest dynamiczna, mknie wręcz z prędkością światła.

Cała historia wywołuje mnóstwo uczuć, pochłania wiele energii. Cytując słowa Królowej Elary: Jest potęga i siła! Choć ona używała tego w innym znaczeniu.

Bohaterowie mają swoje indywidualne cechy, nikt nie jest jednoznacznie dobry ani jednoznacznie zły. Każdy z nich jest oszustem. Nie znajdziemy w nich zbędnego patosu czy bezsilności, bowiem jest to historia o potworach. Ludziach i nieludziach. Ale jak się dobrze przyjrzeć – każdy z nich ma jakieś uczucia, ukryte pod maską obojętności. Być może ta wnikliwość, to usilne szukanie w nich pierwiastka dobra, omamiło mnie. Być może dlatego poniosłam porażkę w chłodnej i zdrowej ocenie sytuacji. A być może to wina autorki, która zręcznie manewruje swoimi charakterami i czytelnikami?

Dodatkowy ukłon należy się pisarce za pomysłowość. Dystopijny świat, który wykreowała, wrzyna się w umysł, pozostaje na długo w pamięci. Te ruiny, zniszczenia, napromieniowana ziemia, magiczne nazwy miast i wiosek – one zasługują na prawdziwe uznanie.

Nie mogę również nie wspomnieć o okładkach wszystkich części serii. Są idealnie dopasowane, całość prezentuje się bajecznie i zarazem przerażająco.

Mogę zachwycać się tą książką do woli, ponieważ jest cholernie dobra. Powiem tak: najlepszą rekomendacją tej książki jest fakt, że moja wybredna co do literatury współlokatorka wręcz połknęła ten cykl. A ja prędko zamierzam przeczytać całą serię, ponieważ nie mogę wyjść myślami z tego światka, w którym toczy się nierówna wojna. W ciągu najbliższych dni spodziewajcie się więc recenzji pozostałych dwóch tomów.

W świecie Mare Molly Barrow, są Srebrni i Czerwoni. Silniejsi i słabsi. Panowie i Słudzy.

Srebrni żyją w luksusie, podczas gdy Czerwoni każdego dnia muszą walczyć o życie wśród pogardy i niesprawiedliwości. Różni ich krew, która sprawia, że Srebrni są silniejsi i obdarzeni magicznymi zdolnościami, a Czerwoni zwyczajni.

Jednak wkrótce ma nastąpić przełom. Uciemiężeni Czerwoni powstają, aby walczyć o równe prawa, wolność i szacunek.

''Nazywamy się Szkarłatną Gwiazdą i walczymy o wolność i równość wszystkich ludzi. (...) Nie widzicie nas, choć jesteśmy wszędzie. I powstaniemy. Czerwoni niczym świt.''

Mare Molly Barrow ma siedemnaście lat i jest Czerwoną. Nie posiada żadnych umiejętności oprócz okradania ludzi, dzięki czemu może może pomóc rodzinie w utrzymaniu. Dziewczyna mieszka w niewielkiej wiosce, w której ciągle brakuje pracy. Jeśli nie znajdziesz jej do osiemnastego roku, zostaniesz wysłana na wojnę. Mare zdaje sobie z tego sprawę i pogodziła się ze swoim losem. Jednak kiedy dowiaduje się, że trafi tam również jej najlepszy przyjaciel, nie zamierza czekać bezczynnie. Próbując zebrać potrzebne pieniądze na przemycenie go w bezpieczne miejsce, spotyka Srebrnego, którego nie udaje się jej okraść. Zafascynowany jej opowieścią, chłopak postanawia znaleźć jej pracę. Dzięki jego pomocy, dziewczyna trafia na dwór króla Tyberiasza i dostaje posadę służącej. Podczas jednej z uroczystości dzieje się z Mare coś niezwykłego. Król i Królowa, aby zachować twarz i nie wywołać na dworze zamieszek, proponują jej układ na który dziewczyna, tak czy siak musi przystać, aby zachować życie. Mare ma zostać Srebrną Księżniczką i poślubić ich młodszego syna - Mavena. Dziewczyna otrzymuje nową tożsamość i nowe imię.

''Panna Mareena Tytaniusz, córka wielmożnych Nory Nolle Tytaniusz i Ethana Tytaniusza, generała Żelaznego Legionu. Spadkobierczyni Domu Tytaniuszy. Mareena Tytaniusz. Tytaniusz.''

Od tej pory życie dziewczyny zależy od kłamstw. Jeden fałszywy krok, a ona sama straci życie.

Jednak prawdziwa walka dopiero przed nią. Stawka jest o wiele wyższa.

Czy młoda dziewczyna odnajdzie się w świecie Srebrnych, których nienawidzi? Czy zdoła wytrwać w kłamstwie? Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem?

''Czerwona Królowa'' to debiut Victorii Aveyard. Chociaż zauważyłam trochę podobieństw do innych książek, które miałam okazję przeczytać w tym roku, uważam, że jest udany. Początek nie był zbyt ciekawy, ale to, co wydarzyło się później, było fantastyczne. Autorka stworzyła dynamiczną powieść w której nie zabraknie krwi. To historia o walce, o nadziejach i o tym jak człowiek, człowiekowi potrafi zgotować trudne życie. Byłam przerażona tym, jak Srebrni traktowali Czerwonych. Niektóre ich zachowania były tak nieludzkie, że miałam wrażenie, że słabsi od nich są dla nich jak zabawki do zaspokajania swoich potrzeb. Nie zabraknie w tej książce intryg, tajemnic, ani ludzi o dwojakich charakterach. Autorka pokazała, że to co może być oczywiste, wcale takie nie jest, a wrogiem może okazać się twój przyjaciel.

Na początku książki autorka pokazuje nam, że Srebrni są ci ''źli''. Jednak z czasem okazało się, że wśród nich są dobrzy ludzie, którzy tak jak Czerwoni pragną zmian. Nie ukrywam, polubiłam postać jednego z książąt i samej Mare, której charakter poznajemy poprzez jej działania. Zauważyłam, że jest nie tylko odważna i dobra. O swoich bliskich walczy jak lwica, a ich dobro przekłada ponad własne. Były takie momenty, kiedy mnie denerwowała, bo wroga miała tuż pod nosem, a ona tego nie widziała. Myślałam, że wyjdę z siebie, wejdę w książkę i nią telepnę.

Podsumowując, ta powieść wcale mnie nie zawiodła pomimo tego, że ma parę podobieństw do innych. Czytało mi się ją przyjemnie i szybko, a dynamiczna i napięta akcja sprawiała, że nie mogłam się od niej oderwać. Nie sądziłam, że książka o tak skrajnych opiniach mi się spodoba. Już rok temu miałam na nią oko, ale jakoś tak zawsze wychodziło, że ostatecznie nie byłam do niej przekonana. Jednak zawsze gdzieś tam, miałam ją w tyle głowy. Widocznie moja intuicja krzyczała ''musisz ją mieć''. Bardzo się cieszę, że miałam okazję ją przeczytać .Było warto, a ja czym prędzej biorę się za drugą część.

"Ten świat jest równie piękny, co niebezpieczny. Ludzi, którzy popełniają błędy, po prostu się eliminuje."

To, co pierwsze zwróciło moją uwagę, że zdecydowałam się przeczytać tę serię, to jej przepiękne, minimalistyczne, hipnotyzujące okładki. Jednakże to ta z pierwszego tomu zachwyciła mnie najbardziej. Korona i spływająca po niej krew - prosta, a jakże wymowna i oddająca w pełni to, co znajdziemy w środku.

Mare Molly Barow żyje w Nowe Erze, w miejscu gdzie przeszłość łączy się z przyszłością. W świecie, gdzie obowiązuje hierarchia społeczna. Kolor krwi płynący w żyłach społeczeństwa odgrywa tu znaczącą rolę. Tu muszę nadmienić, że bardzo podobał mi się pomysł z kolorami krwi. Czerwonokrwiści są biednymi sługami, natomiast Srebrnokrwiści bogatymi panami obdarzonymi magicznymi mocami. Mare zbliża się do 18-tych urodzin. Wiąże się to ze strachem, że jeśli nie będzie miała pracy, będzie musiała iść do wojska. Pełnoletność to niemal pewna śmierć, bo tylko nieliczni wracają z frontu. Pewnego dnia Mare zostaje przyłapana na gorącym uczynku na kradzieży. Ale unika kary i dostaje nieoczekiwaną propozycję pracy służącej na królewskim dworze. Z Czerwonej bezrobotnej, staje się Czerwoną pracującą. Wkrótce okazuje się, że dziewczyna nie jest taka zwyczajna jak myślała, jest kimś, posiada moc, a w jej żyłach płynie czerwona krew. W międzyczasie ludność zaczyna się buntować. Co wydarzy się, gdy dotąd zamknięty dla Mare świat, nagle staje otworem? Czy w świecie bogactwa i intryg jest miejsce na jakiekolwiek zmiany i miłość?

"Stwarzanie nadziei, gdy w rzeczywistości jej nie ma, to okrucieństwo. Fałszywa wiara wywołuje rozczarowanie, ból i wściekłość, przez co niełatwe sprawy stają się jeszcze trudniejsze."

Bohaterowie zostali wyraźnie zarysowani, są różni, pełnokrwiści. Mare polubiłam od samego początku, która jest silna, potrafi radzić sobie w trudnych sytuacjach. Wie jaką ma do odegrania rolę, sama podejmując się działania. Choć ma i swoje słabości, zmuszona jest kraść i niejednokrotnie jest zbyt naiwna. Książę Maven także zdobył moje uznanie, który jest delikatny i czarujący. Cal również nie odstaje od tej dwójki, jest starszy od Mavena, pewny siebie, ślepo wierzy w ideę podziału. Natomiast bohaterowie drugoplanowi rzeczywiście odgrywają tu drugorzędną rolę. Byłabym za tym, aby autorka troszkę lepiej skupiła się na nich. Mam nadzieję, że drugi tom w tym elemencie mnie bardziej usatysfakcjonuje.

"Prawda się nie liczy. Liczy się tylko to, w co wierzą ludzie."

W książce jest tyle zapadających w pamięć trafnych, życiowych fragmentów, że można by przytaczać je bez końca. Skłaniają one czytelnika do refleksji, przemyśleń. Takim przykładem jest pokazanie przez autorkę, że nie można ufać wszystkim. Nigdy tak do końca nie wiemy, kto jest naszym przyjacielem, a kto nie, kto jest dobry, a kto zły. Ten wątek przewija się przez książkę wielokrotnie. Druga sprawa to intrygi, których tu nie brak, a i przecież w prawdziwym życiu często mamy z nimi do czynienia. Manipulacje, gra pozorów, kłamstwa, tajemnice, zdrady, polityczne gierki - nikomu nie można wierzyć. Autorka wprowadzając ten element, niejednokrotnie mnie zaskakiwała. Gdy już myślałam, że coś wiem, momentalnie moje wyobrażenia rozmywały się. I już wszystko wyglądało zupełnie inaczej.

"Każdy może zdradzić każdego."

Wątek miłosny pojawia się, ale nie jest tu najważniejszy, nie przysłania fabuły, choć liczę, że autorka w kolejnych tomach rozwinie go w jakiś interesujący sposób.

Lekki styl i język sprawia, że czyta się przyjemnie, a przy tym lektura w niezwykły sposób działa na wyobraźnię czytelnika. Akcja mknie w szybkim tempie, ani na chwilę nie zwalniając, trzymając w ciągłej niepewności, prowadząc nas do zakończenia, które rozbudza ciekawość na więcej.

Wizja dystopijnej przyszłości, jaką przedstawiła autorka podobała mi się. Ten świat jest okrutny, szokujący, pełen rozkazów, zakazów i bolesnych kar. Nie chciałabym się w nim znaleźć. Emocje jakie towarzyszyły mi podczas lektury, trudno mi je opisać. Jest ich bardzo wiele. Przede mną drugi tom, jestem ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów i czym nowym zaskoczy mnie autorka.

"Czerwona Królowa" to debiut powieściowy Victorii Aveyard o odwadze, zdradzie, intrygach, niesprawiedliwości i okrucieństwie. Moim zdaniem bardzo udany, bo jeśli na mnie zrobiła takie wrażenie, choć nie często sięgam po ten gatunek, musi coś w sobie mieć. Dałam się porwać tej historii i Was zachęcam do tego samego, nawet jeśli tak jak ja na co dzień nie czytacie fantastyki.

Genialna książka, jedna z moich ulubionych. Czytam bardzo dużo - około 20 książek na miesiąc. Czytam wieczorem, w dzień, w przerwie w pracy, w tramwaju... wszędzie. Fantastyka nie jest moim ulubionym działem, jednak ta książka jest genialna - jest w 10 moich ulubionych. Ciągłe zwroty akcji - nie wiesz co tak naprawdę się zaraz wydarzy, nie możesz przewidzieć zakończenia.. a gdy już się kończy marzysz o tym, by przeczytać 2 część.

„ Powstańmy! Czerwoni niczym świt”

Książka, którą pewnie czytali niektórzy z Was. Znana prawie na całym świecie, słynąca z historii, która zawarta w niej jest raz smutna, raz pełna niedorzecznych faktów, a nawet na krótko miłości i szczęścia.

Nastoletnia Mare jest narratorem swojej opowieści i życia. Sama dyktuje sobie obowiązki i sama rządzi się swoimi prawami. Jest po prostu niezależna. W jej świecie pełnym oszustwa, nędzy i rozpaczy nie istnieje nic co można by uznać za szczęście. Mare należy do tak zwanej grupy Czerwonych. Jest to pokolenie, a raczej ludzie niższej w hierarchii, służący, niewolnicy, którymi arystokracja, zwana Srebrnymi, wysługuje się. Czerwoni są ubodzy, mieszkają w domach, a nawet ruderach u schyłku zapadnięcia. Pracują ciężko od rana do nocy, aby zarobić nie tylko na siebie, ale i na resztę rodziny. Wyróżniają ich brak jakichkolwiek nadprzyrodzonych zdolności, czerwona krew i zwykła karnacja. Można powiedzieć - zwykli pożeracze chleba. Jednak w świecie władzy panują jeszcze Srebrni. Nadprzyrodzone zdolności mentalne nie tylko wyróżnią ich z prostackiego tłumu, są lepiej wychowani ,wyuczeni i po prostu bardziej bogaci. Największym dla nich zaszczytem jest mieć srebrzystą skórę i tego samego koloru krew. Jednak oni nie sprawują władzy absolutnej. Wyżej od nich stoi jeszcze rodzina królewska mająca w dłoni każdego obywatela ich kraju. Tymczasem w małej wiosce położnej obok rzeki odbywają się pobory do wojska. Czerwoni niezależnie czy to dziewczyna, czy chłopak po uzyskaniu wieku dorosłości maja zaciągnąć się do wojska pod karą śmierci. Nasza jeszcze niepełnoletnia Mare nie ma pracy, nie chodzi do szkoły jednak robi coś niegodnego jej osoby. Próbując uratować siebie i przyjaciela od rychłej śmierci szuka jakiejkolwiek pomocy w ucieczce z miasta. Prawnego razu wpada na mężczyznę, bardzo przystojnego młodzieńca, który zdaje się od razu ją lubić. Następnego dnia do domu dziewczyny przychodzą straże królewscy i zabierają Mare do pałacu. Z czasem dziwny nieznajomy okazuje się nie tym za kogo się wcześniej podawał, a sama Mare nie jest również osobą za którą mieszkając w wiosce się podawała. Tak naprawdę to sama nie wie kim jest.

Książka bardzo emocjonująco napisana. Przeczytać można ją w dosłownie dwa dni. Wynikające z tekstu tajemnice nie rozwiązują się, lecz zadają jeszcze więcej pytań niż było do tej pory. Świat intrygi i kłamstwa, w który wciągnięta jest główna bohaterka wcale jej w tym nie pomaga. Wkrótce pozna, że w rodzinie królewskiej nie jest tak różowa jak się podaje. Ludzie mający zdolności fizyczne i psychiczne na miarę dzisiejszych super bohaterów.

Czy naprawdę jesteście gotowi na podróż w czasie do tyłu i poznanie historii Czerwonej, która zamieszkuje królewski pałac?

Z tego co się wcześniej dowiedziałam jest to dopiero pierwsza część trylogii o Czerwonej królowej i jej dziedzictwem nikomu nieznanym. Najlepsze w tym wszystkim jest to, że pewien duet stworzył do tej właśnie książki piosenkę, co wiąże się również z teledyskiem.

Bardzo gorąco zachęcam do zobaczenia i przesłuchania piosenki, jak i również wcześniej do przeczytania książki.

Ocena:10/10

Polecamy, zespół [Adres usunięty]

Nieokrzesana buntowniczka Mare Barrow żyje w okrutnym świecie, który dzieli ludzi na tych lepszych - Srebrnych, oraz gorszych - Czerwonych. Niespodziewanie dziewczyna trafia na dwór królewski, gdzie okazuje się, że jest połączeniem czegoś niemożliwego. Jest zarówno Czerwoną jak i Srebrną.

"Tak jest urządzony ten świat. Czerwoni służą, Czerwoni pracują, Czerwoni walczą.

Do tego się nadają. Do tego są stworzeni."

Od tego momentu jej życie ulega całkowitej zmianie. Musi przywdziać maskę kogoś, kim nie jest, a jednocześnie nie zatracić siebie pośród królewskiego przepychu. Jej pojawienie się jest niezwykłą okazją do osiągnięcia wielu, do tej pory nieosiągalnych, celów nie tylko przez władców państwa, ale także ich przeciwników.

"Czerwoną Królową" miałam okazję czytać jeszcze na długo przed premierą, jednak dość sporo czasu zabrało mi zebranie myśli i stwierdzenie co tak naprawdę o niej sądzę. Moją opinią próbowały zachwiać liczne akcje marketingowe promujące tę powieść i ogólne budowanie mega pozytywnego wizerunku tej książki. Jednak nie było to w stanie zmienić odczuć, które towarzyszyły mi w trakcie lektury, a tym bardziej tych po, bo to właśnie one kształtują większość mojej opinii o danej pozycji.

Zastanawiam się skąd tyle tak pozytywnych opinii, wychwalania pod niebiosa? Czyżby ze strachu przed wydawnictwem? Moim zdaniem "Czerwona Królowa" jest co najwyżej średnia. Jest zmiksowaniem wszystkim dobrze znanych motywów, fabuła jest strasznie naciągana i w większości przewidywalna. Po prostu nie ma w niej nic, czego bym już nie czytała. Nie wywołała u mnie eksplozji pozytywnych emocji, jak należy się spodziewać po wielu opiniach, które krążą po internecie. Wręcz przeciwnie - jej lektura strasznie mnie nużyła. Oczywiście, przyznam, że kilka fragmentów było całkiem ciekawych, ale to nie wystarczy, by przekonać mnie do tej pozycji.

"Dawno temu tata nazwał nas mrówkami, czerwonymi mrówkami prażącymi się w srebrnym słońcu.

Niszczy nas potęga innych, przegrywamy walkę o nasze prawa, ponieważ nie jesteśmy nadzwyczajni."

"Czerwona Królowa" jest zbiorem chwytliwych motywów, więc myślę, że tym, którzy jeszcze nie są nimi znudzeni ta książka się spodoba. Powieść przypomina mi wiele innych książek, m.in. oczywiście "Igrzyska Śmierci", "Rywalki", "Szklany tron", "Niezgodna", "Cień i kość", "Czas Żniw" i jeszcze wiele, wiele innych. Co prawda są to same zacne, w większości moje ulubione lektury, więc czemu "Czerwona Królowa" nie spodobała mi się równie mocno? Odpowiedź jest prosta: za duża mieszanka tego, co już było. Żadnego powiewu nowości, no i te bezustanne zachwalanie tej książki.

Pyskata, bezczelna główna bohaterka, której życie nie oszczędzało, dostała szansę by zrobić coś wielkiego. Dzięki niesamowitemu przypadkowi odkryła w sobie niezwykłą moc... I dzięki niej oraz swojej nowej pozycji dostała okazję, by wpłynąć na świat i stać się kołem napędowym dla rebelii. Poza tym jest zamieszana w trójkąt, a w sumie nawet czworokąt (!) miłosny. A wszystko to wplątane pomiędzy nauki etykiety, knucie intryg, zwiedzanie pałacu, ćwiczenia i wiele innych motywów, o których już gdzieś kiedyś czytałam...

"Prawda się nie liczy. Liczy się tylko to, w co wierzą ludzie."

Jeśli chodzi o stronę "techniczną", to nie mam zastrzeżeń do stylu autorki, który jest bardzo lekki. Przyznam nawet, że potrafi w ciekawy sposób tworzyć opisy i chwilami budować napięcie. Mimo to przez większość czasu nudziłam się przy tej książce. Niestety kolejną rzeczą na minus jest to, że w tej historii jest za dużo naciągania. Wiele elementów jest ze sobą połączonych w bardzo naiwny sposób, co bardzo mnie irytowało.

"Czerwona Królowa" nie podbiła mojego serca. Raczej powiedziałabym, że wystawiła je na próbę - ile jeszcze zniosę? Pomimo fajnego fragmentu, który posłużył za opis książki, okazało się, że całość nie wygląda tak ciekawie... Biorąc pod uwagę ile książek przewija się przez rynek wydawniczy, to nie mogę polecić tej książki jako czegoś fenomenalnego. Bo to już było... I to nie raz...