Kruchy dom duszy

Kruchy dom duszy jest napisany lekkim i przystępnym językiem, ale z wieloma medycznymi terminami, opisami operacji i narzędzi chirurgicznych. Wiedza medyczna nie jest jednak wymagana, aby w pełni zrozumieć treść, ponieważ Thorwald wszystko zrozumiale tłumaczy i wyjaśnia. Całość czyta się dzięki temu bardzo dobrze i z wielkim zainteresowaniem, śledząc losy kolejnych lekarzy, którzy dokonywali przełomowych odkryć oraz historie pacjentów, często pełne bólu i cierpienia. Jak każda gałąź medycyna, również neurochirurgia ma swoje ciemne strony, wiele nieudanych eksperymentów i porażek, ale każda kolejna operacja wnosiła coś nowego do stanu wiedzy i polepszenia życia kolejnych osób z różnymi schorzeniami mózgu i rdzenia kręgowego.

W odróżnieniu od Stulecia chirurgów i Triumfu chirurgów nie śledzimy tutaj losów Henry'ego Stevena Hartmanna, lecz mamy po prostu opis jak po kolei zmieniało się wyobrażenie na temat mózgu - przez pierwsze operacje, aż po nowoczesne metody leczenia. Na samym początku autor pokazuje jakim tajemniczym i niedostępnym organem był mózg dla ludzi ze starożytności, ale często nawet jeszcze w średniowieczu i później. Następnie dowiadujemy się jak zbudowany jest mózg, kto i kiedy odkrył neuron i synapsę oraz śledzimy losy lekarzy i ich coraz śmielsze badania, operacje i próby zlokalizowania różnych ośrodków w mózgu. Na samym zaś końcu przeczytamy o rozwoju angiografii, encefalografii, czy leczeniu padaczki. Te wszystkie odkrycia, nowe metody leczenia i diagnozy chorób mózgu to zasługa całej rzeszy nieustraszonych lekarzy i pacjentów, którzy odważyli się podjąć leczenie obarczone dużym ryzykiem.

Kruchy dom duszy to kolejna książka Jurgena Thorwalda, którą miałem okazję czytać i która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Znakomicie opowiedziana historia badań nad mózgiem i neurochirurgii. Polecam!

Nie jestem lekarzem, ale medycyna to moja pasja. Szczególnie ciekawi mnie historia medycyny, więc staram się szukać właśnie tego typu książek dla siebie. Tym razem miałam okazję przyjrzenia się bliżej historii neurochirurgii. Muszę przyznać, że książka została napisana bardzo ciekawie, dokładnie. Pod względem merytorycznym, myślę, że jest zadowalająca, nie tylko dla laików. Oczywiście nie jest to książka idealna i osobom, które nie są obyte z językiem medycznym, może przysparzać trudności. Mimo tego uważam, że warto po lekturę sięgnąć, gdyż daje ona czytelnikowi nie tylko wiedzę, ale także przyjemność podczas czytania.