Kosiarze. Żniwa śmierci. Tom 1

Wyobraźcie sobie świat, w którym ludzie pokonali choroby, a nawet śmierć. Co więcej, świat, w którym nie ma biedy, przemocy, nieszczęść, chaosu…

Są tylko oni ,,Kosiarze'' którzy kontrolują wielkość populacji i to oni decydują kto i kiedy ma umrzeć.

Na takie właśnie stanowisko rozpoczęło szkolenie dwoje nastolatków Citra i Rowan Choć żadne z nich tego nie chcę, będą musieli opanować trudną sztukę „zbierania życia”, ryzykując to, co mają najcenniejsze. Za idealny świat trzeba bowiem zapłacić wysoką cenę…

Książka która pokazuje nam że świat, niezależnie od tego jaki by nie był, nigdy nie będzie doskonały.

Chodź na początku książka może odstraszać to uwierzcie mi warto przebrnąć, przez ten kawałek. To co znajdziecie później na każdej ze stron wciągnie Was tak, że nie będziecie potrafili się oderwać. Nie Chcę za dużo Wam pisać bo każde słowo za dużo psuje radość z czytania. Autor zabierze Was w zupełnie inny, utopijny świat, który, wcale nie jest taki idealny jak by się wydawać mogło.

Świetna książka nie tylko dla młodzieży, polecam ją również starszym czytelnikom lubiącym takie klimaty. Bohaterowie są wręcz cudowni ale nie są idealni 😉

Polecam chodź jest to niezły grubasek nie dajcie się odstraszyć 🤭

Rzadko czytam tego typu literaturę, ale "Kosiarze" to jedna z moich ulubionych książek z gatunku fantasy. Już od samego początku wkręciłam się w historię Citry i Rowana i z zapartym tchem czytałam do samego końca. Oryginalny pomysł i świetne przeprowadzenie czytelnika przez całą fabułę. W trakcie lektury zastanawiałam się, jakby żniwa wyglądały w prawdziwym życiu. Cieszę się, że "Kosiarze" wracają na półki księgarni, będę mogła w końcu zaopatrzyć się o swój własny egzemplarz. 

Życie i śmierć nie wybierają.

Ale Kosiarze już tak.

Wkroczyliśmy do świata, gdzie śmierć nie czai się za rogiem, a życie nie dyktuje ścieżek w naszej codzienności.

Jednak kiedy Oni zapukają do drzwi, ciałem wstrząśnie szloch, strach rozgości się w każdym mięśniu, a rozum przestanie mieć władzę. Pozostanie już tylko oczekiwanie i pytanie - jak to się stanie?

Kosiarz nie będzie miał litości. To właśnie on pośle człowieka w zaświaty, by oczyścić ziemię i panować nad (nie)naturalną selekcją.

Na drodze Citry i Rowana stanie ON.

Nie chce ich zabrać, choć ich wybrał.

Kiedy pomimo niechęci i strachu, dołączają do szkolenia , które na celu ma przygotowanie ich do roli Kosiarza, codzienności zaczyna być coraz bardziej mroczna, a pytań zamiast ubywać, przybywa z każdą minutą, z każdym wydarzeniem, z każdą śmiercią.

Jedni spojrzenie może mieć na sobie tyle krwi, by odebrać ostatnie tchnienie

Jednak na końcu, jest coś więcej niż wybór ich nauczyciela.

Włosy stają mi dęba, ciarki przechodzą przez każdy kawałek ciała, a ja aż tryskam ekscytacją, ponieważ mogłam zrobić to JESZCZE RAZ! Jeszcze raz poddałam się lekturze, która sprawiła, że pokochałam fantastykę jeszcze mocniej.

Kosiarze to dla mnie klasyka, którą każdy szanujący się czytelnik FANTASTYCZNY powinien przeczytać przynajmniej raz, a potem łapać za kolejne tomy, bo tym razem mi drodzy, będziemy mieć okazję by przeczytać całą trylogię!

Świetni bohaterowie, dialogi, które ciekawią, opisy, które wciągają i lekkość czytania, którą zafundował nam autor.

To droga do czytelniczego spełnienia, a jednocześnie poczucia, że chce się więcej!

Czy polecam?

KOCHANI! Ja Was błagam, byście przeczytali! :)

Wyobrażacie sobie czasem świat bez chorób, głodu, biedy, wojen, a nawet śmierci? Ja już nie muszę. Neal Shusterman mnie wyręczył. Biorąc do ręki pierwszy tom „Żniw śmierci” otrzymałam klarowny i przekonujący obraz takiego świata. Autor stworzył świat, który wymyka się wszelkim wyobrażeniom, a jednocześnie wydaje się bliski, prawdopodobny, a przy tym mocno niepokojący. Dystopijny świat z „Kosiarzy” jest światem idealnym, w którym panuje równowaga. Ludzie żyją w pokoju, nie trapią ich żadne problemy, bo na każdy z nich jest jakiś sposób. Nie ma chorób, nie ma cierpienia ani biedy, a co za tym idzie nikt nie głoduje. Mało tego, jeśli przez przypadek zginiesz, w centrum ożywiania postawią cię na nogi. Prawdziwa sielanka, prawda? Gdzie jest haczyk? Czy w ogóle musi jakiś być? Jest, oczywiście, że jest. Fakt, że można żyć, jak długo się pragnie i do tego komfortowo rodzi poważny problem, a mianowicie przeludnienie. Problem znany również w naszej rzeczywistości. Ale w powieści i na ten problem znaleziono sposób. Otóż wymyślono sobie kosiarzy, którzy kontrolują wielkość populacji. Mówiąc prościej, to oni odbierają ludziom życie. A jeśli już je zabiorą, żadne centrum ożywiania ani inne sztuczki nie pomogą. Taki człowiek umiera naprawdę. Kosiarze decydują, kto ma umrzeć. Dość kontrowersyjne są sposoby, do których uciekają się, wybierając swoje ofiary. Statystyki, przeczucie, a może fakt, że według nich ktoś nie żyje naprawdę, nie wykorzystuje tego życia tak, jak według nich powinien? Sposoby są różne, każdy bardziej przerażający od poprzedniego. Bycie kosiarzem to jednak dobra, chociaż niewdzięczna „fucha”. W tym miejscu rozpoczyna się przygoda dwójki nastoletnich bohaterów powieści. Citra i Rowan wiodą spokojne życie, do czasu aż zostają wybrani na praktykantów Kosiarza. Nie chcą tego, wiedząc, z czym się wiąże pełnienie tej roli i jak wiele ryzykują, w tym to, co mają najcenniejsze. Nie mają jednak wyjścia.

Borze szumiący, co to była za książka. Co za historia! Dawno nie czytałam tak dobrej dystopii, która wywołuje aż taki mętlik w głowie, taki dyskomfort. Która sprawia, że w środku coś gniecie i nie pozwala spokojnie spać. Książka robi piorunujące wrażenie. Świat stworzony w powieści jest światem tylko z pozoru idealnym. Wewnątrz stale coś gnije i nie potrzeba wiele, aby ta iluzja spokoju i dobrobytu rozbiła się w drobny mak. Bardzo inteligentna jest to powieść, zmuszająca do przemyśleń. Nawet jeśli chcemy przez nią „przelecieć” lotem błyskawicy, a teoretycznie można, bo akcja jest dynamiczna, a niespodziewane jej zwroty jeszcze jej tej dynamiki nadają, to się nie da. Za dużo jest momentów, w których musimy się zatrzymać i pomyśleć. Bohaterowie na każdym kroku muszą mierzyć się z poważnymi dylematami natury moralnej. Są często rozdarci, muszą podejmować decyzje, które nie są zgodne z ich sumieniem. A przede wszystkim muszą się starać, aby w tym całym szaleństwie nie zatracić siebie i tego, co czyni ich ludźmi. Bo jeśli to stracą, to już nic ludzkości nie pomoże.

Choć wizja przyszłości ukazana w powieści jest ponura i przerażająca, książkę czyta się lekko i pochłania ją na jednym wdechu, mimo dość sporej objętości. Jest idealnie wyważona, jeśli chodzi o dynamikę akcji, jej zwroty i momenty bardziej refleksyjne, wymagające zatrzymania. To bardzo angażująca pozycja, od której ciężko jest się oderwać choćby na chwilę. A jeśli już koniecznie musimy, i tak zostaje nam w głowie i wciąż o niej rozmyślamy. Powieść porusza wiele wartych rozważenia tematów. Mówi nie tylko o życiu, śmierci i o dylematach z tym związanych, porusza kwestię prawa do decydowania o sobie i prawa do życia w ogóle. Dlaczego jedni mogą to życie odbierać, kierując się znanymi tylko sobie zasadami, a inni muszą żyć w ciągłym strachu, że życie może im zostać w każdej chwili odebrane na zawsze. Kto o tym decyduje i dlaczego w ogóle ktoś dostaje taką władzę? Przez ten strach i obecność w tym świecie kosiarzy, ludzie nie są tak naprawdę wolni, ich życiem kierują intrygi, sojusze, sekrety i nieustający lęk o to, co przyniesie kolejny dzień. A świat pozostaje iluzją. Bohaterowie są świetnie wykreowani, głównie z powodu dylematów moralnych, przed którymi stają. Ale również dlatego, że nie stoją w miejscu, rozwijają się. Niezależnie od tego, czy podoba nam się kierunek, w jakim te zmiany zachodzą, nie można odmówić autorowi doskonałej znajomości ludzkiej natury, wnikliwości i stworzenia wiarygodnych, przekonujących portretów psychologicznych.

Mocna jest to powieść. Mocna, kontrowersyjna i zachwycająca. Ja już czekam na kolejny tom, a Wam z całego serca tę błyskotliwą, wartościową książkę polecam. Na ten moment lepszej dystopijnej opowieści nie znajdziecie.

Lektura "Kosiarzy" Neala Shustermana skłoniła mnie do przemyśleń. Książka ma premierę 8 lutego. Jest to reedycja serii wydanej w 2018 roku. Nie trafiłam na nią wcześniej. Cieszę się, że teraz będę miała okazję ją nadrobić.

Ludzkość osiągnęła pewnego rodzaju równowagę. Nie ma chorób, nie ma biedy czy cierpienia. Nie istnieje efekt cieplarniany, problem zasobami naturalnymi czy zanieczyszczeniami. Nie ma głodu ani wojen. Ludzie pokonali nawet śmierć. W każdej chwili można "zawrócić znad krawędzi" i odmłodzić się do wieku 21 lat. Gdy z jakiegoś powodu zginiesz to centrum ożywiania postawi Cię na nogi, nawet gdy zostanie z Ciebie miazga. Jednak na straży liczebności populacji ziemskiej stoją Kosiarze. Aby nie przeludnić naszej planety zbierają ludzi, którzy według nich zasługują na śmierć. I wtedy umierasz naprawdę. Czy taka władza jest właściwa? Kto ma prawo zostać Kosiarzem?

Książka zaintrygowała mnie od pierwszych stron. Taka wizja przyszłości jest z jednej strony bardzo obiecująca, ale z drugiej mocno niepokojąca. Kosiarze decydują kto ma umrzeć. Kierują się różnymi sposobami. Czasem jest to statystyka z Ery umieralności, czasami jest to przeczucie, że człowiek zawrócił znad krawędzi już zbyt wiele i ogarnęła go stagnacja. Nie żyje już naprawdę, tylko z dnia na dzień egzystuje. Historia ta zaskoczyła mnie wiele razy. Kompletnie nie czułam jej objętości. Ciągle siedziała mi w głowie gdy nie mogłam jej czytać. Zastanawiam się, czy taka wizja przyszłości byłaby możliwa. I co bym sama zrobiła, gdybym wiedziała, że będę żyć wiecznie, chyba że stanę się celem Kosiarza. Czy spełniłabym wszystkie moje marzenia? Czy moje hobby lub ulubione zajęcia powtarzane przez dekady nadal by były moimi ulubionymi? W obliczu nieśmiertelności wszystko się zmienia. Jeśli ktoś się zastanawia czy złapać za tę książkę to niech się nie waha. Ta historia mocno wchodzi w głowę. Świat stworzony przez autora jest tak nieprawdopodobny, że aż możliwy. Czytając z zapartym tchem głowa pracuje zastanawiając się nad wszystkimi opcjami życia. Jestem ogromnie ciekawa jakie będą dalsze losy Citry i Rowana. Jestem wdzięczna, że autor nie zakończył pierwszego tomu w jakimś newralgicznym momencie i mogę spokojnie poczekać na ciąg dalszy. Mam nadzieję że wydawnictwo nie będzie długo czekać z wydaniem kolejnych tomów. Jako wielka fanka fantastyki polecam serdecznie.

Akcja “Kosiarzy” rozgrywa się w niemal idealnym świecie, w którym nie ma głodu, chorób, wojen i biedy. Każdy na nowo się odradza - czyli wraca znad krawędzi. Nad wszystkim czuwa Thunderhead. Natomiast kwestie śmierci rozwiązują Kosiarze.

Citra i Rowan to dwoje nastolatków, którzy wiodą spokojne życie. Nie łączy ich nic, do czasu aż nie zostają wybrani na praktykantów Kosiarza. Żadne z nich tego nie chce, ale nie mają wyjścia muszą rozpocząć naukę przeprowadzania żniw. Jak się okazuje będą musieli zaryzykować bardzo dużo.

“Nie życzę ludzkości pokoju, wygody czy radości,a tego, by wciąż umierał skrawek naszej istoty,gdy stajemy się świadkiem śmierci drugiego człowieka, i by ból empatii wciąż czynił nas ludźmi. Jeśli to stracimy, żaden bóg nam nie pomoże”

Rzadko ostatnio sięgam po fantastykę, ale kiedy zobaczyłam nowe wydanie Kosiarzy wiedziałam, że muszę spróbować, bo bardzo dużo dobrego o nich słyszałam. Nie zawiodłam się. Świat, który jest tutaj przedstawiony z pozoru wydawał się idealny. Jednak to tylko złudzenie, bo w Kosiarzach to nie śmierć jest głównym zagrożeniem, a intrygi, sojusze, tajemnice…

Głównych bohaterów polubiłam od początku historii, jednak mam pewien niedosyt. Zdecydowanie za mało było tu Rowana, chciałabym bardziej go poznać i wciągnąć się w jego historię.

“Kosiarze” to jedna z tych lżejszych książek fantastycznych, w której świat nie jest zbyt skomplikowany. Jednak niech to was nie zwiedzie, bo ten świat wciąga od pierwszej strony i zostawia z ogromnym niedosytem. Chcę więcej !

Czekam na kolejny tom.

Książkę Kosiarze chciałam już od dawna przeczytać. Niestety, z tego co pamiętam to na Legimi nie było dostępnego E-booka, a w formie fizycznej już też nie byłam w stanie nigdzie zdobyć. Jednak kilka miesięcy później Wydawnictwo Uroboros ogłosiło wznowienie tej powieści przy czym zapewnili że tym razem wszystkie części zostaną wydane. I tak oto po jakimś czasie mogłam trzymać w swoich rękach nowe wydanie, które jest dla mnie bardzo ładne.

Czasami z fantastyką mam ten problem, że na początku ciężko mi się wkręcić w historię. Wiecie, to zupełnie inny świat niż ten realny, który rządzi się innymi prawami. Jest to zazwyczaj ciekawe, ale też problematyczne żeby wczuć się w dany klimat. Tutaj weszłam w świat Kosiarzy i od razu wkręciłam się w historię bohaterów.

W tej opowieści, naszymi głównymi postaciami są Citra i Rowan. Rozdziały są prowadzone z perspektywy dziewczyny albo chłopaka. Podczas czytania nie miałam odczucia że kogoś z tej dwójki, bardziej preferuję czy darzę większą sympatią. Obie osoby lubiłam tak samo, mimo że były to zupełnie dwie różne osoby pod względem charakteru.

Wkręciłam się w całą historię, ale w międzyczasie autor zostawił w powieści tyle atrakcji których zupełnie nie mogłam przewidzieć. Ostatnie sto stron czytałam i patrzyłam ile zostało mi do końca bo byłam ciekawa na ile jeszcze ta historia może się zmienić. Dosłownie tylko jedną sprawę przejrzałam ale reszta dla mnie była zupełnie zaskakująca.

Bardzo dobrze czytało mi się Kosiarzy, prawie od początku trzymała mnie w napięciu. A za każdym razem jak musiałam przerwać czytanie, myślałam tylko o tym żeby jak najszybciej wrócić. To była dla mnie jedna z lepszych przygód jakie spędziłam i wiem że szybko sięgnę po drugą część. Polecam dla każdego kto lubi fantastykę albo dopiero zapoznaje się z tym gatunkiem, bo naprawdę warto. Dla mnie jest to bardzo oryginalna historia, a teraz naprawdę ciężko poznać coś tak świeżego.

Źródło:

[Adres usunięty]

W świecie gdzie ludzkość opanowała nieśmiertelność, ludzi wciąż przybywa, więc trzeba redukować populację. Do tego powołano Kosiarzy, którzy decydują, kogo żywot zakończyć. Cintra i Rowan szkolą się na to, by zostać śmiercią, mimo, że żadne z nich tego nie pragnie, nie wiedząc, że na końcu sztuki wtajemniczenia, czeka na nim najtrudniejszy test.

Kosiarze urzekli mnie zachowaniem równowagi pomiędzy trudną i skłaniająca do refleksji tematyką śmierci i przemijania, jednocześnie posiadając wartką i bogatą w akcję fabułę.

Mimo, że powieść jest dość prostolinijna i nie jest wzbogacona o wiele wątków pobocznych to uzależnia niesamowicie. Niestety, schemat polegający na równym tempie prowadzenia każdej części książki, by na jej koniec, umieścić zwrot akcji, powtórzył się wielokrotnie, przez co traciło się efekt zaskoczenia. Uwielbiam elementy światu sci-fi, nie dominują w historii, a idealnie ją uzupełniają, tak samo jak delikatny wątek romantyczny, który mam nadzieję, rozwinie się w kolejnych tomach.

Są takie książki, o których można powiedzieć, co się w nich działo jednym zdaniem. W przypadku Kosiarzy, nie wiem czy dwa dni by mi starczyły.

🌷„Kosiarze” to książka, która porywa i zmusza do przemyśleń. Rozważania na temat śmierci i tego, co jest moralne w świecie, w którym istnieją osoby wytypowane do odbierania życia innym.

🌷Gdybym miała wam polecić jedną książkę, która totalnie oczarowała mnie w styczniu, byliby to właśnie „Kosiarze”. Trudno mi nawet opisać jak bardzo pochłonęła mnie ta historia, jak bardzo spodobał mi się ten wykreowany przez autorkę świat.

🌷Wyobraźcie sobie, że ludzie tak bardzo się rozwinęli i zgłębili świat, że śmierć z przyczyn naturalnych została po prostu wyeliminowana. Jednak populacja wciąż rośnie wiec, trzeba ją jakoś ograniczać. Tutaj na scenę wchodzą Kosiarze, którzy dokonują zbiorów i w ten sposób dbają o odpowiednia ilość ludzi na planecie. Teraz pojawia się najciekawszy problem i zagwostka. Jak zadając śmierć pozostać dobrym człowiekiem? Czy w ogóle będąc w stanie kogoś uśmiercić, możemy nazywać się jeszcze osoba z sumieniem? Czy to tylko praca, a może dość osobliwe hobby?

🌷Ta książka jest tak pełna dylematów. Rozważania na temat tego, co jeszcze jest moralne w takim świecie, są wciągające i sprawiają, że człowiek będzie się nad tym zastanawiał czy tego chce, czy nie. Uwielbiam to, że moje zdanie na temat Kosiarzy i ich „zawodu” wciąż się zmieniało i ewoluowało.

🌷Głowni bohaterowie skradli moje serce. Rowan i Citra to postacie, które nieustannie mnie zaskakiwały. Na początku Rowan był moim ulubieńcem, ale po tej końcówce stawiam na Citrę. Ta dziewczyna jest genialna.

🌷Świetna książka, od której nie można i nie chce się odrywać. Historia, która warto poznać. Polecam. Totalny must read.

„Kosiarze” to książka, którą pragnęłam przeczytać od dłuższego czasu, jednak bardzo trudno było ją dostać, aż pewne wydawnictwo postanowiło zainwestować w powieść raz jeszcze. Przy okazji wznowienia zmieniła się także szata graficzna powieści. Byłam ciekawa jak wygląda świat przesiąknięty śmiercią, kim są osoby, które decydują się zacząć tym trudnić, czy można odbieranie komuś życia traktować, jako obowiązek? Musicie zauważyć, że w pewien sposób w tej powieści rozgrywają się poważne tematy, dylematy. Czy to w pewien sposób nie wydaje się fascynujące?

Głównymi bohaterami książki autorstwa Neala Shustermana pod tytułem „Kosiarze” są Cintra i Rowan. Żyją w świecie, który teoretycznie wydawał się idealny. Nie ma w nim wojen, cierpienia, chorób, nie ma, więc także śmierci. Jakby to było, gdyby człowiek zyskał taką wieczność? Myślę, że byłby zmęczony taką egzystencją. Wyobraźcie sobie, że taki świat istnieje i aby kontrolować populacji ludzkości postali Kosiarze, którzy „załatwiają sprawę” raz, a dobrze. W ich świecie istnieją twarde zasady, ich tryb życia jest dość skromny, nie mogą posiadać rodzin, ani potomstwa. Nie trzeba było długo czekać, aby i wśród nich zaczął szczerzyć się bunt i korupcja. Kosiarze zaczynają mieć dość narzucanych im praw i norm, chcą znacznie więcej. Cintra i Rowan spotykają jednego z Kosiarzy Faradaya, stali się jego praktykantami. Szkolenie wcale nie będzie należało do łatwych. Które z nich zasłuży na miano Kosiarza?

„Kosiarze” zachęcają czytelników zarówno do szybkiego przewracania stron, jak i do marszczenia brwi nad pytaniami etycznymi, które się w powieści pojawiają. Większość głównych bohaterów była interesująca, wyrazista i miała niezłą gamę osobowości. Przy wielu postępach w dziedzinie technologii i medycyny, staje się to wiją wiarygodnej przyszłości dla naszego społeczeństwa, Jest to zarówno interesujące, jak i przerażające. Ta historia zawiera wiele prowokujących zagadnień na temat moralności i śmiertelności. W historii było wiele zwrotów akcji, budowanie napięcia do samego końca było dobrze poprowadzone, co doprowadziło do bardzo satysfakcjonującego zakończenia. Polubiłam postać Faradaya, pomimo prowadzenia takiej działalności nadal miał współczucie dla ludzi, których zabierał. Chciał dać każdemu indywidualną śmierć, ludzie umierają z różnych przyczyn i pragnął być blisko śmiertelności. „Kosiarze” to powieść trzymająca w napięciu, oszałamiająca i dająca do myślenia, po jej zakończeniu miałam mętlik w głowie.

Kosiarze pojawili się już kilka lat temu. I od pierwszych stron ta historia zawładnęła moim sercem i umysłem. Za każdym razem gdy wracam do historii, nie mogę się oderwać od czytania a rozwój wydarzeń choć znany zawsze zaskakuje.

Przyszłość. Nieśmiertelność. Wieczna młodość. Powrót z nad krawędzi życia to już zwykła normalność, wielodzietna rodzina i drugie życie to druga szansa o jakiej zawsze marzono, ale czy na pewno? Gdy ludność wzrasta naturalna selekcja nie jest już możliwa i wtedy na scenę wkraczają oni - Kosiarze. Budzą respekt, budzą strach. Nigdy nie wiadomo czy jutro nie zapukają do Twoich drzwi.

W świecie gdzie można już wszystko, gdzie praca i pieniądze to tylko dodatek poznajemy od kuchni Kosiarzy lub Żniwiarzy Śmierci. Cały proces od praktykanta po Nowicjusza pokazany jest z różnych perspektyw. Bo choć mamy 10 złotych zasad każdy z nas zinterpretuje pod własne wartości. Tak też dzieje się w książce. Z jednej strony potępiamy to co dla nas wydaje się już morderstwem z drugiej strony sam przekrój nie do końca budzi złe uczucia.

"Pojedynczy krok może być początkiem podróży zmieniającej całe życie".

Główni bohaterowie różnią się od siebie jak ogień i woda, ich ścieżki również zmieniają kierunek jednak zasady nakreślone na początku mają zaskakujące konsekwencje. Uwielbiam Rowana i jego wewnętrzną walkę między dobrem i mniejszym złem. Jego postać ma ciężko ale to co najważniejsze nie można dostrzec od razu. Citra choć z początku nieco nudna z późniejszym rozwojem akcji zyskuje w oczach i z zapartym tchem śledzimy jej losy.

Podoba mi się świat przedstawiony, pokazane wady nie tylko bohaterów ale ludzi samych w sobie. To jak śmierć i strach przed nią wyzwala emocje i pcha do niemożliwego. Wszyscy którzy lubią dobrą kreację świata, bohaterów, historię z plot twistami i motyw dystopii mocno polecam sięgnąć po Kosiarzy.

"Kosiarze" autorstwa Neala Shustermana to młodzieżowa, rozrywkowa, ale zarazem prowokująca do myślenia, wciągająca powieść dystopijna, która zagłębia się w zawiłości śmiertelności i etyki śmierci. Akcja powieści rozgrywa się w świecie, w którym śmierć została wyeliminowana dzięki postępowi technologicznemu, a zadanie zlikwidowania populacji pozostawiono Scythe, grupie ludzi, których zadaniem jest losowe wybieranie obywateli do śmierci.

Postacie w tej książce są złożone i dobrze rozwinięte. Są zmuszeni do zmagania się z moralnymi i etycznymi dylematami, jakie stawia przed nimi świat bez śmierci, a czytelnik jest zabierany w podróż, gdy pogodzą się ze swoimi przekonaniami i wartościami. Historia jest pełna zwrotów akcji, a napięcie jest wyczuwalne, gdy bohaterowie są wystawiani na próbę i zmuszani do podejmowania trudnych decyzji.

Jednym z najmocniejszych aspektów "Kosiarzy" jest jej zdolność do kwestionowania założeń czytelnika na temat natury życia i śmierci. Historia zmusza czytelnika do skonfrontowania się z myślą, że śmierć nie zawsze musi być wrogiem i stawia ważne pytania o to, co oznacza prawdziwe życie. Budowanie świata jest fachowo zrobione, a technologia i społeczeństwo przedstawione w książce są wiarygodne i dające do myślenia.

Styl pisania jest prosty i przyjemny, a wykorzystanie przez autora wielu perspektyw pozwala czytelnikowi na głębsze zrozumienie bohaterów i świata, w którym żyją. Tematy śmiertelności, wyboru i konsekwencji naszych działań są bardzo dobrze wplecione w narrację.

Ogólnie rzecz biorąc, "Kosiarze" to lektura obowiązkowa dla fanów young adult fiction i dystopijnych historii. Jej prowokujące do myślenia przesłanki utrzymają czytelnika zaangażowanego do samego końca. Bardzo polecam!

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Uroboros

Sięgając po tę książkę, nie bardzo wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać. Postać z kosą na okładce kojarzyła mi się tylko ze śmiercią. Już pierwsze strony wciągnęła mnie do świata, który jeszcze nie istnieje. ( I mam nadzieję, że nie będzie istniał). Ludzie oszukali śmierć. Skaczą z różnych pięter i nic im nie jest. Nie chorują, nie umierają w wyniku wypadków samochodowych. Żyją nawet tysiąc lat. Niestety, ale Ziemia ma ograniczoną powierzchnię i nie pomieści nas wszystkich, dlatego życie jest odbierane w inny sposób. W tym celu zostali powołani kosiarze, którzy dokonują zbiorów.

Do domu Citry przychodzi jeden z nich o imieniu Faraday. Jego obecność u wszystkich wywołuje strach. Boją się, że przyszedł po któregoś z ich rodziny. Jednak sympatyczny pan, przyszedł tylko coś zjeść. Obdarowuje również matkę Citry immunitetem, dzięki któremu kobieta jest nietykalna przez najbliższe dwanaście miesięcy. Wybiera on również Citrę na to by i ona dołączyła do grona kosiarzy. Drugim wybrańcem do tej roli jest Rowan, który jest świadkiem i towarzyszem śmierci jednego z kolegów ze szkoły. I tak rozpoczyna się szkolenie dwóch nastolatków na kosiarzy. Tylko jeden z nich może nim zostać, ale żadne tego nie chce. Z czym przyjdzie im się zmierzyć i kto dołączy do grona „zbieraczy życia”? Przekonacie się sami.

Książka nie pozwala odłożyć się nawet na chwilę. Nie sposób się z nią nudzić. To co bardzo spodobało mi się w niej, to pomysł na wizję świata. Trochę przerażający. Świetnie również zostali wykreowani bohaterowie. Bardzo polubiłam dwójkę nastoletnich buntowników. Dostarczyli mi oni wiele emocji i dobrze czułam się z nimi ucząc się nowej sztuki, pomimo, że odbierali komuś życie. Zakończenie natomiast wbiło mnie w fotel i sprawiło, że już nie mogę doczekać się kolejnej części.

„Kosiarze” to nie tylko opis przygód Citry i Rowana. To również chwila refleksji nad tym do czego dąży człowiek i jak będzie nasz świat wyglądał ze sztuczną inteligencją. Jest tutaj również wiele rozważań filozoficznych. O lojalności, moralności i o tym, jak człowiek zmienia się, gdy dochodzi do władzy. Książka przeznaczona jest dla młodzieży, ale mi mając trochę więcej lat, również dobrze się czytało przygody nastolatków. Polecam!