Kopia doskonała

Zuchwała kradzież

To już niemal osiem lat od chwili, kiedy to z jednego z egipskich muzeów skradziono obraz Vincenta van Gogha pt. „Maki”, znany też jako „Jałowce i maki” czy „Wazon z kwiatami”, wyceniony na 50-55 mln dolarów. Los dzieła jest do dziś nieznany, ale najbardziej interesujący jest fakt, iż to nie pierwsze zniknięcie tego obrazu. Pierwsza kradzież miała miejsce w 1977 roku, zaś rząd egipski nigdy nie ujawnił szczegółów dotyczących zniknięcia dzieła. „Maki” udało się odnaleźć dopiero po dwóch latach w Kuwejcie i powróciły na swoje miejsce. Okazuje się jednak, że nikt nie zrozumiał powagi sytuacji i nie kwapił się, by zabezpieczyć obraz przed kolejną kradzieżą. Jakby w odpowiedzi na tę jawną prowokację i zaproszenie do kradzieży, ponownie zniknął ON z muzeum w sierpniu 2010 roku. I tym razem okoliczności tego zdarzenia nie do końca pozostają jasne pewne jest natomiast, że do kradzieży doszło w biały dzień, kiedy muzeum było otwarte dla zwiedzających.

Z podobną sytuacją mamy do czynienia w przypadku kradzieży opisywanej w porywającej powieści kryminalnej pt. „Kopia doskonała”. Tu jednak zniknął obraz nie van Goha, a Józefa Pankiewicza „Targ na jarzyny na Placu Żelaznej Bramy w Warszawie”, przechowywany w małym, prywatnym muzeum w Lyonie. Wobec braku zabezpieczeń nie trzeba było wielkich umiejętności, by wynieść obraz szczególnie, że na jego miejscu pozostawiono wierną kopię. Kiedy sprawa wyszła na jaw, pracownicy muzeum przypomnieli sobie o pewnej młodej dziewczynie, która wyjątkowo często siadywała przed obrazem zawzięcie szkicując jego szczegóły… Tak rozpoczyna się nowa powieść, w której Małgorzata Rogala zabiera nas do Francji, pozwalając nie tylko śledzić brawurowo toczącą się akcję, ale i odpocząć wśród uliczek malowniczych miasteczek. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona powieść, to nowa seria mistrzyni kryminału, z pełną lęków i traum z przeszłości detektyw Celiną Stefańską. Świat sztuki, nielegalny obrót skarbami z przeszłości, niezwykły klimat Francji, a do tego wszystkiego szlagiery jazzowe sprawiają, że w książce odnajdzie zapomnienie każdy, kto docenia dobrze napisaną, klimatyczną powieść, kto ma w sobie choć najmniejszą żyłkę przygody.

Wspomniana młoda artystka, Dominika Wojtowicz, otrzymuje intratne zlecenie sporządzenia kopii dzieła sztuki autorstwa Pankiewicza. Obraz znajduje się w Lyonie, ona zaś, poza wynagrodzeniem za jego odwzorowanie, ma również opłacony pobyt w tak atrakcyjnym turystycznie miejscu. W zleceniu pośredniczy jej znajomy, Artur Fabisiak, który kilkakrotnie podsuwał jej różne propozycje dodatkowej pracy. Dla dziewczyny próbującej utrzymać się ze sztuki to prawdziwa pokusa szczególnie, że nic w przyjęciu nowego zlecenia ją nie zaniepokoiło. Tak było przynajmniej do czasu, kiedy to w lokalnej gazecie trafiła na informację o zuchwałej kradzieży i zamianie obrazów, zaś pod artykułem został opublikowany jej portret pamięciowy. Artur, z którym podzieliła się swoimi podejrzeniami, obiecuje jej wyjaśnienie całej sytuacji. Czy jednak może mu zaufać?

Ponad tysiąc pięćset kilometrów od Lyonu, w Polsce, Celina Stefańska, absolwentka wydziału historii sztuki z licencją detektywa, traci pracę detektywa sklepowego. Odważyła się wystąpić w obronie jednej z pracownic wobec której doszło do molestowania seksualnego, a że sprawcą była osoba spokrewniona z właścicielem, Celina zapłaciła wysoką cenę za swoją uczciwość i chęć niesienia pomocy. Wobec braku dochodów, za namową swojej przyjaciółki, autorki kryminalnych powieści, zakłada agencję detektywistyczną, ale trudno jej w tym zawodzie rozwinąć skrzydła – jakiś czas temu została porwana i przetrzymywana w ciasnych pomieszczeniach i drewnianej skrzyni, do dziś zmaga się z atakami paniki, które uniemożliwiają jej między innymi korzystanie z komunikacji publicznej, co znacząco ogranicza możliwości jej działania. Jak w takim razie poradzi sobie ze zleceniem, które zdecydowała się przyjąć? Czy obietnica złożona starszej pani, babci Dominiki, doczeka się realizacji?

Przekonamy się o tym z lektury porywającej powieści „Kopia doskonała”, która gwarantuje nam kilka godzin emocjonalnej „jazdy bez trzymanki”. Frapującej fabule towarzyszą wspaniale zarysowani bohaterowie, którzy – poza działaniem – odsłaniają przed nami swoje myśli i uczucia. Niezwykła atmosfera Francji, lokalne przysmaki i malownicze zakątki dodatkowo zachęcają do lektury szczególnie, że autorka niezwykle drobiazgowo odtworzyła szczegóły odwiedzanych miejsc pobudzając naszą wyobraźnię i sprawiając, że niemal czujemy na języku smak rozpływających się czekoladek Hirsingera i czujemy aromat lokalnego, żółtego wina kosztowanego w Arbois. Nic dziwnego, że kończąc powieść, już nie możemy doczekać się kolejnej sprawy prowadzonej przez Celinę i – być może – kolejnej wyprawy …

Justyna Gul

Qultura słowa

Zachęcona pozytywnymi opiniami na temat twórczości Małgorzaty Rogali sama postanowiłam sięgnąć po jej najnowszą powieść "Kopia doskonała". Nigdy wcześniej nie czytałam typowo kobiecych kryminałów, gdzie zarówno język jak i fabuła są nieco delikatniejsze od typowych książek sensacyjnych z którymi miałam wcześniej do czynienia. Myślę, że ta "lekkość" jest idealna na ten wakacyjny czas, kiedy jedyne o czym marzymy to zajęcie wolnego leżaka nad brzegiem basenu. Muszę przyznać, że nie dziwię się setkom zadowolonych czytelników, fanów autorki. "Kopia doskonała" to jedna z tych powieści od których nie sposób się oderwać i zachęca do sięgnięcia po poprzednie książki autorki. Ja na pewno się skuszę.

Dominika po skończeniu studiów na wydziale malarstwa, ledwo wiąże koniec z końcem. Pewnego dnia dostaje propozycję wyjazdu do Lyonu, gdzie poproszona zostaje o skopiowanie jednego z obrazów w małej rodzinnej galerii. Po skończonej pracy i oddaniu dzieła dziewczyna przypadkowo natrafia na zamieszczony w lokalnej gazecie rysunek. Kiedy się orientuje, że to jej podobizna znajduje się pod tekstem o kradzieży obrazu, który kopiowała, kobieta wpada w panikę. Biegnie do mieszkania zleceniodawcy i udaje jej się odnaleźć namalowane przez nią dzieło. Ukrywa obraz a

sama kieruje się na północ Francji by uciec przed policyjnym pościgiem. W drodze kontaktuje się ze swoją babcią licząc na to, że staruszka przyjdzie jej z pomocą. Pani Józefina korzystając z pomocy prywatnej detektyw - Celiny, rusza z odsieczą.

Moja przygoda z "Kopią doskonałą" od samego początku była bardzo udana. Powieść znakomicie wpasowała się w mój urlopowy nastrój, a to dzięki niezwykłej plastyczności stylu i barwnemu językowi autorki. Dodatkowym plusem było osadzenie większości akcji książki we Francji, kraju który od zawsze mnie pasjonował i jest częstym kierunkiem moich weekendowych wypadów. Muszę przyznać, że autorka mnie zainspirowała i koniecznie muszę odwiedzić miejsca po których się poruszały nasze główne bohaterki : Annecy czyli Wenecja Alp, Jardins Secrets de Vaulx czy nawet ogromne murale w Lyonie będą kolejnymi miejscami na mojej liście. Podróżując wraz z Dominiką, Celiną i Mileną, nie czułam się jak postronny obserwator. Wraz z nimi chodziłam po nagrzanych słońcem uliczkach, piłam tradycyjne żółte wino czy smakowałam lokalne czekoladki i sery. Czułam muśnięcia słońca na policzkach, kropelki wody z wodospadów spadające na moje ręce, czy wieczorny wiatr znad migoczących w księżycu kanałów. Te cudowne opisy sprawiły, że poczułam się jak prawdziwa turystka z "Kopią doskonałą" jako przewodnikiem po cudownych, nieznanych miejscach. Nie dziwiłam się, że nasze bohaterki, co chwilkę przystawały by zrobić zdjęcie, czy wypić kawę w przytulnej kawiarence, zapominając o głównym celu swojego przylotu do Francji. W tak pięknych okolicznościach każdy czuje się szczęśliwy, bezpieczny i wolny od problemów. Jednak już po kilku akapitach autorka przypominała nam o ponurej rzeczywistości, atmosfera robiła się gęsta i mroczna, a w cieniach znowu czaiło się zło.

Jednak nie tylko ludzie potrafią być dla nas zagrożeniem. Największe koszmary, fobie i lęki kryją się w naszych własnych umysłach. Któż z nas nie czuje strachu? Boimy się ciemności, przestrzeni czy pająków. Po traumatycznych przeżyciach Celina boi się zamkniętych, klaustrofobicznych miejsc. Kilka lat wcześniej kobieta została porwana i trzymana w drewnianej skrzyni. Udało jej się zbiec jednak sprawcy uprowadzenia nigdy nie zostali zatrzymani. Kolejną ofiarą szajki handlującej biżuterią stali się rodzice dziewczyny. Samochód, którym jechali, został wysadzony w powietrze. Oboje zginęli na miejscu. Od tamtego czasu dziewczyna nie korzysta z transportu publicznego. Do poruszania po mieście służy jej rower i własne nogi. Sama myśl o podróży autobusem czy taksówką sprawia, że dziewczyna wpada w panikę. Wzrost ciśnienia krwi, zawroty głowy, duszności, to wszystko w konsekwencji prowadzi do omdlenia. Paraliżujący strach ma wpływ na jakość życia Celiny i jej najbliższych. Rogala w przekonujący sposób przedstawia proces walki z własnymi słabościami. Pokazuje, że każdy z nas ma w sobie siłę potrzebną do pokonania nawet największych lęków. Trzeba tylko znaleźć w sobie wolę walki. Za sprawą Celiny postanowiłam na własne lęki spojrzeć z innej perspektywy, oczami mojej rodziny, osób które się o mnie martwią. Może w końcu pora pójść na terapię, która wyleczy mnie z lęku przed lataniem i podniebne podróże z męczarni staną się przyjemnością dla całej rodziny? Nigdy sobie nie zdawałam sprawy, że moje fabie odbijają się na innych i potrafią ich ranić.

"Kopia doskonała" to swoisty miks gatunkowy gdzie akcja charakteryzuje się dość chaotycznym tempem. Raz wraz z bohaterkami pijemy cudowną kawę w malowniczej kafejce by na kolejnej stronie nachylać się nad zwłokami, malujemy portrety na rynku by chwilę potem uciekać przed prześladowcami. Ten brak rytmu i przewidywalności sprawia, że podczas lektury nie ma czasu na nudę. Cały czas musimy być czujni. Owszem zdarza się, że fabule brakuje spójności, bohaterowie często wydają się banalni i brak im powagi jednak musimy pamiętać, że jest to kryminał, który należy potraktować z delikatnym przymrużeniem oka. Nie mamy tu do czynienia z mrocznym thrillerem czy sensacją noir. Książka Małgorzaty Rogali jest dla kobiet, które mają dość powieści obyczajowych i romansów jednak jeszcze nie do końca przekonały się do kryminałów. A sami wielbiciele tego gatunku z pewnością znajdą w niej mnóstwo plusów.

Moje pierwsze spotkanie z autorką uważam za udane i jeśli tylko będę mieć okazję to sięgnę po jej poprzednie książki, uznane przez czytelników za inne, a może nawet lepsze. Jeśli macie ochotę na powieść, która z jednej strony wymagać będzie od was pełnego zaangażowania a z drugiej dostarczy wam rozrywki i sporej dozy emocji (nawet tych z pogranicza romansu) to gorąco polecam "Kopię doskonałą". No i oczywiście jest to pozycja obowiązkowa dla miłośników Francji, dobrego wina a nawet nowoczesnej sztuki ulicznej.

Recenzja z bloga: zatraceni w kartkach

Nowa seria Małgorzaty Rogali ciągnie za sobą nową postać. Autorka powołuje do życia Celinę Stefańską, która zakłada agencję detektywistyczną.

Jej pierwsza sprawa dotyczy Dominiki, która miała skopiować jeden z obrazów znajdujących się w Lyonie. Niestety, po skopiowaniu obrazu kopistka jak i oryginał znikają a babcia Dominiki jest święcie przekonana, że otrzymana wiadomość od wnuczki, to kod, do którego rozszyfrowania potrzeba kogoś innego. Kogoś, kto zna się na zagadkach i potrafi odkryć skrywane tajemnice. Kogoś takiego jak Celina. Pani detektyw po pojawieniu się we Francji odkrywa szczegóły, które odkrywają makabryczną przyszłość kopistki. Ktoś planuje każdy krok i jest blisko, choć wcale nie do spostrzeżenia.

„Kopia doskonała” to moje pierwsze starcie z p. Rogalą. Nie wiedziałem jaki styl ma autorka, wiedziałem tylko, że zdobywa sławę na polskim rynku coraz skuteczniej. Po lekturze jej książki mogę powiedzieć, że to nie jest typowy kryminał, tylko coś bardziej jak powieść syntetyczna- trochę obyczajowa i trochę kryminalna. Z rozdziału na rozdział Małgorzata Rogala zaskakiwała mnie co nowymi sytuacjami, dowodami, problemami itp.

Oprócz całkiem niezłej zagadki kryminalnej mamy tu piękne opisy miejsc, to właśnie dzięki nim czytelnik zamykając na chwilę oczy znajduje się we wspomnianych w książce miastach. Autorka wykreowała naprawdę świetne postacie, które przypadły mi do gustu swoim charakterem i zachowaniem. Mówi się, że Christie to twórczyni najlepszych kryminałów. Może tak być, ale polską królową kryminałów jest p. Rogala, przynajmniej dla mnie.

Autorka wplotła do książki i wstawki humorystyczne, wiele tajemnic i samej magii autorskiej. Dzięki temu książkę czyta się z radością a nie będąc spiętym, że zaraz stanie się coś, co będzie miało aż wpływ na nas samych.

Podsumowując „Kopię doskonałą”, mogę nazwać ją lekką historią detektywistyczną , po której nie ma co spodziewać się ambitnych planów, jednak jeśli nie na rynku detektywistycznym, to raczej na rynku młodzieżowym autorka zyska sławę jako pisarka powieści obyczajowych z wątkiem kryminalno detektywistycznym.

Recenzja z bloga: zatraceni w kartkach

W ostatnim czasie nie stronię od nowości. Jedną z przeczytanych książek była ,,Kopia doskonała" Małgorzaty Rogali.

Czasem niektóre przykre wydarzenia mają duży wpływ na nasze dalsze życie. Przekonać się mogła o tym Celina, który po utracie posady za namową przyjaciółki założyła biuro detektywistyczne. Jak to początkowo bywa, nie było tłumu klientów, jednak trafiło jej się jedno ciekawe zlecenie. Tylko od niej zależało czy pomoże babci Dominiki w odnalezieniu wnuczki, jednocześnie zwalczając własne lęki.

Małgorzata Rogala należy do jednej z moich ulubionych pisarek. Zawsze z ogromną niecierpliwością wyczekuję kolejnych jej książek, dlatego też z chęcią zapoznałam się z ,,Kopią doskonałą". Całość fabuły opiera się pozornie na kradzieży cennego obrazu, jednak całość została bardzo dobrze napisana i przemyślana. Co prawda, nie do końca poznajemy przeszłość Celiny, jednak mam nadzieję, że autorka rozwinie ten wątek w kolejnych tomach.

Autorka bardzo zręcznie łączy wątki, myli tropy, wprowadza czytelnika w fabularny zamęt. Tego właśnie oczekujemy od dobrego kryminału i polska autorka w doskonałym wydaniu nam to serwuje. Najnowsza powieść Małgorzaty Rogali to tak naprawdę lektura na kilka godzin, jednak naprawdę trudno się od niej oderwać.

,,Kopia doskonała" to wielowątkowa historia Dominiki, która zostaje oskarżona o kradzież obrazu. Narracja prowadzona jest z kilku punktów widzenia, co zdecydowanie dodaje smaku całej historii. W książce dużą rolę odgrywa Francja, więc nie zabraknie także tamtejszych zwrotów.

[Adres usunięty]

Pozostając w duchu malarstwa i szeroko pojętej sztuki, postanowiłam sięgnąć po „Kopię doskonałą” Małgorzaty Rogali. W przeciwieństwie do „Confess”, jest to zupełnie inny gatunek, a mianowicie kryminał psychologiczny. O pani Małgorzacie Rogale jak dotąd nigdy nie słyszałam, mimo iż nie jest to jej debiutancka powieść. Zaciekawiona opisem fabuły, postanowiłam po raz kolejny dać ponieść się nurtowi sztuki. I co z tego wynikło?

Dominika otrzymuje zlecenie wyjazdu do Lyonu w celu skopiowania jednego z obrazów. Po skończonej pracy obraz znika, a kopistka nie wraca do Polski. Gdy jej babcia otrzymuje zdjęcie wnuczki na tle słynnego lyońskiego muralu, jest przekonana, że to zakamuflowana wiadomość. Prosi o pomoc Celinę – początkującą prywatną detektyw.

Celina wie, że decydując się na pomoc, będzie zmuszona do walki ze swoimi fobiami i pokonania traumy, której doznała dwa lata wcześniej. Mimo to podąża śladami kopistki. Ciągle jednak ktoś jest o krok przed nią. Żeby tego było mało, śladem Celiny podąża pewien tajemniczy mężczyzna…

Po zakończonej lekturze, muszę przyznać, że książka ta jest naprawdę bardzo ciekawa. Styl pisania autorki jest tak przyjemny w odbiorze, że wystarczył mi zaledwie jeden dzień, by poznać historię skradzionego obrazu. Odnoszę jednak wrażenie, że jak na kryminał przystało, za mało było w niej akcji. Wszystko było zbyt proste i spokojne. Zabrakło mi choć odrobiny dramaturgii, napięcia czy strachu, które utrzymałyby mnie w przekonaniu, że trzymam w ręce kryminał, a nie powieść obyczajową.

Główna bohaterka, detektyw Celina, okazała się być sympatyczną kobietą, z poczuciem humoru. Jednak po raz kolejny czegoś mi zabrakło. Jakiegoś „pazura”, dzięki któremu postać ta, zostałaby w mej pamięci na dłużej.

Zdecydowanie dużym atutem historii jest jej wielowątkowość. Autorka nie skupiła się tylko i wyłącznie na motywie przestępczości. Poświęciła dużo uwagi pozostałym bohaterom, nawet tym pobocznym, niewiele wnoszącym do historii. Tu na myśl nasuwa mi się kolejna zaleta, którą są niedopowiedziane wątki. Pani Rogala nie wyjaśniła wszystkich tajemnic, nie rozwinęła wszystkich relacji, jakie pojawiły się między bohaterami. Dzięki takiemu zabiegowi podczas lektury książki podsycała moją ciekawość, a także zostawiła sobie otwartą furtkę do kolejnej części przygód detektyw Celiny.

Akcja powieści toczy się w dwóch miejscach – Warszawie i Francji. Podczas lektury książki, wyraźnie można zauważyć, że autorka dużo pracy włożyła w poznanie i jak najrealistyczniejsze oddanie charakteru tego zagranicznego państwa. Dzięki „Kopi doskonałej” możemy odbyć wyimaginowaną podróż po najpiękniejszych miejscach Francji, gdyż zarówno plastyczne jak i realistyczne opisy tego państwa pobudzą każdą wyobraźnię.

Ostateczny finał historii był ciekawy i miał w sobie elementy zaskoczenia. Nie był jednak ON tak spektakularny, jak oczekiwałam. Nie mniej jednak cała koncepcja i realizacja historii bardzo mi się spodobała.

Podsumowując, „Kopia doskonała” to jedna z tych książek, które są poprawne, ciekawe i dopracowane, ale zabrakło im tego „czegoś”, co sprawiłoby, że czytelnik zachowa tą historię w pamięci na dłużej. Pomimo tych ubytków, o jakich wcześniej wspominałam, jestem przekonana, że sięgnę po dalsze części przygód tej zabawnej pani detektyw.

Moja ocena: 7/10