Kobiety z bloku 10

Kiedy mówi się o eksperymentach pseudomedycznych w Auschwitz na myśl przychodzi nazwisko Josefa Mengele i owiane mgiełką tajemnicy, często niepełne informacje o makabrycznych i krwawych testach. Fakt, iż sprawa ta nie jest dostatecznie nagłośniona, a w szkołach uczniowie dostają tylko strzępki informacji na ten temat sprawia, że zagadnienie eksperymentów obrasta w mity. Dlatego tak ważne są publikacje takie, jak "Kobiety z bloku 10 - Eksperymenty medyczne w Auschwitz". Autor podaje tu tylko fakty, posiłkując się wspomnieniami kobiet, które stały się ofiarami nazistowskich lekarzy oraz zeznaniami świadków, w tym także tych, którzy przeprowadzali eksperymenty, a wszystkie przytoczone cytaty potwierdza, podając dokładne źródła, z których czerpał wiedzę.

Jest to książka, której nie powinno recenzować się tak, jak inne książki. Bo jak zrecenzować świadectwo okrucieństwa wyrządzonego człowiekowi? Książka ta powinna natomiast znaleźć się w kanonie obowiązkowych lektur szkolnych. Powinno zrobić się wszystko, by trafiła do jak największej liczby osób, aby to, co wydarzyło się w Auschwitz nigdy nie zostało zapomniane i tym bardziej, żeby nigdy się nie powtórzyło.

Hans- Joahim Lang swoją książką sprawił, że czuję jednocześnie złość, niedowierzanie, lęk, smutek i wstyd. Wściekła na ludzi, którzy w tak bezduszny sposób bawili się zdrowiem i życiem innych powstrzymywałam łzy współczucia dla tych, dla których piekło Auschwitz nie skończyło się wraz z wyzwoleniem obozu, a skutki eksperymentów medycznych nigdy nie pozwoliły o sobie zapomnieć. I wstyd mi było, że podczas lektury siedzę sobie bezpiecznie w wygodnym fotelu, popijam herbatę i robię przerwę na kolację, która jakoś wyjątkowo nie chce przejść przez gardło, od kiedy zaczęłam czytać "Kobiety z bloku 10". Wstyd mi też, że pierwsze o czym pomyślałam, kiedy ta książka trafiła w moje ręce było to, jak pięknie jest wydana. Bo cóż to znaczy wobec bestialstwa opisanego na jej kartach?

Lang podzielił swoją publikację na rozdziały, w których szczegółowo opisuje jaki był początek obozu w Auschwitz i bloku "medycznego", jak zrodziły się pomysły na eksperymenty, kto, jak, w jakim celu i na kim je przeprowadzał - podaje konkretne daty i nazwiska. Przedstawia też sylwetki postaci znajdujących się po obu stronach - zarówno nazistowskich lekarzy jak i ich ofiar. Poznajemy też powojenne losy kobiet ocalałych z bloku 10 oraz konsekwencje przeprowadzonych na nich eksperymentów.

Książka ta pochłania czytelnika i sieje spustoszenie w sercu, głowie i duszy. Ma też wady, a w zasadzie tylko jedną, ale za to przeogromną - opisuje zdarzenia, które wydarzyły się naprawdę, zło jakie wyrządził człowiek drugiemu człowiekowi.