Kachna

"Zawsze jest czas, by zbudować swój świat od nowa"

Kachna to problematyczna dwudziestotrzyletnia dziewczyna. Pod wpływem szantażu zostaje wywieziona przez tajemniczego Karola do leśnej osady. Tam postanawia prowadzić pamiętnik. Dzięki temu możemy zaobserwować bardzo płynną i żywą przemianę głównej bohaterki.

Dziewczyna początkowo jest bardzo skryta, bojaźliwa i sceptyczna. Swojego "porywacza" jak i cała społeczność traktuje jak sektę. Oczywiste jest, że planuje ucieczkę. Impulsem do otwarcia się na ludzi jest spotkanie Wolfganga i pomoc starcowi w prowadzeniu biblioteki. Od tego momentu Kachna co raz bardziej przekonuje się do tego dziwnego miejsca.

Osada- jak zwą jej mieszkańcy wydaje się wręcz bajkowa. Wszyscy żyją tu w zgodzie, celebrują wspólnie święta, pracują na rzecz społeczności, a spory są tu bardzo szybko i pokojowo rozwiązywane. Leżąc w niedzielę pod kołdrą miałam tylko jedne marzenie- odnaleźć takie miejsce w tej leśnej głuszy. Osada posiada bardzo ciekawą i barwną listę mieszkańców- każdy ma jakieś pasje, zajęcie, w którym się spełnia. Idealne miejsce na ziemi, idealni ludzie! Ale czy tak jest w stu procentach, pozostawiam Wam do odkrycia ;).

Cała książka jest pisana w formie pamiętnika, sprzyja to szybkiemu łykaniu stron. I może się wydawać, że temat już dawno jest obklepany z każdej strony jak schabowy, to muszę przyznać, że czuję się mile zaskoczona. To nie jest książka tylko dla zagubionej młodzieży, to książka dla każdego- mamy tu miejsce na rozmowę o depresji, złości, stracie czy braku szacunku do siebie. Ale znajdziemy też takie tematy jak dobro, wiarę w siebie, szukania własnego miejsca na ziemi, miłość. Nie zabraknie także dreszczyku grozy! Fakt, niektóre wydarzenia wydają się być nierealne, niemożliwe, ale dodaje to całości tylko uroku.

Warto wspomnieć o okładce- znajdujące się na niej zdjęcie kobiety działa na wyobraźnię- kto to dokładnie jest? Dodatkowo wprawia tylko w klimat całej tej otoczki powrotu do takiej leśnej osady.

Książka, która mogła okazać się przeciętnym sztampem, okazuje się ciepłym ukojeniem na serce.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu [Adres usunięty]

„Byłam mu kulą u nogi, wypadkiem przy pracy”.

Kachna to młoda dziewczyna, którą los nigdy nie oszczędzał. Koszmarne dzieciństwo i czas spędzony w zakładzie karnym dla nieletnich, trwale ją naznaczyły. Był to bardzo trudny i bolesny czas. W wyniku szantażu Kachna musi na cały rok zamieszkać w dziwnej leśnej osadzie i codziennie ma opisywać w pamiętniku, co w danym dniu robiła. W jej głowie roją się niestworzone wizje tego, co ją tam czeka, ludzi tam mieszkających nazywa sekciarzami. Ta osada jest zupełnie czymś innym niż do tej pory miała do czynieni. Ludzie tworzą ciekawą, intrygująca społeczność. Z biegiem czasu dziewczyna się przyzwyczaja, coraz lepiej czuje się między nimi. Niestety już niebawem jej przeszłość da o sobie znać.

Zaskakujący obraz o trudnym czasie dojrzewania. Powieść jest napisana w formie dziennika, który pisze główna bohaterka. Dokładnie widzimy, co myśli, czuje, czym się w życiu kieruje. Znamy jej najskrytsze myśli i emocje, jakie nią targają. Widzimy stopniową przemianę, jaka się a niej dokonuje. Kachna to młoda, zagubiona dziewczyna. Nie wie co to miłość, rodzina, beztroska, zwykłe ludzkie dobro i serdeczność. W osadzie początkowo izoluje się od wszystkich. Z biegam czasu nawiązuje ze starszym panem, który jest bibliotekarzem, szczerą nić porozumienia. Kachna kocha czytać, książki wręcz je pochłania. To jej sposób na zapomnienie i oderwanie się od trudnej codzienności.

Przejmujący obraz o szukaniu własnej życiowej drogi. O dojrzewaniu, odwadze, o szukaniu akceptacji. Próbie zawalczenia o siebie. Szukaniu zrozumienia, miłości, szacunku. Stopniowe pogodzenie się z przeszłością, próba spojrzenia w przyszłość z nadzieją na jej lepszy ciąg. Nadzieja na miłość i przyjaźń. Ciekawa, wartościowa opowieść. Zmusza do refleksji i zastanowienia nad własnym życiem. Polecam, Tatiasza i jej książki.

Tytułowa Kachna jest młodą i zagubioną osobą. Nie zaznała w życiu miłości, troski i dobra, dlatego też zrobiła kilka złych rzeczy, przez które trafiła do zakładu karnego dla nieletnich. Po wyjściu z niego musi jakoś sobie radzić, aż pewnego dnia w wyniku szantażu trafia do leśnej osady, gdzie będzie musiała spędzić najbliższy rok.

Dziewczyna nie jest szczęśliwa, wręcz oskarża Karola o to, że zmusił ją do zamieszkania w tym miejscu, a osadników nazywa sekciarzami.

Za sprawą pewnego starszego bibliotekarza, z którym Kachna nawiązuje nić porozumienia, powoli przekona się do tego miejsca, a nawet postanowi coś w swoim życiu zmienić...

Jest to książka o szukaniu własnej drogi, którą będzie się chciało kroczyć. O pragnieniu akceptacji nie tylko przez innych, ale również (może przede wszystkim) przez siebie. O odwadze, aby zmierzyć się z tym co nas uwiera, nie daje nam spokoju. O dojrzewaniu do tego odpowiedniego momentu, aby coś zmienić, zawalczyć o siebie i swoje szczęście. O życzliwości oraz miłości, których każdy z nas potrzebuje, a także o strachu przed nieznanym, jaki często nam może towarzyszyć.

Moim zdaniem jest to bardzo dobra i wartościowa książka. Napisana w formie dziennika z perspektywy głównej bohaterki, dzięki czemu można się w nią lepiej wczuć. Jak to w dziennikach bywa wpisy są różnej długości, różnej formy, a całość zmienia swój styl wspólnie z przemianą, jaką przechodzi Kachna od buntu związanego z zaistniałą sytuacją, aż do jej akceptacji.

Ja polecam .

Z całą pewnością mogę powiedzieć jedno... Nie jest to książka na raz. Nie chodzi mi o to, że jest tak bardzo skomplikowana, emocjonalna czy nieciekawa. Ona jest po prostu ciężka. Historia opisuje ( krócej lub dłużej) prawie każdy dzień roku, co jak dla mnie było dosyć przytłaczające, ponieważ zdarzało się, że przez dość długi czas nie pojawiła się żadna akcja czy ciekawy wątek.

Wracając jednak do początku, o czym ja tak naprawdę w ogóle mówię? Otóż chodzi mi o powieść Mikołaja Górskiego ,,Kachna". Tytułowa Kachna, to dziewczyna o skomplikowanej przeszłości, mająca kilka występków na koncie i nieciekawie zapowiadającą się przyszłość. Wszystko zmienia się w momencie, gdy człowiek, którego tak naprawdę prawie w ogóle nie zna wywozi ją do nieznanej osady. Tam powoli zachodzą w niej zmiany, które nie tylko mogą dostarczyć odpowiedzi na nurtujące pytania, ale i ukierunkować jej dalsze losy. Swoje przeżycia, myśli i przygody spisuje w pamiętniku, który stał się jej powiernikiem i przyjacielem.

Skryta i zbuntowana młoda kobieta, która próbuje odnaleźć swoje miejsce. Jednak ci ludzie i tamtejsze miejsca skrywają mnóstwo sekretów. Postać Kachny tak naprawdę jest wielopoziomowa. Z jednej strony jest to nastolatka, z drugiej młoda kobieta, która nie odnalazła jeszcze swojego ,,ja”. Oddana, pewna siebie ale stroniąca od ludzi i bliższych kontaktów z nimi. Mimo wszystko jednak ludzie obdarzają ją swoim zaufaniem i ogromną sympatią.

Jeśli za to chodzi o całość powieści to posiada zarówno wady jak i zalety.

Najbardziej co mi się rzuciło w oczy, to niektóre dialogi czy nawet same przemyślenia bohaterki. Nie jestem pewna czy to tylko moje odczucia, ale część tekstu wydawała mi się pisana jakby przez kogoś innego. W całej powieści możemy znaleźć mnóstwo wartościowych cytatów, rad czy myśli, a jednak chwilami tekst był pisany infantylnie, prosto, jakby przez ucznia w szkole tworzącego jakieś opowiadanie. Początkowo zwalałam to na to, że książka pisana jest w formie dziennika i są to osobiste przemyślenia bohaterki. Jednak jeśli cała książka była by pisana w takim stylu, to nie było by to tak zauważalne i dosadne, co w trakcie czytania mocno mi przeszkadzało.

Pomimo tego potocznego języka i dość sztywnych dialogów, książka obroniła się głębokim przesłaniem i kreacją bohaterów. Tutaj również mogę się doczepić, gdyż niektóre postacie powinny być bardziej dostrzegalne i lepiej przedstawione, jednak nie będąc drobiazgowa, miało to swój urok i wprowadzało odrobinę tajemniczości.

Spokojnie... już ostatnia rzecz, co do której mam jakieś uwagi. Mianowicie zakończenie jak dla mnie nadal jest zbyt niedokładne i po przeczytaniu całej historii nadal nie do końca wiem co się wydarzyło. Mam wrażenie, że autor w jednym momencie postanowił, że ... ,,o dzisiaj skończę tą książkę” i w ostatnich stronach zakończył wątki wszystkich postaci, które przez wszystkie strony były największą niewiadomą- ukrył ich niezwykłość, wyjątkowość i odebrał cały charakter na którym zostali zbudowani.

Wiem, wiem, każdy może mieć inne zdanie, i nienawidzę pisać o wadach czy wystawiać negatywnych opinii. Jednak nie mogłam nie wspomnieć o tych kilku faktach, bo nie byłabym wtedy z wami szczera. No niestety nie zawsze zdarzają się same perełki. Jeśli miałabym wam polecić tą książkę, to jeśli macie więcej czasu- owszem sięgnijcie po nią, mówi o odnalezieniu samej siebie, szukaniu swojej drogi i wpływie otoczenia na nasze postrzeganie świata i innych ludzi. Dość niespójna fabuła i chaotyczność nie są tak poważną postawą by odrzucić tą książkę na samym początku. Jak mówię całą ta opinia jest tylko moim subiektywnym zdaniem- przeczytaj, może akurat ty będziesz zachwycony!