Już mnie nie oszukasz

Często gdzieś od kogoś słyszałam Coben- bardzo dobre książki. Ale traktowałam to z przymrużeniem oka. W tym roku (2017)wreszcie sięgnęłam po jego utwór. Ta książka jest pierwsza, która przeczytałam jego autorstwa. Zachęcona jestem do czytania kolejnych. Co już uczyniłam.

Wystawiona ocena mówi sama za siebie. Polecam.

[Adres usunięty]

To moja pierwsza styczność z tym autorem. Po przeczytaniu tej książki aż wstyd mi przyznać, że nigdy wcześniej - choć słyszałam wiele dobrego na temat jego książek - nie miałam z nim do czynienia. Harlan Coben to ,,mistrz w swoim fachu, człowiek czarujący słowem" (według The Huffington Post). To chyba powód, dlaczego postanowiłam sięgnąć po jego nową powieść. Teraz mogę bez zarzutu wyrazić swoją opinię. Jakie jest więc moje zdanie?

Nie specjalizuję się w thrillerach. Sami wiecie, że czytam wszystko, co tylko wpadnie mi do rąk, jednak gdybym miała wybrać lekturę na wieczór, thriller nie należałby do tego zbioru. Ciężko mnie zaskoczyć, zwykle rozwiązuję zagadki bez mrugnięcia okiem. Trzymające w napięciu? Umysł na wysokich obrotach? Przez całą historię zwykle się nudzę. Łapię za każdy małoznaczący szczegół, dzięki czemu wiem, że tak naprawdę te drobiazgi przeistoczą się w meritum. Taka nuda. Jednak...

Cóż, zaczęło się interesująco. Twarda kobieta, żołnierz, pochowała własnego męża. Lubię zagłębiać się w ludzką psychologię, więc tutaj chciałabym Wam wyznać, że jej wewnętrzny ,,stan" był naprawdę interesujący. Trzymała się mocno, nie pokazała swojej słabej strony. Żegnała swojego małżonka w postawie żołnierskiej. Z takim też nastawieniem kroczyła dalej w życie. Owszem, wracała myślami do wspólnych chwil, niemniej jednak, jak na wdowę, trzymała się naprawdę stabilnie. Nie zbzikowała.

Dopiero, kiedy obejrzała nagranie z zamontowanej ukrytej kamery, jej życie obróciło się o sto osiemdziesiąt stopni. Zobaczyła męża, który powinien leżeć pod piachem, w zamkniętej trumnie. To wtedy czytelnik musiał usiąść wygodniej, bo zaczynała się akcja. Mój umysł próbował rozwiązać sprawę, jednak kolejne poszlaki, które niby miały ułatwić zadanie, tylko to pogorszały. Jedna sprawa goniła drugą. Trzecia z pierwszą się mieszały, a szósta z drugą wykluczały. Koniec końców... Zrobiłam tak wielki supeł myśli, że nie potrafiłam go rozwiązać. Jako ,,mały detektyw" poczułam się z tym źle. Jako czytelnik... byłam pod ogromnym wrażeniem.

,,Gdyby była religijna, pewnie uznałaby, że siostra i babcia spoglądają na nią z góry. Ale nie była. Zmarli zawsze pozostają nieżywi. W tym cały szkopuł."

,,Już mnie nie oszukasz", Harlan Coben, str. 131

Co najważniejsze, nie koncentrujemy się tylko na mężu. Powracamy do jej poprzednich losów, do życia znajomych i bliskich, przez co sprawa staje się bardziej zawiła, niż na początku. Jak już wcześniej wspomniałam, mamy wiele poszlak, ale nie wszystkie są w stanie użytku. Bo jak połączyć sprawy zmarłej siostry z osobą, którą dopiero poznajemy? Jak połączyć życie dwóch nieznanych osób? Jak wrócić do przeszłości, skoro przyszłość ciągnie nas ku przepaści?

Uwierzcie mi, że nie miałam łatwo. Właściwie to mój umysł grzał się aż do czerwoności, aby móc przed ostatnią stroną wydobyć prawdziwe zakończenie. Byłam zszokowana i zniecierpliwiona historią wykreowaną przez autora. Jestem po prostu zadowolona, że Harlan Coben trafił do moich rąk i że to z ,,Już mnie nie oszukasz" spędziłam lutowy wieczór.

Pismo autora jest naprawdę lekkie. Litery układają się w słowa, a słowa w zdania, od których nie można się oderwać. Mało kiedy autorzy takich gatunków potrafią delikatnie wprowadzić czytelnika w stan napięcia. I co najśmieszniejsze, choć w książce nie ma żadnych strasznych rzeczy - nie licząc nieznajomego rozwinięcia historii - w pewnym momencie, gdy odłożyłam na chwilę książkę, mój umysł dalej pracował nad zagadką. To dlatego moje serce zbliżało się do gardła, kiedy usłyszałam najmniejszy huk. Czułam się tak, jakby za chwilę ktoś miał wparować mi do domu i na mnie napaść. To jeden z kolejnych powodów, dlaczego daję tak wysoką notę. Zostałam wrobiona przez autora w niestudzoną aferę. Komu wierzyłam? Jakiemu bohaterowi? To było zadanie niezwykle trudne, ponieważ... Przestałam wierzyć nawet własnym myślom. Dobrym odniesieniem byłby cytat z wiersza Adama Mickiewicza - ,,Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko".

Oczywiście nie mam zamiaru Wam spojlerować. Nie będę pisać o tym, co jeszcze jest przed Wami. Napiszę dla Was tylko tyle, że... Omamiła mnie ta książka. Trzymałam ciągle gardę, aby ochronić się przed ciosami, ale kiedy ją opuściłam, zostałam zaatakowana. Zaatakowana do takiego stopnia, że kiedy dotarłam do zakończenia, jeszcze chwilę mrugałam i pochłaniałam informacje, które powoli wchodziły do mojej głowy.

Zaskoczenie? Wielkie.

Głowa? Wielka.

Szok? Sami możecie się domyśleć.

Harlan Coben pozytywnie mnie zaskoczył. Na pewno nie będzie to jedyna książka jego autorska, po którą sięgnę. Człowiek z krwi i kości, który potrafi dać czytelnikowi na tacy pełny posiłek. Jestem najedzona, choć - szczerze powiedziawszy - wciąż mi mało.  

Reasumując: opisywany thriller to powieść, którą ciężko wyrzucić z pamięci. Akcja goni akcję, a my, jako czytelnicy, próbujemy za nią nadążyć. Biegniemy ku rozwiązaniu zagadki, ale z powodu narzuconego tempa, nasze nogi się plączą i summa summarum i tak wylądujemy na twarzy. Osobiście jestem przyjemnie zaskoczona i z całą pewnością w najbliższym czasie sięgnę po inne książki autorstwa Cobena.

Poza tym na pewno wrócę do tej lektury. Przynajmniej teraz wiem, że już mnie ona nie oszuka...

Harlan Coben to mój mistrz. Od wielu lat tylko to nazwisko przychodzi mi do głowy, gdy ktoś prosi mnie o polecenie dobrego kryminału, sensacji czy thrillera. Jeszcze nigdy nie zdarzyło się, by jego powieści mnie zawiodły. Niezależnie od tego czy sięgałam po lektury serii z Myronem Bolitarem, czy pojedyncze powieści - zawsze doskonale się bawiłam. Więc możecie sobie wyobrazić jak wielkie były moje oczekiwania wobec jego najnowszej powieści.

Zaczęło się tak jak u Cobena - ze stonowanym przytupem, gdzie akcja już na wstępie obiecuje dobrą historię, nawet trochę drastyczną, ale jednak bez dramatyzmu. Chodzi o to, by zachęcić czytelnika po to, by sięgał po więcej i więcej, a co za tym idzie - przerzucał stronę za stroną. Tylko ten autor to potrafi: kończyć jeden rozdział tak, że nie można odłożyć lektury bez znajomości kolejnego. Inaczej fabuła nie może wyjść z głowy, bo rodzi się mnóstwo zapytań, niewyjaśnionych kwestii i ślepych zaułków - a można to wszystko poskładać w całość dopiero, gdy przeczytamy ostatnią stronę. Tak, bez dwóch zdań Harlan Coben doskonale wie jak pisać i jego najnowsza książka jest tego doskonałym przykładem.

Zazwyczaj autor sięga po męskich bohaterów swojej powieści, ale to nie oznacza, że nie potrafi kreować postaci kobiet. Właśnie w "Już mnie nie oszukasz" postawił na damski punkt widzenia w postaci Mayi Burkett, piekielnie inteligentnej kobiety, która stanowi wzór do naśladowania - nie boi się igrać z niebezpieczeństwem, jeśli w grę wchodzi bezpieczeństwo jej rodziny. Jest silna, odważna, wiarygodna w tym co robi i przede wszystkim - ma na głowie błędy z przeszłości, które nie dają o sobie zapomnieć. Maya jest byłą oficer sił specjalnych, która powraca do domu z misji w Iraku. I choć widziała wiele złego, a wizje zamordowanych ludzi nie chcą wyjść z jej głowy, to śmierć męża i siostry stają jej na drodze do normalnego życia.

Coben jest mistrzem sensacji, który miesza w to wszystko pędzącą akcję, wielowątkową fabułę i wątek dobrze rozbudowanego kryminału. Uwielbiam go za łączenie stylów z finezją i pomysłowością, która nigdy nie zawodzi. Dlatego, gdy jego bohaterka pewnego dnia widzi na filmie z domowej kamery jak jej córeczka bawi się z ojcem - wiedziałam, że Maya nie zwariowała. Joe, jej mąż, został zamordowany niespełna dwa tygodnie wcześniej na jej oczach, więc pojawia się pytanie jak to możliwe, że film z kamery zarejestrował jego obecność. Autor wie jak skutecznie namieszać czytelnikowi w głowie i nie zawaha się przed sięgnięciem po każde możliwe rozwiązanie. Spychając wydarzenia na karb zaburzeń psychicznych głównej bohaterki, która przecież wiele ostatnio przeszła, podsuwa bardzo proste rozwiązanie. Idąc po sznurku do kłębka sama miałam własne przypuszczenia co do wyjaśnienia całej sytuacji, ale sięgając raz za razem do przeszłości główne bohaterki, która - by móc poznać prawdę - musi zmierzyć się z murem wspomnień, zaczęłam wątpić w swoją teorię. I słusznie, bo Harlan Coben zaryzykował odważne rozwiązanie swojej powieści i w pełni to kupuję. Takiego finału mogłam spodziewać się tylko po nim!

Thriller psychologiczny, pędząca sensacja, wielowątkowy kryminał - bez analizy ciał (to nie w stylu Cobena), a z nawiązaniem do wątku psychologicznego postaci. Innymi słowy: powieść jedyna w swoim rodzaju. Harlan Coben po raz kolejny wyprowadził mnie z licznych ślepych zaułków w finał, jakiego się nie spodziewałam, a sama fabuła oczarowała mnie każdą kolejną stroną. To jedna z lepszych, o ile nie najlepsza powieść w dorobku autora. Klasa sama w sobie!

czy ktoś może napisać recenzję własnymi zdaniami a nie kopiować tych samych wypowiedzi i skrótu książki!!!!

Tytul ksiazki podzialal jak magnes. Byl to moj pierwszy kryminal Pana Cobena i czytalo sie go naprawde dobrze i szybko. Aczkolwiek zabraklo mi czegos i drugi raz nie siegne juz po ta ksiazke.

„Już mnie nie oszukasz” - to kolejna świetna książka Harlana Cobena, którą przeczytałem. Autor po raz kolejny pokazał nam swoje „pisarskie mistrzostwo”.

Coben, przedstawia nam w książce losy bohaterki - May Stern - oficera sił specjalnych, która po powrocie z misji w Iraku układa swoje życie w cywilu od nowa. Na przeżycia z czasów kiedy była na misji, nakładają się te z bieżącego życia, a w szczególności morderstwo jej męża Joego. Psychika bohaterki zostaje poddana ciężkiej próbie.

Jakby tego było mało, w nagraniu z kamery zainstalowanej przez bohaterkę w jej domu dla sprawdzenie opiekunki dziecka pojawia się Joe - mąż który przecież nie żyje. Maya musi zmierzyć się z przeszłością, ale również uporządkować teraźniejszość.

To wszystko nie jest proste…

Bardzo zaskoczyło mnie zakończenie całej historii głównej bohaterki, w ogóle się takiego rozstrzygnięcia nie spodziewałem.

Książkę gorąco polecam i oczywiście czekam na więcej!

Szakal

źródło: [Adres usunięty]

Harlan Coben to pisarz, po którego książki chętnie sięgam, choć ostatnio miał kilka słabszych tytułów. Mam jednak do niego sentyment i jak tylko pojawia się nowość – czytam. Tym razem poczułam się mile zaskoczona, bo w powieści „Już mnie nie oszukasz” znajdujemy Cobena w jego szczytowej formie. Książka jest świetnie skonstruowana, zaskakująca i znakomicie napisana. Takiego Cobena lubię :)

Mayę Stern życie nie oszczędzało, a śmierć wydaje się kroczyć jej śladem. Kobieta jest byłym żołnierzem służącym na misjach, była pilotem samolotów bojowych i odeszła ze służby po akcji z ostrzelaniem cywilów. Aktualnie uczy kobiety pilotażu, jest świetnym strzelcem oraz mamą Lily i żoną Joego, pochodzącego z bogatej i wpływowej rodziny. Jej mąż został zamordowany w parku, a Maya była tego świadkiem.

Trwa dochodzenie związane z śmiercią Joego, a Maya znajduje się w kręgu podejrzanych. Jest to dla niej trudna sytuacja, tym bardziej, że jakiś czas temu została zamordowana jej siostra. Szwagier Eddie, sam wychowuje dwójkę dzieci i zmaga się z problemem alkoholowym. Nie zawsze zgadzają się ze sobą, ale dzieci są najważniejsze zarówno dla Eddiego, jak i dla Mayi. Maya zmaga się z śmiercią najbliższych i ze stresem związanym z wydarzeniami z misji. Jej psychika jest zaburzona.

W obecnej sytuacji Maya staje się samotną matką, a Eileen, jej przyjaciółka, wręcza jej specyficzny prezent, elektroniczną ramkę na zdjęcia z funkcją kamery. Ramka zostaje umieszczona w salonie, gdzie pod nieobecność Mayi przebywa Lily ze swoją opiekunką, Isabellą. Pewnego dnia na nagraniu pojawia się jej zmarły mąż, kobieta jest w szoku – nie wie, czy jest oszukiwana, czy jej psychika płata figle. Oskarża Isabellę, która traktuje ją gazem pieprzowym i ucieka. Niania jest blisko związana z rodziną jej męża i to niepokoi Mayę. Policja bada sprawę zabójstwa Joego, a Maya zaczyna swoje prywatne śledztwo, które prowadzi ją w przeszłość i jest związane ze śmiercią brata Joego. Wyniki jej działań są zaskakujące, a finał szokuje czytelnika, jest zupełnie nieprzewidywalny.

Harlan Coben znajduje się w szczytowej formy i jego najnowsza powieść jest jedną z najlepszych. „Już mnie nie oszukasz” to genialnie skonstruowana i nieprzewidywalna intryga, która zaskakuje czytelnika. Autor bardzo skutecznie lawiruje pomiędzy wątkami i coraz bardziej nas oddala od rozwiązania sprawy zamiast przybliżać. Finałowi daleko od happy endu, jest bardzo prawdziwy i naprawdę zaskakuje. Zaserwowana przez autora historia jest oryginalna, a sylwetki bohaterów mocno nakreślone i świetnie skomponowane. Ich głębia psychologiczna dodatkowo ubarwia powieść i nadaje jej klimatu. Nic tutaj nie jest oczywiste i trudno określić, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. Ta granica jest bardzo cienka i wyraźnie ulega zmianom. Maya może liczyć tylko na siebie….

Jeśli lubicie dobrze napisane thrillery, to koniecznie musicie sięgnąć po „Już mnie nie oszukasz”!

Jest naprawdę świetna!

[Adres usunięty]

Coben jest dla mnie zagadką. Po poprzednim "Nieznajomym", który kompletnie nie wpasował się w moje gusta, przeczytałem "Już mnie nie oszukasz". Obawiałem się rozczarowania, ale osobiście lubię Cobena i okazało się, że moje obawy są bezpodstawne.

Autor wie, jak można przyciągnąć czytelnika. Chociażby była to scena pogrzebu. A jakże. Zostaje zamordowany mąż byłej oficer sił specjalnych. Wszystko dzieje się na oczach kobiety. Jej samej udaje się ujść z życiem.

Bliska osoba przekazuje młodej wdowie w prezencie cyfrową ramkę do zdjęć z wbudowaną kamerą i kartą pamięci. Wdowa Maya Stern wykorzystuje nowy sprzęt do kontroli nowej opiekunki nad jej dwuletnią córką. pewnego dnia przegląda zarejestrowane obrazy i doznaje szoku. Widzi męża bawiącego się z ich córką, który przecież został zamordowany. Czy to Zespół Stresu Pourazowego, a może jest to celowa gra? Kobieta stawia czoła niebezpieczeństwu. Kobieta musi obejrzeć się wstecz.

Tajemnica goni tajemnicę. Trudno jest przewidzieć zakończenie, a czy to okaże się pozytywne? Coben zaskakuje, Coben ponownie gra na emocjach i nie pozwala odłożyć lektury na dłużej, niż jest to konieczne. Prawda może okazać się zabójcza. Można z kimś żyć i nie znać tej osoby?

Największym plusem tej historii jest budowanie napięcia i doskonałe tłumaczenie. Ważne jest, aby tłumacz przekazał to wszystko, co jest trudne do uchwycenia w treści.

"Już mnie nie oszukasz" pochłania się szybko, nawet zbyt szybko, ale tak jest z dobrymi książkami. Mogę stwierdzić, że Coben jest znowu w najwyższej formie literackiej. Świetna lektura na zimowe wieczory. Tutaj nic nie jest oczywiste, a każda strona to kolejna niewiadoma. Polecam gorąco.

Już mnie nie oszukasz to moje pierwsze spotkanie ze znanym autorem thrillerów Harlanem Cobenem. Choć wiele razy mijałam jego książki, czy to na półce w księgarni, czy na jakimś blogu lub bookstagramie, to jednak nigdy nie sięgnęłam po żadną jego powieść. Ostatnio jednak nastąpiła zmiana i w końcu udało mi się poznać tego autora.

Od samego początku bardzo wciągnęłam się w akcję. Podobało mi się, że historia była bogata w wiele różnych wątków, a bohaterowie w niej występujący byli ciekawi i różnorodni. Szczególnie warto się skupić na głównej bohaterce Mai, za którą podążamy przez całą lekturę. Kobieta boryka się z własną przeszłością, niedawno pochowała męża, którego była świadkiem zabójstwa i który nagle pojawia się na filmie z ukrytej kamery. Do tego wszystkiego jeszcze dochodzi wychowanie dwuletniej córki. Jak widać życie Mai nagle przybiera niespodziewanie szybki obrót i bohaterka musi się jak najlepiej w nim odnaleźć. Dla mnie była to świetna główna postać, dobrze nakreślona i z intrygującą przeszłością. Jej zachowania i postawa konsekwentnie wynikała z wieloletniej służby wojskowej. Czuć, że Maja została od początku do końca zaplanowana, a nie przedstawiona tylko tak "po łebkach".

Co ciekawe, największy problem miałam z zakończeniem! Przez długi czas nawet nie wiedziałam co mam o tym myśleć, ani jak opowiedzieć o swoich wrażeniach po nim. Bo tak jak większość książki, to było dla mnie mocne 10/10, tak końcówka kompletnie mi nie odpowiadała. Żeby być precyzyjnym, samo rozwiązanie zagadki było naprawdę dobre. Zaskakujące, a jednocześnie spójne z historią i poznanymi faktami. Świetnie pasowało do historii i na pewno nie domyśliłabym się jego.

Problemy pojawiły się dosłownie na ostatnich stronach powieści. Pierwszy dotyczył ostatecznego zamknięcia losów Mai, które w ogóle mi nie pasowały. Kolejny kłopot miałam z ostatnim rozdziałem. Jak dla mnie był za bardzo przesłodzony, nie pasował do klimatu powieści i równie dobrze mogłoby go nie być.

Mimo to, polecam wszystkim tę książkę, ponieważ była to naprawdę dobra lektura. Ja z wielką chęcią sięgnę jeszcze po twórczość Harlana Cobena.

Świetna powieść, trzyma w napięciu od samego początku. Akcja jest zwięzła, bohaterowie tacy... realni. Bardzo podobało mi się, że główna bohaterka z jednej strony jest twardym żołnierzem "po przejściach" i za wszelką cenę próbuje poznać rodzinne tajemnice niosące za sobą śmierć, a z drugiej strony- jest kruchą kobietą, młodą wdową i troskliwą matką oraz ciocią. A w dodatku przyjemnie i lekko się to czytało, więc chętnie sięgnę po inne książki Cobena.

"Twierdzenie, że nikt w domu nie rozumie przeżyć żołnierza, jest tanią wymówką, ale zarazem cholernie celnym spostrzeżeniem. Po tym, jak służyło się w piekle, inaczej patrzy się na świat. Czasami te zmiany są oczywiste, ale częściej chodzi o niuanse rzeczywistości, o jej odcienie i zapachy. Rzeczy, które kiedyś były ważne, tracą na wartości i odwrotnie. Związki i małżeństwa zawsze są trudne, ale jeśli doda się do tego wojnę, drobne zadrapania zmieniają się w ziejące rany. Nikt nie zauważa tego co ty – znów chodzi o jasne i obiektywne postrzeganie rzeczywistości – oprócz innych żołnierzy. To jak w jednym z tych filmów, w których tylko główny bohater widzi duchy, a wszyscy inni mają go za wariata.

W tym pomieszczeniu wszyscy widzieli duchy."

Kto jak kto ale Harlan Coben zawsze mnie czymś zaskoczy. Co tu się zadziało, ja się pytam? Nie mam słów. Z zachwytu oczywiście.

Każda jedna książka autora ma w sobie coś, co sprawia, że nie da się jej odłożyć. To, że Coben świetne operuje piórem to wiem. To, że akcja jest tak napięta, że iskry lecą, też wiem. To, że intryga goni intrygę również jest mi znane. Zastanawiam się skąd ON bierze takie pomysły i sprawia, że każda jego opowieść, jest inna i wyjątkowa? Nie mam pojęcia, ale szanuję i zawsze sięgam z ogromną przyjemnością.

Czytając "Już mnie nie oszukasz" - pomyślałam sobie właśnie - no panie pisarzu tym razem się nie nabiorę i nie dam się oszukać. Coben ma w każdym tytule podobny schemat, więc na pewniaka stwierdziłam, że będę dobrym detektywem. Wicie co, poległam jak dziecko. Oczywiście autor mnie zaskoczył i sprawił, że zakończenie nie dość, że wbiło mnie w fotel to jeszcze wycisnęło ze mnie łzy...

To jak buduje całą historię, jak sprawia, że powieść ani przez chwilę się nie nudzi pozwala nam cieszyć się całą fabułą, aż do ostatniej strony. Jak już jesteśmy przy fabule, mimo, że jest tu sporo zawirowań, wątków, jest ona spójna i baaaardzo dobrze rozbudowana. Do tego mamy fajnych bohaterów, którzy zyskują naszą sympatię od początku. Ale mamy też swoje typy i niestety nie są one trafione. :D Na końcu stawiamy sobie tylko pytanie WTF? I tyle w temacie. :)

Co tu dużo mówić - ogromnie polecam. Nie tylko tą, ale i inne powieści autora. Warto. Zdecydowanie!

Gdy zaczynałam swoją przygodę z instagramem co chwile migały mi przed oczami polecajki książek Harlana Cobena. Jeśli się nie mylę to pierwszy raz zobaczyłam go u Magdy Zeist @maobmaze.

Gdy @aga_love_books zrobiła z nim booktour - zapisałam się. Pierwszą książką tego autora, którą przeczytałam była pozycja "Już mnie nie oszukasz". I powiem Wam, że jak z początku trochę ciężko było mi się w nią wkręcić, tak jak już się udało to nie wiedziałam kiedy ją skończyłam i co w ogóle się w niej podziało. Jedno wielkie WOW :)

Świetna fabuła, dobrze zarysowane postacie i ta ciągła niewiadoma, co za chwilę się wydarzy - to wszystko tak mnie wciągnęło, że już rozumiem dlaczego wszyscy tak zachwalacie te książki. A zakończenie! O matko - takiego obrotu sprawy się nie spodziewałam. Jak już myślałam, że wiem co, gdzie, z kim i dlaczego - autor zaserwował mi taką bombę, że normalnie nie wiedziałam co mam powiedzieć.

Akcja rozwijała się powoli, co chwile dowiadujemy się nowych faktów, które zaskakują i wprowadzają kolejne tropy w śledztwie, przez co wszystko powolutku składa się w jedną całość, która na samym końcu już nie jest tak oczywista. Doskonale poprowadzone przez autora intrygi powodowały, że ja sama coraz bardziej chciałam znać zakończenie całej tej historii. Tajemnice, które okalały głównych bohaterów były niemniej zaskakujące. Wszystko to tak idealnie się ze sobą zgrywało, że aż niemożliwe, ze autor ma taką wielką wyobraźnie i potrafi to tak wszystko ze sobą połączyć. To moje pierwsze spotkanie z tym autorem ale na pewno nie ostatnie. Jestem bardzo ciekawa czy kolejne będą również tak zaskakujące i nieprzewidywalne.

Maya Stern jest świadkiem zabójstwa swojego męża. Dostaje od przyjaciółki ramkę na zdjęcia, która równocześnie jest ukrytą kamerką. Uważa bowiem, że bezpieczeństwo to podstawa, tym bardziej, że zabójcy dalej są na wolności. Wszystko byłoby ok, gdyby pewnego dnia, podczas oglądania jednego z nagrań, Maya nie zauważyła swojego nieżyjącego już męża bawiącego się z jej córką. Kobieta nie może w to uwierzyć i postanawia za wszelką cenę poznać prawdę. Jest zdolna do wszystkiego, a jako była wojskowa - poradzi sobie ze wszystkim i z każdym :) jak rozwiąże się ta tajemnicza zagadka? Czy jej mąż żyje? Czy może po prostu kobieta zaczyna tracić rozum?

Gwarantuje Wam, że takiego zakończenia nie będziecie się spodziewać :) dziekuję Aga za możliwość poznania twórczości Cobena. Czekam na kolejne booktoury :)

Słowem wstępu: "Już mnie nie oszukasz", to moje pierwsze spotkanie z Cobenem. Jednak na pewno nie ostatnie. Ta książka jest świetna! Nie mogłam się od niej oderwać, a ciary pojawiały się na skórze. Oj pojawiały się! Stwierdzam wszem i wobec, że muszę przeczytać każdą jedną książkę tego autora. Polecany mi był już od dawna - pozdrawiam moją kuzynkę, bo to ona mi o nim paplała i namawiała do poznania jego książek. A ja, niedobra i uparta, ciągle "później", "nie teraz" i "na razie nie". A właśnie, że powinnam powiedzieć - teraz! Właśnie teraz. Chociaż, w sumie nie mam czego żałować, bo mam te wszystkie wspaniałe (mam nadzieję) treści ciągle przed sobą. Ale przejdę może do mojej opinii o "Już mnie nie oszukasz". Zaczynamy!

Zaczęło się interesująco, a im dalej, tym bardziej interesująco było. Po thrillery sięgam raczej rzadko. Jednak, kiedy zobaczyłam tę zapowiedź, coś mnie tknęło. Zapragnęłam - w końcu - poznać twórczość Cobena. Zastanawiałam się, co też takiego mają w sobie jego książki, że wszędzie widziałam zachwyty. I się dowiedziałam. Autor świetnie buduje napięcie i to na nim bazuje od początku, do samego końca. Tajemniczość, szczypta strachu, trochę śmierci, niepokoju i cała masa niepewności. To wszystko towarzyszy czytelnikowi w "Już mnie nie oszukasz". Ta mieszanka jest niewątpliwie istotna, jeśli chodzi o ten gatunek powieści. Jednak są również inne ważne elementy, jak na przykład przekonująca kreacja postaci, interesujące i wciągające wydarzenia.

Całość: [Adres usunięty]

"Wielkie tajemnice w końcu wychodzą na jaw. Powracają, gdy najmniej się tego spodziewasz, odbijając się głośnym echem i wywołując... potężne straty uboczne."

Idealna lektura na odprężenie w barwach thriller przygody. Napisana przekonującym i porywającym stylem. Swobodnie i sugestywnie wciąga czytelnika w intrygujący i złożony scenariusz zdarzeń. Harlan Coben świetnie dawkuje napięcie, tu podrzuca ciekawy incydent, przeprowadza zaskakujący zwrot akcji, podsuwa wielce zastanawiające słowa, jakby przypadkowo puszczone w eter, ale o silnym wydźwięku, a gdzie indziej wplątuje bohaterów w mroczne tajemnice, podgrzewa atmosferę grozy i odczuwalnego wszystkimi zmysłami niebezpieczeństwa. Dostajemy się w pułapkę przypuszczeń, domysłów, niedopowiedzeń, kłamstw, oszustw i matactw. Budujemy fascynujące hipotezy, jak dalej potoczą się losy bohaterów, jednak w miarę zagłębiania się w fabułę, okazują się one tylko częściowo prawdziwe i słuszne. Powieść czyta się w błyskawicznym tempie, intensywnie pochłania, wszystkie wątki logicznie zazębiają się, aby na koniec jeszcze odsłonić mocne jokerskie zagranie. Chętnie oddajemy się grze z dreszczykiem, przyjemnemu zaczytaniu, satysfakcjonującej rozrywce przez kilka godzin.

Maya Stern, emerytowana kapitan sił specjalnych, były pilot maszyn bojowych, zamieszana w międzynarodowy skandal, cierpi na zespół stresu pourazowego. Właśnie pochowała męża Joego. Jako matka dwuletniej dziewczynki nie może jednak pozwolić sobie na rozczulanie się nad sobą. Kobieta stara się dowiedzieć, jakie sekrety kryją się za morderstwem jej życiowego partnera, bezwzględnym zabójstwem dokonanym na jej oczach. W jej życiu zaczynają dziać się bardzo niepokojące i zatrważające wydarzenia. Musi stawić czoło licznym wyzwaniom, konsekwencje prowadzić śledztwo, które rozpoczęła na własną rękę, a jednocześnie z pewnych względów unikać Rogera Kierce, bardzo dociekliwego detektywa z nowojorskiego wydziału zabójstw. Jednak wobec tego, co coraz mocniej zapętla się wokół jej osoby, trudno jest wykazać się opanowaniem, zachować zimną krew. Jak nie popaść w szaleństwo i paranoiczne zachowania, nie dać się omamić zwidom, zaufać sobie samej, uwierzyć wyłaniającej się z mroku prawdzie? Jaki jest udział kobiety w zawiązywanym spisku, kto tak naprawdę za nim stoi i dlaczego? Niewątpliwie, duży wpływ na pozytywny odbiór przedstawianej historii ma bardzo dobre tłumaczenie.

[Adres usunięty]

Kłamstwo nie zawsze ma krótkie nogi, czasem jego żywot jest bardzo długi, nikt nawet nie podejrzewa, że w ogóle zaistniało, doskonale pasuje do rzeczywistości, niczym się nie zdradzając swej obecności. Prawda bywa zbyt skomplikowana i dobrze zakamuflowana pod tym co ma ją udawać i jedynie splot okoliczności sprawia, że ktoś przypadkowo zaczyna się baczniej przyglądać temu co uważano za pewnik. Potem już jak domek z kart zaczyna się walić wszystko co było uważane za dobrze znane i prawdziwe, a bliskim opadają maski i nic nie już takie jak było.

Kiedy w krótkim czasie żegna się dwie najbliższe osoby załamanie nie jest niczym dziwnym, ale niektórzy jeszcze muszą zmierzyć się ze skutkami własnych decyzji, które ściągają na nich społeczne odium. Maya Stern właśnie pochowała męża, odeszła z armii i jeszcze jest w żałobie po śmierci siostry. Jak na jednego człowieka to zbyt dużo, lecz kobieta nie może pozwolić sobie na pokazanie słabości, przecież musi być oparciem dla dwuletniej córeczki i doskonale zdaje sobie sprawę, że wielu czeka by okazała jak nią to wszystko wstrząsnęło. Ma za sobą karierę zawodowego żołnierza, naznaczyła ona ją mocniej niż ktokolwiek przypuszcza, zmaganie się z wojenną traumą to tylko jeden z jej problemów i jak się okazuje wcale nie największy. Kiedy na nagraniu z domowej kamery zauważa niedawno zamordowanego męża nie chce uwierzyć, iż to jedynie wytwór pokaleczonego ostatnimi wydarzeniami umysłu. Co kryje się za tym nagraniem? Kto może być jego autorem i w jakim celu zostało spreparowane? Do tego wszystkiego śledztwo w sprawie zabójstwa Joego Burketta, męża Mayi, jeszcze nie jest zakończone, a ona wciąż musi odpowiadać na pytania detektywa Kierce`a. Stern nie zamierza czekać bezczynnie na rozwój wydarzeń, co więcej rozpoczyna własne dochodzenie, nie sprzyja ono uzyskaniu równowagi w życiu i poświęceniu uwagi dziecku. Musi też pamiętać, że Burkettowie to potężna siła, która kieruje się własnym kodeksem postępowania oraz zasadami i każdy je naruszający powinien liczyć się z konsekwencjami. Ale kapitan Stern już rzuciła im wyzwanie, a tym samym zburzyła szansę na spokojną egzystencję swoją i córeczki. Dlaczego to zrobiła? Jaki ma plan i co za rolę wybrała w nim dla siebie? Wydaje się, że śmierć kroczy tuż za nią, czy tak jest w rzeczywistości?

Wydawałoby się, że schemat "Już mnie nie oszukasz" jest sztampowy - silna kobieta na skraju załamania nerwowego, kilka kroków dzieli ją od poddania się, ale walczy o odzyskanie równowagi i przede wszystkim o prawdę. Pomysł spotykany często, wielu autorów mierzyło się z nim z różnym skutkiem, tym razem stawił mu czoła Harlan Coben, oczywiście na własnych warunkach i w swoim stylu. Fabuła rozwija się z rozdziału na rozdziału, składa się z wielu warstw, a z odkryciem każdej kolejnej zmienia się postrzeganie nie tylko poszczególnych postaci, ale i wydarzeń, w których brali udział. Autor podrzuca tropy, ale i zaciera ślady, dodatkowo wprowadza rzeczywiste wątki do akcji książki. Jedna strona "Już mnie nie oszukasz" ma charakter sensacyjny, natomiast druga mocno wchodzi w aspekty etyczno-moralne, obie łączą się w jeden motyw, obecny cały czas i nigdy nie schodzący w cień. Maya Stern jako główna bohaterka zostaje wyposażona w wiele twarzy, wprost jest sinusoidą emocjonalną, zawiera w sobie przeciwstawne cechy - od niezłomności po kruchość, z wszystkimi pośrednimi uczuciami. Na niej opiera się ciężar całej książki, ona wprost ją tworzy, Harlan Coben od niej zaczyna i na niej kończy historię, w jakiej zbrodnia zatacza pełne koło i skłania do refleksji co do swych źródeł. Pozostaje jeszcze finał, raczej do tej pory niespotykany u tego autora, lecz dobrze kończący całą historię.

Śmierć nie opuszcza Mayi na krok- najpierw w wojsku, potem w życiu prywatnym. Jej bliscy zaczynają ginąć, a ona postanawia rozwiązać zagadki ich śmierci na własną rękę. Czy doprowadziły do tego jej decyzje? A może to wina przeszłości, której echa powróciły by dopaść dawnych zbrodniarzy?

Coben to jeden z moich ulubionych pisarzy. Po kolejne powieści jego autorstwa sięgam w ciemno, z jednej strony dając mu ogromny kredyt zaufania, z drugiej stawiając mu większe wymagania, niż pozostałym autorom.

Na kilka słów zasłużyła przede wszystkim główna bohaterka książki. Maya to silna, niezależna i pewna siebie kobieta, która na własną rękę postanowiła rozwikłać zagadkę śmierci męża. Na każdym kroku wykazuje się ona życiowym doświadczeniem i umiejętnościami nabytymi podczas służby wojskowej. Bardzo się cieszę, że Coben zdecydował się pokazać nam tę historię z jej perspektywy. Lubię śledztwa prowadzone przez kobiety, z dala od policyjnego zgiełku i większego zamieszania. Umiejętnie, z napięciem, po cichu, ale z dużymi emocjami. Trzeba też przyznać, że prowadzenie akcji z kobiecego punktu widzenia nie sprawiło mu żadnych problemów- mam na myśli nie tylko samo śledztwo, ale także wątki dotyczące rodziny i macierzyństwa.

Powieściowych emocji nie brakuje na żadnym etapie, a im dalej, tym więcej zamieszania spowodowanego kolejnymi wątkami i nowymi tropami. Autor umiejętnie połączył przeszłość z teraźniejszością, kolejny raz udowadniając, że świetnie czuje się w świecie rodzinnych tajemnic, niewyjaśnionych zaszłości, mrocznych sekretów, a pisanie kryminałów to dla niego nic innego, jak bułka z masłem. Z wielką przyjemnością wodzi nas za nos, w ostatniej chwili pozwalając sobie na zmianę biegu wydarzeń i przerzucenie podejrzeń na innych bohaterów. A czy może być w kryminale coś lepszego niż morderca, którego osoby nie braliśmy pod uwagę?

Pomysł wykorzystany w tej książce okazał się jak najbardziej trafiony, a jego potencjał wykorzystany. W kryminałach przeszłość zawsze upomina się o swoje i tym razem nie mogło być inaczej, zwłaszcza w przypadku autora, który lubuje się w łączeniu różnych czasowych perspektyw. Powolutku podążamy za główną bohaterką, zagłębiając się w nieprzyjemnych okolicznościach, pełnych napięcia i mroku tajemnicach, zatuszowanych sprawach, które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego. W tej powieści niezwykle łatwo jest się zatracić, próbując na własną rękę rozwikłać wszystkie niejasności przed momentem, kiedy to autor odsłoni wszystkie karty. Ale nie jest łatwo, bo Coben chowa w rękawie kilka asów.

Przygotowana przez niego intryga nie należy do banalnych czy przesadnie łatwych, ale autor nie stara się na siłę komplikować czy utrudniać. Powoli i metodycznie odsłania karty, zachowując kilka niespodzianek na koniec. Pisze lekko, przyjemnie i na tyle zrozumiale, by książka nie sprawiła problemu nawet osobom zazwyczaj trzymającym się od kryminałów z daleka. W tego typu powieściach obowiązkowo powinno pojawiać się kilka punktów, jak chociażby inteligentni bohaterzy stanowiący wyzwanie dla czytelnika, interesująca zbrodnia ze zrozumiałymi motywami, kilka sekretów i garść napięcia, a przede wszystkim zaskakujące zakończenie, które zmienia nasze spojrzenie na całą sprawę, a może także na książkę. W tym przypadku nie zabrakło mi żadnego z tych elementów, a wielki finał okazał się wielkim wow.

Maya Stern niedawno w tragicznych okolicznościach straciła męża. Jako samotna matka chcąc kontrolować pracę opiekunki swojego dziecka, montuje w domu kamerę. Przeżywa szok kiedy pewnego dnia na nagraniu zauważa Joe - swojego zmarłego męża. Czy to możliwe? Czy Joe żyje? Przecież sama była świadkiem jego śmierci...

O książkach Harlana Cobena słyszał chyba każdy, bez wątpienia to jedno z najbardziej znanych nazwisk w świecie literatury sensacyjnej. Sama dopóki nie sięgałam po kryminały tylko o nim słyszałam, ale odkąd książki tego gatunku tak mnie wciągnęły postanowiłam, że spróbuję przeczytać jakąś jego powieść. Słyszałam, że "Już mnie nie oszukasz" jest dobre, jeśli ktoś dopiero rozpoczyna przygodę z tym autorem. Myślę, że jak najbardziej tak jest! Co prawda nie wiem jak jest z innymi książkami, ale ta okazała się naprawdę świetną i wciągającą lekturą! Mamy tutaj do czynienia z bohaterką, która dawniej służyła w armii i wyjeżdżała na misje do Afganistanu i Iraku. Dręczą ją koszmary z tego okresu. Pewnie dlatego, że była oficerem i wiele przeszła ma tak niełatwy i zawzięty charakter, a tym samym nie tak łatwo ją polubić. Kiedy ginie jej mąż za wszelką cenę próbuje rozwiązać zagadkę jego śmierci. Nie będzie to łatwe, ale bohaterka nie zamierza odpuścić.

"Już mnie nie oszukasz" to jedna z tych książek, gdzie bardzo długo nic nie wiemy. Tutaj tajemnice zamiast stopniowo się rozwiązywać jak to zwykle bywa, nawarstwiają się i w końcu wiemy coraz mniej, a nie coraz więcej. Tajemnica goni tajemnice, jest ich naprawdę całe mnóstwo, dlatego trudno cokolwiek ze sobą powiązać. Mnóstwo tutaj kłamstw, oszustw, niedopowiedzeń - robi się nieco mrocznie. W pewnym momencie prawie każdy z bohaterów wydaje się podejrzany, nie wiadomo tak naprawdę kto jest dobry, a kto zły. Chociaż książka nie wywarła na mnie aż tak wielkiego szoku, to emocji było naprawdę sporo i niełatwo było przewidzieć zakończenie. To pierwsza książka tego autora jaką czytałam, więc mam nadzieję, że z każdą kolejną będzie jeszcze lepiej i jego powieści stopniowo zagoszczą na mojej półce. Powieść wciąga od pierwszych stron i nie pozwala na chwilę nieuwagi. Trzeba przyznać, że Coben świetnie dawkuje napięcie i nie pozwala tak łatwo rozwikłać zagadki. Aż do samego końca mogłam tylko przypuszczać jakie będzie rozwiązanie, ale i tak tajemnicy nie udało mi się rozwikłać.

Powieść Cobena to nadal jeden z nielicznych kryminałów jakie czytałam, choć mam ambitne plany, by czytać ich więcej. Mam nadzieję, że w moje ręce szybko trafią kolejne - jeszcze lepsze książki tego autora. Liczę na jak najwięcej zaskoczeń, ale może nie aż tyle tajemnic co tutaj - jednak co za dużo to nie zdrowo i choć historia świetnie skonstruowana to trochę przytłaczająca nadmiarem zagadek. Nie zmienia to jednak faktu, że to thriller na wysokim poziomie, pełen napięcia i emocji, nie pozwala się oderwać. Bez wątpienia warto go przeczytać.

Spośród wielu dzieł Cobena na pewno niebawem wybiorę kolejne, mam nadzieję, że się nie zawiodę!

[Adres usunięty]