Dwóch polskich tłumaczy - Zygmunt Brudecki i Jan Libicki -przełożyło w XVII wieku sto strof z łacińskiego poematu o marności świata; twórcą oryginału był niemiecki jezuita Jacob Balde. W książce oddawanej do rąk czytelników zamieszczono przekłady i ich łacińską podstawę tak, by wszystkie trzy teksty można było z sobą swobodnie porównywać. Edycję poprzedza także wprowadzenie do lektury, które ma pomóc w pełniejszym odbiorze dawnych utworów, a polskie tłumaczenia opatrzono filologicznym komentarzem.
Sen żywota ludzkiego, bo tak rodzimi autorzy postanowili oddać tytuł oryginału, jest w swoich obu wersjach interesującym przykładem recepcji łacińskiej literatury jezuickiej w Polsce. Kunsztowne Poema de vanitate mundi może natomiast wciąż fascynować jako przejaw charakterystycznego dla epoki, eksperymentalnego manieryzmu, jako przebogata kolekcja motywów wanitatywnych, jako poetycki obraz wojny trzydziestoletniej, wreszcie - jako głęboko religijne i przesycone dydaktyzmem świadectwo mentalności człowieka XVII wieku.
Sen żywota ludzkiego, bo tak rodzimi autorzy postanowili oddać tytuł oryginału, jest w swoich obu wersjach interesującym przykładem recepcji łacińskiej literatury jezuickiej w Polsce. Kunsztowne Poema de vanitate mundi może natomiast wciąż fascynować jako przejaw charakterystycznego dla epoki, eksperymentalnego manieryzmu, jako przebogata kolekcja motywów wanitatywnych, jako poetycki obraz wojny trzydziestoletniej, wreszcie - jako głęboko religijne i przesycone dydaktyzmem świadectwo mentalności człowieka XVII wieku.
