Inwigilacja. Joanna Chyłka. Tom 5

Od kiedy skończyłam czytać "Immunitet" czekałam na kontynuację, bo zakończenie okazało się prawdziwą bombą dla głównej bohaterki. Jednak nie tylko dlatego. Chciałam po prostu poznać kolejną trudną sprawę, której podejmie się mój ulubiony duet, bo z tomu na tom, te historie są coraz bardziej zagmatwane i skomplikowane.

Chyłka i Zordon już po raz piąty współpracują ze sobą w wielkiej sprawie. Tym razem ich zadaniem jest obrona człowieka, który został oskarżony o chęć przeprowadzenia ataku terrorystycznego. Fahad Al-Jassam przyjechał do Polski z któregoś państwa arabskiego i jest wyznawcą islamu. Okazuje się jednak, że istnieje możliwość, że podejrzany to tak naprawdę Przemek Lipczyńki, który zaginął wiele lat temu na wakacjach w Egipcie. Rodzice go rozpoznają i są przekonani, że właśnie odnalazł się ich syn, natomiast sam Fahad twierdzi, że nie ma z tymi ludźmi nic wspólnego. Sprawa jest ciężka, co jest idealnym rozwiązaniem dla Joanny, która postanawia odbudować swoją reputację w kancelarii, do czego potrzebne jej jest efektywne zwycięstwo w z góry przegranej sprawie. Chyłka i Zordon podejmują się obrony muzułmanina i tym samym wplątują się w szeroko zakrojony spisek, w którym biorą udział wysoko postawieni ludzie w państwie...

Co mnie zaskoczyło tym razem? To co zwykle, dzięki czemu książki Mroza, a przede wszystkim te z serii o Chyłce i Zordonie biorę w ciemno - wszystko! Historia jest jak zwykle bardzo poplątana. Intryga goni intrygę, wciąż pojawiają się nowe dowody w sprawie, nowe problemy, nowe zdarzenia. Nie można zastanowić się nad jakimś wątkiem, czy wysnuć własnej teorii, bo za chwilę zostaje ona zmiażdżona przez kolejne fakty. Fabuła jest bardzo dynamiczna, nie zatrzymuje się nawet na moment, nie daje chwili oddechu i możliwości przemyślenia sprawy. Jak zawsze została ona bardzo dobrze przemyślana i jest zdecydowanie "na czasie". Jak wszyscy zapewne wiedzą, fala uchodźców z Bliskiego Wschodu zalała Europę, co nie podoba się ogromnej liczbie osób, co sprawia, że społeczeństwo pokazuje swoją niechęć do muzułmanów. Dlatego też, gdy jeden z nich zostaje posądzony o zamierzenie przeprowadzenia ataku terrorystycznego, na jego obrońcę spada wielka fala niechęci. Nikogo nie obchodzi, czy są na to jakieś dowody, bo nienawiść do islamistów tak trwale zakorzeniła się w umysłach Polaków, że ich to zwyczajnie nie obchodzi. Historia ma oczywiście drugie dno, bo przecież nie można nikogo skazać bez udowodnieni winy, ale dla zwykłego szarego człowieka nie ma to znaczenia. Jestem prawie pewna, że ostatnie wydarzenia były wielką inspiracją dla autora do stworzenia takiego, a nie innego obrazu oskarżonego. Pokazał ON nie tylko fikcyjną historię, fikcyjną zbrodnię, czy fikcyjnego oskarżonego, ale prawdopodobny obraz tego, co mogłoby mieć miejsce, gdyby faktycznie zaistniała taka sytuacja. Po raz kolejny autor pokazał, że trzyma rękę na pulsie i wie, co się dzieje na świecie w okół niego i jest w stanie to bardzo dobrze wykorzystać we własnej twórczości. A że zrobiło to całkowicie po swojemu i w taki sposób, że szczęka opadła mi z wrażenia - to już inna sprawa.

Pani adwokat zdążyła nas już przyzwyczaić do swoich ciętych ripost (szczególnie pod adresem uwielbianego przeze mnie aplikanta), wyszukanych epitetów, wymyślnych porównań oraz ciętego humoru, jednak w tym tomie jest jeszcze bardziej nieobliczalna, poprzez wpływ pewnego elementu, o którym nie napiszę, bo nie chcę zdradzać tajemnicy z poprzedniej części. A co tam u aplikanta Kordiana? Jak to u niego - ciągle się zamartwia - o Joannę, o egzamin adwokacki, o to, czy nadaje się na bycie adwokatem, o brak wolnego czasu i o kilka nowych problemów... Jak to Zordon, zawsze ma dużo do przemyślenia. Niestety musi wziąć odpowiedzialność za pomaganie swojej impulsywnej i trochę szalonej mentorce. Chyłka i Oryński są jak ogień i woda, dlatego tak świetnie się uzupełniają i tak wspaniale do siebie pasują. Nie wiem, czy w życiu osobistym również by tak było, bo jak na razie nie mieli za bardzo okazji się o tym przekonać, a to mógłby być bardzo ciekawy związek... Ale póki co, nie wybiegam w przyszłość, bo wszystko może się zdarzyć. Wyobraźnia Mroza nie zna granic, czego dowiódł wielokrotnie, więc wiele jeszcze może się zdarzyć pomiędzy tą dwójką.

Jak zawsze po skończeniu lektury któregokolwiek tomu z serii o Chyłce i Zordonie, już myślę o następnym - kiedy będzie, jaką sprawą będą zajmować się bohaterowie, jak zmieni się ich sytuacja życiowa, jednak w przypadku "Inwigilacji" te myśli wprost buzują mi w mózgu. To zaczyna stawać się standardowym zachowaniem i zaczyna przypominać obsesję. Ale co tam, na punkcie książek Remigiusza Mroza nie tylko ja wariuję! O zakończeniu nie powinnam w ogóle wspominać, bo udaję, że go w ogóle nie było, że w ogóle nie przeczytałam ostatniego rozdziału. Bo niby jak mam dalej funkcjonować po czymś takim??

Książki Remigiusza Mroza są jak bumerang. Odkładasz książkę z myślą, że już po żadną więcej nie sięgniesz, bo kolejny raz autor daje Ci zbyt dużą dawkę emocji i wprowadza Cię w szał po raz kolejny, aż tu BUM i następny tom z cyklu znajduje się w księgarniach. Dobrze wiesz, że Twoja psychika jest za słaba, a ciekawość zbyt duża i wyciągasz ręce po kontynuację…

„Inwigilacja” to piąta już część zmagań Joanny Chyłki i Kordiana Oryńskiego, powszechnie zwanego Zordonem ze światem szemranych spraw, gdzie nie każdy wyrok zostaje tym sprawiedliwym. Chłopak, który kilkanaście lat temu zaginął na wakacjach w Egipcie, odnajduje się na jednym z warszawskich osiedli. Pomimo tego, iż rodzice rozpoznają w nim syna, ON pod zmienioną tożsamością ewidentnie utrzymuje, że nim nie jest. Człowiek ten po powrocie do Polski staje się celem służb, a sytuację komplikuje fakt, iż przeszedł ON na islam. Joanna Chyłka i tym razem musi sprostać zadaniu, którym jest obrona mężczyzny, choć ona sama nie jest przekonana czy aby na pewno człowiek ten nie planuje zamachu. „Siedziała na fotelu pasażera w jego żółtym daihatsu, przywodząc na myśl samego Lucyfera, który omyłkowo zawędrował do kościoła.” Można wiele o Chyłce powiedzieć, można wiele powiedzieć o Zordonie, lecz nie można powiedzieć, że są oni nudni i bez wyrazu. Wręcz przeciwnie – oboje są tak wielobarwnymi postaciami, iż mam wrażenie, jakby stali obok mnie i gdy tylko spojrzę na regał z książkami, non stop o sobie przypominali. Nie łatwo się uwolnić od tej mieszanki wybuchowej. Nie łatwo… Moim zdaniem „Inwigilacja” jest drugą po „Kasacji” książką z cyklu, która tak bardzo przypadła mi do gustu. Autor ewidentnie trzyma poziom i jak to w zwyczaju bywa – zaskakuje zakończeniem. Tym razem jednak jest to chyba najbardziej „spektakularny” koniec historii, po którym dochodzę do wniosku, że Remigiusz Mróz uwielbia utrudniać życie bohaterom, jak i znęcać się nad nimi. „Kiedy życie rzuca Ci kłody pod nogi, zacznij budować z nich schody. Zajdziesz wysoko.” Akcja powieści jest spójna i dynamiczna – w zasadzie nie wiemy czego się spodziewać po bohaterach, antybohaterach. Autor tak kieruje czytelnikiem, by móc go wielokrotnie zaskoczyć i nie pozwolić mu odłożyć książki przed końcem. Dla Chyłki i Zordona mogę „zarywać nocki” – wystarczy herbata, koc i znakomita lektura, a czytelnik może się w spokoju zrelaksować i oderwać od rzeczywistości. Tak, „Inwigilacja” jest dla mnie jedną z lepszych części o Joannie Chyłce i Kordianie Oryńskim. Z pewnością mogę ją polecić każdemu, kto gustuje w książkach z dużą dozą ironii, nietypowym poczuciem humoru oraz dynamiczną akcją. „Mam prostą zasadę. Jeśli jest coś, co zamiast oglądania mogę przeczytać, wybieram drugą opcję. Zawsze.”

[Adres usunięty]

Inwigilacja to piąty tom przygód Joanny Chyłki i Kordiana Oryńskiego. Staram się nadrabiać zaległości, a w związku z tym, że uwielbiam ten duet to jest to bardzo przyjemne nadrabianie! Czy natomiast kolejny tom okazał się równie dobry jak poprzedni?

'Chyłka nie potrzebowała zbornej wersji dla mediów. Chciała pełnej, emocjonalnej, czasem nietrzymającej się kupy historii.'

Przemek podczas wakacji w Egipcie zaginął. Jego rodzice robili wszystko, aby go odnaleźć, jednak bezskutecznie. Po kilkunastu latach odnajduje się w Warszawie. Co więcej, zostaje oskarżony o planowanie ataku terrorystycznego. Do Joanny zgłaszają się jego rodzice, którzy wierzą, że Przemek, a teraz Fahad jest niewinny. Chyłka podejmuje się bronienia domniemanego terrorysty. Z jakim skutkiem? Czy mężczyzna faktycznie nie planował zamachu?

'Może jednak wbrew temu, co twierdziła, rzeczywiście przemyślała sprawę i podjęła decyzję. Wyrzeczenie się nikotyny w jej wypadku było niemal jak rezygnacja z oddychania dla przeciętnego człowieka.'

Kolejny tom, kolejna skomplikowana sprawa. Duet prawników, a właściwie prawniczka i aplikant nie mają łatwo. Każda opisywana sprawa nie jest prosta i wymaga ogromnego zaangażowania. Zordon poświęca na nią cały swój czas, pozostałe obowiązki odkłada na dalszy plan. A ma się czym martwić, ponieważ egzamin adwokacki zbliża się wielkimi krokami.

Moja ulubiona para literacka pozostaje w swoim humorystyczno - sarkastycznym klimacie. Książkę pomimo swej objętości czyta się szybko. Wątek i chęć poznania rozwiązania sprawy niesamowicie wciąga. Ponadto Remigiusz Mróz po raz kolejny zakończył historię w ten sposób, że nie pozostaje nic innego jak chęć sięgnięcia po kolejny tom!

'- Orientuję się mniej więcej w kulturze współczesnej. Klasyczną obrzydził mi Homer.

- Nie wiesz, o czym mówisz. Bez niego nie byłoby choćby Sienkiewicza.

- Tak? To rzeczywiście, byłaby to niepowetowana strata.'

Zastanawiacie się nadal czy seria jest warta uwagi? Po przeczytaniu pięciu tomów podtrzymuję swoją decyzję, że WARTO! Perypetie głównych bohaterów i sprawa, którą się zajmują to coś, od czego nie można się oderwać. Polecam z czystym sumieniem.

'- Jesteś prawdziwym mentalnym marynarzem, Zordon.

- Że kim?

- Odpływasz myślami w siną dal - odparła. - Na przepastne wody oceanu bezowocności.'

„Inwigilacja” to piąty tom cyklu o Joannie Chyłce i Kordianie Oryńskim. Z niecierpliwością czekałam na to, aż książka ta trafi w moje ręce. Niestety, nadrobiłam już wszystkie pozycje z tej serii - jestem więc na bieżąco, i tak jak inni, będę wyczekiwać kolejnych premier. Na szczęście „Oskarżenie” już trafiło na półki księgarń, w związku z czym mogę już sięgnąć po tę pozycję!

Tym razem Chyłka i Zordon muszą rozwiązać zagadkę pewnego chłopaka, który zaginął kilkanaście lat temu podczas wakacji w Egipcie. Teraz odnajduje się na jednym z warszawskich osiedli. Używa innego imienia i nazwiska i pomimo tego, że rodzice rozpoznają w nim zaginionego syna, ON upiera się, że z zaginionym chłopcem nie ma nic wspólnego. Dodatkowo mężczyzna przeszedł na islam co sprawiło, że w Polsce znalazł się na celowniku służb i zostały mu postawione zarzuty przygotowania zamachu terrorystycznego. I tutaj wkracza nasz wspaniały duet! Jednak jak tu bronić klienta, który być może miał w planach wysadzić całą Warszawę?

Remigiusz Mróz po raz kolejny serwuje nam wyjątkowy kryminał, z doskonałą intrygą i fabułą pełną zwrotów akcji. Książkę czytałam z wypiekami na twarzy i nie mogłam się od niej oderwać. Pozycja tak mnie wciągnęłam, że zapominałam o całym Bożym świecie i totalnie wkręciłam się w świat bohaterów i chciałabym pozostać tam dłużej.

W na swoim czytelniczym koncie mam już wiele przeczytanych serii. I zazwyczaj było tak, że pierwsza część była bardzo dobra, zachęcająca po sięgnięcie po następne pozycje, które później okazywały się przeciętne i pisane na siłę. Remigiusz Mróz jest autorem, który wychodzi ponad ten schemat i każda część jego cyklu, jest lepsza od poprzedniej nie tylko pod względem języka, ale także fabuły, stopnia trzymania w napięciu oraz zainteresowania czytelnika zagadką. To jest naprawdę coś wielkiego i za to Remigiusz Mróz zasługuje na brawa!

Joanna Chyłka i Kordian Oryński to mój ulubiony duet! Tym razem autor poświęca dużo uwagi ich relacji, która zaczyna się robić coraz bardziej ciekawa. Remigiusz Mróz, pomimo tego, że pisze kryminały, jestem pewna, że sprawdziłby się także w napisaniu romansu! Potrafi stworzyć taką chemię między bohaterami, której nie powstydziłby się z pewnością autor romansideł. Jestem pod ogromnym wrażeniem! A scena w korytarzu (jeśli czytaliście tę książkę, to z pewności wiecie, o którą mi chodzi) to dla mnie mistrzostwo! Jeśli zaś chodzi o kreację bohaterów, to jest ona niezmienna. Joanna nadal jest kobietą twardo stąpającą po ziemi i rzucającą ciętymi ripostami, które sprawiały, że nie raz wybuchałam śmiechem. A Kordian? Stał się bardziej pewny siebie, a przed nim egzamin aplikacyjny, do którego bohater nie ma czasu się przygotować.

Remigiusz Mróz nie ma serca. Dlaczego tak uważam? Osoba posiadająca tak ważny organ nie skończyłaby książki w taki sposób! Tak nie można! Tak się nie robi! Zakończenie zmiażdżyło mnie kompletnie, przez godzinę miałam wypisane na twarzy jedno wielkie „Cooooo????” i zaczęłam odliczać dni do „Oskarżenia”. Remigiusz Mróz jest mistrzem trzymania czytelnika w napięciu - bez dwóch zdań!

Podsumowując, „Inwigilacja” to genialny, trzymający w napięciu kryminał z bardzo dobrze skonstruowaną intrygą, pełną sprzecznych wskazówek. Bohaterowie są jak zwykle wspaniali, a ich relacja sprawiła, że uwielbiam tę serię nie tylko ze względu na oryginalność zagadek, ale także ze względu na bohaterów bo to właśnie oni nadają książkom „tego czegoś” Zdecydowanie polecam!

Jeśli interesuje Cię tematyka prawnicza z nutką kryminalną to napewno Chyłka Remigiusz Mróz przypadnie Ci do gustu :) Chyłka jest bezwględną prawniczką, która niecofa się przed żadnym zleceniem, które bierze, nawet, jeśli zagraża to jej zdrowiu i życiu. Chyłka to osoba o specyficznym charakterze i sposobie życia. Przeczytamy tutaj o trudnej miłości Chyłki i jej aplikanta Zordona. Chyłka powstała w serii składającej się póki co z 9 części: "Kasacja", "Zaginięcie", "Rewizja", "Immunitet", "Inwigilacja", "Oskarżenie", "Testament", "Kontratyp" i "Umorzenie". W moje ręce w pierwszej kolejności trafiło "Zaginięcie" i jak to u mnie niekiedy się zdaża w trakcie czytania zorientowałam się, że chyba powinna być jakaś wcześniejsza część no i była ... i wpadłam w ciąg Chyłki wyczekując części 10. Ja polecam ją Tobie z czystym sumieniem, łatwa do przyswojenia, nie sposób się oderwać jak już się ją zacznie czytać a i wzbudza skrajne emocje od złości poprzez łzy aż po śmiech.

zapraszam na mój profil książkowy: [Adres usunięty]

Piąty tom przygód Chylki i Zordona. Tym razem prawniczka broni człowieka oskarżonego o atak terrorystyczny, człowieka który rownoczesnie może być zaginionym przed laty synem pewnego małżeństwa. Dlaczego jednak nie przyznaje się do tego? Skąd wziął się w Polsce i dlaczego to nim zajęli się śledczy?

Jak zwykle Mróz wciąga nas w losy prawników lekkim piórem, książkę połyka się w całości z zapartym tchem czekając na finał tej przygody!

Ponadto myślę, że temat jest na czasie. Zagrożenia terrorystyczne cały czas występują. „Inwigilacja” jest świetnie i logicznie przygotowaną książką. W trakcie czytania można zadać sobie pytanie z okładki książki: „Jak daleko posunie się władza, by ochronić obywateli?” Dodatkowo można się zastanawiać czy służby powinny mieć nieograniczone uprawnienia, czy powinna być jakaś granica, jakie kryteria powinny o tym decydować? Książka jest fikcją, ale czy nie mogłaby mieć odzwierciedlenia w rzeczywistości w mniejszym bądź większym zakresie? Nie da się wykluczyć.

Zakończenie, które jest jednocześnie nowym początkiem - to już chyba klasyk w wykonaniu Remigiusza Mroza. Obiecałam sobie zrobić przerwę od przygód prawników ale jak mam to zrobić po takim zakończeniu?

Joanna Chyłka dwoi się, by swoje prywatne zawirowania przełożyć na zawodowy sukces. Sprawa nie jest łatwa z powodu "choroby", która mocno wpływa na jej modus operandi. Dolegliwości i okoliczności sprawy modyfikują nie tylko jej sposób działania, ale i podejście do życia. W niezależnej pani mecenas nieśmiało budzi się kobieta, a że w naturze pań leży zmienność, weryfikacji podlega jej pogląd na temat "obcych". Obronę niedoszłego zamachowca utrudnia nie tylko niechęć do "przybyszów", ale i niewątpliwy udział służb. Nie bez znaczenia pozostaje także podjęcie jednej z najważniejszych decyzji w życiu i zmaganie się z jej konsekwencjami.

Chyłka staje do walki. Tym razem jej metody można określić mianem wyjątkowo nietypowych.

Anna i Tadeusz adoptowali małego chłopca i mieli nadzieję, że ich uczucia dosłownie nie będą miały granic. Te jednak powstały na jednych z rodzinnych wakacji w Egipcie. Dziecko zniknęło. Małżeństwo do Polski wróciło we dwoje i długo żyło nadzieją. Para wierzyła w powrót syna.

Po kilkunastu latach na warszawskim osiedlu zjawia się mężczyzna, w którym można doszukiwać się zaginionego przed laty chłopca. Serce matki podpowiada, że odzyska syna. Sytuację komplikuje fakt, iż z "wycieczki" wraca zupełnie inny człowiek. Nie tylko jego wiek ulega sporej zmianie, ale i religia, która zostawia widoczny ślad w psychice i zachowaniu.

Młody islamista oskarżony jest o przygotowywanie zamachu.

Sprawą zajmuje się 'sądowa terrorystka', która aktualnie toczy osobistą wojnę. Joanna Chyłka zaczyna łączyć fakty. Niebezpiecznym spoiwem stają się służby, które mogły wziąć na celownik niewinną osobę.

600 stron to zdecydowanie za mało, by pomieścić talent Mroza, niezwykłość Chyłki i wytrzymałość Zordona.

Zamach na psychikę czytelnika został skutecznie przeprowadzony.

Bardzo polecam!

Cała recenzja: [Adres usunięty]