Igrzyska śmierci. Trylogia

Trylogię dostałam na święta w zeszłym roku. Książki są piękne, każdą częśc przeczytałam 5 razy i dalej mi się nie znudziło :)

Cała trylogia jest super. Trzyma w napięciu do samego końca. Wciągnęła tak że zdążyłam skończyć jedną i od razu brałam się za drugą. Ciężko sie oderwać

Świetna trylogia, czyta się ją ciągiem, bo bardzo wciąga. Świat niby zupełnie obcy, a w pewnym sensie możliwy. Momentami przychodzi na myśl przeszłość cenzurowana, momentami wizje przyszłości. Złe czasy sprzyjają bohaterom. Postaci piękne i bardzo prawdziwe, rzeczywistość brutalna i ironiczna.

Cudowna opowieść o tym, jak ludzie mogą być okrutni, pokazuje nam ze nikomu już nie można ufać. Przypomina mi nasz teraźniejszy świat, chociaż czy nie było tak zawsze? Podział grup ze względu na majątek, przywileje, propaganda władzy, manipulowanie ludźmi. „Jesteśmy kapryśnymi, głupimi istotami o marnej pamięci i wielkim talencie do samozniszczenia.”

Polecam bardzo gorąco przeczytać książkę, ponieważ daje nam zupełnie inne światło na rzeczy, w porównaniu do filmu. Dwie pierwsze części połknęłam, strasznie mnie wciągnęły dzięki rozbudowanej akcji, która trzymała w napięciu. Aczkolwiek w trzeciej części jest dużo cierpienia. Wszystkie wydarzenia odcisnęły na Katniss ogromne piętno. Ledwo sobie radzi z napływającymi wiadomościami, które coraz bardziej ją niszczą. Przyznaję, że do momentu odzyskania Peety było już trochę męcząco. Przestałam czytać na jakiś czas przed wyprawą do Dwójki. Ale potem akcja rozwala. W ogóle nie spodziewałam się tego, co zaszło. I smierć Finnicka była dla mnie bardzo smutna. Kiedy obejrzałam film, trochę nie rozumiałam tej końcówki. W książce, Snow sensowniej argumentuje akcje z bombą. Niewątpliwie była to sprawka Coin, ale dla rozwiania minimalnych wątpliwości chciałabym wiedzieć czy to ona posłała Prim na wojnę.

Epilog jest happy endem ale i sad endem. Pozostała ze swoją miłością życia, walczyła z koszmarami, uratowała chociaż trochę psychikę, odnowiła świat. Ale zastanówmy się nad jej początkowymi obowiązkami, które sobie wyznaczyła, którymi się kierowała zgłaszając się za Prim, nielegalnie polując czy udając miłość do Peety. Chciała ochronić rodzinę. Cały czas tkwiło jej to w głowie, kierowała się tym postanowieniem. Czy jej się udało? Nie. Został tylko Peeta, którego w sumie też zadeklarowała chronić na drugich igrzyskach. Rozwinęłabym wątek Peety i Katniss, ale myślę, że wystarczająco opisałam moje refleksje co do tej wspaniałej trylogii. Serdecznie polecam.

Książki kupilem dla mojej narzeczonej ponieważ kocha ona czytanie i ma naprawde wielka kolekcję książek jednak cały czas ją powiększamy. Co do treści bardzo wciagające, nawet ja dałem sie wciągnąć, a narzeczona strasznie sie i cieszy i juz kończy czytanie. Polecam bardzo serdecznie!

Wydanie bardzo ładne o treści nie będę się rozpisywać gdyż raczej wszyscy znają :) Polecam.

Doskonała trylogia nie tylko dla młodzieży! Fantastycznie zarysowane charaktery, trzymająca w napięciu akcja... jedna z tych pozycji, w których filmy, choć świetne, nie są w stanie oddać w całości klimatu książek. Gorąco polecam.

Igrzyska śmierci - Suzanne Collins - recenzja

Jedną z moich ulubionych książek jest trylogia "Igrzyska Śmierci". Autorką jest Suzanne Collins. Swoją pisarską karierę kobieta rozpoczęła w 1991 roku jako twórczyni telewizyjnych programów dla dzieci. Zanim stworzyła bestsellerową powieść "Igrzyska śmierci" będącą pierwszą częścią trylogii, napisała kilka bajek i opowiadań, a w końcu zasłynęła pięcioczęściowym cyklem kronik o podziemnym świecie i Gregorze - chłopcu, który odkrywa nieznane nikomu obszary. I ta seria, i "Igrzyska śmierci" przez wiele tygodni utrzymywała się na liście bestsellerów "The New York Times", zyskując fantastyczne recenzje zarówno krytyków, jak i czytelników.

Sklasyfikowałabym tę książkę jako fantastykę przygodową. To opowieść o świecie, którym rządzi Pan i okrutne władze. Co roku dwójka nastolatków z każdego z dwunastu dystryktów wyrusza na Głodowe Igrzyska, by stoczyć walkę na śmierć i życie. Bohaterką, a jednocześnie narratorką książki jest szesnastoletnia Katniss Everdeen, która mieszka z matką i młodszą siostrą w jednym z najbiedniejszych dystryktów nowego państwa. Od początku książki poznajemy dramatyczną historię Katniss i jej siostry - Prim. W książce jest dużo poważnych problemów, z którymi bohaterowie muszą się zmierzyć.

Czy Katniss nawiąże przyjaźnie w czasie Głodowych Igrzysk? Jak daleko bohaterowie będą musieli się posunąć żeby przetrwać? Jakie są prawdziwe uczucia Katniss? Jaka przyszłość czeka dwunasty dystrykt i jego mieszkańców?

W tej książce najbardziej interesowało mnie jak potoczą się losy bohaterów na Głodowych Igrzyskach oraz ciężki losy dystryktów. Bardzo wzruszył mnie moment kiedy najbliższy przyjaciel Katniss był bliski śmierci. Przerażała mnie postać prezydenta wszystkich dystryktów.

Poleciałbym tę książkę osobom, które szukają w książkach dramatycznych wątków i trudnych wyborów połączonych z wątkami miłosnymi. Dużo wątków jest politycznych i związanych z wojną dlatego każda osoba znajdzie coś dla siebie.

Paula, lat 16

żródło:[Adres usunięty]

Tytuł zapada w pamięć i przyciąga czytelnika :) Same w sobie książki są rewelacyjne. Czyta się je jednym tchem, ja nie mogłam się oderwać czytałam w autobusie, pracy, domu, w każdej wolnej chwili. Godne są gorącego polecenia!!

Wciąga niesamowicie. Do tego niesamowity pomysł na świat i historie. Główna bohaterka zapada w pamięć jest silna, mądra i do tego te jej rozterki miłosne, którego z nich wybierze. Trzyma nieźle w napięciu i jest zaskakująca, do tego kilka razy przy niej płakałam, często też się śmiałam. Naprawdę niesamowita książka i polecam wszystkim, którzy mają ochotę zagłębić się w niesamowity świat. Ma się ją ochotę nom stop czytać, a do tego zapada na długo w pamięci.