Hurt/Comfort Outlet

Urocza książka. Fajna historia chłopaka z problemami, który tak naprawdę nie lubi siebie samego i ukrywa swoją orientacje przed większością ludzi.

Spoiler: Cieszę się, że historia z bratem Janka nie została rozwiązana. Byłoby za słodko.

"Hurt/Comfort" to niezwykle ujmująca książka młodzieżowa, będąca przy okazji świetnym debiutem Weroniki Łodygi. Bardzo mile mnie zaskoczyła.

„Hurt/Comfort” to opowieść o relacji dwóch chłopaków, którzy właśnie zaczynają klasę maturalną. Artur, główny bohater, poznaje Janka w dość nietypowy sposób i niechętnie podchodzi do wizji nawiązywania z nim bliższej relacji. Brzmi typowo, prawda? Cóż, historia jest prosta, spokojna, urocza, momentami wzruszająca. Nie mamy tu nagłych zwrotów akcji czy zaskakujących rozwiązań. Ale nie o to tu chodzi. Bo chociaż książka Weroniki Łodygi opiera się na znanych już nam schematach, to jest w niej coś wyjątkowego.

W tej książce przede wszystkim cenię wątek LGBT+, którego nigdy za wiele, szczególnie na polskim rynku wydawniczym. Dlaczego? Bo reprezentacja jest ważna. I tyle.

Autorka postawiła na zbudowanie ludzkich bohaterów, takich, z którymi łatwo jest się utożsamić. Ja bardzo się z nimi zżyłam i kibicowałam im. Świetnie zarysowany został obraz nastolatków w obliczu z normalnymi, codziennymi problemami, jak i tymi poważniejszymi.

Młodzieżowy język nie jest tu rażący, relacje między bohaterami mają jakieś podparcie. Wątek romantyczny nie pojawia się znikąd i chociaż momentami jest sporo „cukru”, to wcale mi to nie przeszkadza. Ponieważ relacja jest wiarygodna, jest przyjaźń i jakaś więź. Są wzloty i upadki.

To, jak z biegiem książki zmienia się główny bohater, jest naprawdę świetne. Zmienia się jego trudna relacja z ojcem, podejście do świata, ludzi, siebie. Przełamuje swoje lęki na naszych oczach. To wszystko wiele razy wywołało u mnie uśmiech na twarzy. Książka zdecydowanie warta przeczytania, nawet jeśli ktoś (jak ja) zwykle nie zaczytuje się w młodzieżówkach.

No i oczywiście będę wyczekiwać kolejnej książki Weroniki Łodygi!

Sięgając po tę książkę, nie wiedziałam, czego właściwie mam się spodziewać. Nie znałam opinii na jej temat i nie wiedziałam, czy będę jej targetem. I wcale nie chodzi mi o wątek LGBT. Mam wśród znajomych zarówno gejów, jak i lesbijki, więc nie jest to dla mnie coś niezwykłego. Po prostu nie wiedziałam, czy nie będę za stara. Bohaterami są bowiem nastoletni ludzie, którzy wchodzą w dorosłe życie, i próbują się w nim odnaleźć.

Na początku strasznie irytował mnie Artur. Kiedy jednak poznałam demony, z którymi się mierzy, zrozumiałam go. Co prawda działał mi na nerwy, ale chciałam dać mu czas, żeby przekonać się, co mu w duszy gra. Bardziej lubiłam Janka, ale Artur też był w porządku. Tylko nie do końca potrafił odnaleźć się w świecie, w którym przyszło mu żyć. Za to pokochałam Magdę. Specyficzna dziewczyna, ale Artur bez niej by za daleko nie zajechał.

Ta książka pokazuje, jak trudno być osobą homoseksualną w Polsce. Nie każdy ma to szczęście, że ma wyrozumiałych bliskich i przyjaciół. A ile razy ktoś słyszy pytanie, czy "próbował nie być taki?". Brakuje rozmowy na ten temat, dyskusji, ale na spokojnie, bez przerzucania się oskarżeniami czy pretensjami. Mnie rodzice wychowali w taki sposób, że szanuję każdego człowieka, bez względu na wszystko. I nie obchodzi mnie to, w co ktoś wierzy, kogo kocha, za jaką partią jest, dopóki po prostu jest dobrym człowiekiem. I tak powinno być.

To jedna z lepszych książek YA, jakie czytałam. Może i nie każda decyzja bohaterów była dla mnie zrozumiała, ale ja już jestem starym ramolem i nie nadążam za młodzieżą. I tu zwrócę uwagę na jedną rzecz - bohaterowie zachowują się jak nastolatkowie. Nie są przerysowani. Raz ma się ochotę ich przytulić, a raz wsadzić w rakietę i patrzeć, jak lecą.

Uważam, że autorka podeszła do tematu LGBT z klasą. Pośmiałam się w trakcie czytania, ale też pojawiły się w moich oczach łzy. Moim zdaniem to dobra historia nie tylko dla nastoletnich czytelników, lecz także ich rodziców.

Książka cudowna. W głównych bohaterach zakochałam się od razu. Jest to na pewno wartościowa książka, która porusza życiowe problemowy nastolatków i mimo, że zakończenie zostawiło mnie z niedosytem uważam ze książka zasługuje na 5 gwiazdek

Czy zdarza Wam się po przeczytaniu książki odczuwać żal, że to już koniec? To uczucie towarzyszyło mi długo po skończeniu lektury Hurt/Comfort. Przez kolejne dwa dni nie sięgnęłam po nic innego, bo bałam się, że zbyt szybko zapomnę o tej książce 💔.

Pamiętam, że podobnie czułam się po przeczytaniu Red, White & Royal Blue, po którą sięgnęłam spontanicznie i sama byłam zdziwiona że tak dobrze odnalazłam się w tej tematyce. Druga książka z tej półki, po którą sięgnęłam wyszła spod pióra polskiej autorki, co bardzo mnie cieszy. W dodatku jest ona debiutem literackim Weroniki Łodygi tak dobrym, że już nie mogę się doczekać lektury kolejnych książek! Zdecydowanie zostałam kupiona przez autorkę ❤️.

Artur jest w klasie maturalnej. Nie przepada za ludźmi, a do swojego świata wpuścił jedynie najlepszą przyjaciółkę. Ma dość skomplikowaną relację z ojcem i traumę z przeszłości, której jeszcze nie przepracował. W dodatku wpadł w oko nieświadomej jego odmiennej orientacji seksualnej koleżance z klasy. Pewnego dnia poznaje Janka, który uparcie próbuje wedrzeć się do jego świata. Mimo jawnej niechęci Artura, nie ustaje w swoich wysiłkach.

Ależ to było przyjemne, pozytywne, subtelne i sympatyczne. Większą część przesłuchałam w audio i przeważnie uśmiech nie schodził mi z twarzy. Uwielbiam głównych bohaterów, od pierwszego rozdziału się z nimi zżyłam i oczywiście gorąco im kibicowałam 👬.

Jeżeli planujecie poznać tę historię, polecam audiobooka na Legimi. Marcin Franc doskonale ją zinterpretował 🥰. A tak na marginesie, to idealna lektura na czerwiec 🌈.

„Jeśli nie robisz niczego złego, nie zachowuj się, jakbyś popełniał zbrodnię”, czyli przyjemna młodzieżówka.

Hurt/Comfort to debiutancka książka Weroniki Łodygi. Gdy zobaczyłam ją w zapowiedziach, od razu zapisałam na listę do przeczytania. Skusiła mnie też trochę polecajka okładkowa od Natalii Osińskiej, autorki cyklu Fanfik.

Artur ma osiemnaście lat i nie wie jeszcze wielu rzeczy. Nie wie, jak zacząć rozmowę z własnym ojcem, gdzie przebywa obecnie jego matka, jakie oczekiwania ma wobec niego koleżanka z klasy i dlaczego Magda, jego przyjaciółka, na siłę próbuje go swatać. Nie wie też, jakim cudem uda mu się zdać maturę z polskiego, skoro nadal myli romantyzm z oświeceniem, a parabola to dla niego wyłącznie wykres funkcji kwadratowej. Za to świetnie wychodzi mu udawanie głuchego, gdy w autobusie zaczepi go ktoś obcy, a to już dobry początek.

Janek wie, czego chce od życia. I nie jest to zaliczenie matury z matematyki, chociaż z pewnością by nie zaszkodziło. Chce brata, który nie ignoruje jego istnienia, mniej żenujących rodziców, a także youtuberów, którzy wrzucają filmiki regularnie i zawsze na czas. I mniej zmechaconych swetrów, tak przy okazji. Przede wszystkim chciałby jednak zwrócić na siebie uwagę jakiegoś miłego chłopaka. Najlepiej takiego, który w autobusie udaje głuchego i wcale nie wydaje się miły.

Na pewno fani wszelkich fanfiction (czyli opowiadań tworzących przez fanów, np. do serii książek czy też filmów) wiedzą co oznacza tytuł tej książki. Hurt/comfort to jeden z często używanych tagów przy opisywaniu opowiadań zamieszczanych w Internecie. Oznacza on, że jedna z postaci cierpi (może to być cierpienie fizyczne lub psychiczne), a druga ją pociesza, przez co pojawia się pomiędzy nimi głębsza więź (z ang. hurt – cierpienie, comfort – pociecha). Kiedy już tytuł mamy rozszyfrowany to już dokładnie wiemy, o czym będzie książka.

Jest to książka, gdzie mamy bohaterów LGBTQIA, więc jeśli komuś to przeszkadza, to niech po prostu nie czyta tej książki. Hurt/Comfort to przyjemna lektura, która w dzisiejszych czasach niesie nadzieję na lepsze jutro. Szczególnie teraz, gdy w Polsce społeczeństwo LGBTQIA jest gnębione, takie książki są potrzebne. Może pozwoli niektórym pogodzić się ze swoją orientacją lub ją odkryć.

Autorka porusza problemy, które towarzyszą nam na co dzień: strach, niepewność, brak zrozumienia i chęć akceptacji. Miłość nie wybiera. Szanujmy się nawzajem. Wszyscy jesteśmy ludźmi i należy nam się szacunek. Takie książki są w Polsce potrzebne i bardzo się cieszę, że nasi rodzimi pisarze zaczynają sięgać po takie wątki. Mamy tutaj sporo stereotypów dotyczących nauki w liceum, ale mimo to całość dobrze ze sobą współgra. Autorka stworzyła ciekawych bohaterów, którzy na co dzień zmagają się z wieloma problemami. Można łatwo się z nimi utożsamić. Są oni intrygujący i naprawdę sympatyczni. Styl autorki spodobał mi się już od pierwszych stron. Jest lekki i taki trochę gawędziarski, dzięki czemu książkę czyta się błyskawicznie. Nie raz także parsknęłam śmiechem.

Główne skrzypce gra tutaj Artur i jednak liczyłam, że może dostaniemy jakiś rozdział z perspektywy Janka, aby poznać go dokładniej, ponieważ jest ON postacią... przesadnie miłą i wyrozumiałą. Ciekawym wątkiem była również relacja Artura ze swoim ojcem.

Hurt/Comfort to słodka historia, która oczaruje nie jednego czytelnika. Jeśli lubicie książki młodzieżowe, to ta na pewno przypadnie wam do gustu. Ja bawiłam się przy niej świetnie. Ciekawa pozycja dla młodzieży i idealna pomiędzy bardziej wymagającymi tytułami.

Artur jest ostatniej klasie liceum. Dodatkowo jest trochę aspołeczny i nie wie, jak porozmawiać z własnym ojcem, czego chce od niego koleżanka z klasy Anita. No i jest gejem. No i jakie intencje wobec niego ma ten nowy w klasie, Janek?

Już na wstępie zaznaczę, by nie kierować się zbytnio opisem „Hurt/Comfort” z tyłu okładki. Dlaczego? Bo można z niego wysnuć wniosek, że w powieści będziemy obserwować oczami dwóch bohaterów, Artura i Janka. Tak jednak nie jest i wszystkie wydarzenia dostajemy z perspektywy tylko tego pierwszego bohatera. I to w dodatku w narracji trzecioosobowej. Trochę mi się to gryzło, ale tylko początkowo. Bo potem wsiąknęłam w książkę na całego. Trochę w tym zasługa stylu pisania autorki. Bardzo, ale to bardzo mi się ON spodobał. Szczególnie ten humor! Idealnie się ON wpasowuje w moje poczucie humoru. Nawet nie zliczę ile razy uśmiechnęłam się pod nosem!

Akcja książki dzieje się na przestrzeni roku, na przestrzeni ostatniej klasy liceum. Wiadomo, wtedy dużo się dzieje (potwierdzone info od tegorocznej maturzystki). Taki zabieg ma swoje plusy i minusy. Do tych drugich na pewno można zaliczyć to, że przez to występowały przeskoki czasowy. A przez to trudniej przywiązuje się do bohaterów. I przez to też niektóre wydarzenia wydają się mało ważne, mniej znaczące. A plusy? Na pewno dzięki temu więcej się działo. No i możemy też lepiej poznać bohaterów. I jeszcze jeden plus, który akurat mi nie wyszedł na dobre – obsadzenie akcji w ostatniej klasie liceum może rozbudzić nostalgiczne wspomnienia. Trochę przez tę książkę wpakowałam się ostatnio w słabe spotkanie z ludźmi z klasy, a już zarzekałam się, że na takie coś nigdy więcej nie pójdę. Więc na swój sposób autorce ta część wyszła świetnie w książce!

Przejdźmy teraz do bohaterów. Bardzo mi się podobała i kreacja postaci, jak i przestawienie relacji między nimi. Nie będę omawiać każdego z nich, bo od poznawania ich macie książkę. Wspomnę tylko o tych, co wywarło na mnie największe wrażenie. Po pierwsze – ojciec Janka. Nie było go w powieści za wiele, ale wystarczająco, by rozbudzić sympatię. Do tego wzmianka o jego przeszłości jest świetnym smaczkiem. Po drugie – Artur i jego tata. Autorka pokazała świetny rozwój ich relacji. Dodatkowo podziwiam autorkę za podjęcie tego tematu. Byłam serio pod ogromnym wrażeniem. No i po trzecie – Anita. Początkowo jej wątek wydawał mi się bardzo, ale to bardzo niepotrzebny. Jednak gdy doszło do rozwiązania wątku związanego z nią stwierdziłam, że nie dość, że nie było to niepotrzebne, to nawet było to ważne.

To już nie będę niepotrzebnie przedłużać – czytajcie „Hurt/Comfort”. Nie jest to może książka odkrywca, nie jest to może książka przełomowa. Ale nie zmienia to faktu, że jest to powieść ważna. - szczególnie, że obsadzona jest w polskich realiach.

Znacie takie książki, które z jednej strony kochacie z drugiej nienawidzicie?

Ja tak miałam z tą.

SERIO!

Zaczynając od minusów.

Nie wszyscy mogą to wiedzieć, ale nie przepadam za polskimi pisarzami.

Dlaczego?

Ponieważ NIENAWIDZĘ Polskich imion oraz nazwisk w książce! Kiedy widzę, że jakaś postać ma na imię Artur od razu kojarzę ją sobie z osobą, którą znam i te dwa obrazy bardzo mi się ze sobą mieszają i nie zgadzają, co psuje mi całą przyjemność czytania!

Dziwne?

Tak bardzo, zwłaszcza że przy obcojęzycznych imionach ten problem się u mnie nie pojawia...jestem dziwna tak.

Drugim minusem jest sposób, w jaki jest napisana ta książka. Uwielbiam czytać książki z perspektywy głównego bohatera, a tutaj niestety całość jest opisana z punktu widzenia 3 osoby.

Niby nic takiego, ale kiedy czytałam książkę w nocy, a autorka używała stwierdzenia "on" to często nie miałam pojęcia o którego "on" jej chodzi...

Ostatnią uwagą jest to, że czasami dana akcja była za szybko urywana i następowało przejście do kolejnej.

Okej może nie wszystkich interesuje jaką sukienkę wybrała Magda i czy Ance udało się przekonać mamę na wyjazd, ale mnie to ciekawiło..

Z minusów w sumie to tyle.

Nie za dużo, ale nie mogłam przejść obok tego obojętnie, bo nie wiecie, jak to raniło moją duszę.

Jeśli chodzi o pozytywy.

Książka opowiada nam naprawdę fantastyczną historię, w której troszeczkę aspołeczny chłopak stara się walczyć ze swoimi wewnętrznymi demonami, a u swego boku ma kilku naprawdę wspaniałych przyjaciół, którzy bardzo go w tym wszystkim wspierają.

Historia jest prawdziwa, bo ukazuje nam, że nawet w niewielkim gronie znajomych możemy znaleźć swoją tak zwaną bezpieczną przystań, w której wszystko wydaje się łatwiejsze.

Moim zdaniem koniec książki był najlepszy a ostatnie wydarzenia między Arturem a jego tatą?

Majstersztyk!

Uśmiech nie schodził mi z twarzy, a radość sięgnęła zenitu naprawdę.

Podsumowując, książka posiada jak dla mnie parę minusów, ale mimo wszystko warto ją przeczytać dla samej historii.

Ocenka: 7/10

"Hurt/Comfort" Weroniki Łodygi to książka o osobach homoseksualnych, którzy borykają się z wieloma problemami nie tylko związanymi z ich orientacją seksualną. Na wstępie chciałabym zaznaczyć, że główni bohaterowie zostali świetnie wykreowani i nie można ich nazwać jedynie gejami, jak to czasami bywa w innych powieściach.

W książce ukazana jest historia Artura oraz Janka, którzy uczęszczają do klasy maturalnej. Są bardzo odmiennymi postaciami, ale razem się uzupełniają. Janek jest radosnym, pozytywnym oraz otwartym człowiekiem. Natomiast Artur często jest przygnębiony i zamknięty w sobie, gdyż boryka się z pewnymi problemami w swoim życiu. Na szczęście Artur zawsze mógł liczyć na swoją najlepszą i zakręconą przyjaciółkę Magdę, a potem w jego życiu pojawił się jeszcze Janek.

Podoba mi się, że powieść ta nie skupia się głównie na wątku romantycznym, który rozwijał się powoli, ale naturalnie. Porusza ona inne ważne i istotne kwestie jak traumy czy nie najlepsze relacje z bliskimi. Moim zdaniem czytelnik naprawdę łatwo może utożsamić się z nastoletnimi bohaterami, a w szczególności z Arturem, i ich trudnościami życia codziennego. Pozytywnie oceniam również język "Hurt/Comfort", bo moim zdaniem dialogi wypadły wyjątkowo naturalnie i humorystycznie, więc dobrze się to czytało. Chociaż w pewnym momencie musiałam zrobić sobie przerwę od tej historii, aby sięgnąć po coś innego, bo zaczynałam się nudzić w trakcie czytania.

Główni bohaterowie zostali naprawdę bardzo dobrze wykreowani, ale jeśli liczycie na zawrotne tempo i zaskakujące zwroty akcji, tego tu nie znajdziecie. Ogólnie książkę dobrze mi się czytało, ale nie mogę powiedzieć, żeby mnie chwyciła za serce, bo w połowie musiałam zrobić sobie przerwę od niej. Jednak i tak bohaterowie, wszelkie ich problemy i język są mocną stroną "Hurt/Comfort".

♥ Julia

Świetna książka. Idealna dla czytelników 12+. Będę do niej wracać wiele razy. Polecam z całego serca

Artur to niezbyt towarzyski licealista, kiepski z polskiego i mający swoje dziwactwa. Jednym z nich jest używanie języka migowego w komunikacji miejskiej, gdy ignorowani ludzie nie dają za wygraną. Janek to niepoprawny optymista (choć optymizm ten przygasa odrobinę w starciu z matematyką), we wszystkim szukający dobrych stron i nie zrażający się gdy chłopak zaczepiony w autobusie odmiga mu zamiast odpowiedzieć. Upór Janka i wsparcie Magdy powoduje, że chłopców zaczyna łączyć coś więcej niż tylko wspólna nauka. Wraz z rozwojem fabuły poznajemy też ich przeszłość, rodziny i motywacje, towarzyszymy im w życiu szkolnym i nie tylko.

„On jest taką uroczą pierdołą. Ty jesteś wrednym bucem. Dopełniacie się.”

Postaci w książce są bardzo zróżnicowane. Choć jak dla mnie dość… schematyczne. Artur jest zamknięty w sobie, nie ma znajomych poza Magdą i jakoś szczególnie mu ten stan nie przeszkadza. Mieszka sam, w wolnych chwilach rysuje i użala się nad sobą.

Janek to wiecznie uśmiechnięty chłopak, trochę oderwany od rzeczywistości, uwielbiający pieczenie ciast, czytanie fanfików i pewien kanał na youtube. I oczywiście mający wyjątkowo ciekawą rodzinę.

Jest i Magda, głośne dziewczę z kolorowymi włosami, wpadające do głównego bohatera bez zapowiedzi i lubiące wywracać jego życie do góry nogami.

Mamy też idealną przewodniczącą, ładną, miłą, pomocną i z problemami, które ukrywa przed innymi.

„Nawet gdybym musiał wybierać, zawsze wybrałbym ciebie.”

Opisy zachowań postaci, ich charaktery, relacje, a nawet retrospekcje przypominają jakąś szkolną serię anime, łącznie z nieobecnością rodziców głównego bohatera, dziwnymi rodzicami drugiego i dorywczą pracą w kawiarni jednej z bohaterek. Mimo to, a może właśnie dlatego, książkę czytało mi się szybko i przyjemnie. Również poczucie humoru idealnie do mnie trafiało i specjalnie zmuszałam się do przerw by starczyło mi jej na dłużej. Język jest prosty i odpowiedni dla książki młodzieżowej, co niewątpliwie jest zaletą, tak samo jak pojawiające się czasem zapisy czatu facebooka lub SMSów. Jedynie okładka nie do końca mnie przekonała, o ile sam kolor mi się podoba i obrazek pasuje do treści, to zabrakło mi w niej czegoś co by mnie jakoś bardziej zachęciło. Jest jakby… zbyt prosta. Ale to tylko moje zdanie, a umówmy się, nie zaliczam się raczej do grupy docelowej tej książki. Weronika Łodyga stworzyła lekką i przyjemną w odbiorze historię miłości dwóch nastolatków. Nie jest ona ani zbyt przesłodzona, ani nadmiernie dramatyczna, dlatego chętnie będę do niej wracać. Czekam też na jej kolejne książki.

Życie Artura jest, lekko mówiąc, dość zagmatwane. Jest ON skrajnie nieśmiały, język polski w szkole to dla niego czarna magia (a już niedługo matura!), ciężko jest mu dogadać się z ojcem, jego matka przebywa nie wiadomo gdzie, w dzieciństwie często przybierał formę kozła ofiarnego, dzięki czemu zyskał umiejętność walki. Walki z czasem i przestrzenią, gdy uciekał przed problemami i, kolokwialnie mówiąc, wpierdolem. Za to Janek to chłopak, który ma zwariowaną rodzinę, problem z matematyką i posiada przydającą się umiejętność łagodzenia dramatycznych sytuacji. Pewnego dnia Janek zaczepia Artura w autobusie, na co ten drugi... Udaje głuchego.

Dziwny początek znajomości. Znajomości, której kibicujemy od początku do końca. Dostajemy bardzo życiowe opisy odczuć, przybliżenie autentycznych stanów emocjonalnych, które sprawiają, że relacja Artura i Janka staje się urocza, naturalna, barwna i zajmuje honorowe miejsce w sercu czytelnika. W narrację wplecione są świetne teksty, dzięki którym czytelnik uśmiecha się sam do siebie. Są zabawne, sarkastyczne i niewymuszone. W szczególności postać Magdy - przyjaciółki chłopaków - jest takim jakby przełamaniem cukierkowości w książce. Magda rzuca bluzgami równie sprawnie jak glanami, mówi co myśli i niczym się nie przejmuje. Jej podejście do życia jest chaotyczne, ale godne podziwu.

Nie mamy tutaj akcji, którą czytamy z wypiekami na twarzy, zastanawiając się, co się wydarzy. Nie ma bitew (chyba, że te wewnętrzne), nie ma podbojów (chyba, że serc), ale za to od początku do końca wciągamy się w relację bohaterów, poznając ich charaktery, słabości, ich przeszłość i motywacje. Bohaterowie są nam bliscy. Mogliby stać obok nas, mogliby żyć tuż obok, a my moglibyśmy być świadkami tej historii.

Przytoczone smsy są niewymuszone i brzmią autentycznie, co dla mnie zawsze jest ogromnym plusem. Historia jest delikatna, nienachalna. Orientacja chłopaków nie jest najważniejsza w książce. Jasne, jest to widoczne, inaczej być nie może akurat tutaj, ale autorka więcej uwagi poświęciła na odpowiednie stworzenie postaci. Skupiła się na kreacji psychologicznej, uwypuklając lęki, obawy, pragnienia i potrzeby, co jest spójne, sensowne i niechaotyczne. Ukazana jest wrażliwość, budujące się zaufanie, wszystko dzieje się powoli, nie nudząc jednocześnie czytelnika.

Weronika Łodyga porusza ważne tematy w delikatny i uroczy sposób. Ma lekkie pióro, jej debiut skradł moje serce. Nie mogę się doczekać przeczytania "Angst with happy ending".

Już na początku książki poznajemy Artura - z pozoru typowego nastolatka, ale czy aby na pewno? Otóż okazuje się, że Artur boryka się z wieloma problemami. Można powiedzieć, że jest w pewnym stopniu aspołeczny. Boi się rozmawiać z ludźmi, nawiązywać nowe znajomości.

Gdy pierwszy raz spotkał Janka, udawał osobę głuchoniemą. Mimo to, Janek nie poddał się i dalej próbował nawiązać kontakt z chłopakiem.

Jak się później okazało, było warto.

"Hurt/Comfort" świetnie przedstawia życie dzisiejszej młodzieży. Myślę, że niejeden z Was, utożsamiłby się przynajmniej z częścią wspomnianych tam problemów. Kłopoty z nawiązywaniem znajomości? Problemy z rodzicami? Może z rodzeństwem? Trudności z odkrywaniem własnego "ja"? Właśnie takie tematy poruszyła w tej pozycji Weronika Łodyga.

Myślę, że książka ta jest naprawdę wartościowa. Kierowana jest stricte do młodzieży, aczkolwiek uważam, że każdy mógłby po nią sięgnąć. Zarówno nastolatkowi, jak i dorosłemu, może otworzyć oczy na wiele tematów, których na codzień staramy się nie poruszać.

Nie mogę się doczekać, aż wyjdzie kolejna książka tej autorki, a mianowicie "Angst with happy ending". Z tego co wywnioskowałem po opisie, książka będzie opowiadała o innych, ale równie ważnych problemach, z którymi borykają się młodzi ludzie. Pozostaje tylko czekać!

Moja ocena: 4,5/5 ⭐

Nie oczekiwałam dużo od polskiej książki poruszającej temat LGBT+, więc bardzo pozytywnie się zaskoczyłam, kiedy odłożyłam przeczytaną książkę na półkę. Nie jest to oczywiście książka idealna, ale naprawdę można się utożsamić z bohaterami, pośmiać i smucić z nimi. Pokazuje realia takie, jakimi są, bez przesadzania w żadną ze stron. Ukazuje zwyczajne życie dwójki chłopaków, którzy się w sobie zakochują i zmagają się z problemami z przeszłości oraz tymi, które dzieją się tu i teraz.

Jeśli chodzi o minusy, troszeczkę mi przeszkadzała przyjaciółka głównego bohatera, która była stereotypową przyjaciółką geja. Jednak bez niej byłoby nudno! Dzięki niej było weselej, działo się coś więcej. Przeszkadzały mi też tak duże skoki w czasie, bo czasami czułam, jakbym coś traciła, jakbym ominęła gdzieś jakiś moment, który ukazałby mi dokładniej proces zakochiwania się w sobie Janka i Artura.

Zdecydowanie podobało mi się to, że każdy wątek był stopniowo i płynnie kończony. Do tego problem, z jakim się zmaga Artur (związany z jego tatą, nie chcę spojlerować) był dosyć oryginalny. Nigdy nie spotkałam się z takim problemem w książce czy filmie. I język... Uwielbiam zawarty w książce język młodzieżowy. Nie jest przesadzony, jak w innych książkach napisanych przez osoby dorosłe. Najpewniej ma na to wpływ młody wiek pani Łodygi, jednak i tak jest to ogromny plus. Zazwyczaj czytając książki młodzieżowe lub pisane z perspektywy nastolatka czułam mocne zażenowanie, kiedy pojawiał się slang młodzieżowy, bo był po prostu przesadzony, nieumiejętnie użyty.

Po przeczytaniu poczułam pustkę. Brakuje mi Janka i Artura, którzy mnie wielokrotnie rozbawili. Chętnie bym wyszła im na spotkanie po raz kolejny.

Jeśli miałabym komuś polecić tę pozycję, to zdecydowanie tym, którzy szukają czegoś lżejszego i przyjemnego na kilka zimowych wieczorów, a także tym, którym tematyka LGBT+ nie jest straszna. Zdecydowanie wchodząc w literaturę z takimi wątkami, warto rozpocząć od książki pani Weroniki Łodygi.

Artur jest osiemnastolatkiem, który przeszedł w życiu wiele. Jego mama opuściła go i jego ojca, gdy był dzieckiem. Bolesne jest to, że nie chce utrzymywać kontaktu z synem. Chłopak ma fobię społeczną oraz ataki paniki. Prócz jednej przyjaciółki nie ma znajomych, ciężko mu nawiązywać kontakt z rówieśnikami. Pewnego dnia, na jego drodze staje Janek, od którego bije optymizm, poczucie humoru oraz pogoda ducha. Od początku widać, że chłopcy mają się ku sobie, co wyniknie z tej znajomości?

Artur okazał się dla mnie bardzo bliską postacią, ponieważ wiem, jak to jest żyć z atakami paniki, które są jak bomby zegarowe. Nigdy nie wiesz, kiedy Cię dopadną i ile czasu masz między jednym, a drugim. Nie życzę tego nikomu, z całego serca współczułam Arturowi, że musi z tym żyć. Niestety, gdy człowiek przeżyje zbyt dużo złych rzeczy, w pewnym momencie pęka, a emocje same próbują zaleźć ujście.

Tematyka tej książki nie jest łatwa, ponieważ gdzieś tam pomiędzy końskimi zalotami, szkolnymi sprawami, życiem nastolatków, na pierwszy plan przebija się homoseksualizm. To przykre, że geje, czy lesbijki muszą ukrywać się ze swoją miłością, ponieważ tak często są nieakceptowani. Nikt nie powinien cierpieć z powodu miłości. To piękne uczucie, a ja wychodzę z założenia, że jeśli się kogoś nie krzywdzi, to ma się prawo do swoich uczuć. Jestem wręcz wściekła na ludzi, którzy ich nie akceptują. W swoim życiu poznałam paru homoseksualistów, są to cudowni ludzie, a mi nic do tego, z kim sypiają.

Prócz wymienionej wyżej tematyki, książka porusza również kwestię depresji, samotności, braku akceptacji siebie, braku wiary we własne możliwości, ale okazuje się, że jak na swojej drodze spotka się odpowiednią osobę, to można wyjść z tego „bagna”. Depresja to nie wyrok, a pójście do psychologa jest oznaką siły oraz odwagi, a nie tchórzostwa. Więc jeśli czyta mnie ktoś, kto ma problemy ze zdrowiem psychicznym, chcę zwrócić uwagę na to, że życie jest tylko jedno, a o naszą psychikę musimy zadbać, tak samo, jak o ciało. Nie jesteście „świrami”. Jesteście wartościowymi ludźmi, którzy przeżyli za dużo cierpienia.

Na ogół nie czytam tego typu pozycji. Zdecydowanie bardziej wolę mocniejszą, mroczniejszą tematykę, ale ta powieść mnie dogłębne poruszyła, zapewne dlatego, że nie jest zwykłą młodzieżówką o dwójce zakochanych nastolatków, porusza ważne, ciężkie tematy i myślę, że jest to wartościowa pozycja, po którą powinni sięgnąć młodzi ludzie. Poza ciekawą fabułą książkę charakteryzuje prosty język oraz zabawne sytuacje. Magda – przyjaciółka głównego bohatera, jest szalona, sarkastyczna, wesoła i nieco wulgarna, ale wnosi do treści pozytywną iskierkę. Polecam Wam tę powieść z całego serducha.

Do czasu zapowiedzi nie zdawałam sobie sprawy, że rzeczywiście brakuje mi książek polskich autorów poruszających w książkach problematyki osób LGBT+. Nie dość, że się jej doczekaliśmy to jeszcze można o niej spokojnie powiedzieć, że jest świetna! Chłopaków po prostu ubóstwiam! Mają skrajnie różne charaktery oraz podejście do życia, a jednocześnie ma się wrażenie, że są mimo to do siebie podobni, no i świetnie się uzupełniają. Warto wspomnieć, że historia Janka i Artura nie opiera się głównie na ich odmiennej orientacji, ale porusza także sporo różnych i trudnych tematów. Sam Artur jest natomiast idealnym przykładem tego, że pewnych kwestii zwyczajnie się nie przyspieszy i możemy potrzebować sporo czasu oraz stoczyć ze sobą wiele bojów by w końcu uporać się z naszym problemem. Historia tych dwóch chłopaków zdecydowanie poruszyła moim sercem jak i emocje czułam radość, smutek, poirytowanie, wzruszenie, a poza tym też się uśmiałam.