Grób. Liza Langer i Orest Rembert. Tom 2

Choć do tej pory było mi raczej po drodze z twórczością Czornyja, to tym razem poczułam swoisty zgrzyt, po czym odbiłam się nieco od przedstawionej fabuły oraz stylu pisarza.

"Bomby nie mają twarzy.

Ta myśl sprawiła, że nagle się uspokoiła. Przecież gdzieś tam, po drugiej stronie cierpienia, są jej najbliżsi. Ukochany brat i matka. Nie miała się czego bać. Nie miała nawet prawa się bać po tym, co się im stało.

- Dlaczego? - zapytała krótko.

- Grzesznice przekształcam na prawdziwe dzieło Boże. - Porywacz westchnął. - Choć w sumie wcale nie wierzę w Boga. To kwestia ambicji. Albo zwykłego dążenia do uczynienia świata lepszym."

Nie czytałam wcześniej "Ślepca", który zwyczajnie oczekuje w mojej biblioteczce na swój czas, "Grób" był więc moim pierwszym spotkaniem z Lizą Langer i Orestem Rembertem. Po niezwykle obiecującym blurbie, a także prologu, czekało mnie jednak rozczarowanie. Jak nigdy przeszkadzały mi krótkie zdania sformułowane przez Maxa, liczne powtórzenia oraz równie często używane potocyzmy. A swoista metafora "deszczowego psa" brzmi niezbyt zgrabnie niezależnie od fragmentu, w którym została zastosowana, rażąc moje zmysły. Makabryczne, mające szokować sceny wypadają niestety karykaturalnie, zwłaszcza w przypadku Trixie. Nie polubiłam też dwójki głównych bohaterów. Postaci Lizy brakuje pewnej konsekwencji, a może rysu autentyczności, a jej pełne przekomarzania dialogi z Orestem wypadają słabo, niczym rozmowy nieogarniętych dzieciaków. Mam też wrażenie, że tworzone były niejako na siłę, bez większego polotu czy głębszego zastanowienia. Jestem bardziej na nie, niż tak.

Kiedy pisałam opinię o pierwszej części serii Maxa Czornyja o Lizie i Oreście, miałam pewne wątpliwości, nie wszystko co się wydarzyło mnie przekonało, czasami były momenty naciągane a postacie irytujące. Jednak tak szybko się nie zraziłam i postanowiłam zawalczyć z dalszymi losami bohaterów, zwłaszcza że bardzo cenię sobie twórczość autora. Czy drugi tom utwierdził mnie w przekonaniu, że warto kontynuować jego lekturę czy też do końca rozczarował?

W lesie pod Gdańskiem trwa przepychanka między ekologami protestującymi przeciw wycince drzew a ekipą mającą przygotować teren do budowy nowoczesnego motelu i SPA. Wszyscy zamierają, gdy łyżka koparki dociera do splątanych ciał, które mają wymienione stopy czy zespolone ze sobą kości. Patolog przypuszcza, że to ofiary II wojny światowej a torfowa gleba doskonale je zakonserwowała. Jednak teorię trudno potwierdzić, gdyż przyczyny zgonu ofiar są różne a niektóre ciała wykradziono z zakładu medycyny sądowej.

Przełożony Lizy i Oresta chce im odebrać sprawę szczątków z lasu, jednak zgadza się, by to oni ją kontynuowali pod warunkiem, że jednocześnie poprowadzą inną - dotyczącą znanego milionera i właściciela firmy produkującej wytworne jedzenie - Piotra Gromczyńskiego. Biznesmen od jakiegoś czasu dostaje pogróżki a tym razem został obdarowany paczką ze zgniłym mięsem... ludzkim. Liza decyduje, że to jest teraz ich priorytet, czyli odnalezienie kobiety, której odcięto fragment ciała... może jeszcze żyje. To właśnie tym tropem rusza policyjny duet. Czy zdołają uratować choć jedną porwaną kobietę?

Wraz z Lizą i Orestem próbujemy schwytać porywacza-mordercę, który jest ogromnie brutalny. Niektóre rozdziały są pisane z jego perspektywy i to najbardziej czytelnik przeżywa w tej książce - uczestniczenie w jego sadystycznych działaniach, które Czornyj opisał niezmiernie krwiście i z detalami. Ja nie wiem skąd tak przystojny i wykształcony adwokat bierze tak okrutne pomysły dla swoich bohaterów... Oprawca wciąż powtarza, że jego ofiary mają się bać i cierpieć. Tylko dla jakiej idei? I dlaczego akurat one?

Bardzo się cieszę, że dałam tej serii szansę, bowiem w tej części zarówno Liza jak i Orest, to zupełnie "inni" ludzie. Zwłaszcza pani komisarz daje się poznać jako odmieniona i bardziej kobieca. Stała się bardziej konkretna, pozbyła się depresji, oswoiła deszczowego psa (który nie przeszkadza już w fabule), zmieniła styl ubierania, robi makijaż i kupiła samochód! Jej stosunki z profilerem uległy polepszeniu, są mniej szorstkie a chwilami nawet przyjacielskie.

Dzięki zmianie wewnętrznej głównych bohaterów, również prowadzone przez nich śledztwo nabiera nowego kształtu. Potrafią lepiej współpracować, czytać sobie w myślach i dopowiadać to, czego drugie nie potrafiło doprecyzować.

Autor po raz kolejny zadziwił - oczywiście nie stylem (świetny!) czy stopniem wciągnięcia czytelnika w akcję (ciężko się oderwać!), bo jest na wysokim poziomie, ale wprowadzeniem wątku II wojny światowej, otarł się też o Niemcy i Tybet czy o rzeczy nieoczywiste jak żywność molekularna. Coraz ciekawsze sprawy, zawiłość tematów, gwałtowne i nieoczekiwane zwroty akcji, wybuchy, ślepe uliczki, samobójstwo, porwania i wisienka na torcie, czyli finał. Podejrzewałam wiele osób, że to one są panoszącym się w Gdańsku sadystą, jednak prawda mnie zaszokowała. Tego się nie spodziewałam! Pomimo wskazówek, dokładnej dedukcji popełniłam te same błędy co policja. Dałam się zwieść Maxowi.

Tej serii nie można przegapić. Czekam na trzeci tom.

Podsumowując - "Grób" to kryminał dla osób o mocnych nerwach, którym nie straszne brutalne opisy tortur i krzywd. W tej książce prym wiodą narkotyki, samotność i wyrzuty sumienia a także zbiegi okoliczności, determinacja w ujęciu sprawcy oraz nadzieja na odzyskanie wolności. Autor pokazał kiedy najbardziej ludzie doceniają życie i odczuwają potrzebę drugiego człowieka; że nie każdemu możemy ufać, bo najbardziej prawi czy spokojni potrafią być złymi do szpiku kości. Gorąco polecam!

Znacie twórczość Maxa Czornyja? Lubicie jego książki?

"Grób" to moje pierwsze spotkanie z tym autorem i teraz już wiem, że na pewno nie ostatnie

RECENZJA:

O tej książce mogłabym napisać krótko, ale o dobrych lekturach nie wypada pisać w paru zdaniach 😉 a mowa tu o "Grobie" Maxa Czornyja.

Kiedy zobaczyłam ją w zapowiedziach wiedziałam, że nie przejdę obok niej obojętnie. Okładka robi swoje, a opis tylko zaostrza na nią apetyt. Skorzystałam z tego, że miałam teraz chwilę wolnego, a ona nieustannie wołała mnie z regału i zabrałam się właśnie za nią. Dziś już śmiało mogę powiedzieć, że książki tego Autora na pewno będą się jeszcze u mnie pojawiały. Może i akcja nie toczy się tu w mega zawrotnym tempie, ale nie zmienia to faktu, że lektura niesamowicie wciąga. Było wszystko to co w tego typu książkach lubię, trup i to nie jeden, krew i psychol, który w bestialski sposób morduje swoje ofiary 👌🏼. Bardzo podobała mi się postać Lizy Langer, a jej teksty nieraz wywoływały uśmiech na mojej twarzy 😉. Jestem niesamowicie ciekawa jak będzie wyglądała kontynuacja tej serii i myślę, że na pewno sięgnę po kolejne tomy.

PODSUMOWANIE:

Reasumując, jeżeli i Ty lubisz książki z mrocznym klimatem, mocnymi i dokładnymi opisami zbrodni, dużą ilością trupów i krwi to "Grób" jest dla Ciebie 👍🏼Gwarantuję, że pochłonie Cię od pierwszej do ostatniej strony. Każdy rozdział zakańczany jest w taki sposób, że chcesz czytać dalej i dalej...

Kto zna twórczość Maxa Czornyja wie, że na pewno będzie się działo, a kto nie zna niech zapisuje nazwisko i koniecznie nadrabia 😉 Gwarantuję, że nie będzie zawiedziony 😎.

Max Czornyj napisał już całkiem sporo książek. Miałam okazję zapoznać się z wszystkimi z nich.

W lesie pod Gdańskiem znaleziono masowy grób, a jego ofiary wyglądają jak te zabite w czasach wojny. Czy to możliwe, żeby leżały tam przez tyle lat? Dodatkowo to nie jedyna sprawa, z którą muszą zmierzyć się śledczy. Pewien biznesmen otrzymuje niespodziewane przesyłki.

Z niecierpliwością czekałam na tę książkę, gdyż żadna poprzednia powieść autora nie była wyjątkowo zła. Najbardziej lubię serię ,,Grzech", ale inne także przyjemnie mi się czytało. ,,Grób" według mnie zawiera najbardziej makabryczne sceny ze wszystkich dotychczas wydanych książek autora.

Zapoznawanie się z tą lekturą szło mi całkiem sprawnie, aczkolwiek nie czułam wielkiej potrzeby, by tego samego dnia poznać jej zakończenie. Wyjaśnienie sprawcy okazało się dla mnie w jakiś sposób zaskakujące, aczkolwiek zabrakło mi większego efektu wow.

,,Grób" to kontynuacja losów śledczych, których mieliśmy okazję poznać w ,,Ślepcu". Sprawa kryminalna zaczyna i kończy się w tym tomie.

Są pisarze, którzy wydają swoje książki co kilka lat. Są też tacy, którzy co roku uszczęśliwiają czytelników swoimi powieściami. Jest również grono autorów, którzy w jednym roku potrafią napisać kilka thrillerów. Do tej ostatniej grupy bez wątpienia należy Max Czornyj. „Grób” to jego najnowsze dzieło.

Max Czornyj urodził się 6 września 1989 w Lublinie. Polski adwokat i pisarz. Praktykował prawo w Polsce i we Włoszech. Ukończył aplikację adwokacką przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Lublinie.

W lesie pod Gdańskiem robotnicy odkrywają masowy grób. Wiele wskazuje, że to albo cmentarzysko ofiar seryjnego mordercy sprzed lat, albo miejsce spoczynku pacjentów poddawanych potwornym eksperymentom przez nazistów. Zmumifikowane ciała noszą tajemnicze ślady. Śledczy muszą je rozszyfrować. Jednak nie tylko oni interesują się grobem. Tymczasem lokalny przedsiębiorca otrzymuje przerażającą przesyłkę... Komisarz Liza Langer i profiler Orest Rembert muszą poprowadzić jedno z najbardziej makabrycznych śledztw w swojej karierze. Okrutny sadysta również ich obrał sobie za cel. Co łączy ofiary? Jakie znaczenie mają ślady na ich ciałach? Co tak naprawdę interesuje tajemniczego psychopatę?

Książkę, jak to zwykle u tego autora, czyta się bardzo szybko. Od pierwszej do ostatniej sceny cały czas coś się dzieje, a wysokie tempo akcji nie spada praktycznie ani na chwilę. I to jest właśnie największa zaleta tej powieści. Trzeba przyznać Czornyjowi, że posiada umiejętność pisania w taki sposób, że czytelnikowi trudno jest się oderwać od lektury. Tradycyjnie autor nie szczędzi nam makabrycznych scen, które opisuje z najdrobniejszymi szczegółami. I chociaż w poprzednich książkach nie raz serwował nam jazdę bez trzymanki, to muszę przyznać, że tym razem jedną sceną przekroczył kolejną granicę. Przyznaję, że w trakcie czytania tego fragmentu przeszły mnie ciarki, co zdarza mi się naprawdę bardzo, bardzo rzadko. „Grób” to powrót doskonale nam znanego ze „Ślepca” duetu bohaterów - Lizy Lambert i Oresta Remberta. Pary, która pomimo tego, że różni się od siebie niczym ogień i woda, to idealnie uzupełnia się, a ich słowne potyczki doskonale ubarwiają tę powieść.

Jeżeli chodzi o minusy tego thrillera, to zacznę od zakończenia, które odrobinę mnie rozczarowało. Max Czornyj przyzwyczaił mnie do tego, że bardzo często po przeczytaniu ostatniego zdania jego książki, zbierałem szczękę z podłogi. Tym razem jednak końcówka nie zwaliła mnie z nóg, ponieważ w mojej ocenie była zbyt mocno przegadana i trochę zanadto naiwna. Zabrakło mi efektu wow na koniec, chociaż myślę, że będą czytelnicy, którym to zakończenie będzie się podobać. Zwrócę jeszcze uwagę na pewien szczegół, który mocno mnie irytował. Otóż pani komisarz aż dwukrotnie nie ma przy sobie broni w chwili, gdy mieć ją absolutnie powinna. O ile na jeden przypadek jeszcze byłbym w stanie przymknąć oko, to szturmowanie mieszkania osoby podejrzanej o to, że jest psychopatycznym mordercą bez chociażby najmniejszego pistoletu w dłoni uważam, za co najmniej dziwne.

„Grób” to dobra lektura. Z czystym sumieniem polecam ją czytelnikom o mocnych nerwach, którzy szukają trzymającego w napięciu thrillera. Max Czornyj wyrasta powoli na polskiego mistrza makabry, utrzymując przy tym naprawdę niezły poziom swojej twórczości. Dlatego śmiało sięgajcie po którąkolwiek z jego powieści. Nie zawiedziecie się.

Opinia pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]

W pierwotnym zamyśle Maxa Czornyja „Grób” miał w ogóle się nie pojawiać. „Ślepiec” czyli pierwsza część z komisarz Lizą Langer i profilerem Orestem Rembertem miał stanowić tylko pojedyncze spotkanie. Jednak pomysł ten spalił na panewce. I bardzo dobrze, gdyż dzięki temu „Grób” rozpala nas do granic. Autor tą książką przeszedł samego siebie, pokazując czytelnikowi, że na wiele go stać, że potrafi zaskoczyć nas w momencie, gdy zdawać się może, że jest to niemożliwe. Czytelnicy Maxa Czornyja, mogli sądzić, że doszedł ON już do maximum skali, wywoływania dreszczy, pobudzania mrocznych zakamarków naszej duszy. Jednak „Grób” zakopie w nas takie myślenie, odkrywając kolejne pokłady twórczej kreatywności Maxa Czornyja. Książka ta dla mnie jest doskonale przemyślaną konstrukcją, nie tylko pod względem mrocznej natury psychopaty, który dokonuje makabrycznych czynów. Jest również ciekawie oparta na wydarzeniach z historii ludzkości. „Grób” jest wspomnieniem wydarzeń z niemieckiej eskapady do Tybetu. Wiosną 1938 roku kierował nią Ernst Schafer, naukowiec oraz podróżnik. Książka daje nam również do myślenia, że doświadczenia medyczne, które nieraz poprzez sposób ich dokonywania budzą społeczną dezaprobatę, przyczyniły się do rozwoju medycyny. Wiele lekarstw, czy też sposobów leczenia nie zostałoby odkrytych, gdyby nie owe doświadczenia. Nie zamierzam polemizować tutaj nad tą kwestią. Myślę, że każdy z nas ma swoje zdanie na ten temat. To, co ujęło mnie w tej książce, to łatwość Maxa Czornyja w poruszaniu tak ważnego tematu. Natomiast, to co poruszyło mnie do głębi, wręcz zwaliło z nóg, to tortury jakich doświadczyła Tatiana Kwiatkowska vel. Trixie. Czytając ten fragment, koniecznie zapnijcie pasy! Nie tylko tortury jakie poznajemy w tej książce, nie pozwalają o niej zapomnieć, lecz cała ukazana historia, która skłoniła mnie do zgłębienia wiedzy na temat wspomnianej już wyprawy do Tybetu, podczas której poszukiwano między innymi pism medycznych. Kolejnym powodem, który sprawi, że książka zapadnie nam w pamięci, to relacja między komisarz Lizą Langer i profilerem Orestem Rembertem. Muszę przyznać, iż od czasów „Ślepca” ich relacja ożywiła się, nabierając… Zresztą nie zamierzam spoilerować. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach nastąpi progres. Bo będą kolejne części, prawda? W imieniu swoim i miłośników Maxa Czornyja prosimy o więcej. Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Wydawnictwu FILIA, FILIA Mroczna Strona [Adres usunięty]

Masowe groby w lesie, porwane młode kobiety i biznesmen, któremu ktoś grozi. Co łączy te sprawy? bardzo szybko okazuje się, że bardzo dużo. Uwielbiam duet Lizy i Oresta. Ona twardo stąpająca po ziemi pani komisarz i ON profiler, który nie tylko wróży z fusów. Świetnie razem się dogadują i uzupełniają, dzieki temu wprawadzają dynamikę w całą sprawę ale również sarkazm i wzajemne dogryzanie, które wywoła czasem uśmiech. Jak to u autora sprawa będzie brutalna, krwawa i zakręcona . To kolejny dla mnie plus , dokładne opisy zbrodni, przypominają mi książki o pani antropolog Brennan. Tutaj nie ma czasu na nudę, czy odkladanie książki na dłużej. Wszystko dzieje się szybko i praktycznie non stop , jeden wątek się wyjaśnie i gdy mamy już jakieś podejrzenia , autor wprowadza nam kolejną zagwozdkę i tak ta niewiadoma trzyma nas do ostatnich stron. A finał ? finał jak zwykle zaskakuje ❤ czy to koniec ? jejkuu mam nadzieję że nie ! z chęcią jeszcze raz usłyszę kołyskę Newtona i wycie deszczowego psa ❤

"Grób" Czornyja to drugi tom cyklu o komisarz Lizie Langer i profilerze Oreście Rembert. Pierwszy tom "Ślepiec" ukazał się roku temu i pamiętam, że nie zaliczyłam go do najlepszych książek autora... Na szczęście "Grób" bardzo pozytywnie mnie zaskoczył! Liza wygrzebała się w końcu z depresji, więc jej ‘deszczowy pies’, który mocno mnie wcześniej irytował, pojawiał się sporadycznie. Bohaterka okazała się bardzo sympatyczną postacią lubującą się w fajnych, oryginalnych ubraniach i pysznym jedzeniu. Co za poprawa po pierwszym tomie!

Akcja powieści jest bardzo dynamiczna, bohaterowie nie mają chwili spokoju. Narracja podzielona jest na 3 punkty widzenia. Autor nie szczędzi nam makabrycznych opisów, ale też równoważy je całkiem zabawnymi, lekko ironicznymi dialogami głównych bohaterów. Książkę przeczytałam w jeden dzień i zadziwiająco dobrze się przy niej bawiłam. Polecam wszystkim, którzy chcą na kilka godzin oderwać się od rzeczywistości, to naprawdę wciągająca lektura!