"Gra w klasy" to powieść inna dla każdego czytelnika. Jedna z najważniejszych książek XX wieku!
"Gra w klasy" liczy sobie niemal 700 stron. Ale imponująca objętość dzieła Julio Cortázara jest niczym w porównaniu do morza literatury fachowej o nim traktującej. Znaczenie powieści jest wyjątkowe, jako że stanowi pierwszy w historii przykład literackiego hipertekstu. Składa się ze 155 krótkich rozdziałów, podzielonych na trzy części: "Z tamtej strony", "Z tej strony", "Z różnych stron". Trzecia część opatrzona została uwagą "rozdziały, bez których można się obejść". O co w tym wszystkim chodzi?
Utwór Cortázara nie ma linearnej akcji. W każdym rozdzialiku opisano jakiś krótki epizod. To od nas, czytelników zależy, w jakiej kolejności będziemy je czytać. Możemy rzecz jasna czytać "Grę w klasy" jak Bóg przykazał. Sam autor proponuje nam jednak również i inne ścieżki. Staje więc niejako z boku i dając nam do dyspozycji stworzone przez siebie klocki, przygląda się, co z nich zbudujemy. To od nas zależy, jak zakończą się poszczególne wątki i jaki ostatecznie kształt przyjmie cała opowieść.
"Gra w klasy" to rodzaj intelektualnej i emocjonalnej zabawy z samym sobą. Śledząc losy bohaterów, prowadząc z nimi dyskusje, spory, bawiąc się w lingwistyczne i skojarzeniowe gry, obserwujemy przy okazji ich zmagania w świecie rzeczywistym. I obojętnie, czy akcja toczy się w paryskim, zadymionym mieszkaniu, w świecie artystycznej bohemy, czy w rozgrzanym słońcem Buenos Aires, bohaterowie zdają się równie samotni i równie mocno zagubieni. A może właśnie Ty, Czytelniku, pomożesz im odnaleźć właściwą drogę? Może to Ty zrozumiesz, jacy naprawdę są?
Wydana w roku 1963 powieść już pięć lat później ukazała się w Polsce. Przekładu dokonała Zofia Chądzyńska. I właśnie ten klasyczny już przekład przypomina nam obecnie wydawnictwo Muza. Serdecznie polecamy!