Egzekutor

"Egzekutor. Wstrząsająca spowiedź zołnierza AK "

Dlugo szukalem podobnej ksiazki i udalo sie trafic.

Książka jest napisana w formie pamiętnika tytułowego bohatera. Stefan Dąmbski w dramatycznych czasach II WŚ był nastolatkiem, który dzięki swojej "zimnej krwi" i emocjonalnym opanowaniu dostał się do struktur likwidacyjnych AK.

Całość napisana prostym językiem, czyta się niebywale szybko. Najważniejszym aspektem książki jest obdarcie żołnierzy z rycerskości, która pojawia się w innych pozycjach podejmujących tą tematykę. Nie widzę w tym nic obrazoburczego, wydaje mi się że wpływ wojny na psychikę i empatię młodych żołnierzy, był bardzo podobny niezależnie od tego po której stronie się znajdowali.

Mimo zarzutów o konfabulacje i naginanie rzeczywistości przez Dąmbskiego, nie sądzę aby daty czy nazwiska znajdujące się w opisywanych wydarzeniach były tutaj najistotniejsze. Całość skupia się na absurdzie działań wojennych, zredukowania wartości życia ludzkiego, potwierdza że osoby z prawidłowym kompasem moralnym były skazane na porażkę w wirze najtrudniejszych działań wojennych.

Warto zapoznać się z tą pozycją, osoby które nie miały rozległych kontaktów z tematyką wojenną mogą być naprawdę wstrząśnięte po lekturze tej książki.

Dość mocna i budząca liczne kontrowersje książka, dla ludzi o mocnych nerwach. Autor bez ogródek opisuje liczne akcje likwidacyjne w których bierze udział, nie szczędząc czytelnikowi wstrząsających szczegółów. Na końcu książka zawiera kilka wypowiedzi osób związanych z czasem i miejscem opisywanych wydarzeń.

Nikt nie powinien oceniać, tych co żyli w tamtych okrutnych czasach. Bo nie zna, i nie może sobie nawet wyobrazić reali dnia codziennego, tamtych lat. Wychodząc z domu, nie wiadomo czy się do niego z powrotem powróci, bo akurat zaskoczy nas łapanka. Gdzie zaufanie i wiara w drugiego człowieka, była wystawiona na najwyższą próbę, i było to coś na wagę złota. Wszędzie czaili się donosiciele i kapusie. Prosta rozmowa z sąsiadem mogła zakończyć, się donosem na Gestapo, NKWD, UB czy KBW.

Bardzo ważna pozycja. II wojna światowa oczami egzekutora AK. Bez upiększeń i bogoojczyźnianego zadęcia, przez co mocno krytykowana przez kombatantów. Na mnie zrobiła duże wrażenie. Bardzo polecam!!!!!

Lubicie czytać reportaże czy to raczej nie jest gatunek dla Was?

Stefan Dąmbski jako 16-letni chłopak wstąpił do Armii Krajowej i jako żołnierz został również egzekutorem.

Książkę można uznać za spowiedź przed samym sobą, ponieważ Stefan opisuje w niej niektóre akcje, w których brał udział oraz wręcz przerażające rzeczy, które robił podczas wojny.

Z miłości do ojczyzny chłopak zrobi naprawdę wiele.

Jak wojna może zmienić człowieka?

Jak łatwo możemy zapomnieć o swoim człowieczeństwie?

Książkę pożyczył mi mój teść, za co pięknie dziękuję!

Pan Robert już wcześniej poopowiadał mi trochę o tej książce i wiedziałam, że albo ją polubię, albo zanudzi mnie na śmierć.

Lubie czytać książki wojenne, bo od zawsze interesowały mnie uczucia towarzyszące takiej katastrofie oraz uczucia tyranów.

Z historycznego punktu widzenia fanką nie jestem i bardzo mało wiem na te tematy niestety, więc nie będę podważała realności tych wydarzeń i założę, że wszystko opisane w tej książce było prawdą, choć większość ludzi z większą wiedzą ode mnie uważa to za stek bzdur.

W książce Stefan nie chce być wychwalany jako bohater a wręcz przeciwnie, ukazuje nam swoją bestialską stronę.

Rzeczy, których dokonał, były często brakiem jakiegokolwiek człowieczeństwa.

W całej historii możemy wyłapać dwa fragmenty jakichkolwiek człowieczych uczyć, a mianowicie smutku i pożałowania.

W całej reszcie Egzekutor zachowuje się jak maszyna.

Dostał rozkaz zabicia i to robi.

Szybko, zwięźle i na temat.

Pod tym względem ta historia jest naprawdę przerażająca.

Chłopak dla swojej ojczyzny był w stanie bardzo wiele zrobić i nie miał żadnego po hamowania.

Nie chcę osądzać Pana Stefana, bo oczywiście ciężko jest stwierdzić, kto jakby zachował się na jego miejscu, ale serio w niektórych momentach oczy wychodziły mi z orbit z niedowierzania.

Tak jak wspomniałam, już wyżej dużo osób uważa, że opowiedziana historia to czysta fikcja, jednakże jeśli lubicie czytać reportaże, to zapraszam Was serdecznie do sięgnięcia po lekturę.

Ocenka: 7/10