Jest to trzecie wydanie książki należącej do klasyki polskiej literatury morskiej. Dwa pierwsze wydania, w 1975 r., i 1979 r., opublikowane zostały przez krakowskie Wydawnictwo Literackie.
Teresa Remiszewska (1928–2002) pionierka, samotnego, kobiecego żeglarstwa w Polsce – jako pierwsza Polka (i czwarta kobieta na świecie) samotnie przepłynęła Atlantyk, biorąc udział w 1972 roku w prestiżowych regatach OSTAR („The Obserwer Singlehanded Translantic Race” 1972) – największej tego typu imprezie w świecie. Opis tego rejsu stanowi treść książki „Z goryczy soli moja radość”. Teresa Remiszewska podczas rejsu dowiodła, jak znakomitą jest żeglarką. Opisując to, co wydarzyło się podczas 57 dni spędzonych sam na sam z oceanem, ujawniła swój talent literacki. W tym rejsie aż nadto było trudnych sytuacji – niekorzystnych splotów okoliczności, usterek, których usunięcie na oceanie było niemal niemożliwe, sztormów i dni bez wiatru – równie trudnych dla regatowego żeglarza. Opis tych wydarzeń stanowi sól wartkiej narracji i jest świadectwem ogromnego hartu ducha żeglarki, jej wielkiej woli walki i nieustępliwości.
Teresa Remiszewska wywodzi się z pokolenia romantyków morza. Przyjaźniła się z kapitanem Karolem Olgierdem Borchardtem – dobrze znanym czytelnikom morskiej literatury. Podobnie jak on swoje życie związała z morzem, toteż nic dziwnego, że w jej książce odnaleźć można borchardtowskiego ducha.
Dobrze się dzieje, że po blisko czterdziestu latach kolejne pokolenie Czytelników ma szansę sięgnąć po tę morską, przygodową, ważną książkę.
