Współzależności między rozwojem gospodarczym i przestrzennym stanowią jeden z najaktualniejszych tematów współczesnej geografii ekonomicznej oraz szerzej rozumianych studiów regionalnych.
Niniejsza rozprawa jest jedną z pierwszych prób głębszej analizy zagadnienia zależności poziomu rozwoju oraz struktury przestrzennej sieci osadniczych i transportowych w krajach słabiej rozwiniętych, jaka została podjęta w polskiej literaturze.
Autorka objęła analizą siedem państw: Burkina Faso, Honduras, Kenię, Kirgistan, Malawi, Paragwaj i Wietnam. Kraje te są zarówno nizinne jak i górskie oraz śródlądowe i z dostępem do morza. Również podobna liczba wybranych krajów leży na poszczególnych kontynentach. Kraje te są więc zróżnicowane, ale jednocześnie żadna cecha nie wydaje się dominować w procesie kształtowania sieci osadniczej i transportowej.
Zakres czasowy pracy stanowi 2001 r., gdyż z tego roku pochodzi większość materiałów satelitarnych (zdjęcia satelitarne dotyczą lat 1999-2002). Drugim powodem wyboru tego czasu była możliwość dotarcia do literatury, w równym stopniu aktualnej dla poszczególnych krajów, objętych analizą. Rok ten stanowi symboliczną datę - początek XXI wieku. Jest więc interesujące dokonanie przeglądu teorii rozwojowych w około pół wieku po ich opublikowaniu oraz przedstawienie stanu rozwoju sieci osadniczej i transportowej wybranych krajów rozwijających się na początku XXI wieku. Analiza sieci nie byłaby możliwa bez sięgania wstecz, gdyż procesy i zjawiska występujące w przeszłości również ją kształtowały. Tak więc, tam gdzie było to konieczne i na ile pozwalały materiały źródłowe, autorka odwoływała się również do przeszłości.
