Ostatni podręcznik psychologii muzyki ukazał się w Polsce w 1970 roku. Psychologia muzyki stanowi pierwsze od półwiecza interdyscyplinarne kompendium psychologii muzyki, pisane z perspektywy psychologii, muzykologii, akustyki, neurologii, pedagogiki i antropologii kulturowej.
Podręcznik jest napisany przez ekspertów – naukowców i praktyków, zmagających się na co dzień z problematyką percepcji, emocji i stresu w muzyce, czy działających na różnych polach medium muzycznego. Napisano go jasnym, przystępnym językiem, co czyni publikację dostępną szerszemu gronu odbiorców zainteresowanych relacjami psychologii i muzyki.
Autorzy prezentują zagadnienia związane z odbiorem wrażeń muzycznych, aktywnością muzyczną, ćwiczeniem i wykonawstwem. W kolejnych rozdziałach Czytelnik znajdzie podstawową wiedzę na temat działania ludzkiego systemu słuchowego, mózgowych korelatów aktywności muzycznej, ruchu ciała w kontekście percepcji muzyki. Osobną część poświęcono emocjonalnym oraz terapeutycznym aspektom odbioru muzyki. Omówiono tu także psychologiczne aspekty aktywności muzycznej: ćwiczenia gry na instrumencie oraz przeżywania tremy i regulacji emocji podczas publicznego występowania.
O książce
Wartością książki jest zarys nowych, obiecujących sposobów opisu i wyjaśniania zjawiska rozwoju muzycznego, odbioru czy przeżycia muzycznego oraz nowych możliwości zastosowania wyników badań do nauczania muzyki, wykonawstwa dzieł muzycznych czy w pracy kompozytorskiej. (…) Psychologia muzyki skłania do rozważań na temat związków teorii z praktyką, inspirując uważnego czytelnika do zadawania kolejnych pytań, które mogą się w przyszłości przyczynić do rozwoju psychologii muzyki.
z recenzji dr hab. Aleksandry Rogowskiej, prof. UO
