eBook Psoriasis Sequentia mobi epub

"Zrobić coś dzięki chorobie - nie przez nią - to osobisty sukces każdego chorego."

Kontynuacja losów chorego na łuszczycę Łukasza Wilka. Mężczyzna prowadzi profil powiązany z tą przypadłością. Pisze również książkę bazującą na tematyce łuszczycy. Dzięki temu oswaja, uczy tolerancji i motywuje innych do walki z chorobą, a jednocześnie spełnia swoje marzenie. Prywatnie wciąż walczy z traumą po śmierci bliskiej osoby.

Nadal osią powieści jest łuszczyca jednak fabuła nie skupią się głównie na chorobie. Jest zdecydowanie bardziej różnorodna i złożona. Tematyka łuszczycy jest wtopiona w opowiadaną historię, sprzedawana czytelnikowi przy okazji, a nie wprost jak poprzednio. Ciekawie i różnorodnie przedstawione zostały relacje między poszczególnymi bohaterami. Emocje są stopniowane w zależności od sytuacji. Autor pokusił się nawet o wplecenie niewielkiego wątku kryminalnego. Wszystko to sprawiło, że powieść nabrała głębi. Widać duży rozwój warsztatu pisarskiego. "Psoriasis vulgarna" przypadła mi do gustu, ale jej następczyni jest zdecydowanie lepsza. Polecam!

„Paradoks jest jak się najesz śliwek i popijesz mlekiem – rzadko, ale często” - Marcel ❤️

“Psoriasis sequentia” to książka, na którą czekałam z wielką niecierpliwością odkąd tylko przeczytałam pierwszą część, czyli “Psoriasis vulgarna”, którą zaliczam do najlepszych książek roku 2021 i doceniam za ogrom emocji jaki we mnie wywołała, a także za samo uświadomienie mi czym jest łuszczyca i jak wygląda życie z tą chorobą. Jestem pewna, że spełniła swoją rolę i zaraziła tolerancją wiele osób. Autor nie chciał jednak przestać zarażać i poczynił kontynuację swojej powieści, tym razem sprzedając nam ogromną dawkę motywacji.

Łukasz Wilk dorobił się dwóch uroczych córeczek i oddanej żony. Zawodowo pełni funkcję kierownika salonu. Wciąż walczy z chorobą, ale nie przeszkadza mu ona w spełnianiu marzeń. Oprócz pracy w salonie, zajęć dodatkowych na gospodarstwie, wizyt u lekarza i w szpitalu, Łukasz pielęgnuje swoją pasję rowerową i nawiązuje przyjaźń ze zdziwaczałą sąsiadką. Niespodziewanie na jego drodze pojawia się dawna znajoma, a wraz z nią kłopoty i konieczność zmiany pracy. Dodatkowo, brat Łukasza prawdopodobnie zaczyna chorować na jedną z odmian łuszczycy i całkowicie się tym faktem załamuje. Dziwiłam się, że Łukasz znajduje czas na to wszystko i muszę przyznać, że w związku z tym bardzo irytowała mnie postać Lucy – przynajmniej na początku. Swoimi wiecznymi pretensjami sprawiała, że miałam ochotę wejść do książki i nią potrząsnąć! Na szczęście pod koniec się zrehabilitowała, ale więcej zdradzić nie mogę.

Uwielbiam patrzeć jak pisarze się rozwijają, a ich warsztat z książki na książkę jest coraz doskonalszy! Tutaj postęp jest mocno widoczny, Arek wykonał kawał dobrej roboty. Końcówka powieści to istny rollercoaster, którego szczerze mówiąc się tutaj nie spodziewałam. Momentami miałam wrażenie, że z książki napisanej przez Arka wskoczyłam do tej, którą pisze Łukasz. Szczególnie jedna scena była niezwykle poruszająca, bo otworzyła dość świeżą jeszcze ranę 🙁 Wątek przyjaźni z Antoniną był absolutnie wspaniały! Nie wiem jak to autor to robi, ale nie dość, że nas uświadamia i motywuje, to jeszcze przywraca wiarę w ludzi – wielkie brawa! 👏

💭 "Tęsknota za wami to moje hobby, troska o was to moja praca, uszczęśliwianie to mój obowiązek, a miłość to całe moje życie."💭

"Psoriasis Sequentia" to kontynuacja dalszych losów Łukasza Wilka, którego mogliście poznać dzięki "Psoriasis vulgarna". Książce, która zrobiła wielkie zamieszanie w świecie literatury, ale to w sposób pozytywny, bo uświadomiła wielu ludziom, czym jest łuszczyca i obaliła wielu mitów powstałych na jej temat. Miała ona za zadanie wesprzeć ludzi chorujących, ale i poruszyć temat tolerancji i dyskryminacji "biedronek". Z kolei w drugiej część autor skupił się już bardziej na motywowaniu do działania osób chorych, nie tylko Łukasza zmagającego się z łuszczycą, ale z innymi bohaterami książki, których musicie koniecznie poznać, bo to właśnie oni dodają barw i kolorów tej książce. Każda z nich wnosi własną historię, która zmieniła ich życie na zawsze. Zmagają się z różnymi dolegliwościami, najczęściej tymi wpływającymi negatywnie na psychikę. Próbują z nimi walczyć, niekiedy z marnym skutkiem, ale każdego łączy jedno ból i smutek po utracie bliskiej osoby.

Zaczynając czytać, miałam ogromne wrażenie, jakbym czytała historię o bliskim znajomym. Naprawdę dziwne uczucie, które ciężko mi Wam opisać, ale czułam się zrelaksowana i spokojna, jakbym była na pogaduszkach u bliskiej mi osoby. Pierwszy raz mi coś takiego się zdarzyło, abym tak podeszła do książki, ale to wszystko zasługa autora i jego stylu pisania, który widać wyraźnie, że się poprawił. Powieść bardziej jest rozbudowana, co nawet widać po samej jej objętości, więcej jest poruszonych wątków, które połączone razem, dają opowiadanie, od którego nie potrafisz się oderwać.

Aby nie było tak słodko 😉 To się doczepię do kilku rzeczy, a mianowicie trochę irytowało mnie podejście Łukasza do życia, chociaż zmienił się bardzo, bo dojrzał i stał się odważniejszy i pewniejszy siebie, to nadal był takim lekkoduchem. Na miejscu jego żony Lucy, dawno nim go mocno potrząsnęła, aby w końcu się ogarnął i zaczął myśleć nie tylko o własnych potrzebach, ale miał na uwadze i swoją rodzinę. Oprócz tego ostatnia scena poświęcona Łukaszowi, kompletnie mi nie pasowała i była zbędna, za dużo już było tych zwrotów akcji i to jeszcze takich dramatycznych. Z kolei wątek z Antoniną, jak dla mnie genialny, dodawał świeżości książce, a sama jej postać, no nie da się jej nie polubić i obdarzyć sympatią.

Nie będę Wam streszczać książki, bo za dużo bym zdradziła, a nie o to tu chodzi, każdy z Was musi się z nią zapoznać sam, a uwierzcie mi, że naprawdę warto. Ta część jest kompletnie inna od poprzedniej, dzieje się tutaj wiele, od problemów rodzinnych i tych w pracy, po próbę morderstwa. Sama historia Łukasza i jego postać stworzona została po to, aby zmotywować ludzi chorujących na łuszczycę, że jedyny sposób na nią, to się z nią po prostu zaprzyjaźnić, a także po to, aby resztę ludzi uświadomić, że tą chorobą nie sposób się zarazić. Kolejna książka z przesłaniem, która zmusza nas do refleksji i zastanowienia się nad własnym życiem i postępowaniem❤️

Poprzednia część zrobiła na mnie duże wrażenie - nie dość, że książka mnie wciągnęła, nie obyło się bez zwrotów akcji, to w dodatku zawierała mnóstwo przystępnie podanych informacji na temat psoriasis (łuszczycy). W najnowszej powieści Autora jest podobnie, aczkolwiek już nie skupiamy się tak bardzo na hospitalizacji, a na relacjach, na wcześniej przeze mnie przywołanej motywacji, która jest tak samo ważna jak tolerancja.

Wydarzenia rozgrywają się 6 lat później - Łukasz założył rodzinę, nadal ma olbrzymie wsparcie w Lucy, która jest moją ulubioną bohaterką. Naprawdę podziwiam ją za to, jak wiele poświęca dla męża. Czasami miałam wrażenie, że to zbyt wiele, ja chyba bym nie potrafiła rezygnować ze swoich marzeń... Dla niej to wręcz naturalne. Nie można zapomnieć również o uroczych córkach - Hani i Toli. Tola to moja ziomalka. Jej relacja z Łukaszem przypomina mi poniekąd tę Seweryna i Lidki z "Listów zza grobu" Mroza. Jest szczera do bólu, ale też niezwykle rozczulająca (nie pamiętam dokładnego cytatu, ale tekst o Morzu Martwym i jakichś wymysłach, że tak naprawdę nie jest martwe i w rzeczywistości to jezioro, mnie rozwalił 😂).

Bardzo podobał mi się wątek z pisaniem książki przez głównego bohatera (chciałabym ją kiedyś przeczytać!), a także prowadzeniem konta na ig. Uświadomiłam sobie, że za dużo czasu spędzam w przestrzeni internetowej. Łukasz też - publikując post, jego żona napisała pod nim komentarz, zamiast powiedzieć mu coś w realu. To daje do myślenia.

Oprócz tego w "Psoriasis sequentii" wszechobecna jest aura żałoby po stracie bliskiej osoby. Ci, co czytali pierwszą część, wiedzą, o kogo chodzi. Rozczulił mnie tekst pana Kazia, że trzeba odłożyć zmarłych na inne półki w sercu, nie ma już dla nich miejsca wśród żywych. "Smutny żyje wspomnieniami, szczęśliwy dla wspomnień". Nie jest to proste. Czy Łukaszowi uda się pogodzić z odejściem tej osoby? Musicie przeczytać. Według mnie Autor świetnie sobie poradził z opisem przeżyć głównego bohatera, ale nie tylko. W końcu nie sam Łukasz żyje tą tragedią.

Czy można czytać "Psoriasis sequentię" bez znajomości poprzedniej części? Można, ale odradzam. Myślę, że te dwie książki idealnie się uzupełniają, mamy pełniejszy obraz historii Łukasza, wiemy, z czym musiał się mierzyć w przeszłości i jak to na niego wpłynęło w teraźniejszości. Książka powinna dostarczać rozrywki i nieść przesłanie, głębszy sens. Tutaj właśnie tego doświadczamy. Zakończenie mnie zszokowało i ostatnie 50 stron czytałam w jakimś amoku ("ale że cooo?") i po raz kolejny czytałam o tym, że biedronki nie prowadzą łatwego życia, na każdym kroku spotykają przeciwności losu (jak chociażby krwiodawstwo), bądź osoby im ubliżające, nierozumiejące, że łuszczyca jest chorobą niezaraźliwą. Cieszę się, że powstają takie książki, które nam to uświadamiają. Teraz pozostaje tylko rozpowszechniać historię Łukasza Wilka ;)

Ogromnie polecam!