Do klasy dziewięcioletniej Sylvie dołącza nowa uczennica. Andrée jest nieprzeciętnie inteligentna, zabawna, żywiołowa, ma własne zdanie na każdy temat i wyraźnie odstaje nie tylko od koleżanek, ale też od obrazu przykładnej panienki z dobrego domu. Dziewczynki szybko odnajdują wspólny język i spędzają ze sobą coraz więcej czasu. Mimo sprzeciwu nauczycielek i matki Andrée zażyłość między nimi rośnie.
Przez kolejne lata na oczach Sylvie mit tak podziwianej przez nią wolności Andrée kruszy się kawałek po kawałku, a wolność przyjaciółki zostaje zduszona przez coraz bardziej restrykcyjne wymagania ślepego na własne błędy społeczeństwa. Zaciskająca się pętla konwenansów i obłudnej religijności, praktykowanej w imię własnego interesu i wykorzystywanej do usprawiedliwiania najpodlejszego postępowania, doprowadzają do tragedii.
De Beauvoir napisała tę powieść w 1954 roku, dwadzieścia pięć lat po nagłej śmierci swojej najbliższej przyjaciółki. Pozostawiła tekst bez tytułu, nigdy go też nie opublikowała. Teraz, pod wieloma względami wciąż boleśnie aktualny, po raz pierwszy zostaje oddany w ręce czytelników.
Wstępem, przybliżającym okoliczności powstania noweli, opatrzyła Nierozłączne Sylvie Le Bon de Beauvoir, jedyna spadkobierczyni i córka Simone. Wprowadzenie napisała Margaret Atwood.
