Niewątpliwie Aforyzmy, od chwili ich spisania ok. 415 r. przed Chr. aż po wiek dziewiętnasty, były najbardziej znanym i podziwianym dziełem z całego zbioru pism Hippokratesowych, otaczano je niemal czcią religijną i nazywano „Biblią lekarską”.
Treść Aforyzmów jest na tyle zróżnicowana, że według dzisiejszego podziału nauk medycznych wchodzą one swą tematyką częściowo w zakres dietetyki, etiologii (nauka badająca przyczyny chorób), patologii, ginekologii i terapeutyki, ale przede wszystkim semiologii (nauka zajmująca się opisem i systematyzacją objawów chorób). Określona tematyka Aforyzmów musi zatem w sposób nieunikniony budzić takie, a nie inne, wątpliwości i pytania u współczesnego czytelnika. Przede wszystkim zastanawia się on w trakcie lektury nad tym, na ile w świetle dzisiejszego stanu wiedzy medycznej prawidłowe są kliniczne opisy chorób, ich rozpoznanie i klasy?kacja, i na ile nadal aktualne pozostają ich nazwy lub jakie ewentualnie te nazwy posiadają odpowiedniki we współczesnej terminologii medycznej oraz na ile stosowany przez starożytnych lekarzy na podstawie określonej diagnozy sposób leczenia miał przy ówczesnym stanie wiedzy medycznej racjonalne uzasadnienie.
Treść Aforyzmów jest na tyle zróżnicowana, że według dzisiejszego podziału nauk medycznych wchodzą one swą tematyką częściowo w zakres dietetyki, etiologii (nauka badająca przyczyny chorób), patologii, ginekologii i terapeutyki, ale przede wszystkim semiologii (nauka zajmująca się opisem i systematyzacją objawów chorób). Określona tematyka Aforyzmów musi zatem w sposób nieunikniony budzić takie, a nie inne, wątpliwości i pytania u współczesnego czytelnika. Przede wszystkim zastanawia się on w trakcie lektury nad tym, na ile w świetle dzisiejszego stanu wiedzy medycznej prawidłowe są kliniczne opisy chorób, ich rozpoznanie i klasy?kacja, i na ile nadal aktualne pozostają ich nazwy lub jakie ewentualnie te nazwy posiadają odpowiedniki we współczesnej terminologii medycznej oraz na ile stosowany przez starożytnych lekarzy na podstawie określonej diagnozy sposób leczenia miał przy ówczesnym stanie wiedzy medycznej racjonalne uzasadnienie.
