Narracja autora koncentruje się wokół dwóch nietuzinkowych, czołowych postaci archeologicznego środowiska warszawskiego w tym okresie: Erazma Majewskiego i - chyba jeszcze w większym stopniu - Włodzimierza Antoniewicza.
Tekst opracowania napisany jest znakomitym, barwnym, poprawnym językiem polskim. Jego lektura dostarcza niemałej przyjemności natury literackiej.
Tekst opracowania napisany jest znakomitym, barwnym, poprawnym językiem polskim. Jego lektura dostarcza niemałej przyjemności natury literackiej.
