Wersja węgierska
Szymon An-ski, właściwie Szlojme Zajnwel Papoport (ur. w 1863 r. w Cześnikach, zm. w 1920 w Otwocku) - żydowski pisarz, publicysta badacz folkloru, pisał po rosyjsku i w jidysz.
Pochodził z biednej rodziny żydowskiej; matka prowadziła gospodę, ojciec był posłańcem.
W młodości uczył się kowalstwa i oprawy książek. Czytywał pisma haskalowe i był pod wpływem socjalistycznego ruchu narodników, zainteresował się etnografią. W latach 1881-1891 wędrował po miastach i miasteczkach Imperium Rosyjskiego nauczając i pracując fizycznie. Pisał w tym czasie teksty dokumentalne i wysyłał je do rosyjskich gazet, najczęściej jednak były odrzucane. W 1891 przybył do Petersburga gdzie poznał redaktorów pisma Ruskoje Bogatstwo'', z którym rozpoczął współpracę pod pseudonimem S. A. An-ski. W tym samym roku wyjechał do Europy Zachodniej przez Berlin do Paryża, gdzie był świadkiem procesu Dreyfusa.
W latach 1912-1914 prowadził badania etnograficzne w żydowskich miasteczkach na Wołyniu i Podolu, przeprowadzał wywiady z miejscową ludnością, nagrywał piosenki ludowe, robił dokumentację fotograficzną.
W trakcie I wojny światowej był zaangażowany w pomoc jej ofiarom, głównie ludności żydowskiej poszkodowanej w wyniku pogromów na trenie Galicji.
Jego najsłynniejszym dziełem jest legenda dramatyczna Dybuk (na pograniczu dwóch światów), której polska prapremiera odbyła się miesiąc po jego śmierci w Teatrze Elizeum w Warszawie.
Szymon An-ski, właściwie Szlojme Zajnwel Papoport (ur. w 1863 r. w Cześnikach, zm. w 1920 w Otwocku) - żydowski pisarz, publicysta badacz folkloru, pisał po rosyjsku i w jidysz.
Pochodził z biednej rodziny żydowskiej; matka prowadziła gospodę, ojciec był posłańcem.
W młodości uczył się kowalstwa i oprawy książek. Czytywał pisma haskalowe i był pod wpływem socjalistycznego ruchu narodników, zainteresował się etnografią. W latach 1881-1891 wędrował po miastach i miasteczkach Imperium Rosyjskiego nauczając i pracując fizycznie. Pisał w tym czasie teksty dokumentalne i wysyłał je do rosyjskich gazet, najczęściej jednak były odrzucane. W 1891 przybył do Petersburga gdzie poznał redaktorów pisma Ruskoje Bogatstwo'', z którym rozpoczął współpracę pod pseudonimem S. A. An-ski. W tym samym roku wyjechał do Europy Zachodniej przez Berlin do Paryża, gdzie był świadkiem procesu Dreyfusa.
W latach 1912-1914 prowadził badania etnograficzne w żydowskich miasteczkach na Wołyniu i Podolu, przeprowadzał wywiady z miejscową ludnością, nagrywał piosenki ludowe, robił dokumentację fotograficzną.
W trakcie I wojny światowej był zaangażowany w pomoc jej ofiarom, głównie ludności żydowskiej poszkodowanej w wyniku pogromów na trenie Galicji.
Jego najsłynniejszym dziełem jest legenda dramatyczna Dybuk (na pograniczu dwóch światów), której polska prapremiera odbyła się miesiąc po jego śmierci w Teatrze Elizeum w Warszawie.
