Drwal. Miłość, która narodziła się z natury

Moje pierwsze spotkanie z @[Adres usunięty] nie było udane, ale Drwal skradł moje serce 💚

Sam jest młodą dziennikarką, której bardzo zależy na zrobieniu kariery. Chce zaimponować szefowi, dlatego postanawia przeprowadzić wywiad z pewnym tajemniczym człowiekiem.

Jason Parker jest typem samotnika, wybrał sobie tak życie, w lesie z dala od ludzi. Wykonuje piękne rzeźby, dzięki którym zarabia na życie.

Los stawia na jego drodze Sam, która jest wścibska i zaburza jego spokój, dlatego zgadza się na ten wywiad aby jak najszybciej się jej pozbyć.

Jednak w takiej głuszy wszystko zdarzyć się może, a zaczyna się niewinnie, od wypadku Sam. Burza i ulewa skutecznie uniemożliwiają jej powrót do Nowego Jorku. Jest wręcz skazana na pozostanie w środku lasu z obcym mężczyzną. Jej szef nie jest pocieszony tym faktem, a Samantha boi się stracić staż w redakcji. Tylko czy to tak naprawdę jest jedyny powód, dla którego sam boi się zostać tu dłużej niż planowała? Okazuje się, że kobieta skrywa sekrety, które mogłyby pogrążyć jej karierę. Nie są to błahe powody, a kiedy Jason postanawia jej pomóc, odkrywa, że Samantha nie jest taka, za jaką ją uważał.

Wszystko co powinna zawierać dobra książka - tutaj się znalazło. Zaskoczył mnie główny motyw powieści, myślałam, że jest to lekka powieść z nutą erotyzmu, ale to przerosło moje oczekiwania. Cieszę się, że został poruszony wątek przemocy seksualnej jak i psychicznej wobec kobiet oraz genialny przykład jej zwalczania. Dużo mądrych i wartościowych cytatów, a przede wszystkim mądrość życiowa. Doskonała opowieść o prawdziwej miłości oraz o tym co jest w życiu ważne. Czasami uciekamy przed miłością, ale jeśli ktoś jest nam pisany to i tak stanie na naszej drodze, nawet jeśli uciekniemy w głąb lasu. To bardzo wartościowa powieść i warta przeczytania. Nigdy nie jest za późno na wybaczenie oraz na miłość, jeśli postępujemy w zgodzie z samym sobą oraz potrafimy przyznać się do błędów. Każdy z nas ma jakąś przeszłość, ale od nas samych zależy jaką zbudujemy przyszłość.

Książka w pełni pisana z perspektywy mężczyzny.

Jason Parker za sprawą przykrych wydarzeń z przeszłości postanawia zaszyć się w zaciszu lasu w drewnianej chatce zdala od zgiełku miasta. Postanawia zostać samotnikiem, pozwalając sobie tylko na towarzystwo swoich psów i rzeźb. Czerpiąc inspiracje z natury oraz życiowych doświadczeń tworzy unikatowe dzieła dzięki którym może się utrzymać.

Pewnego dnia jego spokój zakłuca przyjazd natrętnej dziennikarki. Sam, to kobieta chcąca za wszelką cenę wzbić się jak najwyżej po szczeblach kariery dlatego postanawia przeprowadzić wywiad z tajemniczym drwalem. Podstępem zdobyła informacje i rusza po wywiad, który ma zapewnić jej sukces. Musicie się domyślać, jak bardzo jest wściekła gdy Jason z nagim torsem odmawia jej udzielenia wywiadu! 🙈🤣 Nieszczęśliwy wypadek oraz niesprzyjająca pogoda skazuje tą dwójkę na spędzenie kilku dni razem.

Książka jest niewątpliwie pełna emocji i przemyśleń głównego bohatera. Ale mimo to czyta się ją lekko. Jak na książkę Kasi przystało, nie zabrakło emocjonujących epizodów trzymających czytelnika za serce. Nie znajdziecie tu licznych scen łóżkowych ale przy całej romantycznej otoczce te kilka wydaje się być zwyczajnie taktowne i nie przesadzone ❤️

Jeśli szukacie jednotomówki, którą można z powodzeniem łyknąć przy kubku gorącego kakao to polecam ☺️

„Nie można pokochać kogoś innego, dopóki nie pokochamy i nie zaakceptujemy samych siebie„

Zupełnie inny klimat i sceneria niż w innych pozycjach Kasi Haner, jednak równie dobra jak pozostałe tytuły. Wciąga od pierwszej strony i przenosi czytelnika w świat bohaterów. Wspaniała książka.

Jason jest doświadczonym przez los mężczyzną. Życie w leśnej głuszy to jego codzienność, azyl, w którym czuje się bezpiecznie. On i jego osiem psów rasy Husky, tworzą rodzinę, i nic więcej nie jest mu potrzebne do szczęścia. Rzeźbienie w drewnie to jego pasja i sposób na ucieczkę od codzienności. Pewnego dnia, odwiedza go w samotni młoda kobieta Samantha, przyjechała aby przeprowadzić z nim wywiad. Jason jest typem samotnika, i nie chce wpuszczać nikogo na swój teren. Niestety gwałtowna ulewa i burza uniemożliwia Sam powrót do miasta, więc Jason robi wyjątek i pozwala jej zostać. Z każdą rozmową nawiązuje się między nimi nić porozumienia. Jason odkąd zamieszkał w samotni, nie miał kontaktu z rodzicami, odciął się od wszystkiego i od wszystkich. Po skorupą Drwala skrywa się mężczyzna, który pragnie być kochanym, ale boi się powtórki z przeszłości.

Samantha jest młoda, ambitna i odbywa staż w New York News. Ma wymagającego szefa, który nią pomiata. Żyje pod dyktando Tony'ego i boi się, że gdy mu się sprzeciwi to ON ją skrzywdzi. Pod maską uśmiechniętej kobiety ukrywa się skrzywdzona istota, która popełniła błąd i nie wie jak sobie z nim poradzić. Czy Jason pomoże Sam?

Fabuła książki jest bardzo płynna, każde wydarzenie i krok bohaterów pociąga za sobą kolejne i to sprawia, że przez książkę się płynie. Sceny 18+ jak na romans przystało, są subtelne i nie przysłaniają fabuły, a wręcz ją ubarwiają. Styl autorki bardzo mi się spodobał, nie ma tu zbędnych opisów, dialogi są naturalne i pomagają lepiej zrozumieć naszych bohaterów.

Wiem, że nie ocenia się książki po okładce, ale ta jest przepiękna. Przykuwa uwagę i intryguje.

Pod postacią romansu można wyciągnąć dużo wniosków na temat życia, książka skłania do refleksji i wzbudza emocje, a to dla mnie, jako czytelnika, bardzo ważny aspekt.

Istotne jest też zaufanie i miłość. Czy raz zranione serce może pokochać? Czy Jason po przejściach będzie w stanie komukolwiek zaufać? Relacja między Jasonem i Sam jest bardzo uczuciowa i chwyta za serce. Z dużym zaciekawieniem odkrywałam kolejne etapy rodzącej się między nimi miłości. Ale mamy tu także motyw toksycznej miłości, w której jedna ze stron tylko bierze nie dając od siebie nic.

Jason po szoku związanym ze zdradą dziewczyny z najlepszym przyjacielem wyjeżdża do domku w środku lasu, gdzie jako samotnik, który postanawia nigdy się nie zakochać a emocje przelewać przy pracy w drewnie. Jego rzeźby zyskują sporą popularność i uznanie w internecie, lecz mimo to Jasonowi nie zależy na rozgłosie i uparcie unika kontaktu z pewną dziennikarką, która próbuje zrobić z nim wywiad. Wiele się zmienia, gdy pewnego dnia ciszę dnia przerywa warkot silnika pojazdu, z którego wysiada młoda atrakcyjna dziewczyna. Niestety burze i ulewne deszcze sprawiają, że Samanta musi zostać pod dachem Jasona i poczekać aż drogi będą znów przejezdne. Stopniowa niechęć tych dwoje topnieje i stają się oni coraz bliżsi. Czy uczucie, jakie połączy tych dwoje sprawi, że poradzą oni sobie z demonami przeszłości i błędami, jakie tych dwoje narobiło sobie przez życie. Książka, mimo iż kompletnie nie w moim stylu jest całkiem przyjemna lektura idealna, by przy niej odpocząć. Mimo iż nie darzyłam Sam szczególną sympatią to idealny Jason wydawał się aż nierealny. Takich facetów nie ma niestety. Polecam twórczość pani Haner, bo jest ona autorka wielu fantastycznych romansów

"Drwal" K.N. Haner to lekka, przyjemna historia.

Jason kilka lat temu porzucił i miasto i zamieszkał w chatce w lesie. Postanawia, że już nigdy się nie zakocha. W swojej samotni rzeźbi w drewnie, a jego prace zyskują popularność. Anonimowy artysta wzbudza wielkie zainteresowanie .

Samantha trafia na trop artysty i postanawia przeprowadzić z nim wywiad. Jednak ulewny deszcz odcina jej drogę powrotu i zostają oni zdani na siebie przez kilka dni. Początkowo nieufny Jason przełamuje lody. Oboje mają wiele tajemnic. Czasami rodzące się uczucie to za malo.

Bardzo jestem zadowolona. Świetna historia.

"Ludzie czasami specjalnie zbaczają z wyznaczonej ścieżki, by zobaczyć, co czai się na nieznanej drodze".

Recenzja pochodzi z mojego Instagram zaczytana_paolka

I tak, w ekspresowym tępie, kolejna książka K.N Haner za mną😍 Tym razem miałam przyjemność poznać, pewnego nieprzyzwoicie seksownego - Drwala 🤫

Przyznam, że był to dla mnie w pewnym sensie debiut czytelniczy ponieważ, nie miałam jeszcze okazji przeczytania romansu który, w całości przedstawiony został z perspektywy mężczyzny. Było to dla mnie bardzo ciekawe doświadczenie, chodź nie ukrywam że chciałabym przybliżyć sobie wizualny obraz naszego bohatera, z kobiecego punktu widzenia 🤫❣ Jason Parker oraz Samantha Crow, napotkają na swojej wspólnej drodze wiele przykrości, lecz postawa naszego bohatera pozwoli aby Samantha uwierzyła w lepsze jutro. Macie ochotę na poznanie naszego dzielnego - Drwala ?😏

Kolejne spotkanie, z autorka zaliczam do udanych. Naprawdę stęskniłam się za twórczością autorki, dlatego teraz wręcz pochłaniam każda kolejną nadesłana jej książkę. A może podzielicie się ze mną, swoimi ulubionymi pozycjami z listy książek K.N Haner ??? Miłego tygodnia ❣❣

Jason Parker po bolesnym rozstaniu z dziewczyną podjął decyzję o wyprowadzce w odludne miejsce, aby odciąć się od świata. Zamieszkał w drewnianym domku, pośrodku lasu i oddał się całkowicie swojej pasji jaką jest rzeźbienie w drewnie. Gdy jego prace stają się coraz bardziej popularne, odwiedza go dziennikarka, która bardzo chce przeprowadzić z nim wywiad. Jason nie zdaje sobie sprawy z tego, że Sam wywróci jego życie do góry nogami. Niekończąca się ulewa nie pozwala jej wrócić do domu i kilka dni musi pozostać u Jasona. Czy uczucie jakie ich połączy jest w stanie przepędzić demony?

Gdyby tylko postać Sam była inna ta książka mogłaby być całkiem niezła. Niestety ta kobieta tak bardzo mnie irytowała swoim zachowaniem, że chwilami miałam ochotę po prostu książkę odłożyć. Cały czas miałam wrażenie, że to nie jest dorosła kobieta tylko naiwna małolata. Jej postać bardzo zaniżyła ocenę całokształtu. Fabuła sama w sobie jest dość interesująca. Zawiera całe spektrum uczuć, od miłości i zaufania po nienawiść i strach. Jason został mocno zraniony przez co odsunął się od wszystkich ludzi, nawet od rodziny. Ta decyzja nie pozostała bez konsekwencji i ogromnych wyrzutów sumienia. Nie umiem sobie wyobrazić samej siebie w takiej samotni... Jason urzekł mnie swoim dobrym sercem. Mimo wielu lat spędzonych samotnie nadal był człowiekiem pełnym empatii, zrozumienia i przede wszystkim otwartym na nowe znajomości. Sam sprawiła, że otworzył oczy i zrozumiał co tak naprawdę jest w życiu ważne. Zakończenie było mocne, lecz znów postać Sam trochę popsuła mi ogólne wrażenie i pozostał lekki niesmak. Na szczęście czyta się szybko, ale poziom mojej irytacji czasami był na granicy :)

🖤 Drwal 🖤

"Karty przyszłość zawsze są czyste i tylko od nas zależy, jak zostaną zapisane. Przeszłości nie można wyrwać jak strony z książki, bo wtedy my jako całość będziemy niekompletni. Wszystko w historii każdego człowieka musi się zgadzać. Nie ma możliwość przeskoczenia do kolejnego rozdziału, pominięcia jakiegoś fragmentu. Po prostu nie mamy wyboru. Musimy przeżyć własne życie od A do Z. I zrobić wszystko, by na końcu naszej historii był happy end. "Jaki ten cytat jest prawdziwy 😉,książka "Drwal"przyjemnie mnie zaskoczyła, kiedy myślałam, że ta historia jest taka klasyczna, ta miłość taka banalna, autorka mnie zaskakiwała. Tak ta książka jest o miłości, a nawet kilku ich rodzajach, żeby znaleźć, tę prawdziwą miłość, oboje głównych bohaterów musiało swoje przejść. Jasona polubiłam od razu, jednak Sam hmmm, jakoś nieprzypadła mi, w sensie, jej decyzje, które podejmowała, poszła na łatwiznę, na szczęście wciągnęła wnioski. Cała jej sytuacja, otworzyła oczy "Drwalowi". Książka porusza bardzo ważny temat, jakim jest przemoc, jak ciężko uwolnić się od tyrana. Drwal, ten tytuł może was zmylić, ale środek, oczywiście jak dla mnie, jest naprawdę dobry. Czytało się przyjemnie 😊 ciekawie, także śmiało zachęcam

 Kasia Haner

 Drwal

 Wydawnictwo editiored

 Ocena: 5/10

Od czego tu zacząć? Może zacznę od plusów. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Jest króciutka, dobrze napisana, łatwa w odbiorze. Lecz niestety, historia jest powtarzalna, przewidywalna i na pewno nie pozostanie nam na długo w pamięci, bo niczym się nie wyróżnia. Na plus również zasługuje dynamizm i wielość emocji, które są widoczne już od pierwszych stron. Trzeba przyznać, że Kasia Haner umiejętnie przelewa na czytelników tą całą gamę emocji. Fabuła jest dosyć specyficzna, bo głównie rozgrywa się na łonie natury. I o co tyle krzyku? A no o główną parę. On i ona to zupełne przeciwieństwa, ale jakoś tak wyszło, że los zechciał ich połączyć i oto są, pomimo ogromnych przeciwności losu. Czyli coś już bardzo oklepanego jak na tę chwilę, nie sądzicie? Nasz bohater Jason porzuca swoje dotychczasowe życie w zgiełku, ponieważ w przeszłości wiele przeszedł i postanawia wyprowadzić się na łono natury, aby odciąć się od wszystkich. W swoim nowym domu zaczyna tworzyć rzeźby, które wyrażają jego stan ducha. Zaś nasza Samantha to dziewczyna o sto osiemdziesiąt stopni inna od Jasona, ale los chciał ,że pewnego razu trafia na jego pracownię i poznaje go.

Panią Kasię znam z serii „Sponsor” (mimo, że jej nie czytałam, mam na półeczce), zapewne jak większość z nas. Kiedy zobaczyłam „Drwala”, pomyślałam, że to może być całkiem fajna historia, szczególnie, że kilka lat temu czytałam lekko podobną historię. Śmiało złapałam za książkę, która nie koniecznie wszystkim przypadła do gustu.

I jak moje wrażenia? Bardzo dobrze! Przede wszystkim biorę pod uwagę to, że jest to fikcja literacka! Opowieść jest lekka, przeczytałam ją raptem w jedno popołudnie i zupełnie mnie pochłonęła. A może to jest po prostu to, że lubię takie historie?

Jason to wiadomo, człowiek, który ucieka przed przeszłością – mimo to bardzo dobrze, że sam wyremontował dom, a nie kupił ot gotowca, bo miał kasę i już. Faktycznie, zgadzam się z tym, że obsadzona w górach fabułach jest naprawdę na plus. Co do Sam, która chwilami drażniła niczym szuranie pumeksem po wannie, też w końcowym rozliczeniu nie była zła. Uważam jednak, że jeżeli jakiś bohater nas denerwuje do takiego stopnia, że chcemy mu zasadzić solidnego kopa to oznacza, że warsztat pisarki autora jest wysoko rozwinięty i ja jestem zupełnie zadowolona z takiego obrotu spraw. Z poważniejszych kwestii – wątek gwałtu i przejścia do pożycia jakiegokolwiek łóżkowego nie długo po tym, lekko był dla mnie zaskakujący, bo potrzeba czasu, by po takiej traumie wyjść na prostą. Jednakże! Myślę, że tu zadziałały dwie rzeczy – wspomniana już fikcja literacka i miałam wrażenie, że spotkałam tu też kwestię syndromu Sztokholmskiego, w którym jak każdy wie po prosto ofiara zakochuje się w oprawcy.

W całym rozrachunku, myślę, że „Drwal” jest doskonałą odskocznią na popołudniowe picie kawy na ogrodzie. Ja jestem „za” =)

Któż z nas nie marzy o ciszy i spokoju. O szumie drzew, śpiewie ptaków. O świeżym powietrze i naturze tuż za drzwiami. Bez natrętnej wiertarki sąsiada, który właśnie postanowił zrobić remont. Bez smogu zapychającego nasze płuca… Marzenie wielu z nas. Ale nie każdy może sobie na nie pozwolić. Niektórzy szukają swojego raju w książkach, w światach wykreowanych przez autorów. A świat w najnowszej książce Kasi Haner jest naprawdę dobrze wykreowany. Oczami wyobraźni można się przenieść do tej samotni.

Zacznę nietypowo, bo od mężczyzny. Jason Parker w przeszłości został zraniony przez najbliższe sobie osoby – kobietę, którą kochał i najlepszego kumpla. Po tym postanowił porzucić swojego życie w Clevland i zamieszkać w drewnianym domu stojącym pośrodku lasu. Nie przepada za ludźmi, nie chce wchodzić w żadne bliższe relacje z nimi a tym bardziej nie chce ponownie pokochać. Całym sobą oddaje się rzeźbieniu w drewnie. Pozwala mu to wyrazić swoje emocje. Zdjęcia rzeźb zamieszczane w Internecie przysparzają mu popularności mimo to Jason pozostaje konsekwentny i unika kontaktów z mediami. Jednak pewnego dnia przed jego domem pojawia się pewna kobieta, która od dłuższego czasu namawia go na wywiad.

Samantha Crow ma konkretny cel do zrealizowania – chce zostać dziennikarką, chociaż pragnie czegoś innego. Przebojowa i śmiała dziewczyna postanawia odnaleźć pracownię Jasona i nakłonić go do wywiadu. Można powiedzieć, że Sam zrobiła niezłe wejście. Pamiętajcie! Szpilki i błoto zawsze kończą się tak samo – błotną kąpielą. Mimo niechęcie Jason proponuje upartej dziewczynie herbatę i zgadza się odpowiedzieć na 5 pytań. Po odjeździe dziewczyny Jason ma nadzieję, że nie zobaczy jej już więcej lecz następnego dnia napotyka jej samochód, na który zwalił się konar drzewa. Zawozi poszkodowaną dziewczynę do szpitala a następnie proponuje jej nocleg w swojej samotni. To wydarzenia oraz nieustające opady deszczu uziemiają parę razem. Podczas tych kilku dni Jason otwiera się przed Sam, która z pozoru jest beztroską kobietą. Tak naprawdę oboje skrywają wiele tajemnic i błądzą szukając właściwej ścieżki życia. Okazuje się, że mogą pomóc sobie wzajemnie. Jednak czasami demony przeszłości nie dadzą się przegonić prawdziwemu uczuciu.

Przyznam szczerze, że ciężko było zabrać mi się za tą książkę. Nie ma tu absolutnie żadnej winy w książce, bo jest ona naprawdę bardzo dobra. Chyba po prostu za dużo ostatnio czytałam książek z jednego gatunku i dopadł mnie kryzys – wiosenne kaprysy. „Drwala” czytałam kilka dni, dość długo. Ale te chwile były bardzo miłe. Opis samotni Jasona przypomina mi pewne wyjątkowe miejsce, które również znajduje się w samym środku lasu a wokół panuje cisza, spokój, śpiew ptaków i szum drzew. Mogłam się zrelaksować.

Na całą recenzję zapraszam pod adres: [Adres usunięty]

Jason Parker, zraniony wydarzeniami z przeszłości, kilka lat temu porzucił wygodne życie w Cleveland i zamieszkał w drewnianym domu pośrodku lasu, z dala od ludzi. Obiecał sobie, że nigdy więcej nie pokocha. W swoim azylu tworzy rzeźby, wyrażając w nich emocje, które nie do końca rozumie. Zdolny artysta zdobywa coraz większą popularność, ale konsekwentnie odmawia kontaktów z mediami.

Samantha Crow ma w życiu konkretny cel. Przebojowa i śmiała dziewczyna chce zostać dziennikarką, choć w głębi duszy pragnie zupełnie czegoś innego. Pewnego dnia dopina swego i namierza pracownię Jasona. Pod pretekstem wywiadu odważa się odwiedzić tajemniczego "Drwala".

To spotkanie, które nieoczekiwanie na dobrych kilka dni uziemia Jasona i Sam w leśnej samotni, sprawia, że zamknięty i skryty mężczyzna otwiera się przed, na pozór beztroską, kobietą. Choć oboje mają wiele tajemnic i nie potrafią odnaleźć właściwej ścieżki, to tylko oni mogą sobie wzajemnie pomóc. Czasami jednak prawdziwe uczucie to za mało, by przegonić demony przeszłości.

"Karty przyszłości zawsze są czyste i tylko od nas zależy, jak zostaną zapisane."

Tym razem K.N. Haner zaprasza nas do świata ciszy, lasu, natury. Moim zdaniem to świetny wybór, gdyż chyba nie tylko mi przejadł się miejski klimat, zwłaszcza że sama mieszkam w mieście. Ale takich nowych rozwiązań fabularnych jest znacznie więcej, o czym pokrótce postaram się Wam napisać.

"Przez długi czas nie odczuwałem potrzeby obcowania z innymi ludźmi, bo wystarczyły mi moje psy, las i myśli, które chwilami galopowały z prędkością światła. Nie byłem zagubionym, zranionym facetem. To nie było to. Potrzebowałem po prostu świętego spokoju."

Zastanawiałam się czy najnowsza powieść Haner będzie w stanie mnie zaskoczyć? Oczywiście tak się stało. Książka okazała się być inna. Autorka udowadnia, że potrafi wyjść poza utarte schematy, stworzyć coś innego, delikatnego, subtelnego, romantycznego, a zarazem niepozbawionego zmysłowości. Tu nawet bohaterowie wybijają się poza dotychczasową kreacją znaną czytelnikowi z wcześniejszych powieści Kasi. Ale i porównując Jasona do bohaterów książek innych autorów, to nie jest żaden bogacz, milioner, to zwykły chłopak, który żyje z rzeźbiarstwa. Z kolei Samanta... ją również polubiłam, chociaż były takie momenty, że miałam wielką ochotę nią potrząsnąć i powiedzieć jej kilka słów do słuchu. Sam i Jason wyraźnie pokazują nam, że nieważne jaki mamy stan posiadania, kim jesteśmy, to właśnie ta druga osoba jest naszym dopełnieniem, która w nas wierzy i nie pozwoli byśmy wpadli w otchłań i samotności.

"Czasami sami nie wiemy, jak bardzo nam czegoś brakuje, dopóki tego nie zasmakujemy."

Historia "Drwala" pokazuje, że aby pokochać drugą osobę najpierw trzeba pokochać i zaakceptować samego siebie. Każde wydarzenie w naszym życiu ma sens, jest po coś i wpływa na podejmowane przez nas decyzje, które skutkują w przyszłości. Nasze wybory nie zawsze są tymi właściwymi, ale jak to mówią: kto nie ryzykuje... Autorka uświadamia, że nie można bać się trudnych i ryzykownych decyzji, uciekać przed uczuciem, bo one uczą nas wyciągać wnioski, a poza tym możemy przegapić swoją szansę na prawdziwą miłość i szczęście.

"Można się bać miłości, można jej unikać, ignorować ją i uciekać przed nią, ale ona w końcu i tak nas dopadnie."

Najbardziej cieszy mnie to, iż autorka postawiła na narrację pierwszoosobową. Mało tego. Narrację z punktu widzenia Jasona. W książkach najczęściej dominują kobiety, a tu taka przyjemna odmiana. A poza tym, wbrew pozorom, wcale nie tak łatwo wejść w głowę, myśli, uczucia i rozterki mężczyzny, a Kasi Haner ta sztuka wyszła rewelacyjnie.

"Lubiłem swoją samotnię, bo czułem, że to jedyne miejsce na całym świecie, w którym nikt mnie nie ocenia. Nikt mi nie przeszkadza. W którym byłem ja, moje myśli, moje problemy. Moja przeszłość i przyszłość, którą niepewnie, ale małymi kroczkami budowałem. Nie chciałem, by ktokolwiek przeszkadzał mi w mojej egzystencji."

Autorka poświęciła uwagę kilku ważnym tematem i problemom, z którymi każdy z nas styka się w prawdziwym życiu, jak chociażby zdrada, manipulacja człowiekiem, budowanie zaufania, mobbing czy molestowanie seksualne. Natomiast erotyka została zepchnięta na drugi plan, co uważam za strzał w dziesiątkę.

Ogólnie książka posiada wszystko to, co powinna. Wywołała we mnie prawdziwy wulkan emocji! Gdy bohaterowie zaczęli odkrywać swoje tajemnice i bóle, coraz bardziej ta historia mnie pochłaniała i nie byłam w stanie odłożyć tej książki, póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Momenty uśmiechu mieszały się ze wzruszeniem. Lektura dostarczyła mi niezapomnianych przeżyć, chwyciła za serce, pozwoliła na kilka chwil relaksu oraz skłoniła do wielu refleksji.

"Drwal. Miłość, która narodziła się z natury" to romantyczna, subtelna i zmysłowa powieść o zranionych duszach i ich błędnych decyzjach, o demonach przeszłości, miłości, relacjach rodzinnych, samotności, akceptacji siebie, zaufaniu, lęku, nadziei na lepsze jutro. Wejdziecie do leśnej głuszy, by poznać Drwala?

W skrócie:

Zmysłowa? TAK! ❤

Romantyczna? TAK! ❤

Subtelna? TAK! ❤

„Drwal”, to opowieść o samotniku, który ucieka od tego, co go dręczy i dziewczynie, która nie potrafi wyrwać się ze swojego własnego koszmaru. Lekka subtelna i sielankowa opowieść, choć podszyta poważniejszą nutą i zaskakująco dużą ilością życiowych refleksji. Nie wszystko w książce przypadło mi do gustu. Na przykład historia Jasona miała zbyt wiele luk, a jego motywy nie były do końca logiczne. Z kolei kreacja Sam mocno przypominała mi główną bohaterkę innej książki tej autorki, przez co nie mogłam się do niej przekonać. Jednak mimo wszystko magiczny klimat tej historii i spora ilość dramatycznych zwrotów akcji przykuły moją uwagę na tyle skutecznie bym mogła zaliczyć „Drwala” do udanych i ciekawych lektur. Jeśli poszukujecie książki przesiąkniętej czułością, spokojem i melancholią, ale nie pozbawionej pikantniejszej nuty i odrobiny dramatyzmu, koniecznie musicie poznać ten tytuł.

INNE OBLICZE PROZY AUTORKI

Zacznę może od tego, że jeśli znacie już jakieś książki autorki, niekoniecznie warto brać je sobie za wyznacznik i czynić porównania. Dotąd prawie wszystkie kontrowersyjne, nieco mroczne, przepełnione odważną erotyką, teraz zostają przekreślone grubą kreską, bo nadchodzi „Drwal”. Romantyczna, poruszająca, wrażliwa strona K.N. Haner. Historia, w której nie tylko uczucia łączące bohaterów wychodzą na pierwszy plan, ale także tragedie przeszłości i wciąż aktualna walka z nimi.

ZRANIENI

Jason to samotnik, który kiedyś prowadził jednak zupełnie inne życie. Niezbyt otwarty dla ludzi, bo przecież kiedyś tak dotkliwie go zranili. Skupiony na zwierzętach i rzeźbieniu, skrywający w sobie bolesne historie, którymi z czasem zaczyna się dzielić. Ostatecznie ciężko jednak byłoby go nazwać bezdusznym gburem, bo choć przy pierwszym spotkaniu nie robi zbyt sympatycznego wrażenia, szybko pokazuje, że ma jednak serce. Samantha z kolei jest dziennikarką, która dla dobrego wywiadu jest w stanie mocno się poświęcić. To, co jednak wydaje się być pewnością siebie, skrywa drugie dno. Tuż za plecami kobiety, niczym cień, kryje się okrutny i bezduszny wróg, który na pewno nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Czy ludzie zranieni przez los będą w stanie stanowić dla siebie oparcie?

MIŁOŚĆ I DRAMATY

W przeciwieństwie do wielu innych książek autorki, „Drwal” opowiada o miłości niezaczynającej się wyłącznie od fizycznego pożądania skupionego stricte na seksie. Zauważony piękny uśmiech, wyciągnięta pomocna dłoń, proste rozmowy przeradzające się w głębokie zwierzenia. Bezinteresowne wsparcie i autentyczna troska o drugiego człowieka. Od drobnych gestów, po zaufanie i także namiętność. Bo oczywiście wygłodniałe pikanterii czytelniczki także mają na co czekać. Oprócz rodzącej się miłości, na pierwszym planie stąpa także wątek psychicznego znęcania się oraz fizycznego wykorzystywania człowieka. Jest element kryminału czy są elementy zdrady. Emocji nie brak, podobnie jak i dobrego tempa akcji. A „zamerykanizowana” fabuła nie sprawia wrażenia naciąganej na siłę. Wręcz miałam wrażenie, że faktycznie czytam powieść jakieś dobrej, zagranicznej autorki.

Więcej na: [Adres usunięty]

"(…) w chwili, gdy wszystko inne zawodzi, zostaje nam wiara w to, że kiedyś nadejdą lepsze dni. Że na naszej drodze stanie nagle odpowiednia osoba. I odmieni nasze życie. Wpuści promienie słońca do serca wypełnionego ciemnością. Pokocha nas z wszystkimi naszymi wadami. I będzie chciała przy nas zostać. Mimo wszystko."

Kolejna nowa powieść Kasi Haner. Głównym bohaterem jest tytułowy Drwal-Jason, który kilka lat wcześniej zaszył się w leśnej głuszy, by odciąć się od świat, który go skrzywdził. A raczej osoby, które żyły w jego świecie. Brawo dla autorki, która stworzyła nieziemski świat. Bardzo podobało mi się miejsce, gdzie głównie byliśmy. Las i nic więcej. Cisza, błogi spokój, chwila wytchnienia. Coś czego nam brakuje w tych czasach.

Muszę przyznać, że ostatnio przekonuję się do męskich narratorów. Całkiem miła odmiana, gdy większość książek zdominowana jest przez żeńską stronę.

Bardzo spodobał mi się pomysł na historię. Zawsze to jakiś świeży powiew. Tak jak wspominałam przy poprzednich książkach autorki, Kasia Haner ma fajny, lekki i przyjemny styl, dzięki czemu jej książki czyta się szybko i przyjemnie.

Więcej na: [Adres usunięty]

"Drwal. Miłość, która narodziła się z natury" to kolejna powieść K. N. Haner - autorki okrzykniętej królową dramatów. Tytuł zobowiązuje, więc i w tej książce nie mogło ich zabraknąć. Szczegółów Wam nie zdradzę, abyście mieli jakieś niespodzianki podczas czytania, jedynie mogę napisać, że nudno nie jest i parę dramatów czeka na bohaterów ;)

Książki i fabuły nie będę Wam tutaj opisywać, a skupię się na swoich odczuciach. Książka jest wciągająca i dobrze się ją czyta. Nie mniej jest ona inna od wcześniejszych powieści K. N. Haner. Zabrakło mi tu akcji oraz nuty niebezpieczeństwa, które często występują w książkach tego typu. Jest też o wiele mniej scen erotycznych, dzięki czemu czytelnik skupia się na bohaterach i problemach, które porusza autorka.

"Drwal" okazał się spokojną historią dwojga ludzi. Jest to historia, w której miłość walczy z przeciwnościami losu oraz z błędami przeszłości. Historia, w której miłość pokazana jest w takiej formie, w jakiej powinna występować codziennie w realnym życiu. Wydawać się może, że w romansach próżno szukać poważniejszych tematów czy drugiego dna. A jednak. Autorka w swojej powieści porusza ich kilka. Począwszy od zdrady, przez walkę o pozycję społeczną, walkę o swoje miejsce w nowoczesnym świecie, po wykorzystywanie słabszych i bezbronnych. W Drwalu można nawet znaleźć momenty, w których autorka zahacza o mobbing czy wykorzystywanie seksualne. Niewątpliwie jest to książka, w których seks i erotyzm schodzi na dalszy plan ustępując miejsca problemom współczesnych ludzi.

Najnowsza powieść Kasi jest pozycją, po którą zdecydowanie warto sięgnąć. Idealne połączenie romansu z życiowymi dramatami bohaterów sprawia, że historię czyta się prawie jednym ciągiem.

Dodatkowo książka jest pięknie wydana, a każdy rozdział rozpoczyna się wizerunkiem drzew. Okładka zdecydowanie przyciąga wzrok i prosi o honorowe miejsce w domowej biblioteczce :)

Pełną recenzję znajdziesz tu: [Adres usunięty]

Tytułowy "Drwal", Jason Parker lubi samotność i nienawidzi fałszu. Od czterech lat nie odczuwa potrzeby obcowania z innymi ludźmi. To właśnie przeszłość ukształtowała jego charakter. Po zdradzie, której doświadczył stracił zaufanie do ludzi. Mieszka w domku osadzonym w lesie w towarzystwie psów. Kocha przyrodę, która go otacza, a jego samotnia jest dla niego azylem. W wolnych chwilach z zaangażowaniem i miłością oddaje się swojej pasji, rzeźbiarstwu. Nic innego nie jest mu potrzebne do szczęścia. Ale czy aby na pewno?

Pewnego dnia do posiadłości Parkera przyjeżdża Samantha Crow, przebojowa i początkująca dziennikarka, która ma za zadanie przeprowadzić wywiad z rzeźbiarzem, poznać jego samotnię "od kuchni" i sporządzić tekst, który zadowoli jej szefa. Czy Drwal otworzy się przez dziennikarką i opowie jej o swojej pasji?

Spotkanie Jasona i Sam staje się początkiem pięknej znajomości. Kobieta zaczyna intrygować, fascynować i zachwycać artystę. To właśnie za sprawą Sam, w Jasonie budzą się uczucia i pragnienia, o których dawno zapomniał. Dość szybko okazuje się jednak, iż dziennikarka skrywa w sobie burzliwą przeszłość i tajemnice, które ją spalają. Czy Drwal będzie w stanie pomóc kobiecie, która stała się dla niego ważna? Czy Sam uda się dotrzeć do Jasona? Czy miłość jest im pisana?

"Drwal. Miłość, która narodziła się z natury" to trzynasta autorska książka K.N. Haner. Za każdym razem, gdy sięgam po nową powieść autorki zastanawiam się, czy czymś jeszcze mnie zaskoczy. Czy tym razem zostałam zaskoczona? Oczywiście!

W "Drwalu" poznajemy subtelną, zmysłową i romantyczną duszę K.N. Haner. I muszę przyznać, iż takie wydanie Królowej Dramatów bardzo mi się podoba! Jednak książka oprócz swojej lekkości i delikatności skrywa również tematy ważne i istotne. Na pierwszy plan wysuwa się zdrada. Każdy człowiek reaguje na zdradę w inny sposób. Jedni szukają pocieszenia w ramionach innej osoby, drudzy spędzają dni na płaczu i obwinianiu siebie. Parker wybrał las, rzeźby i brak ludzi. W taki właśnie sposób odreagowuje to, co go spotkało. To właśnie zdrada stała się głównym prowodyrem dla Jasona by zamieszkać z dala od ludzi, w samotności, gdzie spokój i cisza to niebywała uczta dla ciała i duszy. Autorka oprócz zdrady, samotności, jak i wyobcowania porusza kwestię znęcania się nad drugą osobą, szantażu i zastraszania. Sytuacja, w którą uwikłana jest Sam wyjątkowo mnie poruszyła. Kobieta nie zasłużyła na takie traktowanie... Zasłużyła na dobro, szczęście i miłość. Pod jej otwartością, wesołością i beztroską kryje się zraniona dusza, która potrzebuje ukojenia i ciepła. Czy "Drwal" będzie w stanie jej to zapewnić? Jakie przeszkody pojawią się na ich drodze? Co tak naprawdę ukrywa Sam?

Cieszę się, że K.N. Haner zastosowała w swojej najnowszej powieści narrację pierwszoosobową z perspektywy Jasona. Czytelnik otrzymał szansę poznania jego myśli, uczuć i towarzyszących obaw. To właśnie z nim możemy się zżyć, a także zrozumieć podejmowane przez niego decyzje. Parker to mężczyzna z krwi i kości, nie rozwodzi się, nie analizuje każdej sytuacji, nie rozkłada wydarzeń na czynniki pierwsze, dlatego też akcja jest wartka, dynamiczna, a książkę pochłania się niczym najlepszy kawałek tortu, a jeszcze długo po rozkoszuje się jej smakiem.

"Wiem, ale ludzie na ogół nie chcą być inni. Chcą się wpasować w tłum, żyją pozorami i boją się zmian".

Jak to w książkach K.N. Haner bywa nie zabrakło przyspieszonego bicia serca, nie tylko z uwagi na rodzące się uczucie pomiędzy bohaterami, ale także z uwagi na pewne wydarzenia, które zmienią ich życie. I choć do samego końca nie byłam pewna, jaki finał zafunduje autorka swoim bohaterom, to cieszę się, iż "Drwal" skończył się właśnie w taki sposób. Oczywiście nie zdradzę Wam w jaki. W moim odczuciu niniejsza powieść jest kompletna i tworzy piękny całokształt (choć pewnie można by było poprowadzić ją dalej).

"Drwal. Miłość, która narodziła się z natury" to przede wszystkim historia o samotności, demonach przeszłości, błędnych decyzjach, walce o własne szczęście, poszukiwaniu siebie, rozdrapywaniu ran i o niespiesznie rodzącej się miłości. K.N. Haner porusza również kwestie ważne, które dość często są bagatelizowane i ukrywane w życiu codziennym. Książka skrywająca w sobie wiele prawd, pięknych i inspirujących słów, które są w stanie skłonić czytelnika do refleksji i wywołać przyjemne ciepło. Serdecznie polecam!

Jason Parker, zdradzony i zraniony odciął się od świata i ludzi, zaszywając się w lesie, pośród natury i psów pięknej rasy. Żyjąc w odosobnieniu, rzadko kiedy rozmawiał z ludźmi. Zły na byłą dziewczynę oraz przyjaciela zamknął się w sobie i całkowicie odizolowal od społeczeństwa. Bytował w swojej samotni w towarzystwie ósemki husky, na życie zarabiał rzeźbieniem w drewnie.

Samantha Crow, była stażystką dziennikarstwa z wielkimi marzeniami. Zadbaną kobietą ubierającą się w markowe ciuchy. Mieszkała w wielkim mieście, w zupełnie innym świecie niż Jason przez ostatnie kilka lat. Słodka, naiwna i łatwa w manipulacji, lecz także skrzywdzona kobieta, która potrzebowała swojego “Drwala” by uwolnił ją od utrapienia.

Jason i Samantha poznali się, gdy ona przyjechała do jego samotni w celu przeprowadzenia z nim wywiadu. Kiedy zjawiła się na terenie zamieszkałym przez niego, doszła do wniosku, że trafiła na totalnie zadupie, a psy Jasona chciały ją pożreć, ponadto wpadła w błoto i zniszczyła się jej marynarka.

Początkowo Jason był do niej sceptycznie nastawiony. Zachował się trochę jak dupek, za wszelką cenę nie chciał udzielić odpowiedzi na żadne pytania, lecz Samantha miała w oczach coś, przez Jason zgodził się na udzielenie odpowiedzi wyłącznie na pięć pytań i… Przyniósł jej szklankę wody.  Jednak rzekomy wywiad nie potrwał długo, Samantha chwilę później opuściła samotnie Jasona i już nigdy miała do niej nie wracać.

Co takiego się wydarzyło, że dwoje ludzi, z różnych światów spotkało się ponownie i z każdym dniem poczęli się w sobie zakochiwać, jednocześnie pokonując wyboistą drogą? Tego musicie już dowiedzieć się sami.

W romansach przeważnie spotykamy narrację z perspektywy głównej bohaterki, bądź mieszaną. W Drwalu narracja przez całą powieść została poprowadzona z perspektywy Jasona, męskiego bohatera, co jest dobrym zabiegiem, a także przyjemnym. Dzięki właśnie takiej narracji możemy dogłębnie poznać Jasona, nie tylko jego myśli, uczucia i odczucia, a także jego serce, które niegdyś zranione, acz wciąż silne i ciepłe. W Drwalu to właśnie Jason jest postacią, która ratuje przed demonami żeńską postać. Jest to miła odmiana, ponieważ faceci w książkach przeważnie przedstawiani są jako dupki, a dziewczyny, bądź kobiety są tymi, które ratują ich na różne sposoby. Tutaj nasz Jason nie jest dupkiem, wręcz przeciwnie, jest po prostu zranionym mężczyzną, który postanowił odizolować się od świata, by w samotności leczyć swą złamaną duszę.

Jeśli chodzi o Samanthe, za dużo zdradzić nie mogę, ponieważ w Drwalu ona jest osobą, która musi zmierzyć się z trudnym przeciwnikiem. Autorka poprzez postać Samanthy porusza ważny temat, o którym kobiety nie chcą, bądź boją się mówić osobom postronnym.

Drwal, to powieść lekka, choć z drugiej strony na poruszany w niej temat, nie do końca, sądzę, iż w dużej mierze zależy to od czytelnika i tego w jaki sposób ON odbierze tę lekturę. Ja w każdym razie dostrzegam w historii Jasona i Sam to drugie, ale jakże ważne, dno. To także opowieść o dwóch zagubionych duszach, które nie zdają sobie sprawy, że pragną tego samego. O relacji rodzinnej, pragnieniu za wszelką cenę osiągnięcia spełnienia w karierze i przeznaczeniu. Właśnie tak. Każdy z nas ma swój los zapisany gdzieś w gwiazdach i nieważne, gdzie znajdziemy się w danej chwili, na jakim etapie życia, u czyjego boku. Przeznaczenie dopadnie nas wtedy, kiedy uzna, że już czas.

"Miłość, która zrodziła się wśród drzew.  Lasu. Deszczu. I miłość, która zrodziła się z natury. "

Wybierając książkę, którą chciałabym zapromować w szczególny sposób zwracam uwagę przede wszystkim na fabułę, wyraziste postacie, które mają w sobie znacznie więcej niż imię zapisane na białych kartkach między innymi znakami. Ile jesteśmy w stanie przejść chroniąc się przed wijącym mrokiem w żyłach? Co też musi się wydarzyć, żeby zmusić człowieka do tego, aby w jednej chwili porzucił dawne życie zamykając się na wszystko, co sprawiło mu szczęście? Ile bólu musi otrzymać, aby nie potrafiąc się podnieść? Z drugiej strony, czy ucieczka nie jest najprostszą z możliwych opcji? Czy nie jest oznaka tchórzostwa? A jeśli ma jedynie wspomóc rekonwalescencję poranionej duszy? Czy odebranie tego cennego szczęścia może zniszczyć człowieka?

Jason Parker zdecydował się na opuszczenie tętniącego życiem Clevland, przyniosło mu zbyt wiele wspomnień otwierało zbyt wiele ran. Zdecydował się oddalić, od kłamstw, ludzkich intryg, ran, które są zadawane z taką łatwością. Ludziom brak jest empatii, brukają samych siebie zagłuszając sumienie, jakby było brzydkim brzęczeniem wydobywającym się z duszy. Wyścig szczurów i wieczna presja społeczeństwa nastawiona na konsumpcję jest pewnego rodzaju zniewoleniem. Czy chęć zmiany może być odbierana jako słabość? Dla mnie to odwaga, walka o samego siebie, o swoją własną drogę. Jason został zdradzony przez kogoś, komu ufał, kogo kochał najbardziej na świecie, to go zmieniło, rozdarło. Musiał odejść, spróbować wyciszyć głosy, które bombardowały jego umysł. Jason, jak nikt potrzebował dystansu, do siebie, do niej i jej kochanka. Potrzebował chwili, aby się wyleczyć, tylko, co jeśli ta chwila zmieni się w całe życie? Jak długo można się ukrywać? Ile ważnych momentów opuścić świadomie się wzbraniając? Las uzbroił się w ciszę ofiarował mu jedynie samotność, która na dłuższą metę nie jest niczym dobrym. Tak narodziła się jego pasja rzeźba w drewnie, wypełnił nią dzień, a także opieką nad ukochanymi psami. Parker wpadł w rutynę, która niczym nie zaburzona stała się jego sensem istnienia.

Pewnego dnia na jego posesje podjeżdża samochód, z którego wysiada pewna kobieta, Samantha Crow jest dziennikarką, która wzięła sobie na cel uzyskanie wywiadu z pewnym drwalem, zamieszkującym w leśnej głuszy. Dla Jasona bywa nieco irytująca, mimo tego, że psy w swoim stylu ją obszczekały. Ta rozmowa daje początek ich wspólnej życiowej przygodzie, Parker decyduje się na udzielenie wywiadu, wspólnie z kobietą ustalają termin ponownego spotkania. Crow wydaje się zadowolona tym faktem, w końcu otrzymała dokładnie to na czym jej tak bardzo jej zależało. Wszystko się zmienia, kiedy w drodze powrotnej ulega wypadkowi. Sprawa nie wygląda zbyt różowo, jednak jest nadzieja. Tą nadzieją jest Jason, który wyruszył w podróż po zakupy, jadąc do sklepu dostrzega rozbity samochód i nieprzytomną Samanthę Crow, jest jej wybawieniem. Zabiera kobietę do szpitala, a później udziela schronienia w swojej samotni, pośród ciszy przerywanej dudniącym ulewnym deszczem. Co z tego wyniknie? Czy Crow uzyska jedynie wywiad, o który tak ofiarnie zabiegała? Czy wydarzy się coś jeszcze, co zaburzy bezpieczną samotność Parkera? Czy mężczyzna będzie w stanie walczyć ze sobą chroniąc swoje poranione serce? Jak bardzo skrzywdzona jest Samantha, czy pobyt w leśnej chatce drwala wpłynie na nią? Co narodzi się z natury wraz z jej rozkwitem?

K.N. Haner zaprosiła mnie w leśną głuszę do chatki tytułowego drwala chcąc, abym poczuła na własnej skórze tą sielankę psychiczną i prostotę życia, które wybrał bohater. Obserwujemy świat widziany jego oczami, całą książkę czytając z męskiego punktu widzenia. Rzeczowo, skutecznie i na temat, porządny facet, który oczekuje od kobiety szczerości, tylko czy Samantha może mu ją ofiarować? Wbrew pozorom kobieta nie jest pustą kokietką, ma swoje tajemnice i problemy, które dzielą, z jej uporem nie są w stanie ich połączyć. Czy, aby na pewno? Racjonalizm, który cechuje Parkera i na to powinien znaleźć rozwiązanie, czy będzie w stanie zaryzykować? W końcu wystawi się na kolejne rany, dokąd ucieknie tym razem?

Autorka słynie z tego, że ukrywa przed czytelnikami małe bomby, które są uzbrojone w potężne pokłady emocji. Dramaty, z którymi borykają się bohaterowie złamią nie jedno serce, ale czy nie tego się wymaga od Haner? Czy nie została krzyknięta ich królową? Ten tytuł do czegoś zobowiązuje, prawda?

Fani autorki z całą pewnością nie zostaną zawiedzeni, wiedzą czego mogą się po niej spodziewać, czego oczekiwać i to otrzymają, a także znacznie więcej. Nie spodziewajcie się ogromnych pokładów lukru, czasem uczucie musi dojrzeć w samotności, aby okazało się tym silnym, właściwym i niezłomnym.

„Drwal. Miłość, która narodziła się z natury” jest powieścią, którą warto przeczytać, nie jest istotne, czy wcześniej miało się styczność z książkami autorki, czy też nie. Od czegoś warto zacząć prawda? To romans, który opowiada o tym, że nie można się zamykać na drugiego człowieka, na emocje, które sprawiają, że serce gna do przodu.

"Drwal" to książka idealna na jeden wieczór. Raczej nie oczekujcie czegoś więcej od tej historii, bo możecie się zawieść ;p. Autorka ma lekki styl pisania, przez co książkę czyta się naprawdę szybko, ale i przyjemnie. Jest to erotyk, jednak przez większość książki można przyrównać ją raczej do romansu, gdyż scen seksualnych jest naprawdę niewiele, więc osoby, które ich nie lubią mogą śmiało sięgnąć po "Drwala".

Ta książka jest naprawdę bardzo krótka, bo dla długoletniego czytelnika czym jest 300 stron? Dlatego nie spodziewajcie się czegoś wielkiego, bo nie da się wielu rzeczy wcisnąć do fabuły.

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

„Tak łatwo jest zatracić się w nienawiści i nieszczęściu, bo wtedy nie trzeba walczyć. Można wywiesić białą flagę, poddać się i udawać, że nic nie jest w stanie zmienić naszego życia. W takich chwilach można stracić wszystko, ale jeśli na naszej drodze stanie odpowiednia osoba i odważymy się na nią otworzyć, to istnieje ogromna szansa, że mrok nas nie pochłonie.”

Jason kilka lat temu porzucił swoje życie i rodzinę w Cleveland i zamieszkał w domku znajdującym się pośrodku lasu, z dala od ludzi. Po tym, jak został zraniony, obiecał sobie że z nikim się nie zwiążę i nikogo nie pokocha. Wiedzie spokojne życie, rzeźbi w drewnie i dzięki temu zyskuje coraz większą popularność. Wtedy właśnie pewnego dnia zjawia się u niego Samantha – początkująca dziennikarka, która pragnie przeprowadzić wywiad z artystą. Nieoczekiwanie dla obojga, Samantha zostaje uziemiona na dobrych kilka dni w samotni Jasona i powoli się przed nią otwiera. Oboje mają tajemnice. Oboje nie są w stanie sami sobie z tym poradzić. Tylko czy rodzące się między nimi uczucie będzie w stanie przegnać demony przeszłości, z jakimi oboje próbują walczyć?

„Drwal” to historia tak dobra, tak emocjonalna i przede wszystkim tak wyjątkowa, że naprawdę ciężko jest ubrać w słowa wszystkie uczucia jakie we mnie wywołała. Historia Jasona i Samanthy to piękna opowieść, która pokazuje nam, jak w świecie pełnym beznadziejności, jedna osoba może dać nam nadzieję na to, że może być w życiu lepiej. I nie ważne jest, gdzie mieszkasz, jak bogaty jesteś i jak wiele posiadasz czy też nie – kiedy znajdziesz już osobę, która sprawia że się uśmiechasz, której dotyk jest dla ciebie wszystkim, przy której czujesz że jesteś w domu bez względu na to gdzie się znajdujesz, to ona utrzymuje cię w całości i to dzięki niej stajesz się kompletny.

"(…) w chwili, gdy wszystko inne zawodzi, zostaje nam wiara w to, że kiedyś nadejdą lepsze dni. Że na naszej drodze stanie nagle odpowiednia osoba. I odmieni nasze życie. Wpuści promienie słońca do serca wypełnionego ciemnością. Pokocha nas z wszystkimi naszymi wadami. I będzie chciała przy nas zostać. Mimo wszystko."

Jestem przekonana, że bez względu na to, jakie gatunki książek czytacie, nawet jeśli stronicie od romansów to „Drwal” poruszy wasze serce. To nie jest przeciętna słodka historia o miłości, bo przecież nie bez powodu K.N.Haner nazywana jest królową dramatów. Potrafi mistrzowsko stworzyć fabułę, która rozszarpie twoją duszę. Jej bohaterowie walczą, nie tylko wewnętrznie ale także z otoczeniem na zewnątrz, które ich kształtuje, kopie głęboko aby wydobyć z bohaterów to co najlepsze, nawet kiedy wydaje nam się to niemożliwe.

Zdecydowanie nie żałuję czasu spędzonego podczas lektury, żałuję jedynie że książka tak szybko się skończyła, bo gdybym mogła to wcale bym się z bohaterami nie rozstawała. Zakończenie pozostawiło mnie z wielkim uśmiechem na buzi i radością w sercu. Jeśli podczas czytania książki, muszę ją odłożyć aby przemyśleć sobie to co właśnie przeczytałam, to wtedy wiem, że jest do dobra książka, a tutaj takich momentów było kilka, więc resztę możecie dopowiedzieć sobie sami ;)

"- Ty jesteś dobrym człowiekiem, Jason – stwierdziła

i zatrzymała się. Spojrzałem na nią i uśmiechnąłem się lekko.

- Staram się nie wchodzić nikomu w drogę, więc to nie jest jakoś bardzo trudne.

- Nie o to chodzi. Dobro siedzi tutaj – odpowiedziała

i śmiało położyła dłoń na mojej klatce po stronie serca. - Nie każdy jest dobry z natury – dodała

i cofnęła rękę."

Jason Parker przed kilkoma laty, pod wpływem bolesnych dla niego wydarzeń, opuszcza miasto i zamieszkuje w drewnianym domku po środku lasu. Towarzyszą mu cudowne psiaki, nie tęskni za drugim człowiekiem. Ponadto, obiecał sobie, że już nigdy więcej nie zaangażuje się w jakikolwiek związek, nikogo nie pokocha. W swojej pracowni tworzy przepiękne rzeźby, dzięki którym zyskuje popularność. Stroni jednak od kontaktów z mediami. Jest skromnym człowiekiem, nie zależy mu na sławie. Żyje ze swojej pasji, po prostu.

Samantha Crow to tryskająca energią, radosna i wrażliwa dziewczyna, która marzy, by zostać dziennikarką z prawdziwego zdarzenia. Całkiem niedawno rozpoczęła swoją pierwszą pracę w zawodzie. Zależy jej na spotkaniu z Parkerem, więc gdy udaje jej się namierzyć pracownię "Drwala", udaje się na miejsce, by przeprowadzić z nim wywiad.

To spotkanie zapoczątkuje niezwykłą serię zdarzeń... tym bardziej, że delikatnie się przedłuża... o jakieś kilka dni. Natura miała plan, by uziemić tę dwójkę razem, w środku lasu, w jednym domu... Jason i Samantha zyskują wiele czasu, by lepiej się poznać, otworzyć na siebie nawzajem, a z czasem odkryć głęboko skrywane sekrety. Czy bolesna przeszłość jest w stanie pokonać prawdziwe uczucie?

"Drwal. Miłość, która narodziła się z natury" to delikatna i niezwykle romantyczna odsłona Kasi Haner. Już od pierwszych stron zaintrygowała mnie postać głównego bohatera - Jasona. Rzadko można spotkać w książkach tego typu mężczyzn, nad czym ubolewam. Pracowity, prosty, uczuciowy i z poczuciem humoru facet, do tego przystojny i dobrze zbudowany. Żaden playboy, żaden badboy, zwyczajny, prosty facet. I ja to kupuję w stu procentach. Cieszę się również, że cała historia została ukazana właśnie z perspektywy Jasona. Natomiast Sam... to kobieta zagadka. Pod maską radosnej dziewczyny skrywa wiele tajemnic. Relacja, która tworzy się między głównymi bohaterami jest skomplikowana, a jednocześnie niesamowita. Ta dwójka czerpie od siebie niezwykłą siłę. "Drwal" to istny emocjonalny rollercoaster! W jednej chwili się śmiałam, a za chwilę ocierałam łzę z policzka. Nie spodziewałam się aż tak dużej dawki emocji i zwrotów akcji. To książka o sile miłości, o podejmowaniu złych decyzji i ich konsekwencjach. Autorka na kartkach swojej najnowszej powieści porusza bardzo ważny temat, jakim jest przemoc fizyczna jak i psychiczna. Jak ją przezwyciężyć i jak ważne jest wsparcie i pomoc drugiej osoby? Czy po tak ciężkich przeżyciach można odnaleźć szczęście? Lubię, gdy książka nie tylko odpręża czytelnika, ale również, między wierszami, uczy. To wspaniałe, że powstaje coraz więcej tego typu pozycji. Na koniec muszę dodać parę słów o części wizualnej naszego "Drwala" :). Jako okładkowa sroka czuję się zobowiązana :). Sama okładka przyciąga wzrok. Mało tego, z początkiem każdego rozdziału widzimy grafikę idealnie współgrającą tematycznie - las. Historia Samanthy i Jasona mnie kupiła, żałuję jednak, że nie jest nieco dłuższa. Czuję lekki niedosyt, niemniej jednak jestem naprawdę zadowolona

z lektury. Bardzo się cieszę, że mogę patronować właśnie tej książce. Dziękuję przede wszystkim Autorce oraz Wydawnictwu Editio. "Drwal" skradł moje serce. Ogromnie polecam fanom gatunku!

"Bo człowiek bez miłości zapomina o tym, co jest

w życiu najważniejsze. Można się bać miłości, można jej unikać, ignorować ją i uciekać przed nią, ale ona w końcu i tak nas dopadnie. I tylko od naszego podejścia zależy, czy wykorzystamy tę jedną jedyną szansę na to, by odnaleźć z kimś nasze szczęście."