Dom pogrzebowy Cottona

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Monika D. w dniu 2024-09-10

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Magnolia po śmierci babci, zwabiona chęcią zarobku większych pieniędzy, przyjmuje pracę modelki w domu pogrzebowym. Jest charakteryzowana na osoby zmarłe bądź zaginione, ma brać udział w spotkaniach z ich bliskimi i udawać te osoby. Dzięki rozwiniętej wyobraźni bardzo dobrze odnajduje się w tej roli i doskonale wciela się w te osoby. Jednak z czasem zlecenia zaczynają wykraczać po za pracę zwykłej modelki.
   
   „Dom pogrzebowy Cottona” to zdecydowanie najdziwniejsza książka jaką miałam okazję czytać, ale nie znaczy, że było źle. Co prawda myślałam, że to będzie w innym stylu powieść, ale dobrze mi się ją czytało, choć musiałam przyzwyczaić się do stylu pisania autorki, który jest trochę chaotyczny po przez przeskoki między wydarzeniami oraz pozostawia wiele niedopowiedzeń. Powieść napisana jest w mrocznym, gotyckim stylu, a atmosfera jest gęsta i oblepia czytelnika swoją dziwnością. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, możemy poznać wszystkie uczucia jakie targają Magnolią. Zmaga się nie tylko ze śmiercią bliskiej osoby, ale także z niechcianą ciążą, traumą, która ma początki w dzieciństwie, skomplikowaną relacją z matką, nierównością społeczną. Próbuje znaleźć swoje miejsce na świecie, a do tego z każdej strony jest wykorzystywana. Jest to powieść o zagubionej dziewczynie, która pragnie bliskości, ale ma problem z budowaniem relacji, dlatego umawia się niezobowiązująco z różnymi mężczyznami, a do tego wciela się w wykreowaną postać, która lubi dominować. Bohaterzy wyraziści, nietuzinkowi, mają swoje dziwactwa. Powieść zdecydowanie należy do osobliwych, momentami zahaczamy o makabrę. Magnolii ukazuje się babcia w postaci rozkładającego się ciała, nie brakuje dosadnych opisów, które mogą obrzydzać. Zakończenie trochę rozczarowuje, bowiem zostaje urwane, brzmi jakby historia dopiero miała się tak na prawdę zacząć.
   
   Książka jest nietuzinkowa i oryginalna, coś innego na polskim rynku, ale zdecydowanie nie przypadnie do gustu każdemu.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Anna M. w dniu 2024-08-29

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   "Dom pogrzebowy Cottona" to dziwna książka. Świetna, ale dziwna. Podobała mi się, mimo iż była tak nieszablonowa, że po przeczytaniu nie wiedziałam co o niej myśleć. Więcej! Ja wciąż nie umiem zebrać myśli, żeby jednoznacznie stwierdzić, co mnie przy niej zatrzymało i sprawiło, że wciągnęłam się w jej świat. Mroczny, brudny, smutny i melancholijny świat.
   
   Magnolia ma 19 lat i na co dzień pracuje na stacji benzynowej. Niedawno zmarła jej babcia, którą zwykła nazywać babką Brown. To właśnie kobieta wychowała Magnolię. Teraz dziewczyna została sama…i wszystko wskazuje na to, że jest w ciąży. Kiedy dostaje propozycję pracy jako modelka, stwierdza, że to jedyna szansa, aby móc podreperować budżet i spróbować stanąć na nogi. Magnolia jeszcze nie wie, że ów praca będzie znajdowała się w domu pogrzebowym, a ona zacznie wcielać się w role osób, które zaginęły przed laty. Czy tytułowy Cotton i jego ciotka, Eden staną się dla nastolatki oparciem, jakiego potrzebuje w tym trudnym dla siebie czasie? A może to tylko pozory?
   
   Główna bohaterka została zdominowana przez środowisko, w którym się wychowała. A jej instynkty są silniejsze niż chęci walki z nimi. Magnolia wie, co jest dobre, ale nie potrafi dokonać słusznego wyboru. Może tylko wydaje jej się, że panuje nad swoim życiem, ale prawda jest taka, że jej dziewiętnastoletnia egzystencja to tylko strzępki, które ledwo trzyma w dłoniach. Dziewczyna zostaje uwięziona w sieci okoliczności, na które ma zdawkowy wpływ.
   
   Bez wątpienia to bardzo odważny debiut. Autorka zdecydowała się poruszyć wiele wrażliwych strun. Brutalizm jest tu wszechobecny. Od samego początku daje się wyczuć koncentrowanie na ciemnych stronach ludzkiej natury. Tu nic nie jest podkoloryzowane, na próżno szukać na stronach tej książki pozytywnych przesłań. Jest prze*oc, samotność, ból, śmie*ć, strata. Monica Brashears pokazuje ludzką naturę z tej najbardziej przygnębiającej i mrocznej strony.
   
   A ten mrok zderza z młodą dziewczyną, która, zamiast czerpać z życia pełnymi garściami, ciągle ucieka, kogoś się boi, oddaje w ręce przypadkowych mężczyzn, a jednocześnie jest w niej coś delikatnego, ulotnego, sensualnego.
   
   Ta powieść może zafundować całą skalę emocji i wrażeń. Od zaskoczenia po zniesmaczenie. Jestem przekonana, że to książka z kategorii tych, których nie da się umieścić na skali gdzieś pomiędzy. Albo ją pokochasz, albo znienawidzisz. Ja pokochałam jej niesztampowość, bo bez wątpienia jest to książka inna, na swój sposób wyjątkowa.
   
   Przygnębiająca, odarta z optymizmu, do bólu szczera historia. Można umieścić ją w ramach współczesnej powieści gotyckiej, w której duże znaczenie mają aspekty psychologiczne oraz ugryzione pod innym kątem wątki z siłami nadprzyrodzonymi oraz współczesne tło akcji zestawione w duecie z mrocznym klimatem w tle.
   
   To gatunkowy miszmasz, który splata niczym w ciasny warkocz thriller psychologiczny z powieścią gotycką i literaturą piękną, która w rzeczywistości piękna jest głównie ze względu na warstwę językową, a cały wydźwięk tej książki jest pełen brzydoty i brudu.
   
   Czy czytać? Czytać! Mnie bardzo przypadła do gustu. Na pewno nie pozostawi Cię bez poczucia nijakości. Albo będziesz się zachwycać jej dziwnością, albo stwierdzisz, że to klapa. To chyba pierwszy raz, kiedy nie mogę zagwarantować, że to powieść, w której się zakochasz. Musisz to sprawdzić na własnej skórze.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Hania K. w dniu 2024-08-13

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   " [...] Zrobiłam w życiu wystarczająco dużo złych rzeczy, aby mieć za co przepraszać do samej śmierci, swojej, a nawet potencjalnego dziecka. [...]"
   
   Monica Brashears stworzyła gotyckie dzieło pod tytułem "Dom pogrzebowy Cottona". Jest to jej literacki debiut. Uważam, że ma potencjał na zostanie dobrą autorką.
   
   Biorąc do ręki tę powieść, spodziewałam się, że otrzymam mocny horror, po którym nie będę mogła zasnąć. Niestety nic takiego tutaj nie miało miejsca. Na moje "Dom pogrzebowy Cottona" jest obyczajówką erotyczną z elementami powieści grozy. Nie wiedziałam, że dzięki tej książce będę musiała wyjść ze swoje strefy komfortu. Od razu zaznaczę, że jest to powieść przeznaczona dla osób pełnoletnich. Dlaczego? Znajdziecie tutaj mnóstwo scen nieprzeznaczonych dla młodszych czytelników.
   
   Naszą główną bohaterką jest młodziutka dziewiętnastoletnia mulatka — Magnolia (czarnoskóry tata i biała mama), która niestety nie ma łatwego życia. Właśnie umarła jej ukochana babcia. Matka od lat się nią nie interesuje, woli prochy i alkohol. Ojciec nie żyje. Zostaje totalnie sama. Wokół niej kręci się stary i lubieżny właściciel domu, w którym mieszka. Czy uda się jej przed nim uciec? Sama nie jest święta i często umawia się z mężczyznami przez aplikację. W dziwnych okolicznościach do jej pracy na stacji benzynowej przychodzi właściciel zakładu pogrzebowego — Cotton. Ma dla naszej bohaterki pewną propozycję, która może odmienić jej los. Czy przyjmie propozycję? Magnolia ostro mnie zawiodła. Jej postępowanie mocno mną wstrząsnęło, ale co się dziwić, jaka matka i babka taka córka i wnuczka. Współczułam jej takiego życia. Autorka w bardzo dobry sposób przedstawiła tę postać.
   
   Cotton według mnie jest bardzo dziwnym mężczyzną. Ma swoje odchyły. Odziedziczył zakład pogrzebowy po swoim wujku. Razem ze swoją ciotką mają mnóstwo szalonych pomysłów. Poznając te postacie, byłam w głębokim szoku. Radzę wam trzymać się od nich z daleka. Ta dwójka to typowa gotycka rodzinka. Po jednym spotkaniu z nimi uciekłabym, gdzie pieprz rośnie.
   
   Oprócz wymienionych tutaj postaci poznacie jeszcze inne osoby.
   
   Po tytule tej książki spodziewałam się więcej strachu. Jednak autorka skierowała nasze oczy na zupełnie inny problem. A mianowicie biedy młodych czarnoskórych kobiet mieszkających w stanie Tennessee. Zapomniane przez matki, skazane na pracę swoim ciałem. Biali mężczyźni tutaj występujący są przedstawieni jako drapieżnicy polujący na swoje zwierzyny. Oba obrazy są bardzo przygnębiające. Mam nadzieję, że dzięki tej powieści czytelnikom otworzą się oczy i zobaczą, że nie warto iść taką drogą, jaką szła Magnolia.
   
   Szkoda, że autorka na samym początku nie zaznaczyła, że ta powieść jest przeznaczona tylko i wyłącznie dla czytelników 18 plus. Wybaczam ten błąd, ponieważ to jest jej debiut.
   
   Monica Brashears stworzyła klimacik, który może przypaść wam do gustu. Ja tę powieść przeczytałam w ciągu jednego dnia, ponieważ chciałam wiedzieć, jak potoczą się losy Magnolii. Byłam również ciekawa, co stanie się z Babką Brown.
   
   Jeżeli lubicie gotyckie powieści, nie boicie się scen erotycznych i uwielbiacie dawać szansę debiutantom, to śmiało sięgnijcie po "Dom pogrzebowy Cottona".

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 3/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Paulina K. w dniu 2024-08-12

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   "Dom pogrzebowy Cottona" ma tak niesamowicie przyciągającą okładkę, tak nietypową, że można się dość mocno zdziwić poznając fabułę skrywającą się za tak przyjemną grafiką. Bo jest to podobno horror. No właśnie, podobno.
   
   Akcja powieści rozgrywa się w domie pogrzebowym, w którym dziwactwo goni dziwactwo. A główna bohaterka, dziewiętnastoletnia dziewczyna jest w takim momencie życia, gdzie na głowę spada jej zdecydowanie zbyt wiele. Umiera babcia, okazuje się, że jest w ciąży, pieniędzy brakuje na opłacenie czynszu i w jej pracy pojawia się specyficzny mężczyzna twierdzący, że nadaje się na modelkę. Tylko, że nie taką typową. Magnolia ma udawać martwych. Bierze udział w seansach przywołujących duchy. Udawane to czy nie, jej babka postanawia wrócić z zaświatów jako duch.
   
   Okazało się, że ta książka jest króciutka. Kurczę, te nieco ponad trzysta stron powoduje tak potężny niedosyt! Jest to opowieść bardzo specyficzna, zdecydowanie dla osób dorosłych. Czy to jednak horror? No niewiele ma z nim wspólnego pomijając duchy. Faktycznie, jak głosi wszem i wobec opis, jest w niej pełno humoru i... erotyki. I tak właściwie czuć, że to miało tak wyglądać, taki był plan.
   
   Można się przy niej uśmiać, wystraszyć, zdziwić. Pełna gotyckich elementów, a także postaci. Ociekająca smołą, niemal jestem zdziwiona, że główna bohaterka w pewnym momencie nie zaczęła wyglądać jak znana wszystkim Wednesday z rodziny Addams. Choć dziewczyna niekoniecznie wie czego chce, a jej wybory są dość dziwne.
   
   Mimo to, że główną bohaterką jest młoda kobieta, to trzeba przyznać autorce, że skrada serducho i czytelnik chciałby o niej wiedzieć jak najwięcej. Nie jest naiwna, choć momentami chciałoby się jej powiedzieć, żeby się ogarnęła. Jednak prawda jest taka, że próbuje być zaradna.
   
   Ta książka jest dziwna. To słowo idealnie opisuje całą fabułę. Nie jest łatwa, zahacza w specyficzny sposób o trudne tematy, w tym śmierć, podział między ludzi czarnoskórych i białoskórych, gdzie jedni są ofiarami, a drudzy drapieżcami.
   
   No trzeba po niej ochłonąć, daje do myślenia, a miała być powieścią grozy, raczej rozrywką. I tutaj dla autorki ogromny ukłon, bo poczucie humoru ma genialne, raczej czarne i przez to z góry należy głośno i wyraźnie mówić, że nie jest to opowieść dla osób poniżej osiemnastego roku życia.
   
   Jedyne, co tutaj nie wyszło, to zakończenie. Czuć, jak by Brashears się spieszyła, jak by ją gonił deadline i przez to wydaje się niedopracowany.
   
   I tylko na koniec należy dodać, że jest to debiut. A to otwiera możliwości na to, że autorka będzie się rozwijać, że będzie tylko ciekawiej, a jej wręcz psychodeliczny sposób przekazywania czytelnikom pewnych wartości się nie zmieni.
   
   Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Mova.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Karolina T. w dniu 2024-08-06

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   ᴅᴏᴋᴏɴ́ᴄᴢ ᴢᴅᴀɴɪᴇ ▼
   
   Najdziwniejsza książka jaką przeczytałem/-am to…
   
   Jestem bardzo ciekawa Twoich odpowiedzi! Wszystko dlatego, że w weekend przeczytałam najdziwniejszą, a zarazem bardzo ciekawą książkę, o której sądzę, że w Polsce jest jeszcze zbyt cicho. Mowa tutaj o „Domu Pogrzebowym Cottona” autorstwa Monici Brashears.
   
   „Dom Pogrzebowy Cottona” to świetny debiut Monici Brashears, w którym autorka ukazuje nowoczesne oblicze powieści gotyckiej. Całość jest mroczna, nieprzewidywalna, niepokojąca i mocno klimatyczna. Turpizm, schopenhaueryzm, wyuzdane sceny erotyczne ze szczegółowymi opisami, motyw straty, alkoholizmu, narkomanii, aborcji, seanse spirytystyczne – to tylko niektóre z elementów, które można tutaj znaleźć. Prawda, że mieszanka jest naprawdę wybuchowa? Jednak to chyba właśnie ta mieszanka sprawia, że „Dom Pogrzebowy Cottona” jest tak wyjątkowy.
   
   Pomimo poruszania przez autorkę wielu nietypowych motywów, książkę czyta się bardzo płynnie, a momentami wręcz przyjemnie. Historia Magnolii ukazuje dość osobliwy portret psychologiczny człowieka, który w życiu zmagał się z wieloma problemami i stratami. Dlatego tak naprawdę wśród tych wszystkich „oryginalnych” elementów na pierwszy plan wysuwa się samotność… Wszechogarniająca samotność głównej bohaterki Magnolii. Samotność, która bije z każdej strony, każdego słowa i popycha dziewczynę w kierunku, którego nigdy nie powinna obrać. Popycha ją w kierunku, który oblepiony jest atmosferą zepsucia, a nawet zgnilizny.
   
   Jedyne, co mnie zawiodło w tej książce, to zakończenie. Spodziewałam się czegoś znacznie mocniejszego, chociaż trzeba przyznać, że to, które zaserwowała nam autorka, i tak było ciekawe.
   
   „Dom Pogrzebowy Cottona” to książka, która będzie miała wielu fanów, ale i wielu przeciwników. Biorąc ją do ręki, trzeba przygotować się na szczegółowe opisy rozkładu, seksu i bardzo mroczny, a zarazem ciężki klimat. Jednak uważam, że jest to książka, której z całą pewnością warto poświęcić uwagę. Serdecznie POLECAM!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 1 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję