Dom pełen słońca. Stacja Jagodno. Tom 6

SŁOŃCE NAD JAGODNEM

Idąc za ciosem jednym tchem pochłonęłam kolejną, szóstą część „Stacji Jagodno” i niebawem na pewno znów się tam wybiorę. Bo jeśli raz zakosztujecie klimatu i gościnności Borowej i jej okolic to będziecie tam z radością powracać. Na tym między innymi polega urok i czar tego powieściowego cyklu, a także siła i moc opowieści Karoliny Wilczyńskiej.

Tytułowy dom pełen słońca to oczywiście odnowiony dworek hrabianek Julii i Zuzanny, przy którym pracowało naprawdę sporo niezwykłych ludzi. Po projektach architektonicznych Elizy, którą mieliśmy okazję poznać bliżej w poprzednim tomie przychodzi czas na meblowanie i ostatnie wykończeniowe szlify. Meblami zajmuje się Sylwia – utalentowana dziewczyna, która wśród starych i niepotrzebnych gratów potrafi wyszukać prawdziwe perełki i tchnąć w nie nowe życie. W ten sposób z pozoru zupełnie niepasujące do siebie sprzęty po odrestaurowaniu tworzą piękną i elegancką całość. Bo z meblami jest podobnie jak z ludźmi… Pozory często mogą mylić, a życie bardzo szybko je weryfikuje…

Tym razem do grona zaprzyjaźnionych bohaterów dołącza Sylwia i jej rozrywkowa siostra Paulina oraz Piotr i jego mocno pogubiony syn Michał. Tamara nadal poświęca się pracy we dworze, Łukasz wciąż nie może sobie poradzić z demonami przeszłości, która powraca do niego zupełnie niechciana. Ewa i Adam po powrocie z Afryki planują wspólną przyszłość. Przed Kasią pojawia się szansa na rozwój zawodowy, w czym kibicuje jej bardzo Zosia. Igor również dąży do realizacji swoich marzeń, tyle, że jego droga jest bardziej kręta i wyboista. Hrabianki Julia i Zuzanna z boku przyglądają się poczynaniom młodszych pokoleń oraz dopingują Marzenę i Janka w ich życiowych planach. Tylko Róża, której mały biały domek zawsze stoi otworem dla potrzebujących przybyszy, zaczyna odczuwać skutki swego wieku. I muszę przyznać, że to jej osoba najbardziej mnie martwiła podczas lektury tym bardziej, że kobieta znów bagatelizuje sygnały wysyłane przez organizm. A przecież Jagodno bez Róży na pewno nie byłoby takie samo…

Powieść „Dom pełen słońca” umiliła mi podróż pociągiem, poruszyła moje serce i obudziła emocje. Zaintrygowała mnie na tyle, że z niecierpliwością czekam dalszych wydarzeń. Być może kolejny tom przyniesie odpowiedzi na nurtujące mnie pytania:

Czego dowiedział się Łukasz z pamiętnika swojej mamy? Czy pogodzi się z przeszłością i przestanie znikać? Jak Tamara odnajdzie się w roli gospodyni Stacji Jagodno? Czy Janek z Marzeną wreszcie staną na ślubnym kobiercu? I przede wszystkim czy Róża przyzna się wreszcie rodzinie do swoich niedomagań?

Myślę, że autorka jeszcze nie raz mnie zaskoczy, tym bardziej, że jestem mniej więcej w połowie cyklu. A każdy kolejny tom to emocje, nowe wrażenia i całe mnóstwo miłych chwil w gronie ulubionych bohaterów, a właściwie przyjaciół, bez których świat utraciłby swoje kolory. Przyznaję, że cykl cały czas trzyma poziom, wydarzenia intrygują, rozwiązania zaskakują, a my wciąż chcielibyśmy więcej i więcej. Brakuje mi trochę takich bardziej spektakularnych rodzinnych tajemnic, ale mam nadzieję, że pani Karolina i o tym pomyślała. Chętnie spotkałbym też jeszcze Elizę, Rafała oraz Antosia. Mam nadzieję, że nie zniknęli na zawsze…

Zachęcam serdecznie do sięgnięcia po Stację Jagodno, jeżeli jeszcze tego nie zrobiliście. Jeśli obawiacie się wielości tomów to zapewniam, że lektura jednej części to zaledwie dwie, trzy godzinki, może jeden wieczór, a wrażeń co nie miara.

„Dom pełen słońca” to szósty tom Stacji Jagodno. Miło było ponownie zagościć wśród dobrze już znanych bohaterów. Niedawno zaczęłam przygodę z tą sagą, a już coraz bliżej do końca.

Tym razem do grona osób potrzebujących wsparcia dołącza Sylwia, która zajmuje się renowacją starych mebli. Kocha to co robi i sprawia jej to wielką przyjemność. Urządzanie wnętrz to jej wielka pasja. Życie uczuciowe to już trochę inna bajka. Jest w związku ze starszym od siebie mężczyzną. Chciałaby z nim zamieszkać i stworzyć rodzinę lecz jest z tym pewien problem. Ich związek przechodzi kryzys. Sylwia chciałaby odrobiny szaleństwa, a Piotr już niekoniecznie. Ma mu za złe, że nie jest o nią zazdrosny. Choć powinna być zadowolona, że mężczyzna w pełni jej ufa. Wyjeżdżając do Jagodna ma nadzieję, że przemyśli kilka spraw. Nabierze dystansu. Czy miłość do Piotra zwycięży? Marzena po rozstaniu z Jankiem nie ma głowy do dworku i do obowiązków, które tam na nią czekają. Kasia po rozstaniu z mężem nabiera wiatru w żagle. W końcu ma przy sobie mamę, a dzieci babcię. Ma kogoś kto pomoże gdy zajdzie taka potrzeba i posłuży dobrą radą, wsparciem. Pomoże gdy przyjdą gorsze dni i zwątpienie. Kaśka staje się odważną, samodzielną kobietą. Choć jej mąż jeszcze nie odpuścił i sporo namiesza w jej życiu. Jadwiga kończy wymarzony kurs i realizuje swoje marzenia. Igor i Majka coraz więcej czasu spędzają razem i zbliżają się do siebie.

Autorka porusza różne problemy, które bohaterowie starają się rozwiązać i wyjść na prostą. Czasami potrzeba do tego więcej czasu, czasami wytrwałości i w porę dostrzeżenia swoich wad. Nowi bohaterowie idealnie wpasowują się w losy znanych nam już wcześniej bohaterów, z poprzednich części. Ta seria nie przestaje być ciekawa i zaskakująca. Miło było ponownie zagościć w Jagodnie. Autorka opowiada o problemach, ale nie zapomina o szczęśliwych momentach i pozytywnych rozwiązaniach. Pokazuje, że trzeba walczyć o siebie, o rodzinę, a przede wszystkim o szczęście i własne marzenia. Jeśli kochacie tą serię to ta książka też wam się spodoba i zachwyci.

"Dom pełen słońca" dość długo był zmuszony stać na mojej półce... Tak, zrobiłam to z premedytacją, by do czasu wydania kolejnej części mieć na co czekać i czym się delektować, bowiem ta seria jak już skusi to nie wypuszcza z objęć... Cudowna atmosfera małej społeczności gminy Jagodno, umiejętność autorki do pisania z lekkością o problemach i wciąż nowe tajemnice - nie trzeba mi więcej do szczęścia.

Przez lekko uchyloną furtkę zaglądam do jakże urokliwego zakątka i życia znanych mi doskonale bohaterów. Nie będę wchodzić, zerknę jedynie jak sobie radzą... Zza drzewa, zza firanki, zza narożnika budynku, zza krzewu róży... Jak wiedzie się Małgorzacie w "Kolorowym szaliku"? Czy Marzena z Jankiem znaleźli wreszcie drogę do siebie? Jak radzi sobie Tamara z kolejnym etapem remontu dworku? Dlaczego Majka nie pozwala Igorowi się odprowadzić? Z jakiego powodu babcia Róża została 'listonoszem'? Czy Łukasz odważy się poznać treść znalezionego pamiętnika? Na czym będzie polegała przemiana Kasi w Katarzynę i czy podejmie kolejne wyzwanie od losu? A czy Ewa poradzi sobie z faktem, iż Adam zanim zacznie budować ich wspólny dom, musi uporać się ze wspomnieniami?

Karolina Wilczyńska odpowiada w "Domu pełnym słońca" na wszystkie te pytania, ale nie tylko... Zgodnie bowiem z tradycją tej serii, również i w tym tomie na jaw wychodzą długo skrywane tajemnice - poznajemy historię kapliczki przybitej do pnia sosny oraz powód, dla którego surowa i gderliwa panna Zuzanna walczyła o zgodę między Marzeną i Jankiem.

Niewątpliwie na plus należy zaliczyć autorce to, że nie powiela informacji o tym co już miałam okazję poznać w poprzednich tomach. Dzięki temu nie czytam o tym co już było, nie denerwuję się manewrami 'kopiuj-wklej' a mogę całkowicie i z radością oddać się przyjemności poznawania dalszych i jakże niekiedy burzliwych losów bohaterów. Bo przecież dzieje się znacznie więcej niż wspomniałam na początku. Zaglądniemy do codzienności Jadwigi, Zofii czy wójta, ale poznamy też nowych bohaterów.

W Jagodnie pojawia się dwudziestoośmioletnia Sylwia - artystyczna dusza z bagażem prywatnych problemów. Szuka ucieczki i ukojenia w odrestaurowywaniu mebli w dworku (ogromnie podobała mi się jej przemowa o meblach z podtekstem o ludziach i ich dopasowaniu). Jednak jej kłopoty docierają i tu... Kim są Piotr i Michał i czego od niej chcą? Czego chce sama Sylwia? Co będzie miało siłę przebicie - serce czy umysł? A może dobra rada?

Bajeczna, ale nie bajkowa. Życiowa, prawdziwa, problematyczna, ale i optymistyczna. Opowiada o dramatach, ale rekompensuje je chwilami szczęścia. Wskazuje ścieżkę prowadzącą ku drzwiom ze wspomnieniami, które czasem cieszą, czasem ranią a czasem napełniają nostalgią. To właśnie stojąc przed tymi drzwiami możemy stanąć twarzą w twarz z przeszłością. Jaki będzie wynik tego spotkania? To już zależy od nas...

"Bo prawdziwa miłość nie znika, jak jest problem." *

Podsumowując - "Dom pełen słońca" to powieść przepełniona dobrymi fluidami i humorem. Opowiada o cierpliwości, uczeniu się na błędach, czułości w głosie oraz dążeniu do celu. Autorka udowodniła w niej, że na tajemnicach nie zbuduje się przyszłości, konieczna jest szczera rozmowa i walka o szczęście. Zwróciła uwagę również na różnicę wieku w związkach, alkoholizm, akceptowanie siebie i cenne kompromisy.

* K. Wilczyńska, "Dom pełen słońca", Wyd. IV Strona, Poznań 2018, s. 178

recenzja pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]

Zawsze chętnie podróżuję do Jagodna, bo czas płynie tam zupełnie inaczej, a problemy magicznie się rozwiązują dzięki ludzkiej dobroci. Czy w prawdziwym życiu ludzie również są tak serdeczni?

Karolina Wilczyńska ma talent do tworzenia ciepłych bohaterów, którzy dostają od życia po tyłku tylko po to, żeby móc później docenić swoje szczęście. Przez tyle tomów serii zdążyłam się już z nimi mocno zaprzyjaźnić i coraz chętniej obserwuję, co nowego u nich słychać. Dodatkowo autorka jak zwykle zachwyca językiem i niepowtarzalnym klimatem serii Jagodno, więc lektura jest po prostu przyjemna i odprężająca.

Jak by tu Was zachęcić? Zdradzę, że ktoś prawdopodobnie jest w ciąży, mój ulubieniec - szarmancki Anglik próbuje stać się mężczyzną, Zuzanna zdradza tajemnicę młodości, młodzi szukają swojej drogi, a babcia Róża potrzebuje pomocy! Sporo się dzieje, pojawiają się nowi bohaterowie i wprowadzają kolejne miłosne zawirowania. Po raz kolejny zatem myślę o tej serii jak o serialu telewizyjnym w cukierkowej scenerii, ale z odrobiną goryczy. Mimo słodkości i sporej przewidywalności, zdarzają się też konflikty, kłótnie i tęsknoty, choć nic Was raczej szczególnie nie zaskoczy.

Z każdą kolejną książką z serii Jagodno mam coraz większy problem z pisaniem recenzji. Ta seria jest bowiem wyjątkowa i zawsze tak samo klimatyczna, a ja nie chcę pisać w kółko tego samego... Jeżeli więc kochacie wcześniejsze tomy, to Dom pełen słońca również Was zachwyci.