Dom, który widział zbyt wiele

Przychodzi w życiu moment, gdy dwoje ludzi decyduje się na zmiany. Pojawia się potrzeba odizolowania od innych i odnalezienia przestrzeni, gdzie będą się czuć bezpiecznie. Miejsca, w którym w spokoju będą mogli budować rodzinę. Nie jest to jednak łatwe zadanie. Czasami dom, z pozoru idealny, skrywa więcej sekretów, niż początkowo mogłoby się zdawać.

Gdy Monika i Dawid decydują się na zakup domu poza miastem, nie są w stanie przewidzieć, jakie tajemnice skrywają cztery ściany przytulnego budynku. W momencie gdy na jaw zaczynają wychodzić sekrety przez lat, pomiędzy, do tej pory idealną, parą powstaje bariera ,stworzona kłamstw i niedopowiedzeń, mogąca zrujnować relację, którą Monika i Marcin budowali przez lata.

Dom, który widział zbyt wiele to opowieść o relacji dwóch, pragnących szczęścia, osób. Autorka przedstawia czytelnikom Monikę i Dawida – z pozoru idealne małżeństwo, które decyduje się na zmiany. Dom poza miastem ma być pierwszym krokiem do spełnienia ich marzeń. Okazuje się jednak, że zanim będzie to możliwe, para musi stawić czoło przeciwnościom losu, które mogą zarówno umocnić ich związek, jak i doszczętnie go zrujnować.

Monika i Dawid to para żyjąca w bańce. Autorka, poprzez retrospekcje, krok po kroku pokazuje, w jaki sposób bańka ta powstawała. Od początku relacja pary przepełniona była pozytywnymi emocjami. Małżeństwo nigdy nie doświadczyło poważnych kłótni czy wątpliwości. Zawsze byli dla siebie wsparciem. Wszystko zmienia się, gdy pomiędzy nimi pojawiają się tajemnice. Bańka zaczyna pękać, pokazując, że nie da się przez całe życie trwać w idealnej relacji.

Mówiąc o relacji pomiędzy bohaterami, warto wspomnieć także o ich kreacji. Autorka przedstawia zakochane bez pamięci i jednocześnie bardzo nowoczesne małżeństwo. Monika jest pewną siebie, odważną i piękną kobietą, której charyzma przyciąga mężczyzn jak magnes. Dawid to mężczyzna cichy i inteligentny, potrafiący jednak odpowiednio zareagować, gdy ma miejsce coś, co mu się nie podoba. Razem z Moniką dopełniają się idealnie. Już na początku znajomości pojawiła się miedzy nimi „chemia”, która z każdą kolejną wspólnie spędzoną chwilą rośnie. Aneta Grabowska stworzyła bohaterów pełnych energii, sprawiających, że podczas czytania uśmiech pojawia się na ustach czytelnika niejednokrotnie.

Należy jednak zaznaczyć, że wyjątkiem Moniki i Dawida, bohaterowie zostali jedynie pobieżnie scharakteryzowani. Autorka przedstawia kilka dość intrygujących postaci, jednak żadna z nich nie została nakreślona szczegółowo. Czytelnik ma okazję poznać wścibskiego Mikołaja, który swoje dobro innych przekłada nad dobro innych, sympatycznego byłego właściciela domu, Borysiuka, czy poważną szefową firmy. Każda z tych postaci została przedstawiona niezwykle realistycznie; każda ma swoje problemy i tajemnice. Żadna nie jest czarno-biała. Gdyby czytelnik miał okazję dowiedzieć się czegoś więcej na ich temat, poznać motywacje, zagłębić się w uczucia, mogłoby to zadziałać jedynie na korzyść książki.

Warto zauważyć, że Aneta Grabowska stworzyła historię, którą czyta się niezwykle szybko. Jest to opowieść idealna na leniwy wieczór po ciężkim dniu w pracy. Napisana została prostym i przystępnym językiem, podzielona na kilkanaście rozdziałów. Nie jest to książka stworzona w celu wzbudzenia w czytelnikach refleksji, a przyjemna i dość ciekawa powieść obyczajowa, dzięki której można zapomnieć o otaczającym świecie. Na próżno szukać w niej dynamicznej i zaskakującej akcji. To dość spokojna historia o ludziach, którzy mierząc się z cudzą przeszłością, mierzą się z własnymi demonami.

Dom, który widział zbyt wiele to opowieść o małżeństwie, które pod wpływem tajemnic, związanych z nowym domem, zostało zmuszone do walki o własne uczucie. Aneta Grabowska prezentuje ciepłą i lekką opowieść, przy której czytelnik może spędzić wiele przyjemnych chwil.

Czyta się dobrze i szybko. Jest to lektura idealna na jeden wieczór bądź dwa - zwłaszcza, że nie jest gruba. W dodatku okładka również jest ciekawa i przykuwa wzrok.

Ja ze swojej strony polecam :) Była to fajna lektura, a przede wszystkim coś innego niż mafia ;)

Prawdziwe życie serwuje wzloty i upadki

Dobra literatura kobieca zawsze sprawdzi się gdy mamy zły humor i gorszy dzień.

Mając dość rzeczywistości i chcąc zrelaksować się przy książce rozpoczęłam lekturę powieści Anety Grabowskiej - Autorki, której żadnej książki do tej pory nie czytałam. Miałam ochotę zrobić "Czytelniczy odlot" i świetnie mi się to udało. Fabuła książki okazała się idealna do tego i zabrała mnie do świata, w którym nie ma wirusa, ale jest mnóstwo tajemnic i sekretów, zaś bohaterowie odkrywają ciekawe historie.

Monika i Dawid są małżeństwem z kilkuletnim stażem. Poznali się w pracy, pobrali bardzo szybko w tajemnicy przed swoimi rodzinami. Tak chcieli, tak im się podobało i inni musieli to zaakceptować. Ich pożycie układa się dość zgodnie. Do szczęścia brakuje im tylko jednego - dziecka. Mimo starań niestety - dwie kreski nie pojawiają się na kolejnych testach, które robi Monika. Para kupuje dom poza miastem z drugiej ręki. Sympatyczny starszy pan zostawia im swoje cztery kąty, które wydają się idealnym miejscem do życia. Sielski krajobraz, spokój, piękne widoki mają zabarwienie idylliczne. Ten idealny obraz burzą dziwni sąsiedzi, tajemniczy zeszyt wykopany z ziemi i różne życiowe zawirowania. Te wszystkie elementy wspaniale urozmaicają fabułę. Dzięki nim lektura staje się budzącą emocje i przykuwającą do siebie. Bo nagle mnoży się wiele znaków zapytania. Czy młodzi ludzie doczekają się potomka? Czy tajemnice sprzed lat wpłyną na ich życie? Czy to miejsce okaże się dla nich ostoją szczęścia?

Zaczytałam się, a lektura okazała się barwna i pełna różnych wątków, które skupiły moją uwagę i nie pozwoliły na nudę. Akcja książki wciąż przynosiła nowe niespodzianki. Zagłębiając się w treść miałam nieodparte wrażenie, że układam pasjans pełną talią kart i odkrywam nowe konstelacje, nowe tajemnice, a towarzyszyło temu bardzo przyjemne uczucie. Rozkoszowałam się sielankową i harmoniczną atmosferą miejsca, która jednak pokazywało swoje drugie oblicze. Te dwa obrazy nawzajem przenikały się się, a ja miałam niekłamaną frajdę z lektury. Autorka napisała lekko i tajemniczo. Splotła problemy realnego życia z marzeniami. Pokazała, że nikt nie jest perfekcyjny, ale i nikt nie żyje bez problemów i kłopotów. Każdy człowiek ma jakieś mniejsze lub większe swoje sekrety, które niekiedy potrafią rozrosnąć się do rozmiarów nad którymi możemy stracić kontrolę.

Aneta Grabowska stworzyła ekscytującą historię której bohaterami są zwyczajni ludzie. Ich życie jest jednak na tyle zajmujące i urozmaicone, że śledzenie ich losów sprawia przyjemność i uczy, że życie, to prawdziwe, nie zawsze jest barwne i pełne blasku. Zdarzają się w nim dni bure i ponure, pełne kłopotów i spraw, które mogą przytłoczyć swoim ciężarem. Kluczem do ich rozwiązywania jest szczera rozmowa, pozbycie się tajemnic i wzajemne wspieranie się w trudnych chwilach. Autorka potwierdza więc regułę, że razem można więcej, a szczerość popłaca. Polecam lekturę tego tytułu, który sprawdzi się jako propozycja na odstresowujący wieczór czy weekendową odskocznie od codziennego życia. Na pewno Wam się spodoba.

Nasi bohaterowie to Monika i Dawid. Powiem szczerze, że to do Dawida żywiłam większą sympatię niż do jego małżonki i to wcale nie dlatego, że był facetem, podobno przystojnym! A po prostu charakterem był bliski mnie, w sensie czułam, że jest introwertykiem i sama autorka później o tym wspomina. Lgnęłam do niego i z miłą chęcią spoglądałam na jego poczynania i trzymałam kciuki, by wszystko toczyło się po jego myśli.

Z kolei Monika wydawała mi się taka bardziej... zrywna. Ryzykantka, flirciara, nie przejmująca się zbytnio innymi. Widać, że lgnęła do ludzi, nie przejmowała się za bardzo. Była młoda, piękna i miała tego świadomość, a co za tym idzie była mega odważna. Ja, gdyby rzucano mi takie teksty i obserwowano mnie tak jak ją, spłoniłabym rumieńcem, ale i zasapała się ze złości niczym lokomotywa, bo takie zaczepki i podrywy na przykład żonatych facetów są słabe strasznie. Poza tym jestem raz, że introwertykiem, to dwa cenie sobie stałe związki, a nie żadne skoki w bok. Szczerość, zaufanie i wierność to część mnie. Nie umiałabym tego złamać w jakikolwiek sposób.

Kreacja bohaterów przypadła mi do gustu, same postacie są nieco pokiereszowane przez los, ale też niezbyt przesadnie. Myślę, że mogliby oni wywrzeć na Was pozytywne wrażenia.

Osobiście przypadło mi do gustu zakończenie. Nie spodziewałam się tak odważnego kroku, decyzji, jaką podjęli nasi bohaterowie. Jednak należą im się wielkie gratulacje za tak duży krok, odpowiedzialny, na całe życie. Cieszę się, że akurat w tę stronę potoczyła się lektura. Może niektórzy z Was krzykną, że to było do przewidzenia... Może było, może nie. Ja cieszyłam się i chłonęłam każdy kolejny rozdział. Podczas czytania towarzyszyło mi zainteresowanie, co jeszcze stanie na drodze bohaterów.

Działo się naprawdę wiele, niektóre wydarzenia obracały akcję tak diametralnie, że można by spodziewać się najgorszego... Ale to dobrze, bo dzięki temu nie wiało nudą, nawet nie było jej czuć ani przez chwilę. Wiele różnych wątków tutaj się pojawiło, ale wszystkie zostały doprowadzone do końca.

Cała recenzja na blogu :)