Długie beskidzkie noce

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Wiesława B. w dniu 2022-11-02

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną

   „Bez rozpaczy życie jest płytkie. Kiedy boli to się żyje.”
   
   Jaśmina Mazur, po bolesnym rozstaniu, od którego minęło sporo czasu, próbuje stanąć na nogi, zmierzyć się z trudną, bolesną codziennością. Późną jesienią przenosi się razem z dziećmi do domu w Beskidach. Z tym miejscem wiążą się przykre wspomnienia i to miejsce niesie nadzieję, że w końcu uda jej się ruszyć do przodu. To już prawie rok gdy jej ukochany nagle zniknął z jej życia, a przecież mieli wspólne plany, marzenia. Więc dlaczego? Jaśminie trudno zapomnieć o przeszłości, jej myśli wracają do ukochanego, targają nią zmienne emocje i skrajne nastroje. Jednak dla swoich synów i samej siebie zaczyna walczyć. Czy jej się uda? A wszystko to w cieniu i pod urokiem malowniczej górskiej okolicy.
   
   Fabuła ciekawie poprowadzona, ukazuje pokomplikowane relacje międzyludzkie i próbę odbudowania życia na nowo. Przeszłość, wspomnienia idealnie współgrają z teraźniejszością. Mamy możliwość spojrzenia na rozwój wydarzeń z szerszej perspektywy. Ciekawie, wyraziście, naturalnie ukazani bohaterowie, to ludzie jakich mijamy w naszej codzienności. Z przyjemnością wkroczyłam w życie Jaśminy i razem z nią przemierzałam jej trudne życiowe ścieżki. Polubiłam ją, chociaż były chwile, gdy wzbudzała we mnie irytację. To inteligentna, serdeczna, wrażliwa kobieta. Konrad – partner Jaśminy przez długi czas pozostaje zagadką.
   
   Jaśmina przechodzi bardzo trudny okres w swoim życiu, jest wspierana przez rodziców. Próbuje oswoić swoją samotność, ma wspaniałych trzyletnich synków dla nich postanawia zawalczyć o siebie. Zmaga się z samotnym macierzyństwem i bolesnymi wspomnieniami, które pojawiają się w najmniej spodziewanych chwilach. Miłość, której doświadczyła była toksyczna, mężczyzna okazał się egoistą. Ból, rozpacz, depresja, chwile pełne radości. Podejmowanie trudnych, ryzykownych decyzji, blaski i cienie codzienności. Tęsknota. I ta ciągła niepewność, niewiedza…
   
   Uwagę zwraca piękno i urok górskich okolic. Lasy, uroczyska, spokój, cisza…
   
   Poruszająca, mądra życiowo, wartościowa, melancholijna historia. Ukazuje, że można i trzeba korzystać z pomocy innych. Każdy z nas potrzebuje wsparcia w trudnych chwilach. Zakończenie tchnie optymizmem i nadzieją na lepszą przyszłość. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Milbookove K. w dniu 2022-12-15

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   "Długie beskidzkie noce” to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i z pewnością nie ostatnie. Izabela Skrzypiec-Dagnan z wykształcenia jest historykiem sztuki, a jej artystyczną duszę da się mocno odczuć w tej lekturze, co jest niesamowitym plusem.
   
   Akcja toczy się w dwóch planach czasowych, a tytuły rozdziałów oddają ten podział. Obecnie – zatytułowane nazwami miesięcy (od listopada do marca), przeszłość – KIEDYŚ. Zaczyna się nostalgicznie, jesiennie, by małymi krokami zbliżać się do wiosny.
   
   Główną bohaterką jest 32-letnia Jaśmina, samotna matka bliźniąt. Jej samotność trwa od roku, od momentu, kiedy narzeczony z dnia na dzień odszedł bez słowa wyjaśnienia.
   
   „Jak odnaleźć w sobie moc, kiedy czujesz się jak roztrzaskane lustro?“ To, co przeżywa, śmiało można porównać do poszczególnych etapów żałoby po śmierci bliskiej osoby. Ona czasem rozważa, że być może łatwiej byłoby jej oswoić zaistniałą sytuację, gdyby Konrad nie żył. Tymczasem musi się mierzyć z natłokiem pytań „dlaczego“ i stale doszukuje się winy w sobie.
   
   W książce poznajemy historię miłości Jaśminy i Konrada, ich wspólne początki, zauroczenie, fizyczną fascynację. „Kiedy się zakochujesz, ogarnie cię szaleństwo i stawiasz kogoś na swoim prywatnym ołtarzu, zapalasz wieczną lampę i okadzasz go wonną kadzielnicą.“ W momencie, kiedy test ciążowy wskazuje dwie kreski, ich życie wywraca się do góry nogami, głównie jej. Macierzyństwo nie jest łatwe, a brak wsparcia drugiej połowy potęguje ogarniającą niemoc.
   
   Podczas jednej ze wspólnych podróży, para zachwyca się beskidzkim krajobrazem i dostrzega dom na sprzedaż, który finalnie kupuje i przez wiele miesięcy remontuje, by wreszcie w nim zamieszkać. Niestety dzień po przeprowadzce, Konrad znika, zabierając wszystkie swoje rzeczy. Zrozpaczona kobieta szuka go intensywnie, aż otrzymuje informację, że on nie chce kontaktować się z najbliższymi.
   
   Jaśmina czuje się jak „wędrowiec pozbawiony chwilowo głównego celu, wystawiony na wiatr i ulewy, z wytrąconym z dłoni kompasem. Pogubiony gdzieś na ścieżkach życia, bez drogi wszystko jest otchłanią.“ Postanawia wrócić z dziećmi do rodzinnego domu w Krakowie, gdzie z pomocą rodziców i przyjaciół stara się odnaleźć się w nowej rzeczywistości. „Proces budowania się na nowo jest długotrwały i niejednokrotnie emocjonalnie wykańczający“. Po roku wewnętrznej walki, ciągłych poszukiwań Konrada i prawdy o nim, postanawia wrócić do beskidzkiego domu. “Jestem swoimi emocjami i uczuciami. Kobieta jest ukształtowana przez wszystkie miłości i niemiłości, które jej się w życiu przydarzyły.“ Tu próbuje rozpocząć nowe życie, chociaż zdaje sobie sprawę, że się go „nie układa. Życia się doświadcza. Odpuść. Bądź elastyczna. Zaakceptuj. Nie wyobrażaj sobie, jak twoje życie powinno wyglądać.“ Nie jest to łatwe, ale dzięki życzliwym osobom wokół powoli wychodzi ze swojej skorupy i otwiera się na nowe i zaczyna rozumieć pewne rzeczy. “Powinnam przenieść swoją uwagę na nadmiar. Jeśli się spojrzy na swoje życie z tej perspektywy, to wychodzi wtedy na jaw, że doświadczyło się obfitości szczęścia, a utraciło jedynie to, co musiało być utracone. A każda utrata jest składnikiem życiowego rozwoju.“ Ważne jest “przekierowanie uwagi z tego, co się utraciło albo po prostu czego się nie posiada, na to, co się ma.“
   
   Bardzo dużą rolę w życiu bohaterki odgrywają jej sąsiedzi, szczególnie Alek, który wielokrotnie zachwyca Jaśminę swoim podejściem do jej dzieci, a także do kobiet - “Zaciągnąć dziewczynę do łóżka to jest nic(…)Ale dotrzeć do tego, co jej siedzi w głębi, rozgryźć jej rozterki, poznać ją prawdziwie, to jest to. Życiowe wyzwanie.“
   
   Kiedy zaczęłam czytać tę książkę, już po pierwszych zdaniach czułam, że nie będę mogła się od niej oderwać. Autorka zabrała mnie w emocjonującą podróż, okraszoną pięknymi opisami. Przyroda przedstawiona jest malowniczo, pobudzająco wyobraźnię, magicznie. “Przedzieram się przez gąszcz, stąpając uważnie po suchej, brunatnej trawie, słuchając lasu. Drzewa szumią łagodnie, to nostalgiczna pieśń wygrywana w koronach strzelistych buków, w tle chórki zimozielonych sosen. “
   
   Emocje są tak realistyczne, że momentami wydawało mi się, że stoję obok Jaśminy, chciałam ją przytulić, a niekiedy nią potrząsnąć. Z każdą kolejną kartką ma się wrażenie, jakby się płynęło, a ster wyrywała sobie naprzemiennie przeszłość i teraźniejszość. I kiedy chciałoby się usilnie płynąć już tylko przed siebie, raz po raz pojawiają się prądy wsteczne. Czy Jaśmina da się im porwać?
   
   Emocje towarzyszące stracie, autorka oddała bezbłędnie. Przedstawione trudy samotnego macierzyństwa, bunt dzieci po odejściu ojca i bezsilność matki są też ważnym elementem powieści. Doszukiwanie się powodów zniknięcia Konrada, szukanie winy w sobie i ból po zrozumieniu, że tak naprawdę nie znało się osoby, z którą planowało się spędzić resztę życia, wreszcie uświadamia Jaśminie, że „tacy są ludzie(…)Jedni psują nam dzień. Inni całe życie.”
   
   „Długie beskidzkie noce” to przepiękna opowieść o stracie, o bólu jej towarzyszącym, o odnajdywaniu siebie, o tym, że warto przyjąć pomoc od innych i otworzyć się na nowe. Drzwi do przeszłości trzeba za sobą zamknąć, bez tego nie otworzymy tych do przyszłości, do nowego, innego jutra. Zatracając się w swoim bólu, nie jesteśmy w stanie dostrzec radości codziennego dnia, piękna otaczającego nas świata. Warto przezwyciężyć swoje lęki, ujarzmić emocje, aby móc żyć w pełni świadomie tu i teraz.
   
   Mimo iż jest to głównie smutna historia, podczas czytania wielokrotnie pojawia się też uśmiech. Z całego serca polecam tę książkę. Zawarte w niej życiowe mądrości są niezwykle cenne, a nietuzinkowe opisy emocji i krajobrazu są idealnym dopełnieniem całości.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Zaczytanazakreconaja M. w dniu 2022-12-02

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „Bez rozpaczy życie jest płytkie. Kiedy boli to się żyje.”
   
   Jasmina wraz z dziećmi po przykrych przeżyciach wraca do domu w Beskidach. Chodź z tym miejscem wiążą się przykre wspomnienia to kobieta wierzy że to tu może zacząć żyć na nowo. To już rok odkąd bez słowa, jak mgła ulotniła się jej miłość.
   
   “Jestem swoimi emocjami i uczuciami. Kobieta jest ukształtowana przez wszystkie miłości i niemiłości, które jej się w życiu przydarzyły.“
   
   ,,Długie beskidzkie noce" to książka o trudach samotnego macierzyństwa, o bólu i stracie, o tym jak kobieta potrzebuje kochać i być kochana.
   
   To było moje pierwsze spotkanie. Książka jest pełna emocji: ból, strach, miłość,żal.
   
   Autorka pięknie wszystko opisuje. Chwilami można poczuć że stoi się obok Jaśminy, ma się ochotę ją przytulić j pocieszyć. Lekkie pióro jakim napisana jest książka,.pozwala nam przenieść się w Beskidy poczuć powietrze którym można tam oddychać, trawę po której można chodzić bosymi stopami. Przepiękna historia która pokazuje nam że lęki można przezwyciężyć.
   
   Polecam nie zabraknie łez ale również i uśmiechu.
   
   Bo przecież po burzy zawsze nastąpi słońce.
   
   Idealna książka na zimowe, zimne dni.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Andżelika J. w dniu 2022-11-16

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   “Długie beskidzkie noce” jest powieścią, która pokazuje nam rzeczywistość bez zbędnych upiększeń. Historia, którą doświadczyła Jaśmina może przydarzyć się każdemu z nas. Bo któż nie doświadczył porzucenia, choroby i bezsilności? Lecz radzenie sobie z samotnym macierzyństwem nie jest łatwe a nieustanne odpowiadanie dziecku na te same pytania o drugiego rodzica męczące. Jak wytłumaczyć dziecku coś, czego sami za bardzo nie rozumiemy.
   
   Jest to powieść o trudach macierzyństwa ale i trudnej sztuce proszenia o pomoc. O kobietach, które za wszelką cenę chcą udowodnić, że same są w stanie sobie ze wszystkim poradzić. Ale jest to też historia o toksycznym związku, depresji, przyjaźni i wszelkich odcieniach macierzyństwa. Są opisane wzloty i upadki człowieka, który zostaje doświadczony trudnymi przeżyciami. I o walce wyjścia z impasu życiowego.
   
   Autorka zabiera czytelnika w nostalgiczną podróż w głąb własnych emocji i poddaje go próbie zmierzenia się z trudnymi emocjami. O najtrudniejszej sztuce, jaką jest wybaczenie samemu sobie i zaprzestaniu obwinianiu się za podjęte decyzje przez partnera.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Super Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Magdalena K. w dniu 2022-10-04

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   “Długie beskidzkie noce” Izabeli Skrzypiec-Dagnan to moje kolejne już spotkanie z twórczością tej autorki. Znam “Kwietniowe deszcze, słońce sierpniowe”, więc spodziewałam się dobrej powieści obyczajowej, nasyconej emocjami. I nie zawiodłam się.
   
   Bohaterką “Długich beskidzkich nocy” jest Jaśmina Mazur, trzydziestodwuletnia kobieta, matka bliźniaków. Mimo młodego wieku śmiało możemy określić Jaśminę jako “kobietę po przejściach”, bo życie zgotowało jej nie lada niespodziankę. Otóż jej ukochany Konrad, ojciec Franka i Filipa, nagle, bez zapowiedzi i wcześniejszych sygnałów, zostawia ją samą z dziećmi w pierwszą noc po przeprowadzce do nowego siedliska w Beskidach, w pięknej dolinie Popradu. Jaśmina rozpoczyna poszukiwania, bezskuteczne, bo Konrad bardzo umiejętnie zatarł za sobą wszystkie ślady. Zatraca się w dociekaniach, dlaczego tak się stało, zanurza w bolesnych wspomnieniach, pomału oddalając się od życia. Pogrążona w depresji, samotna Jaśmina z trudem postanawia zawalczyć o siebie i swoje dzieci. Podejmuje decyzję o wyjeździe od rodziców i powrocie do domu w Beskidach, który przecież wywołuje tyle trudnych, negatywnych emocji. Tam powoli odzyskuje równowagę, sprzyja temu i surowa przyroda, beskidzkie krajobrazy, orzeźwiające, górskie powietrze, i życzliwa obecność innych osób, w tym przystojnego, młodego mężczyzny…
   
   “Długie, beskidzkie noce” to udana i dopracowana w szczegółach powieść obyczajowa. Może trochę pesymistyczna, ukazująca tę mroczniejszą stronę miłości, życia, ale na pewno prawdziwa, docierająca do czytelnika szczerością ukazanych w niej przeżyć. Wzruszyła mnie i mocno zaangażowała emocjonalnie ta historia, współczułam Jaśminie, nienawidziłam Konrada, którego uznałam za tchórzliwego egoistę. Sympatyzowałam nowej znajomości Jaśminy, choć akurat ten wątek grzecznego i pomocnego sąsiada uznałam za dość ograny w literaturze, ale to tylko moja luźna uwaga. Przede wszystkim zaś zanurzyłam się w klimat tej powieści, lekko melancholijny, nastrojowy, jesienny, jak przystało na tę zbliżającą się porę roku. Rozsmakowałam się w pięknych, urokliwych opisach górskich krajobrazów, uroczysk, lasów. Podobała mi się także dwutorowość narracji na “kiedyś”, co pozwoliło na poznanie wcześniejszych losów Jaśminy i Konrada, i na “teraz”, kiedy to uczestniczymy w zmaganiach kobiety z codziennością usiłującej odbudować życie na nowo, poskładać je z kawałków w całość i zapewnić swoim dzieciom normalnie funkcjonujący dom.
   
   Powieść, choć o prozie życia, napisana pięknym, literackim językiem, szczera w swej wymowie, mądra i życiowa. Podejmuje przecież trudny temat relacji damsko-męskich, życiowych zawirowań, rozstań, powrotów czyli historię, która mogłaby się wydarzyć naprawdę. I w końcu doszukałam się w niej nutki optymizmu - po burzy wychodzi słońce, złe chwile przeminą, a Jaśmina odnajdzie swoje miejsce na ziemi, właśnie tam, w urokliwej dolinie Popradu, w Beskidach.
   
   Polecam tę książkę, to dobra, emocjonująca lektura, z wyrazistymi bohaterami, czarującymi opisami przyrody i wciągającą fabułą. A na koniec jeszcze dodam, że imię głównej bohaterki niespecjalnie przypadło mi do gustu, ale to tylko moje zdanie…
   
   Dziękuję wydawnictwu ZYSK i S-KA za egzemplarz recenzencki książki.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 8 recenzji

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję