Dam ci to wszystko

PEŁNA RECENZJA FILMOWA: [Adres usunięty]

"Dam ci to wszystko" to opowieść kryminalno-obyczajowa, którą można zkategoryzować również jako sagę rodzinną.

Czuć specyficzny, gorący klimat hiszpańskiej Galicji. Oddanie charakteru tego świata wymagało sporego nakładu stron, ale na szczęście nie zostało to okraszone zbyt kwiecistym językiem.

Tutaj nie zwali się na Was lawina akcji, strzelanin, pościgów, wybuchów. Wszystko rozgrywa się w słowach, w niedopowiedzeniach, czasem w tajemniczych znakach. Bardzo odprężający rodzaj narracji i tempo prowadzenia fabuły. A do tego bardzo dobra intryga, w której cień podejrzenia pada na prawie wszystkich bohaterów. Wiarygodnych bohaterów.

Właściwie od samego początku dało się odczuć, że gdzieś w końcu wyjdzie na wierzch anty-homofobiczne przesłanie. Cała otoczka homoseksualizmu potrafiła jednak zbić z tropu w niektórych momentach, tym bardziej, że kluczową rolę w powieści odegrali księża i bardzo ucieszyłem się, że było to ujęte bez ocenzurowania.

Sercem tej powieści nie jest tylko zbrodnia i dojście do okoliczności w jakiej do niej doszło, ale to przede wszystkim prawdziwe, szokujące ludzkie tragedie, które w pewnych momentach mogą Was nieco przytłoczyć skalą dramatu w nich zawartego.

Była to przyjemność, dość długa, ale wciąż przyjemność.

[Adres usunięty]

"-W jaki sposób zarabia pan na życie?

- Jestem pisarzem. (...)

- Bardzo ciekawe hobby, a w jaki sposób zarabia pan na życie?

- Właśnie powiedziałem, jestem pisarzem."

Manuel jest świetnym pisarzem. To właśnie tym udaje mu się zarabiać na życie. Na jednym ze spotkań autorskich poznaje Álvaro, który nie odpuszcza i pojawia się po autograf na każdym kolejnym spotkaniu. Między mężczyznami zaczyna iskrzyć i pobierają się, po czym wiodą spokojne i szczęśliwe życie. Jednak niedługo przed tragicznym wypadkiem Álvaro zmienia się diametralnie. Wychodzi, gdy dzwoni telefon, od seksu, a nawet zwyczajnego spędzania czasu wspólnie, wymiguje się ogromnym zmęczeniem. Manuel początkowo tłumaczy to sobie problemami w pracy, ale z czasem zaczyna podejrzewać męża o zdradę. Miarka przebiera się, gdy Álvaro ginie w wypadku samochodowym w Galicji, choć miał być w całkowicie innym miejscu świata na służbowym spotkaniu. Ale czy to na pewno był wypadek? Choć prokurator odrzucił podejrzenie przestępstwa to pozostali nie wierzą w tę teorię. Manuel w czasie pogrzebu zdobywa całkiem przypadkowo wiele nowych informacji na temat swoje męża i jest nimi na tyle wstrząśnięty, że czym prędzej chce wracać do domu i tam spróbować pogodzić się ze stratą

i oszustwami, które zaczęły wychodzić na jaw. O dziwo, na prawdzie nie zależy tym, którym powinno najbardziej. Podejrzenia padają na rodzinę mężczyzny.Jednak za namową Nogueira - emerytowanego policjanta i księdza Lucasa, który był dobrym przyjacielem Álvaro i utrzymywał

z nim kontakt do ostatnich dni, Manuel chce poznać prawdę o swoim mężu i przyczynę wypadku. Czy uda im się tego dokonać? Jakie sekrety wyjdą na światło dzienne? Czy Manuel będzie żałował swojej decyzji o podjęciu śledztwa na własną rękę?

"Istnieje smutek widoczny, publiczny, ze łzami i żałobą, i drugi, ogromny i cichy, który jest milion razy potężniejszy".

"Dam ci to wszystko" to nie tylko dobry kryminał, ale coś więcej. Powieść, która udowadnia, że związki osób jednakowej płci nie różnią się wiele od tych heteroseksualnych. Również u nich jest miejsce na sprzeczki, kłamstwa, zdrady i oszustwa mniejszej lub większej wagi. Jedno jest pewne - nigdy nie będziemy w stu procentach pewni, co robi nasz życiowy partner. Po śmierci wychodzi najwięcej sekretów, które bolą najbardziej. Takich, które są w stanie zaburzyć ten bolesny czas żałoby, w którym oczekujemy spokoju, chcemy podjąć próbę ułożenia sobie życia bez ukochanej osoby. Jest to szczególnie trudne, gdy okazuje się, że osoby, z którą dzieliliśmy wspólny kąt, nie znaliśmy w ogóle...Takie trudności na swojej drodze spotyka Manuel i nie pozostaje mu nic innego, jak zmierzyć się z nimi. Kochał tego mężczyznę tyle lat... chce wiedzieć, co wydarzyło się naprawdę.

Dolores Redondo to wyjątkowa autorka. Pisze barwnie, posługuje się lekkim piórem, potrafi świetnie zobrazować to, co ma na myśli. Oddziałuje na wyobraźnię czytelnika nawet najmniej istotnymi szczegółami. "Dam ci to wszystko" to powieść naprawdę opasła - nieco ponad 600 stron porządnego kryminału. A na tych 600 stronach jest niewiele dialogów. Autorka bardziej skupia się na opisaniu przeżyć bohaterów, nie przykłada zbyt dużej wagi do rozmów pomiędzy nimi. Nie sądzę, że to źle, wręcz przeciwnie. Z dużą przyjemnością śledziłam każde słowo, ale z czasem stało się to troszkę nużące - nie ukrywam. Warto też wspomnieć o świetnej kreacji bohaterów. Dolores Redondo przywiązywała ogromną wagę do każdego z nich.

Wiecie, że Dolores jest mistrzynią knucia intryg? Nie? To już wiecie! A na dodatek zaskakuje czytelnika licznymi zwrotami akcji. W "Dam ci to wszystko" nie można być niczego pewnym - za to pokochałam tę powieść. Kryminał, który zaskakuje, zmusza do przemyśleń, sprawia, że czytelnik nie jest w stanie nie zaangażować się w śledztwo oraz taki, którego nie chce się odkładać ani na moment. Gdybym mogła - przeczytałabym tę książkę na raz! Polecam miłośnikom niebanalnych historii i dziwnych śledztw, ale też tym, którzy szukają w kryminałach nie tylko zbrodni,

a prawdziwych ludzkich tragedii...

Izabela Nestioruk

Ciekawa odskocznia od kryminałów skandynawskich. Dolores Redondo tworzy doskonały klimat w swoich powieściach. Nieprzewidywalna i świetnie skonstruowana fabuła sprawia, że kolejne strony "Dam ci to wszystko" przekładają się same.

Dolores Redondo Dam co to wszystko,

Trochę kryminału, arystokratyczny ród, nieco sagi rodzinnej, świetne opisy winobrania, tajemnice seminarium dla chłopców. Smakowita, pachnąca, różnokolorowa, ale też mroczna, pełna tajemnic, niedomówień i duchów przeszłości. Taką mieszanką jest historia opowiedziana przez Dolores Redondo. Z każdą przeczytaną przeze mnie stroną coraz mocniej wciągała i zaskakiwała. Odebrałam ją bardziej jako powieść psychologiczną, chociaż reklamowana jest jako kryminał.

Akcja toczy się jednak bardzo subtelnie, rozwija się powoli, odsłaniając kolejne mroczne tajemnice członków arystokratycznej rodziny Muniz de Davila i ich pazo, majątku, którego spadkobiercą w niespodziewany sposób zostaje Manuel mąż zmarłego, w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach, Alvaro. Ogromnie zaskoczony, w pierwszym momencie pragnie zrzec się spadku, by za chwilę dać się wciągnąć w prywatne śledztwo, które ma na celu wyjaśnienie przyczyny śmierci Alvaro.

Akcja umiejscowiona w hiszpańskiej Galicji toczy się raczej niespiesznie, tak jak lubię, odsłaniając po kolei tajemnice rodziny, jej pracowników i mieszkańców miejscowości. Mimo to nie brakuje w niej mnóstwa zwrotów i zaskoczeń, a podejrzani wydają się praktycznie wszyscy. Świetnie poprowadzone są wątki poboczne, opisy pracy przy zbiorze winogron na stromych zboczach wzgórza, ich uprawa metodą sprzed wieków, są obłędne. Aż chce się natychmiast do takiej winnicy pojechać. Ponad 600 stron, które przeczytałam z wielką ciekawością w dwa dni, uważam za dobrze spędzony czas.

Książka otrzymała w 2016 roku Premio Planeta nagrodę literacką dla powieści hiszpańskojęzycznej i chyba przemknęła trochę niezauważona przez polski rynek książkowy, przynajmniej tak mi się wydaje.

Po śmierci ukochanego męża Manuel odkrywa, że wielu rzeczy zwyczajnie o nim nie wiedział, a niektóre fakty w ogóle nie ujrzały światła dziennego. Podobno Alvaro zmarł w wypadku, tylko czy na pewno? A może to rodzinne tajemnice doprowadziły go nad samą przepaść?

Do najnowszej powieści Dolores Redondo podchodziłam z dużymi nadziejami i jeszcze większymi oczekiwaniami, z jednej strony licząc na mroczny i tajemniczy klimat, z drugiej spodziewając się intrygującego tła książkowej historii. Czy znalazłam zrozumienie dla wszystkich ciepłych słów, które padły pod adresem tej książki i jej autorki?

Redondo pisze wyjątkowo dobrze, w słowach powieści zawierając nie tylko pisarskie doświadczenie, ale także, przede wszystkim, głębokie emocje, sprawiające, że nie sposób szybko się od jej dzieła oderwać. Od samego początku byłam pod wielkim wrażeniem stylu autorki, który w mojej ocenie wypada zadziwiająco dojrzale, a przy tym subtelnie i z wyczuciem. Redondo poświęca wiele spostrzeżeń bohaterom i miejscom, barwnie korzystając ze słowa i z przyjemnością opierając się na jego mocy. Miejscami ta refleksyjność myśli i barwność opisów zastępują dialogi, co sprawia, że powieść może wydawać się ciężka, a jednak mnie to nie przeszkadzało. Chętnie poświęcałam jej czas, nie zastanawiając się nad upływającymi godzinami.

„Dam ci to wszystko” to historia wymagająca, zarówno za sprawą zbudowanej przez autorkę fabuły, jak i objętości powieści. Z pewnością nie jest to jedna z tych książek, które możemy poznać jednego wieczoru. Zdecydowanie nie. Tej powieści należy poświęcić i czas, i uwagę, choć na początku możemy nie rozumieć zachwytów nad jej treścią. Tak to wyglądało w moim przypadku. Pierwsze rozdziały nieco mi się dłużyły- choć czytało się dobrze, to nie rozumiałam magii tej historii, odnosząc przy tym wrażenie, że niewiele się dzieje. Kiedy jednak zaczęłam się angażować, podążając śladami głównych bohaterów, całkowicie przepadłam.

Redondo stworzyła piękną, a przy tym dość smutną historię, łączącą w sobie wątki obyczajowe oraz te charakterystyczne dla powieści kryminalnej. Takie zestawienie wypadło niezwykle korzystnie, sprawiając, że opowieść idealnie sprawdzi się również w przypadku bardzo wymagających czytelników. Autorka zwróciła uwagę na znane i lubiane tematy, które świetnie zdały egzamin oraz stały się idealną bazą do zbudowania skomplikowanej i bogatej w szczegóły historii. Z jednej strony na kartach powieści o naszą uwagę walczą homoseksualizm, złożone relacje rodzinne, potrzeba znalezienia swojego miejsca, pazerność na pieniądze- tworząc poruszające obyczajowe tło. Z drugiej zaś strony na pierwszy plan wysuwa się wątek kryminalny oparty na rodzinnych sekretach i tajemnicach, które od lat próbują ujrzeć światło dzienne. Kuszące, prawda?

Magia tej opowieści w dużej mierze wiąże się z miejscem, w którym fabuła została poprowadzona. Hiszpańskie majątki, soczyste winnice, piękne szklarnie czy bogate kaplice- nadają one powieści egzotycznego i zachęcającego charakteru, który wyróżnia tę historię. W powieści mamy do czynienia z szanowaną rodziną, kryjącą mroczne tajemnice i dbającą o schowane w szafie trupy. Każda strona i każdy szczegół zachęcają nas do odkrycia, kim był zmarły Alvaro i co przydarzyło mu się w młodości. Czy jego śmierć sprawi, że rodowe tajemnice ujrzą światło dzienne?

Redondo przedstawia nam szereg niezwykle intrygujących bohaterów. Każdy z nich posiada skomplikowaną i złożoną osobowość, co sprawia, że ciężko jednoznacznie go ocenić, a jego postępowanie prowadzi na nietypowe ścieżki. Bez wątpienia charakteru powieści dodaje interesujące zestawienie pisarza, policjanta i księdza- z takimi przeciwnikami zło nie ma żadnych szans.

„Dam ci to wszystko” to wymagająca, ale bardzo wartościowa powieść, która trafi do serc wielbicieli różnorodnych gatunków. Jej autorka wykonała trudną pracę, tworząc bogatą i nieprzewidywalną fabułę. Warto poświęcić jej swój czas. Jestem pewna, że zachwyci Was zarówno treść powieści, jak i warsztat autorki.

Homofobia i nietolerancja dla małżeństw jednopłciowych pojawia się w wielu momentach, ostatecznie tradycje katolickie są tutaj wielusetletnie. Pojawia się zatem dość sporo dysproporcji i sprzeczności związanych z dziedziczeniem norm postępowania i zmian wynikających z postępu cywilizacyjnego. Bardzo interesująco to wyszło autorce. Więcej niż kryminał!

"Wynalazł sobie tę wymówkę, aby się przekonać, że może uciec przed kłamstwem, chociaż tak naprawdę uciekał przed prawdą, lekceważąc sygnały, że w swoim wnętrzu miał już tę substancję, która zżerała jego wnętrzności, niszcząc go doszczętnie."

Książka dostarcza sporo wciągającego i satysfakcjonującego zaczytania. Trudno oprzeć się urokowi narracji, barwnej, lekkiej, wdzięcznej, pięknie prowadzącej po emocjach, wydobywającej na powierzchnię istotne szczegóły, jednocześnie niezapominającej o zręcznym prowadzeniu zapętlającej się intrygi, zaskakujących zwrotach czy wyrazistych rytmach przebiegu akcji. Intuicyjnie czujemy, że pod oficjalną prawdą kryją się dowody wskazujące na diametralnie odmienny wydźwięk, wystawieni jesteśmy na cierpliwość w ich dostrzeganiu i wyłapywaniu, a to wspaniale angażuje i daje poczucie uczestnictwa.

Frapująco było zanurzać się w rodzinnych tajemnicach, odsłaniać kulisy przeszłości rodu, docierać do najmroczniejszych sekretów ciemnej natury człowieka. Zgrabne powiązania tego, co było dawno, z tym, co dzieje się współcześnie. Wkraczamy w inną rzeczywistość, w której nie brakuje elementów zahaczających o nadprzyrodzone zjawiska, wielowiekowej tradycji, historii i świadomości społecznej. Paleta ciekawych postaci, różnorodnych, realnych i przekonujących. Komfortowo czytało mi się ten kryminał, wzbogacony obyczajową melodią, jakże różny od innych, mający wiele do zaoferowania, pozostawiający z poczuciem przeżycia przyjemnej, zajmującej i nietuzinkowej przygody czytelniczej.

Manuel Ortigosa, uznany pisarz, dowiaduje się o śmierci w wypadku samochodowym swojego męża Alvara Muniza. Wydaje się, że nie ma wątpliwości co do przyczyn tragedii i oficjalne dochodzenie zostaje zamknięte. Manuel okazuje się spadkobiercą majątku Alvara, choć wcześniej nie miał wiedzy o jego hiszpańskim galijskim majątku i arystokratycznych korzeniach. Rodzina męża przyjmuje go wyjątkowo chłodno oczekując, że natychmiast wyniesie się z ziem i posiadłości, wróci do życia w Madrycie. Jednak pewne sygnały, niepokojące słowa, nienaturalne gesty, wzbudzają podejrzenia. Za namową policjanta Manuel decyduje się wszcząć prywatne śledztwo, zebrać obiektywne opinie i dotrzeć do faktów. Nie zdaje sobie sprawy, że to, czego się dowie, diametralnie odmieni jego życie, wystawi na próbę trudnego zrozumienia i przebaczenia.

[Adres usunięty]

Dolores Redondo podbiła moje czytelnicze serce trylogią Baztan i zajęła w nim stałe miejsce. Od dawna obserwowałam facebookowy profil autorki i niecierpliwie wypatrywałam zapowiedzi polskiego przekładu powieści „Todo este te dare”. I doczekałam się nareszcie – powieść ukazała się w maju tego roku nakładem Wydawnictwa Kobiecego.

Przyznaję, że trudne było dla mnie do przełknięcia to, że autorka odeszła od Baztan, a także konwencji i klimatu tamtych powieści. Dam ci to wszystko jest zupełnie inna, ale na szczęście dowiedziałam się o tym jeszcze przed rozpoczęciem lektury i kiedy w końcu zabrałam się za czytanie, nie było mowy o rozczarowaniu.

Bohaterem powieści jest powieściopisarz, Manuel, który dowiaduje się, że w wypadku samochodowym w Galicji zginął jego mąż. Manuel czuje się zdezorientowany, przecież Alvaro nie miał żadnych powodów, by przebywać w Galicji, w tym czasie miał znajdować się w zupełnie innym miejscu. Wkrótce Manuel odkrywa, że to nie jedyna tajemnica, jaką miał przed nim nieżyjący małżonek. Kiedy przybywa do Galicji dowiaduje się, że Alvaro należał do arystokratycznego rodu Muniz de Davilów, a na domiar wszystkiego cały majątek przekazał w spadku jemu, Manuelowi. Pisarz zamierza zrezygnować ze spadku i jak najszybciej wyjechać, jednak powstrzymuje go emerytowany policjant Nogueira, który jest zdania, że Alvaro nie zginął w zwyczajnym wypadku…

Kryminał ten został uhonorowany prestiżową hiszpańską nagrodą literacką Premio Planet. Kryminał? Hm, nie do końca, a przynajmniej nie tylko. W moim odczuciu Dam ci to wszystko nie jest klasycznym kryminałem. Choć osią tej powieści jest tajemnicza śmierć Alvara i związane z nią amatorskie śledztwo Manuela i Nogueiry, autorka porusza na jej stronach wiele ważnych tematów. Nie chcę wymieniać jakich, aby nie psuć wam efektu zaskoczenia i przyjemności z lektury. Cóż mogę napisać – Dolores mnie nie zawiodła. Chociaż nowa powieść znacznie odbiega od trylogii Baztan, za którą pokochałam twórczość Redondo, tylko utwierdziła mnie w przekonaniu o wielkim talencie autorki. Tamta seria była jakby oderwana od ziemi, przesiąknięta mistycyzmem. Tutaj tego nie ma: to realna, współczesna historia, która mogłaby się wydarzyć gdzieś obok nas. Problemy przedstawione na jej stronach są uniwersalne i ponadczasowe, choć pojawiają się w różnych formach i na różną skalę. W miejsce pradawnych wierzeń pojawia się arystokratyczna rodzina, toksyczne relacje, zadawnione spory, kłamstwa i sekrety, dzięki którym książkę przenika duszna atmosfera. Jeśli lubicie historie naszpikowane rodzinnymi tajemnicami, trzymające w napięciu do końca – polecam!