Czerwień. Kolory zła. Tom 1

Jest to moje pierwsze zetknięcie z piórem autorki, a już wiem, że to początek pięknej przygody, która zmusza do główkowania, do rozwiązywania zawiłych zagadek kryminalnych, do poszukiwania sprawców zbrodni. Ogólnie mówiąc - przygody ze świetnie skonstruowanymi kryminałami. Co prawda główni bohaterowie mogli mieć w sobie więcej pazura, a samo określenie "małpiatka" nieco mnie drażniło, ale przymykam na to oko. Choć dobrze wytypowałam mordercę to nie przewidziałam zakończenia, więc książka do ostatniej chwili trzymała mnie w napięciu. Na wspomnienie "Czerwieni" na stałe utkwi mi w głowie obraz ust...

Małgorzata Oliwia Sobczak zadebiutowała świetnie przyjętą ,,Czerwienią". Postanowiłam zapoznać się z trzema tomami, gdy nadarzyła się ku temu okazja. Każda część oparta jest na schemacie przeszłości i teraźniejszości, tzn. już wcześniej kogoś zamordowano i teraz pojawia się taki sam typ zbrodni. O ile debiut nie był aż tak wciągający, o tyle kolejne części bardzo przypadły mi do gustu. W ogólnym rozrachunku nie ma tutaj wiele krwi, dramatów. Autorka o wiele bardziej skupia się na wnikaniu w psychikę czytelnika i świetnie jej się to udaje. Pomysł na fabułę na pewno nietuzinkowy i z przyjemnością będę wypatrywała dalszej części cyklu. Jeśli lubicie takie nietuzinkowe historie, w których przeszłość ma pokrycie w teraźniejszości to ta seria powinna przypaść Wam do gustu.

Świetny debiut, świetny kryminał. Akcja dzieje się w Trójmieście co dla mnie jest dodatkowym plusem ☺Na sopocką plażę wypłynęły zwłoki dziewczyny okaleczonej w specyficzny sposób. Prokurator kojarzy podobne morderstwo sprzed 18 lat. Wtedy mordercy nie znaleziono, a sprawa szybko została zamknięta. Młody prokurator odgrzebuje sprawę sprzed lat. Czy tym razem morderca też uniknie kary? Czy to naśladowca? czy ten sam psychopata? Akcja toczy się wartko, czyta się przyjemnie. Warto przeczytać! Polecam!

#recenzja

Tytuł : "Czerwień "kolory zła

Autor @malgorzataoliwiasobczak

Wydawca: @wydawnictwo_wab

#czytamkryminały #kryminał #książkoholik #bookstagram #czytambolubie #czytaniejestfajne #czerwień #zabójstwo #śledztwo

Opis książki :

W połowie lat 90. w Sopocie dochodzi do tajemniczej zbrodni… Ginie dziewczyna, a jej ciało zostaje przez sprawcę nietypowo okaleczone. Osiemnaście lat później Trójmiastem wstrząsa informacja o bliźniaczo podobnej sprawie.

Jest to mój pierwszy kryminał, który przeczytałam. Przez pierwsze sto stron nie wciągnęłam się w historię. Dalej już ciężko mi było oderwać się od czytania. Uważam, że autorka świetnie budowała napięcie. Jest sporo zwrotów akcji - do samego końca nie wiadomo kim jest morderca. Mamy ciekawie opisany świat przestępczy- jak działają i jakie mają zasady. Były także opisane drastyczne i psychopatyczne zachowania sprawcy. Polecam przeczytać, na pewno sięgnę po kolejną część z przyjemnością.

Moje ocena 8/10 🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

Interesowałam się tą książką od dawna, ponieważ mieszkam w Gdansku. Zupełnie inaczej czyta się takie książki, w których "widzę te ulice, parki, restauracje".

Bardzo fajnie napisana historia, autorka moim zdaniem bardzo dobrze stworzyła zarys histori rodziny, co potęguje tragedie. Małymi kroczkami odkrywamy tajemnice sprzed lat. Czyta się szybko i przyjemnie.

Czekam na kolejną część

Muszę przyznać, że powieść Małgorzaty Sobczak czytało mi się bardzo przyjemnie. Szybko przebrnęłam przez tę historię, bowiem naprawdę mnie wciągnęła i byłam ciekawa, kto okaże się mordercą i jaki będzie miał motyw. Dobre tempo akcji, świetny język, całkiem niezła kreacja bohaterów i wielowątkowość – razem tworzy to naprawdę interesujący, wielowarstwowy, a zarazem lekki do czytania kryminał.

Cała recenzja: [Adres usunięty]

„Kolory zła. Czerwień” to kryminał, który rozpali nasze emocje do czerwoności. Wręcz gotować będzie się w naszych zmysłach od nadmiaru wrażeń. Małgorzata Oliwia Sobczak zaprasza nas do nadmorskiego opuszczonego kurortu. Na łamach tej powieści zostajemy wtajemniczeni w dwie zbrodnie, które dzieli siedemnaście lat. Do pierwszej z nich dochodzi w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Druga miała miejsce w obecnych czasach. Czy są one ze sobą powiązane? Wiele w nich punktów stycznych. Dokonano morderstw dwóch kobiet, łudząco do siebie podobnych. Ciała ofiar zostały okaleczone. Pozbawione ust. Czyżby dziewczyny za dużo mówiły? Czy mogą to być porachunki mafijne? Czy mamy do czynienia z seryjnym mordercą, czy może jednak z jego naśladowcą? A może to zemsta? Co jest motywem tych zbrodni? Dlaczego Martyna i Monika zostały zamordowane w tak brutalny sposób? Jedno jest pewne, autorka zawiązała wciągającą intrygę, która przez niespełna czterysta stron prowadzi nas w zakamarki mocno zakrapianych imprez w trójmieście. Pisarka pochodzi z Sopotu, więc klimat trójmiasta nie jest dla Niej obcy. Należy przyznać, że umiejscowienie akcji w tym właśnie rejonie Polski było strzałem w dziesiątkę. Dwie przestrzenie czasowe, mnóstwo znaków zapytania oraz mnogość zagadek, sprawią, że uczestniczymy w iście skrojonej kryminalnej grze. Tempo akcji oraz niepowtarzalny klimat sprawią, że wielokrotnie powracać będziemy do fabuły tej książki. Często również będziemy zerkać na zapowiedzi premier, w oczekiwaniu na kolejną powieść Pani Małgorzaty. Czyt-NIK jest zachwycony. I śmiem twierdzić, że wielu czytelników czuje tak jak ja. Rasowy kryminał, który zawiera wszelkie walory by mianować go bestsellerem. Tutaj wszystko jest dopracowane w każdym detalu. I nie będę przesadzał wróżąc Autorce jeszcze wiele sukcesów w tym właśnie gatunku literackim. Choć pisarka zaczynała od baśni i powieści obyczajowej, to warto zaznaczyć, że kryminał jest również wyrazem Jej twórczego talentu, który niech dla naszej korzyści rozwija się. Przyznam, że w tej powieści nie brak wątków obyczajowych. Jednak kryminalne tło wysuwa się tu na prowadzenie. Tak samo dzięki tej książce Pani Małgorzata wysunie się na prowadzenie w rankingu polskich pisarek kryminałów. Warto zapamiętać to nazwisko. Koniecznie należy sięgnąć po tę powieść. Nie będziecie żałować, a po jej przeczytaniu będzie się dumnie na swej półce prezentować. Nie da się ukryć, że „Czerwień” zasługuje na szczególne miejsce na półce miłośników Najlepszych Interesujących Książek. Na pewno Autorkę należy umieścić w tej czołówce. „Czerwień” to bez wątpienia krwisty kryminał, który ocieka wszelkimi kolorami zła, ukazując brutalność ludzkiej natury. Niech „Czerwień” zawita w Waszych domach i zawładnie Waszymi czytelniczymi rządzami. I mogę z pełną świadomością dodać, że na pewno zaspokoi kryminalny apetyt, najbardziej wymagającego fana gatunku. Na pewno tą książką Małgorzata Oliwia Sobczak sprawiła, że Jej nazwisko będzie na ustach wielu miłośników powieści kryminalnych, którzy szukają wrażeń rozgrzewających do czerwoności. Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu W.A.B. [Adres usunięty]

Zbrodnia sprzed lat

Zbrodnia zawsze fascynowała ludzi, a krwawe opowieści przyciągały niczym magnes. Jednak morderstwo, utrata bliskiej osoby, krew, budzą niezdrową ciekawość wyłącznie wówczas, kiedy nie dotyczą nas bezpośrednio. Sytuacja zmienia się diametralnie, kiedy to my cierpimy, szczególnie jeśli doświadczyliśmy straty, za którą nikt nie poniósł odpowiedzialności…

Taka właśnie sytuacja miała miejsce w Sopocie – w połowie lat 90. doszło tam do brutalnego morderstwa, którego ofiarą padła młoda dziewczyna. Ciało znaleziono w wodach Zatoki Gdańskiej, a jednak zginęła zupełnie w innym miejscu – dowiedziono bowiem że utopiła się w słodkiej wodzie. Bulwersujący był jednak fakt, iż po śmierci ktoś … obciął jej usta. Sprawcy nigdy nie znaleziono, choć krąg podejrzanych otarł się nawet o środowisko mafijne i to znane powszechnie tego środowiska osoby. Co więcej, matką zaginionej była sędzia rodzinny, Helena Bogucka, zatem sprawa była dosyć głośną.

Teraz, po latach, każdy – może za wyjątkiem matki zamordowanej Moniki – pogodził się z tym, że tożsamość mordercy nigdy nie zostanie odkryta, szczególnie że sama dziewczyna nie należała do „grzecznych córeczek”, a poza weekendową pracą barmanki dorabiała sobie dodatkowo sprzedażą nielegalnych substancji, sama zresztą związana była z niejakim Waldemarem, który sporo znaczył w sopockim półświatku. Nikt jednak nie spodziewał się, że koszmar sprzed lat powróci.

Kiedy na sopockiej plaży ponownie pojawia się ciało młodej dziewczyny, która została pozbawiona ust, tylko patolog zajmujący się tą sprawą kojarzy zbrodnie sprzed siedemnastu lat. I to wyłącznie dlatego, iż był wówczas w Helenie Boguckiej zakochany. Wszystko jednak wskazuje na to, że zbrodni dokonała ta sama osoba, albo ktoś próbujący odtworzyć jej okoliczności. Również ofiara ostatniej zbrodni nie zginęła w wodzie morskiej, ale najwyraźniej została utopiona w innym miejscu, również i tej zostały obcięte usta, choć zdecydowanie staranniej.

Sprawę prowadzi młody prokurator, Leopold Bilski, dla którego to prawdziwa szansa, by zaistnieć. Sięgając po akta starej sprawy znów powraca do wątku mafijnego, ale szybko okazuje się, że grono podejrzanych może być znacznie szersze. Jak potoczy się to śledztwo? Co – poza podobieństwem fizycznym – łączy te dwie dziewczyny, Monikę Bogucką oraz Martynę Kaletę?

Przekonamy się dzięki niezwykle emocjonującej powieści autorstwa Małgorzaty Oliwii Sobczak. Książka pt. „Kolory zła. Czerwień”, opublikowana nakładem Wydawnictwa W.A.B to spektakularny debiut pisarki – jako autorki kryminału – od którego nie można się oderwać. Nie brak tu szczegółowych opisów sekcji, nie brak też wyuzdanych praktyk seksualnych, narkotycznych uniesień i szczypty pikanterii towarzyszącej mafijnemu środowisku. Akcja toczy się wartko, my zaś poznajemy nie tylko szczegóły zbrodni sprzed lat, ale również towarzyszymy Monice Boguckiej w jej trudnym dzieciństwie, w przekształcaniu się w barwnego motyla, a także … w jej upadku.

Po powieść sięgnąć mogą nie tylko wielbiciele kryminalnych historii, ale wszyscy lubiący szybką akcję i niezwykły klimat książki. I choć można przewidzieć zakończenie, to i tak nie odbiera nam to przyjemności płynącej z zagłębiania się w tym świecie zbrodni. Co więcej, rozsmakowani w stylu pisarki, mamy ochotę sięgnąć po wcześniejsze książki Sobczak, mimo iż należą do innego gatunku.

Justyna Gul

Qultura słowa

Tak wiele osób zachwycało się tą książką, że po prostu musiałam ją przeczytać. I tak, potwierdzam, książka jest rewelacyjna. Trudno uwierzyć, że to debiut kryminalny autorki.

Prokurator Leopold Bilski prowadzi sprawę morderstwa młodej kobiety, której w brutalny sposób okaleczono twarz. W podobny sposób zginęła przed 17 laty córka sędzi Heleny Boguckiej. Oprócz przyczyny śmierci, ofiary łączy również podobieństwo fizyczne. Czy jest jednak możliwe, że to ten sam sprawca po tylu latach ponownie uderzył? Dlaczego wycina swoim ofiarom usta? Czy powiedziały, lub chciały powiedzieć za dużo?

Młody ambitny prokurator angażuje się w śledztwo sprzed lat stwierdzając uchybienia i podejrzanie zbyt szybko umorzoną sprawę. Komu zależało na wyciszeniu tak brutalnego morderstwa? I kto miał aż takie wpływy by to zrobić?

Początkowo wszystkie podejrzenia padają na trójmiejską mafię, jednak okazuje się, że kilka innych osób miało motyw i możliwości, by popełnić obie zbrodnie.

Książka, prócz intrygującej zagadki kryminalnej, skupia również uwagę czytelnika na rozbudowanym wątku obyczajowym, który polecam szczególnie rodzicom dorastających dzieci. Lekki język, spójna fabuła, realne postacie i odpowiednio dawkowane napięcie budują powieść, która każdemu miłośnikowi kryminałów dostarczy silnych emocji.

Balansowanie na linie

„Nie ma nic bardziej obraźliwego dla honoru mężczyzny niż współczucie kobiety.”

Wczesna wiosna. Pogrążona w szarościach chmur Sopocka plaża, po której mimo niesprzyjającej aury, brzegiem morza spaceruje samotna kobieta z psem. W pewnym momencie natyka się na dryfujące w wodzie zwłoki. Wezwany na miejsce prokurator Bilski po krótkich oględzinach stwierdza, że nie jest to zwykły topielec. Ofiarą jest młoda dziewczyna, której ktoś pozbawił czerwieni ust. Tak rozpoczynają się „ Kolory zła. Czerwień”, kryminał Małgorzaty Oliwii Sobczak, który skalą popularności zaskoczył nawet samą autorkę.

Na wstępie trzeba zaznaczyć, że ta powieść nie jest pierwszą książką napisaną przez Małgorzatę Sobczak, gdyż już wcześniej opublikowała dwie. Zaczęła od baśni, przeznaczoną raczej dla dorosłego czytelnika, następnie wydała powieść obyczajową. Tak, więc nie jest to debiut literacki, nie mniej jednak pierwszy kryminał w karierze autorki. Historia wciąga, ale nie od razu. Na początku irytują drewniane dialogi, dopiero w dalszej części autorka się rozkręca i wszystko jest już jak należy. Konstrukcja kryminału nie jest zbyt zawiła, ale genialna w swojej prostocie i na tym polega cały urok tej książki. Nie ma skomplikowanej intrygi, pogłębionego rysu psychologicznego postaci. Opisy poszczególnych bohaterów bardziej skupione są na wyglądzie niż na cechach charakteru. Bardzo dobrze natomiast rozbudowana jest postać sędziny Moniki Boguckiej, matki rozpaczającej po śmierci dziecka, która mimo wszystko potrafi zachować przytomność umysłu. Narracja prowadzona jest w dwóch liniach czasowych, które dzieli siedemnaście lat. Rok 1996 i rok 2013, to spora rozpiętość czasowa, ale jest jednak coś, co łączy te daty. Sopocka plaża, ciała dwóch okrutnie zamordowanych i okaleczonych kobiet, które na dodatek są do siebie niesamowicie podobne.

Autorka umiejętnie przeplata teraźniejszość z przeszłością, ale zdecydowanie bardziej interesująco wypadła akcja osadzona w latach dziewięćdziesiątych. Próba odwzorowania tamtych czasów, które doskonale pamiętam, jest dużą zaletą powieści. Posępny, miejski krajobraz Sopotu stanowi wspaniałe tło powieści i tworzy niesamowity klimat. Przyciąga swoją ciemną stroną, gdzie niepodzielnie króluje trójmiejska mafia, a handel narkotykami, układy, przemoc i duże pieniądze są na porządku dziennym. Małgorzata Sobczak pokazała świat gdzie wszystko jest możliwe, ale to również ma swoją cenę, którą wcześniej czy później trzeba zapłacić.

Trochę szkoda, że autorka nie skupiła się bardziej na portretach psychologicznych postaci, ale w końcu to kryminał , a nie thriller psychologiczny. Popełniła też mały błąd, gdy w pewnym momencie zbyt wyraźnie wskazuje, kto jest sprawcą. Taki mały szczegół, który sprawia, że zakończenie nie zaskakuje tak jak powinno. Fabuła książki, pomimo kilku małych niedociągnięć, jest znakomicie skonstruowana. Powieść napisana lekkim nieskomplikowanym językiem bez niepotrzebnych udziwnień, przez co czyta się szybko z wielką przyjemnością i faktycznie trudno się od niej oderwać.

" Kolory zła ", to pochłaniający kryminał, który wciąga i intryguje. To zgrabnie napisana powieść kryminalna, o ludzkich namiętnościach, odrzuconej miłości, która zmienia się w obsesję, a w końcowym efekcie doprowadza do zbrodni. Można by paru szczegółów się przyczepić, ale bez wpadek nie ma dobrego startu, natomiast jest potencjał i warto zobaczyć, co autorka ma do zaoferowania w kolejnych książkach. Polecam gorąco.

Warto też przeczytać wywiad z autorką, w którym zdradza szczegóły powstawania powieści oraz co ją zainspirowało do napisania „Czerwieni”.

„ Zbrodnię zawsze trzeba traktować jak opowieść. Jeśli dobrze określi się miejsce, które ślad zajmuje w historii zbrodni, można zrekonstruować ich przebieg.”

Kocham nasze polskie morze. Kocham moment przebywania na plaży, kiedy wpatrzona w morską toń mogę rozkoszować się specyficznym zapachem, morską bryzą, ciszą i spokojem. Od niedawna odwiedzam morze poza sezonem – jesienią, zimą i wczesną wiosną. Cała plaża jest wtedy dla mnie, nie ma tłumów. Dla mnie takie chwile pełne są wytchnienia od codzienności, dają wewnętrzny spokój i siłę tak potrzebną, by iść dalej naprzód. Tymczasem to moje spokojne, zaciszne miejsce zostało wykorzystane jako tło makabrycznej zbrodni.

Oto kolejny bardzo ciekawy i udany debiut wkroczył na literacką scenę. „Czerwień”, bo tak w skrócie nazywam tę książkę, zaciekawiła mnie i wciągnęła od pierwszej strony aż po sam koniec. Zabierając się za jej czytanie, słysząc pozytywnie opinie, nie spodziewałam się jednak, że ta książka będzie aż tak dobra! A okazuje się, że Małgorzata Sobczak ma dobre zadatki, by stanąć obok głównych królowych polskiego kryminału – Puzyńskiej i Bondy.

„Czerwień” vto kryminalna opowieść o próbie rozwikłania zagadki dwóch morderstw, które dzieli siedemnaście lat, a które mają wiele punktów stycznych. Czy to możliwe, żeby jeden i ten sam morderca dopuścił się makabrycznych zbrodni, w których dochodzi do symbolicznego okaleczenia zwłok? Co w ogóle to okaleczenie oznacza?

Cofamy się do lat dziewięćdziesiątych i zagłębiamy się w świat podziemnych, mafijnych intryg, mocno zakrapianych imprez w sopockich klubach, w świat dzikiej namiętności i szaleństwa. Wchodzimy z butami w problemy rodzinne. Przyglądamy się dzieciom z tzw. dobrych domów, z domów, w których brakło zrozumienia, w których stawiało się dziecko przed faktem dokonanym i decydowało o jego przyszłości. Obserwujmy jak brak czasu, jak praca i robienie kariery mogą przyczynić się do tragedii.

W książce nie brak zagadkowości, tajemniczości, mroku, jak i nut romansu. Wprowadzenie elementów psychologii pozwala stworzyć bardzo ciekawe portrety bohaterów, którzy nie mają nadludzkich cech, a są po prostu rzeczywiści i tacy jak my.

Małgorzata Sobczak ma bardzo dobry warsztat. Książkę czyta się rewelacyjnie i stylistycznie nie mam jej nic do zarzucenia. Powieść intryguje i dostarcza rozrywki na wysokim poziomie. Zdecydowanie polecam Wam jej przeczytanie.

[Adres usunięty]

Czerwień, Kolory zła.🍂

Jestem pod wrażeniem, bo nie przypuszczałam, że ta książka okaże się aż tak dobra. Co prawda, pierwsze sto stron jakoś wlekło się za mną przez długi czas, ale potem było już tylko lepiej.

Zbrodnie doskonałe, dwie dziewczyny, bardzo podobne do siebie, bardzo ładne i obie zginęły w bardzo dziwny sposób, obie nie miały ust, zostały one wycięte skalpelem.

Jedna z dziewczyn zniknęła jednak kilkanaścielat temu. Ale ślady zbrodni były takie same kiedyś i obecnie, jednak poza tym nic nie łączy tych dwóch zabójstw.

Leopold, jeden z detektywów zaczyna zajmować się tymi sprawami. Już od początku twierdził, że obie te sprawy są ze sobą w pewien sposób powiązane.

Przyznam, że na początku te sto stron było dla mnie trudne. Musiałam wgłębić się w fabułę, skupić się na tym szczegółowo,

ponieważ momentami nie ogarniałam faktów, pewne elementy mieszały mi się w głowie.

Ogólnie, całośc była bardzo dobra, bohaterowie dobrze wykreowani, a książkę czytało mi się całkiem dobrze, pomijając ten

początek. Ale tak jak mówiłam, po prostu trzeba przez to przebrnąć aby potem się zaczytać. A końcówka wbija w fotel i szokuje, bo nie domyśliłam się końca i byłam nim bardzo zaskoczna.

„Kolor zła. Czerwień.”- Małgorzata Oliwia Sobczak

Na Sopockiej plaży zostaje znalezione ciało kobiety, którą w okrutny sposób okaleczono. Sprawę zaczyna prowadzić prokurator Leopold Bilski, który znajduje powiązanie sprawy z zabójstwem, które miało miejsce 17 lat temu. Dwie kobiety, obie okaleczone w ten sam sposób - wycięto im usta. Mężczyzna odkrywa, że sprawa z przed lat została z niewiadomych powodów bardzo szybko umorzona i nie była prowadzona z należytą starannością. Z czasem prokurator znajduje kolejne powiązania i stara się odkryć, kto stoi za tak brutalnymi zabójstwami.

Najlepszy kryminał jaki przeczytałam w przeciągu ostatnich kilku lat. Bardzo dobrze dopracowana, dwutorowo prowadzona fabuła. Sama w sobie historia była porywająca, a zakończenie dla mnie zaskakujące . Zachwycili mnie również intrygujący bohaterowie i ich historie. Ta książka miała to, czego tak często brakowało mi w wielu kryminałach, czyli piękny język i starannie budowane zdania, z których tworzone były na tyle realistyczne opisy miejsc, że bez trudu można je było sobie wyobrazić. Trzeba też zwrócić uwagę na to, w jak genialny sposób było budowane napięcie. Z każdym rozdziałem, uchylany był na skrawek tajemnicy, ale na potwierdzenie naszych domysłów trzeba było jeszcze chwilę poczekać. Pomimo, że historia miała dwie części, tę z 1996 i 2013 roku, które się przeplatały, to łatwo było odróżnić dwie różne sprawy i trudno było się pogubić.

Podsumowując serdecznie polecam. Uważam tę książkę za obowiązkową lekturę 2019 roku, szczególnie dla fanów kryminałów. Cieszę się też ogromnie, że nasi polscy autorzy pokazują się z tak wspaniałej strony, a ich książki stają się jeszcze bardziej popularne.

Kolory zła. Czerwień to ogromnie wychwalany kryminalny debiut polskiej autorki Małgorzaty Oliwii Sobczak. Wcześniej mogliśmy poznać ją w historiach obyczajowych. Od tej książki zadrżała w posadach cała sfera Internetu dotycząca książek. Czy rzeczywiście jest tak dobra?

Dwie piękne, młode dziewczyny i brutalne morderstwa na nich dokonane. Zbrodnie dzieli siedemnaście lat, ale wiele wskazuje na to, że mają ze sobą coś wspólnego. Prokurator Leopold Bilski, niejednokrotnie narażając się przełożonemu postara się rozwikłać te tajemnice.

Czerwień to kryminał, któremu albo bezgranicznie się poświęcimy, albo lektura nie będzie tak wyśmienita jak się spodziewamy. Jej trzeba poświęcić czas, usiąść z nią, dać się jej porwać. W moim przypadku na początku nie było tak kolorowo. Pierwsze 100 stron czytałam z doskoku, nie miałam na nią czasu. Liczne i szczegółowo budowane wątki wzajemnie mi się mieszały. Nie mogłam rozeznać się, które wydarzenia dotyczą zabójstwa sprzed 17 lat, a które tego aktualnego. Wtem coś zaskoczyło. Miałam czas na czytanie, wątki wzajemnie się połączyły, a ja po prostu nie mogłam oderwać się od lektury. Nie boję się napisać, że to najlepsza polska powieść kryminalna jaką miałam okazję czytać.

Po pierwsze autorka bardzo zgrabnie maluje przed nami całą otoczkę dotyczącą każdego zabójstwa. Wprowadza do swojej historii liczne postacie, wątki i jak pisałam wcześniej trzeba uwagi, żeby zrozumieć wszystkie te porównania. Rozbudowuje tło społeczne, wnikamy w klimat sopockich klubów, gdzie spotykają się najważniejsi członkowie okolicznych gangów i mafii. Pokazuje, że zbrodnia to nie tylko sam akt, w którym w bestialski sposób ginie jakaś osoba. Opowiada o tym co ją poprzedza, ale też jaką pustkę pozostawia po sobie myśl, że najbliższy członek rodziny zginął w taki sposób. Myślę, że osoby lubujące się głównie w krwawych opisach zbrodni nie będą zadowolone. Tutaj pierwsze skrzypce gra ta społeczno-obyczajowa otoczka dotycząca morderstwa dwóch młodych dziewcząt i dla mnie to główna zaleta tej historii. Jednocześnie nic nie jest to przekombinowane, przeciągnięte. Nie ma mowy o nudzie.

Rozbudowanie tła, rozrysowanie powiązań pomiędzy bohaterami i różnymi wątkami procentuje na przyszłość. Gdy akcja się zagęszcza i przyspiesza po prostu nie można się od tej powieści oderwać. Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się jakie będzie zakończenie, jak autorka je umotywuje i na ile będzie dla mnie prawdopodobne. Wszystko zostało tu dopięte na ostatni guzik i mimo dość jasnych tropów do końca wahałam się nad wytypowaniem sprawcy, nie byłam pewna czy Małgorzata Oliwia Sobczak nie chce mnie wpuścić w przysłowiowe maliny. Czy tak było? Musicie sami się przekonać i czym prędzej sięgnąć po ten kryminał. To takie kryminalne must read drugiej połowy tego roku.

Wyraziści bohaterowie. Historia mogłaby być najlepsza, akcja mogłaby gnać do przodu na łeb na szyję, ale książka nie spodobałaby mi się tak bez postaci z krwi i kości. Sędzia Bogucka nie jest taka święta na jaką wygląda, a prokurator Leopold Bilski? Wywołuje sporo emocji, ale im więcej stron było za mną tym wzbudzał we mnie więcej sympatii i koniecznie chcę przeczytać kolejne książki z jego udziałem.

Podsumowując, to naprawdę świetny kryminał na długie jesienno-zimowe wieczory. Mnie pochłonął całkowicie. Końcowe strony przerzucałam już w szaleńczym tempie. Byle szybciej, byle dowiedzieć się jak to się zakończy. Dawno żaden kryminał tak bardzo mi się nie spodobał. Ogromnie polecam!

Co byście zrobili, gdyby podczas spokojnego, codziennego spaceru z psem na sopockiej plaży Wasz ukochany pupil dostrzegł zwłoki? Bo ja nie mam pojęcia, jak w takiej sytuacji bym zareagowała. Miejsce, które kojarzy się z upalnym latem, beztroską i odpoczynkiem na plaży wstrząsnęła jednak zbrodnia. Wyłowiono z morza zwłoki kobiety i najgorsze jest to, że ofiara została nietypowo okaleczona przez sprawcę. Dziwnym trafem ta zbrodnia przypomina niewyjaśnioną sprawę sprzed osiemnastu lat i wtedy również ciało miało ślady okaleczenia. Czy po tylu latach można mówić o seryjnym morderstwie? Czy może to tylko zbieg okoliczności? Do sprawy zostaje przydzielony prokurator Leopold Bilski, którego myśli cały czas będzie zaprzątała zbrodnia popełniona przed laty. Pierwszą ofiarą była pochodząca z dobrego domu siedemnastoletnia Monika, która można powiedzieć, że znalazła się w nieodpowiednim miejscu i czasie. Szukając aprobaty i zrozumienia -wpadła w mafijne towarzystwo i nie wyszła na tym dobrze. Szczęścia nie miała także Martyna, która w podobny sposób i w tym samym mieście padła ofiarą zabójcy. Czy ona także związała się z członkiem mafii? Okaże się, że podobieństw łączących obydwie zbrodnie będzie więcej, lecz czy prokurator Bilski zdąży je dostrzec?

Dwie kobiety, dwie zbrodnie, jedno miasto oraz jeden przewijający się w książce motyw czerwieni. Od zawsze zło kojarzyło mi się tylko z jednym kolorem – czarnym, ale po przeczytaniu książki Małgorzaty Oliwii Sobczak będę je teraz widziała także w czerwonych barwach. Fabuła jest prowadzona dwutorowo – opisywane będą naprzemiennie wydarzenia z 1996 roku i 2013 i co ciekawe narracja nie będzie prowadzona tylko przez Bilskiego, ale głos zabiorą także inny bohaterowie: patolog, matka zamordowanej Moniki oraz sama Monika. Dzięki temu możemy z ich perspektywy śledzić wydarzenia, poczuć ich emocje i przede wszystkim ich lepiej zrozumieć. Jak to bywa zazwyczaj w kryminałach — nie mamy wszystkich informacji podanych na tacy, autorka stopniowo odkrywa karty, podrzuca tropy i sprawia, że nie tak łatwo przewidzieć motyw tych morderstw. Plusem są tutaj także plastyczne obrazy, bez problemu mogłam wyobrazić sobie wszystkie opisywane miejsca. Niektórzy miłośnicy kryminałów na pewno będą zawiedzeni tym, że książka zawiera w sobie wątki obyczajowe, które niekiedy wysuwają się na prowadzenie, będą pewnie narzekać, że było za dużo przemyśleń bohaterów. Ja jednak nie należę do tej grupy, bo uwielbiam, gdy wątki kryminalne łączą się z tymi obyczajowymi. A jeśli jeszcze historia jest napisana z lekkością, mogę zajrzeć w umysł bohatera i zrozumieć jego uczucia, do tego na jaw wychodzą nowe informacje, to nic tylko się cieszyć. Muszę wyznać, że wytypowałam dość szybko sprawcę, lecz rozwiązanie wprawiło mnie w osłupienie. Zgadłam, a jednocześnie nie zgadłam. Nigdy jednak nie domyśliłabym się, dlaczego morderca zabijał kobiety i je w taki sposób okaleczał. Podsumowując – „Czerwień. Kolory zła” Sobczak okazała się bardzo dobrym kryminałem zawierającym wątki obyczajowe. Mam nadzieję, że książka doczeka się kontynuacji, i jeśli autorka zostanie w tematyce kolorów, to nie padnie na mój ukochany kolor – niebieski.

Czerwień. Kolor zła. Blask zbrodni. Niepostrzeżenie rozprzestrzenia się wkoło. Już nic nie jest w stanie go zatrzymać. Pełza jak ośmiornica, ma swoje macki wszędzie, każdego jest w stanie zaatakować. Uważajmy, aby nas nie dopadł …

W nadmorskim kurorcie przy brzegu zostają znalezione zwłoki kobiety. Wszystko wskazuje na to, że została zamordowana, a dodatkowo ma wycięte usta. Obrzydliwa i okrutna zbrodnia. Tylko bestia mogła tak się zachować. Rozpoczyna się żmudne śledztwo pod czujnym okiem młodego prokuratora Leopolda Bilskiego. Podobna zbrodnia miała miejsce siedemnaście lat wcześniej. Zginęła młoda dziewczyna, zamordowana w podobny sposób. Sprawca do dziś nie został odnaleziony. Czyżby w mieście grasował seryjny morderca? Uśpił czujność mieszkańców przez kilkanaście lat i znów się pojawił? Prokurator zaczyna wiązać te dwie odległe sprawy, jednak jego przełożeni poprzednią sprawę uważają za zamkniętą i nie pozwalają do niej wracać. To rodzi pewne podejrzenia. Czyżby ktoś ważny miał z nią coś wspólnego?

Pierwszą ofiarą była córka sędzi Heleny Boguckiej, dziewczyna która związała się ze światem przestępczym. Pojawiają się sugestie, że zginęła właśnie z rąk sopockiej mafii. Ujawnione są elementy łączące te dwie sprawy. Czy jednak te dwa morderstwa są dziełem tego samego sprawcy? A może to zbieg okoliczności? Warto przyjrzeć się tym zbrodniom i poszukać wspólnie z Małgorzatą Sobczak mordercy …

Kolory zła. Czerwień zabiera nas w tajemniczy świat półświatka w nadmorskim kurorcie. Ocieramy się o lewe i brudne interesy, przemoc, seks, narkotyki i zbrodnie są codziennością. To ludzie, których nikt i nic nie jest w stanie powstrzymać przed wyrządzaniem zła. Nie mają żadnych wyższych uczuć, kierują się bardzo niskimi pobudkami. Liczy się wszechmocna władza, wszędzie mają swoich ludzi, w sądach, policji, prokuraturze, prawie nic nie odbywa się bez ich wiedzy i zgody.

To powieść o odcieniach czerwieni, tych brudnych i brunatnych, tchnących złem na każdym kroku. Czerwień jest obrazem walki z przemocą, czyhającą i ukrytą w każdym zakątku miasta.

Klimat powieści jest niepowtarzalny i tajemniczy. Cała historia jest świetnie skonstruowana i spójna. Bardzo sprawnym zabiegiem autorki jest przeplatanie akcji wątkami z lat ubiegłych i teraźniejszości. Przez ten zabieg mamy możliwość wczuć się w historię od samego początku, nie musimy się niczego domyślać, wydarzenia doświadczamy na własnej skórze. Kartka po kartce, linijka po linijce okrywany kolejne elementy zagadki, ale nie jest to łatwy proces, trzeba się nieźle nagimnastykować. Nie wszystko jest od razu oczywiste, wymaga to od nas niebagatelnego wysiłku. I to jest najlepsze w tej powieści. Do końca nie wiemy jaki będzie koniec. Nawet się tego nie domyślamy. I to uwielbiam. Czarujące i hipnotyzujące od samego początku. Zdecydowanie preferuję zakończenie, które jest zaskoczeniem i takie też było w Czerwieni. Mistrzowska gra na emocjach czytelnika. Lektura tej powieści to szybka podróż po krętej i wyboistej drodze, drodze do otchłani zła, z której już nie ma powrotu.

A więc nie marnujcie czasu, wakacje niestety już się skończyły, ale oferta podróży nadal jest aktualna ...

Akcja książki „Kolory zła. Czerwień” zaczyna się wyłowieniem ciała młodej dziewczyny z morza. Rzecz dzieje się na sopockiej plaży, do sprawy zgłasza się prokurator Bilski. Szybko okazuje się, że było to zaplanowane morderstwo – dziewczyna nie ma ust. Sprawa ta zostaje szybko powiązana z podobną, która miała miejsce 17 lat temu. Czy sprawy faktycznie się łączą? Czy w Trójmieście od 17 lat grasuje seryjny morderca?

Książkę czyta się bardzo szybko, mocno wciąga. Narracja prowadzona jest w dwóch czasach i przez kilka bohaterów, dokładnie tak jak lubię. Narrator poświęca dużo uwagi swoim bohaterom, ich odczucia i motywacje są czytelnikowi dokładnie wyjaśnione. Muszę powiedzieć, że najbardziej polubiłam się z postacią sędzi, Heleny Boguckiej, kobiety mocno w życiu zagubionej, która w powieści przechodzi ogromną przemianę. Ciągle nie wiem jakie odczucia mam do Bilskiego, czegoś mi w tej postaci brakowało. Może autorka rozwinie jego osobowość i motywy w kolejnych częściach? Oby.

Jednak muszę przyznać, że książki nie przyjęłam z tak ogromnym zachwytem jak większość z recenzentów. Widzę tutaj duży potencjał, ale i pewne niedociągnięcia. Najważniejsze z nich to zakończenie, które było dosyć szablonowe – może osoby, które czytają mniej kryminałów, nie będą miały co do niego uwag, dla mnie niestety było one niesatysfakcjonujące. Druga moja uwaga do książki jest dosyć prywatna – jak wiecie nie lubię, kiedy w kryminałach znajdujemy romanse i miłostki. Tutaj niestety trochę tego było – Bilski przechodzi śmieszne zauroczenie, a spora część książki napakowana jest seksualnością.

Ogólnie jednak książkę oceniam na plus i mam nadzieję, że w przyszłych tomach autorka się rozwinie.

PREMIERA 4 WRZEŚNIA 2019.

Monika jest nastolatką, która długo walczyła o siebie, z "Małpki" przekształciła się w "Pumę", została popularna, mimo tego, miała tylko jednego, zakochanego w niej przyjaciela. Dziewczyna potrzebowała wrażeń, adrenaliny, przez to źle ulokowała swoje uczucia, wkroczyła w świat mafii, świat człowieka, który jest zdolny do wszystkiego. Jej rodzice to dobrze prosperująca sędzia i adwokat, dziadek też jest niczego sobie prawnikiem...

Dlaczego dziewczyna skończyła martwa, znaleziona na brzegu morza, okrutnie okaleczona? Czy zabiła ją mafia? Dlaczego policja zaprzestała śledztwa w sprawie? Co kryje się za śmiercią Moniki?

"Kim stała się Helena, gdy zginęła jej córka? Czy jest jakieś określenie na osobę, która straciła dziecko? Gdyby umarł jej mąż, zostałaby wdową. Gdyby umarli jej rodzice, zostałaby sierotą. Kim stała się, gdy zabrakło Moniki?"

Sopocka plaża to miejsce odwiedzane zarówno przez turystów jak i miejscowych ludzi. To własnie przy tej plaży, na brzegu morza została wyłowiona martwa kobieta. Najgorsze było to, że ofiara została okrutnie okaleczona, co niezwykle przypomina zbrodnię sprzed siedemnastu lat. Do sprawy zostaje przydzielony prokurator Leopold Bliski, który bardzo angażuje się w przydzielone mu zadania i zrobi wszystko, aby rozwikłać zagadkę morderstwa. Zajmując się teraźniejszą sprawą, próbuje również badać tropy sprzed lat, które coraz bardziej wskazują na powiązanie śmierci dwóch, niezwykle podobnych kobiet. Z każdym dniem przybywa coraz więcej sprzecznych informacji, które trzeba sprawdzić. Czas ucieka, a naciski od przełożonego są coraz większe. Niebezpieczne środowisko, powiązania z mafią to tylko niektóre elementy mogące łączyć te dwie sprawy. Jednak czy wszystko co udało się zebrać pozwoli w końcu znaleźć sprawcę?

"Kolory zła. Czerwień" to rewelacyjny kryminał, który trzyma w napięciu od samego początku, aż do ostatniej kartki. Książka bardzo wciąga i nie pozwala się odłożyć nawet na chwilę. Świetnie wykreowane postacie, wartka akcja i emocje, których z każdą kolejną stroną nie brakuje. Historia, w której przeszłość przeplata się z teraźniejszością, co sprawia, że doskonale poznajemy bohaterów i ich życie. Historia, która pokazuje, że czasem w imię miłości jesteśmy w stanie posunąć się do czegoś, co naszym zdaniem uratuje drugą osobę, a tak naprawdę wyrządzamy jej tylko krzywdę. Miłość zaślepia i sprawia, że przestajemy logicznie myśleć, a to co dla nas wydaje się najlepsze, dla innych okazuje się nic nie warte. Jednak nic nie jest w stanie wytłumaczyć zbrodni, w imię obsesji. Groźna, nieprzewidywalna, momentami przerażająca lektura, która zapewnia wiele wrażeń. Książka przy której nie da się nudzić, a zakończenie totalnie zaskakuje. Bardzo polecam.

„Zbrodnię zawsze trzeba traktować jak opowieść. Jeśli dobrze określi się miejsce, które ślad zajmuje w historii zbrodni, można zrekonstruować ich przebieg”, czyli obiecujący początek serii kryminalnej.

Czerwień to najnowsza książka Małgorzaty Oliwii Sobczak. Jest to jej debiut kryminalny, a dla mnie jest to pierwsze spotkanie z tą autorką. Czerwień jest pierwszym tomem serii Kolory zła. Książka jeszcze nie miała swojej premiery, a już okrzyknięta została jednym z najlepszych polskich kryminałów tego roku. Czy rzeczywiście jest tak dobra, jak mówią?

W połowie lat 90. w Sopocie dochodzi do tajemniczej zbrodni… Ginie dziewczyna, a jej ciało zostaje przez sprawcę nietypowo okaleczone. Osiemnaście lat później Trójmiastem wstrząsa informacja o bliźniaczo podobnej sprawie. Małgorzata Oliwia Sobczak jako autorka powieści kryminalnej zaskakuje i zachwyca, śmiało konkurując z najlepszymi polskimi twórcami kryminału.

Akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach: mamy teraźniejszość, czyli śledztwo prowadzone przez prokuratora Bilskiego w sprawie makabrycznego morderstwa na plaży w Sopocie, drugą płaszczyzną jest przeszłość, w której wydarzyło się podobne morderstwo, śledzimy także wydarzenia, które doprowadziły do tej precyzyjnej zbrodni.

Prokurator Bilski jest dość ciekawą postacią. I jestem ciekawa jak jego postać będzie ewoluować na przestrzeni kolejnych tomów. Czerwień wciąga i nie pozwala oderwać się czytelnikowi. Z każdą stroną napięcie rośnie. Zagłębiamy się w porachunki mafii lat 90. Właśnie ten wątek jest niezwykle ciekawy i makabryczny. Autorka serwuje wiele emocjonujących wydarzeń. Każda postać ma swoją przeszłość i własne poglądy.

Krótkie rozdziały sprawiają, że książkę czyta się szybko. Język jest prosty i potoczny, więc nie będzie sprawiał problemów. Na początku książki miałam wrażenie, że jest nieco... sztywno. Dialogi były nijakie. Potem na szczęście autorka się rozkręciła i już nie czepiałam się ich. Jak dla mnie trochę za dużo opisów (nie jestem fanką opisów).

Autorka zagłębia się w rodzinne relacje, dzięki czemu historia nabiera atrakcyjności, a czytelnik może dowiedzieć się o motywach, które doprowadziły do wydarzeń opisanych na ponad 350 stronach. Jeśli lubicie polskie kryminały to Czerwień na pewno przypadnie wam do gustu. Czerwień to obiecujący początek serii. Jestem ciekawa kolejnych tomów.

Jest rok 2013. Porywisty wiatr mrozi płuca a stalowe niebo grozi ulewą. Przechadzka sopocką plażą w takich warunkach to sport ekstremalny. Kiedy pies spacerującej brzegiem morza Krystyny zaczyna ujadać, patrząc uparcie w jeden punkt, dzień spowija mrok śmierci. Gdzieś tam, w oddali, kołysze się ciało młodej kobiety, Martyny Kalety.

Prowadzący śledztwo, Leopold Bilski, natrafia na podobny modus operandi w przerwanym w przeszłości dochodzeniu. Dzieli je 17 lat różnicy, natomiast sposób uszkodzenia ofiar i ich wygląd zewnętrzny jest niemal identyczny. Czy Monikę Bogucką, córkę sędziny Heleny Boguckiej, oraz Martynę Kaletę zabiła jedna i ta sama osoba czy też naśladowca zapatrzony w zbrodniarza sprzed lat?

W trakcie przeprowadzonych czynności, młody prokurator dochodzi do zaskakujących odkryć, dzięki czemu obie sprawy zyskują wyjaśnienie. Droga do rozwiązania tych zagadek mocno zaskakuje, przez co książkę czyta się jednym tchem.

Mocny kryminał o najsilniejszych uczuciach, jakie mogą trawić ludzką duszę. Kiedy prawdziwa miłość zostaje odrzucona, do głosu dochodzą demony zagłady i zniszczenia. Nie mają sentymentów. Morderca też ich nie ma.

POLECAM!