Cud, Miód, Malina. Kronika rodziny Koźlaków. Tom 1

Pięknie napisana przyszła nie naruszona bardzo polecam tą książke❤️❤️❤️

Gdy przeczytałam pierwsze opowiadanie od razu zakochałam się w Koźlaczkach ❤️. Ich historie wciągają i bawią do łez :)

Cód miód Malina, czyli pozycja obowiązkowa dla fanów twórczości Anety Jadowkiej, to zbiór opowiadań o rodzinie Koźlaczków, przedstawiony w sposób humorystyczny. Z Maliną i jej rodziną nie będziecie się nudzić!

Mogę tylko liczyć po cichu, że autorka napiszę jakieś książki o tej rodzince i jej perypetiach :)

Zbiór opowiadań czytało się z zapartym tchem, przeczytałam ją w ciągu dnia, nie dało rady tej pozycji dawkować, musiałam przeczytać całość za pierwszym posiedzeniem. Jestem zachwycona stworzoną przez autorkę bohaterką i jej rodziną. Malina trafiła w moje serce perfekcyjnie - w sam środek.

Polecam!

Jestem rozczarowana zakupem, ponieważ okazuje się, że jest to książka dla MŁODZIEŻY, i w takiej kategorii przede wszystkim powinna się znajdować. Nie jest to absolutnie nigdzie oznaczone, nie zorientowałam się nawet po sprawdzeniu opinii w serwisie lubimyczytyac. Daję jedną gwiazdkę za wprowadzanie kupującego w błąd, ponieważ nie jestem w stanie tej książki przeczytać, a zakupiłam niestety oba tomy.

To pierwsza książka Jadowskiej po którą sięgnęłam. Bałam się ze nie przypadnie mi do gustu mimo świetnych recenzji, bo nie jestem zwolenniczką opowiadań .. ale TO JEST REWELACYJNE . Opowiadania są spójne i w sumie odczuwa się to jakby był to kolejny dzień z życia wiedźm Koźlaczek. Książka wciąga zdecydowanie, świetne historie trzymają w napięciu ale wszystko z humorem. Zdecydowanie książka dla rozluźnienia się i trochę pośmiania się. Książka dla małych i dużych. Jest tylko kilka przekleństw przez co trochę podwyższa próg wieku osób które mogą książkę przeczytać ale tego jest naprawdę niewiele .

"Chcesz jedną, a dostajesz cały pakiet... Oto jak działa klan wiedźm Koźlaczek"

*

Rodziny są różne, każda inna na swój sposób. Jednak sposób Koźlaczek jest zawsze nietypowy. Koza z łuskami, ogar piekielny, (pra)babcia w różowym dresiku ścigana listem gończym czy "Trup z jasnego nieba"to dla tych wiedźm codzienność. Jesteś gotowy zmierzyć się z klanem Koźlaczek ? (Raczej nie, ale poczytać zawsze możesz )

*

Zbiór opowiadań "Cud, Miód, Malina" to porządna dawka humoru, magi, najdziwniejszych dziwactw i w sumie tu powinnam zakończyć recenzje, ponieważ to mówi wszytko. Książka bardzo mi się podobała i zapewniła świetną rozrywkę na kilka wieczorów. (Byłoby znacznie krócej, gdyby nie brak czasu)

*

Oczywiście nie wszystkie z ośmiu opowiadań podobało mi się w tym samym stopniu. Przykładowo nie polubiłam Aroni, więc fragmenty poświęcona jej postaci dłużyła mi się, z kolei te dotyczące perypetii Narcyzy nie pozwalały nawet na chwilę oderwać się od lektury. Z kolei dominująca w większości opowiadań Malina bardzo przypadła mi do gustu, głównie dzięki swojemu charakterkowi i już teraz chętnie poznałabym jej dalsze losy.

*

Co ciekawe najbardziej spodobało mi się na najkrótsze z opowiadań, czyli "Stawka większa niż życie", która pomimo, że wiele spraw zostawiła wyobraźni czytelnika, rozbawiła mnie, jak żadna inna.

*

Na koniec muszę (po raz kolejny) pochwalić wykonanie i oprawę graficzną tomiku. Wydawnictwo SQN sprezentowało nam kawał solidnej książki, dopracowanej pod każdym względem: od twardej oprawy przez grafiki w środku, aż po rozkład rozdziałów.

*

Ogólnie tomik oceniam na 9/10 i muszę przyznać, że jest to najlepsza książka Pani Jadowskiej, jaką czytałam i chętnie sprawdzę czy inne jej opowiadania spodobają mi się równie mocno ! mniej

Saga rodziny Koźlaczek to lekka, zabawna, ciepła opowieść idealna na jesienne wieczory. Malina i jej zwariowane, magiczne krewniaczki nie dadzą Wam się nudzić! Zdecydowany prym w wariackich pomysłach wiedzie babcia Narcyza i jej koleżanki Harpie. W Zielonym Jarze cały czas się dzieje, nie brak tu ciekawych osobliwości, a wiedżmy z rodziny Koźlaków udowodnią, że z kobietami lepiej nie zadzierać. Najprzyjemniejsza książka tej jesieni!

Jak zamienić chłopaka w zieloną kozę i z powrotem? Co zrobić z trupem na środku labiryntu podczas miejskiego festiwalu? To tylko niektóre z zagadnień, które czekają na czytelnika w nowym zbiorze opowiadań Anety Jadowskiej, przedstawiającym rodzinę Koźlaków, która nawet nie stała obok normalności. Koźlaczki to zgraja tak barwna, głośna i wyrazista, że nie sposób jej nie zauważyć. „Cud, miód, Malina" stanowi kronikę tego, w jakie kłopoty potrafią się wpakować te sarkastyczne, waleczne, dowcipne wiedźmy z Zielonego Jaru. Aneta Jadowska serwuje czytelnikom masę rozrywki ubraną w osiem opowiadań o różnych członkiniach tego niesamowitego rodu. Każdy z bohaterów jest interesujący, wyrazisty i silny, w dodatku antologia obfituje w wielką dawkę humoru, tak charakterystycznego dla Anety Jadowskiej. "Cud, miód, Malina" można podsumować prosto: zapadające w pamięć postacie w wielkich tarapatach. Polecam serdecznie!

,,Cud, Miód, Malina" Anety Jadowskiej to historia rodu Koźlaków. W zasadzie samych kobiet, które są czarownicami od pokoleń. Rodzina Kożlaków, znana jest w całym Zielonym Jarze. Mieszkańcy trochę się boją się tej ich magii, ale jak potrzebują to Kożlaczki zawsze służą radą czy pomocą.

O rodzinnych perypetiach opowiada tytułowa Malina. Nie szczędzi nikogo, zaczynając od siebie a kończywszy na babci.

Język i styl to mistrzostwo.

Lekkość tych opowiadań jest niebywała i aż trudno nie uśmiechnąć się pod nosem czytając o kolejnych rodzinnych wpadkach, ale zysku nie było tak wesoło... są też chwilę grozy. Aczkolwiek Koźlaczkom nic nie jest straszne. Nawet ogary piekielne, a już takie które reagują na ,,kici, kici" w szczególności. A już niech tylko ktos im na oddcisk nadepnie, będzie samemu Lucyferowi w piekle smołę mieszał w kotle. Z Koźlaczkami lepiej nie zadzierać. W tym przypadku nie sprawdza się powiedzenie, że z rodziną to najlepiej wychodzi się na zdjęciach. Zażyłość tego wiedźmiego klanu, powoduje rozlewające się ciepło na sercu i aż chciałoby się, żeby rzeczywistość tak wyglądała.

Ubawiłam się setnie przy tej lekturze i wam też polecam 👌

Z rodziną Koźlaków mogliście się już spotkać w opowiadaniach z antologii ,,Harda Horda", ,,Dynia i jemioła" czy ,,Idiota skończony"

Od razu zaznaczę, że nie jestem specjalną fanką opowiadań i tak naprawdę nawet niespecjalnie lubię jednotomówki, ponieważ najczęściej odczuwam dosyć duży niedosyt związany z książką. Jednak już teraz mogę stwierdzić, że Aneta Jadowska porwała mnie w opowieści o rodzinie Koźlaków, gdzie kobiety są zdeterminowane i nieustępliwe, a poczucie humoru wylewa się z każdej kartki. A najważniejsze, że Koźlaczki to wiedźmy z krwi i kości, a każda z nich obdarzona jest innym talentem. Pokochałam Malinę, ale również jej prababcię Narcyzę, która jest jedną z najbarwniejszych postaci w tej historii.

Przy czytaniu bawiłam się niesamowicie dobrze, a moim ulubionym opowiadaniem została “Eskapada Narcyzy Koźlak”, dzięki której miałam ochotę zagłębić się w młodzieńcze lata starszej pani, ale również poznać inne historie Harpii. Uwielbiam również związek Maliny i Klona, a raczej pewną niecodzienną opowieść na stadionie podczas meczu.

W książce jest dosyć duża ilość postaci i początkowo miałam pełną trudność żeby połapać się, kto jest z kim, ale drzewo genealogiczne na początku książki pomaga, gdy ktoś zaplącze się w pokrewieństwie magicznej rodzinki. Na uznanie również zasługują przepiękne ilustracje Magdaleny Babińskiej, które pomagają nam zwizualizować bohaterów i poszczególne sceny.

Książka “Cud, miód, Malina” została wydana przepięknie, z dbałością o szczegóły, a oprawa graficzna dorównuje lekkiemu i przyjemnemu w odbiorze piórze Anety Jadowskiej. Opowiadania są idealne na rozpoczynające się jesienne wieczory, gdzie podczas długich godzin z herbatą w ręku będziecie mogli zapoznać się z twórczością naszej polskiej pisarki.

Książka niezwykle mi się podobała, przez różnorodność w bohaterach i humor w tej książce nie da się od niej oderwać. Podobały mi się powiązania bohaterów, chodź czasem można było się pogubić, jednak na szczęście jest drzewo genealogiczne które wszystko ułatwia. Historia jest prowadzona w formie opowiadań przez co mamy do czynienia z różnymi bohaterami i każdy znajdzie coś dla siebie. Jak dla mnie najlepszymi bohaterami były Malina no i oczywiście Narcyza która dodawała niezwykłego humoru. PoMoim zdaniem jest to książka idealna na jeden wieczór aby przenieść się w ten cudowny świat, w którym czułam się jak w domu. Po prostu książka cudowna którą KOCHAM. Styl pisania niezwykle wciągający, przez co przez książkę się płynie. Jednak niektóre opowiadania były dosyć nudnawe przez co to wpłynęło na moją ostateczną ocenę , bo książka nie zachwyciła mnie w całość. Dzięki tej książce z chęcią sięgnę po inne książki tej autorki. Czytajcie bo naprawdę warto, jeśli szukacie niezwykłej rozrywki, świetnego humoru i niezwykły świat to książka dla was !

Moje ulubione opowiadania :

- Idiota skończony

- Trup z jasnego nieba

- Eskapada Narcyzy Koźlak

- Coś nowego, coś starego, coś niebieskiego

- Stawka większą niż życie wieczne

To magiczne przygody Koźlaczek, ciepłej i szalonej rodziny wiedźm. Przyznaję, że nie spodziewałam się wiele po tej książce, szczególnie że zdawałam sobie sprawę, iż nie należę do jej grupy docelowej. Jednak potrzebowałam lekkiej, przyjemnej lektury na krótki wyjazd. I taka właśnie była. Humor, wyraziści bohaterowie i lekkie pióro autorki sprawiły, że dobrze bawiłam się podczas lektury. A nawet czuję pewien niedosyt, bo chciałabym poznać więcej przygód tego sabatu.

4.5 Cudowna książka. Minus taki że dużo bohaterów pobocznych i czasami się gubiłam. Za to dobry humor i naprawdę ciekawe historię. Duża czcionka sprawiła, że szybko się czytało. Okładka rysunki w książce są tak cudowne, że i cant. Zdecydowanie sięgnę po więcej książek pani Anety.

Przeglądając instagrama trafiłam na recenzję książki "Cud, miód, Malina" przekonała mnie na tyle że postanowiłam wyjść ze swojej strefy komfortu i sięgnąć po fantasy.

Zbiór opowiadań w których główną rolę odgrywa rodzina Koźlaków, czyli klan kobiet, które są wiedźmami. Każda z nich posiada w sobie inny rodzaj magii I wykorzystuje go do różnych celów, co dostarcza nie raz powodu do łez, oczywiście są to łzy ze śmiechu. Całą historię opowiada nam Malina też Koźlaczka, a przygód wiedźmy mają co nie miara, ciężko za nimi nadążyć, niesamowicie barwne kobiety, szczególnie babka Narcyza, myślę że jej się boi nawet sam diabeł.

Aneta Jadowska napisała opowiadania które pomagają oderwać się od szarej rzeczywistości, poprawia humor i pokazuje jak ważne są więzy rodzinne.

Jest to super książka bardzo zawna i wprowadzająca w świat koźlaczkow polecam bardzo wiek 14 lat bo są przekleństwa i jeszcze raz polecam z całego serca

Nie miałam wielkich oczekiwań od tej książki , na początku myślałam że będzie nudna i monotonna ale wiem że się niezmiernie myliłam . Przygody koźlaczek niezmiernie mnie zaskoczyły . Z każdą następną stroną lektura wciągała mnie jeszcze bardziej nie mogłam się od niej oderwać . Wydarzenia a raczej przeżycia sabatu potężnych kobiet były niesamowite . Idealnie wykreowane postacie , wszystko zadbane co do szczegółu . Serdecznie polecam a także zachęcam do poświęcenia czasu i przeczytaniu ,, Cud , Miód , Malina '';)

Książka przecudowna. Najlepszy i najśmieszniejszy zbiór opowiadań jaki czytałam.

“Cud, Miód, Malina” to zbiór opowiadań Anety Jadowskiej o nietuzinkowym klanie Koźlaków... a raczej Koźlaczek – wiedźm nieobliczalnych, pełnych werwy i charakteru, które nie dają sobie w kaszę dmuchać! Bardzo lubię pomysły i pióro autorki, więc spodziewałam się, że będzie to książka idealna dla mnie. Na szczęście się nie zawiodłam! Tym razem autorka pokazała delikatniejszą stronę swojej twórczości, która również okazała się bardzo przyjemna. Niezwykle polubiłam się z bohaterami, w szczególności z Maliną, Klonem i niezastąpioną Narcyzą. To właśnie postacie dodają tym opowiadaniom charakteru i sprawiają, że podczas czytania nie można się nudzić. Uwielbiam także wizję specyficznej społeczności Zielonego Jaru, w którym umiejscowiona jest akcja książki. No i nie mogę nie wspomnieć o kreacji zielonej magii! To przecudowna koncepcja, która zupełnie mnie urzekła. Kocham naturę, a magowie zżyci z nią tak wyjątkową więzią byli miodem na moje serce.

Nie będę ukrywać, że nie lubię opowiadań - te złe wydają mi się stratą czasu a te dobre zmarnowaniem potencjału na całe powieści. Jednak antologia o konkretnych bohaterach, dająca czytelnikowi możliwość zżycia się z nimi i poznania ich różnych przygód była dla mnie strzałem w dziesiątkę! Nie jestem nawet w stanie wybrać mojego ulubionego opowiadania, bo wszystkie mają podobny poziom i od każdego nie mogłam się oderwać. “Cud, Miód, Malina” zachwyca także niezwykłą szatą graficzną oraz ilustracjami autorstwa Magdaleny Babińskiej, które ogromnie umilają czytanie. Zapewniam - zachwycają za każdym razem!

“Cud, Miód, Malina” Anety Jadowskiej to przykład antologii doskonałej. To opowiadania, które potrafią oderwać od rzeczywistości i poprawić nawet okropny humor. Z rodziną Koźlaków zwyczajnie nie można się nudzić, są specyficzni i pełni magii. “Cud, Miód, Malina” to dla mnie kolejny dowód na to, że warto sięgać po książki polskich autorów. Zdecydowanie polecam tę pozycję! :)

Na „Cud miód malina” natykałam się wszędzie, a ilość pozytywnych recenzji jest już chyba nieskończona. Nie ma co się dziwić, Koźlaczki, jak samo nazwisko wskazuje, są urocze, zadziorne i magiczne. Ze zbiorem zapoznałam się w formie audiobooka, co było świetną decyzją, bo lektorka Zuzanna Galia wykonała swoją robotę znakomicie. Warto jednak sięgnąć też po papierową wersję, którą zdobią jak zawsze niesamowite rysunki Magdaleny Babińskiej. Polecam taką przygodę każdemu, kto ma ochotę zapoznać się z tym rodem fantastycznych polskich wiedźm. Nie trzeba znać innych książek autorki, żeby dobrze się bawić. Tylko uważajcie, bo to jazda bez trzymanki.

🐐 ”Idiota skończony” 🐐

Opowiadanie otwierające zbiór. Można się oswoić z bohaterami, chociaż sam początek to rzut na głęboką wodę. Czytelnik cały czas głowi się nad zagadką - co też nawyczyniał Klon, że zamienił się w kozła?! Takiego rozwiązania nikt się nie spodziewał, no... Malina na pewno.

🐕🦺 „Cyrograf trójstronny” 🐕🦺

Najlepsza historia z całego zbioru. Malina i Klon wyruszają do dalekiej krewnej, bo coś złego wisi w powietrzu. Na miejscu spotykają inną wiedźmę, demona, małe dziecko i... ogara piekielnego zachowującego się jak niesforny szczeniak?! Dostaniemy tutaj zawiłą, ale zrozumiałą intrygę. Lektorka swoją interpretacją niektórych scen po prostu roztopiła mi serce.

⚰ „Trup z jasnego nieba” ⚰

Opowiadanie, w którym też towarzyszymy Malinie i Klonowi, ale dużą rolę odgrywa też Aronia, matka pierwszej bohaterki. Jest błyskotliwie i zabawnie. Jest i tajemniczy trup. Aż szkoda, że to trwało tak krótko.

🧙 „Niepozorny talent” 🧙

Najsłabsze opowiadanie według mnie. Pojawia się tutaj cały sabat, a i problem jest poważny. Maliny jeszcze nie ma na świecie, na głównym planie występuje między innymi Narcyza i Aronia. Opowiadanie znużyło mnie, moja uwaga uciekała w innych kierunkach. Aż mi się przypomniały posiedzenia czarodziejek w „Wiedźminie”, te intrygi też mnie tak wymęczyły. Chociaż dla niektórych właśnie to może być zachęcające. Na pewno nie zmieniło mojego odbioru całości, wysoka ocena i tak się należy.

Cieplutka rodzina koźlaczków ,która umila czas . Serdecznie polecam

Zbiór opowiadań o rodzinie koźlaczek, bardzo mnie uzekł, bardzo mi się spodobał. Główna bohaterka Malina jest bardzo przyjemna. Szczególnie do gustu przypadła mi Narcyza koźlak która naprawdę była wspaniała bohaterką! Polecam książkę osobom w wieku 14+

Jadowska zdobyła mnie już wcześniej swoją heksalogią o Dorze Wilk, teraz jednak po raz kolejny udowodniła mi, że historie o wiedźmach nie są przeznaczone tylko dla dzieci. Ba! Jej wiedźmy zdecydowanie nie powinny opowiadać swoich przygód dzieciom!

Malina Koźlak to trochę niewydarzona wiedźma z matriarchalnego rodu Koźlaczek i to własnie ona jest narratorką większości opowiadań w zbiorze. Oczywiście oprócz tych sprzed jej narodzin! A jest o czym opowiadać - zwariowane kuzynki, ciotki i babki co rusz ładują się w kłopoty z udziałem magii i próbują się z nich wyplątać z gracją...czasami jest to gracja słonia w skladzie porcelany.

Nie spodziewałam się, że zbiór opowiadań może aż tak mnie wciągnąć, ale naprawdę nie mogłam sie oderwać! Przygody Koźlaczek są świetnym lekiem na mokry śnieg za oknem, a nawet na Blue Monday, a humor Jadowskiej, dla niektórych nużący i infantylny idealnie trafia w moje oczekiwania, kiedy chcę odpocząć przy czytaniu. Mało mi, proszę o więcej, bo jeszcze nie poznałam mrocznej historii Delfiny! A starość chciałabym spędzić odważnie łapiąc przygody jak nestorka rodu, Narcyza Koźlak...

Tyle miłości, wsparcia, ciepła, ze aż serducho rośnie.

Czyta się z uśmiechem na warzy. Genialny humor i sposób przedstawienia historii Koźlaczek.

Każda opowieść miała w sobie jakieś przesłanie i zwyczajnie to COŚ 😍

Jestem oczarowana, dosłownie.

Chociaż ulubioną jest „Eskapada Narcyzy Koźlak” 😍 ta babeczka ma taki chill...😂🥰

Ale... każda z Koźlaczek jest niezwykła!

I nie mogę zapomnieć o Klonie!😍

Szkoda, że tak szybko się skończyło, bo dawno tak dobrze się nie bawiłam czytając książkę 😁😁

Będę do niej wracać i szczerze mogę polecić każdemu. Na rozluźnienie, dobra zabawę, ale tez sporo wartości 😊

 Cud Miód Malina

Autor: Aneta Jadowska

Jest to zbiór opowiadań. Jest w nich przedstawiona rodzina Koźlaków. Jest to naprawdę dziwna wielopokoleniowa rodzina składająca się, prawię wyłączne z kobiet. Mieszkają w niewielkim miasteczku Zielony Jaru. Nie są oni zwykłą rodziną, każdy z nich jest obdarzona, mącą, są wiedźmami. Więc jeśli nie chcesz, zamienić się w kozę nie denerwuj ich. Najbardziej wśród nich poznajemy Malinę, jedną z młodszych przedstawicieli klanu Koźlaków. Razem z poznajemy dalszą rodzinę oraz towarzyszy mi jej w odnajdywaniu i poznawaniu swojej mocy. Jej moc w bardzo ciekawy sposób się ukazała. Ona za pomocą rysunków komiksowych umie wytworzyć zdarzenia prawdziwe, które się wydarzą za chwilę. 

Ocena 💜💜💜💜💜💜💜 7/ 10

Jest pełna zagadek tajemnic, które roku związujemy razem z nimi

Pełna humoru i zabawnych sytuacji.

Wszystkie symulacje związane z klanem Koźlaków nie są modne ani blachę. Każde opowiadanie jest związane z inną osobą.

Każdy z członków jest naprawdę ciekawe przedstawiony. 

Najbardziej podobało mi się opowiadanie ,, Skończony idiota" i "Trup z jasnego nieba "

Polecam dla każdego.  Ja nie lubię czytać krótkich opowiadań wolę dłużą formę, lecz tę opowiadanie mi się naprawdę podobało.

Polecam

Zapraszam na mój blog i Instagram WikaKosczyta

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Lekka i zabawna, przepięknie wydana! Jestem zachwycona ilustracjami! Zresztą jak w każdej książce Pani Jadowskiej ❤️

Znacie to uczucie, kiedy docieracie do ostatnich stron książki i chce wam się płakać z żalu, że to już koniec? Ja doskonale i choć zabrzmi to dosyć masochistycznie, żałuję, że nie zdarza mi się to częściej. Bo jaki może być lepszy dowód na jakość historii, jeśli nie pragnienie, by jakimś cudem nigdy się ona nie skończyła? Właśnie Cud Miód Malina spod pióra Anety Jadowskiej okazała się dla mnie taką książką. Z niechęcią ją zamknęłam, łaknąc więcej i więcej, bo bawiłam się przy niej wprost wyśmienicie i mam pewność, że nie tylko ja.

Cud Miód Malina to zbiór opowiadań o czarownicach z rodu Koźlaków. Jest to rodzinka bardzo ze sobą związana, w której dominują silne, kobiece charaktery. Często zbyt silne i zbyt ze sobą zżyte, by przez dłuższy czas mógłby znieść to mężczyzna. Żadna z członkiń sabatu nie da sobie w kaszę dmuchać i choćby nie wiadomo w jakie kłopoty wpadła, zawsze udaje jej się spaść na cztery łapy, czy to samodzielnie, czy z pomocą szalonej rodzinki.

Koźlaczki poznałam już jakiś czas temu. Miałam z nimi styczność w antologii Harda Horda oraz Dynia i Jemioła. Już wtedy je pokochałam. Wszystkie, bez wyjątku, bo każda z nich jest wyjątkowa i ma w sobie to coś, co wgryza się w człowieka i zostaje w jego pamięci na bardzo, bardzo długo. Być może właśnie dlatego oczy wprost mi się zaświeciły, gdy zobaczyłam zapowiedź całego zbioru opowiadań właśnie o Koźlaczkach.

Zawsze przyjemnie mi się czyta Anetę Jadowską. Jej pióro cechuje wyborny humor. Jest nietypowy, nieco cyniczny, ale mi jak najbardziej odpowiada, bo ma „pazur” tak samo jak wszyscy jej bohaterowie. W dodatku czytelnik prześlizguje się po stronach, niemal nie odczuwając upływającego obok czasu. Historie Jadowskiej wciągają, nie chcą wypuścić i choć czasem robi się niebezpiecznie, to jeszcze bardziej zachęca endorfiny do rozlewania się po ciele. W tym wypadku Cud Mód Malina nie odbiega od normy.

U Koźlaczek narratorką zazwyczaj jest Malina. Młoda czarownica, która w porównaniu do licznych krewniaczek nie cechuje się specjalnie wielką mocą, ale za to niezwykle oryginalną. Na co dzień pracuje jako baristka, a w każdej wolnej chwili rysuje komiksy, za pomocą których potrafi rzucać zaklęcia. Jest odważna, silna, sprytna i opowiada tak, że nie sposób się nie uśmiechać do zadrukowanych stron. Ale nie tylko ona jest godna uwagi. Jej krewniaczki również skradają serca, jak choćby pozytywnie narwana prababcia Narcyza.

Cud Mód Malina to historie lekkie i z humorem, idealne do oderwania się od szarej codzienności, a na dodatek okraszone wybornymi ilustracjami. Ja z utęsknieniem będę oczekiwać kolejnych Koźlaczkowych opowiadań, a Was z całego serca zachęcam do lektury Cud Miód Maliny. Przenieście się do pełnego magii Zielonego Jaru, gdzie prym wiodą piękne i ostre jak brzytwy czarownice. Zatraćcie się w ich świecie i zapomnijcie o własnych kłopotach. Uwierzcie mi, zakochacie się bez pamięci i będziecie błagać o więcej.

Z twórczością Anety Jadowskiej jestem blisko już od wielu lat. Moja przygoda z nią rozpoczęła się od Dory Wilk, której osobowość momentalnie przypadła mi do gustu – nie tylko dlatego, że obie mamy ognisty kolor włosów! Polubiłam też Nikitę i Witkacego, pokochałam tworzone przez nią światy, dlatego też w ciemno sięgnęłam po książkę Cud Miód Malina, jedną z rzucających się w oczy nowości w księgarni internetowej Tania Książka. I chociaż wiele osób wie, że nie przepadam za opowiadaniami, tak jednak w przypadku Jadowskiej nawet taką formę biorę w ciemno!

Musicie wiedzieć, że chociaż faktycznie ta książka uchodzić może za swego rodzaju antologię, to jednak ma w sobie coś takiego, co sprawia, że czyta się ją niemal jako jedną, spójną całość. Zapewne wynika to z tego, że bohaterami każdej historii są przedstawicielki rodu Koźlaków. Utalentowane wiedźmy, które doskonale sobie radzą bez mężczyzn – czy to jakiś przejaw feminizmu? Być może, ale nie okłamujmy się, czarownice zawsze doskonale radziły sobie same. To silne kobiety, obdarzone cudownymi darami i zdolnościami, pewne siebie i swoich wartości. I zazwyczaj mające tyle na głowie, że nie mają czasu na większe romanse!

Aneta Jadowska naprawdę świetnie zaprezentowała całą gromadę Koźlaczków, począwszy od głównej bohaterki, Maliny, kończąc na prababci Narcyzie (niezła z niej agentka!). Swoją drogą zawsze podobał mi się taki rodzinny klimat – mnóstwo ciotek, kuzynek, babcie, prababcie... A wszystkie to czarownice i wiedźmy! No życie w takiej familii to coś wspaniałego! Nigdy nie ma czasu na nudę, zawsze masz za sobą mocną grupę wsparcia – bo chociaż wiadomo, że jak w każdej rodzinie, tak i tutaj, zdarzają się konflikty i dogryzanie sobie nawzajem, to jednak to nadal rodzina, miłość i nikt nikomu nie pozwoli zrobić krzywdy! Aczkolwiek Aronia, matka Maliny, zawsze zmusza córkę do tego, aby ta sama zmierzyła się z konsekwencjami swoich działań… I chociaż uwielbiam Dorę Wilk, tak śmiało mogłaby też wstąpić do wiedźmowatej rodziny Koźlaczków!

Humor, przygoda, zabawa, romanse, trupy, demony, nadprzyrodzone dzieci, imprezy rodzinne, porachunki z policją – tutaj panuje tak ogromna różnorodność, że naprawdę nie sposób się nudzić! Z przyjemnością śledziłam wszystkie poczynania Maliny, która za każdym razem mierzyła się z inną sprawą rodzinną. Raz musiała też odczarować swojego chłopaka, którego omyłkowo, pod wpływem nadmiernych emocji, zamieniła w… kozę. Jedno z opowiadań skupiało się na młodości Aronii, czyli matki Maliny, ale wierzcie mi, wszystkie te kobiety emanują tak wspaniałą energią, że właściwie można by o nich czytać godzinami!

Wartka akcja, świetna kreacja postaci oraz świata, mnóstwo humoru i zabawy. To raczej książka z tych lekkich i przyjemnych, typowo rozrywkowych, przy których nie trzeba wytężać umysłu. To antologia, która ma zdecydowanie zapewnić nam dobre i miłe chwile przy kubeczku herbatki czy kawki – zależy co preferujecie. Idealne na rozluźnienie, na leniwe wieczory, na poprawę humoru, na oderwanie się od codzienności. Aneta Jadowska ma naprawdę świetny styl, niesamowitą lekkość pióra i głowę pełną pomysłów! A całość dopełniają wspaniałe ilustracje w wykonaniu niezastąpionej Magdaleny Babińskiej!

Zdecydowanie jest to jedna z tych książek, które pochłoną Was bez reszty. Przywołają uśmiech na twarz i rozświetlą te ponure, jesienno-zimowe wieczory czy popołudnia. To wspaniała atmosfera, której nie sposób się oprzeć. To niezwykłe opowiadania, które i tak dają wrażenie całości, przebywania duchem i ciałem w domu rodziny Koźlaków, towarzyszenia im w wielu niezapomnianych, pełnych magii przygodach! Czego chcieć więcej?

Saga rodziny Koźlaczek to lekka, zabawna, ciepła opowieść idealna na jesienne wieczory. Malina i jej zwariowane, magiczne krewniaczki nie dadzą Wam się nudzić! Zdecydowany prym w wariackich pomysłach wiedzie babcia Narcyza i jej koleżanki Harpie. W Zielonym Jarze cały czas się dzieje, nie brak tu ciekawych osobliwości, a wiedżmy z rodziny Koźlaków udowodnią, że z kobietami lepiej nie zadzierać. Najprzyjemniejsza książka tej jesieni!

Saga rodziny Koźlaczek to lekka, zabawna, ciepła opowieść idealna na jesienne wieczory. Malina i jej zwariowane, magiczne krewniaczki nie dadzą Wam się nudzić! Zdecydowany prym w wariackich pomysłach wiedzie babcia Narcyza i jej koleżanki Harpie. W Zielonym Jarze cały czas się dzieje, nie brak tu ciekawych osobliwości, a wiedżmy z rodziny Koźlaków udowodnią, że z kobietami lepiej nie zadzierać. Najprzyjemniejsza książka tej jesieni!

Straciłam dla tej książki głowę i serce, tak bardzo mi się spodobała! To chyba magia Koźlaczek sprawiła, że tak bardzo ją pokochałam, bo zazwyczaj mam problem z opowiadaniami. Krótka forma sprawia, że nie potrafię wciągnąć się w fabułę, nie jestem w stanie zżyć się z bohaterami i wkurza mnie to, że ledwo akcja się zaczyna, to już się kończy. Tutaj w ogóle nie miałam takiego problemu.

Poważnie, już od pierwszych stron pokochałam tę szaloną, wielopokoleniową rodzinkę, a ich przygody nie tylko mnie ciekawiły, ale też wywoływały na mojej twarzy szeroki uśmiech! Każde opowiadanie przybliża losy innej kobiety z rodziny Koźlaków, ale w większości z nich narratorką jest Malina, niezwykle charyzmatyczna dziewczyna z dość nietypowymi mocami. Uwielbiam w tej książce to, że każda z (dość licznych) bohaterek jest inna, charakterystyczna i wyjątkowa.

Tak samo ich przygody! Od tych niebezpiecznych, wiążących się z poważnymi problemami (wiecie, demony i te sprawy), aż po te bardziej przyziemne, jak nieco zbyt szalona impreza prababci, zakończona listem gończym i wizytą pana z Europolu. Brzmi ciekawie? No jasne! Bo z Koźlaczkami nie da się nudzić!

Na uwagę zasługuje też piękne wydanie i niesamowite ilustracje. No i dzięki wielkie za drzewo genealogiczne, dzięki któremu byłam w stanie ogarnąć tę rodzinkę!

Aneta Jadowska po raz kolejny rozkochała mnie w swojej twórczości, zachwycając stylem i humorem. Dawno przy żadnej książce nie bawiłam się tak dobrze!

Szczerze mówiąc trochę obawiałam się czytania tej książki. Heksalogia podobała mi się tak bardzo, że bałam się, że „Cud miód malina” jej nie dorówna. Poza tym na ogół nie czytam opowiadań bo ciężko mi się zaangażować w tak krótką formę. Okazało się jednak, że wszystkie obawy były zbędne. Książka jest cudowna i polecam ją tak samo jak serię z Dorą. Opowiadania są różnej długości, niektóre mają nawet blisko 100 stron także nie miałam problemu z wkręceniem się w czytanie. Dodatkowo nie stanowią zupełnie oddzielnych historii, przez co miałam wrażenie jakbym z nowym opowiadaniem zaczynała po prostu nowy rozdział. Bardzo mnie zdziwiło to, że moim ulubieńcem zostało najkrótsze z nich. Uwielbiam dosłownie wszystkich bohaterów z tej książki, a przede wszystkim Narcyzę. Już nie mogę się doczekać czytania kolejnych książek pani Anety, całe szczęście że jest ich sporo. Pióro tej autorki jest czymś nie do podrobienia. Jej książki czyta się dosłownie jednym tchem. Mam wrażenie, że ten zbiór opowiadań będzie dobry na początek dla osób, które chcą zacząć czytać książki tej autorki ale nie są przekonani do całej serii. Bardzo chętnie przeczytałabym drugi tom i mam nadzieję, że powstanie jeszcze coś dotyczącego tej magicznej i sarkastycznej rodziny. Oczywiście 5/5 gwiazdek

Ta książka to bomba humoru!

W środku znajdziecie pełną zabawnych zwrotów, ciepłą i będziecie się przy niej dobrze bawić.

A jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, więc pewnie teraz będę nadrabiać zaległości!

Bardzo dobrze mi się czytało i z przyjemnością postawiłam na półkę bo prezentuje się świetnie.

Każde z opowiadań Pani Jadowskiej okraszone jest sporą dawką humoru, charakterystyczni bohaterowie łatwo zapadną nam w pamięć, a ilustracje zamieszczone wewnątrz stanowią idealne połączenie. Ród Koźlaczek to silne, pełne wigoru kobiety, dowcipne wiedźmy, które wiedzą jak poradzić sobie nawet w najtrudniejszych sytuacjach i łatwo wpadają w tarapaty. W tych uroczych wiedźmach tkwi nuta szaleństwa, są nieco sarkastyczne, ale w krytycznych momentach zawsze stanowią jedność i siłę. Największym walorem opowiadań są lekkie, pełne humoru dialogi. A moje ulubione opowiadanie - Eskapada Narcyzy Koźlak. Warto pochwalić książkę za sposób w jaki została wydana - wytłaczane litery i detale dodają smaku, a wnętrze skrywa przed czytelnikiem niejedną niespodziankę.

Jak zamienić chłopaka w zieloną kozę i z powrotem? Co zrobić z trupem na środku labiryntu podczas miejskiego festiwalu? To tylko niektóre z zagadnień, które czekają na czytelnika w nowym zbiorze opowiadań Anety Jadowskiej, przedstawiającym rodzinę Koźlaków, która nawet nie stała obok normalności. Koźlaczki to zgraja tak barwna, głośna i wyrazista, że nie sposób jej nie zauważyć. „Cud, miód, Malina" stanowi kronikę tego, w jakie kłopoty potrafią się wpakować te sarkastyczne, waleczne, dowcipne wiedźmy z Zielonego Jaru. Aneta Jadowska serwuje czytelnikom masę rozrywki ubraną w osiem opowiadań o różnych członkiniach tego niesamowitego rodu. Każdy z bohaterów jest interesujący, wyrazisty i silny, w dodatku antologia obfituje w wielką dawkę humoru, tak charakterystycznego dla Anety Jadowskiej. "Cud, miód, Malina" można podsumować prosto: zapadające w pamięć postacie w wielkich tarapatach. Polecam serdecznie!

Jak zamienić chłopaka w zieloną kozę i z powrotem? Co zrobić z trupem na środku labiryntu podczas miejskiego festiwalu? To tylko niektóre z zagadnień, które czekają na czytelnika w nowym zbiorze opowiadań Anety Jadowskiej, przedstawiającym rodzinę Koźlaków, która nawet nie stała obok normalności. Koźlaczki to zgraja tak barwna, głośna i wyrazista, że nie sposób jej nie zauważyć. „Cud, miód, Malina" stanowi kronikę tego, w jakie kłopoty potrafią się wpakować te sarkastyczne, waleczne, dowcipne wiedźmy z Zielonego Jaru. Aneta Jadowska serwuje czytelnikom masę rozrywki ubraną w osiem opowiadań o różnych członkiniach tego niesamowitego rodu. Każdy z bohaterów jest interesujący, wyrazisty i silny, w dodatku antologia obfituje w wielką dawkę humoru, tak charakterystycznego dla Anety Jadowskiej. "Cud, miód, Malina" można podsumować prosto: zapadające w pamięć postacie w wielkich tarapatach. Polecam serdecznie!

Na tę książkę czekałam z niecierpliwością. Nie będę ukrywała, że miałam, co do niej spore oczekiwania i… Nie zawiodłam się!

Aneta Jadowska cały czas trzyma świetny poziom. Stworzyła obraz szalonej rodzinki Koźlaków, do której z chęcią chciałoby się należeć. Wspaniale wykreowane postacie, a każda z nich ma wyjątkowy charakter. Tak ciepłej i jednocześnie totalnie szalonej książki dawno nie miałam w rękach. Czytając ją miałam cały czas uśmiech na twarzy i ciężko było mnie od niej oderwać nawet na chwilę. Chyba tylko jedno opowiadanie mocno odbiegło od reszty. Wybaczam to autorce, bo cała reszta była na najwyższym poziomie. Jeżeli ktoś szuka czegoś, co go totalnie oderwie od aktualnie panującej szarej, jesiennej aury to zdecydowanie polecam!

Na tę książkę trafiłam całkiem przypadkowo, jednak po przeczytaniu kilku stron zakochałam się w stylu pisania autorki. Lekki i bardzo, bardzo przyjemny, jednak historia bardzo dobrze dopracowana. Całą książkę pochłonęłam w ciągu dwóch dni, chociaż gdyby praca pozwoliła, przeczytałabym ją jednym tchem. Postacie przedstawione w tej książce są stworzone w tak niezwykły sposób, że momentami chciałam dołączyć do ich historii. W każdym z nich z łatwością mogłam dostrzec cechy moich bliskich. Kolejną zaletą, która mnie urzekła jest humor, który w stu procentach trafia w moje gusta. Polecam każdemu, kto szuka odskoczni od codzienności i lubi tego typu klimaty. Z pewnością sięgnę po jeszcze niejedną książkę tej pisarki oraz polecę jej dzieła znajomym.

Jak na panią Anetę Jadowską przystało, książka jest CUDowna i niezwykle magiczna, nie tylko dlatego, że występuje w niej magia. „Cud, miód, Malina” to pozycja, z którą nie sposób się nudzić. Mnóstwo w niej dobrego humoru i zabawnych sytuacji. Czytając o perypetiach rodziny Koźlaków w Zielonym Jarze, bawiłem się znakomicie. Od tych historii nie można się oderwać. Książka jest bardzo lekka, a z pewnością dobrze jest sięgnąć po coś humorystycznego w obecnych czasach. Mimo że nietuzinkowych bohaterów mogliśmy poznać już z wcześniejszych książek tej autorki, to teraz możemy się z nimi zaprzyjaźnić i poczuć silniejszą więź. Po tę unikalną historię o wiedźmach Koźlaczkach z charakterem można sięgać nie tylko na halloween.

Moim zdaniem ta książka jest po prostu fantastyczna! Autorka bardzo umiejętnie prowadzi fabułę, dzięki czemu czytając książkę ma się wrażenie, że akcja goni akcję. Jednocześnie wszystko jest czytelne, jasne, klarowne. Postaci są bardzo wyraziste, ale nie przerysowane. Rodzina Koźlaczek opisana jest w genialny sposób, a sama historia przepełniona smakowitym humorem. Lekka, przyjemna, ze sporą dawką humoru - a jednocześnie naprawdę dobra, dobrze napisana książka. Rzadko zdarza się, aby w powieści obyczajowej tak intensywnie porywała mnie akcja i sprawiała, że chce się czytać więcej, więcej... Ta książka jest też doskonałym pomysłem na prezent dla każdej bliskiej sercu kobiety. Szczerze polecam, a sam będę do tego tytułu wracać.

Bardzo lekka i przyjemna książka zapewniająca dawkę dobrego humoru, a przy tym z ciekawą fabułą. Rodzina Koźlaków, o której jest mowa w książce to prawdziwa plejada niepowtarzalnych i magicznych postaci kobiecych - to dzięki nim książkę można przeczytać jednym tchem. Pozycja bardzo dobra na długie wieczory przy herbacie lub szybkie czytanie w drodze do pracy. Według mnie jest to jedna z lepszych pozycji spośród ostatnio czytanych i duży plus należy się za optymistyczne przedstawienie postaci. Na pewno książka jest czymś nowym dla czytelników. W obecnych czasach takie książki warto czytać dla poprawy humoru, więc jeśli ktoś szuka optymistycznej książki to jak najbardziej powinien sięgnąć po "Cud, miód, Malina".

O tej książce można napisać jedno - cud, miód, malina! Brawa wielkie za tak skonstruowaną fabułę. Jeżeli chodzi o powieści z gatunku fantasy, to ogólnie przyznaje, że ich nie lubię. Chyba, że mam do czynienia z propozycją od Anety Jadowskiej, to wtedy nie trzeba mnie specjalnie do nich przekonywać. Jej najnowsza książka utwierdziła mnie w tym przekonaniu. Rodzina Koźlaków jest wyjątkowa sama w sobie. Chętnie sama bym się do nich przyłączyła, jeżeli by była taka możliwość. Na razie nikt czegoś takiego nie przewiduje, dlatego pozostaje mi książka, gdzie naprawdę dużo się dzieje. Ostrzegam przed jednym - wieloma wybuchami śmiechu. Szalonych i zabawnych akcji tutaj nie brakuje, dlatego warto ją przeczytać.

„Cud, miód, Malina” to kolejna rewelacyjna książka Anety Jadowskiej. Tym razem autorka zabiera nas do Zielonego Jaru, gdzie mieszkają Koźlaczki, wiedźmy, które zawsze idą na całość. Książka zawiera 8 różnych historii (dwie z nich zostały już wcześniej opublikowane), w których w większości główną bohaterką jest Malina, wiedźma z nietypowym talentem. Książkę czyta się bardzo szybko, w sumie nawet za szybko. Gdy dotarłam do ostatnie strony, miałam pewien niedosyt, ponieważ chciałabym poznać kolejne przygody Koźlaczek. Poza świetnymi historiami, na uwagę zasługuje samo wydanie książki. „Cud, miód, Malina” została wydana bardzo porządnie, myślę, że każda okładkowa sroka, będzie z tej pozycji zadowolona. Poza ładną okładką, w środku znajduje się kilka ilustracji autorstwa Magdaleny Babińskiej. Najnowsza książka Jadowskiej, jest dla tych, co chcą się pośmiać i doświadczyć prawdziwej magii.

Fantastyczna książka pełna dobrego humoru i szalonych przygód, którą przeczytałem w dwa wieczory. Kiedy już raz wejdziesz do świata stworzonego przez autorkę ciężko się z niego wyrwać.

Lekka i porywająca formuła, jaką prezentuje "Cud, miód, Malina" to według mnie strzał w dziesiątkę. Do tego dochodzą naprawdę świetnie wykreowane postacie, których nie da się pomylić z żadnymi innymi.

Książka Anety Jadowskiej posiada wszystkie cechy, które uwielbiam w fantastyce, a całość, choć dość krótka, to dostarcza olbrzymiego zastrzyku dobrej zabawy i pozytywnej energii.

Z pewnością jeszcze nie raz powrócę do szalonej historii o Koźlaczkach, ponieważ jest to jedna z tych książek, które można czytać wiele razy i nadal czerpać przyjemność.

„Cud, miód, malina" to zbiór opowiadań stanowiących kronikę rodziny Koźlaków. W niemalże każdym główną bohaterką jest Malina — wiedźma o niewielkich umiejętnościach magicznych, wokół której zawsze dzieje się dużo. Tylko raz wygryza ją z tej roli jej matka — Aronia; dzięki czemu możemy przenieść się w czasie i zobaczyć inną twarz głowy klanu. Ktokolwiek historii jednak by nie opowiadał — jest ona NAPRAWDĘ zabawna. Działa jak pierwsze wiosenne słońce, za którym ludzie od jesieni tęsknili. Ogrzewa serce i umila dni.

Rodzina Koźlaków to tak właściwie rodzina Koźlaczek, bo mężczyźni niekoniecznie potrafią z nimi wytrzymać dłużej niż kilka lat, a liczba urodzonych chłopców od kilku pokoleń wynosi nie okrągłe jeden. Wszystkie są uparte, dumne i potężne. Czuć między nimi silne więzi i gdzie jedna, tam tak właściwie cały klan. Często wokół nich wiele się dzieje i nie przebierają w środkach, ale zawsze udaje im się wyjść cało z problemów. Od pokoleń zamieszkują Zielony Jar, gdzie ludzie wiedzą o ich mocy, ale im ufają. No może wszystkim poza Narcyzie, która jest nestorką rodu i która na emeryturze... Cóż. Cieszy się życiem. (Przemilczmy, że ma na pieńku z Interpolem, Europolem i polską policją.)

W książce spotykamy wiedźmy, wilkołaki czy demony. Wspomniane są wróżki ogrodowe oraz trolle! Świat jest przesycony magią, a większość śmiertelników nie zdaje sobie z tego sprawy. Wraz z kolejnymi stronami obserwujemy perypetie kilku cyrografów, jedną międzygatunkową wojnę, idziemy na wesele, szukamy szalonej ciotki i... Och! Ciągle coś się dzieje!

Aneta Jadowska swoje historie pisze lekkim piórem i pilnuje, by czytelnik ani przez moment się nie nudził. Kreuje barwnych bohaterów i bawi się humorem. Porusza również istotne tematy takie jak gwałt czy przemoc, ale sam problem jest jedynie liźnięty, bo kluczowe jest danie nauczki osobie, która czynów tych się dopuściła. Spotkane trupy też czytelnika nie ruszają, ale czytając o rodzinie Koźlaków trzeba być po prostu gotowym na absolutnie wszystko.

Jestem oczarowana. Absolutnie oczarowana! Mogłabym czytać o tych paniach w nieskończoność!

„Cud, miód, malina" to zbiór opowiadań stanowiących kronikę rodziny Koźlaków. W niemalże każdym główną bohaterką jest Malina — wiedźma o niewielkich umiejętnościach magicznych, wokół której zawsze dzieje się dużo. Tylko raz wygryza ją z tej roli jej matka — Aronia; dzięki czemu możemy przenieść się w czasie i zobaczyć inną twarz głowy klanu. Ktokolwiek historii jednak by nie opowiadał — jest ona NAPRAWDĘ zabawna. Działa jak pierwsze wiosenne słońce, za którym ludzie od jesieni tęsknili. Ogrzewa serce i umila dni.

Rodzina Koźlaków to tak właściwie rodzina Koźlaczek, bo mężczyźni niekoniecznie potrafią z nimi wytrzymać dłużej niż kilka lat, a liczba urodzonych chłopców od kilku pokoleń wynosi nie okrągłe jeden. Wszystkie są uparte, dumne i potężne. Czuć między nimi silne więzi i gdzie jedna, tam tak właściwie cały klan. Często wokół nich wiele się dzieje i nie przebierają w środkach, ale zawsze udaje im się wyjść cało z problemów. Od pokoleń zamieszkują Zielony Jar, gdzie ludzie wiedzą o ich mocy, ale im ufają. No może wszystkim poza Narcyzie, która jest nestorką rodu i która na emeryturze... Cóż. Cieszy się życiem. (Przemilczmy, że ma na pieńku z Interpolem, Europolem i polską policją.)

W książce spotykamy wiedźmy, wilkołaki czy demony. Wspomniane są wróżki ogrodowe oraz trolle! Świat jest przesycony magią, a większość śmiertelników nie zdaje sobie z tego sprawy. Wraz z kolejnymi stronami obserwujemy perypetie kilku cyrografów, jedną międzygatunkową wojnę, idziemy na wesele, szukamy szalonej ciotki i... Och! Ciągle coś się dzieje!

Aneta Jadowska swoje historie pisze lekkim piórem i pilnuje, by czytelnik ani przez moment się nie nudził. Kreuje barwnych bohaterów i bawi się humorem. Porusza również istotne tematy takie jak gwałt czy przemoc, ale sam problem jest jedynie liźnięty, bo kluczowe jest danie nauczki osobie, która czynów tych się dopuściła. Spotkane trupy też czytelnika nie ruszają, ale czytając o rodzinie Koźlaków trzeba być po prostu gotowym na absolutnie wszystko.

Jestem oczarowana. Absolutnie oczarowana! Mogłabym czytać o tych paniach w nieskończoność!

„Cud, miód, malina" to zbiór opowiadań stanowiących kronikę rodziny Koźlaków. W niemalże każdym główną bohaterką jest Malina — wiedźma o niewielkich umiejętnościach magicznych, wokół której zawsze dzieje się dużo. Tylko raz wygryza ją z tej roli jej matka — Aronia; dzięki czemu możemy przenieść się w czasie i zobaczyć inną twarz głowy klanu. Ktokolwiek historii jednak by nie opowiadał — jest ona NAPRAWDĘ zabawna. Działa jak pierwsze wiosenne słońce, za którym ludzie od jesieni tęsknili. Ogrzewa serce i umila dni.

Rodzina Koźlaków to tak właściwie rodzina Koźlaczek, bo mężczyźni niekoniecznie potrafią z nimi wytrzymać dłużej niż kilka lat, a liczba urodzonych chłopców od kilku pokoleń wynosi nie okrągłe jeden. Wszystkie są uparte, dumne i potężne. Czuć między nimi silne więzi i gdzie jedna, tam tak właściwie cały klan. Często wokół nich wiele się dzieje i nie przebierają w środkach, ale zawsze udaje im się wyjść cało z problemów. Od pokoleń zamieszkują Zielony Jar, gdzie ludzie wiedzą o ich mocy, ale im ufają. No może wszystkim poza Narcyzie, która jest nestorką rodu i która na emeryturze... Cóż. Cieszy się życiem. (Przemilczmy, że ma na pieńku z Interpolem, Europolem i polską policją.)

W książce spotykamy wiedźmy, wilkołaki czy demony. Wspomniane są wróżki ogrodowe oraz trolle! Świat jest przesycony magią, a większość śmiertelników nie zdaje sobie z tego sprawy. Wraz z kolejnymi stronami obserwujemy perypetie kilku cyrografów, jedną międzygatunkową wojnę, idziemy na wesele, szukamy szalonej ciotki i... Och! Ciągle coś się dzieje!

Aneta Jadowska swoje historie pisze lekkim piórem i pilnuje, by czytelnik ani przez moment się nie nudził. Kreuje barwnych bohaterów i bawi się humorem. Porusza również istotne tematy takie jak gwałt czy przemoc, ale sam problem jest jedynie liźnięty, bo kluczowe jest danie nauczki osobie, która czynów tych się dopuściła. Spotkane trupy też czytelnika nie ruszają, ale czytając o rodzinie Koźlaków trzeba być po prostu gotowym na absolutnie wszystko.

Jestem oczarowana. Absolutnie oczarowana! Mogłabym czytać o tych paniach w nieskończoność!

„Cud, miód, malina" to zbiór opowiadań stanowiących kronikę rodziny Koźlaków. W niemalże każdym główną bohaterką jest Malina — wiedźma o niewielkich umiejętnościach magicznych, wokół której zawsze dzieje się dużo. Tylko raz wygryza ją z tej roli jej matka — Aronia; dzięki czemu możemy przenieść się w czasie i zobaczyć inną twarz głowy klanu. Ktokolwiek historii jednak by nie opowiadał — jest ona NAPRAWDĘ zabawna. Działa jak pierwsze wiosenne słońce, za którym ludzie od jesieni tęsknili. Ogrzewa serce i umila dni.

Rodzina Koźlaków to tak właściwie rodzina Koźlaczek, bo mężczyźni niekoniecznie potrafią z nimi wytrzymać dłużej niż kilka lat, a liczba urodzonych chłopców od kilku pokoleń wynosi nie okrągłe jeden. Wszystkie są uparte, dumne i potężne. Czuć między nimi silne więzi i gdzie jedna, tam tak właściwie cały klan. Często wokół nich wiele się dzieje i nie przebierają w środkach, ale zawsze udaje im się wyjść cało z problemów. Od pokoleń zamieszkują Zielony Jar, gdzie ludzie wiedzą o ich mocy, ale im ufają. No może wszystkim poza Narcyzie, która jest nestorką rodu i która na emeryturze... Cóż. Cieszy się życiem. (Przemilczmy, że ma na pieńku z Interpolem, Europolem i polską policją.)

W książce spotykamy wiedźmy, wilkołaki czy demony. Wspomniane są wróżki ogrodowe oraz trolle! Świat jest przesycony magią, a większość śmiertelników nie zdaje sobie z tego sprawy. Wraz z kolejnymi stronami obserwujemy perypetie kilku cyrografów, jedną międzygatunkową wojnę, idziemy na wesele, szukamy szalonej ciotki i... Och! Ciągle coś się dzieje!

Aneta Jadowska swoje historie pisze lekkim piórem i pilnuje, by czytelnik ani przez moment się nie nudził. Kreuje barwnych bohaterów i bawi się humorem. Porusza również istotne tematy takie jak gwałt czy przemoc, ale sam problem jest jedynie liźnięty, bo kluczowe jest danie nauczki osobie, która czynów tych się dopuściła. Spotkane trupy też czytelnika nie ruszają, ale czytając o rodzinie Koźlaków trzeba być po prostu gotowym na absolutnie wszystko.

Jestem oczarowana. Absolutnie oczarowana! Mogłabym czytać o tych paniach w nieskończoność!

Kocham swoją rodzinę i nie wyobrażam sobie bez nich życia. Tylko szkoda, że wśród moich członków rodziny nie ma takich osób, jak Koźlaki, których poznałam na łamach kart tej książki. Fenomen, jeżeli chodzi o współczesną fantastykę. Ze względu na ilość kobiecych postaci, polecam przede wszystkim paniom. Jestem jednak pewna, że ta książka spodoba się również panom. Dla wszystkich osób, które czują, że mają w sobie coś z czarownicy. Ogromną zaletą tej książki jest ilość bohaterów, jakich można spotkać na kartach tej książki. Dzięki temu stale coś się dzieje. Mam nadzieje, że Aneta Jadowska nie zawiedzie swoich oddanych czytelników i ponownie przeniesie nas do Zielonego Jaru, gdzie tyle się dzieje.

Według mnie ta książka jest po prostu fenomenalna! Myślę, że sam tytuł jest doskonałą recenzją tego zbioru, ponieważ te słowa dokładnie go opisują. Patrząc na czasy, z którymi przyszło nam się mierzyć, jest to idealna pozycja, żeby do swojej szarej i ponurej codzienności, wprowadzić odrobinę radości. Aneta Jadowska po raz kolejny udowodniła, na co ją stać. "Cud, miód, malina" to lekka i przezabawna książka, która na pewno usunie kaprys z twarzy nawet największego smutasa. Język, którym jest pisana, sprawia, że jak już raz usiądziemy z nią w rękach, to na pewno szybko się od niej nie oderwiemy. Tutaj nie da się powiedzieć - jeszcze tylko jedno opowiadanie. Zwariowana rodzinka przedstawiona cudownym humorem autorki to coś, co każdy musi przeczytać!

Dawno nie dostałem do rąk książki, która podobała by mi się od początku do końca. "Cud, miód, Malina" trafiła w moje serce swoją lekkością, stylem i humorem. Ten zbiór opowiadań przypadnie do gustu chyba każdemu kto ma ochotę przeczytać historie, które otulają ciepłem i rodzinnością, a bohaterowie sprawiają że najchętniej by się do nich samemu dołączyło. Każde opowiadanie niesamowicie wciąga i ma swój własny klimat, a postacie są niezwykle barwne. Osobiście musiał oderwać się od lektury dwa razy i robiłem to z bólem serca, ale wracałem do niej jak tylko miałem następną wolną chwilę. Całość dopełniają dodatkowo piękne ilustracje, które jeszcze bardziej ułatwiają wciągnięcie się w ten wspaniały świat. Szczerze polecam.

Ta książka to cud miód malina :D Gorąco polecam zbiór opowiadań o dziejach dzielnych Koźlaczek, które w każdym pokoleniu są zaciekle lojalne, odważne oraz niezwykle magiczne! "Cud, miód, Malina" jest niczym pluszowe połączenie Gilmore Girls z paranormalnym dodatkiem Supernatural, gdzie w małym miasteczku, jakim jest Zielony Jar, buzuje magia, a za każdym rogiem czekają wilkołaki, czarnoksiężnicy, czy demoniczne pomioty, ale nie brak wielkiej, wielopokoleniowej rodziny - miksu przeróżnych charakterów i możliwości - gdzie każda z wiedźm wejdzie za drugą w ogień.

Myślę, że forma opowiadań oddaje ducha skomplikowanym relacjom i wielorakim charakterkom Koźlaczek i ogromnie liczę na to, że ten zbiór to dopiero nasz początek z ich przygodami. Uwielbiam Malinę, Jagodę, Narcyzę czy Aronię i chętnie bliżej poznałabym również resztę córek, ciotek czy kuzynek. Oraz rodzynka Wawrzyńca!

Jak dotąd, Zielony Jar jest moim ulubionym uniwersum, stworzonym przez Anetę Jadowską i szczerze polecam Wam przygodę z "Cud, miód, Maliną", jeśli wciąż się wahacie. :)