Confess

Witajcie w sobotę. Zapraszam na recenzję książki @colleenhoover "Confess" @wydawnictwootwarte @[Adres usunięty]. "Ludzie dzielą się na tych, których się spotyka i poznaje, i tych, których się spotyka i już zna". Z książkami Colleen Hoover jest tak: albo je ktoś kocha, albo nienawidzi. Należę do tej pierwszej grupy. Kilka lat temu byłam wielką fanką autorki. Wstyd się przyznać, ale od kilku lat nie czytałam żadnej jej książki. Dzięki koleżankom z grupy recenzenckiej sięgnęłam po "Confess" i moja miłość do twórczości autorki wróciła. Pewnie myślicie, historia jakich wiele. Nie! Historie stworzone przez autorkę są wyjątkowe. Romantyczna miłość, tajemnice sprzed lat, walka o dziecko a wszystko to w niebanalnej fabule. Oczywiście zaczęłam czytać i na "dzień dobry" poleciały mi łzy wzruszenia. Sposób, w jakimi autorka opowiada historię Auburn jest niepowtarzalny. Nigdzie indziej, nie dostałam takich emocji. Cała fabuła jest inna, wyjątkowa, wyróżniającą się spośród oklepanych kotletów. Czy słyszeliście o malarzu, który zbiera anonimowe wyznania i na ich podstawie maluję obrazy? Pewnie, nie. Owen, bo to o nim mowa jest artystą. Malując, wyraża emocje obcych ludzi, przelewając je na płótno. Ona, Auburn, przypadkowo pojawia się w jego galerii, poszukując pracy. Dwoje obcych ludzi, dwie poranione dusze i miłość. Dorzućmy do tego tajemnice, kłamstwa i przeznaczenie i macie historię idealną. Czy prawda, która wyjdzie na jaw, zabierze dziewczynie to, co najważniejsze? Czy kiełkująca miłość rozkwitnie? Tego kochani dowiecie się z książki. Gorąco polecam.

Kilka dni wcześniej....

Właśnie przeczytałam prolog, tak, właśnie w tym momencie przeczytałam ten głupi prolog i zamiast wczytywać w dalszą fabułę odłożyłam książkę i zaczęłam to pisać. Dlaczego? Może dlatego ze cała się trzęsę, gdyż nie jestem w stanie czytać dalej? Może dlatego, że to co przeczytałam wzbudziło we mnie tyle emocji, których tak bardzo pragnęłam? Może dlatego, że nie potrafię zatamować łez, których jest coraz więcej? Może dlatego, że to co przeczytałam było tak prawdziwe, że aż bolesne? Nie jestem w stanie czytać dalej, bo płaczę i boję się, że jak skończę "Confess" to zabranie mi już łez.

ZNAJDŹ W SOBIE ODWAGĘ, BY WYZNAĆ...

Auburn, dziewczyna z przeszłością, która na zawsze wyryła się w jej pamięci. Zmuszona ponosić konsekwencje pochopnie podjętych decyzji już w nastoletnim wieku. Nie mająca możliwości cieszyć się z życia przez wzgląd na wydarzenia z 15 roku jej życia.

Owen, mężczyzna po 20, słynny artysta, znany ze swoich nietypowych obrazów, których inspiracją są wyznania anonimowych ludzi.

Spotkanie tych dwojga ludzi jest przypadkowe, ale może było im przeznaczone?

Auburn zjawia się pod studiem Owena właśnie wtedy, gdy niezwłocznie ON potrzebuje kogoś do pracy, a ona? Ona potrzebuje pieniędzy. Zakochanie się w sobie nie było częścią planu, ale może to możliwość na ukojenie nerwów, oczekiwany spokój i harmonie ze strony bohaterki a ze strony chłopaka inny świat, którego tak bardzo pragnął. Jednak tajemnice są w stanie zniszczyć wszystko, jeśli nie zostaną wypowiedziane we właściwym czasie, może to nawet doprowadzić do milczenia, a ono do końca znajomości.

Auburn odkrywa, że dla Owena jest w stanie zrobić wiele, ale jeśli nie będzie z nią szczery może stracić to, na czym najbardziej jej zależy. Co wygra? Serce czy rozum?

Cała recenzja na ----> [Adres usunięty]

Z najnowszą książką Hoover mam pewien problem... Owszem jest fajna, ale nie wszystko mi się w niej podobało. A chyba najmniej zachowanie głównych bohaterów. Wydają mi się tacy niemrawi. Sprawiają wrażenie oferm życiowych, którym ciężko jest się pozbierać, a wcale nie przeszli tak wiele, żeby było to czymś trudnym, nie do przeżycia, a przynajmniej nie, jeśli chodzi o główną bohaterkę. Zachowanie Auburn przyprawiało mnie o przewracanie oczami prawie za każdym razem, kiedy dziewczyna próbowała robić coś ze swoim życiem. Cóż, słabo jej to wychodziło. Rozczarowujące. Jak Owena polubiłam, tak Auburn działała mi strasznie na nerwy. Po prostu nie potrafiłam zdzierżyć tej postaci przez co Confess podobało mi się tak, a nie inaczej... Szkoda! Gdyby postać kobieca chociaż odrobinę była rozgarnięta, byłoby dużo lepiej.

Dlatego wybaczcie, ale pieśni pochwalnych na temat Confess tutaj nie przeczytacie, bo chociaż bardzo lubię książki Hoover i w sumie Confess mi się podobało, to nie wywołało efektu WOW, a i jakoś wzruszeń było mało. Sądziłam, że będzie bardziej emocjonująco, druzgocąco, jak to bywa w książkach Hoover, ale tym razem tak nie było. Poza tym, nie zgadzam się z tym, iż ten tytuł jest najlepszą książką autorki. Czytałam jej poprzednie książki i w moim mniemaniu są lepsze od Confess.

Pomysł na książkę, naprawdę świetny. Nie do końca wykorzystany, ale doceniam sam pomysł. Wykorzystanie tytułowego wyznania, jako ciekawego wątku zadziałało na plus. Konkret. Podobał mi się pomysł z wykorzystaniem wyznań ludzi, jako tytułów obrazów (swoją drogą rysunki w tej książce są mega). Szkoda, że autorka niemalże całkowicie skupiła się na wątku miłosnym, bo mogła bardziej rozbudować poboczne, ale co tam. Wątek miłosny w sumie na plus, konkretny i łapiący za serce. Brakowało mi jednak tej całej gamy emocji, jakie zazwyczaj towarzyszą mi podczas czytania książek Hoover.

Dla fanek Colleen Hoover Confess, będzie pewnym urozmaiceniem i pewnie książką typu must have! Myślę, że wrócę do niej jeszcze kiedyś i może inaczej ją odbiorę. Chociaż absolutnie nie twierdzę, że jest zła, po prostu nie wszystko było tak, jakbym sobie tego życzyła, czy tego się spodziewała. Wiem, że autorkę stać na więcej i dlatego tak surowo opiniuję Confess. Jednocześnie nie mogę się doczekać kolejnej książki autorki, bo wiem, że na pewno po nią sięgnę!

sol-[Adres usunięty]

✰✰✰✰✰

Jedna z lepszych książek jakie czytałam ostatnimi czasy.

Uczucie, które łączyło Adama i Auburn na pierwszych stronach książki, potrafiło wywołć łzy. Treya i Lidii nienawidzę całym sercem za to, że potrafili tak wykorzystywać dobroć dziewczyny. Natomiast Owena nie da się nie pokochać, chociażby za jego dobroć. Udało mi się również docenić niebanalne obrazy Owena i sam pomysł na nie, są po prostu cudowne.

Wspaniała historia, która pokazuje jak wiele matka jest gotowa poświęcić dla dziecka, a także przekazująca wspaniałą siłe uczuć i dar przeznaczenia. Takiej miłości i namiętności potrzebuje chyba każdy.

I fell in love with this book 

Książki C. Hoovera od jakiegoś czasu podbijają listy bestsellerów - chyba każdy miłośnik książek miał już okazję się zapoznać chociaż z jednym tytułem tej autorki. O "Confess" jest głośno w mediach społecznościowych, więc jako fanka romansów musiałam koniecznie ją mieć u siebie. I powiem jedno - nie żałuję! Super pozycja dla osób, które lubią nutę tajemniczości. Czyta się przyjemnie i dość szybko - jest mega wciągająca. Dodatkowo trzeba przyznać, że okładka jest przepiękna i ładnie prezentuje się na półce :)

"Confess" to kolejna książka pisarki C. Hoover, która potrafi jak mało kto czarować literami. Uwielbiam każdą książkę tej autorki. Samotna dziewczyna i utalentowany malarz to główni bohaterzy tej książki, którzy skrywają swoje tajemnice z przeszłości. Czy mimo uczucia jakie między nimi się zrodzi będą mogli wieść szczęśliwe życie we dwoje? Na to pytanie znajdziecie odpowiedź w książce, a ja ze swojej strony mogę tylko napisać, że na prawdę warto po nią sięgnąć i zatracić się w tej historii. Pozostaje w pamięci na dłużej!

Dużo słyszałam o Colleen Hoover, ale jakoś tak krążyłam wokół niej i zazwyczaj wybierałam coś innego. "Confess” to pierwsza książka tej autorki, którą miałam okazję przeczytać. Moje odczucia są pozytywne. Historia jest ciekawa i bardzo emocjonalna, bohaterowie wyraziści i dobrze wykreowani. Interesujący pomysł na fabułę sprawił, że z każdą stroną byłam coraz bardziej ciekawa, co będzie dalej. Myślę, że to całkiem przyjemna, wciągająca lektura na wieczór. Autorka ma lekkie pióro, dzięki czemu powieść czyta się bardzo szybko.

Jestem fanką chyba każdej książki Hoover Colleen, które czytam wiernie od wielu lat. Confess to cudowna książka, która skrywa tajemniczą historię, którą chłonie się już od pierwszych stron. Uwielbiam historię, w których główni bohaterowie mają ciekawe pasje, a to zdecydowanie znalazłam w Confess, gdzie jeden z głównych bohaterów jest malarzem. Podoba mi się wątek, w jaki sposób powstają obrazy Owena. I co najważniejsze wątek miłosny, który całkowicie skradł moje serce. Zdecydowanie to jedna z najlepszych książek Colleen!

Jestem fanką chyba każdej książki Hoover Colleen, które czytam wiernie od wielu lat. Confess to cudowna książka, która skrywa tajemniczą historię, którą chłonie się już od pierwszych stron. Uwielbiam historię, w których główni bohaterowie mają ciekawe pasje, a to zdecydowanie znalazłam w Confess, gdzie jeden z głównych bohaterów jest malarzem. Podoba mi się wątek, w jaki sposób powstają obrazy Owena. I co najważniejsze wątek miłosny, który całkowicie skradł moje serce. Zdecydowanie to jedna z najlepszych książek Colleen!

Sama niedawno straciłam ukochanego, co sprawiło, że sięgnęłam właśnie po książkę Colleen Hoover. Identyfikowałam się z bohaterką powieści przez cały czas jej trwania i kibicowałam z całego serca. Rozumiem co to znaczy stracić kogoś bliskiego i współodczuwałam cierpienie bohaterki. Nie jest to pierwsza powieść Colleen Hoover, którą czytałam, ponieważ zapoznałam się z równie wyśmienitą " Point of Retreat'. Książka idealna dla każdego, kto szuka w życiu bratniej duszy i miłości. Życzę każdemu, aby ją znalazł.

"Można kochać masę rzeczy w danej osobie, a i tak nie kochać tej osoby."

Owen to niezwykle utalentowany, młody malarz. Inspiracje do swoich dzieł czerpie z anonimowych wyznań, które ludzie u niego zostawiają. Są to często najskrytsze tajemnice przeszłości, pragnienia a nawet grzechy.

Pewnego dnia w jego galerii pojawia się Auburn, a że Owen akurat potrzebuje asystentki to zgadza się mu pomóc za pewną opłatą. Dziewczyna ma swoje sekrety. Bardzo potrzebuje pieniędzy by mieć ustabilizowane życie. 5 lat temu straciła miłość. Teraz przy Owenie znów czuję się wspaniale. Jednak co chwilę coś staje im na przeszkodzie. A to Trey (policjant... I nie tylko), a to łamanie prawa...

Wszystko wisi na włosku, gdy Auburn dowiaduje się, że przeszłość Owena może zniszczyć to, na co wiele lat pracowała...

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Colleen Hoover. Każdy kto czyta jej książki, bardzo się zachwyca, więc spróbowałam i ja. Na początku nie do końca wiedziałam jak ugryźć tę historię. Jednak z każdą kolejną stroną podobała mi się coraz bardziej.

Okazuje się bowiem, że przypadkowe spotkanie Owena i Auburn pod jego pracownią, wcale nie było ich pierwszym. Widzieli się przelotnie 5 lat wcześniej. Dziewczyna jednak miała wtedy na głowie inne rzeczy i raczej nie pamiętała go.

Uczucie jakie zaczęło się rodzić pomiędzy nimi było niezwykłe. Choć momentami pełne bólu i cierpienia to piękne. Uważam, że bohaterowie zostali wykreowani ciekawie. Ta historia nie należy do lekkich.

Nie obyło się bez pewnych komplikacji oraz intryg, czy kłamstw w relacji bohaterów. To dodało momentami niepewności podczas czytania. Bałam się, że coś pójdzie w niewłaściwą stronę i obawiałam się, co będzie dalej...

Pomysł na fabułę trochę mnie zaskoczył. Te wszystkie anonimowe wyznania zawarte w książce i powiązanie ich z obrazami... Bardzo spodobał mi się ten motyw. Z pewnością przeczytam jeszcze jakąś książkę autorki i to mam nadzieję, że w najbliższym czasie.

Collen Hoover potrafi oczarować swoimi powieściami. "Confess" to kolejna książka tej autorki od, której nie potrafiłam się oderwać. Zarys postaci, ich uczucia i pragnienia towarzyszyły mi przez cały czas tej opowieści. Nieoczekiwana i niebanalna historia wryła się w moje serce. Uwielbiam Hoover za dar łączenia pięknego uczucia jakim jest miłość z bolesnymi i często traumatycznymi sytuacjami. Dzięki temu Jej książki nie są zwykłymi romansami, mają w sobie coś więcej. "Confess" zapadło w mojej pamięci.

Auburn i Owen spotykają się przypadkiem. On jest malarzem, który maluje anonimowe wyznania zostawiane przez ludzi. Ona to młoda fryzjerka, która niedawno sprowadziła się do Teksasu i potrzebuje pieniędzy. Kiedy okazuje się, że Owen szuka kogoś do pomocy przy wernisażu, Auburn zgłasza się do niego. Nie wie, że to spotkanie odmieni jej życie...

Ta książka to romans. Taki pełen dramatycznych momentów, tajemnic, różnych problemów na drodze do szczęśliwego zakończenia. Pani Hoover chyba lubuje się w takich życiowych dramatach i trudnych przeżyciach, bo ta książka jest na prawdę ich pełna.

Główna bohaterka, Auburn, jako nastolatka straciła chłopaka, który zmarł na raka, a teraz, jako 20latce, też nie wiedzie jej się najlepiej - nie ma kasy, walczy o pewną sprawę, miota się... Owen z kolei ma za sobą nieco inne przeżycia, ale oczywiście również dramatyczne. Oboje są samotni, oboje pokrzywdzeni, a na dodatek, okazuje się, że ich losy są niejako związane...

Ciekawym elementem w tej powieści są przytoczone wyznania, które według opisu na okładce, są prawdziwe. Ponadto w książce znajdują się obrazy Owena, te na podstawie wyznań, co stanowi ciekawy dodatek do całości.

Jeśli chodzi o poruszaną tematykę, to nie jest lekka książka, jednak styl pisania autorki sprawia, że czyta się ją szybko, wciąga i wzbudza zainteresowanie. Można się przyczepić co do niektórych sytuacji i ich możliwości wystąpienia w prawdziwym życiu, jednak nie można tej powieści odmówić grania na uczuciach i emocjach odbiorcy. Książka aż kipi od tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji i wciąga czytelnika aż do ostatniej strony...

Niewiele jest książek, w których to już sam prolog doprowadza mnie do łez i to jest jedna z nich. Kompletnie nie wiedziałam czego się po nim spodziewać i przyznam szczerze, że obawiałam się najgorszego. W sensie, że jeden z bohaterów będzie śmiertelnie chory, na co ani trochę nie miałam ochoty. Na szczęście tak nie było, a to co dostałam w kolejnych rozdziałach utwierdziło mnie w przekonaniu, że autorka kolejny raz sprawiła, że serce szybciej mi biło, że byłam zaskakiwana i pozwoliła mi polubić głównych bohaterów.

Auburn jest bohaterką, która nie ma łatwo w życiu, dlatego stojąc pod pracownią "Confess" i czytając wyznania anonimowych ludzi, w jakiś sposób się z nimi utożsamia. Dodatkowo pracownia natychmiastowo szuka pracownika, a ona potrzebuje gotówki. Mimo początkowego niezdecydowania, zgadza się pomóc przy wystawie obrazów.

Owen żyje z poczuciem winy, w samotności i bólu. Dziewczyna stojąca na progu jego pracowni, od razu zwraca jego uwagę, a ON desperacko poszukuję asystentki na wieczór. Ten wieczór zmieni wszystko.

"Powiedz mi o sobie coś, o czym nikt nie wie. Coś, co mogę zatrzymać dla siebie."

Po pierwsze pragnę wspomnieć o pomyśle z anonimowymi wyznaniami, który jak dla mnie jest genialny. Ludzie zwierzają się nie tylko z wstydliwych rzeczy, ale także z tych bolesnych, krzywdzących, jak i radosnych i dobrych. Ponadto są one inspiracją dla Owena, do tworzenia obrazów. Niewątpliwym plusem jest to, że nie musimy wyobrażać sobie tych obrazów, które mają znaczenie w książce, bo mamy możliwość je podziwiać. Ja osobiście jestem zakochana i szczerze mówiąc widziałabym je na ciele jako tatuaż (jestem miłośniczką tatuaży, więc każdy obrazek, zdjęcie czy grafika, które mi się podobają, od razu pojawiają się w mojej głownie na ciele).

Colleen Hoover w swoich książkach porusza ciężkie tematy i w tym przypadku również tak było. Nie mogę zdradzić o co chodzi, bo odebrałabym wam przyjemność z odkrywania sekretów i przeszłości bohaterów, ale kolejny raz autorka mnie zaskoczyła. To jedna z takich książek, których nie da się odłożyć, bo chcemy wiedzieć co będzie dalej, jak się rozwiąże dana sytuacja i jak poradzą sobie z nimi bohaterzy.

"Confess" to piękna historia dwójki ludzi, która jak im się początkowo wydaje, nie ma prawa istnieć. Tylko czy my, ludzie, mamy cokolwiek do powiedzenia naszym uczuciom? Gdybyśmy byli w stanie je kontrolować, miłość byłaby mniej bolesna. To książka o sile miłości, wybaczaniu, stawianiu na swoim i wzajemnym zrozumieniu. Pokochałam ją od pierwszej strony i to się nie zmieniło aż do samego końca. Polecam szczególnie fanom Hoover, fanom gatunku i oczywiście malarstwa.

"Czasami, żeby ocalić jakiś związek, musisz go najpierw poświęcić".

Oto pani Hoover w całej swojej krasie.

Autorka ta szczyci się nie lada popularnością; szturmem podbiła serca czytelników na całym świecie swoim mistrzowskim piórem w gatunkach New Adult i Young Adult. Jak nikt umie ona pisać o emocjach targających głównych bohaterów swoich powieści; kruszyć skały oporów nawet tych najzagorzalszych krytyków. Ja pokochałam ją za powieść "Maybe Someday", którą uwiodła mnie w całości; począwszy od fabuły, poprzez motyw obyczajowy, po MIŁOŚĆ - długo nie mogłam dojść do siebie po zakończeniu owej lektury. Później owszem, wpadały mi w ręce inne książki pani Hoover, w tym jedna napisana wspólnie z Tarryn Fisher (którą też bardzo lubię!), jednak wolę jak każda z nich pisze swoje powieści osobno, a duet niech sobie raczej odpuszczą ;). Wracając do Colleen - żadna z innych książek nie wywarła na mnie takiego wrażenia jak właśnie "Maybe Someday". DO TERAZ...

"Confess" to jej autorski szczyt. Wizytówka. Swoisty hymn. Powieść, po której nie można spokojnie zasnąć. Lektura, która wywołuje łzy już samym prologiem. Nie wspominając o części dalszej. Coś niemożliwego, pięknego, wzruszającego i dającego nadzieję. Chcę więcej!

"Zawsze będę cię kochał. Nawet jeśli już nie będę mógł".

Auburn Reed ma w pewien sposób zaplanowaną przyszłość od szesnastego roku życia. Powinna twardo stanąć na ziemi, spojrzeć z odwagą w przyszłość, nie bać się tego, co szykuje dla niej los. Oraz, bardziej przyziemnie - musi koniecznie zdobyć pieniądze. By osiągnąć zamierzony cel, co wydaje się cholernie trudne w jej sytuacji. Owen Gantry - to dwudziestojednoletni malarz, artysta, wystawiający swoje dzieła tylko raz w miesiącu, skrywający bolesny sekret z przeszłości, z którym do tej pory ciężko mu się uporać. Jak ta dwójka młodych ludzi może pomóc sobie nawzajem? No właśnie. Parzące tajemnice, niedopowiedzenia, ale i przeznaczenie, to tylko niektóre z wykładników, mających wpływ na ową parę.

Tak jak wspomniałam wcześniej, wzruszenie wywołuje już sam prolog. Autorka nie oszczędza Czytelnika; funduje mu rollercoaster emocji już na samym wstępie przedstawianej historii. Auburn i Owen zostali wykreowani tak wyraziście, iż nie sposób nie utożsamić się z nimi w jak najmocniejszym tego słowa znaczeniu. Ona - zraniona przez życie, walcząca o lepsze jutro, skryta i wycofana, marząca o szczęściu, którego tak bardzo jej zabrakło. On - naznaczony przez przeszłość i tragiczne wydarzenia, ukojenia szuka w malarstwie; z otrzymanych od anonimowych ludzi wyznań - tworzy obrazy, z których się utrzymuje. Każdy element farby i płótna to dla niego swojego rodzaju odkupienie, dzięki któremu codziennie stawia nowy krok. Emocje aż kipią; do tej pory nie wiem, w czym upatrywać fenomenu autorki pod tym względem. Jak nikt umie ona poruszyć nawet najtwardsze serca; mało tego! Zniszczyć je, zgnieść, pogruchotać na drobne kawałki. Po lekturze jej książek nic już nie wydaje się takie samo. Ogrom uczuć i sprzecznych wrażeń nakłada się na siebie, tworząc nieprzejednaną mieszaninę. Jest tu strach, odwaga, ból, cierpienie, łzy, bezsilność, MIŁOŚĆ, wiara, nadzieja, sprawiedliwość, złość, bunt... I długo by wymieniać co jeszcze. Jest tu po prostu WSZYSTKO. Książkę pochłania się jednym tchem, a apetyt na więcej wciąż rośnie. Chciałabym móc poznać dalsze losy Auburn i Owena, bo ta historia zasługuje na ciąg dalszy, zdecydowanie.

Nie sposób przejść obojętnie również obok samego pomysłu autorki na książkę. W "Maybe Someday" mieliśmy, oprócz walorów tych czytelniczych, również inne, muzyczne. W "Confess" mamy obrazy brytyjskiego malarza, które w lekturze są własnością Owena. Każdy obraz posiada wyznanie, na podstawie którego został namalowany, a jak zapewnia sama autorka: każde wyznanie jest prawdziwe. Bardzo udany zabieg, dodający wiarygodności, oraz poczuciu utożsamiania się nie tylko z bohaterami powieści, ale i z każdą osobą, która odważyła się dane wyznanie napisać. Ja jestem zachwycona tą książką pod każdym względem: fabuły, okładki (która jest fenomenalna!), kreacji postaci, obrazów, zamieszczonych wewnątrz, emocji, które towarzyszą od pierwszej do ostatniej strony. Coś niesamowitego, ileż reakcji może wywołać jedna książka.

Oto pani Hoover, na którą czekałam. I której wciąż oczekuję.

POLECAM. POLECAM. POLECAM.

[Adres usunięty]

Colleen Hoover. Nie mam pojęcia, jak ona to robi. Buduje historie, które nie są idealne, których bohaterowie popełniają błędy, a ona sprawia, że wydają nam się piękni mimo swoich wad. Colleen nie bez powodu jest jedną z najpopularniejszych autorek New Adult na świecie. W jej opowieściach jest głębia, prawda, są w nich uczucia. Confess nie jest tu wyjątkiem. Na początku tylko nam się wydaje, że wiemy, co w tej książce może się zdarzyć. Dziewczyna szuka pracy i trafia do studia artystycznego, w którym pracuje główny bohater. Wpadają sobie w oko i koniec. Nie, u Colleen to dopiero początek.

Będziemy świadkami narodzin pięknej miłości, wypłaczemy przy tym morze łez. Colleen zabierze nas w podróż, z której wrócimy odmienieni. Mimo, iż Confess nie jest historią opartą na prawdziwych wydarzeniach, Colleen udało się zawrzeć w niej wiele prawdziwych uczuć, zdarzeń, które mogły się wydarzyć i z pewnością łzy, które popłyną z naszych oczu.. też będą prawdziwe.

Mimo, iż Collen napisała już tak wiele wspaniałych historii, za każdym razem udaje jej się stworzyć coś unikatowego. Ta książka właśnie taka jest: wyjątkowa, inna niż wszystkie. Każdy jej element jest częścią całości. Kiedy autorka odsłania przed nami kolejne elementy tej układanki, wiemy, czujemy, że właśnie tak powinno być.

Bohaterką tej historii jest Auburn, która w wieku 21 lat w wyniku wielu trudnych zdarzeń znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej. Desperacko poszukuje pracy. Jej uwagę zwraca nietypowy budynek, przyozdobiony skrawkami papieru, na których ktoś wypisał czyjeś najcięższe wyznania. Kiedy postanawia wejść do środka, spotyka tam niezwykle charyzmatycznego, przystojnego i intrygującego młodego artystę, który za wszelką cenę stara się ją namówić, żeby dla niego pracowała.

Kłamstwa.

“Gubię się w kłamstwach, które jej mówię, a okłamywanie kogoś takiego jak ona nie jest czymś, co normalnie bym zrobił. Ale naprawdę nie wiem, jak mógłbym wyjawić jej prawdę.”

Okazuje się, że chłopak skrywa tajemnicę, którą jak mówi, zamierza zabrać ze sobą do grobu. Dziewczyna nie, wie że w przeciwieństwie do niej Owen znał ją już wcześniej. Jednak nie może jej zdradzić skąd i w jakich okolicznościach się poznali. Wkrótce przyjdzie taki moment, kiedy Owen będzie musiał wyznać prawdę, a wtedy runie domek z kart, który udało im się zbudować i runie, mimo, iż nie był wykonany z papieru, ale z niezwykle pięknych uczuć.

Wyznanie.

“Oni są przeszłością, a to jest teraźniejszość. Z jakiego powodu Auburn jest częścią i tego i tego “

Colleen ma niewątpliwie dar. Jej historii się nie czytają, je się po prostu czuje. Jeżeli sądzicie, że wiecie, co może wydrążyć się w tej książce, naprawdę możecie być pewni, że będziecie zaskoczeni. To co, Colleen zrobiła z tą historią i jej bohaterami, jest po prostu niewiarygodne. Jedynym minusem Confess jest to, że po jej przeczytaniu może być wam trudno wrócić do normalnego życia, będzie Wam trudno zapomnieć tych bohaterów, ponieważ staną się częścią Was i możecie być pewni, że nigdy ich nie zapomnicie.

Colleen Hoover.... Nie ma pojęcia, jak ona to robi.

Książka niby krótka, ale historia jest bardzo wciągająca i niezwykle ciekawa, chociaż i tak nie jest to najlepsza z książke Hoover, ale wynagradza mi piękna okładka i cudowne obrazy w środku książki.

Ta książka miała być wzruszająca. Cóż przyznam, że ,, It Ends with Us" podobało mi się ze względu na poruszenie w nim bardzo ważnego tematu, jakim jest przemoc domowa. Oczywistym więc było, że sięgając po ,,Confess" spodziewałam się książki, w której poruszony będzie również ważny problem. Szkoda, bo w tak naprawdę nie ma w niej nic ciekawego. Po prostu była przeciętna. Pewnie wierni czytelnicy Hoover obrażą się na mnie, bo w końcu to właśnie ta książka jest uważana za najlepszą z całego dorobku tej pisarki, ale mam nadzieję, że nie na długo ...

,,Confess" miało być rollercoasterem emocji - miało wzbudzać w nas paletę emocji, od wzruszenia do radość. We mnie tak naprawdę nie wzbudziło nic. To po prostu prosta, schematyczna historia miłosna, jakich spotkamy wiele na swojej czytelniczej drodze. ,,It Ends with Us" zaciekawiło mnie, ale ,,Confess" rozczarowało. Szkoda, bo myślałam, że dostanę od Hoover coś więcej i miałam wysokie oczekiwania. Zapewne jeszcze kiedyś sięgnę po jakąś książkę tej autorki, ale myślę, że chyba nieprędko.

Całą recenzję przeczytasz na blogu [Adres usunięty]

Wyznania... Ludzie boją się wyznań, wolą nie powiedzieć nic, niż powiedzieć głośno to, co czują. Możliwość zostawienia anonimowego liściku z wyznaniem to doskonała alternatywa do wyjawiania myśli często wstydliwych, krępujących, nie nadających się do wypowiedzenia głośno. Możliwość i chęć przelania wyznań na płótno, to dopiero nie lada wyzwanie...

Confess - powieść lekka, przyjemna, jednak nie tak oczywista w swej wymowie jak mogłoby się wydawać. Na każdej stronie tej powieści czuć powiew artyzmu, doskonale odzwierciedlone są cechy charakteru towarzyszące każdemu artyście. Powieść, choć napisana lekkim piórem, nie traci charakteru. Bohaterowie, choć dają się poznać, nie pozwalają się sobą znudzić, ujawniają o sobie coraz to nowe wiadomości, przez co historia nie traci dynamiki. Relacje jakie nawiązują się pomiędzy Owenem i Auburn są chwiejne. W tej powieści nic nie jest oczywiste, niczego nie można do końca przewidzieć. Nadzwyczajności dodają szczere i zaskakujące wyznania, które roztaczają aurę anonimowości.

Auburn i Owen mimo młodego wieku przeżyli już wiele. Trafiają na siebie, gdy Auburn rozpaczliwie potrzebuje pieniędzy, przychodzi do studia Owena, który akurat poszukuje asystentki. Jej pomoc ma się zakończyć po kilku godzinach, jednak ich znajomość na tym się nie zakończy. Stają się dla siebie ogromnym wsparciem, a wkrótce rodzi się też coś więcej.

Na książki Colleen Hoover zawsze czekam z utęsknieniem i zawsze czytam jej w okresie, kiedy mam na tyle czasu, by przeczytać je od razu w całości. Każda historia napisana przez tę autorkę jest przepełniona emocjami, marzeniami, czasem smutkiem, czy radością. Colleen Hoover potrafi tworzyć książki, które zostają z nami na dłużej niż do przewrócenia ostatniej kartki. Czy w ten opis wpasowuje się również "Confess"? Jak zwykle muszę przyznać, że powieść mnie zaskoczyła, świeżością i niebanalnością, które bardzo doceniam w książkach, szczególnie, że często można spotkać historie ciekawe, ale podobne do siebie. "Confess" jest zdecydowanie świeżą historią, która jest nieprzewidywalna i intrygująca - z każdą stroną coraz bardziej. Tym razem mamy do czynienia z bohaterem, który maluje obrazy. Zakochałam się w pomyśle obrazów malowanych do wyznań ludzi, swoją drogą, krótkich wyznań, a bardzo trafiających do serca. Jak dowiadujemy się z okładki, wyznania te są prawdziwe i nic dziwnego, bo czuć od nich szczerość i wiarygodność. Zresztą,co tu dużo mówić, cała ta historia niezwykle porusza, zaskakuje i trafia do czytelnika, bo sprawia wrażenie niezwykle realnej.

W "Confess" mamy do czynienia z młodymi ludźmi, którzy niosą już spory bagaż doświadczeń. W pewnym momencie miałam wrażenie, że Hoover zbyt wiele nałożyła problemów na swoich bohaterów. W tej 300 stronicowej książce dosłownie, tajemnica goni tajemnice, a kłopoty stają na drodze na każdym kroku. Jak na jedną powieść jest tego naprawdę sporo, jednak autorka tak interesująco to wszystko ze sobą połączyła, że jestem w stanie jej to wybaczyć. Jeżeli wydaje Wam się, że to kolejna banalna historia, która niczym nie zaskoczy, to tym razem tak nie jest. Mnóstwo tutaj zaskoczeń, emocji, a każda strona sprawia, że nachodzi coraz więcej refleksji. Tutaj uczucia bohaterów są niemal namacalne, czułam się tak, jakbym gdzieś z ukrycia obserwowała zdarzenia opisane w tej książce, bo Hoover potrafi czarować słowami. Wyobraźnie pobudzają też obrazy dołączone do powieści. To naprawdę wspaniały pomysł, bo przecież nie często zdarza się, byśmy mogli podziwiać sztukę tworzoną przez któregoś z bohaterów książek, a nie tylko wyobrażać ją sobie.

Jak zwykle bardzo przemawia do mnie narracja prowadzona naprzemiennie przez oboje bohaterów. Zawsze pozwala to na jeszcze lepsze wczucie się w sytuacje postaci. Już na początku powieść wzrusza i aż do samego końca trzyma w napięciu. Bo to co przeżywają bohaterowie, przeżywamy też my, czytelnicy. Auburn jako bardzo młoda dziewczyna straciła chłopaka, co odcisnęło się na jej całym życiu. Od tego czasu żyje w ciągłym smutku, mało kto potrafi wywołać na jej twarzy uśmiech. Pojawienie się Owena wiele zmienia. Oboje zagubieni, razem dopełniają siebie nawzajem i potrafią siebie uleczyć.

Hoover stworzyła powieść niezwykłą, którą zdecydowanie warto przeczytać, by przekonać się o jej wyjątkowości. To historia, która wciąga i trafia do serca, sprawiając, że trudno o niej zapomnieć. Gorąco polecam, a sama już nie mogę się doczekać kiedy będę mogła przeczytać kolejne książki jednej z moich ulubionych autorek!

Nikogo raczej nie zaskoczę, gdy napiszę, że Colleen Hoover jest jedną z moich ulubionych zagranicznych autorek, a jej książki dumnie dzierżą honorowe miejsca w mojej biblioteczce. I nie chodzi już tylko o to, że jestem fanką dobrze napisanych historii miłosnych, ale o to w jaki sposób Hoover działa na wyobraźnie i uczucia swoich czytelników. To pisarka, która proste, a niekiedy wręcz banalne pomysły, oparte na jeszcze bardziej sztampowych szkieletach jest w stanie ożywić całą paletą najróżniejszych emocji i akcją, która nie ma szans powiać nudą. Tym bardziej więc wyczekiwałam kolejnej jej powieści, jaka miała trafić na nasz polski rynek czytelniczy i kolejny raz zostałam zauroczona stworzoną przez Hoover historią.

Dziewczyna po przejściach, która wraca do Teksasu z nadzieją na normalne życie i poukładanie istniejącego w nim bałaganu. I utalentowany mężczyzna z przeszłością, malarz który kolekcjonuje wyznania anonimowych osób i uwiecznia je na płótnie. Auburn rozpaczliwie potrzebuje pieniędzy i trafia do studia Owena akurat w momencie, w którym ON desperacko potrzebuje asystentki. Zbieg okoliczności, przypadek a może przeznaczenie mające wobec tej dwójki swój własny plan, cokolwiek to jest splata losy Auburn i Owena i prowadzi do wybuchu uczucia, na które żadne z nich nie jest przygotowane. Niespodziewanie stali się dla siebie ukojeniem, wsparciem i szansą na lepszą, spokojniejszą przyszłość, ale wtedy na jaw wychodzą głęboko skrywane sekrety Owena, przez które Auburn może stracić to, co jest jej w życiu najdroższe.

Miłość, która nie powinna się była wydarzyć Hoover opakowała w skomplikowaną, pełną tajemnic i najokrutniejszych intryg akcję rozegraną na tle pełnowartościowego artystycznego świata.

[...]Ciekawa, pełna pasji, tajemnic i intryg historia miłosna pomiędzy dwójką młodych, potłuczonych życiowo ludzi. Z uwagi na szybkie tempo wydarzeń i niewielką objętość świetnie sprawdzi się podczas letniego wypoczynku, a czytelniczki o romantycznej duszy, lubujące się w romansach miło spędzą przy niej czas.

Polecam!

cała recenzja na blogu - zapraszam :)

[Adres usunięty]

Confess to moje drugie spotkanie z twórczością Colleen Hoover. Przyznam, że przeczytawszy pierwsze rozdziały, miałam małe obawy, czy książka mnie zadowoli. Obawiałam się, że podobnie jak w przypadku Ugly love nieco się zawiodę. Jednak im bardziej zagłębiałam się w lekturę, tym bardziej mój entuzjazm wzrastał i ostatecznie mogę napisać, że książka wywarła na mnie pozytywne wrażenia.

Owen i Auburn, choć młodzi to przeżyli w życiu wiele. Owen jest młodym artystą, który przelewa na płótno ludzkie tajemnice – wyznania, często te wstydliwe, które w innych okolicznościach prawdopodobnie nigdy nie ujrzałyby światła dziennego. Mimo młodego wieku robi błyskotliwą karierę. Pewnego dnia dodał ogłoszenie, iż szuka asystentki i takim sposobem poznaje Auburn, która ma własne tajemnice…

„(…) śmierć (…) jest taką chciwą suką”. Str. 12

Autorka pokazuje, że ludzie bardzo często zakładają maski szczególnie wobec najbliższych i nierzadko ukrywają przed nimi wstydliwą i niewygodną prawdę. W swojej książce wykorzystała prawdziwe wyznania nadesłane anonimowo przez czytelników. Przyznam, że był to bardzo dobry pomysł. Dodatkowym atutem są prace malarskie autorstwa Danny'ego O'Connora, które zostały umieszczone w książce jako prace Owena.

Autorka ma lekki styl i porusza ciekawą tematykę. Wykreowała realne postaci, jedni z łatwością zyskują sympatię czytelnika, drudzy wręcz przeciwnie. Para głównych bohaterów ma swoje tajemnice, które ujawniają z każdą kolejną stroną. Narracja poprowadzona jest naprzemiennie z perspektywy Auburn i Owena, co daje wgląd w ich myśli.

Przyznaje, iż nie rozumiem zachwytów innych blogerów nad tą lekturą. Owszem, książkę czyta się przyjemnie i dosyć szybko, jednak jest to kolejne lekkie czytadło, o którym prędzej czy później zapomnę. Uważam, że Confess to książka kierowana do młodszego czytelnika.

,,Confess" to już trzecia pozycja Colleen Hoover, z którą miałam okazję się zapoznać. Jakie wywarła na mnie wrażenie?

Auburn w wieku kilkunastu lat związana była z Adamem, który niestety umarł. Od tego czasu w życiu dziewczyny wiele się zmieniło. Obecnie poszukuje prawnika, na którego ją nie stać i dlatego w sumie pod wpływem impulsu korzysta z oferty pracy wywieszonej na drzwiach. Dzięki obsłudze klientów galerii ma zarobić aż 200 dolarów za 2 godziny. Nie przypuszcza jednak, że właściciel może jej się spodobać, co doprowadzi do wielu komplikacji w jej zagmatwanym już życiu.

Dwie poprzednie książki autorki, z którymi miałam okazję się zapoznać - ,,Maybe Someday" i ,,November 9" - w moim odczuciu były dobre, ale nie rewelacyjne. To samo mogę powiedzieć o ,,Confess". Pomysł na fabułę jest dość ciekawy, choć w sumie od samego początku można domyślać się jej zakończenia. Jest kilka zaskakujących momentów, ale ogólnie powieść jest dość średnia.

Autorka w swojej najnowszej publikacji pokazuje, w jaki sposób przeszłość może wpłynąć na teraźniejszość i przyszłość, jak los może pokierować naszym życiu i spłatać nam miłe lub nieprzyjemne niespodzianki. Sporo tutaj zbiegów okoliczności, ale mniej wymagający czytelnicy mogą być tą książką oczarowani.

,,Confess" to jedna z nowości, a zarazem typowo młodzieżowy romans przeznaczony raczej do tego grona odbiorców, choć dorośli czytelnicy także mogą się z nim zapoznać w ramach popołudniowego relaksu. Czyta się naprawdę szybko, a ciekawym dodatkiem są obrazy namalowane przez Owena.

W każdym naszym wyznaniu, większym czy też mniejszym, ofiarowujemy komuś cząstkę duszy. Co zatem powiedzielibyście na książkę, w której ludzkie wyznania, w dodatku autentyczne, stanowiłyby bazę treści? Co, jeśli autorką takiej powieści byłaby słynna Colleen Hoover? Dla mnie brzmiało to jak obietnica niezapomnianej historii. Jak lektura, której nie mogłam sobie odpuścić. „Confess” już za mną. Czy książka spełniła moje oczekiwania?

W obrazach Owena kryją się niezwykłe tajemnice, bo nie każdy artysta potrafi czerpać inspirację z anonimowych wyznań zapisywanych na kartkach. Jednak nie tylko jego dzieła dzierżą piętno sekretu. Owen i jego sztuka także niosą ze sobą przykrytą warstwą kłamstwa przeszłość.

Auburn przyjechała do Teksasu, bo wsłuchując się echo zamierzchłych lat postanowiła zawalczyć o normalne życie. Usilnie potrzebując pieniędzy trafia do galerii Owena dostając pilne zlecenie i doskonale się z niego wywiązuje.

Nie jednak praca i nie tylko sztuka połączy tych dwoje…

A przeznaczenie, miłość i poświęcenie, które nieraz wymagają zapłaty najwyższej ceny.

Utalentowany, wrażliwy, bazujący na ludzkich wyznaniach. Owen jest ambitnym, choć wcale nie zadufanym w sobie artystą, człowiekiem potrafiącym patrzeć na innego człowieka nie tylko w celach korzyści. Otwarty, a jednak wyraźnie skrywający jakiś sekret – dla mnie, jako czytelnika, okazał się nie lada gratką. Bo uwielbiam rozszyfrowywać przeszłość, zwłaszcza należącą do tak intrygujących i dopracowanych bohaterów. W tym miejscu chciałabym zauważyć, że Colleen Hoover kolejny raz dała popis swoich umiejętności nieprzerwanie częstując smaczną treścią, jednocześnie chowając asa w rękawie do samego końca.

… I JEGO ASTSTENTKA – BRZMI BANALNIE, ALE POZORY MYLĄ

Nie mam żadnych zastrzeżeń także co do kreacji osoby Auburn. Doświadczona przez los dziewczyna próbuje szukać swojej szansy przeżywając własne tragedie, choć nieprzesadnie je rozpamiętując. Swoją postacią przemyca w treść pewien dramat, w którym nawet przez ułamek sekundy nie da się wyczuć wprowadzanego na siłę, sztucznego współczucia. Ufna, skromna, sympatyczna i pomimo młodego wieku dojrzała. Jako że zarówno Owen, jak i Auburn naprzemiennie przejmują stery narracji, zżyłam się z nimi równocześnie mocno, a naturalny wydźwięk ich osobowości pozwolił mi uwierzyć w ich istnienie.

Dla swojej historii Colleen Hoover przygotowała wdzięczne tło. Piękno sztuki już samo w sobie wydaje się niesamowite, a jeśli takowa malowana jest nutą prawdziwych zwierzeń, nabiera podwójnej mocy. Czytelnicy sięgający po książkę mogą być zaskoczeni faktem pojawienia się na jej kartach ilustracji. Niezbędne, niosące spory ładunek emocjonalny, genialnie dopasowane do konkretnych wyznań – a te z kolei, jak głosi okładka, są najprawdziwsze w świecie. Aż chciałoby się powiedzieć – niemożliwe.

Historia o miłości, oparta na solidnym fundamencie, jednak wcale nie skupiona wyłącznie wokół uczucia. Oprócz wspomnianego tła, autorka zaserwowała czytelnikom małą podróż drogami ludzkich problemów, od śmiertelnej choroby zaczynając, na braku ojcowskiej pomocy kończąc. Ma co ściskać za serce i nie ukrywam, że fabuła wzruszyła także mnie (choć nie do łez).

Nie spodziewałam się rozczarowania, a wysoki poziom tej historii wcale mnie nie zdziwił. Colleen Hoover to moja ulubiona autorka pisząca genialne książki, w których zawsze po kolei się zakochuję. Z tą nie było inaczej. „Confess” to naprawdę warta uwagi perełka zarówno dla młodzieży, jak i dojrzałego czytelnika lubującego się w literaturze naznaczonej miłością. Szczerze polecam. Dajcie się skusić.

[Adres usunięty]