Cisza między dźwiękami. Stacja Jagodno. Tom 9

Niestety nie znam wcześniejszych tomów i to mocno wpłynęło na odbiór książki - bardzo trudno było mi się zorientować w historiach i wątkach bohaterów. Abstrahując od tego sam pomysł na fabułę bardzo mi się spodobał, polubiłam bohaterów i do tego stopnia udało mi się wciągnąć w całą akcję, że zagubiłam się w rzeczywistości i zapomniałam, że mamy lipiec, a wydawało mi się, że mamy zimę i za oknem śnieg - zupełnie jak w Jagodnie 😉 Największą sympatią zapałałam do pani Róży. Zachwyciła mnie jej mądrość życiowa i po raz pierwszy zapisałam sobie cytaty z jej wypowiedzi. Bardzo spodobał mi się także wątek Tamary i Łukasza - problemy z nadopiekuńczością wobec dziecka i jak może się to odbić na związku - myślę że wielu młodych rodziców boryka się z podobnymi problemami 🙄

Podsumowując - książkę polecam, czyta się ją bardzo lekko, ale zapoznajcie się najpierw z wcześniejszymi tomami serii ⭐️

Seria ,,Stacja Jagodno" doczekała się już 9 tomów. Miałam okazję zapoznać się ze wszystkimi z nich.

Tym razem spora część książki jest poświęcona każdemu z bohaterów po trochu. Wydarzenia bezpośrednio związane są z poprzednim tomem - ,,W obiektywie wspomnień". Teraz trochę miejsca zostało poświęcone żonie fotografa, Agacie.

Z serią zapoznaję się sukcesywnie, podobnie jak z całą twórczością autorki. Aktualnie doszłam do momentu, że znam prawie cały jej dorobek (oprócz jednej książki, ale zamierzam to nadrobić).

Przyjemnie było ponownie powrócić do Jagodna i dowiedzieć się, co słychać u bohaterów. Przez tyle tomów zdążyłam się już z nimi nieźle zżyć. Cieszę się, że wciąż pojawiają się kolejne tomy. Coś czuję, że trudno będzie mi się rozstać z tymi postaciami.

,,Cisza między dźwiękami" Karoliny Wilczyńskiej to już ten poziom zaawansowania, w którym trzeba koniecznie znać poprzednie tomy cyklu.

Niestety nie czytałam wszystkich części tej serii. Można powiedzieć, że sięgnęłam po nie tak raczej wybiórczo i ta była którąś tam z kolei, ale uważam, że nie stanowi to jakiegoś wielkiego problemu ze zrozumieniem treści.

Zdecydowanie trzeba przyznać, że czas w tych książkach zwalnia, nic innego się nie liczy podczas czytania. Mamy tutaj jedynie ciszę, spokój, piękne krajobrazy. W takiego rodzaju książkach nic innego się nie liczy. Bieg życia, praca, pieniądze i inne głupoty przestają mieć znaczenie. W dziewiątej już części ,,Cisza między dźwiękami" mamy spokój, piękno natury, poznajemy fantastyczne postacie, które bardzo wnoszą do fabuły, poza tym wiele nas uczą.

Co jeszcze tutaj mamy? Zimowy zapach pól, lasów, czujemy dosłownie posmak tych herbatek, zapach i smak ciast. To wszystko jest opisane w taki sposób, że jak tylko zamknęłybyśmy oczy, to widzimy przed nami te niesamowite wypieki, na które mamy ochotę.

Po drugie, bohaterowie. Już od początku hipnotuzują i przyciągają. Są to niezwykle przyjacielscy ludzie, od samego początku kochamy ich za podejście do życia i za tą otwartość.

Ta książka porusza wiele istotnych i codziennych problemów. Między innymi, np. miłość w rodzinie, przyjaźń, szacunek dla drugiego człowieka.

Mogłabym tutaj Wam napisać szczegółowe opisy, przedstawić bardzo dobitnie fabułę, ale stwierdzam, że to nie ma sensu, bo najpiękniejsze odkryjecie w momencie czytania.

Opis fabuły

Na początku poznajemy Agatę, która kiedyś była bardzo słynna na cały świat. Była jedną z najsłynniejszych wiolonczelistek na świecie.

Niestety, wiele w jej życiu się zmieniło, wydarzyło się coś takiego przez co Agata zaprzestała gry. Na szczęście Agatka w Jagodnie zostaje bardzo pozytywnie przyjęta. Wszyscy ją akceptują i są dla niej bardzo mili. Jednak to za mało, dziewczyna jest nadal w sobie zamknięta i nie potrafi się odblokować.

Na dodatek, będzie musiala walczyć o swoje i zawalczać o związek małeński z Hubertem.

Wątek Agaty jest ważniejszy w tej książce, ale ponadto poznamy również Marzenę, Tamarę oraz Łukasza, Grzegorza i Leę.