Bez śladu

Moja przygoda z książkami zaczęła się niedawno bo 3-4 lata temu. Wcześniej kontakt z książkami miałem w szkole czy na studiach – czyli kontakt z podręcznikami. I tyle w temacie książek w tamtym okresie. Dopiero po poznaniu mojej żony nastawienie do książek zmieniło się diametralnie. Nie mówię że od razu zacząłem czytać nie wiadomo ile i wszystko co miałem pod ręką. Zaczęło się od tego, że widziałem u niej sporo książek (zarówno u niej jak i u teścia). Dostałem też od niej na święta książkę, zacząłem również chodzić do biblioteki (o zgrozo nie do pomyślenia jeszcze parę lat temu). Szukałem czegoś do poczytania, czegoś co mnie zmotywuje do wysiłku przeczytania. Było parę niewypałów bo jak się idzie i bierze książkę tylko patrząc na tytuł i okładkę to musiało się tak to skończyć. Ale metodą prób i błędów natknąłem się na książki Cobena. Przeczytałem scenariusz jednej z jego książek i pomyślałem że może warto ją przeczytać. Powiem tak: nie przypuszczał bym, że książkę ponad 300 stronnicową dam radę przeczytać w jeden wieczór. Tak mnie wciągnęły książki Cobena że zamiast ówcześnie spotykać się z dziewczyną, uczyć się czy chociażby siedzieć na necie wolałem i chciałem czytać książki. Teraz kiedy mam już własną rodzinę (żonę i małe dziecko 20 miesięczne) dalej korzystając ze sposobności biorę książkę Cobena w rękę i chociaż jeden rozdział przeczytać, chociaż parę stron póki żona zajęta w kuchni a dziecko nie ciąga za rękę do zabawy (a nawet jak ciągnie to biorę ze sobą książkę i jak żona nie widzi to czytam). Co w nich jest takiego, że nie mogę się od nich oderwać hhmm są to zagadki. Tak sytuacje, zdarzenia, koleje losu, wątki które przeplatają się w całej książce powodują, że człowiek chce jak najszybciej dojść do końca by stwierdzić czy jest tak jak sam myślał i układał odpowiedzi w głowie na temat informacji zawartych w książce.

Jeśli chodzi o książkę „BEZ ŚLADU” to kolejna część z udziałem Myron’a Bolitar’a. Myron po 10 latach przerwy z koszykówką wraca do niej. Kontuzja której się nabawił zakończyła przedwcześnie jego karierę (jeśli pierwszy i zarazem ostatni mecz w lidze NBA można nazwać początkiem kariery). Myron wraca do gry w koszykówkę ale nie żeby na nowo zajmować się profesjonalnie tą dyscypliną sportu ale żeby pomóc w odnalezieniu gwiazdy drużyny (swojego przeciwnika z czasów studenckich). Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka zwłaszcza, że odsłania kulisy tego co tak naprawdę się stało i kto przyczynił się do odniesienia przez Myrona kontuzji. Tajemnicze osoby, kobiety, krew no i morderstwa to jest coś co sprawia, że proste rozwiązanie które przychodzi na myśl po przeczytaniu kolejnych stron książki już nie jest takie oczywiste. No i zakończenie książki, którego nie będę zdradzał oczywiście. Niby książka się kończy ale Coben wrzucił krótkie wejście z udziałem Win’a. Powiem tak: trzeba przeczytać ten ostatni fragment książki i spróbować wyobrazić sobie wyraz twarzy jaki miał Win (najlepszy przyjaciel Bolitar’a). Szkoda że Coben nie pokusił się o jeszcze jeden rozdział poświęcony wizycie Wina u typa którego odwiedził na koniec książki.

Wszystkim bardzo serdecznie polecam książkę.

Może moja recenzja nie jest obiektywna w związku z tym, że jestem na etapie kolekcjonowania książek Cobena (mam już ich ponad 10 a to nie jest koniec oczywiście) ale osobom które lubią zagadki i niekonwencjonalne sposoby dochodzenia prawdy i ustalania faktów polecam jak najbardziej twórczość Cobena. Ja w jego książkach się zakochałem. Niektóre czytałem po kilka razy (oczywiście w odstępach czasu) i szczerze mówiąc, kiedy biorę ja ponownie dalej tak samo jestem nimi zafascynowany mimo, iż kojarzę jak się skończą jednak dla samej akcji i sposobu w jaki są pisane warto przeczytać ją jeszcze raz.

Kolejna Super książka Cobena :) Jestem jego Fanka Mam wszystkie Jego książki :) Kocham jego styl pisania :) Książka Bez Śladu napisana razem z Kolejną Moja Ulbioną Pisarką Tana French trzyma w napięciu o ostatniej Strony Ksiązki :)