Bagno. Igor Brudny. Tom 5

SPRAWIEDLIWOŚĆ POSTANOWIŁ WYMIERZYĆ KTOŚ INNY.

"Komisarz zamknął powieki. Czas zwolnił, a przed oczami znów wyrosły mury klasztoru. Pomyślał, że naprawdę jest przeklęty i nigdy nie będzie mu dane uwolnić się od demonów przeszłości. Igor Brudny nie mógł jednak wiedzieć, że gra, do której właśnie został zaproszony, ma o wiele wyższa stawkę, i gdy podniósł się z łóżka, nieświadomie zaczął najtrudniejszą walkę w swoim życiu. Z samym sobą".

Przemysław Piotrowski, rozpoczynając serię z Igorem Brudnym, z każdą kolejną książką coraz wyżej stawiał sobie poprzeczkę. Sięgając po "Bagno" wiedziałam, że i tym razem Autor mnie nie zawiedzie. Poraz kolejny dałam się wciągnąć w niełatwe śledztwo i przepadłam.. "Bagno" wciąga tak, że nie sposób jest się oderwać, w każdej wolnej chwili otwierałam książkę i śledziłam poczynania Brudnego. Jak i w poprzednich częściach, tak i tutaj, Autor porusza mnóstwo kontrowersyjnych tematów. Jestem przekonana, że znajdzie się wiele osób, którym książka nie przypadnie do gustu, ale będą też tacy, którzy będą zachwyceni. I ja należę do tych drugich. Przy okazji "Zarazy" wspomniałam, że bardzo cenię sobie Autora za jego szczerość i to, że nie boi poruszać się tematów dotyczących problemów, z jakimi zmaga się obecnie nasz kraj.

Śmiem twierdzić, ze "Bagno" na pewno okaże się jedną z najlepszych książek tego roku, i z całego serca życzę tego Autorowi. Czapki z głów Panie Przemysławie. Czekam na kolejną książkę.

Serię z Igorem Brudnym bardzo lubię. Gdy usłyszałam, że autor napisał nową książkę, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. 🔥

Ta część, podobnie jak poprzednie zresztą, z pewnością zaspokoi czytelnicze potrzeby kryminalnych wielbicieli. Nie zabrakło tu wszak mrocznych i krwawych zbrodni, oryginalnej zagadki czy rosnącego napięcia. Książkę czyta się z dużym zaciekawieniem, tocząc przy tym bardzo rozbudowaną gonitwę myśli. Podejrzanych jest wiele, a autor zadbał o to by podrzucić nam kilka mylących tropów 😁

Jedyne co nie do końca przypadło mi do gustu to dość spore upolitycznienie tej części. Trochę przytłumioło to klimat książki. Mimo to, uważam, że książka jest godna polecenia. A wielbiciele Igora Brudnego z pewnością będą zadowoleni z lektury 😁

"Bagno" ~ P. Piotrowski

Igor Brudny po raz kolejny stanie do walki o sprawiedliwość. Tym razem jednak zbrodnie mieszają mu w głowie. Prywatnie cieszy się, że w końcu ktoś wziął sie za "nietykalny". Jednak służbowo charakter nie pozwala mu tego zignorować. Igor Brudny poraz kolejny stanie do walki z wlasnym sumieniem, a przeszłość ponownie da o sobie znać.

Czy Komisarz będzie w stanie złapać kogoś komu po cichu kibicuje?

[...] 𝐂𝐳𝐲 𝐭𝐨 𝐛𝐲𝐥𝐚 𝐣𝐞𝐠𝐨 𝐰𝐢𝐧𝐚? 𝐂𝐳𝐲 𝐦𝐨𝐠𝐥 𝐭𝐞𝐦𝐮 𝐳𝐚𝐩𝐨𝐛𝐢𝐞𝐜? 𝐂𝐳𝐲 𝐠𝐝𝐲𝐛𝐲 𝐰𝐭𝐞𝐝𝐲 𝐩𝐨𝐬𝐭𝐚𝐩𝐢𝐥 𝐢𝐧𝐚𝐜𝐳𝐞𝐣, 𝐨𝐧𝐢 𝐛𝐲 𝐳𝐲𝐥𝐢? 𝐎𝐝𝐥𝐨𝐳𝐲𝐥 𝐤𝐚𝐫𝐭𝐤𝐞 𝐧𝐚 𝐦𝐢𝐞𝐣𝐬𝐜𝐞. 𝐏𝐨𝐝𝐧𝐢𝐨𝐬𝐥 𝐬𝐢𝐞 𝐢 𝐳𝐚𝐦𝐤𝐧𝐚𝐥 𝐩𝐨𝐰𝐢𝐞𝐤𝐢. 𝐙 𝐤𝐚𝐜𝐢𝐤𝐨𝐰 𝐨𝐜𝐳𝐮 𝐨𝐝𝐞𝐫𝐰𝐚𝐥𝐲 𝐬𝐢𝐞 𝐧𝐢𝐞𝐜𝐡𝐜𝐢𝐚𝐧𝐞 𝐥𝐳𝐲. 𝐖𝐲𝐭𝐚𝐫𝐥 𝐣𝐞 𝐩𝐨𝐢𝐫𝐲𝐭𝐨𝐰𝐚𝐧𝐲 𝐰𝐥𝐚𝐬𝐧𝐚 𝐬𝐥𝐚𝐛𝐨𝐬𝐜𝐢𝐚. 𝐓𝐚𝐜𝐲 𝐣𝐚𝐤 𝐨𝐧 𝐧𝐢𝐞 𝐦𝐨𝐠𝐥𝐢 𝐨𝐤𝐚𝐳𝐲𝐰𝐚𝐜 𝐬𝐥𝐚𝐛𝐨𝐬𝐜𝐢. 𝐖 𝐭𝐲𝐦 𝐟𝐚𝐜𝐡𝐮 𝐬𝐥𝐚𝐛𝐨𝐬𝐜 𝐨𝐳𝐧𝐚𝐜𝐳𝐚𝐥𝐚 𝐬𝐦𝐢𝐞𝐫𝐜.

Przemysław Piotrowski to znakomity polski pisarz. Twórca znakomitej serii o Igorze Brudnym. Przyznam szczerze, że po za seria o Igorze nie miałam okazji czytać jego pozostałych książek, ale myślę, że mogę stwierdzić - i większość sie ze mną zgodzi -, że jest to jeden z najbardziej wartościowych Polskich pisarzy! Jego książki oczywiście nie trafią do każdego, chociażby dlatego że autor nie przebiera w środkach, a jego opisy są detaliczne i nasycone przymiotnikami, które podkręcają tempo, obrazują miejsca i zdarzenia do tego stopnia, że mogą mrozić krew w żyłach. Jestem zafascynowana jak Piotr potrafi prowadzić grę miedzy bohaterami, łączyć fakty i dawac wskazówki. Jest to piąta część o tych samych bohaterach a ja w dalszym ciągu nie mam dosyć.

[...] 𝐌𝐢𝐚𝐥 𝐣𝐞𝐣 𝐭𝐨 𝐳𝐚 𝐳𝐥𝐞, 𝐚𝐥𝐞 𝐜𝐡𝐫𝐨𝐧𝐢𝐥 𝐣𝐚, 𝐛𝐨 𝐬𝐰𝐨𝐢𝐜𝐡 𝐳𝐚𝐰𝐬𝐳𝐞 𝐭𝐫𝐳𝐞𝐛𝐚 𝐜𝐡𝐫𝐨𝐧𝐢𝐜. 𝐒𝐰𝐨𝐣𝐞𝐦𝐮 𝐧𝐢𝐞 𝐦𝐨𝐠𝐥𝐚 𝐬𝐭𝐚𝐜 𝐬𝐢𝐞 𝐤𝐫𝐳𝐲𝐰𝐝𝐚. 𝐓𝐚𝐤𝐢𝐞 𝐛𝐲𝐥𝐲 𝐳𝐚𝐬𝐚𝐝𝐲. 𝐓𝐚𝐤𝐚 𝐛𝐲𝐥𝐚 𝐩𝐨𝐥𝐬𝐤𝐚 𝐩𝐨𝐥𝐢𝐭𝐲𝐤𝐚.

Autor słynne z poruszania kontrowersyjnych tematów, które robią wokół siebie niemałe poruszenie ostatnimi czasy. Ja oczywiście mając z tylu w głowie przesłanie jakie można odebrać z tej historii postanowilam je w recenzji zignorować i skupić się na samym wykonaniu. Mnóstwo bohaterów to również wizytówka autora. Choć na samym początku byłam zmieszana i bałam sie, że nie zorientuje się w tej drabince władzy i nazwisk to nieoczekiwanie z pomocą autora z każdym kolejnym rozdziałem odnajdywanie się wśród ich środowiska była znacznie łatwiejsze, a finalnie nie ciążyło na całości. Pomyśl jak zwykle nie oklepany, urozmaicony w jego stylu. Dodany humor ciętym językiem bohaterów odrywał mnie od przykrych zdarzeń. Namiastka uczucia wplatana w całość dodawała jeszcze innego rodzaju uczuć. Niestety muszę sie zgodzić, że niektóre momenty sięgały troche przerysowanych zdolności. Myślę, że autor tworząc scenariusz sięgnął na wyżyny umiejętności ludzkiej. Myślę jednak, że w każdym gatunku lekkie naciagniecie rzeczywistości nie zaszkodzi.

Podsumowując cała książkę jak i serie bawiłam sie wyśmienicie. Gratulacje kolejnej świetnej książki autora i czekam na kolejne! ❤️ Jest to na pewno jedna z lepszych pozycji tego gatunku i z czystym sumieniem polecam tą książkę wszystkim fanom.

Świetna książka, pomimo wątku politycznego. Igor Brudny nigdy nie zawodzi.

Mam nieco mieszane odczucia po przeczytaniu kolejnego tomu cyklu o Igorze Brudnym. Z jednej strony powieść trzyma poziom poprzednich. Jest tak samo brutalnie, krwawo i dosadnie. Autor nie szczędzi czytelnikom szczegółów popełnianych przez Sędziego zbrodni, a Igor Brudny pozostaje tym samym człowiekiem. Nieco zblazowanym, jednak bardzo skutecznym detektywem. Książka wciąga niemiłosiernie i naprawdę ciężko ją odłożyć, w tej kwestii też nic się nie zmienia. Ale.. i tu mam jedną uwagę, jest trochę przegadana, jeśli chodzi o politykę. Za dużo w tej książce prawdziwych zdarzeń z polskiej sceny politycznej i nie tylko. Mam wrażenie, że zostały tu poruszone prawie wszystkie kwestie, które bulwersowały opinię publiczną w ostatnich latach. I mimo że całość wypada ciekawie, nadmiar polityki może męczyć. Można odnieść wrażenie, że nie Igor Brudny, czy nawet postać Sędziego, chociaż wyrazista, są głównymi bohaterami powieści, a jest nią aktualna sytuacja na scenie politycznej Polski. Prawie 1:1 wzięta ze znanej nam rzeczywistości. I chociaż autor zaznacza, że podobieństwo bohaterów do rzeczywistych postaci z polskiej sceny polityczno-kościelnej jest przypadkowe, jest uderzające. Z łatwością można rozpoznać, na kim wzorowana jest dana postać. Ja się w politykę nie mieszam i nie byłam w stanie rozpoznać wszystkich, ale nawet takiemu laikowi w tej dziedzinie jak ja udało się przypasować do kilku postaci odpowiednie nazwiska. Nie jest to właściwie zarzut, bo widać, że autor jest doskonałym obserwatorem, a jego odbiór zastanej rzeczywistości i jego spostrzeżenia są trafne i zmuszają do przemyśleń. Jeśli jeszcze ktoś nie wie, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami wielkiej polityki, do której zwykłe „szaraki” nie mają dostępu, w książce otrzyma tę wiedzę podaną w przystępny sposób i w pigułce. A przy tym ma szansę trochę pogłówkować nad rozwiązaniem sprawy tajemniczego Sędziego.

No właśnie, jeśli o ową sprawę chodzi, kiedy ujawniona została tożsamość kata, który wziął sprawy w swoje ręce i zaczął wymierzać sprawiedliwość, przeżyłam niemały szok. Dlatego, że Sędzią okazała się być osoba, którą jako pierwszą wskazałam na to stanowisko praktycznie na samym początku, jak tylko po raz pierwszy została w powieści wspomniana. I to był dla mnie cios. Bo to nie mogło być aż tak proste, a właśnie takie było. Nie znałam wprawdzie motywacji owego człowieka, nie wiedziałam, dlaczego wybrał te konkretne osoby i co go łączyło z tymi, za których się mścił. Ciekawie było odkrywać jego tajemnice, a przy okazji przyglądać się, jak Brudny miota się między swoją powinnością, a tym, że właściwie cieszy się, że ktoś w końcu zabrał się za nietykalnych ludzi i wymierza sprawiedliwość na własną rękę. Podobne dylematy ma czytelnik, chociaż nie jest bezpośrednio związany ze sprawą, w przeciwieństwie do Brudnego. Jednak i ogół społeczeństwa, któremu przed wymierzeniem ostatecznej kary głos oddaje Sędzia ma swoje zdanie w poruszanych kwestiach. Powiem tak, ciężko jest tym razem nie kibicować sprawcy. Chociaż jest brutalny i okrutnie traktuje swoje ofiary, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że czyni dobrze. Bo robi to, na co wymiaru sprawiedliwości od lat nie było stać. Nie tylko obnaża wysoko postawione persony przed zwykłymi ludźmi, nie tylko kończy w ten sposób karierę polityczną wielu osób, nie tylko przemawia głosem ludu, ale przede wszystkim daje ludziom nadzieję, że sprawiedliwość dopadnie każdego, a rodzinom, które w wyniku przekrętów rządzących straciły swoich bliskich, pozwala w końcu zaznać spokoju.

Mimo że polityka w powieściach nie jest moim ulubionym wątkiem, szczególnie ta tak bardzo podobna do naszego krajowego bagienka, nadal pozostaję fanką Igora Brudnego i prowadzonych przez niego śledztw. Bo on sam to postać nietuzinkowa, której działania obserwuje się za każdym razem z rosnącym zainteresowaniem. Mam nadzieję, że zasłużony urlop, na który wysłał Igora autor nie okaże się zbyt długi i już niedługo będzie można cieszyć się kolejnym tomem jego przygód. Polecam i czekam na więcej.

Autor: Przemysław Piotrowski

Tytuł: Bagno

Wydawnictwo: Czarna Owca

Kolejna część z serii, którą uwielbiam!

Miała ona świetny klimat już od samego początku. Autor przez całą lekturę trzyma w napięciu.

Zaintrygowałam się od początku i chciałam ją jak najszybciej przeczytać.

Jednak z czasem trochę minęło mi to zaintrygowanie. Miałam wrażenie, że autor wplątał bardzo dużo elementów politycznych. Nie czytało mi się tego dobrze, ponieważ aż tak bardzo się tym nie interesuje.

Pewnych elementów fabuły totalnie się nie spodziewałam. Sprawiło to na mnie duże wrażenie.

Uprzedzam, że nie jest to książka dla wrażliwych, ponieważ pojawiają się w niej drastyczne opisy.

Kolejna świetna książka, nie mogę się doczekać następnych.

Ocena 4/5

Ta seria ma to do siebie, że jest echem głosu z przeszłości. Wraca i nie da o sobie zapomnieć. W ,,bagnie" grzechy innych będzie rozliczał samozwańczy Sędzia. Swoim telefonem przerywa audycje radiową i zapowiada scenariusz jaki ma plan wykonać. W początkowej fazie nie daje wiary jego słowom. Jednak transmisja na żywo w internecie uwiarygodnia jego działania. A musicie wiedzieć, że pierwszy trup to nie byle kto. Człowiek ze szczytu ,,łańcucha pokarmowego". Taki, który uwaza się za lepszego, z racji stanowiska. Tfu... stołka.

Myślicie, że Igor i Julka zaangażują się w śledztwo? Ja wam tego nie powiem 🤞🤭

Ale tak jak już było wiele głosów, tak i ja wam zaprawdę powiadam, że od polityki tu nie uciekniecie. A może nawet przyjemność sprawi wam doszukiwanie się w bohaterach tej historii rzeczywistych odpowiedników... chyba, że to może tylko ja tam miałam w trakcie lektury🤣jeśli chodzi o dynamikę i akcję to ta część jest równie świetna jak postałe. Mi osobiście nie przeszkadza ten powrót do przeszłości, bo to główny motyw tej serii. Są obrzydliwe sceny, nie przeczę. Ale, heloł 🤭 pan Piotrowski ich nam raczej nie szczędził w poprzednich tomach. Chwilami robi się obrzydliwe, ale są emocje. Jedną scenę zapamiętam na bardzo długo. Z racji tego, że nie przepadam za ogoniastymi przyjacielami, czyli szczurami... brrr czułam się jak Julka 😱 🤣

Nie będę przedłużać, czytajcie. A jak nie czytaliście to nadrabiajcie 😁

Przeszłość Igora Brudnego kolejny raz postanawia o sobie przypomnieć. Tym razem, komisarz będzie musiał współpracować z ludźmi dla których nie ma za grosz szacunku czy zaufania. Wraz z Zawadzką ruszają na poszukiwania nieuchwytnego Sędziego, który osobiście zamierza wymierzyć kary ludziom, na których rękach jest krew niewinnych ludzi. Swoją grę rozpoczyna od dobrze znanemu Igorowi z czasów sierocińca, gwałciciela. Komisarz znajduje się między młotem a kowadłem. Podjęcie decyzji czy współpracować z wrogami było o tyle trudniejsze, że tym razem poniekąd przyklaskuje mordercy. Nie może udawać, że jego ofiary nie powinny swobodnie chodzić po ulicach, jednak tak działa polityka. Największe bagno jakie rozprzestrzenia się bez najmniejszego nadzoru, pozwalając na bezkarne szerzenie zła.

Jestem pod ogromnym wrażeniem. Każda z książek Przemysława Piotrowskiego porusza jakiś ważny temat, tym bardziej czyta się je z wielką fascynacją. Ta historia również nie jest jedynie wyobraźnią autora, ale według mnie ma bardzo duży przekaz.

Nie wiem jak Wy, ale ja ostatnimi czasy zwracam uwagę na podziękowania autorów i ich słowa zamieszone na ostatnich stronach powieści. Tak było i tym razem, a ja zachęcam Was na zwrócenie na to uwagi podczas czytania "Bagna".

Igor Brudny próbuje schwytać Sędziego, który postanowił wymierzyć sprawiedliwość, za pedofilię, oszustwa, skazanie ludzi na bezdomność, czego często wynikiem były samobójstwa. W polityce ręka rękę myje, czego komisarz jest świadomy. Tym trudniej mu było ścigać tego człowieka.

"Bagno" to powieść przepełniona złem i krzywdą, ale za to wywołuje mnóstwo emocji tak pożądanych przez czytelników. Tym razem jednak nie wiadomo komu kibicować. Sędziemu, czy Igorowi? Sądzę, że nie ja jedna miałam taki dylemat podczas lektury.

Mam nadzieję, że Brudny wróci z wakacji i rozwiążemy z nim jeszcze nie jedną zagadkę.

„Polityka to bagno, komisarzu. Bagno, w którym bardzo łatwo utonąć, gdy człowiek kieruje się sumieniem”.

Igor Brudny powrócił w nieco innej odsłonie. I nie chodzi tutaj bynajmniej o charakter komisarza – tutaj nic się nie zmieniło. Mowa o fabule, która w piątej części ma mocno polityczne zabarwienie. Jako że ja miłośnikiem polityki nie jestem ani w życiu realnym, ani w książkach, to nasz początek był dość ciężki. Nie mogłam się wgryźć w fabułę, wstęp mocno mi się dłużył i jak tylko zasiadałam do książki, po chwili chciało mi się spać... Udało mi się jednak podjąć wyzwanie autora i przyzwyczaić do opisywanej tematyki. A wtedy poszło już z górki, a od połowy to nawet zjechało bez hamulców 😊

Człowiek w kapturze kata porywa znane i szanowane osobistości ze świata polityki i kościoła. Na wizji je torturuje i ujawnia grzechy, których się dopuściły. Aby ocalić życie porwanych, wskazane osoby muszą spełnić warunki nieznajomego, który sam sobie nadał przydomek Sędzia. Czy wybitne postacie sceny politycznej ukorzą się przed narodem, obnażając własne winy, czy stchórzą i poświęcą życie innych, próbując ratować własną twarz? Ponieważ sprawa powiązana jest z sierocińcem sióstr hieronimek, Igor Brudny po raz kolejny angażuje się w śledztwo. Jako były wychowanek placówki, poniekąd działa wbrew sobie, bo wśród ofiar Sędzi znajdują się osoby, które niegdyś w sposób skandaliczny i obrzydliwy krzywdziły dzieci z sierocińca.

Niezmiennie jestem pod wrażeniem warsztatu Pana Przemysława, wszystko tutaj jest idealnie dopracowane i dopięte na ostatni, najmniejszy guziczek. Bohaterowie wciąż wyraziści, zagadka niełatwa do rozszyfrowania, fabuła dynamiczna (tutaj udam, że już nie pamiętam tego trudnego początku). I mimo że na koniec Igor Brudny w końcu postanowił pójść na urlop, coś mi mówi, że to jeszcze nie było nasze ostatnie z nim spotkanie 🔥

Przemysław Piotrowski cały czas nas zaskakuje. Stworzył niesamowitą serię z Igorem Brudnym, która wciąga od samego początku i nie sposób jest się od niej oderwać.

Tym razem spotykamy się z Brudnym i Zawadzką w dosyć nietypowych okolicznościach. Nasi bohaterowie będą mieli ręce pełne roboty. Niestety Igor Brudny będzie musiał podjąć trudną decyzję. Czy będzie ona słuszna, to już musicie ocenić sami. Poznacie tajemniczego mężczyznę, który przedstawia się jako Sędzia. W internecie prowadzi transmisje na żywo ubrany w katowski kaptur. Na żywo przedstawia "ofiary". Wyjawia ich grzechy i przewinienia. Puszcza filmiki z tym co robili. Społeczeństwo nie pozostawia na nich suchej nitki. "Ofiary" mają szansę na przetrwanie, o ile zostaną spełnione warunki przedstawione przez Sędziego. O nich dowiedzie się w trakcie czytania. Co z tym wszystkim wspólnego ma Igor Brudny? Jest całym sercem za działaniami Sędziego, jednak pozostanie postawiony pod ścianą. Na swojej drodze spotka człowieka, którego miał nadzieję już nigdy nie zobaczyć. Jak to się dla niego skończy? Czy ponownie jego życie będzie zagrożone? Kim jest mściciel ukrywający się za katowskim kapturem?

Poznając jego tożsamość, byłam w głębokim szoku. Wy zapewne też będziecie mieli podobne odczucia. "Ofiary" według mnie zasługiwały na los, który je spotkał. Nie ma przyzwolenia na krzywdzenie innych i zamiatanie wszystkiego pod dywan. Niestety tak się dzieje na wysokich stanowiskach. Ręka rękę myje. Takie "ofiary" powinno się od razu likwidować, a nie chronić lub przenosić w inne miejsca. Tak samo powinni ponieść konsekwencje wszystkie te osoby, które tuszują i zamiatają pod dywan wyczyny "ofiar".

Przemysła Piotrowski w swoim najnowszym dziele poruszył bardzo ważny temat. Koniecznie musicie poznać "Bagno".

Po raz piąty miałam przyjemność uczestniczyć w życiu Brudnego i Zawadzkiej. Jak napisał autor: "(...) Chwilowo Igor Brudny bierze urlop. (...)", mam cichą nadzieję, że ten wypoczynek nie potrwa zbyt długo.

Igora Brudnego i Julię Zawadzką nie da się nie lubić. To jest wybuchowa para, która idealnie do siebie pasuje.

Było mi bardzo żal Brudnego, ponieważ został postawiony pod mur i bardzo się z tym męczył. Dzięki wyczynom Sędziego będziemy mogli na chwilę przenieść się na tereny dawnego sierocińca sióstr Hieronimek. Razem z tym wspomnienia z przeszłości Brudnego powrócą.

Uwaga, biorąc do ręki "Bagno" przepadniecie na dłuższą chwilę. Ta powieść tak mnie wciągnęła, że aż przeczytałam ją w ciągu jednego dnia. Coś niesamowitego. Nie miałam czasu na nudę. Dobra akcja, wyśmienici bohaterowie i cudowna fabuła.

Gratuluję autorowi tak wyśmienitego dzieła.

Jeżeli lubicie bardzo dobre kryminały, to nie możecie przegapić tego tytułu.

Czy znacie pozostałe części z Igorem Brudnym, czyli "Piętno", "Sfora", "Cherub" i "Zaraza"? Jeżeli jeszcze ich nie znacie, to radzę wam szybciutko to nadrobić. Od razu muszę dodać, że są to bardzo mocne kryminały, które zmuszają nas do głębokiej refleksji.

Przygotujcie się na mocne wrażenia i drastyczne sceny.

Powieść "Bagno" jest godna uwagi. Czy chcielibyście, żeby taki Sędzia istniał naprawdę? Czy wtedy świat byłby wolny od prawdziwych potworów? Z tymi pytaniami was zostawiam i odsyłam do przeczytania "Bagna".

Czy tak jak ja czekacie na kolejne przygody Igora Brudnego?

Z czystym sercem polecam - mommy_and_books.

Jak dobrze było powrócić do świata Igora Brudnego, choć to świat brutalny, szary i pełen okrucieństwa…

Komisarz zostaje uwikłany w bardzo trudną, bezwzględną spraw.. Otóż samozwańczy Sędzia torturuje ludzi władzy. Na światło dzienne wychodzą ich wszystkie przewinienia, brudy i grzechy, a są potworne. Dodatkowo to społeczeństwo ma „dokonać wyboru” czy takim „potworom” warto dać drugą szansę… Brudny razem z Zawadzką trafiają w szpony polityki, układów… po prostu wchodzą do istnego bagna. Czy Igor szukając mordercy stanął po właściwej stronie? … wiele osób ma o to do niego pretensje, dodatkowo przeszłość wraca do niego jak bumerang, niestety nie może o niej zapomnieć.

@przemyslawpiotrowski nie owija w bawełnę. Stawia na konkret i to bezlitosny. Mrok, strach, przerażenie, zło to słowa, które idealnie odzwierciedlają klimat całej historii.

Choć zauważyłam, że są zwolennicy, jak i przeciwnicy Brudnego, to ja osobiście jestem na tak! Czasami potrzebuję w książkach odnaleźć surowość, bestialstw, nieludzkość… oj tak tu jest tego pod dostatkiem.

Znając poprzednie części cyklu ta sprawiła, że miałam ciarki na myśl o wszystkich wydarzeniach. To bardzo dobry kryminał… z polityką w tle, ale nie traktujcie tego wątku źle. Choć sama nie przepadam za takimi nawiązaniami tutaj wkomponowały się one idealnie, po to aby odkryć ten pełen niesmaku i fałszu świat.

Wiecie co było najstraszniejsze… zagłębiając się w tę historię ona z każdą kolejną stroną przypominała mi naszą rzeczywistość, świat w którym żyjemy….

Czy Bagno mi się podobało? Bagno nie jest do podobania. Ani trochę. To książka epatująca polityką i to taką najgorszego sortu, bezwzględną, okrutną, interesowną, dbającą wyłącznie o interesy partyjne. Nie ma tu miejsca na myślenie o człowieku. Czytanie tego nie ma prawa się podobać. Raczej wywracać flaki na drugą stronę i przyznaję, chwilami się krzywiłam z obrzydzenia. I to wcale nie przy scenach przemocy, których – chyba dużo nie zdradzę – w książce nie brakuje.

Jeśli natomiast miałabym odpowiedzieć na pytanie, czy Bagno jest dobrą książką, zdecydowanie odpowiem, że tak. Wartka akcja, dobrze skonstruowana, wyraziste, trójwymiarowe postaci. Igor Brudny, jakiego wszyscy kochają i wiernie trwająca u jego boku Julka Zawadzka. Jest tak, jak tego oczekiwałam.

Pełna recenzja w serwisie W Roli Mamy

Jeżeli czytając książki Przemysława Piotrowskiego myśleliście, że oto przed Wami prawdziwa degrengolada, to powiadam Wam, byliście w błędzie. Dopiero teraz wdepniecie w najbardziej obrzydliwe, grząskie i śmierdzące bagno, nie sami zresztą, Igor Brudny i Julia Zawadzka przybędą w sukurs.

 „Bagno” zaczyna się audycją radiową, która zostaje przerwana telefonem od tajemniczego Sędziego. W tym samym czasie w Internecie pojawia się stream rozpoczynający obrzydliwą serię egzekucji na ludziach z samego szczytu władzy. Na pierwszy ogień idzie Ojciec Zwierzchny, od lat ukrywający pedofilię swoją i swoich przełożonych. Ostatnie słowo, decydujące o życiu lub śmierci ofiary osobliwego Sędziego, mają widzowie. Spolaryzowane społeczeństwo dostaje czat, który spływa lawą nienawiści. Taki ogień nie oszczędza nikogo.  Kto jeszcze odpowie za swoje winy przed katem?

Autor w sposób mistrzowski połączył wszystkie grzechy obecnej ekipy rządzącej z losami Igora Brudnego, które znamy z czterech poprzednich części. Jego przeszłość jest tak esencjonalna, że zabarwia każdy kolejny tom, który pochłania się wręcz ekspresowo, nie nudząc przy tym czytelnika ani przez chwilę. Osobiście mam tylko jeden problem z „Bagnem”, zbyt wiele w nim naszej rzeczywistości. Momentami czułam się, jakbym sięgnęła po film Vegi, który wręcz lubuje się w epatowaniu tym wszystkim, co serwują obywatelom pracownicy z ulicy Wiejskiej. Nic nie dało zapewnienie, że podobieństwo do osób prawdziwych jest przypadkowe. W mojej głowie wszyscy bohaterowie tego kryminału mieli konkretne twarze i przez to odczuwałam mniejszą przyjemność z obcowania z najnowszą sprawą Brudnego.

Na uznanie zasługuje po raz kolejny oprawa graficzna książki oraz dbałość wydawnictwa o spójny wygląd całej serii (grzbiety od linijki :)) Lubię to!

Serię o Igorze Brudnym bardzo lubię, a ta sympatia zaczęła się tak naprawdę już od pierwszego tomu. Co więcej, udało mi się zaszczepić tę sympatię w mojej mamie, która ostatnie dwie części wyczytała w ekspresowym tempie. Kiedy więc do moich rąk trafiła najnowsza książka o tym bohaterze, w zasadzie obie nie mogłyśmy się powstrzymać i już cztery d

ni później obie miałyśmy lekturę powieści za sobą. Jednak czy ta część dorównuje poziomem poprzednim? Czy mogę polecić ją równie mocno, co przykładowo Cheruba?

Czy zastanawialiście się kiedyś, co wydarzy się, gdy sprawiedliwość zostanie wymierzona przez kogoś innego? Ja przyznaję, że nie poświęciłam wcześniej tej myśli nawet sekundy. Po lekturze tej powieści jednak robię to nieustannie. Pewnego dnia audycja radiowa zostaje przerwana. Ktoś, podający się za Sędziego zapowiada wymierzenie sprawiedliwości na własną rękę. Transmisja z brutalnego znęcania się nad jednym ze znajomych polskiego rządu stawia wszystkie służby w kraju w stan najwyższej gotowości. Wkrótce zostaje odnalezione ciało skatowanej ofiary, a do sprawy zostaje przyłączony komisarz Igor Brudny. Tym razem jemu oraz jego partnerce przyjdzie zmierzyć się z brutalnym i obrzydliwym światem polityki, układów, łapówkarstwa i wielu więcej. Czy i tym razem uda im się odnaleźć sprawcę, nim będzie za późno?

Tytuł Bagno jest dokładnie tym, co sam zapowiada. Przemysław Piotrowski zabiera nas w miejsca niepokojące, budzące przeraźliwy strach, a może i nawet obrzydzenie. Ta książka jest dokładnie taka, jak na nazwisko ma główny jej bohater – brudna. Już w tym miejscu muszę napisać, że jestem pełna podziwu dla autora za to, jaką tematykę poruszył, w jak zawiły sposób przedstawił pewne osobistości dramatu, dając jednak szansę czytelnikowi na to, by ten mógł odgadnąć, o kim właśnie mowa.

Ta książka jest przede wszystkim mocno polityczna. To ten wątek odgrywa tutaj główną rolę i no cóż, nie inaczej jest w prawdziwym życiu. Spotykamy ją na każdym rogu, przyczynia się ona do rozpadu wielu relacji (bo przecież jak możesz popierać xyz, skoro zyx są znacznie lepsi! Co z tego, że robią dokładnie to samo, tylko nazywają to innymi słowami?), ale i całych społeczności. Przemysław Piotrowski doskonale ukazał tutaj nienawiść, która targała obywatelami, a jednocześnie ich strach. Choć sięgnęłam po ten tytuł raczej z myślą, że z pewnością oderwę się dzięki niemu od tej całej rzeczywistości, to jednak fakt, że ta rzeczywistość znalazła się na kartach książki, w dziwny sposób trzymał mnie w ciągłej ciekawości.

Wiem, że ten tytuł nie wszystkim się spodoba. Nie każdy musi lubić wątek polityczny, nie każdemu to pasuje – i to jest okej. Warto jednak dodać, że dzięki bardzo dobremu stylowi pisania autora przez tę powieść się płynie, a i sama historia, zawierająca drugie dno, naprawdę fascynuje czytelnika i trzyma go przy sobie, aż do ostatniej strony. Rozwiązanie sprawy? No cóż, dość mocno mnie zaskoczyło, a przecież tego oczekuje się od dobrego kryminału.

Tom piąty o Igorze Brudnym okazał się bardzo dobry, jednak nie zmienił on mojego osobistego rankingu. W dalszym ciągu moim ulubionym tomem jest Cherub i nie wiem, czy się to jeszcze kiedyś zmieni. Chociaż kto wie... Może Przemysław Piotrowski zdoła mnie jeszcze zaskoczyć?

Jeśli lubicie polskie kryminały, w których nie brakuje brutalności, krwi i polityki, to ta pozycja może okazać się dla Was wprost idealna.

"Przemoc, gwałty, pedofilia - to był jego świat, to było jego życie, tam wykuwał się jego charakter. I właśnie takie było jego przeznaczenie. Taplanie się w bagnie ludzkich podłości. Walka z nimi. Za wszelką cenę."

Igor Brudny powrócił, na co czekałam z niecierpliwością. Targała mną czysta ciekawość, czym tym razem Autor nas zaskoczy i z jakim okrucieństwem będziemy mieli do czynienia. Tematyka samego okrucieństwa nie zmieniła się za wiele. Przeszłość ponownie depcze po piętach Igora, a do tego przyszło mu wejść do świata polityki. Tortury, morderstwa, gwałty, upodlanie człowieka, pedofilia, to świat, który towarzyszy Brudnemu od dzieciństwa. Czy mogło być gorzej?

Myślę, że tak. Gdy ktoś wymierza sprawiedliwość za innych, to czy powinno się go chwalić? Szanować? Poklepać po ramieniu i powiedzieć "dobra robota, rób tak dalej'? Czy powinna spotkać go kara za to, że ludzie u władzy wykorzystują swoją sytuację do barbarzyńskich zachowań i sytuacji, a on próbuje w jakiś sposób zemścić się za ofiary?

Moralność, której kręgosłup powinien być stworzony ze stali, kruszy się w mgnieniu oka. Ta historia wrzuci Was w wir refleksji nad tym, co jest dobre, a co złe. Po której stronie staniesz, gdy przyjdzie Ci się zmierzyć z tym, z czym Igor ma do czynienia? Odpowiedź nie będzie oczywista. Czuję jednak, że wiele osób stanie po stronie Sędziego, tego, który tę karę wymierza.

"Bagno" to dość mocno polityczna książka, ale porusza bardzo ważne tematy. Łatwo jest się domyślić, z kim mamy do czynienia w świecie polityki w książce i coś czuję, że przynajmniej połowa z Was będzie biła brawo Autorowi za to, jaki los im zgotował.

Książka ocieka brutalnością, nienawiścią i pogardą, ale muszę przyznać, iż jest to całkiem zrozumiałe patrząc przez pryzmat wydarzeń, jakie miały miejsce. Autor od początku trzyma czytelnika w napięciu, a losu bohaterów nie jesteśmy w stanie do końca przewidzieć. Styl nie różni się od poprzednich tomów, co bardzo cieszy, a Igor Brudny jest w "najlepszej" formie.

Nie jestem w stanie stwierdzić, czy to najlepsza książka z całej serii. Każda ma w sobie coś mocnego, brutalnego, co skłania człowieka do przemyślenia, ile mamy w sobie dobra i zła, jak moglibyśmy się zachować w określonej sytuacji. Chyba nie jesteśmy w stanie tego przewidzieć. Wielokrotnie nasze sumienie i moralność są wystawione na próbę dzięki Piotrowskiemu i to chyba tak mocno przyciąga do jego książek.

Mimo politycznego wątku, którego staram się unikać, stwierdzam, iż to naprawdę świetna kontynuacja. Sądzę, że fani Autora i serii o komisarzu Brudnym będą zachwyceni. Cóż mogę więcej rzec, czekam na dalsze losy, aż wróci z urlopu.

Seria, która powinna trwać wiecznie to?

Jako wierna fanka serii kryminalnych, obyczajowych czy też historycznych, wiem jak ciężko zadowolić jest czytelnika, aby opowieść, która "trwa nadal" miała swoją moc urzędową i potrafiła zaskoczyć.

Dlatego dzisiaj pragnę wam trochę opowiedzieć o najnowszej części znanej wszystkim Serii kryminalnej z Igorem Brudnym autorstwa Przemysława Piotrowskiej.Serii, którą pokochało ogromne grono czytelników i czytelniczek. A to wszystko za sprawą mistrzowsko wykreowanej postaci i poruszania trudnych tematów, które w naszej szarej rzeczywistości zamiatane są pod dywan.

Także na początek jak zawsze troszkę z fabuły.

~Pewnego dnia audycje radiową przerywa dziwny telefon od nieznajomego, który przedstawia się jako Sędzia.Oznajmia, że dokonuje samosądu na innych, wymierzając im sprawiedliwość za zbrodnie których dokonali.

W tym samym czasie w Internecie pojawia się transmisja na żywo, w której mężczyzna, w katowski kapturze torturuje pracownika władzy, wyjawiając przy tym wszystkie grzechy i nikczemne czyny swojej ofiary.

Od momentu pojawienia się Sędzi, wszystkie służby zostają postawione na nogi w celu unicestwienia oprawcy.

Niestety dochodzi do tragedii... policja na terenie dawnego sierocińca, sióstr hieronimek, znajduje ciało straconego na wizji mężczyzny.

Na miejsce zbrodni zostaje wezwany Igor Brudny, który ma za zadanie bliżej przyjrzeć się sprawie, a jednocześnie rozważyć propozycję, od mężczyzny, którego miał już nigdy nie spotkać w swoim życiu.

Od tej pory zaczyna się walka z czasem, gdyż Sędzia nie próżnuje.Dopada kolejną ofiarę z politycznego grona, co skutecznie dzieli i paraliżuje Państwo.

Brudny i Zawadzka wdepnęli w niezłe bagno, gdyż muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości, w świecie polityki, lewych interesów i układów, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego.

Czy uda im się znaleźć psychopatycznego mordercę zanim wybuchnie wielki bunt i ucierpią kolejne ofiary?

~"BAGNO" to już piąta część z serii z Igorem Brudnym w tle, która udowodnia, że Przemysław Piotrowski, chodź na chwilę nie zwalnia z tempa, by spełnić oczekiwania swoich czytelników.Jest to kolejna część w której nie brakuje pełnokrwistych bohaterów, galopującej akcji z iście mistrzowsko poprowadzoną fabułą, ociekającą ogromną dawką adrenaliny, mroku i utrzymującego się napięcia towarzyszącego nam do ostatniej strony.

~Autor i tym razem nie boi się poruszać dość kontrowersyjnych tematów i wątków przez co cała opowieść zyskuje na swej autentyczności.

Tym razem oprócz krwawego, zawiłego śledztwa, kolejnego nieuchwytnego psychopaty mamy doczynienia z przestępczością na tle seksualnym, brutalnym i pozbawionym skrupułów światem polityki, organów jej władzy, która manipuluje i mami swoich odbiorców dzieląc ich na lewicowych i prawicowych obywateli, czyli tak jak to działa w naszej szarej rzeczywistości która z biegiem czasu doprowadzi nas do totalnej zagłady.

Myślę, że po nadrobieniu całości, poznaniu wszystkich za i przeciw, część z nas, jako bierny widz, obserwując skalę panującego nieszczęścia stanęła by po stronie Sędzi i poparła jego bestialskie zachowanie...

Czy wymierzenie sprawiedliwości na własną rękę, to dobra droga ku lepszemu?Tego musicie dowiedzieć się już sami.

~Wielokrotnie polecałam, wspominałam i podkreślałam wam, że bardzo cenię sobie pióro autora za jego autentyczność i mówienie prawdy o tym co dzieje się wokół nas.Problemach, które według niektórych nie powinny ujrzeć światła dziennego.

Dlatego jak zawsze z czystym sercem polecam wam tą kultową serię, a jednocześnie wyparuje kolejnej części i trzymam mocno kciuki za następne tak ekscytujące i mroczne opowieści.

Czekam na moment kiedy cała historia doczeka się ekranizacji, mówiąc wprost Czytajcie! Idealna dla fanów mocniejszej literatury.I tym razem czapki z głów moi drodzy - ukłony Panie Przemysławie ❤️

Bezapelacyjnie Polecam J.K.

Macie w planach? Czy może jesteście już po?

"Pisząc Bagno, nie myślałem o tym, że jego przekaz może stać się tak bardzo aktualny." Ej serioo, to nie reportaż z "Wiejskiej"? Żart oczywiście, choć kto przeczytał książkę, wie, że wcale nie słaby.

Fabuła? Dla mnie to obraz dzisiejszej władzy, dzisiejszej Polski. Tym razem autor wziął na warsztat nie tylko kler ale i polityków. Studnia bez dna!! Aż dziw, że książka ma JEDYNIE 440 stron.

"Polityka to bagno. Bagno, w którym bardzo łatwo utonąć, gdy człowiek kieruje się sumieniem." Polityka i moralność, kupy się to nie trzyma, prawda? Kościół i moralność wzbudza niewiele mniej emocji. W ostatnich dniach wystarczy nam choćby newsów z kurii białostockiej.

Co więcej, czy ta historia tak bardzo odbiega od rzeczywistości? Czy my jeszcze wierzymy, że ludzie "na górze" (lub ci w sutannach) są prawi, honorowi, postępujący w zgodzie z moralnymi wartościom? Bez znaczenia, od prawa do lewa, od góry w dół. Są jeszcze ludzie, którzy wierzą twarzom w telewizorze? Jeżeli tak, nie wiem czy zazdrościć czy współczuć.

Nie przeczytałam tej książki jak przeczytać powinnam zwykły kryminał. Już podczas czytania gotowały się we mnie emocje, wkurw… się ogromnie. Na ludzi, na to jacy są, jak postępują. Jak władza i pieniądze wyznaczają co dobre a co złe, jak tworzą swoje własne granice co wolno, co nie.

Podczas czytania nasuwają się trudne pytania natury moralnej. Kto tak naprawdę jest zły, kto dobry? Komu czytelnik kibicuje? Nie mam problemu z odpowiedzeniem na to pytania… "Ten kraj potrzebuje oczyszczenia." Nie sposób się z tym nie zgodzić. Najsmutniejsze? Że rzeczywistość nie przyniesie nam takiego zakończenia.

Pykło w dwa wieczory! I choć Piotrowski pisze w oparciu o podobny schemat, choć zakończenie niczym mnie nie zaskoczyło to i kolejny, szósty raz z dużą chęcią sięgnę "po Brudnego".

Igor Brudny powraca!

Audycję radiową przerywa telefon od tajemniczego Sędzi. Jednocześnie w internecie pojawia się transmisja, w trakcie której mężczyzna w katowskim kapturze torturuje bliskiego współpracownika władzy. Przed egzekucją wyjawia wszystkie grzechy i przewinienia swojej ofiary. Policja odnajduje ciało ofiary, a na miejsce zostaje wezwany Igor Brudny.

Brudny i Zawadzka muszą odnaleźć się w świecie polityki, układów i tajnych służb, gdzie Brudny zaczyna się zastanawiać czy aby napewno stoi po właściwej stronie.

Książki Piotrowskiego chwytam bez czytania opisów. Znam styl autora, wiem że za każdym razem potrafi mnie zaskoczyć, a jego książki wciągają i nie da się ich odłożyć na bok.

Tym razem w fabule dostajemy atak na najwyższe głowy państwa. Autor w genialny sposób przestawiony hierarchię rządzenia państwem, wszystkie układy polityczne i gierki, jakich dopuszczają się politycy. Obraz podzielonego społeczeństwa tak naprawdę przywołuje na myśl nas samych i aktualną sytuację na naszej scenie politycznej. Być może niektórych może to irytować. Może także irytować bezpośredniość autora, który nie lubi owijać w bawełnę. Jednak jak dla mnie wątek ten i utkanie wokół niego genialnej fabuły był strzałem w dziesiątkę. Oczywiście na wątku politycznym się nie kończy. Poza nim otrzymujemy także wątki krwawe, brutalne i straszne. Piotrowski wszystko to ze sobą genialnie łączy. Tworząc przy tym jedną spójną i porywającą całość. Do tego nie można nie wspomnieć o szybko pędzącej akcji, gdzie tak naprawdę nie wiemy co za chwilkę może się wydarzyć.

Sama postać Sędziego została wykreowana genialnie. Chociaż wątek z transmisją zabójstw w sieci odrazu przywołał mi na myśl „Behawiorystę”, którego niedawno czytałam i oglądałam. Jednak nie był on tutaj jakoś mocno dopracowany. Autor bardziej skupił się na aspektach psychologicznych Sędzi i całych wydarzeń co bardzo mi się spodobało.

„Bagno” to książka, którą fani Brudnego pokochają. Nie odstaje ona od pozostałych, a nawet śmiem twierdzić że jest jedną z lepszych części. Całość połknęłam w 2 nocki także jak widzicie mega wciąga! Zdecydowanie polecam.

Najbardziej wyczekiwana przeze mnie premiera tego roku. Książka dla której warto zarwać noc. Ilość fanów Igora Brudnego nieustannie rośnie, co wcale mnie nie dziwi, bo moim zdaniem jest to jedna z najlepszych polskich serii kryminalnych.

Bagno. Polityka to jedno wielkie bagno.

"Władza daje panowanie nad umysłami. Władza pozwala poczuć się kimś więcej niźli tylko człowiekiem. W końcu władza pozwala tworzyć nowe światy". Co jednak jeśli u władzy znajduje się banda łajdaków, których głównym celem jest trwanie przy korycie? Jaki będzie ten nowy stworzony przez nich świat?

Poprzednimi tomami autor postawił sobie dość wysoko poprzeczkę. Tkwiła we mnie lekka obawa czy piąty tom nie przyniesie rozczarowania lub odczucia zmęczenia serią. Zaczęłam lekturę i... przepadłam. Wciągnęła mnie jak bagno 😂. Przemysław Piotrowski posiada wyjątkową umiejętność pisania w taki sposób, aby historia tkwiła nieustannie w naszej głowie, przez co trudno odłożyć książkę. Do tego każdy rozdział kończy się tak, że ciekawość zżera od środka i po prostu trzeba czytać dalej! Autor w doskonały sposób potrafi stworzyć fikcję literacką w oparciu o realia polskiej sceny politycznej. Trudno nie doszukać się podobieństw bohaterów do znanych postaci z szeroko pojętego świata polityki. Uśmiałam się z pomysłowości podczas doboru nazwisk bohaterów do ich pierwowzorów 😂.

Co tu dużo pisać... Jeśli nie znacie jeszcze komisarza Igora Brudnego to gorąco polecam Wam całą serię ze zdjęcia - koniecznie od samego początku! Mam tylko dylemat, gdy pytacie który tom jest najlepszy, bowiem wszystkie bardzo mi się podobały. Ze względu na zbieżność moich i autora poglądów w kwestii polskiej polityki, świetnie budowane napięcie i znaczącą rolę Julii Zawadzkiej, której postać coraz bardziej mi się podoba "Bagno" wysuwa się jednak na prowadzenie i zaraz po nim znajduje się "Sfora". Aż mi żal, gdy pomyślę, że na jakiś czas będziemy musieli odpocząć od kolejnych losów Brudnego. Ledwo skończyłam czytanie, a już brakuje mi bohaterów.

Igor Brudny nie miał łatwego życia, a ostatnie lata w policji też były wyjątkowo trudne. Do jego drzwi pukały, a nawet waliły demony przeszłości. Ale tym razem....tym razem wdepnął w prawdziwe bagno.

Czytając "Zarazę" byłam przekonana, że jest ona wstępem do czegoś grubszego. I miałam rację. 5 tom to kumulacja zła, brudów, zepsucia. To istne bagno. Autor nie mógł wybrać lepszego tytuły.

Główny bohater wraca do stolicy, by zmierzyć się z Sędzią. Samozwańczym mścicielem, który odkrywa największe sekrety osób wysoko postawionych w państwie. I mści się za ich zbrodnie. Czy Brudny dobrze robi dając się wciągnąć w polityczne gierki? Tak, drodzy czytelnicy "Bagno" traktuje o polityce. Ona dominuje nad zbrodnią. Autor ukazuje machlojki rządzących, manipulacje i działania pt. ręka rękę myje. Piotrowski stawia czytelnika pod ściana i uświadamia mu, że nawet najuczciwszy człowiek może mieć podwójną moralność. A polityk w garniuturze wiele na sumieniu. I chociaż autor zaznacza, że na nikim konkretnym się nie wzorował to trudno tu nie dostrzec aktualnej sytuacji politycznej w naszym kraju. Trudno nie porównywać do konkretnych nazwisk. Ta powieść jest mocno polska i co najmocniejsze to fakt, że może stać się prorocza.

"Bagno" jest bez wątpienia najmroczniejszą częścią serii. Według mnie najlepszą. Szarpie czytelnikiem, otwiera oczy, nie pozwala spać. Jestem pod wielkim wrażeniem. Chapeau bas

W Internecie pojawia się transmisja, w czasie której mężczyzna torturuje i zabija bliskiego współpracownika władzy. Sam siebie określa jako Sędzia. W czasie tych transmisji przedstawia przewinienia torturowanej osoby. Ciało zabitego zostaje odnalezione na terenie dawnego sierocińca hieronimek. Na miejsce zostaje wezwany Igor Brudny. Brudny wraz z Zawadzką ruszą na poszukiwania Sędziego, ale czy na pewno chcą go znaleźć?

“Bagno” to książka bardzo brutalna, zresztą tak jak pozostałe książki z tej serii. Ale właśnie dlatego je uwielbiam.

Tutaj dodatkowo pojawia się dużo polityki, oj i niestety bardzo dobrze nam znanej... I to bardzo duże podobieństwo do obecnej władzy troszkę mi przeszkadzało, sięgając po książkę chciałabym się trochę od tego odciąć, a tutaj się nie dało.

Ale pomysł na kreacje Sędziego to mistrzostwo. Niezwykle przebiegły, ale też bardzo brutalny. Jego wszystkie działania były bardzo dobrze przemyślane. Podobała mi się ta postać.

Jeżeli chodzi o Brudnego, to moim zdaniem w tej części został przyćmiony właśnie przez Sędziego. We wcześniejszych częściach poznajemy go jako pewnego siebie, upartego i twardego glinę. W tej części zastanawia się czy na pewno robi dobrze szukając Sędziego, nie jest pewny czy aby na pewno chce go odnaleźć.

To na pewno nie będzie ulubiona część serii, ale nadal mi się podobała. Zresztą ja mam słabość do Igora 😅

Będę wyczekiwać kolejnych tomów. Cieszę się, że powstają kolejne tomy a nie tylko pierwsze trzy, jak to było w planach.

@onaczytanoca

Tytuł: "Bagno"

Autor: @przemyslawpiotrowski

Data premiery: 29.06.2022r.

Wydawnictwo: @wydawnictwoczarnaowca

.

.

.

Kto z Was nie zna Pana Piotrowskiego jeszcze?

To radze szybciutko nadrobić tę znajomość, bo jego książki to prawdziwa petarda!

Dziś na tapecie mamy "Bagno".

A jakie są moje wrażenia?

Przeczytajcie sami 😁

.

.

.

"Bagno" to czwarta część autorstwa Przemysława Piotrowskiego, który to komisarza Brudnego i Zawadzką osadza w samym środku bagna politycznego życia.

Jak sam tytuł mówi - BAGNO,czyli miejsce, które niszczy, wciąga, cuchnie zgnilizną i gdzie zaciera się ślady nawet największych zbrodni.

.

W zasadzie akcja zahacza o bagno sióstr Hieronimek i Gwidony, które towarzyszy Brudnemu całe życie jako duch przeszłości.

.

.

.

Tutaj kat w kapturze w sposób bestialski morduje ofiary, ujawniając ich grzechy, przestępstwa i całe polityczne dno...

Ten świat jest obcy Julce i Igorowi, ale muszą odnależć właściwe stanowisko.

.

Wspaniały duet doprowadza do przerwania mordów, ujawniając jednak prawdę a to było celem mordercy.

On sam znika a może Brudny mu pozwolił?

.

A na koniec...

Zastanawiające są słowa "...wie pan, czym jest władza? ...czymś co potrafi pomieszać w głowach..."

- To rzeczywiście BAGNO.

.

.

.

Tyle...

Książka jak zwykle była rewelacyjna!

Pan Piotrowski potrafi czutalenika za każdym razem wciągnąć w swój świat 🥰

Za mną kolejna i mam nadzieję, że nie ostatnia książka z serii o Igorze Brudnym. Powiedzieć że to było dobre, to jak nic nie powiedzieć.

Igor wyszedł na prostą, pozbierał się po urazach z poprzednich części, by dać się wciągnąć w największe bagno świata, czyli politykę. W Polsce pojawia się samozwańczy Sędzia, który na wizji postanawia ukarać za grzechy najważniejsze i najbardziej zdeprawowane osoby w państwie. Nic nie jest w stanie mu przeszkodzić. Porywa winnych bez przeszkód, nie daje zablokować transmijsji, przedstawia społeczeństwu dowody najbardziej plugawych zbrodni i bez skrupułów wykonuje wyrok. Jest brutalny, bezwzględny i kompletnie nieuchwytny. A co najważniejsze, ludzie wcale nie chcą by go złapano. Igor po raz kolejny zostaje wywołany przez mordercę do tablicy i choć wcale nie uśmiecha mu się zaangażowanie w polityczne gierki, pozwala się przekonać dzięki nietypowej propozycji. Teraz musi walczyć nie tylko z przestępcą, ale też własnym sumieniem i społeczeństwem, które popiera Sędziego.

Spotkałam się z opiniami, że autor niepotrzebnie wziął się za politykę, której mamy dość na codzień. Mnie to akurat nie przeszkadzało, nie żyjemy w próżni, taka jest nasza rzeczywistość i trudno całkiem ją ominąć. Temat świetnie wykorzystany, a książkę czyta się z zapartym tchem.

Czekam na kolejne części.

Igor Brudny w dalszym ciągu przebywa na urlopie zdrowotnym. Nie może jednak liczyć na odpoczynek. W internecie pojawia się transmisja, w której mężczyzna w kapturze torturuje znanego księdza, który jest blisko z obecną władzą. Kat tytułuje się Sędzią. Wszystkie służby zostają postawione na nogi, ale nie są w stanie przerwać transmisji.

Kiedy ciało ofiary zostaje znalezione na terenie dawnego sierocińca sióstr hieronimek, Igor zostaje wezwany na miejsce i wciągnięty w śledztwo. Tym samym wkracza do świata, którego nie zna i którym gardzi. Świata polityki.

Czy dobrze zrobił? Czy to Sędzia jest faktycznie tym złym?

Brudny wrócił i ponownie zachwycił. "Bagno" ma trochę inny klimat niż poprzednie części. Nadal jest mrocznie i brutalnie. Tym razem jednak jest spora dawka political-fiction. Ja lubię takie klimaty. Może cała seria w tym gatunku @przemyslawpiotrowski?

Nie sposób nie zauważyć odniesień do aktualnej sytuacji politycznej w kraju. Poruszane są trudne i bardzo aktualne tematy. Bezkarność księży pedofilów, rozpasanie władzy i wykorzystywanie swojej pozycji, śmierć kobiet na skutek zaostrzenia przepisów aborcyjnych.

Sytuacja polityczna jest tłem dla morderczych działań Sędziego. Igor Brudny jest rozdarty. Gardzi politykami. Nie jest pewien czy stoi po właściwej stronie. Społeczeństwo kibicuje Sędziemu, przez co Brudny z bohatera zmienia się niemal we wroga, który sprzedał się władzy.

Dla mnie rewelacja. A jakie są Wasze wrażenia po lekturze?

"Zła nie da się naprawić, można je tylko pomścić"

Mężczyzna w katowskim kapturze torturuje bliskiego współpracownika władzy. Robi to online na oczach wielu ludzi, kat sam nazywa się sędzią wymierzając sprawiedliwość ludziom, których czyny zasługują na potępienie, widzowie tej makabrycznej transmisji wspierają go w tej drodze, kraj staje w ogniu nienawiści a sędzia dopiero zaczyna swoją szaloną misję. Mimo usilnych prób służb jest nieosiągalny, nikt nie może go namierzyć i złapać. Igor Brudny zostaje poproszony o pomoc przez człowieka, którego nigdy już nie chciał spotkać, chociaż właściwie to nie prośba a propozycją nie do odrzucenia. Wraz z Zawadzką będą musieli się odnaleźć w świecie brudnej polityki, strachu i okrucieństwa.

Macie takich autorów po książki, których sięgacie bez zastanowienia? Ja mam trzech: Maciej Siembieda, Bartosz Szczygielski i Przemysław Piotrowski są pisarzami, którzy nie zawodzą. Kiedy jakiś czas temu dzięki jednej z bookstagramerek trafiłam na serię o Brudnym mój mózg eksplodował. Wiedziałam, że trafiłam na serię, która wyrzuci mnie z kapci. Przemysław Piotrowski nie zwalnia tempa i chociaż stawia sobie poprzeczkę coraz wyżej i wyżej to za każdym razem przeskakuje ją lekko i z gracją.

"Bagno" to książka tak mroczna i ciemna, tak przesiąknięta złem, że może się wydawać, że będzie trudna w odbiorze. Nic bardziej mylnego bo od przygód Brudnego nie sposób się oderwać. To niesamowite jak można pociągnąć serię ("Bagno" to w końcu piąty tom) nie zawodząc czytelnika w najmniejszym stopniu. Tu postacie się rozwijają, bohaterowie ewoluują, to co się zdarzyło, albo dzieje ma na nich realny wpływ. Nie są superbohaterami bez skazy, w książkach autora nie powiewają flagi a hymn nie brzmi na co drugiej stronie. Jest realistycznie do bólu, czasem miałam ochotę odwrócić oczy. Cóż to jest za thriller panie i panowie, cóż to jest za książka! Nie da się jej czytać bez miliona emocji, nie da się obok niej przejść obojętnie. Jak zwykle w przypadku Piotrowskiego jestem zachwycona, nie chcę spoilerować i zdradzać wam zakończenia, ale powiem jedno: kiedy już sięgniecie po jakąkolwiek książkę tego autora z pewnością będziecie chcieli kontynuować tę przygodę.

„Sprawiedliwość postanowił wymierzyć ktoś inny”. Tym kimś jest tajemniczy mężczyzna podający się za Sędziego, który rozlicza z grzechów i przewinień wysoko postawione osoby. Po raz kolejny cała sprawa związana jest z nieistniejącym już sierocińcem sióstr hieronimek a do tablicy zostaje wezwany nie kto inny, jak Igor Brudny. Tym razem wraz ze swoją partnerką Julią Zawadzką musi odnaleźć się w kompletnie dla siebie nowym świecie polityki, układów i kłamstw. Tym razem jednak komisarz nie wie, czy na pewno stanął po dobrej stronie.

Jest to piąta i mam nadzieję, że już ostatnia część historii o komisarzu Igorze Brudnym. Mimo, iż kocham bohaterów całym sercem i świetnie przeżywa mi się z nimi przygody, to w tej części poczułam, że już wystarczy.

Książka absolutnie nie była zła. Autor pozostał wierny swojemu stylowi. Zafundował nam kolejną nieoczywistą zagadkę do rozwiązania. Postawił komisarza Brudnego przed wieloma dylematami, co chyba po raz pierwszy było tak bardzo widoczne na stronach książki. Ale autor dotknął w niej tematu, który absolutnie mnie nie kręci, czyli polityki. Tym razem skupił się na układach kościelno-politycznych oraz polityczno-politycznych. Nie zabrakło wielu spekulacji, insynuacji i oskarżeń. Autorowi udało się wykreować taki obraz aktualnego stanu politycznego, jaki faktycznie możemy zaobserwować wokół nas. Niemniej mnie to nie kupiło.

Zmęczona byłam również tymi ciągłymi powrotami do tematu sierocińca oraz pedofilii wśród wyżej postawionych osób. Rozbieranie tych tematów na czynniki pierwsze nie za wiele wniosło do historii w moim odczuciu.

To był chyba pierwszy raz, kiedy kibicowałam złemu charakterowi, kiedy każdą stronę czytałam z nadzieją, że komisarz Igor Brudny pozostanie wierny sobie do końca, a nie okaże się kolejną przekupną osobą, która przez układy straci wiarę ludzi.

I tym razem był to kryminał, który czytało się szybko i z przyjemnością, jednak po prostu odczuwałam zmęczenie tematem. Niemniej jest to jedna z lepszych serii, jakie miałam okazję czytać, więc niezmiennie zachęcam Was do sięgania po nią i czytacie. Mam nadzieję, że i Wy polubicie komisarza Igora Brudnego.

Macie słabość do jakiejś książki, całej serii lub do autora? Jak tak mam w przypadku Przemysława Piotrowskiego, chociaż może to nie sam autor, a Igor Brudny wywołuje u mnie szaleństwo, emocje, chęć przeczytania na już. Ostrzegam że moja ocena może nie być obiektywna, gdyż ta seria to mój słaby punkt.

Kiedy na targach książki spotkałam autora byłam w siódmym niebie, po tym jak dowiedziałam się że Igor Brudny pojawi się w czerwcu prawie skakałam ze szczęścia. Jak zawsze zachwyciła mnie już sama okładka, ta śmiało może konkurować z moją ulubioną "Sforą".

Tym razem Igor Brudny spokojnie odpoczywa w domu za miastem, u boku Julii Zawadzkiej. Pewnego dnia oboje trafiają w internecie na transmisję niejakiego Sędziego, człowieka, który postanawia wymierzać sprawiedliwość. Zaczyna od księdza, który blisko współpracuje z obecną władzą, pedofil ginie w okrutny sposób na wizji. Ciało księdza zostaje porzucone na terenie byłego klasztoru Hieronimek, Sędzia zostawia też wiadomość dla Brudnego. Kolejne życia są zagrożone, morderca postanawia pozbyć się więcej osób związanych z polityką, szczególnie tych z nieczystym sumieniem, a lud mu w tym kibicuje.

Igor dostaje propozycję od najwyższych władz żeby pomóc w ujęciu Sędziego, człowieka który jest nienamierzalny, nie zostawia żadnych śladów, mimo tego że morduje na wizji. Propozycja nie do odrzucenia, tylko czy Brudny przyjmując ją będzie stał po właściwej stronie?

Panie Przemysławie, tym razem to Pan zaszalał, wręcz miałam ochotę wtłuc Brudnemu, lezie tam gdzie nie powinien, a ja się o niego boję. On chyba czasem zapomina, że nie jest niezniszczalny, na szczęście jak nie potrafi uratować się sam, to są tacy co mu pomogą, tu wielki szacunek za docenienie...nie mogę spojlerować. Nie będzie niespodzianką, że czekam na kolejną część, ale coś mi się wydaje iż Igor Brudny będzie trochę odpoczywał i dochodził do siebie.

Polecam całą serię, jest warta przeczytania

Za współpracę dziękuję wydawnictwu Czarna Owca

Wiecie, że Igor Brudny tylko czeka aby móc rozwiązać dla nas kolejną zagadkę? Niby nie jest zbytnio zadowolony z tego śledztwa, próbuje odsunąć je jak najdalej od siebie ale czy faktycznie tylko on będzie umiał znaleźć sprawcę tych morderstw?

Ta książka to idealne odzwierciedlenie naszego społeczeństwa, na pewno w nie jednej i nie dwóch recenzjach czytaliście te słowa. Dopóki nie przeczytałam tego kryminału sądziłam, że nie uda się tego zrobić, że to będzie trudne do zrealizowania. Autor wmieszał w swoją najnowszą książkę temat polityki ale nie byle jakiej, ludzie wpatrzeni w jednego, samotnego i ogarniętego manią władzy człowieka, mówi Wam to coś? Stworzył takie społeczeństwo, które szuka tylko iskry, które zmusi je do buntu. Czy Sędzia poradzi sobie nie tylko z ukaraniem winnych wielkiego zła jakie wyrządzili innym ale i z szalejącym tłumem żądnym sprawiedliwości?

Ta książka niesie w sobie ogromny balast emocji, zaskakujących sytuacji i mrożących krew w żyłach morderstw w zdawało by się słusznej sprawie. Książka na pewno kontrowersyjna a ja lubię babrać się w takim bagnie. Igor Brudny i tym razem nas nie zawiedzie bowiem z nim nie da się nudzić, jak zawsze podążający własnymi nikomu nieznanymi ścieżkami. Muszę to napisać, po prostu lubię go.

Komisarz Brudny tym razem niechętnie, ale godzi się na współpracę z politykami. Świetny pomysł na fabułę sprawił, że czytałam te ponad 440 stron jednym tchem dwa długie wieczory. Poprzednie tomy dosłownie mroziły mi krew w żyłach. Tutaj było nieco inaczej.

Bagno mnie wielokrotnie rozśmieszyło, rozmarzyło, brzydziło swoimi opisami, (szczególnie tymi gdzie były szczury). A przede wszystkim pochłonęło bez reszty.

Autor poruszył kolejny raz bardzo trudne tematy społeczne, które są zamiatane pod dywan rządzących. Pedofilia w kościele, afery w rządzie, wywłaszczenia, sutenerstwo i upolityczniony kościół, a w tym wszystkim prawa kobiet zepchnięte na totalny margines. Tematy trudne, ale taka jest właśnie nasza polska rzeczywistość.

Szybka akcja to to co Piotrowskiemu wychodzi świetnie. Suniesz przez strony coraz szybciej i szybciej i nawet nie wiesz kiedy jest koniec.

Podobały mi się analogie do obecnej sytuacji geopolitycznej i polskiej sceny politycznej. Zakończenie zaś i przemowa Brudnego w szpitalu do wiadomo kogo w punkt. Czytaliście? Co myślicie o pomyśle na fabułę? Ja uważam, że taki scenariusz jest wielce prawdopodobny...

Czy macie już za sobą całą serię z Igorem Brudnym? Bo ja jako Grażynka przypału, przeczytałam tylko pierwszy tom i ten ostatni, a co? Nie można? Grażynie wolno wszystko😁 ale nie bójcie się, nadrobię pozostałe części już za nie długo, obiecuję🤞 Z wielką przyjemnością powrócę do komisarza Brudnego, bo czytanie o nim to sama przyjemność 🥰 A z tą częścią co zrobił autor to jakiś kosmos, nie ma on sobie równych. Poruszył on bardzo trudny i zarazem drażniący temat, jakim jest polityka, chyba jeszcze nikt nie odważył się wyciągnąć wszystkich brudów, jakie mają za uszami ludzie władzy. Czuję, że ta książka przejdzie wielkim echem i będzie o niej głośno.

.

Autor w sposób fenomenalny nawiązał do obecnego świata politycznego, z którego codziennie wręcz wylewa się bagno. A w nim taplające się w świnki, które zrobią wszystko, aby tylko dojść do władzy za wszelką cenę i mieć ciągły dostęp do pełnego korytka🐽 Czytając tylko dopasowywałam konkretnych polityków do postaci opisanych w książce. Powiem szczerze, że miałam niemałą frajdę czytać o nich, a szczególnie o sprawiedliwości jaka ich dosięgnęła. W tej książce dostało się wszystkim, autor nie oszczędził księży, polityków, premiera, czy nawet samego prezydenta, którego przedstawił w taki sposób bardziej prześmiewczy. W końcu znalazł się ktoś odważny, aby napisać o tej bandzie z ul.Wiejskiej, brawo Panie Piotrze👏

.

"Bagno" to thriller, po którym możecie się spodziewać wręcz wszystkiego, ta książka jest jak bomba z opóźnionym zapłonem. Czeka Was wiele zaskakujących, krwawych i szokujących zdarzeń, nie obejdzie się bez ciągłego trzymania w napięciu. Zakończenie z pewnością Was zaskoczy, autor już o to się postarał. Sędzia to postać bardzo ciekawa, bo ma sporą rzeszę swoich zwolenników, dla których jest bohaterem i popierają jego czyny, natomiast dla niektórych jest odrażającym i bezwzględnym katem. Do popełnienia tych czynów został zmuszony przez życie, które doświadczyło go wielkim cierpieniem, bo utratą swoich najbliższych. Ciekawa jestem, czy znajdzie się taki śmiałek i zainspiruje się postacią Sędziego i postanowi zrobić porządek z naszą władzą i wymierzyć im sprawiedliwość na własną rękę. Może to się wydawać dziwne i nie poprawne, ale ja bardzo kibicowałam sędziemu, to on tu grał pierwsze skrzypce i główną rolę, Igor Brudny został przestawiony na boczny tor, ale to wcale nie umniejszyło jego roli. Genialna książka, znajdziecie w niej wszystko czego oczekujecie od dobrze napisanego thrillera.

⭐RECENZJA⭐

"Zła nie da się naprawić, można je tylko pomścić"

😳

"Bagno" to piąty tom kultowej, trzymającej w napięciu serii o komisarzu Igorze Brudnym, która jest jedną z trzech moich ulubionych serii! @przemyslawpiotrowski tą książką wszedł na jeszcze wyższy poziom, niż dotąd był! Zafundował nam niesamowity rollercoster, po którym ciężko się pozbierać 🙈🙊 Ale od początku! Kunszt pisarski autora jest niepowtarzalny, nieskazitelny, nietuzinkowy i ubóstwia się go! Język oraz styl napisanej powieści są lekkie, przyjemne, dzięki nim przez lekturę się "płynie", kompletnie nie czuć uciekających stron. Historia, którą tutaj zastałam, zakrawa na szok i niedowierzanie. Od samego początku zostałam wciągnięta w wir wydarzeń, które szokowały z każdą kartką. Nie mogłam się oderwać, a chyba o to chodzi w czytaniu książek? Żeby porwać czytelnika i "trzymać" go w napięciu do samego końca. Tak też się stało! Spodziewałam się wiele różnych scenariuszy, ale tego, co dzieje się w tej książce - nie. Jak poprzednie tomy "Piętno", "Sfora", "Cherub", "Zaraza", tak i ten uważam za świetny, #mustread kryminał tego roku! Fabuła bardzo mi się podobała. Cała historia oparta jest na niewiadomych, na przeszłości i teraźniejszość. Na tym, co zgotował los naszym bohaterom. I tu właśnie jestem w totalnym szoku! Jak autor to rozegrał, jak stworzył fabułę, która może wydawać się dość realna. Stworzeni bohaterowie również. Z poprzednich tomów znamy komisarza Igora Brudnego oraz komisarz Julię Zawadzką i wielu, wielu innych. Ale tutaj chciałam napisać parę słów o kolejnym psychopatycznym mordercy. Pisarz w niebywały sposób stworzył postać, która jest świetnie i zarazem ciekawie wykreowana. Ukazana jest jej psychika, to jakie motywy nią kierują i to, co przeszłość może zrobić z człowiekiem. Bo w tej części, jak i poprzednich, wszystko podtrzymuje przeszłość, która jak widać nie da o sobie zapomnieć. Ja jestem w szoku! Nie wiem czy mogę to napisać, ale uwielbiam to! Osobiście nie potrafiłabym stworzyć jakiejkolwiek postaci, a co dopiero stworzyć ją tak, że będzie wydawać się, że istnieje i będzie przerażać. Wiadomo, na tym świecie są różni ludzie, różni mordercy, ale naprawdę trzeba mieć talent, żeby stworzyć postać (tudzież postacie), które będą wydawać się tak realne, takie z wyczuwalnymi emocjami! Autorowi to się udało po raz kolejny! Zakończenie spowodowało we mnie szok i niedowierzanie 😈 Chyba spodziewałam się czegoś innego, ale to, co tutaj dostałam, otwiera furtkę na... No właśnie, na co Panie Pisarzu? Ja domyślam się na co 🤭 a Wam dam szansę dowiedzenia się i przeczytania ów książki 🤪😝😜 Także czytajcie! 😁 A jeśli jest tutaj ktoś, kto nie czytał tej serii, to niech to szybko zmienia bo, aż wstyd 🤭 Polecam, polecam, polecam! 😎💪🏻😁

😳

Współpraca z @wydawnictwoczarnaowca 💚

😳

Seria kryminalna z Igorem Brudnym w roli głównej jest chyba jedną z najpopularniejszych w ostatnich latach i to absolutnie nikogo nie powinno dziwić- lekki styl pióra autora i świetnie opowiedziane historie z bardzo charyzmatycznym bohaterem w roli głównej oraz porządnie skonstruowane, napędzające akcję wątki kryminalne okazały się przepisem na sukces Przemysława Piotrowskiego.

„Bagno” to już 5 część serii. Tym razem akcja rozpoczyna się z mocnym przytupem- w internecie pojawia się nagle transmisja, w której postać w kapturze torturuje bliskiego współpracownika władzy, wyjawiając jego grzechy. W tym samym czasie jedną z audycji radiowej przerywa telefon od tajemniczego mężczyzny, który karze nazywać się Sędzią. Służby bezpieczeństwa rzecz jasna zostają wprowadzone w maliny, a ciało nieszczęśnika straconego na wizji, policja odnajduje na terenie dawnego sierocińca sióstr hieronimek. To z kolei jest dla Brudnego niczym znak świetlny na niebie dla Batmana…

To, czego nie można odmówić książkom autora to fakt, że czyta się je po prostu jednym tchem. Tak samo jest i w tym przypadku- wzrok podąża z rozdziału na rozdział domagając się z każdym kolejnym więcej. Sam pomysł na fabułę zdaje się skądś znajomy- ukrywający swoją tożsamość samozwańczy mściciel, mówiący „dosyć” całkowitej bezkarności ludzi piastujących najwyższe stanowiska w państwie. Z racji tego w książce autor świadomie lub nie zachwiał proporcjami kryminału i polityki na rzec tej drugiej, co nieco przyćmiło ogólny całokształt. Mnie jednak ten zabieg się podobał i byłbym zawiedziony gdyby tylko powierzchownie ją „liznął”, nie zagłębiając się w genezę powołania do życia Sędziego. Całość nie jest tak spektakularna, jak chociażby pierwsze trzy części serii, ale czyta się ją równie dobrze. „Bagno” z pewnością nosi znamiona książki, której głównym zadaniem jest dostarczenie rozrywki czytającemu, a tej nie brakowało mi nawet przez chwilę.

Będąc wielkim fanem zarówno Igora Brudnego, jak i autora z pewnością będę dalej towarzyszył im w ich dalszej drodze, do czego gorąco namawiam każdego, kto przeczytał chociażby jedną część. Tych z Was, którzy jeszcze nie znają Igora proponuję szybko nadrabiać zaległości…

Współpraca z wydawnictwem Czarna Owca.

Seria z Igorem Brudnym to jedna z moich ulubionych serii kryminalnych. Chociaż już w pierwszej części autor sam sobie wysoko zawiesił poprzeczkę, to moim zdaniem z każdym kolejnym tomem poziom jest utrzymany wysoko.

Sięgając po „Bagno” miałam już jakieś oczekiwania. Pierwsze rozdziały, ba pierwsze strony i już byłam pewna, że będzie dobrze. Autor nie oszczędza czytelnika, serwuje brutalne i krwawe opisy, przez co książka nabiera charakteru. Tym razem znaczna część fabuły skupia się wokół polityki. Nie jest to lubiany przeze mnie wątek, zarówno w życiu realnym, jak i w literackim. Będąc po lekturze myślę, że autor poprowadził wszystko w taki sposób, że w ogóle nie straciłam zainteresowania książką. A zdecydowanie przypadkowe podobieństwo do prawdziwych osób ;) przypadło mi do gustu i ułatwiło połapanie się w tych wszystkich nazwiskach. Akcja w książce nie daje chwili wytchnienia, wszystko gna do przodu, przez co książkę czyta się bardzo szybko. Czy domyśliłam się zakończenia? Starałam się, miałam swoje typy, myślałam, że celne, jednak autor mnie zaskoczył, a to lubię. No i ta okładka idealnie pasująca do treści i, jak dla mnie przerażająca.

Książkę oczywiście polecam. Jestem pewna, że dostarczy Wam ogromu wrażeń.

Bagno. Tom 5 przygód Igora Brudnego. - Przemysław Piotrowski.

Lekkie pióro Przemysława znowu porwało mnie od pierwszej strony. I tak samo - od początku czułam bród i smród.

W książce nie brakuje tego, od czego tak bardzo wizualnie „czyści” są politycy, kler oraz każdy, kto oficjalnie umywa ręce od tego wszystkiego co… jest gorsze od gówna.

Czarna rozpacz. Krzywda. Trudne tematy.

Piotrowski zręcznie i odważnie walczy słowem ukazując nam szerokie spektrum problemów, które nas otaczają.

***

I pojawia się on. Sędzia. Jak zachowalibyśmy się w obliczu bohatera (?), który samodzielnie wymierza kary?

Czy społeczeństwo aprobowało by czy negowało takie postępowanie? A może wręcz dopingowalibyśmy go, by ukarał tych, którzy krzywdzą innych?

Czy samosąd może mieć usprawiedliwienie?

Teraz ktoś może powiedzieć - no nie, wszystko musi być sądzone itd… a potem przychodzi moment, gdy ktoś inny mówi - tak, a co z człowiekiem, który zgwałcił ci dziecko? Czy również poczekasz na sąd, czy gdybyś mógł/mogła to kara zostałaby wymierzona od razu?

Tutaj można by sobie postawić wiele pytań i jeszcze więcej prawdopodobnych odpowiedzi.

Czym tak naprawdę jest sąd? Czym są nasze czyny i… dlaczego zachowujemy się tak a nie inaczej? Dlaczego krzywdzimy innych nadużywając władzy czy… właśnie. Czego?

Dlaczego ludzie milczą, gdy wiedzą co się dzieje?

Czy koryto jest więcej warte niż życie drugiego człowieka?

„Władza.

Jedyny głód, którego nie da się zaspokoić. Władza jest gorsza niż najbardziej uzależniający narkotyk. Posmakowanie z koryta zmienia ludzi, łamie kręgosłupy jak zapałki, a moralność przestaje istnieć”.

Komisarz Igor Brudny powraca!

Tym razem czeka go spacer po niebezpiecznie grząskim bagnie jakim jest polityka.. brudna, bezwzględna i wyssana z empatii.

Tajemniczy człowiek, który sam siebie ochrzcił Sadzią postanowił zaprowadzić porządek w kraju i nakręcić z tego snuffa.. W Internecie pojawia więc się transmisja na żywo, gdzie wyglądający jak średniowieczny kat mężczyzna w charakterystycznym kapturze, w którego poszarpanych otworach widać tylko źrenice, a w nich tańczące płomienie setek świec – dochodzi sprawiedliwości na własną rękę. Na pierwszy ogień idzie bliski współpracownik władzy. Przed egzekucją Sędzia publicznie wyjawia jego wszystkie „grzechy” i stawia rządzącym ultimatum..

W obliczu aktu wymierzonego w cały system, państwowe służby zostają postawione w stan najwyższej gotowości.

Wkrótce policja znajduje ciało straconego przez Sędziego mężczyzny na terenie dawnego sierocińca sióstr hieronimek – w miejscu noszącym piętno niewyobrażalnego cierpienia wielu młodych dusz. Sędzia zostawia przy sponiewieranych zwłokach również pewną wiadomość.. A to dopiero pierwszy akt tego skrupulatnie wyreżyserowanego przedstawienia. Wszystko wskazuje na to, że samozwańczy Sędzia ma dostęp do „teczek” najważniejszych ludzi w państwie, a do swojej gry zaprasza najbardziej rozpoznawalnego komisarza w kraju.

Kim jest Sędzia?

Opcji było mnóstwo, a kolejne wyrastają jak grzyby po deszczu..

Wobec zaistniałej sytuacji, komisarz Igor Brudny staje się osobą niezbędną do wyjaśnienia spawy..

Tylko czy Brudny zechce zagrać w nieswojej lidze. Wejść w obcy mu świat wielkiej polityki, układów i przekrętów, gdzie ręka rękę myje, a absurd goni absurd. Świat, którym gardzi równie mocno jak Sędzia.

Gra do której zostaje zaproszony okazuje się walką z samym sobą o wysoką stawkę. Zimny glina, ale też facet z krwi i kości z mrocznymi wspomnieniami i bagażem doświadczeń, jak zwykle podejdzie do sprawy w swoim stylu. Choć targają im sprzeczne emocje, z jednej strony trochę kibicuje osobie Sędziego, z drugiej strony – jest przerażony obrotem sprawy.. będzie musiał podjąć męską decyzję, która być może będzie jedną z najważniejszych, w jego życiu.

Tymczasem kolejne egzekucje Sędziego niemal paraliżują państwo. Ludzie wychodzą na ulicę, w Internecie szaleje fala hejtu wobec rządzących. Punkt kulminacyjny krwawej jatki jest bliski.

Czy Igor Brudny będzie w stanie zakończyć ten spektakl nienawiści?

Przemysław Piotrowski wrzuca swoich bohaterów w świat tak dobrze nam znany.. niestety. Dostajemy nieco przerysowany, ale za to jaskrawy i bijący po oczach obraz naszego polskiego klimatu, „przaśnego grajdoła”.

Może więc warto się na chwilę zatrzymać i zastanowić, co by się stało, gdyby naprawdę w końcu COŚ przelało czarę goryczy, pojawił się KTOŚ i powiedział „sprawdzam”.. gdyby nienawiść z potężną i destrukcyjną siłą eksplodowała niczym wulkan.. Bo bywa przecież tak, że ofiara może przeistoczyć się w oprawcę..

Przekaz książki jest niezwykle i przerażająco aktualny. Każdy może go odczytać na swój własny sposób. A z całą pewnością ta historia ma „drugie, trzecie albo i czwarte dno”.

Fani komisarza Brudnego na pewno nie będą zawiedzeni, pomimo „ciężkiego” dla niektórych tła politycznego, jest tu też mroczny klimat, emocje, krwawe zbrodnie i niepowtarzalna aura właściwa tej znakomitej serii.

Polecam.

Gratulacje dla Autora za pomysł, odwagę i genialne show.

Nie od dziś wiadomo, że polityka to jest jedno wielkie bagno, w którym tak naprawdę nie liczą się wzniosłe idee czy chęć niesienia pomocy narodowi, ale własny interes. Kolejne rządy już nawet nie ukrywają, że bycie na świeczniku to bardzo intratna pozycja, co więcej – nie ponosi się żadnych konsekwencji za popełnione błędy. Można co najwyżej zostać tzw. „spadochroniarzem” i z czynnej polityki przejść do jakiejś rady nadzorczej, zarządu czy też znaleźć inną ciepłą posadkę za duże pieniądze, przy czym wykształcenie czy kompetencje są tu bez znaczenia.

O ile taki brak kompetencji bulwersuje, to jednak jeszcze gorszą jest sytuacja, w której wysokie stanowisko działa niczym tarcza, za którą chronią się różnego rodzaju przestępstwa i/lub dewiacje. Przy czym, w tym wszystkim najgorsze jest to, że mówimy najczęściej o stanowiskach na których realizowana jest pewna misja, które są też stanowiskami wysokiego zaufania społecznego. Ostatnie lata zresztą pokazały, jak daleko sięga deprawacja w kościele katolickim, zaś ilość przypadków molestowania seksualnego czy pedofilii przekracza już nawet nasze wyobrażenie. Tak naprawdę jednak mało który ksiądz poniósł za swoje czyny karę, a reportaże kręcone na fali popularności tematu tylko potwierdzają, że ci oprawcy często nawet nie czują się winni.

Patrząc na to bulwersujące zjawisko, jak zachowałoby się społeczeństwo, gdyby zjawił się ktoś, kto próbuje wymierzyć sprawiedliwość na własną rękę? Kto wkłada kij w mrowisko, zwracając uwagę na wszystkie popełnione przestępstwa, nadużycia, ale przy tym… sam je popełnia? Czy samosąd może mieć usprawiedliwienie? Możemy przekonać się o tym dzięki bulwersującej, ale i genialnej w swojej budowie oraz temacie książce Przemysława Piotrowskiego, pt. „Bagno”. Kiedy pedofilia sięga zenitu, kiedy osoby na szczytach władzy jawnie śmieją się społeczeństwu w twarz, zjawia się ktoś, kto wreszcie pokazuje, jak naprawdę wygląda polityka i jak bardzo ona śmierdzi. Tym samym książka opublikowana nakładem Wydawnictwa Czarna Owca to pewna prowokacja, ale zarazem pozycja adresowana do ludzi myślących, potrafiących dokonywać analizy działań aparatu państwa czy kościoła. Osoby o wąskich poglądach, zaślepione ideą społecznej nierówności, roszczeniowe oraz nie potrafiące przyjąć do wiadomości, że każdy z nas ma wiele twarzy, zapewne przez książkę nie przebrną, odkładając ją zaledwie po kilku stronach.

Kiedy czytamy o audycji radiowej przerwanej przez tajemniczego słuchacza przedstawiającego się jako Sędzia, nie mamy pojęcia, z czym mamy do czynienia. Co najwyżej możemy pomyśleć, że to kolejny „oszołom” rozczarowany rzeczywistością czy nastolatek robiący kawał. Ale taka myśl zagości w naszej głowie wyłącznie przez chwilę, bowiem już wkrótce przekonamy się, że ów sędzia pragnie zakomunikować pewną informację, jakoby wydał on wyrok na sędziego Tobiasza Kryszaka. Faktycznie, ksiądz Kryszak jest nieuchwytny, co może świadczyć że został porwany. Jednak transmisja na stronie internetowej nie pozostawia już wątpliwości. Ksiądz nie tylko został schwytany, ale i pozbawiony przyrodzenia na wizji, a komentarze pod filmem wskazują, że Sędzia ma pełne poparcie społeczeństwa, biorąc pod uwagę popełnione przez duchownego grzechy.

Ale okaleczenie genitaliów to dopiero wstęp. Co prawda oprawca odwleka egzekucje, stawiając pewien warunek, ale tak naprawdę każdy sprawujący władzę wie, że żądanie Sędziego nie zostanie spełnione. Mimo iż teoretycznie nie żądał on wiele. Kryszak otrzymuje szanse na przeżycie, jeśli minister sprawiedliwości i prokurator generalny, Czesław Broziak przyzna się do wszystkich swoich grzechów i przeprosi na kolanach naród. Kiedy ostatecznie ciało księdza zostaje znalezione na bramie ogrodzenia otaczającego teren po sierocińcu hieronimek wiadomo, że Sędzia nie żartował, zaś na wszystkich u przysłowiowego koryta pada blady strach. Z uwagi na miejsce odnalezienia ciała, a także przeszłość, jest tylko jedna osoba, która może poprowadzić śledztwo w tak delikatnej sprawie, która może mieć daleko posunięte konsekwencje – jest to Igor Brudny. Policjant zatem znów wkracza do akcji, a razem z Julią Zawadzką stanowić będą doskonały duet. Nie będą mieli jednak łatwego zadania, bo tak naprawdę nie można liczyć na prawdziwą współpracę z potencjalnymi ofiarami, te bowiem zamiast współpracować, starają się ukryć swoje grzechy. Jednak można odnieść wrażenie, że wobec przebiegłości Sędziego, nic nie ma znaczenia…

Książka frapuje nie tylko swoją fabułą i wartką akcją, ale i emocjami, które wyzwala. Trudno bowiem nie zaangażować się w tak drażliwe sprawy szczególnie, że odnosimy wrażenie, że Piotrowski nie tylko wymyślił fabułę, co po prostu odsłonił całe bagno, jakim jest polityka. Pytanie tylko, czy nie byłoby lepiej, żeby pochłonęło ono wszystkich, by mógł narodzić się nowy porządek (nie mylić z nowym ładem!).