Audiobook Był sobie pies mp3

Bardzo przyjemna książka, czyta się ją z lekkością. Zabawna jak i wzruszająca. Polecam również obejrzeć film.

Wspaniała książka.Bardzo pouczająca,ciepła i wzruszająca.Wnuczek bardzo zadowolony.Przeczytał bardzo chętnie.

Książka jest świetna. Sama mam pieska. Czytając książkę miałam wrażenie jakby była pisana przez mojego kundelka. Opisane w niej zachowania czworonoga odzwierciedlają zachowania mojego Fafika :) Polecam każdemu :)

Na początku trzeba się przyzwyczaić do tego, że książkę, czyta się z perspektywy psa. Gdy już to nastąpi książkę czyta się bardzo szybko.

Książka kupiona w prezencie dla taty. Był zachwycony po lekturze(jest fanem wszystkich filmów o zwierzętach, więc proszę wziąć poprawkę na moją ocenę).

Każdy kto ma lub chciałby mieć psa powinien poznać tą książkę. Jest super potrafi wywołać uśmiech ale też i łzy. Cieszę sie że ja mam i mogłam ja wysłuchać.

Bruce W. Cameron kojarzy mi się głównie z książkami o psich przyjaciołach. Zresztą mojej córce również - jakiś czas temu czytałyśmy "Był sobie szczeniak. Ellie" i psu babci nadała takie imię :) Tym razem sięgnęłam po dylogię 'Był sobie pies' - jak ją oceniam?

Jeśli ktoś czytał "Był sobie pies" to koniecznie powinien sięgnąć po drugą część, bowiem jest to ścisła kontynuacja, ale ja nie zdradzę żadnych istotnych szczegółów z żadnej z nich.

Książki opowiadają o więzi, jaka tworzy się między psem a jego właścicielem - człowiekiem, który traktuje i kocha psa tak, jak ON na to zasługuje. Tak, jak czworonóg kocha człowieka. Bezwarunkowo i na zawsze.

Najpierw urodził się jako Toby, poznał smak wolności, ale i niewoli. Swoim psim rozumkiem musiał zrozumieć co to sterylizacja i walka o swoje w większej gromadzie psów. Niestety jego życie nie było zbyt długie...

Odrodził się u nowej Mamy i po kilku przygodach trafił do małego chłopca - Ethana, który nadał mu imię Bailey. Ta dwójka wielokrotnie mnie rozczulała, między nimi panowała prawdziwa miłość. Czuł to i człowiek i pies. Niestety nikt nie żyje wiecznie.

Dlatego później nasz psi bohater odrodził się jako suczka Ellie, owczarek który ratował i odnajdywał ludzi. Potem powrócił jako Koleżka i swój smutny los przemienił w pełnię szczęścia. To jednak nie koniec... Były też inne wcielenia. Molly, Max, Toby...

Pełne zróżnicowanie ras, wielkości, warunków narodzin...

Za każdym razem uczył się czegoś nowego, co przydawało mu się w późniejszych wcieleniach, bowiem wszystko pamiętał - ludzi, wydarzenia, zapachy, miejsca. Próbował też zrozumieć co jest w danym odrodzeniu jego psim sensem życia - kogo ma kochać, kogo ratować, kogo chronić. Autor pokazał świat widziany i odczuwany przez psa - zapachy, rozumienie zachowań ludzi, towarzyszenie i służenie im a przede wszystkim czekanie na ich decyzje.

Psi bohater pokazuje nam życie wielu rodzin, ich stosunek do zwierząt i do samych siebie. Jest miłość, przyjaźń, nienawiść, złość, rozstania i powroty, nastoletni bunt, śluby, pogrzeby, narodziny... Tak naprawdę to kawałek doskonałej powieści obyczajowej, z porządną fabułą, tyle tylko że wrażliwość czytelnika skupia się wokół psiaków, których jest tutaj niemało.

Cała gama emocji przepływa przez te książki - wielokrotnie miałam łzy w oczach - ze smutku lub radości. Kolejne psiaki kradły moje serce, niezależnie od rasy czy płci. Najbardziej podobały mi się losy Bailey'ego, Ellie oraz Molly, choć historię Ellie znałam już z odrębnej książki, która była obszerniejsza, tutaj nie podano wszystkich wydarzeń.

Podsumowując - "Był sobie pies" i "Był sobie pies 2" to wyśmienite powieści z czworonogami w roli głównej. Emocjonujące, intrygujące, pełne zwrotów akcji, chwil szczęśliwych i smutnych - po prostu realistyczne. To historie z przesłaniem, które pokazują ciepło w relacjach oraz misję, z którą każda istota przychodzi na świat. W obu książkach pojawiło się wielu bohaterów ludzkich, zwierzęcych, ale najważniejsza jest psia wierność, miłość i oddanie. Gorąco polecam!

Rewelacyjna książka. Córka 11l. zachwycona przeczytała ja w ciągu 2 dni tak ja wciągnęła. Polecam wszystkim psiolubom

Raz na jakiś czas potrzebuje przeczytać wyciskacz łez. I ta książka jest do tego super polecam wszystkim i małym i dużym bo książka jest dla kazdego.

Książka poleciała do Stanów. Mała dziewczynka uwielbia czytać i będzie bardzo zadowolona.

Genialna, wzruszająca opowieść, zwłaszcza dla osób kochających zwierzęta i nie tylko. Świetna książka, wciągająca historia - polecam!

Świetna, pełna miłości i wzruszeń książka. ..zwłaszcza dla miłośników psiaków :-) świat widziany oczami czworonogów, prosty, nieskomplikowany, gdzie pies pragnie mieć kochającego przyjaciela, a w zamian dać mu niesamowite przywiązanie i miłość na całe życie... czytałam z łezką w oku...

Od początku wciągająca. Niesamowita i wzruszająca opowieść, dzięki której inaczej spogląda się na największego przyjaciela człowieka - na psa. Gorąco polecam lekturę zarówno młodszym jak i starszym czytelnikom

Co czuje po przeczytaniu książki?? Chyba wszystko po trochu co każda inna osoba napisała już tutaj... ale nie tylko...

Sama mam psa , mieszka z nami w domu.

[mieszkamy na wsi - wiec ma wiele swobody ;) }. oraz dwójkę dzieci.

Starszy syn ma 6 lat {kocha książki - po mamusi ;) - na razie czytam mu ja } a młodszy 11 miesięcy.

Nie będę się tu rozpisywać o odczuciach bo jest już tego bardzo dużo ;)

Jedno wiem na pewno że jak przyjdzie pora to podsunę tę książkę moim dwóm rozrabiakom pod nos ;) i mam wielką nadzieje że sami z chęcią zechcą odkryć te niesamowite przygody nie czasem szczęśliwe, lecz mające jakieś przesłanie dla bohatera i otaczającego go świata.

KSIĄŻKA GENIALNA ;)

Dawno nie czytałam tak sympatycznej, pełnej ciepła książki. Przyjemnie się zrelaksować po trudniejszych lekturach.

Książka ta na pewno jest jedną z tych wyjątkowych książek. Na pewno będę wracać do niej wiele razy.

Przeżywanie tej historii z perspektywy psa jest bardzo ciekawym doświadczeniem , jest to coś bardzo oryginalnego.

Pozycja " Był sobie pies" oprócz tego , że przekazuje nam uczucia , które towarzyszą psu przez całe jego kilka żyć , to jeszcze poruszają inne ważne wartości życiowe oraz problemy nie tylko te zwierzęce , ale także i ludzkie , z którymi niektórzy ludzie muszą się zmagać. Czytelnik może zdać sobie sprawę z wielu rzeczy, zatrzymać się , przywołać jakąś refleksję. Nasz bohater Bailey zastanawia się nad sensem życia i próbuje go znaleźć. Uczy się co to miłość do swojego chłopca. Odczuwa ból w niektórych wcieleniach, smutek. Doświadcza wielu uczuć którymi dzieli się z nami. Ta książka może nam pomóc zrozumieć to , że zwierzęta także wiele odczuwają, myślą , kochają.

Powieść ta oprócz wymienionych wyżej ma też wiele momentów humorystycznych, dzięki czemu całość nie jest tak poważna.

Według mnie warto sięgnąć po tę książkę , ponieważ w moim przypadku po przeczytaniu jej zastanowiłam się nad wieloma sprawami, na które wcześniej nie zwracałam uwagi. Książkę czyta się bardzo szybko jednym tchem. Jeśli jeszcze nie czytaliście to gorąco polecam.

A czy Wasze psy znalazły już swój sens życia? :D

Od prawie dziewięciu lat na własnej skórze przekonuję się, że psia miłość nie zna granic – miłość zwierzęcia do człowieka i odwrotnie. Od kiedy w moim domu pojawił się uroczy kundelek, mam wrażenie, że rodzice zyskali trzecie dziecko. Ale to nie jest post o rozpieszczonym do granic ogona Dropsiku…

Zazwyczaj nie przepadam za wyszczekanymi bohaterami książek. Lubię postaci pozytywne, ułożone… Z tym bohaterem było inaczej – było wskazane, żeby był wyszczekany! Zresztą, co miał zrobić, skoro świat jest naprawdę pomerdany? ;-)

Bailey to główny bohater powieści W. Bruce Camerona pt. "Był sobie pies". Tytułowy zwierzak, oddany, wesoły i wierny, tylko z pozoru jest zwykłym czworonogiem. Za swoją życiową misję uważa wpajanie właścicielom znaczenia miłości, zaufania i pogody ducha. Jego miłość do człowieka nie zna granic. Odradza się w kilku wcieleniach, bo wie, że istotą ludzkiego życia są miłość i śmiech. Jako złotowłosy szczeniak trafia do domu kilkuletniego Ethana. Chłopak i pies stają się nierozłącznymi przyjaciółmi…

Podobno wszystkie psy idą do nieba. Bailey to wyjątek – miał pewne niedokończone sprawy, więc musiał zostać na ziemi. Niezależnie od tego, czy był labradorem, owczarkiem, samcem czy suczką uczył kochać i walczył o ludzką miłość. Uczył się śmiać i uwielbiał ten śmiech. Uwielbiał ciasteczka i nie przepadał za głupiutkimi kotami. Ratował człowieka – i fizycznie, i duchowo. Ratował życie, ratował duszę.

Czytelnik poznaje pomerdany świat z perspektywy Baileya. Jako psiara byłam zachwycona takim sposobem narracji! Zwierzak nie tylko relacjonuje wydarzenia. Dzieli się swoimi myślami, co pozwoliło mi lepiej poznać ten wspaniały gatunek. Opowiada, co go bawi, a co smuci. Wielokrotnie wygłasza poglądy na temat kotów. Przede wszystkim jednak zdradza, za co tak bardzo kocha człowieka, a swoje słowa wciela w życie. Choć odradza się w różnych wcieleniach, pamięta o przeszłości i czerpie z niej doświadczenia.

"Był sobie pies" to jedna z najcieplejszych i najbardziej wzruszających historii, jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Nad ostatnią stroną płakałam jak bóbr! Los Baileya i jego właścicieli naprawdę chwyta za serce. To nie jest opowieść o zwykłym psim życiu. To opowieść o bezgranicznym zaufaniu i prawdziwej miłości z merdającym ogonem w tle. Poznaj psie serce. Poznaj psie tajemnice. Wzruszenie i uśmiech gwarantowane!

Ta książka jest świetna i po prostu trzeba ją przeczytać :)

Nie często zdarza mi się płakać podczas czytania książki. Rzadko oglądam filmy, więc trudno mi powiedzieć czy często poddawałabym się emocjom. Jedno wiem na pewno - niezależnie od tego czy historia jest radosna, smutna czy neutralna, ale jeśli jest o psie na pewno będę płakać. Przechodziłam to już z filmem "Marley i ja", z książką "O pisie, który jeździł koleją" i nawet powieści Moyes "Razem będzie lepiej", w której pies grał drugoplanową rolę. Jeśli chodzi o zwierzęta - zawsze przeżywam wszystko podwójnie.

Więc nie dziwcie się, że bałam się ogromnie sięgać po powieść "Był sobie pies". Z góry wiedziałam jak to wszystko się skończy, kiedy opis zasugerował, że główny bohater będzie miał kilka żyć. Ale liczne pozytywne reakcje na książkę Camerona i zapowiedź ekranizacji skłoniły mnie do poznania tej historii. I wiecie co? Nie żałuję! Tyle dobrych emocji, które otoczyło mnie podczas wszystkich stron zapewniły mi dobrą zabawę na wiele godzin, a i sama historia po prostu chwyciła mnie za serce.

Nie jest łatwo napisać powieść z psem w roli głównego bohatera. Bailey to postać barwna i wielowymiarowa, niesamowicie zbliżona do charakteru człowieka, a nawet jeszcze bardziej zakręcona i charakterna. To pies, który odradza się raz za razem, zależnie od wydarzeń w swoim poprzednim życiu - jako bezpański kundel czy pies policyjny. Ma nowe imiona, ale to samo życie i dla mnie zawsze będzie Bailey'em - psem pełnym miłości do człowieka. Łatwo jest śledzić jego życie, bo przygód w nim nie brakuje, a każde wcielenie niesie ze sobą nowe doświadczenia. To historia błyskotliwego psiaka, który poszukiwał w swoim życiu sensu. A gdy go znalazł - dążył do udoskonalenia.

Najlepsza część historii rozpoczyna się w momencie, gdy w życiu Baileya pojawia się Ethan, ośmiolatek, który darzy swojego psa wielką miłością. Znam to doskonale, bo i ja sama kocham swojego psiaka nad życie. Więc gdy Bailey trafia do rodziny, która zmienia go w poczciwego towarzysza, rozpoczyna się bardzo życiowa powieść - o miłości i przyjaźni, bohaterstwie i pewności siebie. To niesamowite, jak jeden pies może zmienić życie wszystkich członków rodziny. Jednak to również nie powstrzymuje psiego bohatera przed zmianą w kolejnej psiej odsłonie. Bo jego przygoda po prostu nie ma końca.

"Był sobie pies" to powieść o wielu twarzach. Jest w niej niepowtarzalny urok, ciepło i serdeczność, które kuszą i intrygują. Nie zapominajcie jednak, że to również historia przepełniona emocjami wywołującymi łzy. I choć kierowałabym tą powieść przede wszystkim do tych, którzy kochają zwierzęta to myślę, że powinien przeczytać ją dosłownie każdy - by zrozumiał, jak wielką rolę w naszym życiu odgrywają czworonożni przyjaciele. Jestem zachwycona, zauroczona i... zrozpaczona! Tak wielkiej przygody jak na stronach "Był sobie pies" nigdzie nie zajdziecie. Gorąco polecam!

W pewnej norce na świat przychodzą trzy pieski. Ich dzika matka, karmi jak może i próbuje ich wychować na psiaki, które poradzą sobie same. Tę historię poznajemy z perspektywy jednego ze szczeniaków. Pewnego dnia na horyzoncie pojawia się człowiek, matka przekazuje swoim dzieciom lęk przed człowiekiem. Okazuje się, że to było słuszne bo pewnego nad rzeką pojawiają się hycle. Wyłapują pieski i zabierają do kobiety, która przygarnia bezdomne psiaki. Jednak nie wszystkich da się ucywilizować, zwłaszcza że w stadzie tych psich przybłęd jest ustalona niewzruszona hierarchia. Psia matka wykorzystuje pierwszą okazję. Zasadniczo życie Bailey zaczyna się, gdy znajduje swojego człowieka. Ethan zakochuje się w psiaku od pierwszego wejrzenia i stają się nierozłączni, tylko że w pewnym momencie psiak musi odnaleźć swoje psie przeznaczenie. Czy je odnajdzie i zrealizuje oraz jakim kosztem – będziecie zachwyceni.

Popłakałam się na tej książce przynajmniej trzy razy, bo ogólnie mnie dola zwierzaków zawsze najbardziej wzrusza. Pamiętam jak przeżywałam odejścia moich braci mniejszych i to znowu wracało, ale wracało w dobry sposób, bo miłość tak wraca, nawet po latach, gdy przeminie ten pierwszy ból, jest jak muśnięcie ciepłego powietrza w zimny dzień. Jeżeli jednak ktoś uważa, że nie można kochać zwierzaka, to zupełnie się w tej książce nie odnajdzie.

Był sobie pies to powieść napisana z perspektywy psa, który odradza się, aby realizować swoje przeznaczenie. Nie jest to pies wyjątkowi, bywa że śmierdzi, brudzi, dokonuje dantejskich spustoszeń, ale kocha swojego człowieka całym sercem. Jego serce bije, by pomagać Ethanowi. Pięknie jest ukazana ta relacja. Ciekawe są te psie przemyślenia, konstatacje o absurdach codzienności. Ta powieść to historia przyjaźni i wierności. Piękna historia. Czytałam już kilka entuzjastycznych recenzji, ale nie spodziewałam się, że ta książka będzie aż tak dobra, a jest. Naprawdę gorąco ją polecam, tym którzy cenią zwierzaki. Ja idę wymiziać moje stworki. Z naciskiem szczególnym na psa.

Nie od dzisiaj wiadomo, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. W ciągu życia spotykamy wiele zwierząt, towarzyszą w złych i dobrych chwilach. Po latach nadchodzi moment rozstania. Wydaje się, iż na zawsze. Czy powroty są możliwe?

Pewien szczeniak umiera. I z zaskoczeniem odkrywa swoje kolejne istnienie. Tym razem z rąk przedwczesnej śmierci ratuje go nieznajoma kobieta. Psiak trafia do kochającego domu, gdzie chłopiec o imieniu Ethan nazywa go Baileyem. Stają się najlepszymi przyjaciółmi, przechodzą wspólnie długą drogę. Razem dojrzewają, przechodzą przez różne perypetie, kolejne radości i boleści. Po kilkunastu latach Bailey traci siłę. Jednak znowu pojawia się na świecie. Jest w tym jakiś cel, który należy odkryć. W nowym ciele, lecz z mnóstwem doświadczeń, których nie da się zapomnieć.

Uwielbiam psy. Rozczulam się nad każdym napotkanym na ulicy, a czworonożni bohaterowie książek od razu podbijają moje serce. Od pewnego czasu docierają wiadomości o ekranizacji powieści autorstwa W. Bruce’a Camerona. Przyznaję, mam w planach wypad do kina. Jednak najpierw chciałam zajrzeć do lektury, aby móc później porównać obie wersje. Udało się! Szybko otrzymałam własny egzemplarz i praktycznie natychmiast zaprzyjaźniłam się z Baileyem. Postanowiłam, że w trakcie czytania nie uronię ani łezki. Cóż, płonne życzenie. Literatura pełna emocji, dostarczająca wzruszeń, ogrzewająca w zimowym okresie. Urocza i dowcipna. Gdy skończyłam ostatni rozdział, to przez kolejne godziny analizowałam każdą sytuację. I jakoś inaczej spojrzałam na mojego psa, zaraz nabrałam ochoty, aby Laylę przytulić, bardziej docenić jej wkład w me życie. Tak, zwierzęta są niesamowicie cenną częścią świata, o czym chyba nie muszę nikogo przekonywać.

Rozumiem fenomen Camerona. „Był sobie pies” — bestseller w wielu krajach, a pozornie prosta historia. Nic bardziej mylnego. Wszystkie strony kryją drugie dno, zawierają ważne przesłania. Uważam, że to świetna pozycja dla osób, które właśnie borykają się ze stratą pupila. Z własnego doświadczenia wiem, iż w takim momencie pojawiają się naprawdę depresyjne myśli. A opowieść o Baileyu przynosi ulgę w cierpieniu, podnosi na duchu. Przynosi pozytywne łzy. Zabrzmię banalnie, ale ta książka w pewien sposób zmieniła moje spojrzenie. Nabrałam spokoju. Dotarł do mnie ogrom roli, jaką grają nasi czworonożni kompani. Słodko-gorzka fabuła, pełna dowcipu i melancholii.

Więź między Ethanem a Baileyem pokazuje, że uczymy się od siebie nawzajem. Dwa różne gatunki, ale podobne zachowania. Wielu właścicielu czworonogów odnajdzie w ludzkich bohaterach siebie, czasem niecierpliwych, jednak ciągle kochających. Cameron sięgnął po temat powierzchownie prosty, lecz dający spore pole do popisu. Autor podołał zadaniu, łatwo wpaść w przesadę. Tutaj nie ma nadmiaru lukru, po prostu dostajemy poruszającą lekcję. Lekcję o sile przyjaźni, potrafiącej przeskakiwać kłody rzucane przez los. Nie od dziś wiadomo, że wiele możemy nauczyć się właśnie od psów.

Absolutnie pokochałam narrację Baileya. Bywa sarkastyczny, ciągle dojrzewa. Podobnie jak reszta postaci, miewają swoje wady, co czyni ich realnymi. W ciągu rozwijania się akcji poznajemy kolejnych bohaterów, pojawiają się sympatie i antypatie. Mogę zdradzić, że najbardziej pochłonęły mnie rozdziały poświęcone Ethanowi i naprawdę nie mogę doczekać się momentu, gdy zobaczę film. Wydaje się, iż psia egzystencja ogranicza się do zaspokajania podstawowych potrzeb. Nic bardziej mylnego! Cameron uświadamia głębię wynikającą z obserwacji. I też zaczęłam przypatrywać się swojej Layli, zauważając jej indywidualność, siłę charakteru. Bailey wyciąga wnioski z każdej sytuacji — warto na to zwrócić uwagę, przenieść do własnych zwyczajów.

„Był sobie pies” to idealny prezent dla miłośników zwierząt. Jestem pewna, że książka Was wzruszy i rozbawi, wypełni serca miłością. Dlaczego odmówić sobie takiej lektury? Znakomita propozycja trafiająca w samo sedno i uświadamiająca, iż psy też mają w życiu cel.

Czytałam w oryginale, naprawdę rewelacyjna książka! A informacja o polskiej premierze jedna z najlepszych w końcówce tego roku! Wzruszająca, pełna przezabawnych historii, opowiadająca o jednym z najbardziej pomerdanych i lubianych zwierząt na świecie. " Był sobie pies" z pewnością podbije serce czytelników w Polsce, zarówno tych małych, jak i tych dużych. Polecam każdemu, bez względu na wiek :)

Zastanawialiście się kiedykolwiek, jak wygląda świat z punktu widzenia psa? Jakie myśli kłębią się w jego głowie? Co mógłby nam powiedzieć, gdyby potrafił wyrazić swoje uczucia słowami? Jako miłośniczka tych czworonożnych istot i właścicielka dwóch całkiem pokaźnych psiaków często łapię się na tym, że próbuję odgadnąć, co kryje się za ich spojrzeniami. Zwłaszcza gdy lekko przechylają łeb i patrzą w skupieniu, jakby intensywnie nad czymś rozmyślały. One także zainteresowały się książką W. Bruce'a Camerona (co uwieczniłam na zdjęciach), choć obawiam się, że ich uwagę przyciągnęła raczej jako potencjalna przekąska (gust kulinarny moich psów już dawno przestał mnie zadziwiać - regularnie konsumują np. gazetkę z Kauflandu).

Główny bohater powieści to wyjątkowy pies, który odradza się w kilku wcieleniach. Poznajemy go jako malutkiego szczeniaczka, spędzającego czas ze swoją mamą i rodzeństwem - Prędkim, Głodkiem i Siostrą. Wkrótce nadchodzi kres ich beztroskich zabaw, muszą nauczyć się, jak przetrwać, co w przypadku bezpańskich psów wcale nie jest proste. Toby, jak zostanie później nazwany przez sympatyczną Seniorę, trafia do Zagrody, gdzie wiedzie całkiem szczęśliwe - choć krótkie - życie. Zdobyte doświadczenia pomagają mu jednak w następnym wcieleniu, gdy jako Bailey znajduje wreszcie kochający dom i chłopca, Ethana, którego obdarza bezwarunkową miłością i przywiązaniem. Jakie jest jego zdziwienie, gdy odradza się po raz drugi! Przeżywa szok - przecież czuł, że spełnił swoją misję, a tu nie dość, że wszystko zaczyna się od nowa, to w dodatku tym razem jest dziewczyną... Ale za to jaką! Jako Ellie zostaje psem policyjnym, szkolonym w poszukiwaniu i ratowaniu ludzi. A jakby wrażeń jeszcze było mało... powraca znów - jako Miś/Koleżka. Jak skończy się ta zagmatwana historia?

W. Bruce Cameron stworzył przepiękną powieść, która każdemu miłośnikowi psów (i nie tylko!) przypadnie do gustu. Ciepła, pełna humoru, a zarazem mądra historia poruszy niejedno serce, skłaniając do refleksji nad życiem i nad tym, co w nim najcenniejsze. Świat przedstawiony z punktu widzenia naszego psiego bohatera jest wyjątkowy i zapada głęboko w pamięć. Czyniąc z niego narratora, autor dał nam możliwość patrzenia oczami tego uroczego czworonoga choć przez chwilę oraz zrozumienia wielu jego zachowań. Towarzyszenie Baileyowi w poszukiwaniu sensu (psiego) życia to coś, czego po prostu nie można przegapić. Od tego wspaniałego psa niejeden człowiek mógłby się wiele nauczyć. Polecam z całego serca!

Za egzemplarz recenzencki ogromnie dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu!

[Adres usunięty]

Piękna, pełna ciepła opowieść, która wywołuje łzy wzruszenia i szczere uśmiechy.

Są zwierzęta, które wiedzą, co to miłość i czułość, ale są i takie, które uważają człowieka za potwora. Różnie toczyły się losy psiaka, którego nowe wcielenia odkrywamy w "Był sobie pies" - zaznał szczęścia, zaznał cierpienia, poznał smak miłości, doświadczył bólu. Każde z tych wcieleń czegoś go uczyło, każde pokazywało nam, ile serca i ufności ma w sobie zwierzę. Więc nawet jeśli komuś trudno będzie uwierzyć w całą tę opowieść o psiej reinkarnacji i szukaniu psiego celu w życiu, to na pewno przemówi do niego przekaz, jaki się za tą prostą historią kryje. I to morze ciepła i miłości, jakie wypływa z psiego serca...

[Adres usunięty]

Powieść Camerona okazała się dla mnie lekturą obowiązkową. Należę do tej części ludzkości, która woli psy od kotów, więc naturalnie nie mogłam przejść obok tej pozycji obojętnie. Był sobie pies był jednocześnie wyzwaniem, ale również wielką intrygującą przygodą, jaką można sobie tylko wyobrazić. Uważam, że obsadzenie psa, próba przełożenia psich myśli na papier, chęć zrozumienia tych wspaniałych istot jest niezwykle trudnym zadaniem, ale Cameron w pełni wykorzystał potencjał, jaki przed sobą miał. Nie będę ukrywać, że na początku byłam nastawiona na książkę skierowaną bardziej do najmłodszego czytelnika, chociaż to podejście okazało się błędne.

Byłam bardzo zdziwiona, kiedy okazało się, że Był sobie pies, to powieść o miłości, sensie życia i oddaniu jakie tylko może nawiązać się między psem a człowiekiem. Powieść Camerona nie jest banalną opowiastką, ale czymś głębokim i dotykającym ludzkiej duszy. Psia miłość, to najgłębsze i bezinteresowne uczucie, które człowiek może doświadczyć w swoim życiu. Nie spodziewałam się takiej ilości śmiechu, łez i wzruszenia.

Główny bohater, pies, ma wiele imion, ale zdecydowanie najbardziej przypadło mu do gustu Bailey (zresztą wtedy był najbardziej kochany). Ciężko jest ocenić zwierzę i jego postrzeganie świata w kategoriach, w jakiś ocenia się normalnych ludzkich bohaterów. Na pewno mogę napisać, że jest bardziej uczuciową postacią, prostszą, lekko pomerdaną. Bailey nie komplikuje swoich emocji, jeśli kocha, to do szaleństwa, jeśli nienawidzi, to do ostatniego oddechu.

Był sobie pies to nie jest banalna powieść o zwierzętach. Historia tego niezwykłego psa, ukochanego przyjaciela, bohatera i największego psiego myśliciela wszech czasów to książka, która może kiedyś trafić do kanonu. Narracja poprowadzona jest lekko, przyjemnie i bardzo żywo. Nie ma ciężkich rozmyślań nad sensem życia, wątków wyrwanych z powietrza. Ta historia jest piękna w swojej prostocie, ale jednocześnie sile uczuć. Tę powieść może poznać każdy: dorosły, nastolatek czy dziecko. Wystarczy kochać psy i zwierzęta, żeby poczuć magię więzi z czworonogiem, który potrafi dać do myślenia.

Każdy, kto w swoim życiu miał tego jednego, najwierniejszego, najwspanialszego pupila, bez względu na to czy był to pies, kot, czy kanarek, wie jaką cudowną więzią jest to co rodzi się między zwierzęciem a jego panem. Właśnie z tego powodu zainteresowałam się tą książką. Opis na tylnej okładce i piękny jej przód nie pozwoliły mi przejść obok tej publikacji obojętnie. Nie zawiodłam się również na tym co znalazłam w środku.

Do kogo skierowana jest ta książka?

Dla wszystkich! Dla młodszych, (bo choć zawiera kilka trudnych scen, myślę że to cudowna okazja do rozmów), dla nastolatków, dla dorosłych, a przede wszystkim dla kochających zwierzęta i zwariowanych psiarzy :)

Kim jest bohater?

Powieść przedstawia świat widziany oczami wspaniałego psa Baileya. Poznajemy w nim splecione losy zwierzaka z odmiennymi grupami osób, oraz różne żywota, bo pies odradza się na nowo, dopóki nie zakończy swojej misji. Pewnego razu jednak natrafia na swojego chłopca i okazuje się że bycie nierozłącznymi, stanowi sens życia pupila.

Co da nam lektura?

Książka, to przede wszystkim wspaniała przygoda. To cudowna, wzruszająca, pełna miłości, poświęcenia i wierności historia, która mogła się zdarzyć naprawdę... To losy opowiedziana z punktu widzenia psa, tym ciekawsza, bo zwróciła mi uwagę na to, by inaczej spojrzeć na pewne zachowania mojego czworonoga... Autor opowiada nam, o relacjach człowieka ze zwierzętami. Robi to, z ciepłym humorem, a jednocześnie wielkim szacunkiem do psów i głębokim przesłaniem. Przypomina nam jak mocno jesteśmy od siebie zależni, jak bardzo wpływamy na siebie nawzajem i jak wiele możemy sobie ofiarować - miłość i sens życia :)

Na uwagę zasługuje również prosta forma tej książki, co jest jej wielką zaletą. Nie ma chyba nic gorszego, niż przesłodzenie powieści, która staje się farsą. W "Był sobie pies" znajdziemy co prawda, pomerdaną rzeczywistość, pełną szczekania, skakania, zabawy, merdania ogonem, ale też tulenia, głaskania, lizania po twarzy:). To wszystko podane w cudowny, prawdziwy sposób. Bez zbytniej koloryzacji.

Ja swój egzemplarz czytałam podczas choroby, mój pies, czarny labrador (jedno z wcieleń Baileya) leżał wtulony i ogrzewał moje obolałe stawy. Jego wierne oczy spoglądały na mnie za każdym razem jak przekręcałam strony książki. Gdy się przekręcałam merdał ogonem, biegł po zabawkę, a potem z dumą obok mnie ją miętolił :)

Gorąco Polecam. Nie tylko psiarzom, choć oni jak nikt inni będą potrafili zrozumieć szczególność tej historii. Tak, czy inaczej obok tej książki, nie da się przejść obojętnie :) A po lekturze zapraszam Was do obejrzenia filmu. Ja jeszcze oczywiści go nie oglądałam, ale już się nie mogę doczekać.

I pamiętajcie:

" - Nie ma złych psów, Bobby. Są tylko źli ludzie. Tu potrzeba miłości."

Pierwszy raz miałam okazję zapoznać się z książką, w której narratorem byłoby jakieś zwierzę. Nie zaprzeczę, z początku byłam nieco zdezorientowana, ale po pierwszym rozdziale szybko się przyzwyczaiłam. Z początku, gdy tytułowy Bailey był szczeniakiem, jego myśli przypominały zwyczajne małe dziecko. Z wiekiem stawał się dojrzały, przez co nabierał doświadczenia - w końcu miał kilka żyć. Miał także kilka imion, właścicieli i rolę. Jednak wszystko skupiło się wokół Ethana, o którym zawsze myślał.

Powieść czytało mi się naprawdę szybko za sprawą przyjemnego języka i ogólnej prostoty tej pozycji. Nie jest ona skomplikowana, myślę, że przypadnie do gustu większości osób właśnie z tego powodu.

Każde życie głównego bohatera zostało ciekawie nakreślone, różniło się od poprzedniego, przez co mogłam je do siebie porównać. Stwierdzam, że nie ma tu miejsca na nudę, bo za każdym razem doświadczałam mnóstwa psich przygód!

Podczas lektury nachodziły mnie różne refleksje, dotyczące właśnie psów. Zastanawiałam się, jak często są od nas zależne. Właściciele je wychowują, traktują dobrze lub nie, kochają albo i nie. A nie powinno się zapominać, że zwierzęta też posiadają uczucia, które często okazują, choć czasami tego nie dostrzegamy.

Bardzo mi się podoba, że ta książka jest całkowicie pozytywna. Wprawia w dobry nastrój, a także pozwala doświadczyć wielu emocji. Od wzruszenia przez współczucie, melancholię i radość. To taki mały lek na niezbyt dobry humor.

Jeśli macie ochotę na coś niezobowiązującego, ale jednocześnie emocjonalnego, ta pozycja jest dla Was! Żeby zrozumieć prawdziwą przyjaźń, nie trzeba być człowiekiem, czasami zwierzęta mogą nam pokazać, na czym powinna ona polegać.

Recenzja pochodzi z osobliwe-[Adres usunięty]

Co my tak naprawdę wiemy o życiu naszych kochanych czworonogów? Gonitwy za własnym ogonem, pogodne rywalizacje z kotami, pogonie za patykiem. I miłość do nas, ludzi. Wydaje się, że to niewiele. A „Był sobie pies” to najlepsza możliwość, żeby na psiaki spojrzeć inaczej i żeby poznać świat z ich perspektywy. Choć wydaje się to pomysłem nieco szalonym, ja nie żałuję ani jednej chwili spędzonej z tą powieścią.

To książka, z jaką bardzo dawno się nie spotkałam. Wyjątkowo pomysłowa, przejmująca, pięknie łącząca głębokie wzruszenia z dużym poczuciem humoru i zaskakująca zwrotami akcji. A powieściowe wydarzenia śledzimy z psiej perspektywy. Urocza mordka spoglądająca na mnie z okładki i opis książki sprawiły, że nabrałam ochoty, żeby poznać Baileya. Nie przygotowały mnie jednak na emocje, jakie ogarnęły mnie w czasie lektury.

„Stwierdziłem, że sensem mojego pieskiego życia jest dodawanie otuchy chłopcu, kiedy tylko jej ode mnie potrzebował”.

Psie przygody opisane zostały w sposób lekki i niezwykle realistyczny. Jestem pod dużym wrażeniem, że Cameron potrafił do tego stopnia wczuć się w postać przymilnego czworonoga. Nie jestem pewna, czy gdyby psy potrafiłyby mówić i pisać, mogłyby to zrobić jeszcze lepiej, ciekawiej, zabawniej. Swoim pomysłem, stylem, realizacją tematu zupełnie mnie ujął i przekonał. Z każdą kolejną stroną narastała moja ciekawość, a nieuchronne zbliżanie się do końca bardzo mnie zasmucało.

Baileya (a także jego pozostałych) wcieleń nie sposób nie pokochać. To prawdziwy psi ideał. Wierny, oddany, lojalny, mądry. O jego zaletach mogłabym napisać jeszcze wiele, ale prawdziwą przyjemność sprawia możliwość poznania go „osobiście”. Dzięki niemu uśmiech nie schodził mi z twarzy, a wiele fragmentów szczerze mnie rozbawiło- jego opinia na temat kotów czy rosnąca miłość do psich ciasteczek. I tak naprawdę, na początku, wydawało mi się, że to na tym ma polegać urok tej książki. Myślałam, że jej zadanie polega na tym by nas rozweselić czy zrelaksować. Poznawanie kolejnych rozdziałów utwierdziło mnie w przekonaniu, że mocno się pomyliłam.

Bo nie o zabawę tu chodzi. To nie uśmiechy zapadają nam w pamięć i to nie za nie pokochamy tę powieść. Docenimy ją za wzruszenia, momenty melancholii i zamglone oczy. Lubię psy i chciałabym w przyszłości mieć własnego, ale moje podejście do czworonogów bardzo zmieniło się po przeczytaniu tej powieści. Chyba tak naprawdę dopiero ta lektura uświadomiła mi, jak cudownymi stworzeniami są psy i ile trzeba zrobić, by choć częściowo odpłacić im za dobro i miłość, które okazują właścicielom każdego dnia.

„Niektóre psy chcą po prostu być wolne i móc sobie swobodnie biegać, bo nie mają chłopca, który je kocha”.

Ale tym, za co naprawdę pokochałam tę książkę, są wzruszenia, które czułam w trakcie czytania. Autor przepięknie opisał uczucia Baileya, sprawiając, że gdybym tylko mogła to przytuliłabym go w trudnych momentach, czy nakarmiła ciasteczkami, kiedy miał na to ochotę. Kilkakrotnie zaszkliły mi się oczy, a zakończenie książki poruszyło moje serce. Ta powieść jest niczym prezent dla wszystkich miłośników czworonogów i niczym podziękowanie dla naszych psich przyjaciół.

Przepiękna książka, która będzie doskonałym pomysłem na prezent, w sumie nawet dla samego siebie!

Czytałam oryginał, oglądałam, co prawda, amerykański zwiastun, ale ta opowieść to wyciskacz łez i wybuchów śmiechu!

Kocham

Nie wszystkie psy mogą pójść do nieba. Niektóre mają do wykonania misję.

W ostatni piątek premierę miała ekranizacja powieści W. Bruce’a Camerona Był sobie pies. Gdy pojawiły się pierwsze pogłoski na temat filmu podchodziłam do tematu z lekką kpiną. Nie planowałam zasilić budżetu wytwórni i pójść na takie coś do kina. Ale później przypadkowo zobaczyłam zwiastun podczas reklam przez seansem La la land. I wtedy już w pełni zmieniłam zdanie o całej produkcji. A książkoholik nie byłby książkoholikiem, gdyby przed wycieczką do kina nie przeczytał pierwowzoru.

Był sobie pies to historia, uważajcie, psa. Nie spodziewaliście się tego. Śledzimy losy pewnego psiego bytu, który nie jest zwyczajnym pupilem domowym, bo po swojej śmierci odradza się ponownie jako szczeniak, w innym ciele, w innym miejscu, jako pies innej rasy, a nawet innej płci. Dodatkowo reinkarnacja nie zabiera mu wspomnień, wręcz przeciwnie, pamięta wszystko ze swoich poprzednich wcieleń.

Nie lubię czytać powieści o zwierzętach. Do tej pory nie mogę odżałować O psie, który jeździł koleją. A Lassie oglądnęłam tylko raz, poryczałam się i nie jestem w stanie teraz ponownie oglądnąć tego filmu, mimo że jest świetny. Muszę być naprawdę bardzo związana z głównym ludzkim bohaterem, aby uronić łzę nad jego losem. Albo jego śmierć musi być dobrze napisana, świetnie zagrana i jeszcze w towarzystwie smutnej muzyki. A w przypadku zwierząt? Powiedzmy, że do teraz pozostaję w stanie zaprzeczenia, że Hedwigi nie ma z nami.

Skoro Był sobie pies to historia o psie, który cały czas się odradza, to czytelnik ma pewność, że gdy przewróci kartkę, bohater znowu będzie stał na czterech łapach gotowy do dalszych przygód. A wbrew pozorom książka mimo to jest pełna momentów chwytających za gardło.

Struktura pisania powieści równocześnie jest bardzo dziwna, a z drugiej strony w pewien sposób innowacyjna, bo nie wiem jak inni, ale ja pierwszy raz mam do czynienia z odradzającym się psem. Ogląd całej historii dostajemy z perspektywy naszego głównego bohatera, czworonożnego Toby’ego-Bailey’a-Ellie, imię zależy od kolejnego wcielenia. Autor zdecydował się na najlepsze i najbardziej dosadne rozwiązanie mianując psa narratorem całej powieści. Co za tym idzie dostajemy ciekawą wizję świata z perspektywy kogoś, kto za wiele z niego nie rozumie.

Mogę nazywać go Bailey? Tak? Dziękuję. Będzie łatwiej się komunikować.

Początek był ciężki, oj bardzo ciężki. Gdy poznajemy czworonoga po raz pierwszy, jest dzieckiem dzikiej suczki. A że to jest jego pierwsze życie na tej ziemi, wszystko jest dla niego nowe, niczego nie umie i dopiero poznaje świat. Te pierwsze strony, na których zaznajamiamy się z Bailey’em, czytało mi się bardzo opornie. Doszło to już nawet do takiego momentu, że myślałam, iż poznałam najbardziej irytującego bohatera pośród wszystkich znanych mi do tej pory. Ale na szczęście psiak dorósł, umarł, a później poszło z górki, bo powrócił jako ktoś bardziej ogarniający życie.

Każda nowa tożsamość, którą otrzymuje Bailey, zaczyna się od szczenięcia. Ale za każdym kolejnym razem nie irytowało mnie to tak bardzo. Przez to, że zachowuje wspomnienia z poprzednich istnień, już jest nauczony porządku i nie reaguje zdziwieniem na niektóre innowacyjne rozwiązania. To ta sama dusza starego poczciwego pieska, tyle że w nowym młodym ciele. Można powiedzieć, że Bailey bywa nad wyraz dojrzały jak na swój wiek.

Wierzę, że autor poświęcił wiele pracy na zrobienie porządnego rozeznania się w kwestii behawiorystyki zachowania zwierząt, w tym przypadku psów. Wszystkie rzeczy, które robi Bailey instynktownie; chronienie swojego właściciela, przywiązanie się do niego, pomoc i pocieszenie, gdy wyczuje płynący od niego smutek, zostały opisane bardzo rzeczywiście. Co prawda nikt nie wie, co siedzi w tej psiej łepetynie, ale podczas czytania tej książki wydaje ci się, że to właśnie o to im chodzi, gdy gryzą buty albo nie chcą spełnić jakiegoś polecenia.

Pokazywanie świata z perspektywy psa niesie też ze sobą konsekwencje. Bailey nie rozumie ludzkiej mowy. Autor niekiedy przytacza dialogi dorosłych, które mają miejsce gdzieś w pobliżu. Ale czasem nie było ich za wiele, bo pies nie zwraca na takie rzeczy uwagi. On wyłapywał tylko poszczególne sformułowania, którymi wcześniej się do niego zwracano. Gdy jesteśmy świadkami ważnych wydarzeń z życia bohaterów, w większości musimy się ich domyślać. Nigdzie nie ma wprost powiedziane, że ktoś się rozwodzi. Zaznaczeniem tego faktu jest ściągnięcie błyszczącego kółka z palca i smutek właścicielki. Zaś ślub i spacer do ołtarza z obrączkami na grzbiecie traktowany jest jako nowa sztuczka, której się nauczył.

Gdybym miała psa, pewnie inaczej bym na niego teraz patrzyła.

Był sobie pies jest powieścią niezwykłą. To pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika zwierząt. Nieważne, czy wolisz psy, czy koty. Ja jestem kociarą, a i tak świetnie się bawiłam przy lekturze. Książka jest ciepła, pełna słodyczy, uroku i psów. Równocześnie jest prosta, ale potrafi zaskoczyć czytelnika niespodziewanymi obrotami akcji. Jednak najważniejszą rolę odgrywają tutaj emocje, których pełno jest na każdej stronie. W dodatku posiada piękną okładkę, która aż się prosi, by ustawić ją frontem i podziwiać przy każdorazowym spojrzeniu na półkę.

Pies zawsze domaga się towarzystwa człowieka. To zwierzę zawsze skore do zabawy i niezależnie od naszego nastroju, zawsze będzie chciało z nami przebywać. Gdy będziemy przygnębieni, pies to wyczuje i będzie starał się nas pocieszyć, na swój własny, psi sposób. Nigdy nas nie opuści. Czy macie jeszcze jakieś wątpliwości, że to właśnie ten czworonóg jest najlepszym przyjacielem człowieka?

Bailey urodził się jako bezpański kundel, ale po krótkim życiu u boku rodzeństwa, odradza się jako golden retriever. Trafia pod opiekę ośmioletniego Ethana, dla którego piesek jest całym światem. Lecz to nie koniec zmian w życiu Bailey’go. Dlaczego po śmierci zawsze czeka go drugie życie? Czy jest w tym ukryta jakaś misja? Jaki cel może przyświecać zwykłemu, niepozornemu psu?

Od zawsze byłam miłośniczką zwierząt, nie ważne, czy to pies, kot, czy koń, uwielbiam spędzać czas w ich towarzystwie. "Był sobie pies" to kwintesencja wszystkich ciepłych i pozytywnych emocji, jakie daje nam kontakt ze zwierzęciem. To historia, która emanuje dobrą energią i pozostawia czytelnika z uśmiechem na twarzy, a czasem… nawet łzami w oczach.

Nie ma złych zwierząt, są tylko źli ludzie. Wydaje mi się, że bardzo często zapomina się o tym, że zwierzę nie jest od urodzenia złe, może być jedynie wychowane na agresywne. "Był sobie pies" to właśnie pokazuje – że zwierzęta obdarzają człowieka wielkimi pokładami dobroci, jedynie ludzie czasem tego nie zauważają. Obok tylu uczuć i emocji, jakie Bailey okazuje na co dzień opiekunom, nie sposób przejść obojętnie. "Był sobie pies" jest też dlatego powieścią niezwykle wartościową, akcentuję rolę zwierząt w życiu człowieka i pokazuje, że przyjaźń z psem nie jest jedynie abstrakcyjnym pojęciem.

Historię poznajemy z punktu widzenia psa, zapewne to dlatego, ta książka wyróżnia się na tle innych o podobnej tematyce. Myślenie Bailey’a może się czasami wydawać powierzchowne, infantylne, ale przecież jest to jedynie zwierzak, który nie rozumie wielu aspektów otaczającego go świata. Czasem nie wie, czego się od niego wymaga, nie wie, dlaczego się go gani, czy chwali. I tutaj znowu książka zwraca naszą uwagę na pewien istotny element – brak ludzkiej cierpliwości i empatii w stosunku do zwierzęcia. Mimo, że książka nie ukazuje pewnych problemów wprost, to można się domyślić jakie kwestie autor chciał poruszyć, jedynie pod pozorem błahych sytuacji.

Nie da się również zaprzeczyć, że "Był sobie pies" budzi wiele emocji, łzy wzruszenia także mogą zakręcić się w kąciku oczu. Z drugiej strony, ta historia nie ma na celu nas zasmucić, zdołować, czy wytykać nam jakieś błędy. Choć delikatnie zwraca naszą uwagę ku pewnym problemom, to jednocześnie jest książką niezwykle ciepłą i pozytywną. Podczas jej czytania niejednokrotnie się uśmiechałam, niejednokrotnie też ukradkiem mrugałam oczyma, aby przegonić łzy i jestem pewna, że każda osoba wrażliwa na losy zwierząt, zareaguje tak samo.

Na koniec krótka dygresja z mojej strony. Jestem wielką kociarą, a jednak od dłuższego czasu, marzę o także o psim przyjacielu. I chociaż opieka nad zwierzęciem jest trudna i wymagająca, to żaden nasz wysiłek, żadne uczucie z naszej strony, nie pozostanie nieodwzajemnione. Przeczytanie tej książki tak pozytywnie mnie nastroiło, a jednocześnie trochę popchnęło w kierunku podjęcia wreszcie jakiejś decyzji i cóż, zapowiada się na to, że mój kot niedługo będzie miał współlokatora ;) Wydaje mi się, że to najlepsza rekomendacja, jakiej mogę udzielić. Pies zdecydowanie jest najlepszym przyjacielem człowieka!

Tę oraz inne recenzje przeczytacie na [Adres usunięty]

Autor: W. Bruce Cameron

Tytuł: Był sobie pies

Premiera: 17.02.2017

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece

Ilość stron: 392

Cena: 39,90 zł

"Dlaczego nie odstępowało mnie przeświadczenie, że jako pies mam w życiu coś do zrobienia?"

Pamiętacie jak już na naszym blogu pojawiła się recenzja książki napisanej z perspektywy psa? Bardzo wtedy byłam rozżalona z niewykorzystanego potencjału na historię, która została spisana. Jej pomysł i chęć realizacji były dobre, jednak nie do końca wszystkie punkty były spełnione. W przypadku książki "Był sobie pies" jest zupełnie inaczej. Jestem wprost zaszokowana realizacją pomysłu na tę książkę. Autor postawił sobie wysoko poprzeczkę i śmiało mogę stwierdzić, że podołał zadaniu.

Bardzo bałam się sięgnąć po tę lekturę, jednak zauroczona okładką, opisem i przede wszystkim informacją, że niebawem w kinach będzie film na podstawie książki i jako, że sama jestem wielbicielką psów dałam ponowną szansę na lekturę z tej kategorii.

Historia opowiada o psie Baileyu, który po nędznym życiu budzi się w nowym ciele i to jako Golden Retriever. Jest bardzo niesfornym pieskiem, gryzie sznurówki, sika gdzie popadnie i nie rozumie wielu rzeczy. Dlaczego zamyka się go w garażu gdy jego nowy pan - ośmioletni Ethan idzie do szkoły. Jednak nasz bohater ma wielkie uczucia, przywiązuje się do swojego pana, kocha go ponad życie i nie odstępuje go na krok. Gdy przychodzi czas, gdy musi odejść z tego świata nasz psi bohater ponownie się odradza. Zapraszam was do przeczytania tej historii, która jest naprawdę pomerdana ;)

Nie jest to prosta lektura. Przyjemnie się ją czyta, jednak samo zakończenie nie należy do najszczęśliwszych. Przyznam się, że się popłakałam gdy czytałam tę książkę. Jest to książka idealna dla każdej osoby, która uwielbia zwierzęta a zwłaszcza psy.

Świat psów jest bardzo intrygujący. Często zastanawiałam się co moje psy myślą, co czują i czy w ogóle rozumieją co do nich mówię. Czy odróżniają swoje imiona i czemu są zazdrosne gdy są wszystkie razem na podwórku. Teraz zdecydowanie widzę różnicę w tym wszystkim.

Jeśli jeszcze nie czytaliście książki z perspektywy psa i chcecie poznać dlaczego dla psa pachniemy błotkiem i cukierkami to książka "Był sobie pies" jest idealna na rozpoczęcie tej wędrówki.

Serdecznie zapraszam was na film, który w kinach będzie już 17 lutego, czyli w dniu premiery.

„Nie ma złych psów, Bobby. Są tylko źli ludzie.”

Pewnego zwykłego dnia, w środku zielonego świata, rodzą się szczeniaki. Od samego początku poznajemy myśli pieska, który uczy nas psiego życia. Aż do momentu gdy trafia do chłopca. Zostaje nazywany Bailey, najlepszy przyjaciel człowieka. Gdy umiera, wszystkim krajają się serca, lecz nikt nie wie, iż Bailey żyje, w innym ciele psa. Koty mają niby dziewięć żyć, natomiast psy, chyba też z kilka.

Jak tu pisać o życiu psa z jego perspektywy? Jest trudno, bo to coś, co jest nam nieznane. Autor jednak poradził sobie genialnie. Dla nas wszystko jest zrozumiałe, pomimo tego, że często nie otrzymujemy pełnych opisów i informacji. Węch i wzrok to główne zmysły psa jakie poznajemy. Oraz myśli Baileya. Od szczenięcia, po starość. Dowiadujemy się jak rozwija się jego umysł oraz fizyczność w ciągu kolejnych lat. Jak inne życia wpływają na jego myślenie o ludziach. Jak wykorzystuje doświadczenia by być: dobrym pieskiem.

Przyznaje: płakałam. Trzy razy łza skapnęła mi na koc. Strasznie przeżywałam niektóre śmierci. Były one okrutne i bezcelowe. Do tego sposób traktowania. Jak bydło. Nawet gorzej. Trudno było czytać, co w tym momencie myśli pies. Nic nie rozumie. Jedyne czego pragnie to być kochany przez nowego pana. Szczere, ale prawdziwe. Właśnie tak wygląda życie psa żyjącego na wolności, zamkniętego w czterech ścianach, czy źle traktowanego. Niewiedza, brak doświadczenia, chęci, czy zdrowego rozsądku. Powieść pokazuje jacy jesteśmy jako ludzie. Jak nasze człowieczeństwo szybko znika, gdy mamy do czynienia ze zwierzęciem.

Książka pokazuje jak pies może myśleć, działać, pomagać, wspierać, wtedy kiedy jest kochany. Co może się stać jeśli zwierzę jest poniewierane? Co myśli pies gdy uczy się biegać, poznawać otoczenia, wąchać nieznane smaki, przytulać i całować człowieka? Myśli Bailey'a były tak szczere i prostolinijne, że czasami stawałam w pół zdania i zerkałam na moje chomiki. Jakie daje im sygnały? Co do nich mówię? Jak reaguje? Czy ich czasem nie krzywdzę? Zaczęłam gorączkowo myśleć i wiecie co? Bardzo dobrze. Zastanawiałam się jak bardzo wpływa na nich to, że pomimo ich wyglądu gdy je zabieram (bez zęba, pogryzione, z kulawą łapką, we krwi etc.) , one mnie zaakceptowały. Za to co dla nich zrobiłam. To, ze pozwalają o siebie zadbać gdy im źle. Że rozumieją to co się robi dla nich. I gdy tak czytałam doszłam do wniosku: MOJE EMOCJE BUZUJĄ!

Podsumowując: Czy jest to lektura dla każdego? Oczywiście, że tak. Mogłabym rzec, że obowiązkowa. Wielu z nas walczy o prawa zwierząt, a tu dostajecie ogromną dawkę tego, co widzimy w życiu: Miłości, bezwzględnego oddania, lojalności i dużo śmiechu. Emocji jest co niemiara. Poruszy każde serce. Te mniejsze, zatwardziałe, zlodowaciałe i miękkie jak sierść naszego czworonożnego przyjaciela.

Zapraszam :)

[Adres usunięty]

PSIA HISTORIA

Pies na początku jest wielkim marzeniem. Każde dziecko pragnie mieć szczeniaczka, który będzie się z nim bawił, wpadał w kłopoty i spał. Potem, gdy dorastamy, zdajemy sobie sprawę, że pies to nie tylko wspaniały kompan i obrońca, ale także wielka odpowiedzialność. Codziennie żyjemy z futrzakiem po jednym dachem - karmimy go, bawimy się z nim, spacerujemy i wylegujemy się w promieniach słońca lub przewracamy po śniegu.

Często zastanawiamy się, jakie myśli plączą się za tymi szczerymi, troskliwymi, czasami głupiutkimi oczami.

Zgaduję, że dla wielu z nas odpowiedzią będzie właśnie ta książka.

Bailey jest jej głównym bohaterem. Jak wielu zdążyło się już domyślić, jest także psem.

Jednym z wielu na tym pomerdanym świecie, powiecie?

Może z wyglądu, może my, ludzie, nie widzimy psów jako indywidualnych jednostek. A one nimi są.

Różnią się charakterami, inteligencją, talentami.

Bailey jest tego najlepszym dowodem, ponieważ jego historia jest inna niż wszystkie.

To psia podróż przez kilka różnych wcieleń - w poszukiwaniu celu, sensu psiego życia.

PROSTA FORMA

Prostota jest zazwyczaj najlepszą formą wyrazu, a czy istnieje bardziej pierwotny, powszechny język niż język emocji?

Właśnie dzięki niemu jesteśmy w stanie porozumieć się z Baileym, który świat postrzega w innych kategoriach.

To rzeczywistość pełna merdania ogonem, szczeknięć i miłości. Nieskończonej wiary w ludzi. Potrzeby ochrony i kochania wszystkich, a w szczególności tych, którzy te uczucie odwzajemniają.

Dialog, który prowadzimy z psim narratorem jest nie tylko ciepłą, przezabawną pogawędką pomiędzy dwójką przyjaciół. To także wymiana spostrzeżeń na temat świata i ludzi. Z każdą przeczytaną stroną uczymy się czegoś nowego - przede wszystkim o sobie samych.

"Normalnie nie wolno mi było spać na kanapie, ale obecnie, gdy wszystko uległo zmianie, bo przebywałem w domu sam, nie widziałem absolutnie żadnego powodu, dla którego miałbym przestrzegać tej zasady."

Przeciętny człowiek, zabiegany i zaaferowany życiem, z trudem znajduje w codzienności chwile ukontentowania. Momenty, w których czerpie czystą radość z bycia sobą. Siedzenia, oglądania telewizji, czytania lub patrzenia przez okno. Zazwyczaj pragniemy ruchu. Cisza jest nam nieznana. Otaczają nas tysiące informacji, które nie pozwalają nam odsapnąć.

Psy są od tego całkowicie wolne. Poruszając się na czterech łapach pośród traw, budynków i ludzi, szczęście znajdują we wszystkim. Zaczynając od jedzenia, przez spanie i kończąc na przebywaniu ze swoim człowiekiem.

Dla nich codzienność jest nieskomplikowana. Bieżący dzień jest ważny do chwili, aż się kończy. Potem następny staje się również ważny jak ten poprzedni.

To prosta egzystencja, która wymaga wielkiej pogody życia. Ludzie nie mogą sobie na nią pozwolić, przynajmniej nie na co dzień, ale sądzę, że wiele możemy się od psów nauczyć.

"Był sobie pies" to kopalania dobrej energii. Niezmordowanego optyzmizmu i humoru. To książka, do której warto wrócić w wolnej chwili, by poprawić sobie humor.

DLA KAŻDEGO

Początkowo sądziłam, że będzie to pozycja tylko dla młodszych czytelników. Już po pierwszych stronach zrozumiałam, że odnajdzie się w niej każdy, kto kocha zwierzęta i błyskotliwą narrację.

W wyrazistej, zabawnej, dynamicznej podróży rozsmakuje się każdy członek rodziny. Mogę Was zapewnić, ze po zamknięciu książki, gdy wybrzmi ostatnie zdanie, będziecie pragnąć więcej!

"Byłem grzecznym pieskiem. Postarałem się, by sens mojego życia spełnił się od A do Z. Nauka, którą odebrałem, będąc zdziczałym, nauczyła mnie, jak wyszukiwać jedzenie w śmietnikach, uciekać i chować się przed ludźmi, kiedy jest to konieczne. Życie z Ethanem pokazało mi, czym jest miłość i uwidoczniło najważniejszy sens mojej egzystencji, którym była opieka nad chłopcem. Jakob i Maya nauczyli mnie Szukaj i Pokaż i, co ważniejsze, jak ratować ludzi. (...) Teraz rozumiałem, dlaczego tak wiele razy się odradzałem."

392 strony nie czynią naszej podróży wystarczająco długiej. Chciałam jeszcze na chwilę zatrzymać czas i uchwycić moment czystej radości, której doświadczałam ilekroć otwierałam książkę. W "Był sobie pies" pozwoliłam sobie na opuszczenie gardy. Pofolgowałam swojemu wewnętrznemu dziecku i rozleniwiłam się, pozwalając by moje życie straciło ostre krawędzie.

Ta książka uczy radości życia. Pokazuje jak się nim cieszyć i w codzienności znajdować szczęście. Bailey wykonał zadanie.

„Był sobie pies” to poruszająca i niezwykle mądra książka. W. Bruce Cameron napisał opowieść, której fabuła opiera się na przyjaźni i przekazywaniu miłości. Na przykładzie jednego pisaka, który po każdej śmierci odradza się w nowym psim ciele. Każde nowe w ciele przeżywa inaczej. Trafia na dobrych, kochających go ludzi, jak i również na osoby, które nie traktują go za dobrze. Każdemu ze swoim właścicieli pokazuje wagę miłości i pogody ducha. Autor miał naprawdę niesamowicie oryginalny pomysł na to wszystko. Po przeczytaniu opisu można wywnioskować, że książką ma ogromny potencjał i na szczęście treść nie zawodzi. Historia tego jednego psiaka wywołuje tyle skrajnych emocji. Radość, poruszenie, rozpacz, szczęście. Nie zliczę ile łez wylałam podczas lektury i ile razy się uśmiechnęłam. Autor posługuje się lekkim i przystępnym piórem, co tylko ułatwia błyskawiczne pochłanianie treści. Tej książki nie da się odłożyć bez uprzedniego jej skończenia. To jedna z tych historii, które naprawdę warto poznać bliżej.

Lekka ale przyjemna książka do poczytania . Nikt się po niej nie spodziewa ze odmieni jego życie natomiast na pewno przyjemnie wypełni pochmurny dzień czy leniwy wieczór.

Książkę "Był sobie pies" bardzo szybko przeczytałam. Mocno urzekła mnie historia psa i jego chłopca, bo historię tę śledzimy z perspektywy psa.

Zdanie, które mi zapadło w pamieć, to "psie" spostrzeżenie "Ludzie mogą robić tyle wspaniałych rzeczy, a często tylko siedzą i rozmawiają"

Jaką misje może mieć pies na ziemi? Z tytułowym bohaterem na pewno się tego dowiemy.

Myślę, że jest to pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika czworonożnego najwierniejszego przyjaciela człowieka, i dla tych którzy jeszcze tego nie wiedzą, by po lekturze tej książki się o tym przekonali.

Jedyny minus tej książki, to taki, że nie bardzo można czytać ją w miejscach publicznych - w autobusie, tramwaju itp., ludzie dziwnie się patrzą jak człowiek zalewa się łzami nad książką. Bo właśnie, momentów wzruszających tutaj nie brakuje. I uwaga, w filmie sporo zmieniono, więc koniecznie polecam książkę!

MJ

źródło" [Adres usunięty]

Sama posiadam psa, jestem uczulona na ich los i wszelki ból, niewygody, niedostatki.

Książka napisana prosto, ale do tej pory gdy ją wspominam przechodzą mnie ciarki i łzy chcą płynąć.

Nie było książki, która doprowadziłaby mnie do płaczu, tej się udało.

Jest to wspaniała historia, pięknie napisana z punktu widzenia psa. On sam przeszedł wiele, pojawiał się kilkakrotnie jako różny bohater, by w końcu wrócić do swojego "chłopca" i być z nim w jego ostatnim dniu.

Książka pozwala spojrzeć na świat psów, z innej perspektywy, pozwala nam bardziej docenić to, ile zwierzęta dla nas, ludzi potrafią zrobić w zamian oczekując tyle co nic.

Z czystym sumieniem mogę polecić tę pozycję zarówno nastolatkom, jak i osobom dojrzałym i starszym.

Do książki zachęcił mnie niewątpliwie zwiastun filmu. Wcześniej kiedy widziałam plakaty promocyjne w galeriach handlowych czy internecie, w myślach miałam: "obejrzę albo i nie". Jednak poszłam pewnego dnia z przyjaciółmi na "La La Land". I jak przed każdym seansem, pokazywane były zapowiedzi przeróżnych produkcji cz też reklamy. A tu nagle, pojawiła się zapowiedź tej książki. Początkowo nie zapowiadało się to spektakularnie, jednak z czasem zarówno ja i moi znajomi byliśmy przekonani, że chcemy się później właśnie na niego wybrać. A ja jako typowy książkoholik, stwierdziłam iż wcześniej chcę najpierw poznać książkę.

Zaczęło się dość ciekawie, a jak się później okazało im dalej tym lepiej. Historia tu przedstawiona, jest jak żadna inna. Wyjątkowo pocieszna i przyjemna w czytaniu, a przy tym niesamowicie zaskakująca. Nie przypuszczałam, że ta książka porwie mnie aż tak mocno i wzbudzi tak wiele przeróżnych emocji.

Co mam na myśli? Pokazano tu jak od małego mógłby nasz świat być postrzegany przez psa. Co w tym wyjątkowego? Otóż, jak można się domyślić, dla zwierzęcia wszystko to jest nieodgadnioną nowością. Nasze zachowania mogą wydawać się niejasne, czy bezsensowne, a cześć z nich nasi pupile prawdopodobnie tłumaczą sobie na opaczny sposób. I tak własnie było w tym przypadku. Czytanie o wszystkim co przeżywał Bailey, było dla mnie ogromną przygodą. Nieraz śmiałam się w głos z jego pomysłów, a także nie dowierzałam w kreatywność autorki. Zdarzył się też moment, w którym uroniłam łzę.

Niestety, po większej połowie książki, moje zainteresowanie historią znacznie spadło. Powód? Jeśłi to zdradzę, będę posądzona o spojlery! Jednak na pocieszenie mam fakt, iż później wszystko ponownie się zmieniło. A samo zakończenie całkowicie mną wstrząsnęło, choć lekko się go spodziewałam.

Bailey to jak już pisałam ogromnie pocieszna postać, która z pewnością pozostanie w naszych sercach na długo. Jego oddanie dla człowieka i pamięć są godne podziwu, a ogromny szacunek budzi odwaga i chęć niesienia pomocy innym. To z pewnością idealna wersja psa, którą większość z nas z chęcią by przygarnęła.

Czy powinniście to przeczytać? To raczej oczywiście. Jeśli jesteście osobami, które lubią się śmiać i płakać przy czytaniu, czy też lubicie niepowtarzalne historie, to ta książka jest z pewnością dla was!

Pies. Dla jednych to tylko zwierzak, który hałasuje i przeszkadza, a dla innych całe życie. Obrońca domu i bliskich, towarzysz zabaw, zawsze gotowy pocieszyć. Jego ogon zaczyna machać jak szalony, kiedy Cię widzi. Ale czy zastanawiałaś się kiedyś, jaki jest sens życia psa?

W. Bruce Cameron w swojej książce odpowiada na to pytanie. Bohaterem, a zarazem narratorem "Był sobie pies" jest właśnie czworonóg. To fascynujące nagle znaleźć się w środku psiego umysłu, śledzić piękne w swojej prostocie rozumowanie tego stworzenia. Akcja książki to kilkadziesiąt lat, bo główny bohater odradza się w kilku postaciach. Jego spostrzeżenia są śmieszne, ale niektóre z sytuacji zwracają uwagę na cierpienie zwierząt, spowodowane działaniem człowieka.

Zachowanie oraz myślenie psa jest bardzo rzeczywiste i wydaje mi się realne. Czytając łączyłam niektóre zachowania bohatera z moim psem, przez co wzruszałam się jeszcze bardziej. Myślę, że autor podjął się ogromnego wyzwania, bo o wiele trudniej jest wykreować postać zwierzaka niż człowieka. Udało mu się stworzyć coś cudownego. Nie mogę przestać zachwycać się tą powieścią!

Nigdy się do tego nie przyznawałam, ale jeszcze żadna książka nie doprowadziła mnie do płaczu. Romantyczne historie, utrata bliskich, wzruszające momenty dotyczące ludzi działają na mnie, ale to dopiero ta książka sprawiła, że z moich oczu popłynęły łzy. I to nie raz. Historia, którą stworzył W. Bruce Cameron jest piękna, wzruszająca, pełna mądrości. Wskazuje również relacje między poszczególnymi psami oraz innymi zwierzętami.

"Był sobie pies" to książka, która trafi do serca każdego psiarza. Pozwoli spojrzeć od drugiej strony na wyjątkową więź między psem a jego właścicielem. Trafi również do serc innych czytelników sprawiając, że zatęsknią za zwierzakiem towarzyszącym im w prawdziwym życiu. To wzruszająca opowieść, która pozwoli uśmiechać się przez łzy i pozostawi uczucie ogarniającego ciepła. Już teraz zaliczam ją do moich ulubionych, z pewnością będę do niej powracać. Premiera książki już 15 lutego!

Nie od dziś wiadomo, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Potwierdzi to niemal każdy, kto miał swojego czworonoga. Jego oddanie, wdzięczność i bezwarunkowa miłość wielu osobom dodaje otuchy, a obecność towarzysza nie tylko redukuje samotność, ale i potrafi całkowicie odmienić życie. A jak to wszystko wygląda z perspektywy psa?

Gdy Bailey po raz pierwszy otworzył oczy, nie wiedział, na czym będzie polegać jego życie. Początkowo podążał za swoją psią mamą, bacznie obserwując swoje rodzeństwo, by następnie zacząć kierować się własnym instynktem. Podejmując swoje pierwsze decyzje nie wiedział czy robi dobrze, po prostu miał przeczucie, że to dobry wybór. Kiedy trafia do domu swojego chłopca, już wie, na czym będzie polegała jego misja - ma troszczyć się o Ethana.

Wśród licznych historii o przyjaźni ludzi i zwierząt ta niewątpliwie wyróżnia się nietypową narracją - pierwszoosobową, lecz poprowadzoną z punktu widzenia psa. W. Bruce Cameron decydując się na taki zabieg musiał liczyć się z wszystkimi tego konsekwencjami, zaczynając od postrzegania świata przez zwierzęta. Te bez wątpienia patrzą na życie inaczej niż człowiek, co przez autora zostało mocno podkreślone. Nie trwonił ON od opisywania przemyśleń psiego bohatera, których celem niejednokrotnie było rozbawienie czytelnika. Sposób myślenia Bailey'a był prosty, a jego sposoby wytłumaczenia otaczających go zjawisk czy zachowań ludzi zostały opisane w taki sposób, że na twarzy odbiorcy często gości uśmiech.

Większość wydarzeń nie jest trudna do przewidzenia, lecz celem pisarza nie była zaskakująca akcja, a raczej pokazanie niesamowitej więzi łączącej psa i człowieka. Cameron decyduje się wybrać na bohaterów przeciętną rodzinę, dlatego z pierwszą częścią książki zapewne wielu czytelników może się utożsamić, co znacznie pomaga im w odbiorze całości i wywołuje oczekiwane przez autora emocje. Zostaje to czytelnikowi ułatwione również przez opisywanie życia codziennego, gdzie wśród zwyczajnych czynności wykonywanych przez rodzinę Ethana widzimy też te, z którymi i my musimy zmagać się każdego dnia. Fabuła powieści ciągle się rozwija, co nie pozwala na ani chwilę nudy podczas lektury, lecz nie gna do przodu w zbyt szybkim tempie, dzięki czemu czytelnik nie gubi się wśród psich przygód.

Między opisami przygód Baidley'a autor przekazuje czytelnikowi nie tylko potęgę przyjaźni i miłości, ale przede wszystkim siłę przywiązania zwierzaka. To niesamowite jak te czworonożne stworzenia czują się w obowiązku towarzyszenia i troski o swoich właścicieli. Poznając różne sytuacje zwierząt widzimy, że nie ma ona wpływu na to, jak traktują one swoich żywicieli. Niejednokrotnie ich zachowanie może być wzorem dla ludzi.

W swojej powieści Cameron ewidentnie stara się poruszyć emocje czytelnika. Jak wspomniałam już wcześniej, występują liczne momenty o humorystycznym podłożu, za co odpowiedzialny jest głównie tok myślenia Baidley'a. Jednak autor zgrabnie przeplata zabawne fragmenty z tymi bardziej poważnymi, gdzie próbuje wzruszyć odbiorcę. Czy przy czytaniu pojawią się łzy to już kwestia wrażliwości, lecz opisy z pewnością nie pozostawią czytelnika obojętnym na tę historię.

W moim przypadku była to jak najbardziej trafiona pozycja, choć pewnie duży wpływ na to ma fakt, że wychowywałam się z psem. Czytając tę książkę czułam się jakby jeszcze raz przeżywała historię przyjaźni mojej i mojego psa, gdyż wyczuwałam, że taka sama więź łączyła Baidley'a i Ethana. Powieść ta wywołała u mnie nie tylko śmiech, ale i łzy, których nawet nie starałam się otrzeć, bo przy tej historii zupełnie mi to nie przeszkadzało, po prostu czytałam dalej.

„Był sobie pies” to książka, która łączy w sobie wciągającą fabułę i nietypowe psie przemyślenia. Jest opowieścią o przyjaźni i przywiązaniu, które potrafi wiele przetrwać. A wszystko po to, by bawić i wzruszyć czytelnika, a nade wszystko pokazać mu świat z psiej perspektywy. Świetna powieść dla całej rodziny, która z pewnością zasłużyła na miano bestsellera.

Książka już samą okładką zachwyca i krzyczy przeczytaj mnie. Oczywiście można było domyślić się o czym jest książka, a opis jest idealny i nie zdradza zbyt dużo.

Głównym bohaterem jest oczywiście pies o imieniu...tych imion jest kilka jak i wcieleń naszego ukochanego czworonoga. Poznajemy go jako szczeniaka, kundelka ukrywającego się ze swoją psią rodziną gdzieś w lesie. Później wszystko nabiera tempa. Samochód, jacyś ludzie i wiele innych psów. Nasz psiak radzi sobie w tych warunkach świetnie, ale jego czas dobiega szybko końca i odradza się jako golden retriver, który znajduje mnóstwo szczęścia w rodzinie jako Bailey. Czego potrzeba mu do szczęścia? Miłości, mnóstwa miłości i tylko tego oczekuje w swoim życiu - być potrzebnym i kochanym.

Każdy pies kiedyś odchodzi tak jak i nasz bohater ale to nie koniec jego przygód.

Gdyby pies umiał mówić to właśnie tak by opowiedział swoją historię. Czytając książkę mamy wrażenie jakbyśmy słuchali psa, swojego przyjaciela, którego rozumiemy i ufamy mu całkowicie.

Czy książka nas czegoś uczy? Oczywiście, że tak. Przede wszystkim aby nasze zwierzęta traktować z szacunkiem i miłością. Pamiętajmy, że pies to największy przyjaciel człowieka.

Jeśli zdecydujecie się na przeczytanie tej książki przygotujcie się na mnóstwo emocji wzruszenie, łzy radości, wiele zabawnych zdarzeń ale również trudnych chwil.

Opowieść zrozumie każdy, czy to mały czy duży, ponieważ napisana jest prostym językiem. Poznajemy psa i to z jego perspektywy jest cała opowieść. Szuka ON sensu swojego życia, przeżywa wiele przygód. Młody czytelnik odnajdzie tutaj zabawną historię czworonoga, jednak trochę starsi zobaczą drugie dno. W zachowaniu psa będą mogli odkryć, niektóre z zachowań ludzi. Pozycja wciąga z każdą kolejną stroną chce się więcej. W lekturze opisane są też różne postawy ludzi właśnie wobec zwierząt. Nie chcę opowiadać treści, bo pewnie bym się zagalopowała i opisała wszystko. Jednak, żeby Was zaciekawić powiem tyle, że ja osobiście podczas czytania czułam się jak bym mogła porozmawiać i zrozumieć swojego własnego czworonoga. Wszystko z jej perspektywy. Poruszane są kwestie zabawy, oddania psa wobec człowieka czy nawet pracy psów policyjnych, ponieważ pies odradza się, aby spełnić swoją życiową misję. A jaka jest jego misja? To już odsyłam do książki, bo może to oddanie człowiekowi, a może też ratowanie ludzkiego życia.

Powiedziałam na wstępie, że książka wzrusza, otóż bardzo. Razem z pieskiem przechodzimy przez jego losy i odczuwamy to niemalże na swojej skórze. Jego radości, smutki i żale. Do tego poruszone są ważne życiowe problemy, jak głód, porzucenie zwierząt, schroniska zwierząt i ogólnie przemijanie. To chyba największy dogmat tej książki. Zakończenie jest smutne, ale jakże prawdziwe. Oprócz negatywnych odczuć znajdziemy też wiele radości, zabawy, miłości i przyjaźni. Oprócz historii psa, występują historie ludzi, które przyjemnie się czyta. W końcu psy to nasi prawdziwi przyjaciele. Uważam, że jest to pozycja godna uwagi i każdy powinien ją przeczytać. Myślę, że będzie ponad czasowa, bo ma w sobie przekaz, który z biegiem lat nadal będzie aktualny. Zdecydowanie książka na długo pozostanie w pamięci. Na podstawie tej książki będzie też film, który z wielką chęcią obejrzę.

Był sobie pies" - historia targająca uczuciami niczym huragan. Pełna przygód, zadań i miłości, prawdziwej, bezkresnej aż po śmierć - dosłownie! Jedyna taka powieść gdzie my - ludzie poznać możemy świat naszych najbliższych przyjaciół jakimi są psy. Po tej książce sposób, w jaki spojrzycie na pupile diametralnie ulegnie zmianie - huśtawka nastroju gwarantowana! W końcu jak mówi nasz bohater "Ten świat jest naprawdę pomerdany".

Zawsze marzyłam o tym by otrzymać psa, by niepowtarzalna więź połączył nas na zawsze w sidłach przyjaźni. Patrzeć, jak z małego, bezbronnego szczeniaka oczekującego miłości staje się dorosłym psem, który zawsze stanie po mojej stronie. Budzić się czując mokry ślad na swoim policzku i zasypiać przykryta kocem z ciepłego futerka leżącego obok mnie. Wspierać się w trudności i radować nawet z kolejnej, obślinionej pary butów.

Bailey to cudowny pies, który jak każdy z jego gatunku stworzony został by wypełnić na świecie określoną misję. Wiele z nich kończy ją poprzestając na jednym życiu ale nie Bailey. Nasz bohater rodzi się czterokrotnie w różnych środowiskach, przeżywając wiele historii. Odrodzony jako złotowłosy szczeniak trafia do domu Ethana zaprzyjaźniając się z domownikami. Według niego musi ON obdarzyć ludzi ogromną miłością, oddaniem i wsparciem zapewniając bezpieczeństwo. Dożywając poczciwego wieku posiada wrażenie wypełnienia życiowego celu jednak ku jego zdziwieniu nic nie jest takie jakie może się wydawać..

„Niektóre psy chcą po prostu być wolne i móc sobie swobodnie biegać, bo nie mają chłopca, który je kocha”.

Nietuzinkowa, nieszablonowa, warta kochania od pierwszego słowa! Na początku wypełniona byłam obawami o samą narrację książki którą sprawuję bohater jednak to był błąd. Szybkie czytanie, przepełniona wieloma wątkami szybko rozwijająca się fabuła i wzruszenie towarzyszące na wielu kartkach. "Był sobie pies" to bez dwóch zdań najlepsza książka widziana oczami zwierzęcia, opowiada ona nie tylko o zwykłej codzienności. Główny temat poruszany w powieści to bezgraniczne zaufanie i miłość czasem większa i szczera od tej jaką mają nam do zaoferowania ludzie.

W tak wielkich trudach, w jakich znajdował się Bailey miałam ochotę przygarnąć go do siebie i przytulić by nie czuł się sam. Jeśli pragniecie poznać historię z merdającym ogonem w tle to polecam gorąco. Po zakończeniu przygód tego, jakże niesamowitego psa siedziałam z książką przy sercu nie mogąc się otrząsnąć z tak wielu wrażeń.

Autor: W. Bruce Cameron

Tytuł: "Był sobie pies"

Kategoria: Przygodowa

Liczba stron: 392

Data wydania: 15 luty 2017 rok

Moja ocena: 10/10

[Adres usunięty]

Był sobie pies to intrygująca książka pod wieloma względami. Przede wszystkim ze względu na to, że narratorem jest pies Bailey, który ze swojej psiej perspektywy opowiada swoje przeżycia, ale także dlatego, że ta książka w prosty sposób pokazuje, że w życiu chodzi o to, by kochać i… odnajdywać jego pozytywne strony.

Szczególnie cenię sobie książki, które są skierowane do szerokiego grona odbiorów. Mam tu na myśli wiek potencjalnych odbiorców. Historia, jaką czytelnikowi serwuje W. Bruce Cameron, trafi w serca miłośników zwierząt bez względu na liczbę w metryce, a w pamięci pozostanie na długo.

Historia Baileya wciąga od pierwszych zdań, by strona po stronie przenieść człowieka w zupełnie inny wymiar. Świat z perspektywy czworonoga: zobaczyć świat jego oczami, odczuwać towarzyszące mu emocje i uczucia takimi, jakimi ON je odbiera – smutek i radość, niepewność, ból oraz miłość – wartość cenniejszą niż wszelkie skarby świata.

Dynamiczna akcja i liczne zwroty akcji sprawiają, że Był sobie pies jest książką, którą czyta się błyskawicznie, z małym żalem, że tak szybko się kończy. Dodatkowo plastyczny i prosty język wielokrotnie chwycie za serce, a sposób, w jaki autor opisuje psie uczucia… nie sposób tego nie poczuć. Niejednokrotnie uśmiechniecie się podczas lektury, ale znajdą się też takie momenty, gdy łezka pojawi się w oku, a w środku poczujecie psi smutek.

Podsumowując: Był sobie pies to niezwykle urzekająca historia psa z jego niezwykłej perspektywy. Świat, w którym dużą rolę odgrywają emocje i uczucia, które szybko i bezapelacyjnie zawładną Waszym sercem i umysłem. To idealna książka dla dużych i małych (nie tylko wzrostem). To książka dla miłośników zwierząt (i nie tylko). Książka, obok której nie można przejść obojętnie – bo któż byłby w stanie oprzeć się tym mądrym ślepiom spoglądających z półki? Na pewno nie ja…

Gorąco polecam!

Bailey już wie, że przyszedł na świat z pewną niezwykle ważną misją. I chociaż jego psie życie zaczęło się całkiem przyjemnie, szybko przekonał się, że nie zawsze bywa łatwo. Zwłaszcza, kiedy zadanie wymaga czasu. Przynosząc właścicielom radość i ucząc ich miłości, musi odejść… Jednak przychodzi mu urodzić się na nowo. W rzeczywistości, w której potrzeba szerzenia dobra zajmuje szczególne miejsce, czworonożny przyjaciel zaprasza czytelnika do świata widzianego swoimi oczyma. Pełna emocji i wrażeń historia, która doczekała się ekranizacji, otwiera bramy zwierzęcego umysłu pozwalając przeżyć coś, czego jeszcze nie było.

Nic nie jest w stanie oddać klimatu zwierzęcego środowiska lepiej, aniżeli narrator pies. Właśnie tak. W tej książce autor postawił na narrację pierwszoosobową, oddając jej stery szczekającemu Bailey’owi. A życie widziane jego oczyma potrafi zaskoczyć, bo te sprawy, które czasami bagatelizujemy, bądź które wydają się nam tak błahe, nabierają zupełnie innego znaczenia. Także pozornie nam znane ludzkie zachowania, nasze problemy, radości, uśmiechy - przepuszczone przez filtr psiego umysłu zyskują nowy obraz, inny, a jednak tak bardzo prawdziwy. To zaskakujące, jak wiele o nas samych jest w stanie pokazać nam przedstawiciel innej rasy, a jego kreacja wyszła autorowi tak dobrze, że trudno czegokolwiek się doczepić.

Książka o miłości, przyjaźni, o chwilach trudnych, ale i przepełnionych radością. O narodzinach i umieraniu – powieść o życiu. Nie brak tutaj wrażeń i emocji, które wywołują uśmiech bądź cisną do oczu łzy. Ostatecznie piękna i wzruszająca, choć nie od początku wszystko przypadło mi tutaj do gustu. Przyznam, że wejście w psi świat wymagało ode mnie cierpliwości, bo przez pierwsze kilkadziesiąt stron trochę się wynudziłam. Akcja jakoś tak opornie brnęła do przodu, a wątpliwości co do dalszego ciągu nie pozwalały mi zintegrować się z bohaterem, który, jak się potem okazało, tak wiele miał mi do przekazania. Cieszę się, że pokonałam wewnętrzną, chwilową blokadę, bo w rezultacie przeżyłam naprawdę piękną przygodę. To nieszablonowa historia, z wyjątkowym bohaterem i niesamowitą lekcją.

„Był sobie pies” to familijna książka dla dzieci i dla dorosłych, dla poszukiwaczy niekonwencjonalnych powieści o tych najważniejszych wartościach pokazanych z niecodziennej perspektywy i oczywiście dla wszystkich fanów czworonożnych przyjaciół. Po tej lekturze wielu z Was spojrzy na swoich pupilów w zupełnie inny sposób. Warto przebrnąć przez nieco toporny początek, by potem dać się ponieść wzruszającej, wyciskającej łzy, radosnej, ale przede wszystkim pełnej ciepła historii. Mam nadzieję, że ekranizacja będzie w stanie oddać klimat tej książki. Dacie jej szansę?

Świetny pomysł na powieść. Na pewno obejrzę i przeczytam. Pozdrawiam wszystkich kochających psy!

Czytałam w oryginale POLECAM!! Niesamowicie pokazuje świat widziany oczami czworonoga.

Nie dziwię się, że powstała hollywoodzka produkcja na podstawie tej książki. Film również chętnie obejrzę

Piękna i wzruszająca historia o wielkiej miłości psa i człowieka. Piesek Bailly ujawnia się w kilku wcieleniach, za każdym razem poznaje osoby o różnych charakterach i osobowości. Książka pokazuje, że pies kocha do końca. W jednym wcieleniu pies ujawnia się jako zwierzak policjanta dzięki czemu może sprawdzić się w roli detektywa. Podoba mi się, że książka pokazuje myśli psa o życiu ludzkim i jego emocję.

Fabuła jest dość zaskakująca i przyznam szczerze, że początkowo byłam lekko zdezorientowana. Już tłumaczę dlaczego. Pies, którego historię poznajemy w tej lekturze, odradza się w niej trzy razy. Za każdym razem, umierając i rodząc się ponownie pamięta wszystkie wydarzenia z poprzednich żyć. Poznajemy zatem Tobiego, który jako szczeniak trafia do zagrody razem ze swoją mamą i rodzeństwem, a następnie do schroniska, w którym zostaje uśpiony. Jego życie trwa krótko, ale nie należy się smucić, ponieważ odradza się ON pod postacią goldena retrivera i trafia do cudownego domu. Jego panem zostaje chłopczyk - Ethan, który nadaje mu imię Bailey. Od tej pory stają się nierozłączni. W tym domu czworonóg poznaje co to znaczy kochać i jak to jest być kochanym. Razem z chłopcem przeżywają wiele codziennych perypetii. Mijają lata, i w końcu nadchodzi kres życia Baileya. Tymczasem czworonóg ponownie się odradza. Jest zdziwiony ponownym powrotem do życia, zaczyna szukać sensu swojego istnienia i odpowiedzi na pytanie dlaczego wciąż odradza się na nowo.

Z każdą przeczytaną kartką zakochiwałam się coraz bardziej w uroczym czworonogu, a książka podobała mi się jeszcze mocniej! Ogromnie przeżywałam wszystkie sytuacje, w jakich znalazł się psiak. Byłam tak pochłonięta lekturą, że ciężko było mi się od niej oderwać nawet na chwilę! Ten kto myśli, że jest to zwykła, ckliwa książeczka dla bab, jest w ogromnym błędzie. Jest to bardzo mądra i przemyślana pozycja literacka, nie tylko chwytająca za serce, ale i skłaniająca do refleksji. Autorka wpletła w treść rzeczywiste momenty, które aktualnie dzieją się na całym świecie. Niektóre bardzo przykre, jak choćby pozostawienie szczeniaka w rozgrzanym samochodzie, inne ogromnie wzruszające, między innymi scena, w której psiak ostrzega rodzinę przed pożarem domu, a jeszcze inne zabawne, na przykład kiedy czworonóg w ironiczny, a zarazem śmieszny sposób wypowiada się na temat kotów i ich bezsensownej egzystencji. Książka jest szczera, dogłębnie poruszająca i do bólu prawdziwa! Już dawno nie czułam tylu wzruszeń!

Autorka wyraźnie zaznacza rolę psa w życiu człowieka. Podaje wiele przykładów, w których zwierzę wykonuje konkretne zadania – w jednym wcieleniu Bailey odrodził się jako pies policyjny. Wspaniale oddaje uczucia psa. Przypomina, że jest to istota czująca, myśląca i całkowicie uzależniona od człowieka. Przyszło mi nawet do głowy, że tego typu książki powinny być obowiązkowymi lekturami szkolnymi. Uczy empatii, szacunku do zwierząt i wyzwala mnóstwo pozytywnych emocji. Jest ciepła i sprawia dużo radości i uśmiechu. Cudownie było czytać o pięknej, czystej przyjaźni między psiakiem, a człowiekiem. Ponadto powieść jest dynamiczna, przyjemnie napisana - luźnym stylem. Czyta się ją bardzo szybko.

Lektura jest fantastycznie zakończona. I chociaż czytelnik z czasem domyśla się jakie – ostatnie, zadanie miał do wykonania czworonóg, to w tej książce nie jest to ważne. Najważniejszy jest tutaj przekaz, przypomnienie co tak naprawdę w życiu się liczy. Jestem strasznie emocjonalna. Płakałam jak bóbr w końcówce. Nie dlatego, że była smutna, ale dlatego, że była tak ujmująca! Wszystkie zebrane emocję wzięły w górę i wybuchły we mnie. Postanowiłam też, że będę częściej sięgać po tego typu literaturę. Ogromnie Was do niej zachęcam. Musicie ją przeczytać!

nie jestem wielbicielka psow ale ksiazka byla na tyle dobra, ze skonczylam ja z satysfakcja. polecam wszystkim z sercem i empatia.

Świetna książka, która daje dużo do myślenia i zmienia punkt widzenia nas ludzi. Polecam ją każdemu, żeby zrozumiał punkt widzenia nie tylko człowieka ,ale i również tytułowego psa.

Piękna, wzruszająca opowieść i psie i jego miłości do człowieka. Takiej miłości, która pokona absolutnie wszystko! Nawet śmierć. Zwłaszcza, jeśli ma się do wykonania jakąś misję. Jest to pierwsza książka w mojej kolekcji, która opisuje świat z perspektywy zwierzęcia. To jedna z tych pozycji, do której chętnie się powraca w długie, zimowe wieczory. Lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników zwierząt - nie tylko psów.

Myśleliście kiedyś o tym, co myśli Wasz czworonożny przyjaciel? Zadawaliście sobie pytanie "Czy jest szczęśliwy?" "Co lubi?" "Był sobie pies" to książka o miłości, przyjaźni i wierności. Perspektywa psa pokazuje nam zupełnie inny świat. Ta powieść pokazuje, że miłość nie zna granic. Każdy ma w życiu misję, którą trzeba wypełnić.

Był sobie pies" to powieść, która doprowadzała mnie do skrajnych emocji. od płaczu po śmiech. Autor doskonale przedstawił jego postać. Mimo że pies odradzał się w różnych wcieleniach, był nawet suczką, ja zawsze widziałam w nim Baileya. Pokochałam tego psiaka.

Większość książki opowiada o pobycie Baileya w domu Ethana. Doskonale ukazała mi miłość tego słodziaka. Chwilami chciałam go przytulić. Po przeczytaniu uświadomiłam sobie, że ta książka nie ma na celu przedstawiania życia psa i nie jest głupią historyjką. Zachęca nas do tego, aby uwierzyć w miłość wiedząc, że każdy ma prawo do miłości. Nie ważne, czy jest to człowiek, kot, czy pies. Każdego można pokochać. Mimo że Bailey był bezdomny. Miał w sobie iskry miłości. Autor pokazał nam go w różnych wcieleniach abyśmy zobaczyli przyjaciela w każdej istocie. Ta książka pomogła mi też docenić mojego psiaka, którego kocham z całego serducha. Pokazała, że pies nie jest czymś, czemu wystarczy dać jeść, pogłaskać raz dziennie. Pies jest przyjacielem, który nigdy o nas nie zapomni. Choćby był tysiące kilometrów od nas, kocha nas i jesteśmy w jego sercu. Choćby każdy się od nas odwrócił ON zawsze będzie przy nas. Chociaż nie potrafi mówić darzy największą miłością. Może to jest dziwne, ale po przeczytaniu tej opowieści zmieniłam swoje podejście do świata, do zwierząt, zaczęłam poświęcać im więcej czasu.

Każdy chce być kochany i może, ale musi dać więcej miłości od siebie. Minęło dwa miesiące odkąd przeczytałam historię tego słodkiego psiaka i wciąż o niej myślę, o jej przesłaniu...

Od dawna chciałam przeczytać najbardziej wzruszającą historię o psie, który miał wiele żyć. (...)

Bailey, Ellie, Koleżka. Nie za dużo tych żyć jak na jednego psa? No właśnie nie, bo jeżeli pies ma do wypełnienia pewną misję, to nie może odejść. Ale jak to “obejść”? Oczywiście, zmienić ciało. Co rusz inna matka, inne rodzeństwo, ale cel życia jest ten sam.

Chwilami poważna, aż łamiąca serce. Czasem infantylna, dziecinna, co było tak bardzo urocze. Mnóstwo śmiechu, zabawy, miłości. Ta historia jest tak urocza, ciepła i rodzinna. Uwielbiam książki, a jeżeli głównym bohaterem jest pies, który w dodatku opowiada wszystko ze swojej perspektywy- to książka nie może być zła.

Kiedy ją dostałam, od razu tego samego dnia postanowiłam rozpocząć lekturę. Pochłonęłam ją w dwa dni, tylko po to, aby na koniec popłakać się jak dziecko. (...)

Najbardziej wzruszyła mnie historia Ellie, czyli psa policyjnego ratującego życie. Uroczy, kochany psiak, którego na końcu czekała wiadoma droga. Jak z resztą wszystkie psy, z tym, że ten psiak jest wyjątkowy, bo odradza się na nowo. Taka trochę psia reinkarnacja.

Uwielbiam autora, za pomysł na tą książkę i jej napisanie. Uwielbiam wszystkich bohaterów, bo bez nich ta książka nie byłaby taka cudowna. Ethan, który kochał swojego Bailey’a najmocniej na świecie, oraz Bailey, który kochał swojego Ethana najmocniej na świecie, tak jak tylko psy potrafią.

Jestem prawdziwą psiarą, dlatego książka ta pozostanie w moim sercu jeszcze na długo. Jestem pewna, że kiedyś do niej wrócę.

Jestem tak wdzięczna, że mogłam przeczytać tą książkę, że nie znajduję słów, aby to wyrazić. (...)

Więcej na: [Adres usunięty]

Zastanawialiście się kiedyś, o czym myślą Wasi czworonożni przyjaciele? Mnie od zawsze nurtowała ta kwestia. „Był sobie pies” nie odpowie nam na to pytanie, ale zdecydowanie da do myślenia. Nasz główny, wyszczekany bohater próbuje odnaleźć sens swojego życia. Ma na to wiele czasu, ponieważ raz jest bezdomnym, dzikim psem, raz rezolutnym głuptaskiem w kochającym domu, a raz psem tropiącym. Bailey myśli, że prócz służenia człowiekowi, musi dokonać czegoś innego, ale w każdym wcieleniu mając inną rolę dochodzi do jednego wniosku: warto kochać i cieszyć się życiem.

Ta książka wyrwała mi serce, zdeptała je, by potem je posklejać i zacząć wszystko od początku. Jest to bardzo ciepła oraz wzruszająca pozycja. Zdecydowanie zasługuję na swą ekranizację, która będzie miała premierę już 17 lutego. Muszę przyznać, że podczas jej lektury płakałam jak bóbr, a mało której książce udaje się tego dokonać. Jestem zupełnie nieodporna na tego typu historie, wiec jak tylko zapoznałam się z opisem fabuły, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Emocjonalność, to największy plus tej niezwykłej, familijnej powieści.

Do tej pory powstało wiele pozycji, w których głównym bohaterem było zwierzę: „Pies, który jeździł pociągiem”, „Lassie wróć”, „Biały kieł”, „Księga dżungli”, „Łysek z poglądu Idy” i wiele, wiele innych. Któż z nas nie zna tych książek? „Był sobie pies” różni się od nich tym, że to ON jest narratorem całej powieści. Jako, że nie rozumie ON wszystkiego, co go otacza, wprowadza w fabułę nieco infantylny charakter. Wśród opinii innych czytelników wyczytałam, że nieco im to przeszkadzało, mi natomiast w zupełności to nie wadziło. Wyobraźcie sobie siebie na miejscu zwierzęcia. Stoicie wśród różniących się od Was istot, które porozumiewają się w nieznanym dla Was języku i czegoś od Was oczekują. Jak macie się zachowywać?

Nie jest to komedia o gadających zwierzętach, choć zawiera wiele zabawnych momentów. Nie jest to też do końca dramat, ponieważ mimo smutnych chwil przeważa więcej tych pozytywnych. Tak naprawdę nie ma wyznacznika wieku, dla którego pozycja ta byłaby odpowiednia. Zarówno dzieci, jak i dorosłe osoby będą się przy niej dobrze bawić, gdzie przez „bawić” mam na myśli łapczywe pochłanianie książki, aż do ostatniej strony.

W książce cudownie przedstawiona została relacja między psem, a człowiekiem. Najbardziej utkwił mi w pamięci Ethan, który w oczach Baileya, mimo upływu lat, na zawsze pozostał jego chłopcem. Ich wzajemna, bezinteresowna oraz bezgraniczna miłość wywołuję uśmiech, ale i wprawia w zadumę. Sama mam kota i czasem zastanawiam się co mu siedzi w jego łebku. Jako dziecko miałam królika, który odszedł już z tego świata. I tu pojawia się pytanie. Czy istnieje coś takiego jak reinkarnacja? Czy po śmierci jeszcze coś dalej jest? Czy jest pustka – nie istniejemy przed i po naszym życiu? Na te pytania nie znajdziemy odpowiedzi.

Zamysłem tej historii są właśnie ponowne wcielenia, co bardzo mi się spodobało, mimo, iż Bailey żeby mógł się ponownie narodzić, musiał umrzeć, co oczywiście łamało mi serce. Ciekawe jest to, że za każdym razem pamiętał swoje poprzednie życie. Uczył się nowych rzeczy, ale nie zapominał tego, co już umiał.

Zwierze kieruje się instynktem, a człowiek jako istota w pełni rozumna bywa najbardziej bezwzględnym, brutalnym stworzeniem. Zwierze kocha bezgraniczną miłością i mimo, że człowiek go skrzywdzi, to dalej przy nim trwa. To przykre. Niektórym powinno się zrobić to samo, co zrobili swoim czworonożnym, słabszym podopiecznym.

Na zakończenie dodam, że jeśli nie chcecie zepsuć sobie przyjemności czytania, nie oglądajcie zwiastunu filmu. W nim, jak na tacy podane jest wszystko co najważniejsze. Ja obejrzałam go przed doczytaniem książki do końca i wkurzyłam się, że dowiedziałam się przez niego o tym co wydarzy się w końcówce książki. Trailery często mają to do siebie, że spolerują i pokazują najlepsze momenty. Osobiście wolę żyć samym opisem, przed zapoznaniem się z filmem lub książką.

„Był sobie pies” jest przeuroczą powieścią, która szturmem wkroczyła do listy moich ulubionych powieści. Czyta się ją bardzo przyjemnie, a jej język jest prosty. Gorąco Wam ją polecam.

Gdzie po śmierci idzie pies i dlaczego odchodzi za szybko? Jak postrzega świat? Kogo widzi w nas i co to w zasadzie oznacza, gdy merda ogonem na dźwięk kluczyków do samochodu? Wciąż zadajemy sobie te pytania patrząc w psie oczy, które wydają się być tak mądre, jakby wszystko już widziały. "Jak żyłam bez ciebie?" - pytamy - "Co zrobię, kiedy odejdziesz?". Być może odpowiedzi zna tylko jedna istota. Pies. Ktoś, dla kogo my jesteśmy sensem życia.

"Był sobie pies" (W. Bruce Cameron) to niesamowita spowiedź psa. Główny bohater na swoich czterech łapkach przemierza świat i pozwala nam spojrzeć swoimi oczami na człowieka, schronisko, pseudohodowlę, hodowlę i weterynaryjny gabinet, a także na życie psa pracującego. Psie emocje wylewają się z tej książki i potwierdzają fakt, że "ten świat jest naprawdę pomerdany".

Bailey jest w zasadzie żywym dowodem na to, że losy i życie szczeniaczka (a potem dorosłego psa) zależą tylko od tego, na kogo trafi ta niewinna istota. Jego historia potwierdza złożoność (nie)ludzkich odruchów, motywacji i zachowań. Jedyne co się nie zmienia, niezależnie od warunków i otoczenia, to psia misja - kochać i wpajać właścicielom znaczenie miłości. Bohater zajmuje się tym bezustannie, gdyż nawet kiedy teoretycznie nadejdzie jego koniec, budzi się na nowo. Opowieść naszego psa uświadamia nam, że przeprowadzenie go na drugą stronę może się okazać największym wyrazem miłości i szacunku.

Ta książka jest pięknym dowodem na to, że psia miłość nie zna granic a jego mądrość przekracza ludzkie możliwości w tej materii. Emocjonalny ładunek ukryty w psich zachowaniach całkowicie rozbraja i zarówno ciągnie kąciki ust ku górze, jak i powoduje słony potok łez. Czytając trudno jest jednoznacznie przyznać, czy płaczemy nad psim losem, a może nad ludzką głupotą i znieczulicą.

[Adres usunięty]

Pieskie życie?

„Wiem, jestem tego całkowicie pewny, że życie nie kończy się wraz ze śmiercią ciała. Myślę, że życie ma sens i że tym sensem jest samo życie, dawanie i doznawanie tyle szczęścia, ile to tylko możliwe” - pisał William Wharton. Takie ujęcie życie i jego sensu pojawia się w wielu wypowiedziach, choć są też i takie osoby, które poszukują go w oczach innych, a także w rzeczach którymi się otaczają. Rozmyślając nad istotą swojego pobytu na tej ziemi często posiłkujemy się wiarą, niekiedy też prowadzi nas serce, przekonanie, iż mamy do wypełnienia pewną misję. Rzadko jednak zastanawiamy się nad tym, czy te pytania o sens i treść życia są tylko domeną ludzi. Z góry bowiem zakładamy, że zwierzęta nie mają takich wątpliwości i dylematów, że wystarczy im tylko pełna miska oraz suchy kąt do spania, by były szczęśliwe. To pełne pychy podejście stawia nas w hierarchii ponad zwierzętami, czujemy się wywyższeni, ale czy słusznie?

Być może odpowiedź na to pytanie przyniesie lektura pięknej i niezwykle emocjonalnej powieści, opublikowanej nakładem Wydawnictwa Kobiecego. W.Bruce Cameron tworząc książkę „Był sobie pies” nie tylko udowodnił, jak wspaniałymi i mądrymi towarzyszami człowieka są czworonogi, ale też sprawił, że patrzymy na swoich futrzastych przyjaciół z innej perspektywy. W oczach zwierząt odbija się bowiem nasze zachowanie, nasze wątpliwości, targające nami rozterki czy ból, zaś każde cierpienie odczuwają oni równie silnie. To jednak książka nie tylko dla tych, którzy mają u swojego boku psa czy dla tych, którzy takiego towarzysza posiadać pragną – to piękna opowieść dla wszystkich, którzy doceniają książki kryjące w sobie głęboką mądrość, piękno zawarte w prostocie słowa, a przy tym niecodzienne ujęcie tematu.

Autor zdecydował się bowiem oddać narrację w ręce (a właściwie łapy) psa i to psa niezwykłego, który … powraca na ziemię w kolejnych wcieleniach. Poznajemy go jako małego szczeniaka, dzikiego psa z głęboko wpojonym przez matkę przekonaniem, że ludzi trzeba się bać. Kiedy trafia wskutek interwencji kobiety zaangażowanej w opiekę nad zwierzętami do schroniska przekonuje się, że niekoniecznie tak jest. Choć jego matka wykorzystuje okazje i ucieka, ON doskonale czuje się w Zagrodzie, potrafi docenić pełną miskę i towarzystwo innych psów. Przynajmniej do czasu, kiedy nie pojawia się nowy mieszkaniec – Spike, pies szkolony do walk. Walka w obronie brata kończy się dla małego bohatera trwałym uszkodzeniem nogi, a zanim ma okazje przekonać się, że pies z dysfunkcjami też może być kochany, ludzie podejmują decyzję o jego unicestwieniu … Jakież jest jego zdumienie, kiedy znów budzi się jako szczeniak – dochodzi wówczas do wniosku, że ma do spełnienia na tym świecie jakąś misję i nie odejdzie, dopóki nie zostanie ona zakończona.

O tym, jakie czeka go zadanie i ile razy będzie się jeszcze odradzał, zanim nie nabierze przekonania, że jego istnienie ma głębszy sens, przekonamy się podczas lektury pięknej, pełnej ciepła i wzruszeń powieści „Był sobie pies”. Nie bez przyczyny doczekała się ona ekranizacji, bowiem problemy w niej ujęte są nie tylko problemami świata zwierzęcego, ale obejmują również skomplikowane relacje międzyludzkie oraz stosunek człowieka do psa. Autor pokazuje różne postawy wobec życia, zwierząt oraz innych osób, portretuje te jednostki, których serce wypełnione jest złością i nienawiścią, a także te, które noszą w sobie cierpienie nie do ukojenia nawet przez najwierniejszego przyjaciela – psa. Jesteśmy również świadkami niezwykłej przyjaźni jednego z wcieleń bohatera, Baileya z chłopcem Ethanem, w tym wielkiej odwagi zwierzęcia gotowego na wszystko, by tylko ratować swojego Chłopca.

Wędrówka psiej duszy ma pewien cel, uświadamia nam jednak, że i naszemu życiu warto ten cel nadać. Przekonuje nas również, że warto niekiedy spojrzeć na siebie i swoje zachowanie z pozycji psiego towarzysza – niech to będzie okazja do refleksji nad naszą aktywnością i dokonywanymi wyborami. Niech określenie „pieskie życie” nigdy nie ma zastosowania ani do nas ani do naszych czworonożnych przyjaciół, którzy pragną tylko jednego – naszej miłości.

Justyna Gul

Qultura słowa

"Był sobie pies", czyli powieść o czworonożnym przyjacielu człowieka. Nie jest to jednak typowa powieść, a mianowicie, pisana jest z perspektywy psa. To ON nam opowiada to co widzi, co czuje. Wspaniała opowieść i wzruszająca historia o zwierzaku, który chciał kochać i być kochanym.

Bailey to nasz główny bohater. To jego poznajemy od pierwszych dni zwierzęcego życia. Mamy okazję poznać jak szczeniaki uczą się na błędach, jak cieszą się z nowych rzeczy i co myślą na temat ludzi. Ich główną zaletą i jednocześnie ogromną wadą jest wierność i lojalność. To w jaki sposób kochają człowieka jest naprawdę niesamowite. Sama mam psa, wiem, że czasem jestem dla niego niemiła, ale ON pomimo wszystko dalej cieszy się jak tylko wracam do domu. Podobnie Bailey. Wszystkie złe sytuacje oddalał w niepamięć aby cieszyć się tym co tu i teraz. Jednak dla niego to "teraz" zostało przedłużone o kilka wcieleń. Ma ON cel do wykonania, misję, która sprawia, że piesek odradza się w nowym ciele, jednak dusza i wspomnienia są te same. Czarująca postać Baileya wprowadza nas w całkowicie inny świat. Inny, niż te co znamy z naszego życia. Inna perspektywa, inne spojrzenie na nasze otoczenia. To co dla nas ludzi wydaje się małym, nic nie znaczącym szczegółem, dla zwierząt jest to kopalnia tajemnych ciekawostek i zagadek.

To naprawdę wzruszająca historia, wywołująca u czytelnika miliony emocji. Od miłości po smutek i płacz. Idealnie przedstawia proces dojrzewania zwierzęcia i jego jasne życiowe cele. Ciekawym zabiegiem jest również to, że Bailey wkraczając w nowe życie, jednocześnie pamięta wszystko to co wydarzyło się w poprzednim wcieleniu. Wie, co jest dobre, co złe i zbiera coraz to nowe doświadczenia. Wielu z nas, ludzi, chciałoby mieć taką zdolność, aby wiedzieć, komu można zaufać a komu lepiej nie. Książka ta w prawdziwy i wspaniały sposób pokazuje nam, ludziom, jak cieszyć się życiem, jak sprawić, żeby być szczęśliwym, bo tak na prawdę nie wiele potrzeba aby to osiągnąć. Wystarczy tylko chcieć i mieć determinację, a później wszystko ułoży się po naszej myśli.

Sądzę, że jest to pozycja konieczna dla każdego miłośnika zwierząt, a w szczególności psów. Jednak wydaję mi się, że każdy z nas znajdzie coś dla siebie. Książka jest tak stworzona, że trafi nawet do najbardziej zatwardziałego serducha. A dlaczego tak? Bo kto z nas nie chcę dowiedzieć się dlaczego ten świat jest taki pomerdany?

Odkąd tylko nauczyłam się czytać, pasjami pochłaniałam książki o zwierzętach. Niemal na pamięć znałam "Kocią mamę", marzyłam o odwadze i przygodach dziewczyn z Klubu Ratowników Zwierząt, a "Pies, który jeździł koleją" prawie doprowadził mnie do histerii. Od tego czasu minęło kilka(naście) lat i zdążyłam poznać chyba każdą książkę, która choć w niewielkim stopniu zahaczała o zwierzęta, a już zwłaszcza o moje ukochane psy. I gdy widmo braku kolejnej "psiej" powieści zaczęło niebezpiecznie pojawiać się na beztroskim do tej pory horyzoncie, z odsieczą, niczym książę w lśniącej zbroi, ruszyło ku mnie Wydawnictwo Kobiece, które postanowiło wznowić bestsellerową powieść W. Bruce'a Camerona.

I tak w moim czytelniczym życiu pojawił się Bailey.

Bailey jest psem. I - jak każdy pies - ma misję.

Jednak jego misja, w odróżnieniu od tej innych psów, jest długa. I trudna. I zajmuje zdecydowanie więcej czasu niż jedno psie życie. Dlatego też Bailey (niczym kot) zyskuje kolejne szanse i kolejne wcielenia. Bezdomny szczeniak, kochany nade wszystko golden, dzielnie walcząca o życie innych suczka - każda z tych ról jest inna, a każda wyjątkowa.

Kim będzie później? Do czego służą koty? I gdzie- do diaska! - jest Ethan?

Jedno jest pewne. Życie psa nie jest łatwe.

"Był sobie pies", pierwotnie wydany jako "Misja na czterech łapach", to obowiązkowa pozycja dla każdego psiarza. O tyle też nietypowa, że jej narratorem jest nie kto inny jak właśnie pies. Oczywiście zdarzało mi się już czytać takie powieści (bo podobny zabieg zastosował m.in. Garth Stein w swojej "Sztuce ścigania się w deszczu"), żadna jednak nie była w tym tak prawdziwa jak książka Camerona. Bailey nie jest intelektualistą, nie raczy nas pełnymi metafor przemyśleniami ani nie udaje, że pozjadał wszystkie rozumy. Wręcz przeciwnie - otwarcie przyznaje, że często nie rozumie ludzi, a świat nieustannie go zadziwia. Bruce Cameron pisze bardzo prostym, dokładnie takim, jakim posługiwałby się pies, językiem (gdyby, rzecz jasna, potrafiłby mówić i pisać :D ). Obserwujemy świat widziany oczami Baileya i jesteśmy świadkami rozkwitu prawdziwej przyjaźni. Śmiejemy się do rozpuku, ganiamy za pewną bezmyślną klaczą i nie lubimy z dziwnym podrzucakiem, a wszystko to z merdającym ze szczęścia ogonem.

Psie życie to jednak nie tylko radość. Razem z Baileyem przeżywamy kryzysy jego ukochanego chłopca, razem z nim się boimy i kilka razy - niestety - "patrzymy" jak wierny i dzielny psiak opuszcza ten świat. I choć strata kilku łez z całego ich zasobu jest nieunikniona, to "Był sobie pies" (mimo wszystko!) jest szalenie ciepłą i optymistyczną książką. Powieścią, którą bez wahania podsunęłabym swojemu dziecku i którą sama podczytywałabym (co też zresztą robiłam :D ) z zapałem.

Historia Baileya może nie dostanie Pulitzera. Może nigdy nie otrzyma nominacji do National Book Award, a jej ekranizacja nawet nie będzie miała szansy, by powalczyć o Oscara. Być może. Najważniejsze jednak, że jego historia podbijała i wciąż na nowo podbija czytelnicze serca. Że cieszy i sprawia, że jeszcze bardziej kochamy swoje psy i możemy (choć na chwilę) powrócić do czasów dzieciństwa i przypomnieć sobie, że śmierć naszego przyjaciela to nie koniec jego drogi.

W końcu wszystkie psy idą do nieba.

Tylko nie każdy z nich trafia tam od razu.

Każdy, kto w swoim życiu posiada bądź posiadał psa, zapewne niejednokrotnie zastanawiał się, o czym ON sobie myśli? Czy rozumie wszystko to, co do niego mówimy? Dzięki tej książce, po części poznacie odpowiedzi na te pytania, gdyż głównym bohaterem powieści jest właśnie pies. I to z jego perspektywy poznajemy świat, który jest nieźle pomerdany.

Bailey prowadzi nas przez całą powieść, sam uczy się życia i otaczającego go świata. Ale niejednokrotnie to ON sam, staje się nauczycielem dla ludzi. Mimo wszystko, jedno jest pewne - psy są uzależnione od swoich opiekunów. To tylko i wyłącznie od nich zależy jak będzie wyglądało ich życie.

"Dlaczego nie odstępowało mnie przeświadczenie, że jako pies mam w życiu coś do zrobienia?"

Wzięcie psa pod swój dach, jest równoznaczne z wzięciem odpowiedzialności za niego. Pies, to nie jest zabawka, którą możemy wyrzucić, gdy nam się znudzi. Każde zwierzę oczekuje miłości, czułości i zainteresowania.

Był sobie pies to powieść, która wzrusza i ujmuje za serce nie tylko miłośników psów, ale każdego człowieka. To powieść nie tylko o psie, ale o miłości, przemijaniu oraz wzajemnym zaufaniu. Pies, to najlepszy przyjaciel człowieka, a Bailey jest tego najlepszym przykładem. Można by rzec, że kiedy pies odchodzi idzie do nieba, jednak nasz bohater odradza się w nowym życiu, by wypełnić swoją misję.

Książka jest napisana w najprostszy ze sposobów. Podczas czytania czytelnik nie nudzi się, poznaje świat psimi oczami, oraz otaczających go ludzi. Przy tym korzystamy my sami, gdyż z każdą przeczytaną stroną uczymy się czegoś nowego - przede wszystkim o sobie samych.

Życia psa z życiem człowieka nie można porównać. Różnimy się pod każdym względem. Człowiek jest zabiegany, często nie ma na nic czasu, musi pracować. Natomiast pies żyje beztrosko (oczywiście, jeśli ma kochającego właściciela, który należycie się nim opiekuje), nie martwi się problemami dnia codziennego, w misce zawsze ma coś do jedzenia, domaga się pieszczot, ale także wnosi wiele pozytywnej energii do życia człowieka.

"Byłem psem, którego jedynym sensem życia było towarzyszenie i służba ludziom."

Sama jestem szczęśliwą posiadaczką suczki i nie raz, nie dwa zastanawiałam się jakie myśli krążą w tej psiej główce? Po części, dzięki tej książce, udało mi się wniknąć w głąb psiego rozumowania. Psy to niezwykle mądre stworzenia, są oddane człowiekowi i nigdy go nie opuszczają. Potrafią wyczuć u niego smutek, żal i cierpienie i dodawać mu otuchy.

Dzięki Baileyowi poznaliśmy psi świat z różnych perspektyw. On miał kilka żyć, a w każdym z nich inne zadanie do spełnienia. Zobaczyliśmy niezwykłą więź psa z człowiekiem, jego miłość, oddanie i poświęcenie. Psi świat jest pełen zagadek, niespodzianek oraz odkryć. Niestety nie wszyscy ludzie są przyjaźni tym istotom, bywają i tacy, którzy się nimi nie przejmują. Dlatego, zanim zabierzemy do domu psa, powinniśmy się dziesięć razy zastanowić, czy będziemy w stanie poświęcić mu całą swoją uwagę, czy będziemy potrafili wziąć za niego całkowitą odpowiedzialność, ale przede wszystkim czy podołamy temu zadaniu, jakim jest niejednokrotne poświęcenie względem naszego pupila. Zwierzę nie jest rzeczą, ono tak samo jak my - ludzie - czuje.

Był sobie pies to ciepła i wzruszająca powieść, która chwyci za serce swego czytelnika, pokaże mu czym jest prawdziwa miłość, przyjaźń i oddanie. Wniesie w nasze życie wiele radości i pozytywnego myślenia. Ale również skłoni do refleksji nad własnym życiem. Gorąco polecam tę powieść każdemu z Was. Gwarantuję, że uronicie niejedną łzę.

Duże i małe, rasowe i kundelki, długowłose i krótko, o długich nogach, krótkich szyjach, z długą kufą. Rozszczekane lub ciche, spokojne i żywiołowe... Psy. Stworzenia, które są najlepszymi przyjaciółki człowieka. Przyjaźń i miłość, która potrafi się rozwinąć między psem i człowiekiem nie raz przełamywała wszelkie bariery. Czy psy mają cel w życiu? A jeśli tak to jaki?

Poznajcie psa, który kocha całym sercem, stara się być grzeczny i robić to, co powinien. Wspaniały czworonóg który żyje z człowiekiem, dając mu mnóstwo uczucia i radości. Spełnia się w swoich psim życiu. I dlatego przeżywa raz za razem wielkie zaskoczenie...

Historia o życiu i śmierci. Miłości i nienawiści. Dojrzewaniu i odkrywaniu prawd. To niesamowita bomba emocjonalna, od której ciężko się oderwać. Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, to prawda stara i dobrze znana. Kochamy nasze pupile, robimy wszystko, żeby miały dobre i dostatnie życie. Jak jednak wygląda życie z punktu widzenia czworonoga?

Psi świat jest o wiele prostszy, nie ma w nim miejsca na pracę, naukę i obowiązki, którymi obłożony jest człowiek. Dobra zabawa, dominacja w grupie, jedzenie, spanie. Instynkty i emocje to dwie napędzające psie życie kwestie. Ale w pewnym momencie pojawia się człowiek, a wraz z nim wiele prawd nieznanych dotąd w psim życiu. Pojawiają się relacje, które stają się niezwykle silne, emocje zmuszające do poświęcenia wszystkiego na rzecz tej drugiej jednostki. Miłość między Bailay'em a Ethanem to taka, o której powstają legendy. Związek, o którym opowiada się w rodzinie przez długie lata.

Żywe relacje łączące chłopca i psa pokazują piękno życia. Historia opowiedziana przez czworonoga jest prosta, tak jak jego sposób postrzegania świata. Język dostosowany jest to psiej opowieści, ale to wszystko połączone przez tak wiele uczuć tworzy wulkan, przez który od czasu do czasu trzeba dać upust nagromadzonym emocjom.

Problem przy recenzjach tego typu lektur jest to, jak przedstawić to wszystko co się czuje. Dawno nie trzymałam w rękach książki, która tak bardzo mną wstrząsnęła, wywołała tak wiele łez a jednocześnie pokazała, że psy są niezwykłymi i wspaniałymi istotami.

"Był sobie pies" to lektura niezwykle emocjonalna, która wywołuje łzy smutku, radości i wzruszenia. Historia, którą opisuje psi bohater bazuje niezwykle mocno na uczuciach i emocjach, których często nie dostrzegamy w zwyczajnym świecie. Książka zdobyła bardzo duże uznanie na świecie, a już w przyszłym miesiącu odbędzie się premiera ekranizacji książki. Wiem, że nie odpuszczę wizyty w kinie, a do tej lektury będę wracać. Wspaniała, niezwykła, choć prosta historia :)

‘Ten świat jest naprawdę pomerdany!’- krzyczy na mnie podtytuł nowej książki.

I gdy tak czytałam powieść, w której śledziłam życie oczami pewnego pieska, stwierdziłam, że pomerdany jest ten świat jak diabli! A pod hasłem ‘pomerdany’ nie kryje się jedynie radość czy szczęście. Choć psiaki w ten sposób okazują swoje pozytywne emocje, to nie tylko one pojawiają się w psich serduszkach.

Pewien szczeniaczek poznaje świat. Dopiero co się urodził i stara się zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi. Swych pierwszych lekcji życiowych zaznaje pod okiem czujnej rodzicielki. Ale potem okazuje się, że mama kocha wolność, a ON całkiem nieźle znosi zamknięcie wraz z innymi towarzyszami. Coraz bardziej samodzielny nie wie, że jest coś jeszcze, czego się od swej mamy może nauczyć. A potem przenosi się do innego świata. Reinkarnacja? Jeśli zakłada ona pamięć z poprzedniego życia, to jak najbardziej. I znów szczeniaczek musi nauczyć się od nowa żyć, kto tu rządzi i czego się od niego oczekuje. Lecz gdzieś tam, w oddali, czeka na niego jego własny, mały sens życia.

Widok na świat z poziomu psa. Coś niesamowitego! Ja po prostu czułam te zapachy, bliskość ziemi i trawy. Każdy płot był wyższy ode mnie, a każda piłeczka warta wyśmienitej zabawy. I choć zabrali mnie do jakiejś miłej Pani, a potem opatulili w dziwny kołnierz, który ogromnie utrudniał funkcjonowanie, to moja ciekawość była wciąż tak samo niepokojąca.

Ledwie przyzwyczaiłam się do jednego świata, który psiak pokazywał mi swymi ślepkami, już go zmienialiśmy. Jego pierwsza śmierć nie była aż takim szokiem, bo skoro piesek nie odszedł na zawsze, tylko ja wraz z nim przemieściłam się gdzieś zupełnie indziej, a wciąż byliśmy razem, to nie było powodu do wielkiego żalu. Ale później…

Później uznałam, że jeśli ta książka nie będzie sprzedawana w pakiecie z toną chusteczek do nosa, to powinni przynajmniej umieścić taką informację na okładce. Wiecie, coś jak ostrzeżenie ‘nie piję w ciąży’ na butelkach procentowych 😉

Mniej więcej od połowy książki beczałam jak nigdy przy żadnej. Nawet ‘Moje serce należy do Ciebie’ nie wycisnęło ze mnie tyle H2O, co ten psiak. Czytałam dalej i łzy leciały mi jeszcze bardziej. Z nosem otulonym w ręcznik kąpielowy (szkoda mi było tych kilku chusteczek, którymi dysponowałam, a i tak nie był to odpowiedni zapas na tę lekturę) z trudem widziałam literki. To nie tak, że tylko cierpienie i smutek, i żal. Płakałam też ze wzruszenia, gdy radość była tak głęboka, tak silna i tak wewnętrzna, że nie dałam rady uśmiechać się aż tak szeroko. To ten specyficzny rodzaj radości, którą wyrazić można jedynie łzami szczęścia.

Czytając książkę z perspektywy pieska, na pewno trzeba zapomnieć o myśleniu typowym dla człowieka. Gdy ten uroczy futrzak robił sajgon w domu swych opiekunów, ja z przerażeniem krzyczałam do niego w myślach: nie rób tego! Przestań! Tak nie można. A potem pies przedstawiał swój punkt widzenia i zrozumiałam, że to zupełnie inny sposób myślenia. Absolutnie inne podejście. I jeśli chcę wczuć się dokładnie w pozycję czworonożnego narratora, to muszę pozwolić sobie na otwarty umysł, bo to będzie przygoda inna od każdej, jaką mogłam przeżyć przy ludzkich bohaterach książkowych 😉

Naprawdę mam szczerą nadzieję, że twórcy ekranizacji ‘Był sobie pies’ nie spartaczyli tego cuda! :)

Zarówno ja, jak i moje dzieci nie możemy się doczekać premiery książki :).

Czytałam fragmenty w oryginale i na tyle mi się spodobały, że obiecałam sobie kupno książki z naszym tłumaczeniem.

Super książka, bardzo polecam. Opowiada piękną historię o życiu jednego psa w wielu ciałach. Książka pokazuje co czują zwierzęta a co ludzi.

To poprostu książka ,która poruszy serce każdego miłośnika zwierzą[Adres usunięty]na historiapsa imieniem Bailey.

Kocham książki w których występują zwierzęta, a ta była jeszcze lepsza bo wszystko było z perspektywy psa.

Ta książka pomoże nam zrozumieć jak rozumują psy, co czują i jak wszystko interpretują. Wiele z tych interpretowań było przezabawnych i na myślenie tego psa, na usta uśmiech sam wpływa.

Zawieram wiele mądrości, zabawnych scen, wielkie radości oraz ogromnej miłość człowieka do zwierzęcia i zwierzęcia do człowieka ale także pojawiają się chwilę smutku, porzucenia oraz śmierci.

Historia tego psa pokazuje nam jak zwierzęta są empatycznymi istotami. Jak za wszelką cenę chcą wnieść do naszego życia wiele radości, a w chwilach smutku pocieszają.

Zwierzęta to wspaniałe istoty, bez których życie człowieka jest ponure. Sama mam królika, już drugiego i wiem dobrze jak wiele szczęścia potrafię wnieść do życia taka małą kulka. Wiadomo są dni w których się na nią denerwuje, ale kiedy przychodzi się przytulić całą złość mija.

Myślę też, że zwierzęta są dużo bardziej empatyczne niż ludzie. Pomimo, że nie mówią swoim zachowaniem są w stanie więcej nam dać. Samo to, że są daje wszystko.

Bailey wędruje między różnymi ludźmi i spotka się z różnym traktowaniem. Jedni obdarowują go wielką miłością, a inny traktują go gorzej niż śmiecia.

Nie rozumiem jak można być tak bezwzględnym wobec zwierząt, skoro one nie są po to by nam przeszkadzać tylko dawać szczęście. Skoro tak się traktuje zwierzęta to po co je w ogóle mieć, lepiej by im było bez takich właścicieli.

Bailey w każdym wcieleniu jest inny. Ma inny kolor, charakter i usposobienie. Myślę, że tym autor chciał nam pokazać, że zarówno zwierzęta jak i ludzie są różni i nie ma dwóch takim samych istot, ale za to każda zasługuje na szczęście i miłość.

Autor idealnie nam wszystko przestawił. Wszystkie opisy były bardzo ciekawe i nie mogłam się od nich oderwać, jednak największym plusem był uczucia i odczucia psa, autor ujął je w bardzo prosty ale piękny sposób.

Jeśli chodzi o film to jest również bardzo wzruszający i ciekawy, jednak do dzięki książce zrozumiałam co psy rozumieją. W filmie to tak bardzo nie było ukazane.

Książka dla każdego, dla małego i dużego. Przy niej będziecie się śmiać i płakać ale przede wszystkim czuć wielką miłość.

Świetna książka, potrafi zmienić nasz światopogląd i wywołać łzy.

Piękna historia o prawdziwej psiej miłości. "Pies szef" to wzór dla ludzi

Pamiętam tą książkę z zeszłego roku. Tak mi się wydaje. Wszędzie było o niej głośno, ta okładka była niemal na każdym blogu, fan page'u, na każdej grupie książkowej. Zastanawiałam się wtedy, co ci wszyscy ludzie widzą w tej książce i nad czym się tak zachwycają.

Na początku sierpnia dostałam propozycję recenzji drugiej części tej książki, z racji tego, że do kin wchodzi film o tym samym tytule. Panią poinformowałam, że z miłą chęcią, ale nie czytałam pierwszej części. I tak oto wpadł w moje ręce owy egzemplarz.

P.R.Z.E.P.A.D.Ł.A.M.

To jest chyba jedyne słowo, które jest w stanie opisać moje uczucia względem niej.

Nie pamiętam kiedy ostatni raz oceniam książkę na lubimy czytać ma dziesięć gwiazdek.

Autor stworzył niesłychanie piękna i poruszającą historię pisaną z punktu widzenia... psa. Nie wiem skąd autorowi wpadł taki pomysł, ale był trafiony.

Skoro naszym narratorem jest pies, to świat poznajemy oczami psa. Wierzcie mi, że różni się ON bardzo od tego, który my widzimy oczami ludzkimi.

Więcej na: [Adres usunięty]

Książka jest bardzo poruszają. Bardzo polecam przeczytać zarówno młodszym jak i starszym.

Mówi się, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Owszem, czworonogi to jedne z najbardziej uroczych i pociesznych stworzeń. Kochają całym sercem i są oddane jak nikt inny. Dlatego "Był sobie pies" to książka wyjątkowa pod każdym względem. Niecodzienny główny bohater i porywająca, a zarazem wzruszająca fabuła.

Oto pełna głębokich uczuć i zdumiewająca opowieść o oddanym psie, który życiową misją czyni wpajanie swoim właścicielom znaczenia miłości i pogody ducha. To powołanie wypełnia na przestrzeni... kilku żyć. Bailey jest zszokowany – po krótkim i smętnym życiu, jakiego doświadczył w postaci bezpańskiego kundla odradza się w ciele niesfornego szczeniaka. Kiedy trafia pod opiekę ośmiolatka Ethana, który kocha go całym sercem, odkrywa nowe oblicze – dobrego, poczciwego psiaka. Jednak życie u uwielbianej rodziny to nie koniec przygód Baileya. Ponownie odradza się w postaci kolejnego psa!

Bailey to psiak z misją. Wszystkie wydarzenia, spotkania, przeszkody przedstawione z perspektywy psa czynią tę książkę całkowicie inną! Jeśli chcecie dowiedzieć się o psich uczuciach i rozterkach sięgnijcie po książkę. Przenosi do pieskiego świata i wciąga coraz bardziej z każdą kolejną stroną. Zauroczył mnie fakt, że "Był sobie pies" nie jest pozycją typowo młodzieżową, czy dziecięcą, ale idealną dla czytelnika w każdym wieku. Autor posługuje się językiem lekkim, idealnie wciela się w rolę psa. Czytając tę książkę dowiecie się, co waszemu zwierzakowi w duszy gra, czym spowodowane są niektóre zachowania i jak emocjonalnie reaguje na to, co go otacza.

Książki i filmy o zwierzętach wzruszają najbardziej. Książka "Był sobie pies" również nie zawodzi. Niezwykle piękna, mądra, wzruszająca i... za krótka. Przygody Bailey'a chwytają za serce. Sięgnijcie i sprawdźcie, czy na was zrobią równie ogromne wrażenie. Uważam, że każdy właściciel czworonoga powinien sięgnąć po tę pozycję. Z pewnością nie raz uśmiechniecie się, gdyż w książce odnajdziecie setki zachowań waszych psiaków.

"Nie ma możliwości porażki, jeżeli sukces zależy wyłącznie od większego wysiłku."

Fantastyczna, pełna przygód książka serdecznie polecam.

,,Pies to najlepszy przyjaciel człowieka’’- sentencja znana od lat. Pies odczuwa emocje ludzi, stara się towarzyszyć im przy każdej możliwej okazji, spędzać każdą możliwą chwilę przy boku człowieka. Psy pojawiają się na ziemi z misję do spełnienia na ziemi, z zadaniem do wykonania. Pies będący bohaterem odradza się w powieści cztery razy. Na początku był kundelkiem, następnie golden retrieverem, potem owczarkiem niemieckim oraz labradorem. Ich relacje z opiekunami są różne, lecz największy odcisk na psim sercu pozostawił okres w kochającej się rodzinie chłopca Ethana. Jako pies Bailey lub suczka Ellie towarzyszył swoim właścicielom, szukał ludzi, a następnie ich ratował i wywiązywał się z tych zadań z przyjemnością.,,Był sobie pies’’ to opowieść, którą powinni przeczytać wszyscy. Być może uratowałoby to niektóre psy od złego traktowania przez właścicieli. Historia o psiej miłości, wierności, posłuszeństwa, która z pewnością wśród miłośników zwierząt spowoduje łzy wzruszenia.

Staram się przed obejrzeniem adaptacji filmowej danej książki najpierw ją przeczytać, lecz nie zawsze mi się udaje. Tak było właśnie w przypadku „Był sobie pies”, na którego ekranizację otrzymałam zaproszenie do kina. Wychodzę z założenia, że szkoda nie skorzystać z takiej propozycji tylko z powodu nie zapoznania się wcześniej z wersją papierową, więc się zgodziłam. Film wyreżyserowany przez Lasse’a Hallströma tak mnie oczarował, że i tak postanowiłam prędzej czy później sięgnąć po dzieło, na podstawie którego powstał. Postanowienia dotrzymałam i pod koniec 2018 roku sięgnęłam po książkę „Był sobie pies” autorstwa W. Bruce’a Camerona.

Głównym bohaterem książki jest pies. To z jego perspektywy poznajemy całą historię, która notabene dotyczy jego życia. A tak naprawdę kilku jego żyć, ponieważ autor porusza w fabule kwestię jego reinkarnacji. Największa część powieści poświęcona jest jego wcieleniu jako Bailey’ego – ukochanego psa należącego do chłopca o imieniu Nathan. Jednak na początku poznajemy go jako Toby’ego – szczeniaka, który jeszcze kompletnie nie zna świata. Czas spędza głownie na jedzeniu oraz zabawie z rodzeństwem, a w międzyczasie powoli uczy się od swojej matki sztuki przetrwania. Wkrótce jednak będzie zmuszony do samodzielności w zupełnie nowej rzeczywistości. To właśnie od tego wszystko się zaczęło i jeszcze będzie potrzeba kilku wcieleń, aby jego historia się zakończyła.

Język dopasowany do młodszych czytelników

„Był sobie pies” to powieść napisana prostym językiem. Bardzo podoba mi się styl pisania W. Bruce’a Camerona, który z jednej strony idealnie dopasowuje do młodszych odbiorców, ale z drugiej nie jest rażąco infantylny dla starszych czytelników. Autor wykorzystując narrację pierwszoosobową przedstawił świat widziany oczami psa. Jego tok myślenia jest bardziej prostolinijny i praktycznie wszystko postrzega zupełnie inaczej niż człowiek. Niektóre ludzkie zachowania czy oczekiwania nie są dla niego zrozumiałe, lecz mimo tego jest bardzo mądrym stworzeniem, od którego możemy się wiele nauczyć.

Familijna powieść, która poruszy niejedno serce!

Wiadomo, nikt z nas nie wie co tak naprawdę tkwi w psim umyśle, ale przedstawiony przez autora tok myślenia tych zwierząt osobiście bardzo mnie przekonuje. Jestem skłonna uwierzyć w hierarchię panującą w psim świecie czy ich podejście do innych zwierząt – kotów, koni czy nawet skunksów. Autor stworzył oryginalną, ciepłą i chwytającą za serce familijną powieść przygodową o poszukiwaniu sensu życia przez Bailey’a. Ten czworonożny przyjaciel Ethana w pewnej chwili poczuł, że ma na ziemi jakąś misję do wykonania. Doświadczenie nabyte w kolejnych wcieleniach może okazać się bardzo przydatne w realizacji tego ważnego zadania. Kiedy się odradza, pamięta wszystko – nie zapomina nawet zapachów!

„Był sobie pies” to również historia o bezwarunkowej miłości, tęsknocie, wierności oraz przywiązaniu psa w stosunku do swojego właściciela. Książka w ogólnym rozrachunku jest zabawna i niejednokrotnie wywołuje uśmiech na twarzy. Porusza jednak także kwestia cierpienia, umierania oraz braku odpowiedzialności. Jej bohaterami są także bezpańskie psy oraz ludzie pełni zła i okrucieństwa, którzy bez żadnych zahamowań używają przemocy. Dzięki temu dziecko po jej lekturze może dostrzec jakie zachowanie wobec psa są niewłaściwe i jak duża odpowiedzialność wiąże się z posiadaniem takiego czworonożnego przyjaciela.

W. Bruce Cameron stworzył naprawdę wspaniałą powieść z przesłaniem, którą mogę z czystym sercem polecić tak naprawdę wszystkim, chociaż głownie młodszym czytelnikom. „Był sobie pies” pozwala nam dogłębniej zrozumieć, w jaki sposób i co tak naprawdę mogą czuć otaczające nas pieski.

[Recenzja pochodzi z [Adres usunięty]

Ja obejrzałam film, przepiękny!! Nie raz wybuchłam śmiechem , ale i nie raz łzy popłynęły po policzkach. A z doświadczenia już wiem, że co do zasady książka jest zawsze lepsza od filmu....bez zastanowienia więc postanowiłam ją zakupić....napewno dodam opinię już po przeczytaniu. Wierzę, że beędzie bardzo pozytywna :)

Czy warto ją przeczytać? Uważam, że warto.

Książka na pewno poruszy serca wszystkich fanów czworonogów.

Średnio co 70-80 stron oczy zachodzą łzami, ale nie zawsze są to złe emocje. Bywa też, że fragment rozwala ze śmiechu.

Książka z tych co są idealne na niepogodę. Taka do przeczytania jednym tchem, a po przeczytaniu zostawia Cie do końca dnia rozdartego i niezdolnego do myślenia o niczym innym.

Głównego bohatera nie da się nie pokochać.

Godna polecenia. (Dałabym 4,5 gdyby była taka opcja)

Dla jakiego przedziału wiekowego? Dzieci niech może poczekają na swoją kolej, jak będą mieć naście lat to wtedy. No i każdy powyżej tego wieku. Książka zamówiona stąd z wydawnictwa kobiecego ma dosyć duże litery, więc jak ktoś już ślepnie od swojej miłości do książek to niech się nie martwi rozmiarem czcionki.

Aa moment, i ostrzegam, że po przeczytaniu może nadejść ochota na adopcję czworonoga.

Filmowa wersja tej recenzji: [Adres usunięty]

„Był sobie pies” W. Bruce’a Camerona to bardzo psia opowieść, o psie w roli głównej, z punktu widzenia psa. Główny bohater jest bowiem czworonogiem, który przeżywa kolejno kilka żywotów, a każdy z nich ma go czegoś nauczyć, by w efekcie wydarzeń przetrwać pewną próbę.

Zanim przeczytałam tę książkę, widziałam wiele przedpremierowych recenzji. Nie zgadzam się jednak z opiniami, że jest to książka genialna, czy niesamowita. Znacznie lepiej pasują do niej słowa: „urokliwa”, „piękna”. Mamy tu przede wszystkim historię relacji pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem, uchwyconą z punktu widzenia psa. Opowiada ON dość wartko, skupiając się na najważniejszych punktach w swoich kolejnych życiach. Fabuła jest dobrze skonstruowana, czytelnik nie ma czasu się nudzić.

Świat przedstawiony ledwie się nam nakreśla, ponieważ, w dużej mierze, nasz pies nie zwraca uwagi na jego ogólny wygląd. Pokazuje nam niektóre elementy różnych okolic, ale poza tym, tak naprawdę, nie wiemy w jakim znajdujemy się kraju, czy kontynencie. To czyni tę książkę w pewnym sensie uniwersalną – bo czy nie w każdym kraju, na każdym kontynencie są ludzie, którzy znajdują w psie przyjaciela?

Główny bohater jest nieco roztrzepany i nadaktywny jak na czworonoga, mnie przypominało to mojego psa, ale na początku trudno było mi się przestawić, że to zwierzę prowadzi narrację, a nie człowiek. Zwłaszcza, że pierwsza część książki nie jest najlepszym popisem stylu i języka. Autorowi ciężko znaleźć balans pomiędzy niskim, bardzo dosłownym tonem, gdy mówi o pieskiej codzienności, a wysokim, wręcz podniosłym, gdy nakreśla wartości, których bohater w danym momencie się nauczył. Tworzy to pewien dysonans, zgrzyt, ale sądzę, że jeśli ktoś nie zwraca na takie rzeczy uwagi, nie będzie mu to przeszkadzało.

Największym atutem tej książki jest przyjemność z czytania. Na niecałych czterystu stronach podano nam niezwykle przyjemną, ciepłą historię, którą można przeczytać „na raz”. Stanowi ona rozrywkę, a także odpoczynek, bo nie wymaga od czytelnika zbytecznego kombinowania. Zapewnia natomiast sporą dawkę śmiechu, łez i tak jak napisałam wcześniej, jest niezwykle urokliwa, ma w sobie ogromną dawkę dobrej energii.

Polecam zatem książkę „Był sobie pies” na długie wieczory, jazdy autobusem, czy chwilę, w której można usiąść z herbatką, pod kocem. Zawsze się sprawdzi! Otworzy was na świat z nosem przy ziemi i merdającym ogonem i przypomni o pewnych rzeczach, o których często zapominamy. Dodatkowym plusem jest to, że każdy żywot tego psa, to inna sytuacja; nie zawsze ma właściciela i ciepły kąt – warto więc zwrócić na to uwagę i pomyśleć o wszystkich psiakach ze schronisk, za którymi ta powieść również oręduje. Obowiązkowa pozycja dla wszystkich psiarzy! Hau!

Szalenie wzruszająca historia, która pozwala spojrzeć na świat oczami czworonoga. Napisana językiem zrozumiałym nawet dla dzieci,choć to dorosły odkryje tu drugie dno. Książka zaskoczyła mnie swoją prostotą i mądrością. Przedstawiła pewne rzeczy w zupełnie nowym świetle, zmusiła do zastanowienia się nad światem a także sobą.

Dzięki niej zupełnie inaczej wspominam psiaki, które towarzyszyły mi w moim życiu. Kto wie, może jeszcze spotkamy się kiedyś, w innym wcieleniu... Bo taka wizja została przedstawiona w książce - psy po śmierci powracają w nowym wcieleniu. A myślałam, że to tylko koty się odradzają...

Według książki psy mają na ziemi misję do spełnienia, w związku z tym odradzają się tak długo, aż uda im się ją wykonać... piękne!

Bohater książki dał się poznać jako pies bezdomny, pies uciekinier, przyjaciel dziecka, ratownik, pies rodowodowy. I za każdym razem był najcudowniejszym psem na świecie, chociaż los bywał dla niego brutalny.

Nie chcę Wam opowiedzieć książki, bo nie o to chodzi, ale jest jedyna w swoim rodzaju... myślę, że jest jak "Mały Książę" - po prostu trzeba ją znać!

A potem obejrzeć film - podrzucam Wam zwiastun :)

Ale najpierw książka!!!

więcej na: [Adres usunięty]

Jeśli istnieje na świecie książka, która w przystępny sposób wyjaśniałaby innym, jak ogromną miłością darzę czworonogów i co jest tego powodem, to jest to właśnie powieść W. Bruce’a Camerona – „Był sobie pies„. Nie bez przyczyny psa nazywa się najlepszym przyjacielem człowieka, a perypetie głównego bohatera tej książki stanowią na to niezbity dowód.

Mały szczeniak ze swoim rodzeństwem i zdziczałą mamą prowadzą tułaczy tryb życia, każdą wolną chwilę poświęcając na szukanie pożywienia i unikanie ludzi, do których opiekunka rodu nie ma zaufania. Pewnego dnia ludzie z kijami zakończonymi pętelką dowiadują się o psim włóczęgostwie i lwia część rodziny trafia do Zagrody, gdzie psami opiekują się poczciwi ludzie o dobrych sercach. Nasz bohater od tej chwili wabi się Toby i odkrywa życiową naukę – gdy ludzie dbają o psa, ma ON zawsze pełną miskę jedzenia i ręce chętne do pieszczot. Gdy człowiek dba o psa, pies musi mu się odwdzięczyć, a ich żywota są już na zawsze złączone. Po latach wypełnionych szczęściem i beztroską „psia mama” musi oddać swoich podopiecznych, którzy trafiają do schroniska. Toby wskutek zdarzeń, których nie chcę w tym miejscu zdradzać, żegna się z tym światem i odkrywa, że… powrócił w nowym wcieleniu! Od tej pory jest psem Baileyem, a kompanem jego zabaw staje się mały chłopiec o imieniu Ethan. To właśnie przy nim nasz bohater uczy się tego, co w życiu najważniejsze – bezinteresownej miłości i poświęcenia. Kiedy po latach sympatyczny czworonóg odradza się w kolejnych wcieleniach, nie rozumie sensu tego wszystkiego – przecież już spełnił swoją misję i bezgranicznie kochał swojego chłopca. Niespodziewanie historia zatoczy koło, a zwroty akcji niejednokrotnie wprawią Czytelnika w zdumienie.

„Był sobie pies” to także opowieść o tym, jak bardzo nasi pupile odczuwają targające ludźmi uczucia. Nie rozumieją słów, ale rozpoznają emocje i na nie reagują, tak jak potrafią najlepiej. W swoich kolejnych ucieleśnieniach Bailey dochodzi do wniosku, że sensem życia psa jest ratowanie ludzi, czasem dosłowne – z tarapatów, innym razem po prostu ratowanie ich od pogrążenia się w rozpaczy. Dużo wzruszeń, fenomenalny humor i styl, którego nie powstydziliby się najwięksi. I to wszystko ukazane z perspektywy czworonoga!

Książkę polecam Czytelnikom w zasadzie w każdym wieku – od dzieci starszych aż po ich dziadków. Dlaczego? Bo to bestseller pełen rodzinnego ciepła, miłości i wszystkich tych uczuć, o których w pośpiechu i natłoku spraw codziennych, zbyt często zapominamy. Warta polecenia i ekranizacji, którą mam nadzieję obejrzeć!

[Adres usunięty]

Jest takie powiedzenie: że kto nie kocha zwierząt – ten nie kocha też ludzi. I to z całą pewnością jest prawda. Nie ma takiego człowieka na ziemi, który by nie kochał psów.

Te urocze, słodkie, małe i duże, przytulaśne czworonogi, które są takie wierne swojemu panu, aż do końca życia.

I oto proszę- historia i opisane przygody widziane okiem psa. Wraz z mamą i trojgiem rodzeństwa trafił do Zagrody, gdzie przebywały tam inne psy. Ten piękny golden- retrievier, gdy został zamknięty w samochodzie, uwolniła go mama ośmioletniego chłopca Ethana, a pies i tak został nazwany Bayleyem.

Chłopiec, go uwielbiał, a zwierzak odwzajemniał się taką miłością, jaką tylko może dać zwierzę człowiekowi.

Ale nie tylko o miłość tutaj chodzi, bo pies broniąc swojego stada – a właściwie rodziny, u której mieszka, potrafi w chwili niebezpieczeństwa rzucić się na człowieka, aby chronić rodzinę, np. wtedy, gdy w domu wybuchł pożar pies, będąc wiernym i oddanym swemu panu w chwili niebezpieczeństwa potrafi ugryźć wroga, podpalacza domu.

Całym sensem wiernego psa było kochać chłopca, być z nim i go uszczęśliwiać. I oto pies budzi się w kolejnym wcieleniu, jako suczka – Ellie.

Powołaniem tego psa, w każdym wcieleniu było ratowanie ludzi, jednak najbardziej na świecie tęsknił do swojego ukochanego chłopca, który nazywał go psem – głuptaskiem.

Czytając tę książkę miałam wiele przeżyć i emocji: od radości i szczęścia, po rozpacz i łzy, ponieważ jak można być nieczułym wobec swojego ukochanego czworonoga, który do końca jest wierny swojemu panu.

Odczucia ludzkie są jednak trochę inne niż zwierząt, ale jedno nas łączy – kochać i śmiać się.

Ludzie są bardziej skomplikowani od psów i mają dużo ważniejszy sens życia. Głównym zadaniem psa jest być przy swoim chłopcu, trwać u jego boku i dawać mu pociechę i zapewnienie, że w ostatnich chwilach nie zostanie sam, że zawsze troszczy się o niego jego wierny pies.

Przeczytajcie koniecznie tę przejmującą historię, a dowiecie się co tak naprawdę myśli o Was wasz ukochany pupil.

Dowiecie się: co go bawi, a co smuci, jak wiele może poświęcić dla swojego pana i jakie ma tajemnice.

Książka jak również i film, którego premiera będzie w lutym 2017 powinny obejrzeć całe rodziny, bowiem jest to opowieść familijna.

Życzę dużo uśmiechu i zabawy.

Polecamy, zespół [Adres usunięty]

Pieskie życie

Zastanawialiście się kiedyś, co się dzieje w głowie waszego psa? Co myśli, co do was czuje i czy ludzkie zachowania nie wydają mu się dziwne? Człowiek nie jest w stanie do końca pojąć języka zwierząt, więc czy one są w stanie zrozumieć nas? Był sobie pies, który może odpowiedzieć na te wszystkie pytania.

Powieść W. Bruce’a Camerona nie jest zwykłą powieścią. Głównym bohaterem i zarazem narratorem jest pies Bailey, który stara się odkryć, jaka jest jego misja w świecie. Kiedy odnajduje swój cel, robi dosłownie wszystko, żeby go osiągnąć. Wbrew pozorom to nie jest tylko opowieść o życiu czworonoga – to przede wszystkim historia o ludziach, którzy popełniają błędy, ulegają emocjom i czasem są zbyt zagubieni, by sami mogli odnaleźć właściwą drogę.

Brzmi tajemniczo, ale naprawdę ciężko opisać tę książkę tak, żeby w pełni oddać moje wrażenia po przeczytaniu. Spodziewałam się, że „Był sobie pies” wyciśnie ze mnie łzy, spodziewałam się, że pewnie mnie też rozbawi w wielu momentach. Nie przypuszczałam jednak, że aż tak bardzo mnie pochłonie i chwyci za serce. Biorąc się za czytanie miałam pewne obawy, że tak nietypowa narracja może się okazać zbyt banalna, jakby autor chciał złapać czytelnika tylko i wyłącznie na to, że głównym bohaterem jest słodki psiak. Banałów może trochę tutaj jest, ale wszystko w granicy rozsądku, a książka ma do zaoferowania znacznie więcej niż pozornie płytkie wzbudzanie sympatii przy pomocy psiego narratora.

Początkowo, muszę przyznać, to pisanie z perspektywy psa wydawało mi się nieco infantylne. Naszego bohatera poznajemy jako szczeniaka, więc myśli Baileya są bardzo dziecinne, co dla kogoś może się okazać irytujące. Z czasem jednak to wrażenie minęło i naprawdę chylę czoła przed autorem, że tak fenomenalnie wczuł się w swoją historię. Świetnie było patrzeć na świat ludzi oczami psa, który dziwił się wielu rzeczom i nie potrafił pojąć podstawowych sytuacji, które dla nas są codziennością. W niektórych fragmentach mogłam się z tego powodu nieźle uśmiać, a bardzo sobie cenię humor w literaturze.

Fabułę Był sobie pies można poniekąd podzielić na dwa elementy: losy samego Baileya i przeżycia ludzi, z którymi ma kontakt. Oczywiście obie te części mają wpływ na siebie nawzajem, ale najważniejsze jest to, że każda z nich budziła u mnie jednakową ciekawość. Gdyby książka była zwykłą obyczajówką, koncentrującą się wyłącznie na ludzkich bohaterach, wciągnęłaby mnie niemal tak samo. Poza tym podobało mi się, że mogłam sama dopowiadać sobie wiele rzeczy: Bailey nie wszystko rozumiał, więc czasem trzeba było samodzielnie wywnioskować, co miało miejsce w danej scenie. W żaden sposób nie utrudniało to czytania, a nawet je umilało.

Pod wieloma względami powieść daje do myślenia. Jest o samotności, o miłości, o empatii, o potrzebie ratowania czyjegoś życia. Nie chcę zdradzać fabuły, najlepiej przekonać się na własne oczy. Mnie Był sobie pies zupełnie pochłonęło. Książka pięknie ukazuje relację człowieka i zwierzęcia – sama mam zwierzaki, z którymi jestem bardzo mocno związana, dlatego aż za dobrze rozumiałam właściciela Baileya. Chociażby dlatego warto sięgnąć po tę lekturę: żeby zobaczyć, jak bardzo taki czworonożny przyjaciel może wpłynąć na nasze życie. Jak bardzo zwierzęta są oddane swoim panom, troszczą się o nich, a przede wszystkim czują, więc potrafią tęsknić czy cieszyć się tak samo jak my. Wydaje mi się, że co niektórzy czasem zapominają, że kot czy pies to też żywe, wrażliwe stworzenie, dlatego mam ogromną nadzieję, że ta książka dotrze do wielu czytelników.

„Był sobie pies” to wyjątkowa powieść, napisana bardzo sprawnie, z humorem i ogromną dawką emocji. Ciężko się przy niej nie wzruszyć, zwłaszcza pod koniec, gdzie znajduje się cudowna puenta, która znakomicie podsumowuje tę historię. Polecam nie tylko wielbicielom zwierzaków, ale także tym, którzy są ciekawi, jak bardzo nasz świat jest pomerdany :)

"...(przeznaczenie) Zaprowadziło wprost do chłopca, a kochanie go i mieszkanie z nim było sensem całego mojego życia. Od tej chwili gdy się budziliśmy, aż do momentu zaśnięcia, byliśmy nierozłączni."

Wspaniała przygoda czytelnicza, prowadząca przez porywający i wzruszający świat, w którym losom ludzi towarzyszą fascynujące psie historie. Jak bardzo jesteśmy uzależnieni od naszych najwierniejszych czworonożnych przyjaciół, w jakim stopniu okazujemy im przyjazne uczucia i znajdujemy miejsce w ciepłym domu. Odpłacają się nam swoją bezgraniczną miłością, bezwarunkową akceptacją, wiernością, oddaniem i zrozumieniem sercowych potrzeb. Piękna, przenikliwa, z rewelacyjnym humorem i głębokimi przesłaniami powieść, wywołuje silne wrażenia, zapewnia niesamowite przeżycia. Przyznaję, że wielokrotnie podczas jej czytania obejmował mnie bardzo przyjemny dreszcz przejęcia, mocnego zaangażowania w lekturę i przywołania sentymentalnych wspomnień. Natychmiast czule odtwarzałam cudowne chwile z moimi dawnymi psimi członkami rodziny, lojalnymi obrońcami, mądrymi pocieszycielami, cudownymi towarzyszami lepszych i gorszych chwil. Książka wzbudziła we mnie ogromne emocje, podobne do tych z dzieciństwa, kiedy po raz pierwszy przeczytałam przygody Lampa, psa który jeździł koleją.

Dla psa zupelnie nie ma znaczenia jak wyglądasz, czym się zajmujesz, gdzie mieszkasz, w jakich czasach żyjesz, pokocha cię w pełni, bez względu na to jakiej jest rasy, umaszczenia, postury, płci, temperamentu, jak się wabi, ani w którym wcieleniu obecnie żyje. Taki właśnie jest niezwykle otwarty, bystry i sympatyczny główny bohater książki, wypełniający z całym oddaniem sens psiego życia, sprawiający by ludzie czuli się szczęśliwi i potrzebni. Psinka podążająca za instynktem ratowania zarówno przed zewnętrznymi zagrożeniami, jak i tymi mrocznymi płynącymi z wnętrza. Świat człowieka nie do końca zrozumiany, mocno pomerdany, a jednak wartościowy i bezcenny, gdzie wszystko wydaje się jednocześnie znajome i obce. I to silne przeświadczenie, że jako pies ma w życiu coś niezmiernie ważnego do zrobienia, dodawanie otuchy, łagodzenie bólu, pocieszanie i rozweselanie. W. Bruce Cameron opowiada wyjątkową historię, w której można się zaczytywać bez względu na wiek, wciąga czytelnika w porywającą opowieść przypominającą o najważniejszych wartościach w życiu, idealnie wpasowującą się w słoneczny i pochmurny dzień, długo niepozwalającą o sobie zapomnieć. Z wielką przyjemnością śledzimy mieszankę pozornie przypadkowych wydarzeń, które z czasem układają się w bardzo spójną i przekonującą całość. Ogromna pozytywna energia, ukojenie na wszelkie smutki, niezachwiana nadzieja, gorąca wiara w uzasadnione przeznaczenie, wieczną więź, nierozerwalne połączenie psich i ludzkich losów.

[Adres usunięty]

Pies Bailey, który przez pewien czas był też bezpańskim kundlem Tobym, ma w swoim psim życiu misję. Tak ważną, że wypełnienie jej zajmuje mu nie jedno, ale kilka żyć. Każde następne wcielenie, w którym zamieszkuje Bailey uczy go czegoś nowego, co ma pomóc mu w wypełnieniu życiowego zadania. A jest nim opieka nad ludźmi, a szczególnie jednym - chłopcem Ethanem. Po drodze ten niezwykły pies przeżyje jeszcze wiele niezwykłych przygód i uratuje kilka ludzkich istnień. Aż w końcu przyjdzie mu wrócić do swojego chłopca i z nim zostać do samego końca. Lecz czy zostanie rozpoznany i obdarzony taką samą miłością jak za pierwszym razem?

Całość recenzji dostępna pod adresem: [Adres usunięty]

Jeden pies i kilka wcieleń. W taki właśnie sposób poznajemy głównego psiego bohatera książki, który trafia do Ethana, by spędzać z nim czas. Następnie pies zdycha i rodzi się w nowej postaci, by kolejne psie życie spędzić ze swoim ukochanym człowiekiem. Całość jest pisana z psiej perspektywy. Książkę czyta się naprawdę sprawnie i jest całkiem wciągająca.

Wciąga, wzbudza emocje. Ciepła książka, którą warto przeczytać chociaż raz. I mieć na półce, by sięgać po nią częściej :)

"Byl sobie pies"- piekna ksiazka napisana oczami psiaka, tyle lat mam futrzaka i nie pomyslalam jak "rozumowal" kiedy go czegos staralam sie nauczyc.

Ukazuje losy Barleya, jego pomyrdany swiat, radosc, zabawe, milosc, przywiazanie.

Piekna powiesc zarowno dla doroslych jak i dzieci. Lektora obowiazkowa dla milosnikow czworonogow:)

(chusteczki obowiazkowe)

Właściciele i miłośnicy psów często zastanawiają się o czym myślą ich czworonożne pociechy oraz co by im powiedziały, gdyby tylko miały taką możliwość. Był sobie pies to książka, która daje sposobność odpowiedzenia na kilka tego typu pytań, ponieważ narratorem historii jest pies.

Powieść W. Bruce’a Camerona to historia psa szukającego celu swojego życia. Próbuje go odnaleźć już jako Toby, mieszkając w Zagrodzie Seniory, a gdy jako Bailey trafia do ośmioletniego Ethana, wydaje mu się, że najważniejszą rzeczą jest obdarzenie tego chłopca szczerą miłością, oddaniem i uwielbieniem. Czy to możliwe, żeby to właśnie to było celem psiego życia? Kolejne wcielenia przybliżają go do rozwiązania zagadki, przynosząc konkretne umiejętności oraz powiększając wiedzę na temat ludzi oraz funkcjonowania świata.

„Byłem psem, którego jedynym sensem życia było towarzyszenie i służba ludziom.”*

Był sobie pies to bardzo sympatyczna powieść, dzięki której można lepiej zrozumieć zachowanie czworonogów. Cameron w inteligentny, a zarazem niesamowicie prosty sposób pokazuje potencjalne procesy myślowe psa oraz skutki braku konsekwencji u właściciela. Bo co tak naprawdę rozumie pies? Pojedyncze słowa, które mają dla niego znaczenie, tembr głosu i odczucia człowieka. Sensownie przekazane komendy składają się w całość, a sprzeczne komunikaty wprowadzają w zakłopotanie, więc zwierzę próbuje radzić sobie z zadaniem na swój sposób. Autor pokazał też, że prawidłowe wyszkolenie psa jest trudne, wymaga wysiłku i oddania, ale może przynieść niesamowite efekty.

Cameron dokładnie przemyślał ideę książki i przy okazji przepięknej historii o przyjaźni, przemycił też sporo wiedzy o trzymaniu zwierząt w domu. Wielokrotnie pojawiała się kwestia kastracji oraz warunków, w jakich powinien mieszkać pies. Autor zaprezentował kilka modeli domów (idealnych dla czworonogów lub wręcz przeciwnie), zwrócił uwagę na kontakt zwierząt z dziećmi i konieczność egzekwowania obowiązków wynikających z posiadania w domu psa. Gdy Bailey narozrabiał, to Ethan musiał posprzątać po swoim zwierzaku. Niby nic, ot, fragment fabuły, a jednak zostaje w głowie.

Bailey jest uroczym bohaterem i zarazem narratorem całej powieści, więc chwilami książka może wydawać się infantylna lub głupiutka. Początkowo irytowały mnie zdrobnienia, dla których najczęściej nie znajdowałam logicznego uzasadnienia. Jednak w końcu przyjęłam do wiadomości, że narrator jest psem i patrzy na świat z perspektywy czterech łap, nosa i uwielbienia dla głaskania, zabawy i jedzenia. Wtedy książka przestała być dziecinna, a stała się zabawna i emocjonalna.

I to właśnie ten humorystyczno-emocjonalny wydźwięk jest najmocniejszą stroną książki. Podoba mi się pokazanie więzi, jaka tworzy się pomiędzy człowiekiem i jego psem. Bliska relacja między Baileyem i chłopcem była przepięknie pokazana, wskazywała na obustronną miłość i oddanie, co szczególnie uwydatniało się w chwilach rozstania. Z kolei wszystkie trudności komunikacyjne oraz wynikające z tego tytułu nieporozumienia lub zabawne rozważania Baileya były urocze i wielokrotnie sprowadzały na moją twarz uśmiech, a na biednego psiaka frustracje i niezrozumienie.

„Jestem grzecznym pieskiem, ale widocznie niewystarczająco grzecznym, żeby zasłużyć na przysługujące mi ciastko, nawet mimo tego, że jakąś minutę później trąciłem koszyk nosem dla przypomnienia dziewczynce, po co przyszła.”

Warto też wspomnieć, że Był sobie pies to wznowione wydanie książki Misja na czterech łapach. Ze względu na ekranizację historia doczekała się nowego tytułu i filmowej okładki, w której po prostu się zakochałam! Na ogół nie lubię filmowych okładek, ale ta jest tak śliczna, że nie mogłam przejść obok niej obojętnie. O ile poprzednia wersja nigdy mnie nie zaintrygowała, to tutaj szata graficzna zwyciężyła i dlatego dzisiaj mogę podzielić się z Wami moimi odczuciami.

Jedyne, do czego mogłabym się przyczepić, to dość duża liczba literówek. Najczęściej były to opuszczone literki lub brakujące ogonki, jednak gdy pies „rzuca się wrzód” zamiast „wprzód”, to już robi się trochę nieprzyjemnie (dla psa, rzecz jasna). I trochę dziwi mnie tak duża czcionka. Gdyby wybrać o rozmiar mniejszą, to nie pojawiałoby się wrażenie sztucznego pompowania stron. Chociaż w tej sytuacji pewnie dzieciom łatwiej się ją czyta.

Podsumowując: Był sobie pies to piękna historia pokazująca jaki los może spotkać czworonoga oraz jakim uwielbieniem i szczerym oddaniem może darzyć człowieka. Książka bawi, wzrusza, rozśmiesza i uczy, a przy tym jest napisana tak prostym językiem, że bez problemu można ją dać do przeczytania osobom w każdym wieku. Polecam właścicielom i miłośnikom psów, którzy niejednokrotnie uśmiechną się (lub wzruszą), przypominając sobie własne przejścia z czworonogami, oraz wszystkim, którzy lubią książki przekazujące wartości i wiedzę w lekkostrawnej formie.

---

* Wszystkie cytaty pochodzą z książki Był sobie pies autorstwa W. Bruce'a Camerona.

O książce słyszałam już jakiś czas temu. Potem zobaczyłam zwiastun filmu, na którym płakałam, ale tak mi się spodobał, że odtwarzałam go kilka razy. Wtedy wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę, a jako miłośniczka zwierząt chciałam zrobić to jak najszybciej.

Wszyscy wiemy, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Bailey to pies, który odradza się na nowo i szuka swojego przeznaczenia. Za każdym razem trafia do innych osób i jest inaczej traktowany. Jak wiadomo zachowanie psa zależy od tego, jak zostanie wychowany. W przypadku Baileya widać to bardzo dobrze. Dzięki temu możemy zobaczyć, jak ludzie traktują zwierzęta. Te wszystkie przeżycia pozwoliły naszemu głównemu bohaterowi, zdobyć doświadczenia, które pomogły mu spełnić jego misję.

Autor przedstawił nam tę historię z punktu widzenia psa. Zawsze mnie ciekawiło, jak zwierzęta widzą nas, a ta książka dała mi możliwość przybliżenia sobie tego. W bardzo uroczy sposób zostały pokazane, niektóre rzeczy. Przemyślenia Baileya zmieniały się wraz z jego wiekiem, im był straszy, tym lepiej rozumiał, niektóre sprawy, niż jak był szczeniakiem. Problemy ludzkie, które obserwujemy razem z głównym bohaterem, zostały przedstawione w inny sposób niż normalnie jest to pokazane w literaturze. Zachowania, które są dla nas normalne, dla psa były jedynie pewnymi wskazówkami do tego jak ma się zachować w danej sytuacji.

Książka wywołała we mnie wiele emocji, które odczuwam nawet dzisiaj, kilka dni po przeczytaniu. Zabierając się za lekturę byłam przygotowana na łzy, ale nie sądziłam, że aż tyle ich wyleję. Wiedziałam, że Bailey będzie umierał, ale każda jego śmierć i cierpienie właścicieli ściskały mnie za serce. To były momenty, kiedy musiałam odłożyć książkę i chwilę odczekać zanim będę w stanie kontynuować historię.

Był sobie pies to powieść wzruszająca o poszukiwaniu celu w życiu przez psa, który na nowo się odradza.

Historia obrazuje nam miłość, ale także cierpienie jakie doświadczył Bailey. Ta książka jest nie tylko dla ludzi, którzy kochają psy, ale też dla miłośników zwierząt, jak i również osób, które nie doceniają towarzystwa czworonożnych przyjaciół. Ta pozycje na zawsze zostanie w moim sercu, bo po niej zaczęłam trochę inaczej patrzeć na zwierzęta. Teraz będę się jedynie zastanawiać czy moje czworonogi też mają do wypełnienia jakiś cel w życiu. Czytając tę książkę zaopatrzcie się w chusteczki i dam Wam mała radę - jeśli nie oglądaliście jeszcze zapowiedzi, to nie róbcie tego, bo dowiecie się, jakie jest zakończenie tej pięknej historii.

Pies, reinkarnacja, psia perspektywa - mogłoby się wydawać, że to kolejna nudna opowieść z udziałem czworonoga, jednak są to daleko już porzucone domysły, bo "Był sobie pies" to piękna historia, w której najważniejszym wątkiem jest odnalezienie sensu życia.

Książka zaczyna się niepewnie, a pierwszy psi żywot nie jest tak dogłębny jak inne, lecz jeśli odrodzimy się wraz z Baileyem jako nowa istota w następnych rozdziałach, to na pewno nie pożałujemy. Styl autora jest bardzo przystępny i łatwy w czytaniu, więc jeżeli dołożymy do tego jeszcze wspaniałą fabułę, to nie ma się nad czym zastanawiać, jak tylko brać się do czytania.

Jak na prawie 400 stron treści, mam wrażenie jakby wszystkie wydarzenia umknęły w ciągu jednej chwili. Książkę czyta się naprawdę jednym tchem!

Z każdym kolejnym życiem psiaka poznajemy nowe osoby z indywidualnymi historiami. Są wesołe i szczęśliwe momenty, ale bywa też i czasem bardzo niebezpiecznie. Zadaniem Baileya jest wykonanie zadania, o którym sam nic nie wie. Podczas tej literackiej podróży widzimy ludzkie życie z perspektywy psa i zaczynamy tak naprawdę rozmyślać, jak to wszystko działa i jaki jest nasz życiowy cel.

Ukazane sytuacje w książce pokazują, że w życiu bywa różnie, ale to od nas i od psa zależy jak ono się potoczy.

Był sobie pies to przecudowna książka Bruce'a Camerona, o tym jak pewien sympatyczny psiak szuka swojego miejsca na Ziemi. Podczas swoich poszczególnych wędrówek uczy się nowych uczuć i nowych pojęć. My mamy tylko jedno życie, więc powinniśmy się za nie mocno wziąć.

Książka ta (prawie) całkowicie zawładnęła moim sercem. Czytając ją, czujemy od radości po wzruszenie. Jest to piękna opowieść, którą czyta się jednym ciągiem i nie można się oderwać, póki się nie skończy. To naprawdę warta uwagi książka!

Dla młodego, dla starszego, dla niej i dla niego, stanowczo polecam!

Recenzja pochodzi z [Adres usunięty]

"Był sobie pies" to książka idealna dla miłośników zwierząt, a zwłaszcza psiaków. Przepiękna historia, którą poznajemy w punktu widzenia czworonoga. Dla mnie to coś nowego i fajnego. Bardzo podobało mi się to, że mogłam wczuć się w postać psiaka i poznawać wszystko jego oczami. Świetna przygoda, a sama historia niebywale urocza, ciepła, pełna miłości i niewątpliwie jedna z moich ulubionych. Sama kocham zwierzaki, mam ich trochę i jestem wrażliwa na ich punkcie, więc ta powieść pokazała mi jak wygląda psi świat. Jak te zwierzaki czują i odbierają świat. Uważam, że "Był sobie pies" jest cudowna i jestem ciekawa filmu. Obawiam się tylko, że łzy polecą strumieniami.

Pierwsze co przyciąga wzrok, to okładka. Przepiękna, prosta i łapiąca za serce. Psiak z takimi rozmarzonymi ślepkami i uśmiechniętym, ufnym pyszczkiem? Jestem kupiona! Coś pięknego. Często czytając książkę, po prostu zamykałam ją, żeby popatrzeć na ten ufny i przyjazny pysk psiaka. Sądzę, że nie tylko ja zostałam kupiona okładką. W księgarni większość nie przejdzie koło niej obojętnie. Później sam opis, który przekonał mnie od pierwszego przeczytania. Lubię historie, które wzbudzają we mnie wiele emocji, a "Był sobie pies" niewątpliwie do takich należy. Co do tego nie miałam najmniejszych wątpliwości. Później obejrzałam zwiastun filmu na podstawie książki i przepadłam. Książka przeczytana i pokochana całym sercem. Teraz przyjdzie czas na film.

Bailey uważa, że ten świat jest naprawdę pomerdany! Nie ma czemu się dziwić. Jeśli skusicie się na tę przepiękną powieść, sami utwierdzicie się w tym przekonaniu. Tak naprawdę psiaka poznajemy w kilku jego życiach. Na początku jako szczeniaka, który dorasta z trójką rodzeństwa na dziko - bezpańsko, w lesie. Nie będę zdradzała, jakie życie będzie miał później, bo to sama frajda dowiedzieć się samemu, ale co mnie zaskoczyło pozytywnie to, to, że psiak każde życie pamięta. Dzięki temu pewne wydarzenia będą miały ciąg dalszy i tym bardziej wzruszają czytelnika.

"Był sobie pies", to książka która nie tylko wzrusza i bawi. To książka, która opowiada nam jak ważna jest więź człowieka i zwierzęcia, jak wielkie jest to oddanie i miłość łącząca te dwie istoty. Każdy kto miał, bądź ma ukochanego psiaka, wie o czym mowa. Przychodzi jednak ten czas, kiedy trzeba się rozstać... Żal, cierpienie i smutek temu towarzyszące są obezwładniające i to wie każdy, kto stracił oddanego przyjaciela. I o tym realnym aspekcie nie zapomniał autor.

Książka Camerona nie jest tylko i wyłącznie dla dorosłego czytelnika. Osobiście uważam, że śmiało można ją podarować trochę starszym dzieciakom, które kochają czytać, ponieważ ta przygoda jest naprawdę wspaniała. Uważam, że "Był sobie pies", to lektura dla każdego i każdemu ją polecam, i polecać będę. A sama na pewno jeszcze kilka razy do niej wrócę. Teraz nie mogę się doczekać premiery filmu! Zapas chusteczek się przyda, to na pewno!

sol-[Adres usunięty]

"Jeśli mogę Cię lizać i kochać, to mam cel w życiu".

Świat pędzi i chociaż mogłoby się wydawać, że doskonale radzimy sobie z dotrzymaniem mu kroku, często w tym biegu za pieniądzem, prestiżem gubimy to, co najważniejsze: miłość oraz uśmiech. Niekiedy, łapiąc dech zadajemy pytanie: po co? Po co bierzemy udział w tym wyścigu, za czym lecimy? dokąd to nas zaprowadzi? Sądzę, że wielu z nas potrzebowałoby przyjaciela. Przyjaciela, którego życiową misją jest pomoc ludziom w odnalezieniu tego, co na prawdę istotne. Przyjaciela, który zaprowadziłby do naszej egzystencji miłość i jakże istotny uśmiech.

Całkiem niedługo, ponieważ już siedemnastego lutego br. na ekranach kin uzyskamy możliwość obejrzenia niezwykłego filmu. Mowa w tym momencie o filmie: "Był sobie pies". Zanim jednak wybierzemy wygodnie rozsiądziemy się w kinowym fotelu, warto chociaż delikatnie nakreślić fabułę zarówno nadchodzącego filmu jak i książki. Jest wśród nas zapewne duża grupa ludzi kochająca psy. Jak wiadomo, pies jest wspaniałym przyjacielem człowieka. Uwielbiamy zabawy z czworonogiem, jego radość na nasz widok, szczęście i spokój malujące się w oddanej i ciepłej barwie oczu, przechylający się łebek, gdy pupil przysłuchuje się wypowiadanym w jego kierunku słowom. Jest strażnikiem, dzięki niemu możemy poczuć się bezpiecznie. Tym podobnych zalet można wymieniać i wymieniać.

Bailey - główny bohater prezentowanej książki, za swoją misję obiera naprowadzenie swoich właścicieli na ścieżkę szczęścia, uśmiechu i miłości. To niezastąpiony, oddany przyjaciel małego chłopca, który dla niego jest gotów na wielkie poświęcenia.

"Był sobie pies" to książka, która na półki naszych księgarń dopiero trafi, ale już teraz warto zaznaczyć ją na czytelniczej liście, jako tą absolutnie godną przeczytania. Bardzo się cieszę, iż miałam możliwość pochłonąć ją przed premierą. Była to przyjemność, którą życzę każdemu. Czytelnik zostaje wprowadzony w świat, w którym prym wiodą psy. Bailey trafia na ziemię, ponieważ ma tutaj niezwykle ważne dzieło do wykonania, lecz okazuje się, że jedno życie nie wystarcza, aby doprowadzić zadanie do końca. Potrzeba więc ponownego odrodzenia i działania...

Chociaż to może wydać się dziwne, dzięki tej lekturze inaczej spojrzymy na nasze zwierzaki. Często przecież zapominamy, iż one odczuwają ból, strach ale i radość, tak jak my. Wyjątkowa opowieść o wielkiej miłości, ogromnym przywiązaniu oraz jeszcze większej tęsknocie. Historia o tym, że to najważniejsze, najistotniejsze ziemskie uczucie, jakim jest miłość, powinniśmy stawiać zawsze na pierwszym miejscu w hierarchii wartości. Familijna powieść dla całej rodziny. Wzruszenia przy niej gwarantowane.

Każdy, kto w swoim życiu posiada bądź posiadał psa, zapewne niejednokrotnie zastanawiał się, o czym ON sobie myśli? Czy rozumie wszystko to, co do niego mówimy? Dzięki tej książce, po części poznacie odpowiedzi na te pytania, gdyż głównym bohaterem powieści jest właśnie pies. I to z jego perspektywy poznajemy świat, który jest nieźle pomerdany.

Bailey prowadzi nas przez całą powieść, sam uczy się życia i otaczającego go świata. Ale niejednokrotnie to ON sam, staje się nauczycielem dla ludzi. Mimo wszystko, jedno jest pewne - psy są uzależnione od swoich opiekunów. To tylko i wyłącznie od nich zależy jak będzie wyglądało ich życie.

"Dlaczego nie odstępowało mnie przeświadczenie, że jako pies mam w życiu coś do zrobienia?"

Wzięcie psa pod swój dach, jest równoznaczne z wzięciem odpowiedzialności za niego. Pies, to nie jest zabawka, którą możemy wyrzucić, gdy nam się znudzi. Każde zwierzę oczekuje miłości, czułości i zainteresowania.

Był sobie pies to powieść, która wzrusza i ujmuje za serce nie tylko miłośników psów, ale każdego człowieka. To powieść nie tylko o psie, ale o miłości, przemijaniu oraz wzajemnym zaufaniu. Pies, to najlepszy przyjaciel człowieka, a Bailey jest tego najlepszym przykładem. Można by rzec, że kiedy pies odchodzi idzie do nieba, jednak nasz bohater odradza się w nowym życiu, by wypełnić swoją misję.

Książka jest napisana w najprostszy ze sposobów. Podczas czytania czytelnik nie nudzi się, poznaje świat psimi oczami, oraz otaczających go ludzi. Przy tym korzystamy my sami, gdyż z każdą przeczytaną stroną uczymy się czegoś nowego - przede wszystkim o sobie samych.

Życia psa z życiem człowieka nie można porównać. Różnimy się pod każdym względem. Człowiek jest zabiegany, często nie ma na nic czasu, musi pracować. Natomiast pies żyje beztrosko (oczywiście, jeśli ma kochającego właściciela, który należycie się nim opiekuje), nie martwi się problemami dnia codziennego, w misce zawsze ma coś do jedzenia, domaga się pieszczot, ale także wnosi wiele pozytywnej energii do życia człowieka.

"Byłem psem, którego jedynym sensem życia było towarzyszenie i służba ludziom."

Sama jestem szczęśliwą posiadaczką suczki i nie raz, nie dwa zastanawiałam się jakie myśli krążą w tej psiej główce? Po części, dzięki tej książce, udało mi się wniknąć w głąb psiego rozumowania. Psy to niezwykle mądre stworzenia, są oddane człowiekowi i nigdy go nie opuszczają. Potrafią wyczuć u niego smutek, żal i cierpienie i dodawać mu otuchy.

Dzięki Baileyowi poznaliśmy psi świat z różnych perspektyw. On miał kilka żyć, a w każdym z nich inne zadanie do spełnienia. Zobaczyliśmy niezwykłą więź psa z człowiekiem, jego miłość, oddanie i poświęcenie. Psi świat jest pełen zagadek, niespodzianek oraz odkryć. Niestety nie wszyscy ludzie są przyjaźni tym istotom, bywają i tacy, którzy się nimi nie przejmują. Dlatego, zanim zabierzemy do domu psa, powinniśmy się dziesięć razy zastanowić, czy będziemy w stanie poświęcić mu całą swoją uwagę, czy będziemy potrafili wziąć za niego całkowitą odpowiedzialność, ale przede wszystkim czy podołamy temu zadaniu, jakim jest niejednokrotne poświęcenie względem naszego pupila. Zwierzę nie jest rzeczą, ono tak samo jak my - ludzie - czuje.

Był sobie pies to ciepła i wzruszająca powieść, która chwyci za serce swego czytelnika, pokaże mu czym jest prawdziwa miłość, przyjaźń i oddanie. Wniesie w nasze życie wiele radości i pozytywnego myślenia. Ale również skłoni do refleksji nad własnym życiem. Gorąco polecam tę powieść każdemu z Was. Gwarantuję, że uronicie niejedną łzę.

Recenzja również na [Adres usunięty]

"Był sobie pies", jest książką wyjątkową, niezwykłą i niepowtarzalną. Oczarowała mnie już od  samego początku swoją fabułą oraz głównym bohaterem, który jest niesfornym psiakiem.

Bailey, urodził się w dziupli, z której został zabrany ze swoją rodzinom, po czym trafił do Zagrody. Spędził tam trochę czasu, a następnie stracił życie. Wydawałoby się, że to koniec jego historii, a jednak to był początek jego przygód. Narodził się na nowo, kolejnych kilkanaście razy. Z każdym nowym życiem stawał się mądrzejszy i trafiał do nowych właścicieli. Los płatał mu figle, jednak wiedział, że stworzony jest do wypełnienia swojej misji. Jego cel był określony, chociaż nie wiedział, jaki ON jest.

Od przybłędy, po wiernego przyjaciela.

Nie ma słów, które mogłyby określić tę książkę. Jej wspaniałość jest nie do opisania. To co się tutaj dzieje przerasta mnie i ciężko jest mi wyrazić i obrać w słowa wszystkie emocje, które towarzyszyły mi podczas czytania.

Czytanie książek, w których występują zwierzęta jest dla mnie bardzo trudnym przeżyciem. Kiedy po nie sięgam, wiem, że będę ryczeć. Zawsze tak było. I dlatego też, sięgając po "Był sobie pies", nastawiłam się na potok łez. Wydawałoby się, że takie nastawienie pomoże mi w przebrnięciu przez całą historię, ale tak nie było. Było bardzo, bardzo "źle", emocje wypłynęły ze mnie strumieniem, a ja wyłam i wyłam.

Każde nowe życie Baileya, przynosiło ze sobą coraz więcej emocji. Były łzy radości oraz smutku. Śmiałam się i płakałam. A wszystko w tej jednej, z pozoru zwyczajnej książce.

Życie Baileya nie do końca jest usłane różami. Autor pokazał prawdziwe oblicze psów i to, co mogą czuć. Ich myśli i naturalne zachowania są przedstawione w tak genialny sposób, że czasami ma się wrażenie, jakby czytało się o życiu człowieka.

Czytając, poznajemy różne oblicza psiego życia, zróżnicowanie charakterów, odbiór ludzkich emocji, hierarchię, pragnienia i marzenia, bo zwierzęta też je mają. Ale nie tylko spotykamy tutaj zachowania zwierzęce. W. Bruce Cameron pokazał prawdziwe oblicze ludzi, tych, którzy posiadają głowę i dbają o mniejszych przyjaciół, a także tę część głupią, bezmyślną i dbającą tylko o swoje dobro i majątek, tych, którzy z zimną krwią potrafią uśpić zwierzę, tylko dlatego, że jest złe, okaleczone. Ogromnie bolało mnie serce, gdy musiałam o tym czytać, bo to wszystko spotyka się w codziennym życiu. Ludzie "niszczą" zwierzęta i ich psychikę, uczą walczyć. Jest to okropne, nienawidzę takich ludzi! I cieszę się, że autor mocno i stanowczo pokazał codzienność.

"  - Nie ma złych psów, Bobby. Są tylko źli ludzie. Tu potrzeba miłości.

- Czasami psy są zepsute w środku, Seniora. I nic nie jest w stanie ich już naprawić. "

Kolejnym ogromnym plusem tej książki, jest pokazanie dwóch obliczy schronisk dla zwierząt.

Mamy tutaj dwa. Te, w których ludzie poświęcają wszystko co mają, aby zapewnić dobry byt czteronożnym przyjaciołom i chociaż nie mają dobrych warunków, starają się dać im to, co najlepsze. Nie interesują ich pieniądze, a dobro zwierząt.

I te, które patrzą na pieniądze i nie przekraczanie funduszy oraz dostępnego miejsca w schronisku. Te cholerna schroniska, które bez namysłu usypiają psy, bo są "groźne i zepsute", okaleczone i nienadające się do niczego. Te, którym ciężko wyłożyć odrobinę więcej funduszy na potrzebujące zwierzaki, tylko dlatego, że im tak się podoba. Bestialstwo.

I wiecie co? Jestem za tym pierwszym schroniskiem! Co z tego, że nie do końca jest tam idealnie? Ważne, że zwierzęta mają zapewnioną opiekę, leki i jedzenie. Taka prawda.

Jestem wściekła i jednocześnie wdzięczna autorowi za pokazanie tego wszystkie. Bo to prawda, tak jest w codziennym życiu. Nieprawdopodobne? A jednak. Znam to z własnego doświadczenia.

Uważam, że "Był sobie pies", jest przewspaniałą książką, obok której nie można przejść obojętnie. Jest to niedopuszczalne. Wiem, że wielu z was boi się, że będzie przy niej płakać, cierpieć i przeżywać wszystko dziesięciokrotnie mocniej, bo głównym bohaterem jest pies. I wiecie, co ja wam powiem? Nie bójcie się! Nie ma czego się bać. Łzy nie są złe, łzy tutaj są dobre. Poznacie wartościową, piękną historię oraz miłość, głęboką miłość, która jest w każdym zwierzęciu. Zobaczycie więź między człowiekiem i psem, wpadniecie w wir pomerdanego świata. Wasze serca rozbiją się na kawałeczki, otworzycie je na świat, staniecie się jeszcze bardziej empatycznymi ludźmi i zaczniecie patrzeć inaczej na otaczającą was naturę.

Nie zastanawiajcie się, sięgnijcie, a nie będziecie żałować.

A po lekturze? Po lekturze zachęcam was do obejrzenia filmu, który wyjdzie już w lutym.

Otwórzcie serca i szerzcie dobro, bo w każdym człowieku są dwa wilki, ten dobry oraz zły i zawsze wygrywa ten, którego karmimy.

Do przeczytania tej książki skłoniła mnie okładka i ta jedna linijka tekstu ,,Ten świat jest naprawdę pomerdany!''. Nie ma się co oszukiwać, pierwszy raz w życiu, kiedy zobaczyłam samą okładkę, w mojej głowie zaświeciła się taka mała lampka i pokazał się napis ,,Muszę ją przeczytać!''. Nie obchodził mnie tekst z tyłu, czy czytanie recenzji innych blogerek, taki pyszczek jaki jest ukazany na samym początku kradnie serce czytelnika i rewelacyjnie się prezentuje na półce w domu! ,,Był sobie pies'' to wyjątkowo pomysłowa, przejmująca, z dużym poczuciem humoru i zaskakującymi zwrotami akcji powieść! Nie żałuję ani chwili z nią spędzonej!

"Dlaczego nie odstępowało mnie przeświadczenie, że jako pies mam w życiu coś do zrobienia?"

Od dziecka, widząc psa, w mojej głowie rodziła się myśl ,,O czym myśli ten czworonogi przyjaciel?''. Osobiście nigdy psa pod swoim domem nie miałam, więc nie mogę porównać żadnego czworonoga do psa z książki o imieniu ,,Bailey'', jednak mogę powiedzieć co myślę i co czułam podczas czytania, co mam nadzieję starczy, aby przekonać was do przeczytania tej rewelacyjnej i niezwykłej książki.

Jako ludzie co wiemy o naszym czworonogich towarzyszach? Oprócz szczekania, gonienia swojego ogona i gryzienia butów nic nie rozumiemy. Nie rozumiemy ich języka, nie rozumiemy wielu momentów, wielu informacji, które starają się nam przekazać za pomocą skomlenia, szczekania czy turlania się. I wtedy dostajemy do rąk książkę, napisaną z perspektywy.... psa! Całość napisana jest z perspektywy pieska o imieniu ,,Bailey''. Poznajemy z jego punktu widzenia świat i nasze codzienne sytuacje. Dla psa jest to całkiem nowa sytuacja, a jeszcze dziwniejsze jest dla niego to, że po jednym, życiu odradza się, jako nowy pies w nowej rodzinie! Bailey za każdym swoim pokoleniem zatwierdza się w przekonaniu, że żyje dla jakiegoś określonego celu. A mianowicie miłość do człowieka, pomaganie mu i wierność. To staje się jego celem. Miłość Baileya nie zna granic, a ON zaczyna rozumieć, że najważniejsze na świecie jest możliwość kochania i śmiania się!

„Niektóre psy chcą po prostu być wolne i móc sobie swobodnie biegać, bo nie mają chłopca, który je kocha”.

Cała książka, aż tryska od emocji. Czytając zostajemy pochłonięci do reszty światem pieska, który nagle poznaje, co to dobro, zło, koty i wiele innych rzeczy dla niego na początku dość niejasnych. Czytając, czułam radość i aż serce mi się cieszyło, kiedy widziałam przez wyobraźnie, jak ten mały uroczy czworonóg zaczyna chodzić, wygłupiać się z rodzeństwem, czy poznaje pierwszego w swoim życiu człowieka! Później w moich oczach pokazały się łzy, a ciałem wstrząsnął szloch. Bałam się, śmiałam i siedziałam cała zestresowana trzymając książkę w spoconych dłoniach. Autorka napisała świetną książkę, która wywiera na czytelniku mnóstwo najróżniejszych uczuć, od śmiechu po płacz.

Jestem pod wielkim wrażeniu, że Cameron potrafiła, aż w takim stopniu wczuć się w pieska, że dała radę napisać powieść z jego perspektywy, nie gubiąc przy tym poczucia humoru, uczuć i wielu pomerdanych sytuacji! Właśnie tym skradła moje serce, przekonała mnie do siebie i wiem, że będę z utęsknieniem patrzyła za jej kolejnymi książkami.

Czytając, nie można nie pokochać tak wspaniałego psa! Jest ON oddany, wierny, czuły i bardzo inteligentny. W wielu momentach wykazał się ogromną inteligencją i dojrzałością, jak na zwykłego psa. Po przeczytaniu tej książki moje podejście do naszych kochanych czworonogów bardzo się zmieniło! I właśnie po tej lekturze zrozumiałam jak wspaniałymi stworzeniami są psy i ile trzeba zrobić, aby odpłacić im, chociaż trochę za im dozgonną miłość i wierność, którą obdarzają właściciela każdego dnia od nowa!

Na początku siadając do lektury myślałam, że to będzie jej główny wątek, główny powód jej powstania. Rozbawienie nas, ukazanie na naszych twarzach uśmiechu. Jednak poznając kolejny to rozdział, zrozumiałam, że bardzo się pomyliłam. ,,Był sobie pies'' to powieść stworzona nie tylko dla dzieci czy młodzieży. Jest to dzieło stworzone dla każdej grupy wiekowej! Książka jest fenomenem i mogę zdecydowanie powiedzieć, że będzie o niej jeszcze głośno, zwłaszcza, że doczekała się też swojej ekranizacji, która wchodzi do kina już najprawdopodobniej w lutym! Polecam każdemu, bo naprawdę warto przeczytać tak niesamowitą książkę!

[Adres usunięty]