Audiobook Zero mp3

Matematyka zabija ☠️ Ktoś w końcu miał odwagę to powiedzieć 😉 Ja ledwo uszłam z życiem! Od czasu matury staram się trzymać z daleka od skomplikowanych obliczeń, ale wiadomo… Trzeba umieć liczyć. Zwłaszcza na siebie.

Ava Majewska nie bała się zrobić tego, co uczniom wybija się z głowy od poziomu nauczania początkowego – dzielić przez zero. Okazać się to mogło przełomowym odkryciem, zmieniającym układ sił w nauce i… biznesie. Ta wiedza okazuje się śmiertelna. Wkrótce wszyscy, którzy usłyszeli o tej teorii, znajdują się w niebezpieczeństwie.

Wiedza to władza, a ta przekłada się na realny zysk. Ktoś chce posiąść na wyłączność odkrycie młodej naukowczyni, a ta zmuszona jest uciekać, żeby przeżyć. Podejrzani są właściwie wszyscy, a na pytanie „komu zaufać” prawidłowa odpowiedź powinna brzmieć „nikomu”.

„Zero” to thriller z sensacyjnym zacięciem. Początek – rozważania matematyczne i fizyczne – mocno mnie wyczerpał, później musiałam zachować czujność, by nie pogubić się gąszczu osób i miejsc. Im dalej w książkę, tym bardziej tempo wzrasta, aż do finału rodem z filmu o pewnym agencie, zwanym 007. Nie czytałam „Zderzacza”, do którego są liczne nawiązania, ale nie stanowiło to problemu – poszczególne wątki zostały przywołane, bym mogła zrozumieć ich znaczenie i związek z aktualnymi wydarzeniami. A także – dlaczego stare tajemnice nie przestały być niebezpieczne

Interesujesz się nauką i odkryciami? Czy uważasz, że nauka rozwinęła się do tego stopnia, że może kiedyś uratować ludzkość, ale i z łatwością ją zgładzić? 💬

Sama średnio interesuję się nauką jednak bardzo lubię wykorzystanie jej motywu w książkach. Tak trafiłam na „Zderzacza” Joanny Łopusińskiej, którym dosłownie się zachwyciłam i z ogromnym entuzjazmem podeszłam do jej nowej książki „Zero”. Czy „Zero” trzyma poziom swojej poprzedniczki? 🔻

Zdecydowanie tak. Ba! Śmiem twierdzić, że „Zero” jest jeszcze lepsze i Autorka zawiesiła nim sobie bardzo wysoko poprzeczkę.

Na samym wstępie odrazu zaznaczę, że książka ta ściśle nawiązuje do wydarzeń ze „Zderzacza”, więc warto zachować chronologię w czytaniu, aby lepiej zrozumieć poczynania bohaterów i odnaleźć się w całej historii. Jednak oczywiście nie jest to warunek konieczny i można te thrillery traktować jako odrębne historie.

Autorka ma bardzo lekkie pióro, więc przez historię dosłownie się płynie, a krótkie rozdziały dodają całości dynamiki. Łopusińska zadbała o to, aby thriller trzymał w napięci od samego początku do końca. W genialnie skonstruowaną fabułę wplotła tajemnicze zniknięcia, zabójstwa, pościgi, niespodzianki, podróże i oczywiście matematyczne odkrycie. Tytułowe „zero” dodaje całości smaczku, wywołuje ciarki, a w momencie kiedy odkrycie połączy się z pościgami i zabójstwami, to dochodzimy do wniosku, że może zmienić ono dosłownie cały świat!

Ciekawym zabiegiem było tutaj ujawnienie Czytelnikowi już na samym początku kto czycha na życie i odkrycie Avy. Czy przeszkodziło to w czytaniu? Czy odebrało z niego frajdę? Zdecydowanie NIE! Autorka zadbała o to, abyśmy się nie nudzili, a nasza ciekawość stale była pobudzana. Do tego mnogość postaci, wątków powodują, że na lekturze trzeba się naprawdę mocno skupić. Chociaż trzeba przyznać, że z każdym kolejnym rozdziałem coraz łatwiej lawirować pomiędzy wszystkim postaciami i wydarzeniami. Jednak dla ułatwienia na początku książki znajdziemy spis wszystkich ważniejszych postaci, dzięki czemu w razie pogubienia z łatwością można sobie odświeżyć pamięć kto jest kim.

Warto też nadmienić, że książka osadzona jest w naukowym świecie więc znajduje się w niej dość fachowe słownictwo. Jednak Łopusińska zadbała o to, aby wszystko świetnie wytłumaczyć i sprawia to, że nie mamy odczucia jakbyśmy czytali podręcznik akademicki.

W całym tym matematycznym świecie, pościgach, zbrodniach, tajemnicach nie brakuje także LUDZI, bo „Zero” to tak naprawdę historia o ludziach. Przyglądamy się ich uczuciom, rolom w życiu, pragnieniom, podejściu do śmierci. Znajdziemy tutaj duży ładunek emocjonalny spowodowany zdradami, przyjaźniami, dawnymi miłościami, pragnieniami zemsty. Wszystkie te elementy w połączeniu z nauką tworzą niesamowitą całość od której naprawdę nie można się oderwać.

„Zero” to książka, która robi ogromne wrażenie. Autorka udowadnia jak nauka może być pasjonująca, a połączenie jej z niebanalną fabułą sprawia, że thriller ten staje się lekturą niezapomnianą. Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

Zero niewątpliwie jest wytworem umysłu ścisłego i nie wykluczam, że właśnie dla takowych osób zostało napisane. Sporo tu specjalistycznej wiedzy, która na pewno kogoś zainteresuje. Widać, że autorka włożyła dużo pracy w opracowanie tej treści. Doceniam, ale nadal mnie to nie przekonuje. Więc w sumie nie do końca wiem, komu Zero polecić. Może po prostu spróbujcie i przekonajcie się sami?

Pełna recenzja w serwisie W Roli Mamy

Ava Majewska to dwudziestodwuletnia doktorantka, która dokonała przełomowego matematycznego odkrycia na temat dzielenia przez zero. W niewyjaśnionych okolicznościach zaczynają ginąć ludzie mający z nią związek. Czy ją również dopadnie morderca, a może kobieta zdoła uciec i dokończyć pracę nad swoim odkryciem?

Widziałam, że ta książka zbiera dobre oceny, jednak ja kompletnie nie potrafiłam się w nią wgryźć, nie mogłam się na niej skupić, moje myśli odbiegały daleko, ponieważ okropnie się nudziłam. Cała ta historia wdała mi się pogmatwana, rozwlekła i ciężko mi w zasadzie byłoby opowiedzieć, o czym tak naprawdę jest. Plus za ściągę w postaci wypisanych na początku bohaterów. Jest ich całkiem sporo i musiałam zerkać do niej, by się nie pogubić. Kocham thrillery, lecz ten nie dostarczył mi żadnych emocji.

Myślę, że ta pozycja bardziej spodoba się umysłom ścisłym, wielbicielom matematyki oraz fizyki, a także tym, którzy lubią czytać na temat odkryć w dziedzinie nauki. Gdzieś czytałam również, że zdarzenia w niej zawarte są ściśle związane z inną książką autorki, więc chyba warto zacząć od „Zderzacza”, zanim sięgnie się po „Zero”.

Jeśli szukacie czegoś lekkiego, niezobowiązującego, przy czym będziecie mogli się zrelaksować i odpocząć od dnia codziennego, to raczej tutaj tego nie znajdziecie. Przy lekturze książki trzeba się skupić. Mnogość wątków i postaci nie pozwala na choćby chwilową utratę orientacji. Znaleźć tu można również fachowy język związany z matematyką, przez co pozycja wydaje się jeszcze trudniejsza.

Podziwiam autorkę za sprawne lawirowanie między wszystkimi wątkami, ogarnianie tematu, o którym pisała, a który wcale nie jest łatwy. Wydaje mi się, że ta pozycja nie jest zła, tylko po prostu nie każdemu przypadnie do gustu. Jeśli ktoś zna twórczość Joanny Łopusińskiej i odpowiada mu jej styl, to zapewne będzie się przy tej powieści bawił wyśmienicie, a jeśli jej nie zna, ale lubi tego typu historie: z matematyką, fizyką, pracownikami naukowymi, badaniami jądrowymi itd., to niech śmiało po nią sięga. Ja do tych osób niestety nie należę.