Audiobook Wody czerwone mp3

Dawno nie czytałam prawdziwego kryminału i bardzo się cieszę, że trafiłam akurat na taki dobry! Dosłownie tylko pierwsze parę stron wywołały we mnie wątpliwości czy mi to podejdzie, ale później, jak już poznałam Starską i gwiazdora Niemiłkę, to przepadłam. Powieść trzyma wysoki poziom do końca, ale za te zwroty akcji, za te zawieszenia, to pani autorko, to tak się nie robi! Człowiek chce sobie przerwę zrobić, a nie może, bo musi się dowiedzieć, co będzie dalej!

Zagadka wcale nie jest taka prosta, jakby się mogło wydawać. Kawałki nie chcą się ze sobą dopasować, nawet gdy już zostaje niewiele stron do końca, a przecież to wszystko musi się jakoś połączyć, prawda? Osadzenie akcji w polskiej rzeczywistości, imiona i charaktery bohaterów, ciekawostki na temat pracy różnych służb - wszystko na duży plus.

Było realistycznie, bez przesady, trzymało w napięciu. Warto przeczytać tę książkę, szczerze polecam.

PS: Czekam na wydłubywanie rodzynek z sernika we Wrocławiu. Tego wątku nie można ot tak zostawić.

Niewielki Lądek to miasteczko, gdzie można odpocząć, zająć się zdrowiem, skupić na relaksie, bo niewiele się tam właściwie dzieje. Jednak harmonia tego miejsca znika bez śladu, kiedy Komenda Powiatowa Policji w Lądku otrzymuje wezwanie do znaleziska w lesie. Początkowo śledczy są przekonani, że sprawa dotyczy ukrytych w lesie beczek z toksyczną substancją. Sytuacja zmienia się diametralnie, kiedy w jednej z beczek zostaje znaleziony ludzki szkielet. Kim była ofiara? Dlaczego została ukryta w tak dziwnym miejscu?

Sprawą zajmuje się aspirant Anita Starska, a wkrótce dołącza do niej Feliks Niemiłko, prokurator z Wrocławia. Oboje znajdują się w tym miejscu nie do końca z własnej woli. Anita wróciła do Lądka z powodów rodzinnych, natomiast Feliks wylądował w miasteczku za karę. Para śledczych świetnie do siebie pasuje. Starska nie daje sobie w kaszę dmuchać, a Niemiłko jest tak ambitny i irytujący, że wszyscy wokoło mają go serdecznie dosyć. To taka para w stylu: trafiła kosa na kamień ;-)

Akcja powieści rozgrywa się w dwóch torach czasowych. Obserwujemy współcześnie prowadzoną sprawę znalezionych beczek i szkieletu, a także cofamy się w czasie, odkrywając wraz z policjantami kolejne karty tej mrocznej historii. Elementy układają się powoli, a obrazek sukcesywnie się wypełnia. Im jednak dalej w las, tym ciemniej. Intryga okazuje się naprawdę zagmatwana i widać, że autorka przemyślała każdy drobiazg.

Działania Anity i Feliksa uzupełniają się. Śledztwo zostało opisane w bardzo wciągający sposób. Nie ma czasu na nudę, a kolejne rozdziały są uporządkowane, dzięki czemu nie gubiłam się w czasie i przestrzeni.

Mam nadzieję, że to nie ostatnie spotkanie z twórczością Agaty Kunderman. Czekam z niecierpliwością na kolejną zagadkę kryminalną z tej serii.

To, co podoba mi się w tej książce najbardziej, to bohaterowie. Z jednej strony prokurator, bardzo przystojny, ambitny i ludzki, z drugiej równie ambitna i atrakcyjna policjantka. Są to postacie, które naprawdę da się lubić. Do tego dołóżmy małą, niewątpliwie urokliwą miejscowość Lądek Zdrój, ze jej sekretami oraz piękne acz tajemnicze lasy dookoła. To wszystko intryguje i powoduje chęć czytania! Akcja może niespieszna, ale zapewniam, że wciągająca. Styl przyjemny, język zrozumiały, brak wulgaryzmów oraz dobrze skonstruowane, realistyczne i ciekawe dialogi.

Ta książka to prawdziwa kopalnia tajemnic, ale autorka potrafi je tak sprytnie układać, że wszystko pasuje do siebie, jak puzzle. Całość jest tak spójna, że nie sposób oderwać się od lektury. Wszystko ma swój sens, a treść potrafi zaskoczyć czytelnika.

"Wróżda" to kawał dobrze skonstruowanego kryminału, który zachęcił do przeczytania kolejnej powieści. A, że nie trzeba było długo na nią czekać, toteż z głowy nie wyparowały mi jeszcze zdania z tegoż debiutu. Tym razem jednak autorka wskoczyła w głębokie tonie wód czerwonych i zachwyciła, a trzeba Wam wiedzieć, że ta książka jest dużo mroczniejsza i bardziej skomplikowana od poprzedniej.

Ta kojarząca się z reportażem Wojtka Bojanowskiego historia o "Wodach czerwonych" ma miejsce w niewielkim, malowniczym, uzdrowiskowym miasteczku. Szybko jednak okazuje się, że sielankę tego uzdrawiającego miejsca przerywa tragiczne w skutkach odkrycie. Ktoś znajduje w lesie beczki z niebezpiecznymi substancjami, a w jednej z nich zostają ujawnione zwłoki, a właściwie szkielet. Rozpoczyna się walka z czasem i próba rozwiązania tragicznej zagadki.

Świetnie to autorka wszystko rozpisała. Najpierw zderzyła ze sobą dwa światy: małomiasteczkowy i wielkomiejski, potem skonfrontowała ze sobą głównych bohaterów i na tej kanwie postawiła solidne fundamenty pod kryminalne śledztwo, które wcale z początku nie rusza z kopyta.

To świetna, rzutka i ciekawa historia, która plącze się ciągle niczym węzeł gordyjski i wcale nie da jej się rozpłatać jednym stanowczym cięciem. Tu trzeba tak zwanego pomyślunku i cofnięcia się do przeszłości, a potem składania wszystkich elementów w całość. Bo oprócz śledztwa, autorka władowała tu też potężną bombę emocjonalną w postaci mobbingu, problemów alkoholowych i chorób psychicznych, z którymi można i trzeba walczyć, trzeba tylko poprosić o pomoc.

To naprawdę dobra powieść. Nie doszukałam się tutaj dziur fabularnych, ani sztucznych wypełniaczy, podobali mi się bohaterowie i to w jaki sposób cała historia się rozgrywa. Nie było nudno, śledztwo nabierało rumieńców, akcja przyspieszała, by koniec końców zaskoczyć i ukontentować.

Polecam gorąco z całego mojego kryminalnego serca.

@angel_books_

„Wody czerwone” czytałam z zapartym tchem, niecierpliwie przerzucając stronę za stroną. Fabuła osadzona na różnych płaszczyznach czasowych porywa od początku, aż do zaskakującego zakończenia.

Mnogość postaci nie przytłacza, a wątki idealnie łączą się ze sobą.

Lądek-Zdrój to spokojne i małe miasteczko, w którym policja niewiele ma do roboty, do czasu, kiedy w lesie odnaleziona zostaje beczka zawierająca nie tylko podejrzaną substancję, ale również ludzki szkielet.

Sprawę przejmuje Feliks Niemiłko, młody prokurator, który na prowincję zostaje zesłany za karę oraz Anita Starska, młoda i ambitna policjantka, której brakuje jeszcze doświadczenia.

„Wody czerwone” to kryminał z mrocznymi sekretami, stale rosnącym napięciem, interesującymi zwrotami akcji i małomiasteczkowym klimatem.

Gorąco polecam 🔥

Lądek - Zdrój piękne, małe miasteczko, mieszkańcy wiodą beztroskie, spokojne życie, jednak pewne wydarzenie zmienia wszystko, burzy ten spokój w jednym momencie.

Policja dostaje wezwanie do lasu w którym zostają znalezione beczki z podejrzaną substancją, ale to nie wszystko, znajdują także ludzki szkielet w jednej z nich.

Śledztwo jest w toku, jednak aby rozwikłać tę sprawę muszą zrobić krok w tył, powrócić także do przeszłości.

Anita Starska, młoda policjantka wie, że czasu nie mają zbyt wiele, a ciecz w beczkach może być zagrożeniem. Do pomocy zostaje przydzielony prokurator Feliks Niemiłko, jednak początek ich współpracy nie jest taki jak to sobie wyobrażała, ale wszystko powoli idzie w dobrą stronę.

Tymczasem w zbiorniku retencyjnym znajdują kolejne zwłoki, tym razem jest to ciało kobiety w trakcie rozkładu, prawdopodobnie do morderstwa doszło kilka tygodni temu.

Coraz większy strach i niepokój ogarnia mieszkańców.

Policja robi wszystko co w ich mocy, jednak nieustannie pojawiają się coraz to nowe zagadki.

Kto za tym wszystkim stoi?

Czy skrywane sekrety sprzed lat wyjdą na jaw?

✨

"Wody czerwone" to bardzo dobry kryminał!

Autorka naprawdę się postarała, swoim debiutem "Wróżda" zaskoczyła mnie totalnie, dlatego nie mogłam się doczekać kolejnej książki. I tak oto mamy mocny kryminał, który wciąga od praktycznie pierwszych stron. Akcja z początku rozgrywa się dość powoli, ale tylko po by w pewnym momencie zrobić bum. W połowie lektury wręcz nie mogłam się od oderwać, wiele niespodziewanych wydarzeń, przeszłość która dawała o sobie znać, zaangażowanie policji w celu ustalenia tożsamości mordercy, to tylko podsycało moją wyobraźnię.

Autorka porusza także trudne tematy [Adres usunięty]. mobbing w pracy, problemy z alkoholem czy choroba psychiczna.

Powiem tak, im bliżej rozwiązania śledztwa tym więcej emocji we mnie się kotłowało!

Zakończenie oczywiście zaskakujące!

Miałam przyjemność czytać kolejną książkę autorki „Wróżdy”, którą mogliście widzieć u mnie na profilu w zeszłym roku i kolejny raz bardzo pozytywnie się zaskoczyłam pomysłem na fabułę i poprowadzonym w bardzo dobry sposób thrillerem! Obie książki dostały ode mnie mocne 4/5⭐ i w obu przypadkach od pierwszej do ostatniej strony śledziłam akcję z dużym zainteresowaniem i zakończenia obu mnie usatysfakcjonowały - a umówmy się szczerze, nie zawsze można to powiedzieć.

Zastanawiałam się jedynie w jaki sposób w późniejszym etapie książki w jednym miejscu bohater połączył tak dokładnie wszystkie kropki, że wpadł na trop rozwiązania całej zagadki, bo miałam takie „wait a minute, jakim cudem się tego domyśliłeś?” hahaha, ale niemniej wszystko było bardzo dobrze przemyślane i mnie ujęło.

I bardzo lubię to, że tytuł też gra rolę w całej książce (we like it) - uważajcie, żeby się nie utopić w wodach tej historii 🫣

Marzec 2022. Policjanci zostają wezwani do wykopanych na środku lasu podejrzanych beczek z jeszcze bardziej podejrzaną cieczą. Każdy wie, że mogą znajdować się tam substancje grożące środowisku, jednak nikt się nie spodziewa, że w jednej z nich odnajdą… ciało. A właściwie szkielet. Szkielet człowieka. Jedyny dowód przeszłości, do której nikt nie miał się dokopać…

Tajemnice, przeszłość, śledztwo i kolejny raz świetni bohaterowie z mocnymi charakterami.

Napięcie, które nie odpuszcza tak samo jak we Wróżdzie, a do tego co jest świetne - nie zastanawiamy się tylko nad oprawcą, ale także kim jest sama ofiara🙊

Czy polecam? Jak najbardziej! I jeszcze mocniej, bo jest to polska autorka, więc duma, bo mamy coraz więcej świetnie zapowiadających się pisarzy!

Współpraca reklamowa z @wydawnictwo_initium dziękuję!

Towarzysząc Niemiłce i Starskiej w śledztwie, bawiłam się znakomicie, podziwiając zarysowaną przez Kunderman chemię między bohaterami i ich połączenie sił na tle zawodowym. Autorka perfekcyjnie podrzuca czytelnikom trop i delikatnie naprowadza, by chwilę później zwodzić wszystkie zmysły.

"Wody czerwone" to książka, która wciąga, choć nie od pierwszych stron, ale później nie pozwala oderwać się aż do ostatniej kropki. Agata Kunderman nie tylko umocniła swoją pozycję na kryminalnej scenie literackiej, ale także dostarczyła mi emocjonującą podróż przez labirynt tajemnic i napięcia. Jej mistrzowskie połączenie zawiłej fabuły, wartkiej akcji i głębokich psychologicznych portretów bohaterów sprawia, że "Wody czerwone" to lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników inteligentnego i wciągającego kryminału. Z całego serca polecam!

Niewielkie miasteczko przy polsko-czeskiej granicy, tajemnicze znalezisko w lesie, które spędza sen z powiek organom ścigania oraz długo skrywana prawda, która postanowiła ujrzeć światło dzienne i upomnieć się o sprawiedliwość. Brzmi intrygująco, prawda? Jesteście ciekawi jakie mroczne sekrety skrywa wspominany las?

„Wody czerwone” to powieść wielowątkowa, na pozór opowiadająca o sytuacjach i okolicznościach, których nic nie łączy. Jednak do czasu. Już na pierwszy rzut oka widać, że autorka wszystko skrupulatnie przemyślała. Po nitce do kłębka prowadzi nas do rozwiązania zagadki, które finalnie totalnie zaskakuje. Serwuje nam intrygującą fabułę osadzoną na różnych płaszczyznach czasowych i okraszoną niepokojącym klimatem. Kreśli obraz wnikliwie prowadzonego śledztwa, toksycznych relacji i sieci zależności. Maluje portrety bohaterów, które wzbudzają szeroki wachlarz emocji, od sympatii po pogardę. Nie mogę również nie wspomnieć o duecie Starska-Niemiłko, którego nie sposób nie polubić. Ich determinacja w dążeniu do prawdy wręcz urzeka czytelnika, sprawiając, że z wyjątkowym zaangażowaniem kibicujemy tej dwójce na każdym odcinku drogi prowadzącej ku sprawiedliwości.

Autorka nie stroni również od ważnej, trudnej i jakże aktualnej tematyki, jaką jest chociażby mobbing. Pod płaszczem skrzętnie utkanej intrygi kryminalnej skłania nas do głębszej refleksji i pochyleniem się nad problematyką, z którą zmaga się niejeden z nas.

Jeśli należycie do miłośników kryminałów, których atutem jest lekkie pióro autora, rozbudowane tło obyczajowe i dopracowane portrety psychologiczne bohaterów, to dajcie się porwać tej historii.

Ta historia spodobała mi się od pierwszej strony i połknęłam ją w moment. Autorka sprytnie wodzi czytelnika za nos, a wszystko dopełnia wartką akcją. Tutaj nie ma mowy o nudzie. Mamy kilka perspektyw, a także powroty do przeszłości, czyli to, co lubię najbardziej. Co prawda, jest też wielu bohaterów, jednak nie tworzą oni chaosu, czytelnik nie gubi się w gąszczu imion, czy wydarzeń, a płynie przez nie, razem z kartkami powieści.

Początkowo możemy mieć wrażenie, że nic do siebie nie pasuje, że wszystko jest przypadkowe, jednak nie może być tu mowy o żadnym przypadku. @konkretbabka_akunderman sprytnie uknuła intrygę, sprawnie łączy ze sobą wątki. Jest to przemyślany kryminał, który mnoży pytania, na które musimy szukać odpowiedzi.

Po świetnym debiucie Autorki, nie było mowy, że przegapię kolejną jej powieść. Prawda jest taka, że poprzeczka została zawieszona wysoko, a moje oczekiwania wobec kolejnej książki były jeszcze większe.

Autorka serwuje nam ciekawą historię z kilku ram czasowych oraz perspektyw. Całość dopracowana w najmniejszych szczegółach. Duża ilość bohaterów, bardzo ciekawych i intrygujących. W tym wypadku ilość i jakość idzie z sobą w parze. Autorka buduje napięcie już od pierwszych stron, podrzucane są coraz to nowsze tropy, nie ma mowy o nudzie. Finału totalnie się nie spodziewałam, uwielbiam być tak zaskakiwana jeśli chodzi o thrillery. Dla mnie to ogromny plus! Uwierzcie mi, że „Wody czerwone” to książka po którą musicie sięgnąć!

WODY CZERWONE to kawał wyśmienitego kryminału z dwutorową akcją oraz zamkniętą społecznością w otoczeniu górskich pejzaży.

Agata Kunderman kolej raz nie zawiodła mnie i zaserwowałam historię, którą nie sposób odłożyć 🔥. Wszystko tutaj współgrało ze sobą, zaczynając od przemyślanej intrygi i wykreowanych bohaterów, po kluczenie przez śledztwo i zaskakujące rozwiązaniem. Mnogość postaci nie przytłaczała, a wątki idealne łączyły się ze sobą, tworząc niezwykle wciągająca historię. Jeśli dodamy do tego małe hermetyczne środowisko, aferę śmieciową i dawne tajemnice to wyjdzie nam rasowy kryminał dla którego zarwiemy noc.

„(…) oczy czasem zawodzą i warto wtedy docenić inne zmysły”.

Niewielkie miasteczko przy polsko- czeskiej granicy.

Hermetyczna społeczność żyjąca swoim życiem.

Malownicza turystyczna mieścina wśród gór i lasów kojarząca się „z sanatoriami dla staruszków i leczniczą wodą na bolące gnaty”.

Nieoczekiwanie ta niepozorna lokalizacja staje się miejscem tajemniczego odkrycia.

W lesie zostają znalezione beczki wypełnione dziwną cieczą, toksyczną substancją mogącą zatruć glebę i wodę. A w jednej z nich – ludzki szkielet. Nie jest znana ani tożsamość ofiary, ani motyw sprawcy.

A to dopiero początek niecodziennych odkryć w okolicy, których skala zaczyna z czasem przerażać nawet wprawionych w boju śledczych.

Czy uda im się jednak odkryć prawdę o skażonej teraźniejszości i zatrutej przeszłości, o której zapomnienie ktoś sprytnie zadbał. Czy uda się zwrócić komuś imię i nazwisko oraz przynajmniej cześć jego historii?

O tak, są tu tacy, co nie pozwolą, by mroczna prawda została zagrzebana w lesie lub zatopiona w górskim stawie.. Choć jej odkrywanie początkowo będzie przypominać wciskanie w układankę niepasujących do siebie puzzli.

„Wody czerwone” to rasowy kryminał z dużą ilością wątków, które pozornie się ze sobą mnie zgrywają. Wymagające skupienia niebanalne równanie, z więcej niż jedną niewiadomą. Autorka porusza ciekawe i ważne tematy. Kreuje charakternych, zapadających w pamięć bohaterów, choć pozostających na dystans z czytelnikiem. Znakomicie buduje napięcie. A rozwiązywanie zagadki przypomina celebrowanie wytrawnej kryminalnej uczty lub, jak to woli – zgrabne wydłubywanie rodzynek z sernika😊. Podobało mi się.

Polecam.

Czerwone wody, wody czerwone,

wszystko wokół niszczące.

Śmiercią uśpione, trucizną nasycone,

życie w tragedię zmieniające.

W tych wodach życia zatopione,

w tych wodach zło się sączące.

Czerwone wody, wody czerwone,

ach, jakież zgubne tajemnice niosące.

Strońskie lasy, górskie pejzaże,

przyroda pięknem się mieni.

I wszystko niebawem się okaże,

czy śmierci zagadka w prawdę się zamieni.

Zła okrutnego nic nie wymaże,

cierpienie ojca w szaleństwo się odmieni.

Czerwony wody zło niosą w darze,

ich tajemnica w złych barwach się mieni.

„ Wody czerwone ” o tym traktują, jak jedno tragiczne zdarzenie porywa za sobą konsekwencje późniejszych ludzkich wyborów. O tym, jak śmierć dziecka unosi się w zapachu przeszłości i gdzieś tam mocno w duszy tkwi, aż zmysły odbiera. I też o tym, jak chciwość ludzka i zło idą w parze, niosąc ze sobą cierpienie.

Autorka na pierwszy plan wysuwa w tej opowieści zagadkę kryminalną, którą osnuwa nieoczywista mgła tajemnicy, którą uzupełnia malowniczy pejzaż górskiej przyrody będącej zarówno ostoją zła, jak i przystanią schronienia. W tej niepokojącej aurze ujęła ważne społeczne tematy - mobbing w pracy, wiążące się z nim psychiczne wyniszczenie człowieka czy działalność „ gangów śmieciowych ”, niosącą ze sobą zatruwanie środowiska na ogromną skalę.

„ Wody czerwone ” są starannie doszlifowaną opowieścią o ofiarach ludzkiej zbrodni, dzielącą swój czas na „ teraz ” i „ wcześniej ”. O ofiarach, których istnienie pokrył kurz zapomnienia. To też opowieść o zaangażowanej policjantce i gorliwym prokuratorze, których łączy wspólna żarliwość w prowadzeniu śledztwa i oddanie, by tożsamości zmarłym przywrócić.

Choć wolny jest ten kryminał od wrażliwości, której doszukuję się w kryminalnych powieściach, ledwie delikatnie muska psychologicznym aspektem, to jest rozrywka na wysokim poziomie. Zatopiłam swoją kryminalną duszę w czerwonych wodach zła i była to niesamowita podróż przez ich meandry.

„Wody czerwone” to intrygująca i prowokująca do myślenia historia, która pozostaje z czytelnikiem jeszcze na długo po tym, jak pozna jej finał. Ma wiele warstw zawiłej fabuły, która na żadnym etapie nie wydaje się wymuszona, wszystko idealnie łączy się w jedną całość, tworząc satysfakcjonujące zakończenie. Ogromnie polecam!