Audiobook Własną drogą mp3

Książka “Własną drogą” Izabeli Skrzypiec-Dagnan jest moim kolejnym spotkaniem z ta autorką powieści obyczajowych, w których uwagę zwracają bohaterowie, tacy zwyczajnie-niezwyczajni i piękne opisy przyrody stanowiące urokliwe tło rozgrywających się wydarzeń.

"Własną drogą" to poruszająca powieść obyczajowa, która w subtelny sposób ukazuje złożoność ludzkich relacji i trudne wybory życiowe. Książka opowiada historię Melanii, młodej kobiety, przeżywającej życiowy kryzys po zdradzie swojego narzeczonego. Melania, zamiast załamać się pod ciężarem emocji, wybiera ucieczkę – dosłowną i metaforyczną. Wyrusza w podróż na motocyklu, właściwie bez planu i celu, zdając się na przypadek. Poszukuje spokoju i próbuje znaleźć wyjście z tej niekomfortowej sytuacji, w której się znalazła. W trakcie swojej podróży spotyka Mirona, który pomaga jej w naprawie motocykla i liczy na coś więcej ze strony Melanii. Ta jednak nie angażuje się w dalszą znajomość z tym młodym mężczyzną i kontynuuje motocyklową przygodę. Nieoczekiwanie spotyka Piotra, swoją pierwszą, młodzieńczą miłość i …

Książka zaskoczyła mnie mocno, nie spodziewałam się, że autorka poprowadzi fabułę powieści w tak niekonwencjonalny sposób, jaki - przeczytajcie! Oczywiście, jest ona zgrabnie skonstruowana, wątki miłosne zręcznie przeplatają się z głębszymi tematami psychologicznymi. Trzy miłości, które przewijają się przez życie Melanii, to nie tylko romantyczne zauroczenia, ale także symboliczne przedstawienia różnych dróg, jakie może wybrać człowiek, stojąc na rozdrożu. Skrzypiec-Dagnan stawia przed bohaterką trudne wybory, jednocześnie pokazując, że czasami to los podejmuje decyzje za nas.

Jednym z największych atutów tej powieści jest sposób, w jaki autorka kreuje postacie. Melania to postać, z którą łatwo się utożsamić – jest silna, a jednocześnie wrażliwa, zmagająca się z bólem zdrady, ale szukająca swojej drogi do szczęścia. Wzruszyła mnie historia Melanii i ta dotycząca jej pierwszej miłości, którą poznajemy dokładnie poprzez liczne retrospekcje, i jej późniejsze już losy, bo wtedy determinacja i siła walki Melanii wywołała mój podziw. Za serce chwyciła mnie postać Justyny, samotnej matki Małego Filipa, zmagającej się z jego niepełnosprawnością. Spodobała mi się też Aneta, “współczesna wiedźma”, która w dojrzałym wieku poszła własną drogą, zaczęła żyć po swojemu i dla siebie. Inne postaci drugoplanowe, takie jak Miron i Piotr, równiez przykuły moją uwagę swoją autentycznością. Wszystko to sprawiło, że głęboko weszłam w klimat tej powieści i zaangażowałam się emocjonalnie w losy bohaterów.

Dodatkowym atutem książki Izabeli Skrzypiec-Dagnan jest to, że nie boi się ona poruszać trudnych i bolesnych tematów. Pozornie banalny temat, jakim jest zdrada, stał się dla autorki pretekstem do snucia rozważań o trudnych, rodzinnych relacjach, o przeżywaniu żałoby po stracie najbliższej osoby, nieprzerobionych traumach, o poczuciu samotności, braku wsparcia, nierównej walce z niepełnosprawnością, bezsilności wobec losu, na który nie mamy wpływu. To także opowieść o walce z demonami przeszłości, poszukiwaniu sensu życia i próbie odnalezienia siebie na nowo.

Tłem dla rozgrywających się wydarzeń jest piękno natury, które stanowi kontrapunkt dla wewnętrznych rozterek bohaterów. Duże wrażenie zrobiły na mnie urzekające opisy tworzonego przez bohaterów powieści ogrodu sensorycznego. Opisy pełne różnorodnych roślin, intensywne w kolorach, przesycone zapachami ziół: macierzanki, rumianku, lawendy; opisy zachwycające i zniewalające. To właśnie w kontakcie z przyrodą Melania odnajduje spokój i siłę, by zmierzyć się ze swoimi problemami, a mały Filip ma możliwość doświadczenia hortiterapii czyli terapii w specjalnym, terapeutycznym ogrodzie.

"Własną drogą" to książka, która zaskakuje i wzrusza. Jest pełna życiowej mądrości, a jednocześnie ukazuje, że nie zawsze wszystko jest takie, jak nam się wydaje. Zakończenie przynosi nadzieję i optymizm, sugerując, że nawet po najtrudniejszych doświadczeniach można znaleźć swoją ścieżkę ku lepszemu. Polecam tę książkę, to wartościowa, emocjonująca lektura, z wyrazistymi bohaterami, czarującymi opisami przyrody i wciągającą fabułą. To idealna lektura dla każdego, kto szuka literatury skłaniającej do refleksji nad sensem życia i miłości.

„Własną drogą” to powieść, która zabiera czytelnika w pełną emocji podróż przez życiowe rozdroża i poszukiwanie siebie na nowo. Izabela Skrzypiec-Dagnan stworzyła opowieść o miłości, stracie, nadziei i, co najważniejsze, o drugich szansach, które czasem pojawiają się wtedy, gdy najmniej się ich spodziewamy.

Główna bohaterka, Melania, to młoda kobieta stojąca w obliczu kryzysu osobistego. Jej poukładane życie rozsypuje się w jednej chwili, gdy narzeczony wyznaje, że jest zauroczony inną kobietą. W tej chwili Melania traci grunt pod nogami i postanawia spontanicznie wyruszyć w podróż motocyklem, szukając ucieczki od bólu i zrozumienia dla swoich emocji. To właśnie ta podróż staje się katalizatorem dla przemian, które muszą w niej zajść.

Na swojej drodze spotyka Mirona, tajemniczego motocyklistę, który ratuje ją z opresji, gdy jej pojazd się psuje. Ich krótka, acz intensywna znajomość sprawia, że Melania zaczyna dostrzegać nowe możliwości, ale to nie koniec niespodzianek, jakie przygotował dla niej los. Trafiając do domu nad jeziorem, Melania niespodziewanie spotyka Piotra, swoją pierwszą wielką miłość. Przypadek czy przeznaczenie? A może to szansa na zamknięcie dawno otwartego rozdziału?

Motocyklowa podróż staje się tu nie tylko metaforą ucieczki, ale także symbolem poszukiwania nowego kierunku w życiu.

„Własną drogą” to opowieść, która wciąga i skłania do refleksji. To książka dla tych, którzy wierzą, że życie pełne jest drugich szans, ale także dla tych, którzy potrzebują odwagi, by je dostrzec.

Polecam „Własną drogą” wszystkim, którzy szukają w literaturze emocjonalnej prawdy i inspiracji do tego, by zawsze, bez względu na okoliczności, odnajdywać własną drogę.

Proza Izabeli Skrzypiec-Dagnan bez wątpienia zasługuje na uwagę. Autorka po raz kolejny składa na nasze dłonie piękną powieść inspirowaną prawdziwym życiem i pokazuje, że w jej dłoniach drzemie nie mały literacki talent.

Opis sytuacji, które po części mogły wydarzyć się każdemu z nas. A może w całości? Nic nigdy nie możemy wykluczyć, szczególnie, gdy czytamy tak barwne, plastyczne i mocno bazujące na realności powieści. Autorka sięga po motywy obyczajowe, pokazuje jak trudne potrafi być życie i jak ulotne szczęście, jednocześnie zabarwiając to wszystko trudnym wyborami, prywatnymi dramatami aż w końcu miłością o różnych obliczach, zarówno tą szczęśliwą jak i budzącą pewne wątpliwości. Znam prozę Izabeli Skrzypiec-Dagnan z jej wcześniejszych książek i uważam, że podąża ona w cudownym kierunku pokazując się nieustannie od najlepszej strony i z wprawą żonglując emocjami, budując wiarygodne, złożone sylwetki a także otulając nas odpowiednio dopracowanym klimatem.

Melania myślała, że lepiej być nie może do momentu, gdy narzeczony przyznał się do zauroczenia w innej dziewczynie. Wówczas wszystko legło w gruzach. Dziewczyna wsiadła na motocykl i pozostawiła za sobą problemy. A przynajmniej taką miała nadzieję. Droga poprowadziła ją do odludnego domu nad jeziorem, gdzie spotkała Piotra, swoją pierwszą wielką miłość. Ich relacja zaczęła budować się na nowo. Tylko czy na pewno można zbudować coś trwałego na fundamentach niezagojonych jeszcze dramatów?

Uwielbiam powieści wykorzystujące motyw drogi a w tym przypadku fabuła wydaje się opierać przede wszystkim na tej formie. Śledzimy zatem proces zmian zachodzących w głównej bohaterce, obserwujemy jej decyzje, wyciąganie wniosków a także kształtowanie siebie na nowo, bowiem droga jaką przebędzie, zarówno ta fizyczna, jak i psychiczna, przyniesie ze sobą zupełnie nowe doświadczenia. Autorka dołożyła starań, aby jej historia była w pełni wiarygodna i oparta na konkretnych wartościach. Pokazuje ból związany z porzuceniem, strach przed nowym początkiem a także cichą nadzieję na lepsze jutro, gdy na drodze Melanii staje nowy mężczyzna. Jednocześnie obserwujemy wszystkie postacie, te pierwsze jak i drugoplanowe, utożsamiamy się z nimi, próbujemy postawić na ich miejscu a także trzymamy kciuki za to, by wszystko dobrze się ułożyło, ponieważ akcja tej powieści ani przez moment nie jest nam obojętna. Czytamy bowiem o tym co dręczy każdego z nas - o niepewnym jutrze i drugich szansach, w rewelacyjnym wykonaniu autorki, która postrzega otaczającą ją rzeczywistość z wprawą doświadczonej autorki.

"Własną drogą" to poruszająca, głęboka i zmuszająca nas do analizy powieść, której zdecydowanie warto dać szansę. Książka pisana z pomysłem, wykorzystująca swój potencjał i w pełni angażująca czytelnika. Podczas przerzucania kolejnych stron towarzyszy nam wyjątkowy klimat a także wiele skrajnych emocji, dzięki czemu losy głównej bohaterki bogate są w liczne doświadczenia. Izabela Skrzypiec-Dagnan zasługuje na uwagę i mam tutaj na myśli wszystkie jej powieści, ale zatrzymując się przy najnowszym tytule nie pozostaje mi nic innego jak napisać - jestem zachwycona!

Czasem, pod wpływem chwili, człowiek ma ochotę rzucić wszystko i pognać przed siebie. Byle dalej od trosk, kłopotów i problemów. Tak też zrobiła główna bohaterka powieści "Własną drogą". Z tym, że ona wsiadła na motocykl i pojechała z myślą o tym, by złagodzić ból zranionego serca. Nie wzięła jednak pod uwagę, że spotka swoją pierwszą miłość i los da jej drugą szansę.

Czytanie tej książki było bardzo miłym doświadczeniem. Napisana jest wyjątkowo ładnie. Mnóstwo tu opisów, które pięknie wprowadzają czytelnika w fabułę, a ta z kolei dobrze jest zilustrowana przemyślanymi dialogami. Wszystko się tu zgadza. Postaci są solidnie skonstruowane, nie byle jakie, ale wielowymiarowe i ludzkie, z całym bagażem doświadczeń, które udało im się zgromadzić w czasie swojego życia.

To nie jest zwykła opowiastka o poszukującej szczęścia kobiecie, ale złożona i wyczerpująca emocjonalnie podróż po ludzkiej duszy. Psychicznie zmęczonej, umordowanej problemami miłosnymi, połamanej, ale pięknej i szalenie pogubionej.

Ta książka zapewni czytelnikowi mnóstwo emocji. Ale nie będą to tylko duszne i ciężkie doświadczenia psychologiczne, choć na nie też jest miejsce, ale w dużej mierze zabawne, życiowe opowieści o wszystkim czego doświadcza człowiek.

Polecam tę niezwykle interesującą książkę. Mądrą, wielopoziomową, składającą się z kilku warstw i elementów, które z biegiem historii układają się w zgrabną całość. Poczytajcie!

„Własną drogą” to książka, którą musicie przeczytać. Ciężko jest opisać tutaj ilu emocji dostarczyła mi historia Melani, która po zdradzie ukochanego wsiada na motocykl i wyrusza w samotną podróż bez większego celu. Gdzieś na trasie psuje się jej jednoślad i wtedy poznaje Mirona. Po naprawie usterki mężczyzna proponuje jej spotkanie, ale Mel w pewnym momencie stwierdza, że pora ruszyć dalej. I tak trafia do domku nad jeziorem gdzie spotyka swoją dawną miłość, Piotra. Czy życie dało im drugą szansę?

Wraz z Mel przeżyłam niezwykłą podróż. Była to podróż bardzo refleksyjna. Mknąć wraz z bohaterką na motocyklu widziałam jej życie i uczucia, ale również swoje. Przygoda ta dostarczyła mi wielu emocji i była czasem gdy spojrzałam na swoje własne życie.

W książce znajdziemy motyw drugiej szansy oraz motyw spotkania po latach. Oba bardzo lubię i gdy tylko przeczytałam opis na okładce wiedziałam, że ta książka jest czymś czego szukam. I nie pomyliłam się. Lektura przerosła moje oczekiwania. Autorka zrobiła coś niesamowitego. Zamieniła życie zranionej przez mężczyznę kobiety w coś co trudno ubrać w słowa. Końców książki zaskakuje i to mocno. Czegoś takiego nie spodziewałam się i jestem pod wielkim wrażeniem.

„Własną drogą” jest również kopalnią pięknych cytatów. I jeśli lubicie zaznaczać cytat w książkach to bardzo polecam ten tytuł.

„Własną drogą” autorstwa Izabeli Skrzypiec-Dagnan to książka, która otula słowami i wyciska z oczu niezliczoną liczbę łez. Autorka ma niesamowity dar do pisania — sprawia, że stajemy ramię w ramię z bohaterami jej powieści i przeżywamy wszystkie ich emocje, a jest ich tutaj naprawdę wiele. Skrzypiec-Dagnan porusza w „Własną drogą” wiele istotnych tematów, takich jak żałoba, trauma, trudna przeszłość, brak pogodzenia się z losem, a także miłość i wzburzone relacje na płaszczyźnie damsko-męskiej. Wszystko to świetnie ze sobą współgra i idealnie łączy się z pozostałymi wątkami, które nie przytłaczają, a zachęcają do dalszej lektury.

Bohaterowie powieści zostali świetnie wykreowani, a relacja pomiędzy Mel a Piotrem została odwzorowana bardzo realistycznie. Chemia między nimi, iskry ich bliskości, pragnienie, a także delikatność oraz pewna ostrożność w ich relacji są cudownie przedstawione i to właśnie one „robią tutaj robotę”. Opisy zbliżeń stają się zbędne, gdy czułość, spojrzenia pełne miłości, zrozumienia i wzajemnej pasji wychodzą na pierwszy plan.

Samo zakończenie jest idealne — wyciska łzy i jest jedynym słusznym, jakie mogło się tutaj pojawić. Doskonale uzupełnia scenę, która wcześniej wydawała się nijaka, niedokończona, pozbawiona sensu.

„Własną drogą” to książka pełna emocji o miłości, ale przede wszystkim o poszukiwaniu swojej drogi, powrotach, drugich szansach i konfrontacji z przeszłością. Wzrusza, zaskakuje, pochłania i otula. Serdecznie POLECAM!

"Przywiodły mnie w to miejsce różne poplątane ścieżki. Może przemierzałam przez ostatnie lata setki kilometrów, żeby trafić właśnie teraz właśnie tu. Żeby móc rozgrzebać jeszcze raz tamtą bolesną historię, spotkać się z Piotrem i wreszcie to pozamykać."

"Zdaję sobie sprawę, że znaleźliśmy się w tym cudownym miejscu na chwilę, ktoś dał nam szansę na pozamykanie wątków, które zostały pourywane. Czuję ogromną wdzięczność, że mogliśmy się spotkać. Ale... Wiem, że to tylko na chwilę."

Historia drugiej szansy, która nie mogła się wydarzyć. Zastanawiałam się jak zinterpretować to jedno zdanie, które przez długi czas nie dawało mi spokoju. Gdy czytałam "Własną drogą" w pliku, nie byłam w stanie oderwać się od tekstu. Dlaczego? Bo w pewnej części obudziła moje wspomnienia. Te piękne dotyczące właśnie pierwszej i głębokiej miłości. Tego szaleństwa, oddania, pewności że, wszystko może trwać wiecznie. Ale i było tutaj coś co przypomniało też ból. Ogromny, nie do zapomnienia, zakopany głęboko i wracający tylko przy jednej piosence, którą słucham ze łzami, które same płyną.

Wczoraj skończyłam czytać ją drugi raz i ponownie wszystkie uczucia i emocje powróciły. To historia, która zapada głęboko w sercu.

Ta książka jest w pewnym sensie podróżą. Procesem odnajdywania siebie, swojej tożsamości, ułożenia uczuć i rzeczywistości, która nie jest łatwa. Życie potrafi dokopać i to bardzo. Na tyle mocno, że wiele wspomnień zakopujemy tak głęboko, że o nich zapominamy... Niestety, one powrócą czy tego chcemy czy nie. Ale jak się wtedy od nowa nauczyć z tym żyć? Na przykładzie Melanii, która ucieka motocyklem w drogę, w nieznane, chce być gdzieś gdzie nie boli i natrafia na dwóch mężczyzn. Mirona, który pomaga jej naprawić motocykl, a następnie swoją pierwszą miłość, Piotra. Patrząc na to co się działo w przypadku obu mężczyzn, była rozdarta. Coś ją trzymało przy Piotrze, a tam gdzieś czekał Miron. Która miłość zasługuje na szansę? Ta, która dawno przeminęła czy nowa?

Warto tu jeszcze wspomnieć, że autorka niesamowicie przedstawiła ogród sensoryczny. Przyznaję, nie wiedziałam, że coś takiego istnieje, a dzięki tej książce wczułam się w świat ogrodu zmysłów. I jak się dowiedziałam, w Polsce kilka takich istnieje! Aż mam chęć się wybrać do któregoś, bo zdjęcia w sieci wyglądają pięknie. Takie ogrody wykorzystywane są do edukacji, ale przede wszystkim do pracy terapeutycznej z osobami z zaburzeniami i upośledzeniami umysłowymi oraz niewidomymi. A w książce jest taki jeden, bardzo fajny niewidomy chłopiec, który skradł kawałek mojego serca.

Wracając jeszcze do książki. Autorka gra na naszych emocjach niczym na klawiszach. Dotykiem słów koi nasze zbolałe dusze pokazując, że czas jaki mamy by iść wspólnie w obranym kierunku nie jest dany na zawsze. Wtłacza też nadzieję i daje szansę na coś co może nas odmienić, co obudzi nas do życia i pozwoli kroczyć dalej, ale do tej walki musimy już podejść sami i nie odpuszczać.

Ja wam tę książkę polecam z całego serca. Jest wspaniała na wakacje i letni czas, bo okładka idealnie pasuje. Jednak warto się w niej zatopić w każdym momencie swojego życia.