Audiobook Węże na ziemi, węże na niebie mp3

Kilkadziesiąt kilometrów od Bydgoszczy, w niewielkim Piechcinie, zostaje odnalezione ciało znanego prawnika, Okaleczone zwłoki i zostawiane zagadkowe wskazówki jednoznacznie sugerują, że morderca pogrywa ze śledczymi. Przydzielony do sprawy komisarz Bondys wpada na trop prowadzący wprost do założycielki tajemniczej fundacji. Pytanie tylko czy trop ten jest słuszny i czy pozwoli mu dotrzeć do psychopatycznego mordercy…

„Węże na ziemi, węże na niebie” autorstwa Hanny Szczukowskiej-Białys to trzeci już tom cyklu z Komisarzem Markiem Bondysem w roli głównej. To także trzeci tom, w którym autorka utrzymuje niezwykle wysoki poziom literacki, doskonale trafiający w gusta czytelnicze coraz większej rzeszy miłośników książek. Szczukowska-Białys po raz kolejny dostarcza w ręce czytelnika fabułę nakreśloną przez z góry ustalony plan i robi to zadziwiająco łatwo, serwując wielu z nich sentymentalną podróż do lat dziewięćdziesiątych, ukazując po drodze osobiste rozterki bohaterów, ich lęki i słabości, by koniec końców doprowadzić do zaskakującego finału. A wszystko to przy akompaniamencie narracji wzorowo sterującej emocjami czytelników od początku do samego końca.

Hanna Szczukowska-Białys dla mnie osobiście jest pisarskim objawieniem tego roku. Każda z jej książek dostarczyła mi olbrzymiej radości z czytania, przypominając po raz kolejny za co tak bardzo je kocham. Fenomenalna seria, fenomenalna pozycja fenomenalnej pisarki, której bardzo mocno kibicuję, życząc kolejnych znakomitych powieści. Absolutny top wśród książek przeczytanych przeze mnie w 2024 roku. Przeczytajcie i wy, a zrozumiecie dlaczego…

Współpraca reklamowa z wydawnictwem Sine Qua Non

Przed Wami trzeci tom serii o komisarzu Marku Bondysie. Ja poprzednich nie czytałam i nie odczułam tego jakoś w trakcie lektury tej części.

Komisarz prowadzi sprawę zabójstwa polityka. Powiedzieć można, że nic w tym nietypowego bo to logiczne, że w kryminale musi być morderstwo. Jednak co wyróżnia tę sprawę to fakt, że ofiara miała do gardła wepchniętego węża. Czy uda mu się złapać sprawcę?

Cóż, książka jest wulgarna i to bardzo więc z pewnością pod tym względem nie każdemu się spodoba. Jednak sama zagadka kryminalna i nieoczywisty sposób jej poprowadzenia już zasługuje na pochwałę.

Autorka postanowiła ułatwić zadanie czytelnikom nieznającym poprzednich tomów i wspomina o relacjach czy sytuacjach, które miały tam miejsce. Tym razem mamy do czynienia z tematem sekty oraz zemsty.

Sama książka zwraca uwagę na to, jak trudno jest odbudować czyjeś zaufanie. Raz utracone niełatwo jest naprawić. To ważna lekcja moim zdaniem.

Emocji w książce nie brakuje. Bardzo chętnie sięgnęłam po ten tytuł zwłaszcza, że akcja dzieje się nieopodal miejsca, w którym mieszkam. To zawsze sprawia, że bardziej wczuwam się w realia opisane przez danego autora czy autorkę. Niestety Kujawy są bardzo rzadko wybieranym miejscem na fabułę książek.

Jestem pewna, że książka spodoba się wielu osobom. Ja mogę ją śmieli polecić, jednak bardziej zaawansowanym fanom tego gatunku.

Recenzja powstała w ramach akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN.

Seria kryminałów, którą mogę polecić z czystym sercem? To zdecydowanie historia z komisarzem Markiem Bondysem od Hanna Szczukowska – Białys.

„Węże na ziemi, węże na niebie” to trzeci tom serii dziejącej się w Bydgoszczy w latach 90 XX wieku. Autorka stworzyła bardzo ciekawą historię, której trzecia część wieńczy całość opowieści. W dodatku bohaterowie występujący w książce są charakterni, specyficzni, mają swoje problemy, jak każdy z nas, ale zyskują ogromną sympatię. Może dzięki temu bohaterowie tutaj mocno zwracają uwagę i po prostu nie da się ich nie lubić. Co więcej, wszystkie wspomniane w dwóch wcześniejszych tomach wątki zostały świetnie wyjaśnione i spięte w bardzo dobrą całość. Nie powiem, że nie wywołało to we mnie efektu wow.

W tej części komisarz Bondys musi zmierzyć się z morderstwami wpływowych ludzi. Pojawia się motyw sekt i manipulacji drugim człowiekiem, które to nie często pojawiają się w kryminałach. Może dzięki temu czytało się tą historię z dużym zainteresowaniem. Autorka wciągnęła mnie w swój świat morderstw toczących się w Bydgoszczy i szczerze powiem, że w nich przepadłam. To bardzo dobrze napisany kryminał. Autorka ma to coś, co przyciąga czytelnika i czekam na więcej historii napisanych przez Hannę Białys.

Jest dynamicznie, nudą tu nie wieje, bo krótkie rozdziały sprawiają, że chce się czytać więcej i więcej. Nawet nie wiem, kiedy kartki dobiegły końca. Szkoda kończyć przygodę z tą serią, ale mimo wszystko będę ją pozytywnie wspominać i polecać.

Zaczyna się lato 1997 roku a razem z nich nad Bydgoszcz nadciąga fala upałów. Nic więc dziwnego, że ludzi ciągnie nad wodę i to właśnie tam znalezione zostaje ciało, które szybko zostaje zidentyfikowane jako znany bydgoski adwokat. Bondys, który zajmuje się sprawę, już na pierwszy rzut oka wie, że nie będzie to jednorazowy przypadek. Ofiara została okaleczona a w je gardło wciśnięto węża. Wszystko wskazuje na zbrodnię rytualną a pierwsze tropy prowadzą do tajemniczej organizacji pomagającej kobietom. Przeczucie komisarza nie myli, zaczyna się gra pełna napięć i błędnych tropów, w której nikt nie jest tym za kogo się podaje i kim zdaje się być.

Trzeci tom serii jest bardzo specyficzny. Z jednej strony widać, że domyka i uzupełnia poprzednie dwa. Wreszcie poznajemy tajemniczą Anitę, byłą narzeczoną Bondysa, obserwujemy to co dzieje się z jego sąsiadką Esterą, dalej wnikamy w romansowe perypetie na linii Beata-Radek i mocno wchodzimy w życie rodzinne Aleksa, przyjaciele Bondysa. Praktycznie każda ze znanych nam już postaci mocno się odsłania i równocześnie jest to w jakiś dziwny sposób powiązana ze śledztwem, które właśnie się rozpoczęło. Tajemnicze symbole, złowrogie rytuały i ciała ofiar pojawiają się nieoczekiwanie i wydają się być przez kogoś z premedytacją podsuwane. Bondys jako jedyny próbuje patrzeć szerzej i wyłapać to co próbuje kryć się w cieniu, zdecydowanie nie pomaga mu osobiste zaangażowanie i to na bardzo wielu frontach.

,,Węże na ziemi, węże na niebie" domyka poprzednie tomy, wyjaśnia zaczęte tam wątki ale równocześnie zostawia otwartą furtkę na przyszłość i w sumie jestem ciekawa czy autorka z niej skorzysta. Ten tom, tak jak poprzednie, od początku trzyma w napięciu. Dziwna, zagmatwana sprawa, która właściwie sama się rozwiązuje skrywa jednak drugie dno. Jest pełna niedopowiedzeń, tajemnic skrywanych przez lata i mocno podparta przez uczucia: nienawiść, zranienie, nienormalne poczucie wyższości. To historia, gdzie nic nie jest oczywiste i do ostatniej strony gra z emocjami czytelnika, zapewniając mu ogrom zaskoczeń. Nadchodzą rozwiązania i odpowiedzi na pytania ale niekoniecznie takie jakich by można było się spodziewać lub oczekiwać.

,,Węże na ziemi, węże na niebie" to przykład solidnej i skupiającej uwagę prozy kryminalnej. Autorka zrobiła dużo by wbić czytelnika w fotel i właśnie dzięki temu można przymknąć oko na wszelkie uproszczenia, bo dzięki nim, cały czas jest dynamicznie i poziom adrenaliny utrzymuje się na tym samym poziomie. Polecam!

Pamiętam jak w kwietniu w moje ręce trafił debiut Pani Hanny Szczukowskiej-Białys "Robaki w ścianie". Świetny kryminał z komisarzem Bondysem w roli głównej. Zarówno po przeczytaniu pierwszej, jak i drugiej części tego cyklu miałam problem z napisaniem recenzji. Podobnie jest teraz. Autorka za każdym razem zaskoczyła mnie ciekawą fabułą i zaskakującym zakończeniem. Czytając zakończenie "Męczenników na płótnie" wiedziałam, że w kolejnej części znajdę odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. To była tylko kwestia czasu i wielkie oczekiwanie na ciąg dalszy.

"Każdy może zranić, ale tylko bardzo bliska osoba może złamać serce".

Na plaży w Piechcinie odnaleziono okaleczone zwłoki mężczyzny. Zamordowany to znany bydgoski adwokat. Wszystko wskazuje na dokładnie zaplanowany mord rytualny. Bondys wraz ze swoją ekipą docierają do pewnej fundacji, w której prym wiedzie Serpenta. Okazuje się, że kolejne morderstwo również ma związek z fundacją. I to już raczej nie jest przypadek. Winni obu zbrodni trafiają do aresztu, policja ma przeciw nim twarde dowody i już można uznać śledztwo za zakończone do momentu odnalezienia kolejnej ofiary. Sukces policji okazał się porażką, a seryjny morderca śmieje im się w twarz. Fundacja Kobiety kobietom to tak naprawdę sekta, a jej założycielka sprytnie manipuluje kobietami w potrzebie. Trudne śledztwo wymaga maksymalnego skupienia. Niestety ani Bondys, ani jego podwładni Beata i Radek nie są w stanie w 100% poświęcić się sprawie. Bondys walczy z demonami przeszłości, do tego dochodzą kolejne problemy. Beatę wykańcza psychicznie kolejne trudne śledztwo, do tego ma dylemat, którego z kolegów wybrać na życiowego partnera. Radek z kolei robi wszystko, aby dziewczyna wreszcie zwróciła na niego uwagę i go pokochała. Problemy osobiste nie ułatwiają im pracy.

Kapitalny finał trylogii. Wszystkie elementy układanki wskoczyły na swoje miejsce. Trudne śledztwo, demony przeszłości i wróżka. Interesująca fabuła, w której główną rolę odegrał wężownik. Autorka pokazuje, jak z ofiary można przeistoczyć się w drapieżnika. Jak tajemnice z przeszłości mieszają w teraźniejszości. Jak łatwo zmanipulować słabego człowieka, wmówić mu wszystko, omotać i wykorzystać do swoich celów.

Recenzja powstała w ramach akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN.

Niezwykły kryminał, w którym akcja trwa od pierwszych stron, aż po ostatnie. W dodatku książkę czyta się z zaciekawieniem.

Kolejne zbrodnie, kolejne morderstwa, tym razem zwłoki mężczyzny zostają odnalezione w pod bydgoskiej miejscowości. Niecodziennego widoku dodaje wystający z ust denata wąż oraz dziwne symbole wypalone na jego dłoniach. Komisarz Bondys wraz z Beatą i Radkiem mają kolejną sprawę do rozwiązania.

Śledztwo prowadzi śledczych do Fundacji „Kobiety Kobietom”, założonej przez Edytę Barańską. Ekscentryczna Pani prezes – zwana Serpentą, ma pod swoją opieką 33 podopieczne. Serpenta zajmuje się wróżeniem, numerologią, horoskopami, mitologią, a jej „nimfy” świadczą usługi z zakresu masażu. Jednak do śledczych dochodzą pogłoski o nielegalnej działalności fundacji. Muszą się jej przyjrzeć, zwłaszcza że denat znaleziony w Piechcinie to mąż jednej z podopiecznych. Podczas dochodzenia policjanci dostają zgłoszenie o kolejnym morderstwie, które także jest powiązane z Fundacją. Tym razem ginie jedna z podopiecznych Serpenty. I gdy sprawa wydaje się zamknięta, a mordercy odnalezieni grupa nastolatków odnajduje kolejne ciało.

Autorka prezentuje nam doskonałą historię kryminalną, z zapierającą dech akcją. I chociaż wątek sekty może się wydawać irracjonalny, to osobiście uważam, że strona psychologiczna i umiejętność manipulowania ludźmi została ujęta w doskonały sposób. Opisane naiwne podejście maltretowanych kobiet, ich wiara w inną kobietę, która chce im pomóc pokazuje, jak łatwo można je zmanipulować i wykorzystać do swoich celów. I choć w pewnym momencie emocje niektórych bohaterów wydają nam się przesadzone i przekoloryzowane, to po chwili zastanowienia oraz refleksji nad prawdziwym życiem możemy dojść do wniosku, że niestety jest to możliwe w życiu codziennym.

Oczywiście oprócz sprawy seryjnych morderstw, każdy z bohaterów ma też własne prywatne życie. Autorka bardzo fajnie pokazuje, jak może ono wpływać na nasze relacje z otoczeniem.

Trzecia część powieści zmieniła także mój pogląd na bohaterów drugoplanowych. Dużo bardziej polubiłam Radka, zaczęłam zastanawiać się nad Beatą, żal mi było Estery, a co do Anity… to sama jeszcze nie wiem co czuć i myśleć. Dodatkowo okazuje się, że i inni bohaterowie skrywają własne emocjonalne konflikty, [Adres usunięty]. rodzinne, co zbliża ich do czytelnika.

W trzeciej części nie znajdziemy już tak wielu opisów naszego miasta. Autorka bardzo je ograniczyła. Czy to dobrze, czy nie – to wszystko zależy od gustu czytelnika. Niemniej i tu Bondys słucha swoich płyt, których wygląd okładek Hanna Szczukoowska–Białys dokładnie opisuje. Dla mnie nie miało to znaczenia, jednak jako fanka puzzli nie mogłam się doczekać informacji, co w tej części komisarz będzie układał.

Podsumowując – jestem zachwycona kolejną częścią kryminału o komisarzu Bondysie i czekam na kolejne dzieła autorki.

M.B.

Szkolny Klub Recenzenta

Nie wiesz nic na temat głównych i pobocznych wątków części pierwszej? Nie masz zielonego pojęcia, jak spektakularnie zakończył się tom drugi? Wszystko przed Tobą, a dziś każde zaległości można nadrobić. Jeśli jednak z jakichś powodów nie masz szans tego zrobić- spokojnie, masz prawo do tego, by zaczytywać się od razu w tomie trzecim. Autorka, Hanna S. Białys, choć dopiero w tym roku zadebiutowała w literackim świecie, opisała wszystko tak, by wykluczyć odczucie chaosu. Tym samym mam bardzo klarowny powód, by sprawiedliwie podnieść ogólną ocenę powieści.

Kolejną formą atrakcji było zaczytywanie się na temat postawy najważniejszego bohatera, czyli komisarza Marka Bondysa. Policjant nic a nic się nie zmienił, wciąż możemy go postrzegać jako człowieka z bardzo trudną przeszłością rodzinną, a na dodatek to nałogowy palacz, mizofon, ale też fan pływania czy układania puzzli. Praca jest dla niego niemal wszystkim, ale jego działania niejednokrotnie udowadniają, że stróż prawa zajmujący się sprawami kryminalnymi musi mieć bardzo wprawne oko, dzięki któremu skupia się na każdym szczególe. Początkowo możemy myśleć, że komisarz Bondys przesadza, szuka dziury w całym i liczy na jakiś rodzaj chwały zawodowej, ale to wierutne bzdury. Jego zaangażowanie pokazuje, że nie każdy działa po macoszemu, byle tylko znaleźć kozła ofiarnego. Niesłusznie oskarżonych było, jest i zapewne będzie wielu, a jest to niestety porażka polskiego systemu obrony. Komisarza Bondysa należy też kojarzyć w połączeniu z jego wiernym przyjacielem, czyli z psem Kodeksem. Czy to nie idealny wybór imienia dla tego właśnie psa? Widać tu starania pisarki, by wszystko do siebie pasowało.

Po raz trzeci początkowe wersy można uznać za konkretne i pozwalające na to, by nową powieść Hanny S. Białys uznać za nieodkładaną. Pisarka myślami cofnęła mnie o ładne kilkanaście lat, a wszystko to za sprawą… węża i bardzo tajemniczego dialogu. Kiedyś wąż był jednym z istotnych symboli w przygodach czarodzieja, konkretnie Harry’ego Pottera. Tej fikcyjnej postaci raczej nikomu nie trzeba przybliżać. Dziś, w książce „Węże na ziemi, węże na niebie” gad ten ma przerażający wydźwięk. Tym razem chodzi o świat rzeczywisty- brutalny, pełen manipulacji i kłamstw. Dlaczego pierwszej ofierze, wziętemu prawnikowi, wepchnięto węża do gardła? Dlaczego sprawca, kimkolwiek jest, zachowuje się jak ówczesny nastolatek i bawi się z policją w podchody? Dlaczego nie boi się zabijać kolejnych ofiar i co mają one ze sobą wspólnego? Czym są też tajemnicze znaki wypalone na ciałach ofiar? Cóż, początkowo nikt nie potrafi ich odczytać, ale czy zagadka zostanie rozwiązana? Komisarz Bondys jak zawsze nie zostanie sam- pomogą mu młodzi policjanci, Beata Pachniewicz i Radek Miller. Co dwie głowy, to nie jedna, prawda?

Tematyka kryminalna jest tutaj bardzo rozbudowana, dlatego nie chcę tworzyć streszczenia szczegółowego, bo nie o to przecież chodzi w recenzji. To, o czym jednak jeszcze warto wspomnieć, to jeden policyjny trop, a konkretnie fundacja, której przewodniczącą jest kobieta o pseudonimie Serpenta. Gdy czytałam książkę, autorka mocno wciągnęła mnie w świat… numerologii. Choć sama noszę nazwisko Wróż, absolutnie nie wierzę w fusy, karty i inne możliwości przewidywania przyszłości. Tym razem niemal od razu chciałam opanować technikę obliczania swojej numerologicznej liczby i… wiele się zgadza! Dlaczego autorka w ogóle wspomniała o tych kontrowersyjnych sprawach? Warto się o tym dowiedzieć i mówi Wam to numerologiczna dziewiątka. Jestem pewna, że sami także dokonacie obliczeń.

Tom ten jest też obfity pod względem osobistych rozterek bohaterów. W życiu praca to nie wszystko, a wątki obyczajowe zaprojektowane przez pisarkę najmocniej mnie zainteresowały. Byłam niezwykle ciekawa, czy życiowe puzzle komisarza Bondysa w końcu zostaną prawidłowo ułożone. On, jako fan tego rodzaju rozrywki, powinien tego dokonać najlepiej. Czy tak właśnie się stało? Warto się tego dowiedzieć, bo niektóre elementy z dawnego życia bohatera wywołują łzy i zmuszają do osobistych refleksji. Mało tego- autorka wręcz zszokowała mnie niektórymi opisami, a dotyczyły one także partnerów zawodowych Bondysa.

Wszystkie trzy tomy ulokowane na półce tworzą bardzo ładną i spójną kolekcję. Okładka to jednak nie wszystko, bo liczy się wnętrze, które kolejny raz mnie nie rozczarowało. Z chęcią zaczekam na kolejne pomysły autorki- warto kuć żelazo póki gorące i każdą sensowną wizję przelewać na papier. Efekty, jak widać, mogą być zdumiewające. Walorem książki jest też duży druk, który nie męczy oczu, zatem 440 stron można szybko skonsumować literacko.

W niektórych wątkach autorka bezwzględnie, ale prawdziwie podkreśla, że ludzie uwielbiają plotkować i oceniać innych, choć totalnie nic nie wiedzą o życiu swojej ofiary. Czy to się kiedyś zmieni? Wątpię, a stuprocentową rację ma Krzysztof Cugowski, gdy śpiewa, że jesteśmy „zachłanni, okrutni, a w duszy ciągle smutni”. Nosimy w sobie ogromne pokłady jadu, a przecież, według biologii, nie jesteśmy wcale wężami…

Polecam.

Recenzja powstała w ramach akcjo recenzenckiej Wydawnictwa SQN