Audiobook Toń mp3

*współpraca reklamowa*

Kolejna cześć cyklu. Jest to oczywiście wznowienie, zawierające w sobie także opowiadanie "Echo". Lektura będąca gatunkowym mixem, bo zawiera w sobie elementy komedii, kryminału, obyczajówki, przygodówki i fantastyki oraz szczyptę historii.

Eleonora i Dżusi były wychowywane przez ciotkę Klarę w dość nietypowy sposób i wedle reguł, które ona sama stworzyła. Po latach pod nieobecność ciotki, młode damy po raz pierwszy odpuściły sobie przestrzeganie zasad, przez co ich codzienność obraca się do góry nogami. Z mieszkania znika pewien przedmiot, a siostry z pomocą nowo poznanego zegarmistrza stajają się ją odzyskać. Po drodze zaczynają odkrywać rodzinne tajemnice, które prowadzą je do zaskakujących odkryć.

Ta cześć podobała mi się równie bardzo jak poprzednia, a może i nawet odrobinę bardziej, ze względu na dość nietypowy motyw podróży czy też przeskoków w czasie. Całość utrzymana jest w tajemniczym tonie, od początku można być pewnym, że czeka na nas zagadka do rozwiązania. Z czasem coraz bardziej wgłębiamy się w rodzinną tajemnicę, która nie tylko dotyczy zaginięcia rodziców sióstr ale też rzadko spotykanych przez nich umiejętności, jakimi są przejścia w czasie. W fabule pojawiają się także siostry Bolesne, ale są one raczej postaciami epizodycznymi.

Dla mnie to była gratka, książka jest nieszablonowa i według mnie nieco nietypowa, przez co jak najbardziej godna polecenia. Napisana w lekkim i przyjemnym stylu, który wpływa zarówno na przyjemność i szybkość czytania.

We wznowionym wydaniu na końcu powieści dodane jest opowiadanie "Echo" które pozwala nam lepiej poznać przeszłość Klary Stern, czyli ciotki głównych bohaterek oraz daje nam lepszy wgląd do okoliczności zaginięcia rodziców sióstr, na dodatek poznajemy także rolę jaka przypadła w tej historii Matyldzie i strzygoniowi.

Mi książka się bardzo podobała, przeczytałam ją w jeden wieczór. Niewiele ma ona wspólnego z poprzednim tomem cyklu, więc moim zdaniem kolejność czytania nie robi różnicy. Ze swojej strony zachęcam do lektury.

*olilovesbooks2*

Trzy panny Stern, ciotka i jej dwie bratanice. Pozostawione same sobie. Najstarsza, Klara poświęciła własną młodość aby opiekować się tymi młodszymi. Nic dziwnego,że jest już tym wszystkim zmęczona i pomimo młodego wieku czuje się jak staruszka. Eleonora i Dżusi, żyją pod dyktando despotycznej ciotki, ale nie zdają sobie sprawy, dlaczego ta zachowuje się tak,a nie inaczej. Po wizycie Ramzesa powoli odkrywają straszną prawdę, głównie na temat własnych rodziców.

Strzygi, psychopompy - przewodnicy dusz, osoby opętane żądzą bogactw dawnego Wrocławia - Breslau, oraz znane z poprzedniej części, mojry. Powieść pełna tajemnic, niesamowitych, budzących grozę stworzeń i podróży w czasie, gdy Wrocław, nie był jeszcze Wrocławiem z nazwy. Wartka fabuła, niespodziewane zwroty akcji, bardzo dobrze nakreślone portrety bohaterek, zmagających się z przeszłością jak również z mocami jakie otrzymały. Historia o poszukiwaniu prawdy, niedomówieniach rodzinnych, poświęceniu i walce z czasem. Obraz, z czasami bardzo dosadnymi i mocnymi scenami wojennego Breslau, kiedy los zwykłych ludzi był bez znaczenia.

Ciekawa z mnóstwem przygód, nie zwalniająca ani na chwilę. Doskonała zarówno do przeczytania jak i do odsłuchania. Od wersji poprzedniego wydania różni się tylko dodatkiem w postaci dodatkowego opowiadania Echo. Nietuzinkowa lektura, która bardzo się mi podobała.

Dzisiaj zapraszam Was na „Toń”, czyli drugi tom „Cyklu Wrocławskiego” pióra Pani Marty Kisiel, którą miałam przyjemność przeczytać dzięki uprzejmości Wydawnictwa Mięta.

Po przeczytaniu „Nomen omen” nie mogłam się doczekać, gdy będę już mogła usiąść i zacząć czytać „Toń”. Cieszę się, że moją przygodę z tym cyklem zaczęłam właśnie od pierwszego tomu, mimo że wydarzenia zawarte w „Toni” dzieją się przed nim. Jednak wiem, że odbiór tej historii bez znajomości „Nomen omen” byłby zupełnie inny.

W „Nomen omen” mieliśmy okazję poznać bliżej siostry Bolesne. W „Toni” zaś pojawia się głównie Matylda i to raczej jako postać drugoplanowa. Czy historia na tym straciła? Nie. Jednak ta część jest trudniejsza. Jest w niej mniej humoru i jest po prostu „cięższa”. Za to możemy znowu się przekonać jak Autorka po mistrzowsku łączy wątek fantastyczny z tym obyczajowym i kryminalnym.

W tym tomie poznajemy Panie Stern: Ciotkę Klarę oraz siostry: Eleonorę oraz Dżusi. Jednak nie jest to zwyczajna rodzina. Po zaginięciu rodziców Eleonory i Dżusi, 8 lat starsza od nich Klara musi się nimi zaopiekować i zrobi wszystko by utrzymać ich razem. Dziecko wychowuje dzieci i udaje jej się to tylko dzięki pomocy swojej wychowawczyni – nauczycielki łaciny. Jednak relacja Panien Stern są trudne, problemy i żale się spiętrzają, a gdy po latach w ich mieszkaniu pojawia się tajemniczy antykwariusz Ramzes, kobiety będą zmuszone zanurkować w przeszłość by odkryć tajemnice swojej rodziny.

Ta historia wciąga od pierwszych zdań. Strony przewracają się z jednej na drugą, by na koniec czuć niedosyt i chcieć jeszcze więcej.

Początkowo było mi trudno polubić Panie Stern, jednak jak z każdą stroną odkrywałam ich historie było mi coraz trudniej ich nie lubić. Każda inna, jednak mają jedną wspólną cechę: każda z nich jest niezwyczajna. Kim są będziecie musieli odkryć czytając „Toń” .

Ja jestem kolejny raz pod wielkim wrażeniem. Autorka ma dar opowiadania. Czytając oba tomy czułam się jakbym była tam z bohaterami. Bohaterami, którzy są niesamowicie ciekawi i charakterni. Również z tym jednym cichym bohaterem, którym jest Wrocław. W tej części znowu przenosimy się momentami do 1945 roku. Historia opowiedziana przez Panią Martę jest pełna bólu i tragedii. Tych mniejszych i większych. Może piszę oczywistości, ale to co przeszło to miasto i jego mieszkańcy napawa nostalgią i smutkiem. To właśnie historia samego Wrocławia niesamowicie mnie poruszyła. Myślę, że kiedy następnym razem zawitam do tego miasta spojrzę na niego zupełnie inaczej. Zatrzymam się i pomyślę o tym, co przeminęło, co zostało bezpowrotnie stracone.

Marta Kisiel to dla mnie kolejne odkrycie roku. Jak ta autorka genialnie pisze! „Nomen omen” z jej serii wrocławskiej było świetne, ale”Toń” mam wrażenie, że jest jeszcze lepsze. Fajnie, że te części można czytać w dowolnej kolejności. Nie ma znaczenia od której zaczniecie.

Gdy Dżusi wraca do domu we Wrocławiu na wyraźną prośbę ciotki Klary (a jej się nie odmawia), liczy na to, że w mieszkaniu zastanie swoją siostrę Elenorę. Jednak lokum jest puste, a pozostawione klucze u sąsiadki i wiadomość, która brzmi tajemniczo wprowadzają Dżusi w lekką konsternację. Bo pierwsza zasada ciotki Klary brzmi by nigdy nie zostawiać mieszkania pustym. Do tego dochodzi wizyta Ramzesa, która wszystko komplikuje. Ile tajemnic się za tym kryje?

Ta książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. Pani Kisiel genialnie kreuje swoich bohaterów. Każda postać jest charakterna, kolorowa i przy tym autentyczna. Co daje nam naprawdę wybuchową mieszankę. Nie nudziłam się tutaj ani przez chwilę. Nuty fantastyki w postaci motywu czasu bardzo mnie zaintrygowały. Wszystko do siebie pasowało. Napięcie rosło z każdą przewróconą stroną, a rozwiązanie zagadki nad którą pochylały się panie Stern zdecydowanie mnie usatysfakcjonowało. Poziom humoru i złośliwości był znakomity. Zwłaszcza ten pomiędzy siostrami. Książka bywała też chwilami trochę mroczna co uważam za dużą zaletą. Tak się cieszę, że wydawnictwo Mięta postanowiło wydać reedycję tej ciężko już dostępnej serii. Wiem, że mam do nadrobienia ostatni tom tego cyklu, ale już ostrzę sobie zęby na inne książki autorki, które z pewnością nadrobię.

Jest to drugi tom Cyklu Wrocławskiego jednak wydarzenia w nim opisane dzieją się przed pierwszą częścią więc możecie spokojnie od niego zacząć przygodę. Nowe wydanie wzbogacone o opowiadanie "Echo" ukazało się nakładem Wydawnictwa Mięta.

Za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo wydawnictwu.

Książkę pierwszy raz czytałam dawno temu jednakże reread był wspaniałym pomysłem! Znów spotkałam ulubionych bohaterów i mogłam doszukiwać się dodatkowych wskazówek w tekście, które umknęły mi poprzednim razem. Lektura była równie wciągająca jak za pierwszym razem. Gdy tylko zacznie się czytać nie da się odłożyć póki nie poznamy odpowiedzi na pojawiające się co chwilę pytania.

Opowiadanie również bardzo mi się spodobało. Jest ono dopełnieniem tej historii o wydarzenie, o którym w powieści jest tylko wspomnienie. Uważam, że pomaga lepiej zrozumieć Klarę i zachowania, które bywają niezrozumiałe podczas czytania powieści.

Cykl Wrocławski to moja ulubiona trylogia autorki i od niego zaczęła się moja miłość do jej twórczości. Uwielbiam klimat tej serii, który jest pełen tajemnic i magii. Ogromnie podoba mi się część fantastyczna tej historii i to jak powoli odkrywamy co skrywa. Tak oryginalne wykorzystanie motywu podróży w czasie i ludzkiego przeznaczenia od razu skradło moje serce.

Postacie, które spotkamy na kartach tej serii są oryginalne i każda ma swoje cechy charakterystyczne, które sprawiają, że nie da się ich nie lubić. Spędzanie z nimi czasu, poznawanie ich i śledzenie dokąd autorka prowadzi ich losy jest świetną rozrywką. Dodatkowo mamy tu postacie, które są przeciwstawne co sprawia, że wiele sytuacji jest dodatkowo okraszonych humorem, ale i poważnych.

Osobiście polecam Wam z całego serca tą powieść jak i całą serię! Dajcie się skusić i porwać na niezwykłą przygodę!