Audiobook To był nasz dom mp3

Chcielibyście mieszkać na odludziu?

Eve i jej dziewczyna Charlie zamieszkały w starym domu, na malowniczym wzgórzu otoczonym lasem. Pewnego zimowego dnia ich spokój zakłóca pukanie do drzwi. Na progu stoi mężczyzna z rodziną – Thomas Faust twierdzi, że kiedyś tu mieszkał i chciałby pokazać dzieciom miejsce, w którym się wychował. Szalejąca śnieżyca odcina gościom jedyną drogę wyjazdową. Eve i Charlie są zmuszone przenocować obcych. Atmosfera staje się coraz bardziej napięta. Gdy rano znika Charlie, Eve postanawia za wszelką cenę pozbyć się niechcianych przybyszów.

Dom stał samotnie na wzgórzu, z dala od miasta i ludzkich głosów. Otoczony dziką roślinnością, z wybitymi oknami i cichym skrzypieniem starych desek, wyglądał jakby od dawna czekał – nie na lokatorów, ale na ofiary. W ciągu dnia wydawał się opuszczony, zapomniany przez czas. Ale nocą… nocą ożywał.

Okładka, która przyciąga jak zaklęcie. Zapowiada coś mrocznego, coś co skrada się powoli, aż w końcu pochłania w całości. Bez reszty. Wiedziałam, że nie będzie to zwykła historia. Od pierwszych stron wyczuwa się niepokój. Subtelny, ale przenikliwy jak zimny dym. Autor z chirurgiczną precyzją buduje napięcie, które wzrasta z każdą stroną. Dom, zamiast być bezpiecznym miejscem, staje się klaustrofobicznym labiryntem. Nie potrzebujemy rozlewu krwi, aby czuć strach. Groza zaczai się w niedopowiedzeniach.

Autor balansuje na granicy paranoi, a my razem z nim. Książka to thriller psychologiczny w najczystszej formie. Autor bezlitośnie gra naszymi emocjami, budując atmosferę duszną, oblepiającą czytelnika jak błoto. Historia nie daje wytchnienia. Czytałam ją jednym tchem, bo nie byłam w stanie się od niej oderwać. Zakończenie, które zostawiłam mnie z niedosytem. Opowieść o zaufaniu i manipulacji, o cienkiej granicy między rzeczywistością a złudzeniem.

🏚️🏚️ To był nasz dom to thriller, który wciąga od pierwszej strony i nie pozwala czytelnikowi na chwilę wytchnienia. Marcus Kliewer mistrzowsko buduje atmosferę grozy, stopniowo zagęszczając napięcie i sprawiając, że każda kolejna strona niesie ze sobą coraz większy niepokój. Niepozorny początek przeradza się w koszmar, a dom na wzgórzu staje się sceną dramatycznej walki o przetrwanie.

🏚️🏚️ Eve i Charlie to para, która w poszukiwaniu spokoju osiedla się w pięknym, odosobnionym miejscu. Ich sielankowe życie burzy wizyta tajemniczego Thomasa Fausta i jego rodziny. Początkowo wydaje się, że to zwykła prośba o wspomnieniową wycieczkę po dawnym domu, lecz już od pierwszej chwili można wyczuć niepokojącą aurę wokół przybyszów. Gdy śnieżyca więzi wszystkich w jednym budynku, napięcie narasta, a poczucie zagrożenia staje się coraz bardziej realne.

🏚️🏚️ Kliewer doskonale operuje psychologią postaci, ukazując, jak łatwo można przekroczyć granicę między rozsądkiem a paranoją. Eve od samego początku czuje, że coś jest nie tak, lecz trudno odróżnić, co jest rzeczywistym zagrożeniem, a co tylko podszeptem strachu. Kiedy następnego dnia znika Charlie, przestaje być istotne, czy to złudzenie, czy prawdziwa groźba – liczy się tylko walka o życie i jak najszybsze pozbycie się intruzów.

🏚️🏚️ Autor zręcznie prowadzi czytelnika przez gęsty labirynt manipulacji i tajemnic. Thomas Faust to postać pełna niejednoznaczności – jego spokój jest równie przerażający, co nieprzewidywalne zachowanie. Atmosfera przypomina klaustrofobiczne historie Stephena Kinga, gdzie groza nie czai się tylko w nadprzyrodzonych istotach, ale przede wszystkim w ludziach, ich decyzjach i motywach.

ㅤ

🏚️🏚️ W To był nasz dom znajdziemy także refleksję nad zaufaniem, instynktem przetrwania i granicą, którą człowiek jest gotów przekroczyć w obliczu niebezpieczeństwa. Czy można całkowicie ufać własnym odczuciom? Czy każda decyzja podjęta w strachu jest słuszna? Kliewer zmusza do zadania tych pytań, nie dając jednocześnie łatwych odpowiedzi.

ㅤ

🏚️🏚️ Ta książka to prawdziwa uczta dla miłośników thrillerów psychologicznych i opowieści, które nie tylko straszą, ale także intrygują i skłaniają do myślenia. Finał jest przerażający i satysfakcjonujący jednocześnie – nawet jeśli nie wszystko okazuje się takie, jak można było przewidzieć. To był nasz dom to opowieść o tym, jak cienka jest granica między bezpieczeństwem a koszmarem, i jak trudno jest odróżnić przyjaciół od wrogów, kiedy wokół panuje mrok.

▫Marcus Kliewer - To był nasz dom▫

Ocena: 5/5 ⭐

Wydawnictwo: @wydawnictwootwarte

Format: 📖

Gatunek: horror/thriller psychologiczny

Data wyd.: 26.03.2025

[współpraca reklamowa]

O czym?

„To był nasz dom” to połączenie thriller psychologicznego z horrorem. Główna bohaterka Eve i jej dziewczyna Charlie zakupiły niedawno stary dom, nadający się tylko i wyłącznie do remontują le znajdujący się w przepięknej scenerii, na wzgórzu, otoczony lasem. A skoro właśnie tym się zajmują - wykańczaniem, remontowaniem i ponowną sprzedażą - była to nie lada okazja. Skąd mogły jednak wiedzieć, że tym razem nie będzie to proste „wyremontuj i sprzedaj”. Pewnego dnia w ich drzwiach staje rodzina Faustów. Thomas - głowa rodziny - twierdzi, że kiedyś tu mieszkał i z chęcią zwiedził by „stare śmieci” i pokazał je trójce swoich dzieci i żonie. Chociaż wszystko w Eve krzyczy by nie wpuszczać ich za próg, jej ugodowa strona, która zawsze pragnie wszystkich zadowolić w końcu się zgadza. Dość szybko pojawia się problem, mianowicie, jak pozbyć się nieproszonych gości…

Co myślę?

Rzadko czytam horror, mogę nawet śmiało stwierdzić, że prawie w ogóle nie sięgam po ten gatunek. Jednak ta książka zainteresowała mnie od samego początku, gdy tylko dostałam opis z okładki i propozycję współpracy. Moje przeczucia mnie nie zawiodły. Ta książka zdecydowania trafia do mojej tegorocznej topki. Była genialna! Ilość emocji, które mną targały czytając tę pozycję jest nie do zliczenia. Mogę też chyba przyznać się do tego, że jednej nocy miałam przez nią koszmary - ale to chyba świadczy tylko na plus jeśli chodzi o gatunek horroru - w końcu ma on wzbudzać w nas właśnie takie emocje - strach, przerażenie, niepokój, napięcie. Ta książka zdecydowanie to gwarantuje. Do tego mój mózg po prostu parował, próbując połapać się w historii, z którą powoli zapoznawał nas autor. Wstawki między rozdziałami z dokumentacji śledczej, sprawiały za każdym razem, że coraz bardziej się gubiłam, a jednocześnie coraz bardziej chciałam złożyć to wszystko w jedną całość. Wisienką na torcie tej książki, jest zdecydowanie kod Morse’a, zamieszczony na końcu niektórych dokumentów. Jakaż to była genialna zabawa w rozszyfrowywaniu każdego słowa, by na koniec książki złożyć z tego pełne zdanie. Nie, nie, nie zdradzę wam tego, nie popsuję wam tej zabawy. I na tym też chyba zakończę rozpisywanie się nad genialnością tej książki. Po prostu musicie po nią sięgnąć (oczywiście jeśli lubicie thrillery i horrory, dla stuprocentowych romansiar - odpada 😅)

„To był nasz dom” autorstwa Marcusa Kliewiera to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Przyznam, że kiedyś horrory uwielbiałam, jednak strach zaczął mnie przytłaczać, dlatego w dużej mierze zrezygnowałam z czytania książek, jak również oglądania filmów w tym gatunku.

Eve oraz jej partnerka Charli, zajmują się renowacją starych domów. Tak właśnie zakupiły dom w środku lasu, do którego się wprowadziły. Pewnego popołudnia do drzwi puka Thomas Faust wraz ze swoją rodziną. Mężczyzna przedstawia się i mówi, że to właśnie w tym domu się wychowywał i dorastał, pyta o możliwość pokazania domu swoim bliskim. Mimo złych przeczuć Eve decyduje się wpuścić do domu nieznajomych. Wskutek splotu wydarzeń i złej pogody, wizyta, która miała potrwać tylko chwilę, znacznie się przedłuża. W domu zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a po nocy, na którą niespodziewani goście zmuszeni byli zostać, ginie telefon Eve, a także Charlie. Zdarzenia, z którymi mamy do czynienia podczas czytania potrafią wpędzić czytelnika w przerażenia, wzbudzają strach i dają do myślenia, czy aby na pewno nasi bohaterowie nie zwariowali! Autor daje również nadzieję na kolejne spotkanie z bohaterami.

Przyznam szczerze, że podczas czytania tego tytułu zdecydowanie nie brakowało ciar na całym ciele, a nocne godziny czytania sprawiały, że strach było nawet wyjść do łazienki! Autor potrafi zaintrygować i przerazić czytelnika!

Fajnie było poczuć ponownie ten strach, po tak długiej przerwie od sięgania po horrory! Zdecydowanie muszę częściej sięgać po ten gatunek, bo dreszczyk emocji również jest wskazany! Polecam!

Eve wraz z Charlie kupują stary dom na wzgórzu, dookoła otoczony przez las, gdzie do najbliższych sąsiadów jest dość daleka odległość. Pewnego dnia, gdy Eve jest sama, do drzwi puka dziwna rodzina z trójką dzieci, która chce tylko szybko rzucić okiem na wnętrze, gdyż Thomas – głowa rodziny, kiedyś mieszkał w tym domu. Bohaterka nie jest chętna, ale nie potrafi odmówić, jednak wizyta się przedłuża, a ona czuje się coraz bardziej zniecierpliwiona i czuje się nieswojo, będąc z nimi sam na sam. W międzyczasie śnieżyca odcina ich od świata, więc nie szybko pozbędzie się swoich gości, a wokół zaczynają się dziać dziwne rzeczy.

Cóż mogę powiedzieć, to jest mój ulubiony klimat: stary dom na odludziu, mała grupa bohaterów, dziwne zachowania i sytuacje oraz warunki atmosferyczne zamykające ich w jednej lokalizacji. Przyznam się, że czułam się nieswojo, czytając tę powieść po zachodzie słońca i o to właśnie chodzi! Jestem fanką dreszczowców i uwielbiam, gdy książki sprawiają, że się boję. Najlepsze jest to, że Netflix wykupił prawa do ekranizacji tej historii, więc z niecierpliwością czekam, aż będę mogła obejrzeć film.

Co myślę o zakończeniu? W pewnym sensie czegoś się domyśliłam, ale biorąc pod uwagę wszystko, co zafundował nam Marcus Kliewer, jest to wyłącznie kropla w morzu. Od skończenia lektury minęło kilka godzin, a ja wciąż o tym myślę i w takich sytuacjach żałuję, że nie mogę na ten temat podyskutować, wtrącić moich przemyśleń, gdyż zdradziłabym zbyt wiele. Mam kilka pytań, które zostaną bez odpowiedzi, gdyż autor poprowadził fabułę tak, że my, jako czytelnicy sami możemy zadecydować, jak się ta powieść skończyła. Zakończenie jest otwarte, aczkolwiek bardzo intrygujące.

Bohaterowie zostali wykreowani w ten sposób, że wzbudzali we mnie skrajne emocje, od współczucia aż po niepokój. Kliewer świetnie oddaje psychologię postaci, stopniowo ujawniając ich motywacje i ukryte lęki. W pewnym momencie dostajemy taki plot twist, że można jedynie powiedzieć: wow.

Początkowo może się wydawać, że jest to po prostu thriller psychologiczny, ale musicie pamiętać, że jest to horror i dzieją się tu rzeczy nadprzyrodzone. Ja w tej kwestii nie jestem delikatna, ale dla ludzi o słabszych nerwach polecam sięgać po lżejszą lekturę.

„To był nasz dom” posiada wszystko, co tego typu powieść powinna posiadać: niepokojący klimat, zwroty akcji, idealnie wyważone napięcie, ciekawie wykreowanych bohaterów, szybkie tempo. Czego można chcieć więcej? Jestem zachwycona i na pewno tytuł ten wyląduje wśród najlepszych książek, przeczytanych przeze mnie w 2025 roku.

Powiem wam, że takiego skonstruowania książki to jeszcze nie czytałam. Z pewnością jest to wciągająca opowieść, ale im byłam dalej, tym częściej miałam ochotę się roześmiać. Tylko nie w formie rozbawienia sytuacją, a jednie nerwowym śmiechem, który wyrażałby wszystko, po za czymś ciepłym i miłym;-) Jest to spowodowane wieloma niecodziennymi sytuacjami. Mam ochotę nazwać ten thriller paranormalnym, gdyż po pierwsze, rodzina, która odwiedziła dom zamieszkały przez dwie kobiety, była co najmniej dziwna. Oni, gdy się od siebie nawzajem oddalali, to zachowywali się jak roboty, albo złe siły, które są stworzone do krzywdzenia innych. Po drugie, kiedy odwiedzali zakamarki domu w którym kiedyś mieszkali, odkrywali miejsca, które przez kogoś pozostały zakryte, albo zamaskowane. Większość z tych miejsc tłumaczyła nam sama zamieszkana, kiedy jej głos z głowy tłumaczył nam znaczenie tych znaków.

A swoją drogą, to w jakimś stopniu ta historia wydała mi się terapeutyczna, gdyż mamy sytuację, kiedy nasz wewnętrzny głos, który często z nas szydzi, ktoś nazwał imieniem z wyobrażeniem sobie jak może wyglądać. W ten sposób, kiedy on dochodził do słuchu, można było go ignorować insynuując, że wcale nie chce dla nas dobrze, więc nie mamy prawa go słuchać. A wpajając mu nasze zdanie, już w lepszej wersji, zmienialiśmy ten głos w coś miłego, co nie negowało naszego dalszego postępowania. Nigdy nie pomyślałam, że w ten sposób mogę sama wyleczyć swoje negatywne myśli;-)

Powracając do lektury, jedna z osób, cokolwiek się nie działo, a dokładniej, kiedy zostawały wypowiadane pewne słowa, ona natychmiast je notowała. Zupełnie jakby odtwarzała pewien rytuał... W późniejszych wydarzeniach, jedna z kobiet znika. Rozpoczynają się poszukiwania i to wtedy zaczynamy odkrywać rzeczy, które były ukrywane, nie dodam przez kogo. Ewidentnie nie grało tutaj wszystko, a niepokój czytelnika wzrasta, gdyż zanim poznamy jakiekolwiek odpowiedzi, odnajdziemy setki tysięcy niewiadomych, które nijak się będą miały do siebie. Dopiero pod sam koniec włos zjeży się wam na głowie, a po plecach poczujecie jak jakaś dłoń dotyka pewnych miejsc. Oczywiście zawsze można to zegnać na nerwowe ruchy unerwień naszego ciała:-) Jeśli więc macie ochotę na całkiem dobry dreszczowiec, to historię wam polecam. W końcu nie ma to jak opowieść o domu w którym ktoś przed nami mieszkał:-)

Kiedy zobaczyłam okładkę książki „To był nasz dom” wiedziałam, że będę chciała mieć ją w swojej biblioteczce, ponadto po przeczytaniu opisu byłam pewna, że to historia dla mnie i muszę ją poznać! Dzięki wydawnictwu Otwartemu miałam tę okazję i bardzo się z tego powodu cieszę! Chociaż nie ukrywam, że miałam do tej książki spore oczekiwania.

Eve I Charlie kupują dom na wzgórzu, który wymaga remontu. Niedługo po przeprowadzce w drzwiach domu staje małżeństwo z trójką dzieci informując Eve, że mąż Thomas Faust wychowywał się w tym domu i chce pokazać go rodzinie. Niedługo po wpuszczeniu gości do domu zaczynają dziać się dziwne rzeczy…

Muszę powiedzieć, że jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści! Udało mi się ją przeczytać w jeden dzień. Autor Marcus Kliewer tak mocno wciągnął mnie do świata przedstawionego, że nie mogłam się od tej książki oderwać dopóki nie poznam jej zakończenia, które jest mocno szokujące! Ta powieść należy na pewno do gatunku tych nieodkładanych, ale również mocno zaskakujących. W tej historii nic nie jest oczywiste.

Jednym z głównych elementów, które bardzo pozytywnie wpływają na odbiór oraz całokształt powieści jest atmosfera, która jest bardzo gęsta, a wręcz klaustrofobiczna. Wszystko to za sprawą tego, że głównym miejscem wydarzeń jest dom, pozostający w odcięciu od świata! Eve zapraszając do domu gości nie zdaje sobie sprawy do jakiej tragedii dojdzie…

Kolejnym elementem, który zasługuje na szczególną uwagę to napięcie. Odczuwamy je już od pierwszych stron, co sprawia, że książka staje się nieodkładana. Są momenty kiedy nasze ciało odczuwa dreszcze, a włosy stają dęba! Momentami lęk, który przepełnia Eve staje się dla nas niemal namacalny. W pewnym momencie nie jesteśmy pewni czy nasza bohaterka nie popada w paranoje… W tej historii nie wiemy komu możemy tak naprawdę zaufać… Autor nieustannie zmusza nas do zastanawiania się nad tym, czy to co wiemy jest prawdą, czy jednak złudzeniem…

„To był nasz dom” to książka, która mocno wpaja się w psychikę czytelnika. Nie dostaniemy tutaj ogromu przemocy, czy krwawych scen, wręcz przeciwnie! W tej książce głównym elementem jest psychiczna gra, która Thomas prowadzi z Eve… Czy na pewno wiemy kto jest ofiarą? Mistrzowski thriller psychologiczny, który na pewno nie pozwoli nam zasnąć!

Reasumując, „To był nasz dom” to powieść, którą z czystym sumieniem mogę polecić wszystkim fanom thrillerów psychologicznych! Genialna fabuła, świetnie wykreowani bohaterowie, mroczna, wręcz duszna atmosfera! Lęk i napięcie wyczuwalne na każdej stronie. Natomiast samo zakończenie jest wbijające w fotel i mocno szokujące! Takiego obrotu spraw się totalnie nie spodziewałam! „To był Nasz Dom” to książka, od której nie można się oderwać, ale też nie pozwala nam zasnąć. Bardzo gorąco polecam!

IG: libresunn

Tytuł: To Był Nasz Dom

Autor: Marcus Kliewer

Wydawnictwo Otwarte

Data premiery: 26.03.2025r.

"Kiedy już wejdą, nigdy nie wyjdą."

Thriller psychologiczny, który od samego początku trzyma w napięciu, by z każdą kolejną stroną poczuć niepokój i atmosferę grozy.

Autor stopniowo buduje napięcie, a zakończenie nie tylko szokuje lecz sprawia, że czytelnik na nowo zastanawia się co faktycznie było prawdą a co nie.

Pióro autora jest proste i lekkie, aż ciężko uwierzyć, że jest to debiut. Fabuła jest wciągająca i przemyślana.

Dobrze wykreowani bohaterowie, oraz wątki, gdzie ścierają się granice między jawą a urojeniem zwiększają uczucie grozy.

Dla fanów horrorów i mrocznych thrillerów psychologicznych - to pozycja obowiązkowa.

PS: Netflix wykupił prawa do ekranizacji tej powieści, także czekam na efekty. 💜

Gorąco polecam.

Jeśli lubisz poczuć na karku dreszczyk emocji, a oglądanie horrorów to twoja pasja ta książka z pewnością przypadnie ci do gustu.

Chyba pierwszy raz tak miałam, że obudziłam się w nocy i się zastanawiałam czy otworzyć oczy i czy przypadkiem nie zobaczę jakiejś zjawy (efekt czytania tej książki przed snem :)

Zaczyna się niewinnie, pewna rodzina staje na progu i pyta czy może go zobaczyć, ojciec ponoć się w nim wychował, nasza bohaterka Eve jest osobą dość lękową, neurotyczną a przy tym zupełnie nie asertywną więc się zgadza. Niby wszystko jest w porządku, jednak rodzina zdecydowanie za długo korzysta z gościnności Eve. Kiedy śnieżyca sprawia że muszą przenocować Eve zaczyna czuć się osaczona, a gdy rano znika jej partnerka wpada wręcz w panikę.

Książka ta jest napisana w taki sposób, ze na początku nie sposób stwierdzić czy to Eve popada w paranoję, czy też coś faktycznie jest na rzeczy.

To książka pełna skrzypnięć na strychu, stupotu bosych stóp, dziwnych niekończących się korytarzy w piwnicach, gry świateł, dociekania do odkrycia prawdy pomimo lęku.

Muszę przyznać, że dokumenty, które przedzielają poszczególne rozdziały dodają tej książce klimatu, dzięki któremu robi się naprawdę strasznie.

Czy Eve uda się odkryć tajemnice domu? Kim jest Thomas? Jakie znaczenie ma w tym wszystkim jedyne znane zdjęcie Eve Palmer? Nie zdradzę więcej ten mroczny klimat trzeba poczuć samemu. Uważaj jednak kogo wpuszczasz do swego domu, bo "jak wejdą, nigdy już nie wyjdą".

„Kiedy już wejdą, nigdy nie wyjdą…”

Eve wraz ze swoją dziewczyną Charlie niedawno kupiły dom. Stary, zaniedbany, położony „niemal na końcu świata”, ale z potencjałem..

W pewien zimowy wieczór u progu domu młodych kobiet pojawiają się obcy ludzie. Pięcioosobowa rodzina z klasy średniej wyglądająca zupełnie nieszkodliwie i niewinnie, uprzejmie zapytuje, czy mogliby rozejrzeć się po domu. Mężczyzna – głowa rodziny twierdzi, że kiedyś tu mieszkał i chciałby pokazać swoim dzieciom i żonie miejsce, w którym się wychował. Będąca sama w domu Eve, niechętnie, ale jednak wpuszcza nieznajomych do środka.. Kobieta podskórnie czuje, że nie powinna tego robić. Jej „wadliwy pajęczy umysł”, „nadaktywna wyobraźnia” i wrodzona tendencja do wyolbrzymiania różnych spraw – dają wyraźne sygnały ostrzegawcze, jednak uginają się pod naporem „autodestrukcyjnej skłonności do zadawalania inny”.. Niewinna wizyta obcych zmienia się w ciąg niekontrolowanych zdarzeń zniekształcających rzeczywistość i zakrzywiających perspektywę. W umyśle kobiety nagle otwiera się szafa, w której chowała najgorsze lęki, obawy.. paranoje.. które teraz wychodzą na światło dzienne i jak mrówki obłażą całe jej otoczenie i oblepiają myśli manipulując „światłoczułą” wyobraźnią..

Jak się skończy wizyta „obcych” w „swoim” domu?

„To był nasz dom” to thriller psychologiczny z elementami horroru. Fabuła wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu do ostatniej. Nieoczekiwane zwroty akcji, ciekawe „wstawki” nie pozwalają odłożyć książki nie poznawszy finału tej historii. Klimat mrozi krew w żyłach. Wyobraźnia szaleje. Myśli podsuwają mroczne scenariusze.

Jako wielbicielka thrillerów, muszę przyznać, że świetnie się tu bawiłam.

Polecam.

Jest burza. Nieznajomi pukają do Twoich drzwi. Jak daleko sięgnie Twoja gościnność?

Eve i jej partnerka Charlie postanawiają rozpocząć nowe życie w starym domu na malowniczym wzgórzu, otoczonym gęstym lasem. Ich spokój zostaje zakłócony, gdy pewnego wieczoru do drzwi puka Thomas Faust z rodziną, twierdząc, że kiedyś tu mieszkał i chciałby pokazać dzieciom dawne miejsce zamieszkania.

Niespodziewana śnieżyca odcina drogę powrotną, zmuszając gospodarzy do przenocowania nieznajomych. Atmosfera gęstnieje z każdą godziną, a napięcie sięga zenitu, gdy następnego ranka Charlie znika bez śladu…

Marcus Kliewer w “To był nasz dom” mistrzowsko buduje napięcie, łącząc elementy thrillera psychologicznego z mrocznym klimatem rodem z najlepszych horrorów. Narracja wciąga od pierwszych stron, a czytelnik razem z Eve próbuje rozwikłać zagadkę: kto jest prawdziwym zagrożeniem? Każdy szczegół ma tutaj ogromne znaczenie, każda rozmowa jest podszyta niepokojem. Autor bawi się naszymi oczekiwaniami – kiedy wydaje się, że rozgryźliśmy zagadkę, nagle pojawia się nowy trop, który wszystko komplikuje. Do samego końca nie wiadomo, komu można ufać.

Książka porusza temat zaufania, granic gościnności oraz tego, jak łatwo można manipulować ludzkimi emocjami. Dodatkowym smaczkiem są wplecione w fabułę ogłoszenia, zapiski i artykuły, które sprawiają, że historia wydaje się jeszcze bardziej autentyczna.

Jeśli lubisz historie, które trzymają w napięciu do ostatniej strony i sprawiają, że zastanawiasz się nad własnymi reakcjami w ekstremalnych sytuacjach, “To był nasz dom” jest pozycją, której nie możesz przegapić. Serdecznie polecam!